Dziennik Ustaw - rok 1982 nr 2 poz. 13

Wyrażając szczególne uznanie dla trudu górniczej pracy, na podstawie art. 79, art. 129 § 2, 130 § 2 i 160 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. — Kodeks pracy (Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141, z 1975 r. Nr 16, poz. 91 i z 1981 r. Nr 6, poz. 23), art. 45 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105) i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o podatku wyrównawczym (Dz. U. z 1975 r. Nr 45, poz. 227 i z 1976 r. Nr 40, poz. 233) zarządza się, co następuje:

1) kopalń: węgla kamiennego i brunatnego, piasku podsadzkowego, soli kamiennej, rudy, kruszców, glinki ogniotrwałej, glin szlachetnych, barytów, anhydrytów, kaolinów, magnezytów, gipsów, dolomitów, kwarcytów i siarki,

2) przedsiębiorstw wykonujących roboty górnicze w kopalniach wymienionych w pkt 1,

3) ratownictwa górniczego,

4) miernictwa górniczego,

5) górniczego wykonawstwa budowlano—montażowego,

6) górniczego zaopatrzenia, zbytu i transportu,

7) bezpośrednio nadzorującym prace jednostek organizacyjnych, o których mowa w pkt 1—5, zatrudnionym na stanowiskach określonych przez właściwego ministra w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych.

2. Uprawnienia przewidziane w rozporządzeniu, w zakresie określonym w dalszych przepisach, przysługują również pracownikom:

1) inspekcyjno—technicznym urzędów górniczych,

2) przemysłu maszyn górniczych,

3) górniczego zaplecza naukowo—badawczego i projektowego,

4) szkół górniczych.

3. Prezes Rady Ministrów może określić inne jednostki organizacyjne, do których stosuje się przepisy rozporządzenia, oraz ustalić zakres stosowania tych przepisów.

2. Z okazji Dnia Górnika przysługuje:

1) pracownikom, o których mowa w § 2 ust. 1 — nagroda w wysokości miesięcznego wynagrodzenia, obliczonego jak za urlop wypoczynkowy,

2) pracownikom, o których mowa w § 2 ust. 2 — nagroda w wysokości jednodniowego wynagrodzenia, obliczonego jak za urlop wypoczynkowy.

3. Pracownikom górnictwa przysługuje ponadto tradycyjne „barbórkowe” w naturze lub ekwiwalencie pieniężnym stanowiącym równowartość świadczenia w naturze.

4. Właściwi ministrowie w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych określą rodzaj, ilość i wartość artykułów objętych świadczeniem w naturze.

1) generalny dyrektor górnictwa,

2) generalny dyrektor górniczy I stopnia,

generalny dyrektor górniczy II stopnia,

generalny dyrektor górniczy III stopnia,

3) dyrektor górniczy I stopnia,

dyrektor górniczy II stopnia,

dyrektor górniczy III stopnia,

4) inżynier górniczy I stopnia,

inżynier górniczy II stopnia,

inżynier górniczy III stopnia,

5) technik górniczy I stopnia,

technik górniczy II stopnia,

technik górniczy III stopnia,

6) górnik I stopnia,

górnik II stopnia,

górnik III stopnia,

7) aspirant górniczy I stopnia,

aspirant górniczy II stopnia,

aspirant górniczy III stopnia.

2. Warunkiem nadania stopnia górniczego jest zajmowanie określonego stanowiska w zawodzia górniczym lub pełnienie funkcji związanej z tym zawodem, posiadanie odpowiedniego wykształcenia i stażu pracy, poniesienie dużych zasług dla górnictwa i wykazanie się właściwą postawą ideowo—moralną, dającą rękojmię należytego wykonywania zadań zawodowych.

3. Osoba posiadająca stopień górniczy ma prawo do noszenia uroczystego i służbowego munduru górniczego z odznakami stopnia górniczego.

4. Prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra Górnictwa i Energetyki określa warunki i tryb nadawania stopni górniczych oraz wzory i normy przydziału mundurów górniczych.

2. W wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie szpada górnicza może być nadana po nienagannym przepracowaniu 15 lat pod ziemią.

1) zatrudnionym pod ziemią — od 20% płacy zasadniczej po przepracowaniu 1 miesiąca do 60% płacy zasadniczej po przepracowaniu 15 lat,

2) zatrudnionym w zakładach przeróbczych w ciągu technologicznym w kopalniach — od 15% płacy zasadniczej po przepracowaniu roku do 40% płacy zasadniczej po przepracowaniu 15 lat,

3) pozostałym pracownikom zatrudnionym na powierzchni — od 10% płacy zasadniczej po przepracowaniu roku do 25% płacy zasadniczej po przepracowaniu 15 lat.

