Dziennik Ustaw - rok 1952 nr 24 poz. 164

Na podstawie art. 44 ustawy z dnia 15 grudnia 1951 r. o szkolnictwie wyższym i o pracownikach nauki (Dz. U. R. P. z 1952 r. Nr 6, poz. 38) zarządza się, co następuje:

2. Wnioski o ustalenie wykazu wymienionego w ust. 1 składają:

1) w zakresie szkół wyższych – Minister Szkolnictwa Wyższego z inicjatywy własnej lub na wniosek innych właściwych ministrów, po zasięgnięciu opinii Prezydium Polskiej Akademii Nauk,

2) w zakresie instytutów naukowych (placówek naukowych) – Prezydium Polskiej Akademii Nauk z inicjatywy własnej lub na wniosek właściwych ministrów, po zasięgnięciu opinii Ministra Szkolnictwa Wyższego.

3. Stopień kandydata nauk i doktora nauk nadaje się w zakresie:

nauk biologicznych,

nauk chemicznych,

nauk ekonomicznych,

nauk farmaceutycznych,

nauk filologicznych,

nauk filozoficznych,

nauk fizycznych,

nauk geograficznych,

nauk geologicznych,

nauk historycznych,

nauk matematycznych,

nauk medycznych,

nauk leśnych,

nauk pedagogicznych,

nauk prawnych,

nauk psychologicznych,

nauk rolnych,

nauk o sztuce,

nauk technicznych,

nauk weterynaryjnych.

1) ukończyła studia wyższe drugiego stopnia lub równorzędne, bądź posiada stopień magistra lub lekarza, albo ukończyła aspiranturę Instytutu Kształcenia Kadr Naukowych przy Komitecie Centralnym Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej,

2) zdała egzaminy kandydackie,

3) złożyła pracą odpowiadającą warunkom określonym w § 11 i przeprowadziła, po przyjęciu pracy przez radę wydziałową (radę naukową), obronę tej pracy na publicznej rozprawie.

2. Stopień kandydata nauk można przyznać osobie, która nie ukończyła studiów wyższych, jeżeli posiada ona wybitne osiągnięcia w teorii lub praktyce, służące rozwojowi nauki, oraz wypełni warunki określone w ust. 1 pkt 2 i 3.

2. Do podania należy dołączyć:

1) życiorys,

2) dowód ukończenia studiów wyższych drugiego stopnia lub równorzędnych bądź posiadania stopnia magistra lub lekarza albo dowód ukończenia aspirantury Instytutu Kształcenia Kadr Naukowych,

3) projekt tematu i planu pracy kandydackiej bądź gotową pracę,

4) spis prac naukowych.

3. Osoby, które ukończyły studia wyższe na podstawie programu nie obejmującego nauki dwóch języków obcych, w tym obowiązkowo języka rosyjskiego, obowiązane są ponadto dołączyć do podania (ust. 2) dowód złożenia w jednej ze szkół wyższych egzaminów z tych języków w zakresie ustalonym dla studiów drugiego stopnia. Minister Szkolnictwa Wyższego określi w drodze zarządzenia tryb składania tych egzaminów i uzyskiwania dowodu ich złożenia.

4. Osoby określone w § 3 ust. 2 dołączają do podania (ust. 2) zezwolenie Przewodniczącego Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej na ubieganie się o stopień kandydata.

2. W przypadku odmowy wszczęcie przewodu kandydackiego służy zażalenie do właściwego ministra, a w odniesieniu do placówek naukowych, podlegających Polskiej Akademii Nauk – do jej Prezydium.

2. Zasadnicza zmiana ustalonego tematu wymaga zgody rady wydziałowej (rady naukowej).

3. Promotor czuwa nad planowym przebiegiem przewodu kandydackiego, udzielając w razie potrzeby niezbędnej pomocy osobie ubiegającej się o stopień kandydata nauk.

1) materializm dialektyczny i historyczny,

2) dyscyplinę podstawową dla danej gałęzi nauki,

3) dyscyplinę specjalną, odpowiadającą tematowi pracy kandydackiej.

2. Właściwy minister, a w odniesieniu do placówek naukowych, podlegających Polskiej Akademii Nauk – jej Prezydium, określa, jakie dyscypliny są podstawowe w rozumieniu ust. 1 pkt 2.

