Dziennik Ustaw - rok 1982 nr 40 poz. 268

2. Ubezpieczenie obejmuje również domowników pracujących w gospodarstwie rolnym.

1) rolnik – rozumie się osobę:

a) prowadzącą gospodarstwo rolne lub dział specjalny samodzielnie albo w charakterze współwłaściciela (współposiadacza) na gruntach stanowiących jej własność lub będących w jej posiadaniu,

b) małżonka rolnika,

2) domownicy – rozumie się członków rodziny rolnika i inne osoby pracujące w gospodarstwie rolnym, jeżeli pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym z rolnikiem, ukończyły 16 lat, nie podlegają obowiązkowi ubezpieczenia na podstawie innych przepisów, a ponadto praca w gospodarstwie rolnym stanowi ich główne źródło utrzymania,

3) ubezpieczony – rozumie się rolnika oraz domowników,

4) gospodarstwo rolne – rozumie się będące we władaniu tej samej osoby nieruchomości rolne, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą obejmującą grunty rolne i leśne wraz z budynkami, urządzeniami i inwentarzem, oraz prawa i obowiązki związane z prowadzeniem gospodarstwa – o powierzchni co najmniej 0,5 ha,

5) dział specjalny – rozumie się jednostkę o produkcji specjalistycznej o rocznej wartości produkcji rolniczej odpowiadającej równowartości co najmniej 50 q żyta, podlegającą opodatkowaniu podatkiem gruntowym, o powierzchni gruntów nie przekraczającej 0,5 ha; do działu specjalnego stosuje się odpowiednio przepisy ustawy dotyczące gospodarstwa rolnego,

6) przekazanie gospodarstwa rolnego następcy – rozumie się nieodpłatne przeniesienie na rzecz następcy posiadania oraz własności tego gospodarstwa, jeżeli rolnik jest jego właścicielem,

7) przekazanie gospodarstwa rolnego Państwu – rozumie się nieodpłatne przekazanie na rzecz Państwa, na wniosek rolnika, własności i posiadania tego gospodarstwa,

8) emeryt lub rencista – rozumie się osobę mającą ustalone prawo do emerytury, renty inwalidzkiej lub renty rodzinnej,

9) choroby zawodowe – rozumie, się choroby określone w przepisach wydanych na podstawie art. 231 pkt 2 Kodeksu pracy.

2. Ubezpieczeniu nie podlegają osoby:

1) podlegające ubezpieczeniu społecznemu na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin,

2) użytkujące wyłącznie grunty deputatowe lub stanowiące własność związków wyznaniowych.

1) świadczenia lecznicze i położnicze, zaopatrzenie w leki, przedmioty ortopedyczne, protezy, środki opatrunkowe i pomocnicze, pobyt w domu pomocy społecznej, a także świadczenia związane z, rehabilitacją zawodową lub przekwalifikowaniem w związku z brakiem możliwości wykonywania zawodu rolnika,

2) świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych obejmujące zasiłki chorobowe, jednorazowe odszkodowania z tytułu stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu albo śmierci, a także okresową rentę inwalidzką,

3) zasiłki porodowe,

4) zasiłki macierzyńskie,

5) zasiłki rodzinne,

6) zasiłki pielęgnacyjne na dzieci,

7) świadczenia emerytalne i rentowe obejmujące emeryturę, rentę inwalidzką, rentę rodzinną oraz dodatki do emerytur i rent,

8) zasiłki pogrzebowe.

1) ubezpieczonemu oraz członkom jego rodziny – w zakresie i na warunkach przewidzianych dla pracowników i ich rodzin,

2) emerytowi i renciście oraz członkom ich rodzin – w zakresie i na warunkach przewidzianych dla osób pobierających emerytury lub renty na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin,

2. Zasiłek chorobowy za jeden dzień niezdolności do pracy wynosi 1/30 część kwoty odpowiadającej emeryturze w podstawowej wysokości.

2. Jednorazowe odszkodowanie przysługuje członkom rodziny ubezpieczonego, który zmarł wskutek wypadku przy pracy w gospodarstwie rolnym lub wskutek choroby zawodowej, na zasadach i w wysokości przewidzianych dla członków rodziny pracownika w przepisach o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy oraz chorób zawodowych.

3. Jednorazowe odszkodowanie przysługuje także osobie najbliższej rolnikowi, dla której praca w gospodarstwie rolnym nie stanowi głównego źródła utrzymania, jeżeli uległa ona wypadkowi przy pracy w gospodarstwie rolnym. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. Przez osobę najbliższą rolnikowi rozumie się wstępnego, zstępnego, rodzeństwo, zstępnych rodzeństwa, powinowatego w tej samej linii lub stopniu, osobę pozostającą w stosunku przysposobienia oraz jej małżonka, a także wychowanka.

1) wykonywania zwykłych czynności związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego lub w związku z wykonywaniem takich czynności,

2) wykonywania zadań zlecanych przez organizacje polityczne lub społeczne bądź w związku z uczestniczeniem w organizowanych przez te organizacje czynach społecznych.

