Dziennik Ustaw - rok 1989 nr 41 poz. 226

Na podstawie art. 11 ust. 7, art. 13, 34 ust. 3 i art. 59 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143, z 1985 r. Nr 4, poz. 15, z 1986 r. Nr 42, poz. 202 oraz z 1989 r. Nr 4, poz. 21, i Nr 35, poz. 192) oraz art. 298 Kodeksu pracy (Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1981 r. Nr 6, poz. 23, z 1982 r. Nr 31,poz. 214, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 35, poz. 162, z 1986 r. Nr 42, poz. 201, z 1987 r. Nr 21, poz. 124, z. 1988 r. Nr 20, poz. 134 oraz z 1989 r. Nr 20, poz. 107 i Nr 35, poz. 192) zarządza się, co następuje:

"3. Jeżeli zmiana wysokości wynagrodzenia o której mowa w ust. 1 pkt 1, nastąpiła w miesiącu, w którym powstało prawo do zasiłku chorobowego, podstawą wymiaru zasiłku stanowi wynagrodzenie przysługujące po zmianie.

4. Jeżeli pracownik otrzymał wynagrodzenie w nowej wysokości, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się przyjmując to wynagrodzenie; przepis § 3 ust. 2 pkt 2 stosuje się odpowiednio.

5. Jeżeli zmiana wysokości wynagrodzenia, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i ust. 2, nastąpiła w czasie pobierania zasiłku chorobowego, podstawę wymiaru zasiłku ustala się ponownie od dnia wprowadzenia tej zmiany, uwzględniając wynagrodzenie w nowej wysokości.

6. Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego, ustalona ponownie zgodnie z ust. 5, nie może być niższa od dotychczasowej, chyba że jej ponowne ustalenie nastąpiło z powodu zmniejszenia wymiaru czasu pracy albo obniżenia wysokości wynagrodzenia."

Prezes Rady Ministrów: M.F. Rakowski