2. W skład komisji egzaminacyjnej w szkole wyższej wchodzą: dziekan lub prodziekan właściwego wydziału jako przewodniczący oraz jeden lub dwóch profesorów lub docentów z każdej dyscypliny określonej w § 7 ust. 1 pkt 1–3.

3. W skład komisji egzaminacyjnej w instytucie naukowym (placówce naukowej) wchodzą: kierownik oraz jeden lub dwóch samodzielnych pracowników nauki – specjalistów w zakresie dyscyplin, które są przedmiotem egzaminu kandydackiego.

4. Profesorowie danego wydziału bądź członkowie rady naukowej mają prawo uczestniczenia w egzaminie i zadawania pytań.

5. O wyniku egzaminu rozstrzygają członkowie komisji egzaminacyjnej zwykłą większością głosów; w razie równości głosów rozstrzyga głos przewodniczącego.

6. Z przebiegu egzaminów sporządza się protokół, który podpisują wszyscy członkowie komisji.

7. O dopuszczeniu do powtórnego składania egzaminów decyduje Prezydium Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej, które wyznacza również terminy powtórnych egzaminów.

2. Promotor przedkłada radzie wydziałowej (radzie naukowej) otrzymaną pracę z wnioskiem o wyznaczenie co najmniej dwóch referentów pracy spośród samodzielnych pracowników nauki.

2. Rada wydziałowa (rada naukowa) decyduje o przyjęciu lub odrzuceniu pracy zwykłą większością głosów; w razie równości głosów rozstrzyga głos przewodniczącego.

3. Rada wydziałowa (rada naukowa) decyzję doręcza zainteresowanemu, powiadamiając go w razie przyjęcia pracy o terminie publicznej rozprawy kandydackiej, a w przypadku nieprzyjęcia pracy – o przyczynach jej odrzucenia.

4. Od decyzji rady wydziałowej (rady naukowej) o odrzuceniu pracy kandydackiej służy osobom zainteresowanym w ciągu 30 dni od dnia jej doręczenia odwołanie do Prezydium Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej.

5. Odwołanie składa się za pośrednictwem rektora szkoły wyższej (kierownika instytutu naukowego lub innej placówki naukowej), który przesyła odwołanie wraz z aktami do Prezydium Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej w terminie trzech dni od dnia otrzymania odwołania.

6. Prezydium Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej może uchylić decyzję o odrzuceniu pracy kandydackiej) w tym przypadku wyznaczy inną radę wydziałową (radę naukową) dla rozpatrzenia pracy i ewentualnego przeprowadzenia dalszego toku przewodu kandydackiego.

7. Decyzja rady wydziałowej (rady naukowej) wyznaczonej w trybie ust. 6 jest ostateczna.

2. Odpis opinii referentów (§ 13 ust. 1) należy co najmniej na 30 dni przed terminem rozprawy kandydackiej wydać zainteresowanemu, celem umożliwienia mu przygotowania się do obrony pracy, a odpis pracy wraz z opiniami referentów – złożyć w bibliotece głównej szkoły wyższej (w bibliotece instytutu naukowego lub innej placówki naukowej).

2. Rozprawa ma przebieg następujący:

1) przewodniczący zaznajamia zebranych z tematem pracy i podaje w sposób zwięzły przebieg dotychczasowej działalności naukowej i naukowo-dydaktycznej autora;

2) autor przedstawia podstawowe tezy i wnioski swej pracy;

3) referenci przeprowadzają szczegółową ocenę pracy;

4) po przeprowadzeniu oceny osoby obecne na rozprawie mogą zadawać pytania, na które autor udziela odpowiedzi, po czym

5) przeprowadza się dyskusję, z tym że promotor nie może zabierać głosu w dyskusji,

6) w końcu dyskusji autor ustosunkowuje się do oceny i głosów dyskusji.

2. Decyzja zapada zwykłą większością głosów przy obecności co najmniej 2/3 członków rady; w razie równości głosów rozstrzyga głos przewodniczącego.