1) z tytułu urodzenia dziecka,

2) z tytułu przyjęcia dziecka w wieku do jednego roku na wychowanie z zamiarem jego przysposobienia, jeżeli do sądu opiekuńczego został złożony wniosek o przysposobienie.

2. W razie zbiegu prawa do zasiłków określonych w ust. 1 z prawem do świadczeń o tym samym charakterze na podstawie innych przepisów, osobie uprawnionej przysługuje świadczenie w wyższej kwocie lub przez nią wybrane.

1) 16 tygodni – w wypadku urodzenia jednego dziecka,

2) 24 tygodni – w wypadku urodzenia więcej niż jednego dziecka przy jednym porodzie.

2. W wypadku urodzenia martwego dziecka lub w razie zgonu dziecka w okresie pierwszych 6 tygodni jego życia, zasiłek macierzyński przysługuje przez okres 6 tygodni.

3. Zasiłek macierzyński wynosi za jeden dzień 1/30 część kwoty odpowiadającej emeryturze w podstawowej wysokości.

1) nie jest uprawniony do pobierania zasiłków lub dodatków rodzinnych na podstawie innych przepisów,

2) osiąga niskie dochody w przeliczeniu na jednego członka rodziny.

2. Wydatki na zasiłki rodzinne pokrywane są z Funduszu Socjalnego Wsi.

3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, ustanawia Fundusz Socjalny Wsi oraz określa zasady i tryb przyznawania, a także wysokość zasiłku rodzinnego.

1) osiągnął wiek emerytalny,

2) prowadził gospodarstwo rolne lub pracował w nim przez okres co najmniej 25 lat – mężczyzna i 20 lat – kobieta i za okres ten opłacone zostały składki na ubezpieczenie społeczne rolników,

3) w okresie, o którym mowa w pkt 2, wytwarzał w prowadzonym gospodarstwie rolnym i sprzedawał jednostkom gospodarki uspołecznionej produkty rolne o wartości nie mniejszej niż odpowiadająca równowartości 5 q żyta rocznie z każdego ha przeliczeniowego, licząc według ceny skupu obowiązującej w danym roku kalendarzowym,

4) przekazał nieodpłatnie następcy lub Państwu gospodarstwo rolne, którego wartość nie uległa obniżeniu w okresie ostatnich 5 lat przed jego przekazaniem, chyba że obniżenie wartości gospodarstwa nastąpiło z przyczyn niezależnych od rolnika.

2. Emerytura przysługuje domownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny,

2) wiek emerytalny osiągnął w czasie pracy w gospodarstwie rolnym lub nie później niż w ciągu 5 lat od dnia ustania tej pracy,

3) pracował w gospodarstwie rolnym przez okres co najmniej 25 lat – mężczyzna i 20 lat – kobieta i za okres ten opłacone zostały składki na ubezpieczenie społeczne rolników.

3. Emerytura przysługuje ubezpieczonemu również w wypadku wywłaszczenia, jeżeli wywłaszczony nie skorzystał z odpłatności za gospodarstwo rolne lub jeżeli nie otrzymał w zamian innego gospodarstwa rolnego, o ile spełnia warunki wymagane do przyznania emerytury, z tym że do osiągnięcia wieka emerytalnego pozostało mu nie więcej niż 5 lat.

4. Wiek emerytalny wynosi dla mężczyzny 65 lat, a dla kobiety 60 lat. Wiek emerytalny dla ubezpieczonego, który jest kombatantem lub inwalidą wojennym albo wojskowym, określają odrębne przepisy.

5. Warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, wymagany jest łącznie od obojga małżonków lub współwłaścicieli albo współposiadaczy.

6. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa zasady i tryb:

1) ewidencji wartości produktów rolnych sprzedanych jednostkom gospodarki uspołecznionej,

2) zaliczania do okresów, o których mowa w ust. 1 pkt 3, takich lat, w których wartość sprzedanych produktów była niższa od wymaganej, jeżeli spowodowane to było klęską żywiołową, wypadkiem losowym lub innymi okolicznościami niezależnymi od rolnika,

3) uznawania, w jakich wypadkach nastąpiło obniżenie wartości gospodarstwa rolnego z przyczyn niezależnych od rolnika.

7. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa inne niż wymienione w ust. 1 pkt 3 produkty sprzedane przez rolnika jednostkom gospodarki uspołecznionej, których wartość zalicza się do wartości sprzedanych produktów rolnych.

1) jest inwalidą I lub II grupy albo III grupy, jeżeli jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym,

2) ma wymagany okres prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w nim, określony w ust. 4, za który opłacone były składki na ubezpieczenie społeczne rolników,

3) w wymaganym okresie wytwarzał w prowadzonym gospodarstwie rolnym i sprzedawał jednostkom gospodarki uspołecznionej produkty rolne o wartości nie mniejszej niż odpowiadająca równowartości 5 q żyta rocznie z każdego ha przeliczeniowego, licząc według ceny skupu obowiązującej w danym roku kalendarzowym,

4) przekazał nieodpłatnie następcy lub Państwu gospodarstwo rolne, którego wartość nie uległa obniżeniu w okresie wymaganym do przyznania renty, chyba że obniżenie wartości nastąpiło z przyczyn niezależnych od rolnika.