2. Specjalne wynagrodzenie nie podlega podatkowi wyrównawczemu.

3. Do okresu pracy, od którego zależy uprawnienie do specjalnego wynagrodzenia, zalicza się wszystkie okresy zatrudnienia, z wyjątkiem okresów pracy zakończonych rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika oraz wygaśnięciem stosunku pracy wskutek porzucenia pracy.

4. Właściwi ministrowie w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych określą szczegółowe zasady przyznawania i warunki wypłacania specjalnego wynagrodzenia.

1) za 15 lat pracy — 75% wynagrodzenia miesięcznego,

2) za 20 lat pracy — 100% wynagrodzenia miesięcznego,

3) za 25 lat pracy — 150% wynagrodzenia miesięcznego,

4) za 30 lat pracy — 200% wynagrodzenia miesięcznego,

5) za 35 lat pracy — 250% wynagrodzenia miesięcznego,

6) za 40 lat pracy — 300% wynagrodzenia miesięcznego,

7) za 45 lat pracy — 350% wynagrodzenia miesięcznego,

8) za 50 lat pracy — 400% wynagrodzenia miesięcznego.

2. Pracownikom górnictwa przysługuje ponadto odznaka jubileuszowa po przepracowaniu:

1) 25 lat — brązowa odznaka honorowa i dyplom honorowy,

2) 35 lat — srebrna odznaka honorowa i dyplom honorowy,

3) 50 lat — złota odznaka honorowa i dyplom honorowy.

3. Po przepracowaniu co najmniej 25 lat pracownik górnictwa otrzymuje zegarek pamiątkowy, z tym że zegarek przyznaje się tylko jeden raz.

4. Wzór honorowej odznaki jubileuszowej i sposób jej noszenia określają odrębne przepisy.

2. Ze względu na szczególnie uciążliwe lub szkodliwe dla zdrowia warunki pracy czas pracy pracowników zatrudnionych w kopalniach głębinowych pod ziemią, w zależności od warunków pracy, wynosi 7 lub 6 godzin na dobę.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do pracowników zatrudnionych w innych przedsiębiorstwach, którzy wykonują roboty górnicze i roboty montażowe w kopalniach głębinowych pod ziemią.

4. Czas pracy pracowników zatrudnionych w kopalniach głębinowych na powierzchni w ruchu zakładu górniczego, przy innych pracach związanych z zabezpieczeniem tego ruchu, a w szczególności ciągłości procesu technologicznego, oraz pracowników administracyjno—biurowych wynosi 8 godzin na dobę i 40 godzin na tydzień — przy pięciodniowym tygodniu pracy.

1) 21 dni roboczych po roku pracy,

2) 25 dni roboczych po 5 latach pracy.

2. Pozostałym pracownikom zatrudnionym pod ziemią, po przepracowaniu 5 lat pod ziemią, przysługuje łączny urlop wypoczynkowy w wymiarze 18 dni roboczych.

3. Pracownikom pobierającym rentę inwalidzką z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, po roku pracy do 3 lat pracy, przysługuje dodatkowy płatny urlop wypoczynkowy w takim wymiarze, aby łączny wymiar urlopu podstawowego i dodatkowego wynosił 15 dni roboczych.

4. Przepisów ust. 1—3 nie stosuje się do pracowników, którzy na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów nabyli prawo do urlopu wypoczynkowego w wyższym wymiarze.

5. Pracownicy zatrudnieni pod ziemią mogą po przepracowaniu 6 miesięcy wykorzystać połowę urlopu przysługującego im po roku pracy, a pozostałą część urlopu — po przepracowaniu roku.

2. Ekwiwalent, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również członkom rodziny pracownika, na których pracownik pobiera zasiłek rodzinny z ubezpieczenia społecznego.

2. Ekwiwalent, o którym mowa w ust. 1, przysługuje pracownikowi oraz członkom rodziny pozostającym na jego utrzymaniu.

3. Wysokość ekwiwalentu odpowiada cenie biletu kolejowego za przejazd pociągiem osobowym II klasy na trasie 600 km tam i z powrotem.

