Dziennik Ustaw - rok 1990 nr 56 poz. 325

Na podstawie art. 7 ust. 6 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180) zarządza się, co następuje:

1) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości,

2) zatrzymywania osób w trybie i w wypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego,

3) dokonywania kontroli osobistej, a także przeglądania zawartości bagaży i sprawdzania ładunków w portach, dworcach oraz środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego w razie istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary.

2. Na żądanie legitymowanego funkcjonariusz umożliwia odnotowanie danych, o których mowa w ust. 1.

3. Tożsamość legitymowanego ustala się na podstawie:

1) dowodu osobistego,

2) tymczasowego dowodu osobistego,

3) tymczasowego zaświadczenia tożsamości,

4) dowodu tożsamości cudzoziemca,

5) paszportu.

4. Tożsamość legitymowanego można ustalić również na podstawie:

1) innych nie budzących wątpliwości dokumentów,

2) oświadczeń osób, których tożsamość można ustalić w sposób określony w ust. 3.

5. Funkcjonariusz odnotowuje dane osoby legitymowanej oraz czas i miejsce, w którym dokonano legitymowania.

1) sprawdzić, czy osoba zatrzymywana posiada broń lub inne niebezpieczne przedmioty, które mogą służyć do popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, i odebrać je, a także odebrać inne przedmioty mogące stanowić dowody rzeczowe lub podlegające przepadkowi,

2) poinformować osobę, wobec której podjęto czynności służbowe, o zatrzymaniu i jego przyczynie oraz uprzedzić o obowiązku zastosowania się do wydanych poleceń,

3) doprowadzić osobę zatrzymaną do jednostki Urzędu Ochrony Państwa lub Policji.

2. Funkcjonariusz Urzędu Ochrony Państwa ma obowiązek udzielenia pierwszej pomocy, w granicach dostępnych środków, osobie zatrzymanej, która ma widoczne obrażenia ciała lub straciła przytomność.

3. Osobie zatrzymanej należy zapewnić pomoc lekarską zawsze, gdy będzie potrzebna, a w szczególności w przypadkach:

1) wymienionych w ust. 2,

2) żądania przez osobę zatrzymaną niezwłocznego zbadania przez lekarza,

3) oświadczenia osoby zatrzymanej, że cierpi ona na schorzenia wymagające stałego lub okresowego leczenia, którego przerwanie zagrażałoby życiu lub zdrowiu,

4) gdy według posiadanych przez Policję lub Urząd Ochrony Państwa informacji osoba zatrzymana jest chora zakaźnie.

2. Kontroli osobistej powinno się dokonywać w miarę możliwości za pośrednictwem osób tej samej płci w pomieszczeniu niedostępnym, na czas kontroli, dla osób postronnych.

1) członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi,

2) innych osób korzystających z immunitetów dyplomatycznych lub konsularnych na mocy ustaw, umów międzynarodowych albo powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych.

2. Raport powinien zawierać:

1) oznaczenie czynności, jej czas i miejsce oraz osób w niej uczestniczących,

2) opis przebiegu czynności oraz oświadczenia i wnioski jej uczestników,

3) treść poleceń wydanych w toku czynności,

4) w miarę potrzeby opis innych okoliczności dotyczących przebiegu czynności.

2. Protokół powinien zawierać:

1) dane osobowe funkcjonariusza oraz nazwę jednostki organizacyjnej Urzędu Ochrony Państwa, w której pełni służbę,

2) określenie rodzaju czynności, w której wyniku nastąpiło zatrzymanie przedmiotów,

3) dane, odpowiednio, osoby, którą poddano kontroli osobistej, posiadacza bagażu albo przedstawiciela przewoźnika i właściciela ładunku,

4) szczegółowy opis przedmiotów, o których mowa w ust. 1, ujawnionych w toku czynności,

5) sposób zabezpieczenia przedmiotów,

6) podpisy funkcjonariusza oraz osoby, o której mowa w pkt 3.

3. Zatrzymane przedmioty wraz z oryginałem protokołu funkcjonariusz przekazuje niezwłocznie kierownikowi jednostki organizacyjnej Urzędu Ochrony Państwa, w której pełni służbę. Drugi egzemplarz protokołu otrzymuje jako pokwitowanie osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 3.

4. Do dalszego toku postępowania w związku z ujawnieniem przedmiotów określonych w ust. 1 stosuje się przepisy Kodeksu postępowania karnego.

Prezes Rady Ministrów: T. Mazowiecki