2. Renta inwalidzka przysługuje domownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) jest inwalidą I lub II grupy albo III grupy, jeżeli jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym,

2) inwalidztwo powstało w czasie pracy w gospodarstwie rolnym albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od dnia ustania tej pracy,

3) ma wymagany okres pracy w gospodarstwie rolnym, określony w ust. 4, za który opłacone były składki na ubezpieczenie społeczne rolników.

3. Renta inwalidzka przysługuje ubezpieczonemu również w wypadku wywłaszczenia, jeżeli wywłaszczony nie skorzystał z odpłatności za gospodarstwo rolne lub jeżeli nie otrzymał w zamian innego gospodarstwa rolnego, o ile spełnia warunki określone w ust. 1 pkt 1, a w wypadku rolnika – także warunki określone w ust. 1 pkt 3 i okres prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w nim wynosi co najmniej 1 rok.

4. Okres prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w nim, uprawniający do renty inwalidzkiej, wynosi:

1) 1 rok – jeżeli inwalidztwo powstało przed ukończeniem 20 lat,

2) 2 lata – jeżeli inwalidztwo powstało w wieku powyżej 20 lat do 22 lat,

3) 3 lata – jeżeli inwalidztwo powstało w wieku powyżej 22 lat do 25 lat,

4) 4 lata – jeżeli inwalidztwo powstało w wieku powyżej 25 lat do 30 lat,

5) 5 lat – jeżeli inwalidztwo powstało w wieku powyżej 30 lat.

5. Jeżeli inwalidztwo powstało wskutek wypadku przy pracy w gospodarstwie rolnym lub choroby zawodowej, wystarczy posiadanie jakiegokolwiek okresu prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w nim.

6. Okres 5 lat, o którym mowa w ust. 4 pkt 5, powinien przypadać w okresie ostatnich 10 lat przed dniem zgłoszenia wniosku o rentę inwalidzką, a jeżeli ubezpieczony w chwili zgłoszenia wniosku nie prowadzi gospodarstwa rolnego lub nie pracuje w nim – przed dniem powstania inwalidztwa.

7. Dla domownika okres pracy w gospodarstwie rolnym wymagany do przyznania renty inwalidzkiej wynosi 10 lat, w tym co najmniej 5 lat w okresie ostatnich 10 lat przed dniem zgłoszenia wniosku o rentę, jeżeli po ukończeniu 40 lat podjął po raz pierwszy pracę w gospodarstwie rolnym i do tego wieku nie podlegał ubezpieczeniu społecznemu na podstawie innych przepisów.

8. W sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, przepis art. 15 ust. 5 stosuje się odpowiednio.

9. Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych w porozumieniu z Ministrami Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Zdrowia i Opieki Społecznej określa zasady uznawania osób będących inwalidami III grupy za całkowicie niezdolnych do pracy w gospodarstwie rolnym.

1) prowadzenia przed dniem wejścia w życie ustawy gospodarstwa rolnego lub pracy w nim po ukończeniu 16 lat,

2) zatrudnienia,

3) równorzędne z okresami zatrudnienia i okresy zaliczalne do okresów zatrudnienia w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

2. Domownikowi do okresu pracy w gospodarstwie rolnym, wymaganego do uzyskania prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej, zalicza się okresy:

1) pracy w tym gospodarstwie rolnym przed dniem wejścia w życie ustawy,

2) o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3.

2. Zwiększenie, o którym mowa w ust. 1, wynosi:

1) 0,8% od wartości sprzedaży do 50.000 zł,

2) 0,6% od nadwyżki wartości sprzedaży ponad 50.000 zł do 500.000 zł,

3) 0,5% od nadwyżki wartości sprzedaży ponad 500.000 zł do 1.000.000 zł,

4) 0,4% od nadwyżki wartości sprzedaży ponad 1.000.000 zł.

3. Do ustalania zwiększenia, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się średnią roczną wartość sprzedanych produktów rolnych z ostatnich 10 lat kalendarzowych przed dniem przekazania gospodarstwa rolnego lub z okresu krótszego, jeżeli okres prowadzenia gospodarstwa był krótszy niż 10 lat.

4. Wartość sprzedaży produktów rolnych podlega rewaloryzacji odpowiadającej zmianom cen skupu w okresie, o którym mowa w ust. 3, według zasad określonych przez Radę Ministrów, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii właściwych komisji sejmowych,

5. Na wniosek rolnika, który przekazał gospodarstwo rolne następcy przed osiągnięciem wieku emerytalnego i pracował nadal w tym gospodarstwie, dla zwiększenia emerytury przyjmuje się średnią wartość produktów rolnych wytworzonych w tym gospodarstwie i sprzedanych jednostkom gospodarki uspołecznionej z okresu ostatnich 5 lat poprzedzających rok, w którym rolnik osiągnął wiek emerytalny.

