Dziennik Ustaw - rok 1989 nr 33 poz. 176

§ 2. Notariusz dokonując czynności notarialnych działa jako osoba zaufania publicznego.

§ 3. Czynności notarialne dokonane przez notariusza w formie dokumentu zgodnie z prawem mają charakter dokumentu urzędowego.

§ 2. Notariusz prowadzący kancelarię, o której mowa w § 1, zatrudnia personel kancelarii, zapewnia jego utrzymanie, a także właściwe warunki lokalowe kancelarii.

§ 3. Wydatki kancelarii, o której mowa w § 1, notariusz pokrywa z opłat notarialnych w .sposób określony w odrębnych przepisach.

§ 4. Funkcję kierownika zakładu pracy dla notariusza prowadzącego indywidualną kancelarię notarialną sprawuje prezes sądu wojewódzkiego, w którego okręgu kancelaria ma swoją siedzibę.

§ 2. Bezpośredni nadzór nad działalnością notariuszy i państwowych biur notarialnych sprawuje prezes sądu wojewódzkiego na obszarze właściwości sądu wojewódzkiego.

§ 3. Osoby powołane do nadzoru mają prawo wglądu w czynności notarialne i badania ich zgodności z prawem, a także mogą żądać wyjaśnień oraz zarządzać usunięcie uchybień i usterek, a w razie dostrzeżenia naruszenia przez notariusza jego obowiązków – żądać wszczęcia postępowania dyscyplinarnego.

§ 4. Minister Sprawiedliwości kieruje działalnością organów i osób powołanych do nadzoru oraz kontroluje wykonywanie wydanych w trybie nadzoru zarządzeń.

§ 5. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowe zasady wykonywania nadzoru nad działalnością notariuszy i państwowych biur notarialnych.

§ 2. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z Ministrem Finansów, określa szczegółowe zasady i sposób finansowania państwowych biur notarialnych.

1) posiada obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw obywatelskich i cywilnych,

2) jest nieskazitelnego charakteru,

3) ukończył wyższe studia prawnicze,

4) odbył aplikację notarialną,

5) złożył egzamin notarialny,

6) daje rękojmię należytego wykonywania obowiązków notariusza,

7) pracował w charakterze asesora notarialnego co najmniej rok,

8) ukończył 26 lat.

1) profesorów i docentów nauk prawnych posiadających stopień naukowy doktora habilitowanego w polskich szkołach wyższych, w Polskiej Akademii Nauk oraz w jednostkach badawczo-rozwojowych,

2) sędziów i prokuratorów,

3) asesorów sądowych, którzy orzekali w sprawach z zakresu prawa cywilnego co najmniej przez okres roku,

4) adwokatów i radców prawnych, którzy wykonywali ten zawód co najmniej trzy lata.

§ 2. Notariusz powinien zgłosić się w celu objęcia stanowiska w ciągu 14 dni od dnia doręczenia mu aktu, mianowania, jeżeli nie oznaczono innego terminu.

§ 2. Minister Sprawiedliwości może upoważnić prezesa sądu wojewódzkiego do przyjęcia ślubowania.

1) zrzeknie się swojego stanowiska,

2) nie daje rękojmi należytego wykonywania obowiązków notariusza,

3) z powodu choroby lub ułomności został, orzeczeniem komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, uznany za trwale niezdolnego do pełnienia obowiązków notariusza lub bez uzasadnionej przyczyny odmówił poddania się badaniu lekarskiemu takiej komisji, mimo postanowienia kolegium notariuszy o potrzebie poddania się takiemu badaniu,

4) przekroczył wiek emerytalny, chyba że Minister Sprawiedliwości, na wniosek notariusza, wyraził zgodę na dalsze zajmowanie stanowiska, nie dłużej jednak niż do ukończenia 70 lat.

§ 2. Minister Sprawiedliwości może rozwiązać stosunek pracy z notariuszem, jeżeli z powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia nie pełnił obowiązków nieprzerwanie przez okres dłuższy niż rok. Do okresu tego wlicza się okresy poprzedniej przerwy w pełnieniu obowiązków wskutek choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia, jeżeli okres pełnienia obowiązków nie przekroczył trzydziestu dni.