3. Przewodniczący ogłasza zebranym na rozprawie wynik głosowania i treść decyzji.

4. Z przebiegu rozprawy i wyników głosowania sporządza się protokół, który podpisują wszyscy głosujący.

5. Od decyzji rady wydziałowej (rady naukowej) może każda zainteresowana osoba odwołać się do Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej w ciągu 30 dni od dnia jej ogłoszenia.

6. Odwołanie składa się za pośrednictwem rektora szkoły wyższej (kierownika instytutu naukowego lub innej placówki naukowej).

2. Centralna Komisja Kwalifikacyjna odmawiając zatwierdzenia decyzji rady wydziałowej (rady naukowej) o nadaniu stopnia kandydata nauk decyzję tę uchyla; może jednak wskazać inną radę wydziałową (radę naukową) dla ponownego przeprowadzenia przewodu kandydackiego oraz określić stadium, od którego przewód ten powinien być ponownie przeprowadzony.

3. Centralna Komisja Kwalifikacyjna uwzględniając słuszność odwołania dotyczącego odmowy nadania stopnia kandydata nauk przekaże akta innej radzie wydziałowej (radzie naukowej) celem rozpatrzenia sprawy nadania stopnia naukowego i ewentualnego ponownego przeprowadzenia lub uzupełnienia przewodu kandydackiego.

4. Decyzje Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej powzięte w trybie ust. 1 oraz decyzje rady wydziałowej (rady naukowej) powzięte w trybie ust. 2 i 3 są ostateczne.

2. Do podania należy dołączyć:

1) życiorys,

2) temat pracy doktorskiej albo gotową pracę,

3) spis prac naukowych,

4) dowód uzyskania stopnia kandydata nauk.

2. W przypadku odmowy wszczęcia przewodu doktorskiego służy zażalenie do właściwego ministra, a w odniesieniu do placówek naukowych, podlegających Polskiej Akademii Nauk – do jej Prezydium.

2. Praca doktorska powinna być po jej przyjęciu ogłoszona drukiem. Rada wydziałowa (rada naukowa) może jednak odstąpić od wymagania ogłoszenia pracy, za zgodą Przewodniczącego Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej.

3. Jako praca doktorska może być przyjęta również praca naukowa uprzednio już ogłoszona.

2. O publicznej rozprawie ogłasza ponadto rada wydziałowa (rada naukowa) w prasie miejscowej co najmniej na 10 dni przed rozprawą.

2. W przypadku zakwalifikowania prac, określonych w ust. 1, jako odpowiadających wymaganiom pracy kandydackiej na wniosek zainteresowanego odbywa się przewód kandydacki zgodnie z przepisami §§ 7, 8 i 14–18.

3. Osoby ubiegające się o stopień doktora nauk na podstawie art. 71 ust. 4 ustawy z dnia 15 grudnia 1951 r. o szkolnictwie wyższym i o pracownikach nauki (Dz U. R. P. z 1952 r. Nr 6, poz. 38) obowiązane są dopełnić warunków przewidzianych w § 20 ust. 1 i 2 pkt 1–3 oraz w §§ 21–26.

4. Osoby, których prace habilitacyjne zostały przyjęte przez radę wydziałową przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 15 grudnia 1951 r. o szkolnictwie wyższym i o pracownikach nauki, mogą uzyskać stopień doktora nauk po przeprowadzeniu obrony pracy jako pracy doktorskiej na publicznej rozprawie. Na wniosek zainteresowanego rada wydziałowa wyznacza termin publicznej rozprawy. Przepisy §§ 25 i 26 stosuje się odpowiednio.

1) rozporządzenie Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z dnia 11 listopada 1924 r. – w sprawie uzyskiwania stopnia doktora na wszystkich wydziałach szkół akademickich (Dz. Urz. Min. W. R i O P z 1924 r. Nr 20, poz. 207, z 1934 r. Nr 1 poz. 9, z 1937 r. Nr 5 poz. 127 i Dz. Urz. Min. Oświaty z 1949 r. Nr 7, poz. 114);

2) rozporządzenie Ministra Oświaty z dnia 3 lipca 1948 r. w sprawie postępowania habilitacyjnego (Dz. U. R. P. Nr 41, poz. 298).

Prezes Rady Ministrów: J. Cyrankiewicz