6. Kwota zwiększenia, o którym mowa w ust. 1, ulega podziałowi w równych częściach między małżonków uprawnionych do emerytury lub renty inwalidzkiej, jeżeli w okresie przyjętym do ustalenia tego zwiększenia pracowali wspólnie w gospodarstwie rolnym, choćby prawo do świadczeń nabyli w różnym czasie.

7. Małżonek rolnika, który pracował w gospodarstwie rolnym przez okres krótszy niż przyjęty do ustalenia zwiększenia emerytury lub renty inwalidzkiej, otrzymuje część kwoty zwiększenia proporcjonalną do ilości pełnych przepracowanych lat.

8. Jeżeli do emerytury lub renty inwalidzkiej uprawniony jest tylko jeden z małżonków, kwotę zwiększenia wypłaca się mu w całości do czasu uzyskania przez drugiego małżonka emerytury lub renty na podstawie ustawy pod warunkiem, że małżonek nie będący emerytem lub rencistą pozostaje na jego utrzymaniu.

2. Do świadczenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego o rencie.

1) o 400 zł miesięcznie – z tytułu wartości przekazanych gruntów, sadów, krzewów owocowych i innych plantacji, lasów oraz budynków, jeżeli łączna wartość tych składników nie przekracza 50.000 zł, oraz

2) o 4 zł miesięcznie – za każdy rozpoczęty jeden tysiąc zł wartości składników wymienionych w pkt 1, przekraczającej 50.000 zł, a nie przekraczającej 200.000 zł, a ponadto

3) o 2 zł miesięcznie – za każdy rozpoczęty jeden tysiąc zł wartości składników wymienionych w pkt 1, przekraczającej 200.000 zł.

2. Z tytułu zrzeczenia się prawa do bezpłatnego, korzystania z lokalu mieszkalnego i pomieszczeń gospodarskich emerytura lub renta inwalidzka ulega zwiększeniu. Zwiększenie to przysługuje każdemu z małżonków. Zasady i wysokość zwiększenia określa Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii właściwych komisji sejmowych.

3. Zwiększenie określone w ust. 1 nie moje przekroczyć 2.500 zł miesięcznie.

4. Wartość przekazanych gruntów rolnych ustala się według cen określonych w przepisach o sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych; wartość budynków przyjmuje się według szacunku ustalonego dla obowiązkowego ubezpieczenia przez Państwowy Zakład Ubezpieczeń; wartość lasów według cen obowiązujących w państwowych gospodarstwach leśnych, a wartość sadów, krzewów owocowych i innych plantacji ustala się według zasad przyjętych przy wywłaszczaniu nieruchomości.

5. Zwiększenie, o którym mowa w ust. 1, dzieli się w równych częściach między małżonków uprawnionych do emerytury lub renty inwalidzkiej, a gdy do tych świadczeń jest uprawniony tylko jeden z małżonków, całe zwiększenie przysługuje temu małżonkowi.

2. Renta, o której mowa w ust. 1, przysługuje do czasu uzyskania przez następcę pełnoletności, nie dłużej jednak niż przez 10 lat. W takim wypadku renta inwalidzka wynosi 50% emerytury w podstawowej wysokości.

1) emeryta lub rencisty,

2) ubezpieczonego, który w chwili śmierci prowadził gospodarstwo rolne lub pracował w nim i miał okres prowadzenia gospodarstwa lub pracy w nim nie krótszy niż wymagany do uzyskania renty inwalidzkiej.

2. Do renty rodzinnej uprawnieni są:

1) dzieci, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione,

2) wnuki, rodzeństwo i inne dzieci przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności,

3) małżonek zmarłego,

spełniający warunki określone w art. 25–27.

2. Renta rodzinna przysługuje osobom wymienionym w art. 24 ust. 2 pkt 1 i 2 również w wypadku, gdy jedno z rodziców lub opiekunów żyje, lecz nie prowadzi gospodarstwa rolnego i nie ma prawa do emerytury lub renty na podstawie ustawy, a osoby te nie mają prawa do renty rodzinnej na podstawie innych przepisów.

3. Ograniczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, nie stosuje się do renty rodzinnej po osobach uprawnionych do emerytur i rent inwalidzkich.

4. Renta rodzinna nie przysługuje, jeżeli jeden z członków rodziny osoby wymienionej w art. 24 ust. 2 pkt 1 i 2 spełnia warunki wymagane do przejęcia i prowadzenia gospodarstwa rolnego.

1) zawarła związek małżeński przed przekazaniem gospodarstwa, lecz nie nabyła prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej,

2) w chwili śmierci męża osiągnęła wiek 50 lat albo była inwalidą I lub II grupy albo III grupy, jeżeli była całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym bądź wychowuje co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa uprawnione do renty rodzinnej po zmarłym, które nie osiągnęło wieku 16 lat, a jeżeli kształci się w szkole – 18 lat, lub sprawuje opiekę nad dzieckiem zaliczonym do I lub II grupy inwalidów uprawnionym do renty rodzinnej,

3) nie prowadzi gospodarstwa rolnego lub nie posiada stałych źródeł dochodu.