§ 3. Rozwiązanie stosunku pracy z notariuszem z z przyczyn wymienionych w § 1 pkt 2 i 3 następuje po jego wysłuchaniu, chyba że jest to niemożliwe, a w przypadku rozwiązania stosunku pracy z przyczyny wymienionej w § 1 pkt 2 – także po zasięgnięciu opinii kolegium notariuszy.

§ 4. Rozwiązanie stosunku pracy z notariuszem z przyczyn wymienionych w § 1 pkt 2–4 oraz § 2 następuje po upływie trzech miesięcy od dnia doręczenia zawiadomienia o zwolnieniu. Rozwiązanie stosunku pracy w przypadku określonym w § 1 pkt 1 następuje w dniu oznaczonym w decyzji Ministra Sprawiedliwości o rozwiązaniu stosunku pracy.

1) jeżeli wymaga tego zakres czynności wykonywanych przez te jednostki lub zmiany w zakresie ich działania, na czas niezbędny, nie dłuższy jednak niż rok,

2) w razie zniesienia biura lub jego oddziału,

3) dla utrzymania powagi stanowiska notariusza na podstawie postanowienia kolegium notariuszy; przed wydaniem postanowienia kolegium wysłuchuje wyjaśnień notariusza, chyba że nie jest to możliwe,

4) jeżeli przeniesienie zostało orzeczone jako kara dyscyplinarna.

§ 2. Przeniesienie zarządza Minister Sprawiedliwości.

§ 3. Przeniesienie bez zgody notariusza może nastąpić po uprzedzeniu na trzy miesiące przed terminem przeniesienia, a do oddziału danego biura – po uprzedzeniu w terminie jednego miesiąca. Uprzedzenie nie jest wymagane, jeżeli przeniesienie zostało orzeczone jako kara dyscyplinarna.

§ 2. Minister Sprawiedliwości może delegować notariusza bez jego zgody, jednak na czas nie dłuższy niż trzy miesiące w ciągu roku.

§ 3. Prezes sądu wojewódzkiego może delegować notariusza bez jego zgody, do pełnienia obowiązków notariusza w innym państwowym biurze notarialnym na obszarze właściwości tego samego sądu wojewódzkiego, na czas nie dłuższy niż miesiąc w ciągu roku.

§ 4. Łączny czas delegacji, na podstawie przepisów § 2 i 3, nie może przekraczać trzech miesięcy w ciągu roku.

§ 5. Minister Sprawiedliwości określa szczegółowe zasady delegowania notariuszy do pełnienia obowiązków w Ministerstwie Sprawiedliwości.

§ 2. Notariusz jest obowiązany udzielać stronom potrzebnych wyjaśnień dotyczących dokonywanej czynności notarialnej.

§ 2. Notariuszowi nie wolno także podejmować innego zajęcia, które by przeszkadzało w pełnieniu obowiązków notariusza albo mogło uchybiać jego godności.

§ 3. O zamiarze podjęcia dodatkowego zatrudnienia, a także o podjęciu innego zajęcia, notariusz jest obowiązany zawiadomić prezesa właściwego sądu wojewódzkiego. Prezes sądu wojewódzkiego decyduje o tym, czy podjęcie dodatkowego zatrudnienia, o którym mowa w § 1, nie przeszkadza w pełnieniu obowiązków notariusza.

§ 4. Jeżeli prezes sądu wojewódzkiego nie wyrazi zgody na zatrudnienie lub na zajęcie, o których mowa w § 1 i 2, sprawę, na wniosek notariusza, rozstrzyga Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii kolegium notariuszy.

§ 2. Notariuszom przysługuje dodatkowe wynagrodzenie prowizyjne, określone, w drodze rozporządzenia, przez Ministra Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Finansów.

§ 2. Dyrektor państwowego biura notarialnego w wypadkach nagłych może również powierzyć osobom wymienionym w § 1 pełnienie obowiązków notariusza, nie dłużej jednak niż na siedem dni. Dyrektor biura niezwłocznie zawiadamia o tym prezesa sądu wojewódzkiego.