1) zatrudniony w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych,

2) który uległ wypadkowi przy pracy,

3) który jest zagrożony albo nabył chorobę zawodową w związku z wykonywaniem pracy zawodowej,

4) który jest zagrożony albo nabył chorobę pozostającą w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami pracy,

ma prawo do płatnego urlopu zdrowotnego na leczenie sanatoryjne lub wczasy profilaktyczno—lecznicze, jeżeli społeczny zakład służby zdrowia sprawujący opiekę lekarską nad zdrowiem pracownika wyda orzeczenie o potrzebie leczenia sanatoryjnego lub korzystania z wczasów profilaktyczno—leczniczych.

2. Pracownikom górnictwa przechodzącym na emeryturę lub rentę inwalidzką wypłaca się odprawę pieniężną w wysokości 3—miesięcznego wynagrodzenia obliczonego jak za urlop wypoczynkowy, nie wyższą niż 5 zł.

3. Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych w porozumieniu z właściwymi ministrami może podwyższyć wysokość odpraw, o których mowa w ust. 2.

2. Pracownikom zatrudnionym pod ziemią, którzy w następstwie wypadku przy pracy doznali trwałego kalectwa ograniczającego zdolność poruszania się, przydziela się bezpłatnie motorowy wózek inwalidzki.

3. Członkom rodziny pracownika zmarłego wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej wypłaca się oprócz odprawy pośmiertnej przewidzianej w przepisach Kodeksu pracy i jednorazowego odszkodowania z tytułu śmierci pracownika, przewidzianego w przepisach o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych — odprawę pośmiertną w wysokości 6—miesięcznego wynagrodzenia.

2. Emerytom i rencistom uprawnionym do deputatu węglowego w okresie ich zatrudnienia w jednostkach organizacyjnych objętych przepisami rozporządzenia oraz wdowom (wdowcom) i zupełnym sierotom po nich przysługuje bezpłatny węgiel opałowy lub ekwiwalent pieniężny za ten węgiel.

3. Właściwi ministrowie w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych określą szczegółowe zasady przyznawania świadczeń, o których mowa w ust. 1 i 2.

2. Właściwi ministrowie w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych określą szczegółowe zasady przyznawania i umarzania pożyczek, o których mowa w ust. 1.

1) uchwała Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1949 r. w sprawie szczególnych przywilejów dla górników w górnictwie węglowym (Monitor Polski z 1949 r. Nr A—100, poz. 1175, z 1957 r. Nr 69, poz. 423 i z 1960 r. Nr 12, poz. 54),

2) uchwała Rady Ministrów z dnia 3 marca 1950 r. w sprawie przywilejów dla górników w górnictwie rud, kruszców i kopalń glinki ogniotrwałej (Monitor Polski z 1950 r. Nr A—29, poz. 336, z 1952 r. Nr A—73, poz. 1159 i z 1959 r. Nr 71, poz. 369),

3) uchwała nr 360 Prezydium Rządu z dnia 26 maja 1951 r. w sprawie przywilejów dla górników zatrudnionych w podziemnych kopalniach glin szlachetnych, kaolinów, magnezytów i gipsów (Monitor Polski Nr A—69, poz. 895),

4) uchwała nr 834 Prezydium Rządu z dnia 8 grudnia 1951 r. w sprawie przywilejów dla górników zatrudnionych w podziemnych kopalniach soli kamiennej (Monitor Polski Nr A—102, poz. 1484),

5) uchwała nr 639 Prezydium Rządu z dnia 18 września 1954 r. w sprawie objęcia przywilejami z Karty górnika oraz przyznania deputatu węglowego pracownikom Przedsiębiorstwa Miernictwa Górniczego,

6) uchwała nr 615 Rady Ministrów z dnia 21 października 1954 r. w sprawie objęcia niektórych pracowników urzędów górniczych uchwałą Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1949 r. w sprawie szczególnych przywilejów dla górników w górnictwie węglowym (Monitor Polski Nr 102, poz. 1278),

7) uchwała nr 326 Rady Ministrów z dnia 12 sierpnia 1957 r. w sprawie rozszerzenia przywilejów dla pracowników górnictwa (Monitor Polski Nr 69, poz. 423),

8) uchwała nr 230 Rady Ministrów z dnia 27 września 1974 r. w sprawie zmian w zasadach wypłacania specjalnego wynagrodzenia z Karty górnika oraz innych składników płac, z wyjątkiem § 6.

2. Rozporządzenie nie narusza uprawnień pracowników w zakresie praw honorowych nabytych na podstawie przepisów dotychczasowych.