2. Prawo do renty rodzinnej nabywa również wdowa, która osiągnęła wiek 50 lat lub stała się inwalidą po śmierci emeryta, rencisty lub ubezpieczonego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat od jego śmierci lub zaprzestania wychowywania osób wymienionych w ust. 1 pkt 2.

3. Małżonka rozwiedziona lub wdowa, która w chwili śmierci męża nie pozostawała z nim we wspólności małżeńskiej, ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli oprócz spełnienia warunków określonych w ust. 1 lub 2 miała w chwili śmierci męża prawo do alimentów z jego strony, ustalone wyrokiem lub ugodą sądową.

4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do wdowca, z tym że wiek uprawniający do renty rodzinnej wynosi 65 lat.

1) małżeństwo trwało co najmniej 3 lata lub

2) z małżeństwa tego lub ze związku istniejącego przed jego zawarciem urodziło się dziecko albo

3) śmierć emeryta lub rencisty nastąpiła wskutek wypadku przy pracy w gospodarstwie rolnym lub choroby zawodowej.

2. Jeżeli zmarły nie miał ustalonego prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej, podstawę wymiaru renty rodzinnej stanowi emerytura lub renta inwalidzka, jaka przysługiwałaby mu w chwili śmierci, przyjmując, że zmarły w chwili śmierci był inwalidą II grupy.

2. Renta rodzinna ulega zwiększeniu o 5% podstawy jej wymiaru na każdą następną osobę.

3. Rentę rodzinną ustaloną w myśl ust. 1 i 2 zwiększa się o 10% podstawy jej wymiaru, jeżeli śmierć nastąpiła wskutek wypadku przy pracy w gospodarstwie rolnym lub wskutek choroby zawodowej.

4. Jeżeli do renty rodzinnej uprawnione są sieroty zupełne, część renty przysługującą każdej z tych sierot zwiększa się o kwotę stanowiącą 30% najniższej renty rodzinnej ustalonej dla jednej osoby bez zwiększenia przysługującego z tytułu sprzedaży produktów rolnych.

5. Renta rodzinna nie może przekraczać 100% podstawy jej wymiaru.

1) rodzinny,

2) pielęgnacyjny,

3) z tytułu odznaczeń państwowych.

2. Dodatek pielęgnacyjny wynosi 30% kwoty emerytury w podstawowej wysokości, nie mniej jednak niż 1.500 zł miesięcznie.

2. Dodatek z tytułu odznaczenia państwowego wynosi miesięcznie 25% emerytury lub renty inwalidzkiej, a w wypadku renty rodzinnej – 25% renty przewidzianej w art. 29 ust. 1. Wysokość dodatku nie może przekraczać 3.000 zł.

3. Z tytułu odznaczenia państwowego przysługuje tylko jeden dodatek.

1) ubezpieczonego lub członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu i spełniających warunki do renty rodzinnej, w wysokości trzykrotnej emerytury w podstawowej wysokości,

2) emeryta lub rencisty oraz członków rodziny pozostających na ich utrzymaniu i spełniających warunki do renty rodzinnej, w wysokości sześciokrotnej emerytury w podstawowej wysokości.

2. Zasiłek pogrzebowy przysługuje osobie, która pokryła koszty pogrzebu. W razie poniesienia kosztów pogrzebu przez więcej niż jedną osobę, zasiłek pogrzebowy ulega podziałowi między te osoby proporcjonalnie do poniesionych kosztów.

3. W razie poniesienia kosztów pogrzebu jednej z osób, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przez osobę nie będącą członkiem rodziny zmarłego, zasiłek pogrzebowy przysługuje w wysokości udokumentowanych kosztów pogrzebu, nie więcej jednak niż w wysokości sześciokrotnej emerytury w podstawowej wysokości.

4. W razie zbiegu prawa do dwóch lub więcej zasiłków pogrzebowych, przysługuje tylko jeden zasiłek, wyższy lub wybrany przez zainteresowanego.

2. W wypadku zbiegu prawa do emerytury lub renty przewidzianych ustawą z prawem do innego świadczenia o charakterze rentowym przysługuje:

1) rolnikowi – wybrane przez niego świadczenie, powiększone o połowę drugiego,

2) domownikowi lub innej osobie – jedno świadczenie, wyższe lub przez nią wybrane.

3. W wypadku zbiegu prawa do:

1) emerytury określonej ustawą z prawem do renty inwalidzkiej z tytułu inwalidztwa wojennego, inwalidztwa powstałego wskutek pobytu w obozie koncentracyjnym albo z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą wojskową oraz do renty rodzinnej przysługującej po osobach uprawnionych do renty inwalidzkiej, określonych w przepisach o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin,

2) emerytury określonej ustawą z prawem do renty inwalidzkiej z tytułu inwalidztwa powstałego wskutek wypadku przy pracy, wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo wskutek choroby zawodowej,

3) emerytury lub renty przewidzianej ustawą z prawem do innego świadczenia o charakterze rentowym z instytucji zagranicznej,

– zasady wypłaty tych świadczeń określają odrębne przepisy.