§ 2. Jeżeli jednak czyn zawiera znamiona przestępstwa, przedawnienie dyscyplinarne nie może nastąpić wcześniej niż przedawnienie przewidziane w przepisach Kodeksu karnego.

1) nagana,

2) usunięcie ze stanowiska kierowniczego w państwowym biurze notarialnym,

3) przeniesienie do pracy w innej miejscowości na koszt ukaranego,

4) wydalenie z pracy.

§ 2. Wymierzenie kary określonej w § 1 pkt 1–3 pociąga za sobą pozbawienie możliwości awansowania przez okres trzech lat, a także niemożność udziału w tym okresie w kolegium notariuszy i sądzie dyscyplinarnym oraz uzyskania utraconego stanowiska.

§ 2. Wojewódzkie sądy dyscyplinarne orzekają w pierwszej instancji w składzie trzech notariuszy.

§ 3. Rzecznikiem dyscyplinarnym w sądzie dyscyplinarnym I i II instancji jest notariusz wyznaczony przez Ministra Sprawiedliwości.

§ 4. Obwiniony może ustanowić obrońcę spośród notariuszy lub sędziów.

§ 5. Przepisy rozdziału 5 działu II ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych, dotyczące uprawnień kolegium sądu wojewódzkiego, stosuje się do kolegium notariuszy.

§ 2. Przystępując do pracy aplikant składa wobec prezesa sądu wojewódzkiego ślubowanie według roty przepisanej dla pracowników urzędów państwowych.

§ 2. Minister Sprawiedliwości może w szczególnych przypadkach skrócić aplikację do roku.

§ 2. Minister Sprawiedliwości może powierzyć asesorowi notarialnemu pełnienie czynności notarialnych, na czas określony, nie przekraczający łącznie dwóch lat.

§ 3. Asesor notarialny pełni swoje obowiązki w okręgu sądu wojewódzkiego wymienionym w akcie mianowania. Prezes sądu wojewódzkiego przydziela asesora notarialnego do określonego państwowego biura notarialnego.

§ 4. Do asesorów notarialnych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące notariuszy. Minister Sprawiedliwości może jednak zwolnić asesora po uprzednim wypowiedzeniu; przepis art. 16 § 4 stosuje się odpowiednio.

§ 2. Karę porządkową za przewinienie mniejszej wagi stanowi upomnienie. Upomnienia udziela prezes sądu wojewódzkiego.

§ 3. Karami dyscyplinarnymi w stosunku do aplikantów są:

1) nagana,

2) nagana z ostrzeżeniem,

3) wydalenie z pracy.

§ 4. Do odpowiedzialności dyscyplinarnej stosuje się odpowiednio przepis art. 30.

§ 2. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określa tryb postępowania w zakresie mianowania, zmiany warunków pracy i rozwiązania stosunku pracy z aplikantem notarialnym oraz organizację aplikacji notarialnej, zakres egzaminu notarialnego, skład komisji egzaminacyjnej, sposób powoływania jej członków, wysokość ich wynagrodzenia i postępowanie komisji egzaminacyjnej.

§ 2. Na stanowisku radcy i sekretarza notarialnego może być zatrudniony pracownik, który odbył praktykę i złożył egzamin.

§ 3. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki przyjęcia na stanowisko radcy i sekretarza notarialnego, organizację praktyki, zakres egzaminu, skład, powoływanie i postępowanie komisji egzaminacyjnej oraz zasady zwalniania od odbycia określonej praktyki.

1) okręgowe zgromadzenie notariuszy,

2) Rada do Spraw Notariuszy przy Ministrze Sprawiedliwości,

3) kolegium notariuszy.

§ 2. Okręgi sądów wojewódzkich, o których mowa w § 1, określa Minister Sprawiedliwości, uwzględniając liczbę państwowych biur notarialnych oraz działających w tych biurach notariuszy.

§ 3. Przewodniczącym okręgowego zgromadzenia notariuszy jest notariusz wybrany na tym zgromadzeniu spośród notariuszy działających w danym okręgu. Kadencja przewodniczącego zgromadzenia trwa dwa lata.

§ 4. Członkowie okręgowego zgromadzenia notariuszy są obowiązani brać udział w posiedzeniach zgromadzenia. Asesorzy notarialni mogą brać udział w posiedzeniach bez prawa głosu i wyboru.

§ 5. Do podejmowania uchwał okręgowego zgromadzenia notariuszy jest wymagana obecność przynajmniej dwu trzecich liczby jego członków. Uchwały zgromadzenia zapadają większością głosów; w razie równości głosów, decyduje głos przewodniczącego zgromadzenia. Głosowanie jest tajne na żądanie co najmniej jednej czwartej, liczby członków obecnych na zgromadzeniu.

§ 6. Zgromadzenie notariuszy zbiera się co najmniej raz do roku. Posiedzenie zgromadzenia zwołuje przewodniczący z własnej inicjatywy, z zalecenia prezesów sądów wojewódzkich poszczególnych okręgów sądowych lub na wniosek jednej piątej liczby notariuszy działających w okręgu, o którym mowa w § 1.

1) podejmowanie działań zmierzających do wykonywania przez notariuszy, asesorów i aplikantów notarialnych ich zadań przez tworzenie jednolitej praktyki i odpowiednich form szkolenia oraz doskonalenia kwalifikacji zawodowych notariuszy w państwowych biurach notarialnych,

2) wybór notariuszy do składu wojewódzkich sądów dyscyplinarnych,

3) wybór kandydatów na członków Rady do Spraw Notariuszy przy Ministrze Sprawiedliwości,

4) wybór członków kolegium notariuszy.

§ 2. Kadencja kolegium notariuszy trwa dwa lata.

§ 3. Kolegium notariuszy zbiera się w zależności od potrzeb, a co najmniej raz na kwartał. Posiedzenie kolegium zwołuje przewodniczący z własnej inicjatywy, na wniosek prezesa sądu wojewódzkiego lub na wniosek członka kolegium.

§ 4. W posiedzeniu kolegium może uczestniczyć prezes sądu wojewódzkiego.

1) wyrażanie opinii o pracy zawodowej notariuszy i asesorów oraz aplikantów notarialnych, w oparciu o wnioski wynikające z wizytacji i lustracji państwowych biur notarialnych,

2) zajmowanie stanowiska w sprawach placowych dotyczących notariuszy, asesorów i aplikantów notarialnych,

3) ocena warunków pracy w państwowych biurach notarialnych,

4) prowadzenie rozmów kwalifikacyjnych z kandydatami na aplikację notarialną,

5) zajmowanie stanowiska w innych sprawach określonych w ustawie.

§ 2. Do zadań męża zaufania, o którym mowa w § 1, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące kolegium notariuszy.

§ 2. Rada składa się z dziewięciu członków – notariuszy, powoływanych przez Ministra Sprawiedliwości z grona kandydatów przedstawionych przez okręgowe zgromadzenie notariuszy.

§ 3. Przewodniczącym Rady jest Minister Sprawiedliwości lub wyznaczony przez niego podsekretarz stanu.

§ 4. Kadencja Rady trwa dwa lata.

§ 5. Rada przedstawia Ministrowi Sprawiedliwości swoje opinie i propozycje w sprawach:

1) oceny pracy zawodowej notariuszy, asesorów, aplikantów i pracowników notarialnych oraz warunków jej wykonywania,

2) zasad wynagradzania w państwowych biurach notarialnych,

3) warunków socjalno-bytowych osób wymienionych w pkt 1 oraz notariuszy – emerytów i rencistów,

4) szkolenia zawodowego notariuszy, asesorów, aplikantów -oraz pracowników państwowych biur notarialnych,

5) oceny i opinii o podjętych przez okręgowe zgromadzenia notariuszy oraz kolegia notariuszy uchwał i postanowień dotyczących praktyki notarialnej,

6) współpracy międzynarodowej z notariatami innych państw,

7) innych, przewidzianych w ustawie lub zleconych przez Ministra Sprawiedliwości.