4. Zasady zawarte w przepisach, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2, stosuje się także w razie zbiegu prawa do renty inwalidzkiej przysługującej rolnikowi i jego małżonkowi na podstawie ustawy z prawem do renty inwalidzkiej przewidzianej w tych przepisach.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy inwalidztwo powstało wskutek wypadku przy pracy w gospodarstwie rolnym lub choroby zawodowej.

2. Wypłata przyznanej emerytury lub renty ulega zawieszeniu również w wypadku, gdy następca nie podjął prowadzenia gospodarstwa rolnego i jest ono nadal użytkowane przez emeryta lub rencistę.

2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, przyznaje się na wniosek zainteresowanego.

3. Wniosek stanowi podstawę do ustalenia prawa do emerytury lub renty, z tym że wypłata tych świadczeń dla rolników następuje od dnia przekazania gospodarstwa rolnego następcy lub Państwu.

4. Świadczenia, o których mowa w art. 4 pkt 1, z wyjątkiem świadczeń związanych z przekwalifikowaniem, przysługują od zakładów społecznych służby zdrowia.

2. Terenowy organ administracji państwowej przy dokonywaniu ustaleń zasięga opinii społeczno-zawodowych organizacji rolników.

1) w zakresie świadczeń emerytalnych i rentowych – przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin,

2) w zakresie innych świadczeń – przepisy o odpowiednich świadczeniach przysługujących pracownikom i członkom ich rodzin.

2. Fundusz powstaje ze składek, na ubezpieczenie społeczne rolników, opłacanych przez rolników, oraz z dotacji budżetu Państwa.

3. Dysponentem Funduszu jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

4. Środki Funduszu przeznacza się na wypłatę świadczeń pieniężnych przewidzianych w ustawie.

5. Wydatki na wypłatę świadczeń, o których mowa w ust. 4, powinny być pokryte w jednej trzeciej ze składek na ubezpieczenie społeczne rolników, opłacanych przez rolników.

1) 1200 zł – od każdego ubezpieczonego,

2) 500 zł – z każdego pełnego ha przeliczeniowego, a w wypadku działu specjalnego – 5% dochodu szacunkowego z tego działu.

2. Składka, o której mowa w ust. 1, nie może być niższa niż 1700 zł rocznie.

3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia:

1) może określać zasady i tryb podwyższania lub obniżania wysokości składki,

2) ustala warunki okresowego obniżenia składki lub zwolnienia od obowiązku jej opłacania w szczególnych wypadkach.

2. Obowiązek opłacania składki, o której mowa w ust. 1, powstaje od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym rolnik rozpoczął prowadzenie gospodarstwa rolnego, a ustaje z końcem miesiąca kalendarzowego, w którym rolnik przestał prowadzić gospodarstwo.

3. Obowiązek opłacania składki za domowników powstaje od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym osoby te podjęły pracę w gospodarstwie rolnym, a ustaje z końcem miesiąca kalendarzowego, w którym przestały pracować w gospodarstwie.

2. Waloryzacja świadczeń następuje od dnia 1 marca każdego roku i obejmuje świadczenia przyznane przed dniem 1 stycznia roku poprzedniego, przy czym waloryzacja świadczeń po raz pierwszy następuje od dnia 1 marca 1986 r.

3. Rada Ministrów określa zasady i tryb waloryzacji.

2. Jeżeli rolnik nie ma następcy, o którym mowa w ust. 1, następcą może być współwłaściciel gospodarstwa rolnego lub jego małżonek.

3. Następca rolnika, o którym mowa w ust. 1 i 2, powinien spełniać warunki wymagane dla nabycia własności nieruchomości rolnej w drodze przeniesienia własności, określone w przepisach Kodeksu cywilnego, a ponadto nie przekroczył 55 lat oraz nie jest inwalidą I lub II grupy albo III grupy, gdy jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym.

2. Pierwszeństwo w przejęciu gospodarstwa rolnego ma następca pracujący w tym gospodarstwie, wskazany przez rolnika.

3. Gospodarstwo rolne może być przekazane kilku następcom, jeżeli wpłynie to na poprawę struktury obszarowej. Następcy mogą gospodarować wspólnie nie dzieląc gospodarstwa rolnego.

4. Jeżeli wskutek przeniesienia własności gospodarstwa rolnego na rzecz następców miałby nastąpić jego podział między następców, może on być dokonany tylko wtedy, gdy każda część gospodarstwa następcy osobno lub wraz z nieruchomościami, stanowiącymi już własność następcy albo wraz z obszarem odpowiadającym udziałowi następcy we współwłasności utworzy gospodarstwo rolne zdolne do towarowej produkcji rolnej. Przy ocenie zdolności gospodarstwa rolnego do towarowej produkcji rolnej uwzględnia się nieruchomości należące do wspólnego majątku następcy i jego małżonka oraz do odrębnego majątku każdego z nich, jeżeli nieruchomości te stanowią lub mogą stanowić całość gospodarczą.

1) dzierżawi grunty rolne – następca, wstępuje w prawa dzierżawcy,

2) wydzierżawia grunty rolne – następca wstępuje w prawa wydzierżawiającego.