§ 2. W państwowych biurach notarialnych, w których jest zatrudnionych co najmniej 25 pracowników, może być utworzona odrębna rada pracownicza; przepisy art. 135–138 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych stosuje się odpowiednio.

1) sporządzają akty notarialne,

2) sporządzają poświadczenia,

3) spisują protokoły,

4) sporządzają protesty weksli i czeków,

5) przyjmują na przechowanie dokumenty,

6) sporządzają odpisy i wyciągi,

7) sporządzają na żądanie stron projekty aktów, oświadczeń i innych dokumentów.

§ 2. Notariusze dokonują również czynności określonych w przepisach o postępowaniu wieczysto-księgowym oraz o postępowaniu spadkowym.

§ 3. Notariusze prowadzący indywidualne kancelarie notarialne dokonują czynności wymienionych w § 1, z wyjątkiem przechowywania dokumentów, oraz czynności wymienionych w § 2.

§ 2. Notariusz może, jeżeli uzna zażalenie za słuszne, dokonać czynności notarialnej; w tym przypadku nie nadaje zażaleniu dalszego biegu.

§ 3. Przy rozpoznawaniu zażalenia przez sąd wojewódzki przepis, art. 391 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego stosuje się odpowiednio.

§ 4. W razie dostrzeżenia w toku dokonywania czynności notarialnej, że przedstawiona przez stronę decyzja administracyjna lub zaświadczenie organu administracji państwowej budzą wątpliwości co do ich zgodności z prawem, notariusz wstrzymuje się z dokonaniem czynności oraz w ciągu 14 dni zwraca się do prokuratora, powiadamiając o tym równocześnie organ administracji państwowej, który wydał decyzję lub zaświadczenie. Notariusz dokonuje czynności, jeżeli w terminie 30 dni prokurator nie wniesie sprzeciwu od decyzji lub nie wniesie skargi na decyzję do sądu administracyjnego albo nie zakwestionuje prawnej mocy zaświadczenia.

1) samego notariusza,

2) jego małżonka,

3) krewnych lub powinowatych notariusza w linii prostej bez ograniczenia stopnia, w linii bocznej zaś krewnych i powinowatych do trzeciego stopnia włącznie,

4) osób związanych z notariuszem z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli.

§ 2. Zakaz przewidziany w § 1 stosuje się również wobec osoby, której powierzono pełnienie czynności notarialnych.

§ 3. Niezależnie od przyczyn wymienionych w § 1 sąd wojewódzki, w którego okręgu znajduje się siedziba państwowego biura notarialnego, wyłącza notariusza na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli między nim a jedną ze stron lub jej przedstawicielem zachodzi stosunek osobisty tego rodzaju, że mógłby wywołać wątpliwości co do bezstronności notariusza. Przed wydaniem orzeczenia sąd wojewódzki wysłucha wyjaśnień notariusza.

§ 4. Jeżeli wyłączenie dotyczy dyrektora państwowego biura notarialnego lub notariusza w biurze jednoosobowym albo notariusza prowadzącego indywidualną kancelarię notarialną, to notariusza wyznacza prezes sądu wojewódzkiego; w pozostałych wypadkach notariusza wyznacza dyrektor.

§ 5. Ograniczenia wymienione w § 1 pkt 2–4 trwają także po ustaniu małżeństwa, powinowactwa, przysposobienia, opieki lub kurateli.

§ 2. Poza tym lokalem czynność notarialna może być dokonana wyjątkowo, jeżeli wymaga tego charakter czynności albo jeżeli strona nie może stawić się do państwowego biura notarialnego.

§ 3. Minister Sprawiedliwości może zarządzić dokonywanie czynności notarialnych poza lokalem i siedzibą państwowego biura notarialnego.

§ 2. Stwierdzenie tożsamości powinno nastąpić na podstawie prawem przewidzianych dokumentów, a w braku, takich dokumentów – w sposób wyłączający wszelką wątpliwość co do określenia tożsamości osoby biorącej udział w czynności notarialnej.

§ 3. Sposób stwierdzenia tożsamości notariusz określa w sporządzanym dokumencie.