2. Rolnik, który przekazał gospodarstwo rolne następcy lub Państwu, ma prawo do użytkowania działki gruntu rolnego o powierzchni nie przekraczającej 10% obszaru przekazanego gospodarstwa, nie więcej jednak niż o powierzchni 0,3 ha.

3. Jeżeli prawo do emerytury lub renty przysługuje obojgu małżonkom, uprawnienia określone w ust. 1 i 2 przysługują im łącznie.

4. Uprawnienia określone w ust. 1 i 2 przysługują również dożywotnikowi, jeżeli działka gruntu rolnego wchodziła w skład dożywocia i dożywotnik z niej korzystał. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do małżonka dożywotnika.

2. W razie sprzedaży działki, o której mowa w ust. 1, Państwu przysługuje prawo pierwokupu według cen określonych w przepisach o sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych, a w wypadku sprzedaży budynków – po cenie odpowiadającej szacunkowi obowiązującemu przy ubezpieczeniu budynków w Państwowym Zakładzie Ubezpieczeń, a w razie darowizny lub zamiany – prawo wykupu, z zastosowaniem odpowiednio przepisów o pierwokupie. W wypadku wykonania prawa pierwokupu lub wykupu koszty związane z przeniesieniem własności pokrywa Państwo.

2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowe zasady odpowiedzialności Państwa z tytułu zadłużeń rolnika przekazującego gospodarstwo rolne Państwu i praw osób trzecich obciążających to gospodarstwo oraz tryb ich uregulowania.

2. Przekazanie gospodarstwa rolnego następcy przez rolnika będącego tylko posiadaczem następuje w drodze umowy sporządzonej przez terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego.

3. Przekazanie gospodarstwa rolnego Państwu następuje w drodze decyzji terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego.

4. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze rozporządzenia, określa wysokość opłat i warunki zwalniania od opłat należnych w związku ze sporządzeniem aktu notarialnego.

2. Zwrot gospodarstwa rolnego właścicielowi stwierdza terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego.

1) zasady uznawania dochodów z prowadzenia gospodarstwa rolnego za główne źródło utrzymania,

2) zasady uznawania spełnienia warunku pozostawania we wspólnym gospodarstwie domowym z rolnikiem,

3) szczegółowe zasady stosowania ustawy do rolników będących współwłaścicielami gospodarstw rolnych lub członkami zespołów rolników indywidualnych,

4) zasady przyznawania emerytur i rent inwalidzkich ubezpieczonym, którzy przekazali gospodarstwa rolne na własność Państwa i nie osiągnęli wymaganej wartości sprzedaży produktów rolnych.

1) w zakresie świadczeń emerytalnych i rentowych – przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin,

2) w zakresie innych świadczeń – przepisy o odpowiednich świadczeniach przysługujących pracownikom i członkom ich rodzin.

1) 80% najniższej emerytury pracowniczej do dnia 31 grudnia 1984 r.,

2) 90% najniższej emerytury pracowniczej w okresie od dnia 1 stycznia 1985 r. do dnia 31 grudnia 1985 r.

1) 8 tygodni – w wypadku urodzenia jednego dziecka,

2) 12 tygodni – w wypadku urodzenia więcej niż jednego dziecka przy jednym porodzie.

2. Od dnia 1 stycznia 1985 r. okres, w którym przysługuje zasiłek macierzyński, ulega zwiększeniu co dwa lata:

1) o 2 tygodnie – w wypadku określonym w ust. 1 pkt 1,

2) o 3 tygodnie – w wypadku określonym w ust. 1 pkt 2.

2. Jeżeli emerytura lub renta inwalidzka każdego z małżonków po jej podziale jest niższa od określonej w art. 18, podwyższa się ją do wysokości określonej w tym przepisie.

3. Podwyższeniu podlega emerytura lub renta inwalidzka wypłacana na rzecz jednego małżonka, jeżeli jej wysokość jest niższa od określonej w art. 18.

4. Osobom pobierającym emerytury lub renty inwalidzkie przyznane przed dniem wejścia w życie ustawy przysługuje zwiększenie tych świadczeń z tytułu wartości przekazanych Państwu budynków, lasów i obszaru gruntów oraz z tytułu zrzeczenia się prawa do bezpłatnego korzystania z lokalu mieszkalnego i pomieszczeń gospodarskich w wysokości dotychczasowej.

5. Jeżeli osoby, o których mowa w ust. 4, nie nabyły prawa do zwiększenia emerytury lub renty inwalidzkiej z tytułu przekazanych Państwu gruntów, świadczenia te ulegają zwiększeniu o 200 zł miesięcznie za każdy przekazany ha gruntów.

6. Zwiększenie, o którym mowa w ust. 4 i 5, nie może przekroczyć łącznie 1.000 zł miesięcznie.

7. Kwota, o której mowa w ust. 4 i 5, podlega podziałowi w równych częściach między małżonków pobierających emeryturę lub rentę inwalidzką, a gdy do tych świadczeń uprawniony jest tylko jeden z małżonków, przysługuje ona w całości temu małżonkowi.

8. Osobom pobierającym świadczenia pieniężne, przyznane na podstawie art. 23 ustawy z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz. U. Nr 32, poz. 140), przyznaje się odpowiednio emerytury lub renty inwalidzkie w wysokości określonej w art. 18. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.

9. Osobom pobierającym świadczenia pieniężne przyznane na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 8, przysługują dodatki wymienione w art. 30, które są wypłacane osobie uprawnionej.

10. Wypłacane w dniu wejścia w życie ustawy dodatki w kwocie 500 zł miesięcznie, przyznane na podstawie art. 12 pkt 2 i art. 14 ustawy wymienionej w ust. 8, zamienia się odpowiednio na emerytury lub renty w wysokości określonej w art. 18. Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio.

11. Przepisy ust. 1–7 stosuje się odpowiednio do współwłaścicieli przekazanych Państwu gospodarstw rolnych, pobierających z tego tytułu renty częściowe na podstawie przepisów dotychczasowych, z tym że zwiększenie, o którym mowa w ust. 4 i 5, ulega podziałowi proporcjonalnie do ich udziałów we współwłasności.

12. Renty rodzinne przyznane na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie ustawy podwyższa się do wysokości określonej w art. 29, przyjmując za podstawę wymiaru kwotę emerytury lub renty inwalidzkiej, jaka przysługiwałaby dla jednej osoby po podwyższeniu w myśl ust. 3–6.

1) emerytury i renty ulegają zwiększeniu od dnia 1 lipca 1983 r. o kwotę odpowiadającą rekompensacie z tytułu podwyżki cen, przysługującą renciście w dniu 30 czerwca 1983 r., a pozostałą kwotę podwyżki wypłaca się w dwóch ratach; pierwszą – od dnia 1 lipca 1983 r., drugą – od dnia 1 lipca 1984 r., z tym że pierwsza rata nie może być niższa niż 500 zł, chyba że kwota podwyżki nie przekracza 500 zł,

2) świadczenia, o których mowa w art. 67 ust. 8 i 10, wypłaca się w kwotach wynikających z art. 18 od dnia 1 lipca 1983 r., a dodatki wymienione w art. 30 – od dnia 1 lipca 1984 r.

2. Osobom wymienionym w ust. 1 przysługują dodatki, o których mowa w art. 30 – poczynając od dnia 1 lipca 1984 r.

1) ustawy z dnia 28 czerwca 1962 r. o przejmowaniu niektórych nieruchomości rolnych w zagospodarowanie lub na własność Państwa oraz o zaopatrzeniu emerytalnym właścicieli tych nieruchomości i ich rodzin (Dz. U. Nr 38, poz. 166 i z 1968 r. Nr 3, poz. 15),

2) ustawy z dnia 24 stycznia 1968 r. o rentach i innych świadczeniach dla rolników przekazujących nieruchomości rolne na własność Państwa (Dz. U. Nr 3, poz. 15 i z 1973 r. Nr 48, poz. 283),

3) ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o przekazywaniu gospodarstw rolnych na własność Państwa za rentę i spłaty pieniężne (Dz. U. Nr 21, poz. 118)

i z tego tytułu nie nabyły prawa do świadczeń emerytalnych, do okresu zatrudnienia wymaganego do przyznania emerytury lub renty określonej w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin zalicza się okres pracy w rolnictwie po ukończeniu 16 lat, jeżeli po przekazaniu gospodarstwa były zatrudnione w uspołecznionym zakładzie pracy co najmniej 5 lat.

1) rolnik opłacił składki na Fundusz Emerytalny Rolników, do opłacenia których był zobowiązany na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin oraz na podstawie niniejszej ustawy,

2) rolnik opłacił składki na ubezpieczenie za domowników, do opłacania których jest zobowiązany na podstawie niniejszej ustawy, jednak za okres nie krótszy niż 1 rok.

1) prowadząc gospodarstwo rolne w okresie od dnia 1 stycznia 1977 r. do dnia 31 grudnia 1982 r. wytwarzał i sprzedawał jednostkom gospodarki uspołecznionej produkty rolne, a w okresie od dnia 1 stycznia 1980 r. do dnia 31 grudnia 1982 r. wartość tej sprzedaży nie była mniejsza niż 15.000 zł rocznie,

2) wytwarzał w prowadzonym gospodarstwie rolnym i sprzedawał jednostkom gospodarki uspołecznionej produkty rolne o wartości nie mniejszej niż odpowiadająca równowartości 5 q żyta rocznie z każdego ha przeliczeniowego w każdym roku kalendarzowym w okresie od dnia 1 stycznia 1983 r. aż do końca roku poprzedzającego rok przekazania gospodarstwa.

2. Uprawnionym do zasiłku porodowego na podstawie ustawy nie wypłaca się jednorazowego zasiłku z tytułu urodzenia dziecka, przewidzianego w odrębnych przepisach.

Przewodniczący Rady Państwa: H. Jabłoński

Sekretarz Rady Państwa: E. Duda