1) nie zna języka polskiego i do czynności nie jest dołączony przekład na inny, znany tej osobie język, notariusz powinien przetłumaczyć akt lub inny dokument, osobiście lub przy pomocy tłumacza,

2) jest głucha lub głuchoniema, notariusz jest obowiązany dokonać czynności przy udziale biegłego,

3) jest niewidoma, notariusz, na życzenie takiej osoby, powinien przywołać do czynności wskazaną przez nią zaufaną osobę; o powyższym notariusz powinien uprzedzić osobę niewidomą,

4) nie umie lub nie może pisać, powinna na dokumencie złożyć odcisk palca, obok tego zaś odcisku inna osoba, wpisze imię i nazwisko osoby nie umiejącej lub nie mogącej pisać, umieszczając swój podpis,

5) może złożyć podpis jedynie w alfabecie nie znanym notariuszowi, należy stwierdzić, że jest to podpis tej osoby.

§ 2. O zachowaniu warunków przewidzianych w § 1 pkt 2 i 3 oraz o sposobie stwierdzenia okoliczności, o których mowa w § 1, notariusz czyni stosowną wzmiankę w treści sporządzanego dokumentu.

§ 2. Przepis § 1 nie wyłącza obowiązku uiszczenia przez zainteresowanego stosownych opłat lub poniesienia innych kosztów związanych ze sporządzeniem dokumentu przez organ administracji państwowej.

§ 2. Opłaty nie uiszczone ściąga sąd rejonowy, tak jak należności sądowe. Na postanowienie państwowego biura notarialnego o obowiązku uiszczenia opłat przysługuje zażalenie do sądu wojewódzkiego. Do zażalenia stosuje się art. 52 § 2.

§ 3. W przypadkach dotyczących indywidualnych kancelarii notarialnych postanowienie o ściągnięciu nie uiszczonych opłat wydaje sąd rejonowy.

§ 4. Wysokość opłat, tryb ich pobierania oraz zasady zwalniania od opłat i wprowadzania ulg, a także przypadki, w których nie pobiera się opłat, określa w drodze rozporządzenia Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Finansów.

§ 2. Strony czynności notarialnej odpowiadają solidarnie wobec Skarbu Państwa za opłatę przypadającą za dokonanie tej czynności.

§ 3. Notariusz wymienia na każdym sporządzonym dokumencie wysokość pobranych opłat, podatków i kosztów, powołując podstawę prawną.

1) dzień, miesiąc i rok sporządzenia aktu, a w razie potrzeby lub na żądanie strony – godzinę i minutę rozpoczęcia i podpisania aktu,

2) miejsce sporządzenia aktu,

3) oznaczenie państwowego biura notarialnego oraz imię i nazwisko notariusza, jeżeli zaś akt sporządza osoba, której powierzono pełnienie czynności notarialnych – imię i nazwisko tej osoby,

4) imiona, nazwiska, imiona rodziców i miejsce zamieszkania osób fizycznych, nazwę i siedzibę osób prawnych lub innych podmiotów biorących udział w akcie, imiona, nazwiska i miejsce zamieszkania ich przedstawicieli lub pełnomocników, a także innych osób obecnych przy sporządzaniu aktu,

5) oświadczenia stron z powołaniem się, w razie potrzeby, na dołączone do aktu dokumenty,

6) stwierdzenie, na żądanie stron, faktów i istotnych okoliczności, które zaszły przy spisywaniu aktu,

7) stwierdzenie, że akt został odczytany, przyjęty i podpisany,

8) podpisy biorących udział w akcie oraz osób obecnych przy sporządzaniu aktu,

9) podpis notariusza.

§ 2. Jeżeli akt notarialny dotyczy czynności prawnej, akt ten powinien zawierać treści istotne dla tej czynności. Ponadto akt notarialny powinien zawierać inne stwierdzenia, których potrzeba umieszczenia w akcie wynika z niniejszej ustawy i przepisów szczególnych.

§ 3. Do aktu notariusz dołącza wyłącznie dokumenty wymagane przez prawo dla danej czynności. Dokumenty te parafują osoby podpisujące akt oraz notariusz.

1) własnoręczność podpisu,

2) zgodność odpisu, wyciągu lub kopii z okazanym dokumentem,

3) datę okazania dokumentu,

4) pozostawanie osoby przy życiu lub w określonym miejscu.

§ 2. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, upoważnić organy administracji państwowej i banki mające swoją siedzibę w miejscowościach, w których nie ma państwowego biura notarialnego, do sporządzania niektórych poświadczeń dokonywanych przez państwowe biura notarialne.

§ 2. W poświadczeniu notariusz stwierdza tożsamość osoby okazującej dokument.

§ 2. Jeżeli statut osoby prawnej, o której mowa w § 1, lub przepis szczególny nie stanowią inaczej, protokół podpisują przewodniczący zgromadzenia i notariusz.

§ 3. Notariusz również spisuje protokoły w celu stwierdzenia przebiegu pewnych, czynności i zdarzeń wywołujących skutki prawne, a w szczególności dotyczące stawiennictwa stron i złożonych przez nie oświadczeń, a także – na żądanie strony spawającej – niestawiennictwa strony drugiej.

§ 4. Protokoły spisuje się w formie aktu notarialnego.

§ 2. Za zgodą stron lub na podstawie prawomocnego postanowienia sądu wojewódzkiego, w którego okręgu znajduje się państwowe biuro notarialne, odpis aktu notarialnego może być wydany także innym osobom. Sąd orzeka w tym przedmiocie, w trybie postępowania nieprocesowego, po wysłuchaniu stron aktu notarialnego, jeżeli stawią się na wezwanie. Postanowienie sądu wojewódzkiego nie podlega zaskarżeniu.

§ 3. W nagłówku odpisu aktu zaznacza się, że wydany dokument jest odpisem. Odpis powinien być dosłownym powtórzeniem oryginału, jednak poprawek i przekreśleń znajdujących się w oryginale nie należy zamieszczać na odpisie. Na końcu odpisu zaznacza się, komu i kiedy odpis wydano. Odpis podpisuje notariusz i opatruje pieczęcią. Odpis mający więcej niż jeden arkusz powinien być ponumerowany, połączony, parafowany i spojony pieczęcią.

§ 2. W przypadkach prawem przewidzianych państwowe biuro notarialne przesyła sądom i innym organom państwowym informacje pisemne o sporządzanych dokumentach i odpisy tych dokumentów.

§ 3. Informacji ustnych o dokonanych czynnościach notariusz może udzielić jedynie instytucjom i osobom, które mają prawo otrzymać odpisy dokumentów stwierdzających te czynności.

§ 2. Przepis art. 74 § 3 stosuje się odpowiednio do wyciągów.

1) art. 14 otrzymuje brzmienie;

„Art. 14. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za ciążące na nim podatki.

2. Płatnik nie będący pracownikiem w rozumieniu Kodeksu pracy odpowiada całym swoim majątkiem za podatek nie pobrany od podatnika lub pobrany w kwocie niższej od należnej, chyba że nastąpiło to z winy podatnika. Płatnik taki odpowiada również za niewpłacenie w terminie pobranego podatku.

3. Płatnik będący pracownikiem odpowiada za podatek nie pobrany od podatnika, pobrany w kwocie niższej od należnej lub za niewpłacenie w terminie pobranego podatku – na zasadach i w granicach odpowiedzialności materialnej pracowników, określonych w Kodeksie pracy w stosunku do zakładu pracy. Za pozostałą część podatku nie pobranego lub pobranego w kwocie niższej od należnej odpowiada podatnik.

4. Inkasent odpowiada całym swoim majątkiem za podatki pobrane i nie wpłacone na właściwy rachunek.”,

2) art. 25 skreśla się.

§ 2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w niniejszej ustawie pozostają w mocy dotychczasowe przepisy wykonawcze w zakresie, w jakim nie są z nią sprzeczne.

Przewodniczący Rady Państwa: w z. K. Barcikowski

Sekretarz Rady Państwa: Z. Surowiec