Dziennik Ustaw - rok 1991 nr 8 poz. 27

1) badaniu stanu zdrowia zwierząt

2) rozpoznawaniu, zapobieganiu i zwalczaniu chorób zwierząt

3) leczeniu zwierząt oraz wykonywaniu zabiegów chirurgicznych,

4) wydawaniu opinii i orzeczeń lekarsko-weterynaryjnych,

5) badaniu zwierząt rzeźnych, mięsa i innych produktów pochodzenia zwierzęcego,

6) sprawowaniu czynności związanych z nadzorem weterynaryjnym nad obrotem zwierzętami oraz warunkami sanitarno-weterynaryjnymi miejsc gromadzenia zwierząt i przetwarzania produktów pochodzenia zwierzęcego,

7) badaniu i ocenie weterynaryjnej jakości pasz oraz warunków ich wytwarzania,

8) wystawianiu recept na leki i artykuły sanitarne.

2. Za wykonywanie zawodu lekarza weterynarii uważa się także pracę na stanowiskach wymagających kwalifikacji lekarza weterynarii, określonych w odrębnych przepisach.

2. Prawo wykonywania zawodu lekarza weterynarii stwierdza okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna właściwa ze względu na miejsce przystąpienia po raz pierwszy do wykonywania zawodu, po ustaleniu, że osoba występująca z wnioskiem odpowiada następującym warunkom:

1) posiada dyplom lekarza weterynarii wydany przez polską uczelnię lub uczelnię za9raniczną uznany za równorzędny na podstawie odrębnych przepisów,

2) posiada obywatelstwo polskie,

3) ma pełną zdolność do czynności prawnych.

3. Lekarz weterynarii, który zgłosił zamiar wykonywania zawodu po upływie pięciu lat od ukończenia studiów lekarsko-weterynaryjnych, może być zobowiązany przez okręgową radę lekarsko-weterynaryjną do uprzedniego odbycia przeszkolenia. Program i zasady przeszkolenia ustala okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna.

4. Dokumentem stwierdzającym prawo wykonywania zawodu lekarza weterynarii jest zaświadczenie o prawie wykonywania zawodu, ważne na terenie całego kraju.

5. Cudzoziemcowi, który spełnia warunki określone w ust. 2 pkt 1 i 3, okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna może zezwolić na wykonywanie zawodu lekarza weterynarii na warunkach określonych w zezwoleniu.

6. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej po uzgodnieniu z Krajową Radą Lekarsko-Weterynaryjną określa, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w sprawach o stwierdzenie prawa wykonywania zawodu lekarza weterynarii oraz zasady prowadzenia listy lekarzy weterynarii posiadających prawo wykonywania zawodu.

2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej i po uzgodnieniu z Krajową Radą Lekarsko-Weterynaryjną określa, w drodze rozporządzenia, tryb i szczegółowe zasady uzyskania tytułu specjalisty przez lekarza weterynarii.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do lekarza weterynarii, który przerwał wykonywanie zawodu na okres dłuższy niż pięć lat.

3. Okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna ustala program i zasady przeszkolenia uzupełniającego.

2. W przypadku gdy lekarz weterynarii, o którym mowa w ust. 1, odmawia poddania się badaniu przez komisję lekarską i gdy okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna na podstawie wyników postępowania wyjaśniającego uzna, że dalsze wykonywanie zawodu grozi niebezpieczeństwem dla zdrowia ludzi lub zwierząt, okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna może zawiesić lekarza weterynarii w prawie wykonywania zawodu.

3. Postępowanie w sprawach określonych w ust. 1 jest poufne.

4. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej oraz po uzgodnieniu z Krajową Radą Lekarsko-Weterynaryjną określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb postępowania w sprawach o pozbawienie lub zawieszenie prawa wykonywania zawodu oraz orzekania o niezdolności do jego wykonywania.

2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może zaskarżyć prawomocną uchwałę organów samorządu, podjętą w sprawach, o których mowa w ust. 1, do Naczelnego Sądu Administracyjnego z powodu jej niezgodności z prawem, w trybie określonym w Kodeksie postępowania administracyjnego.

2. Samorząd jest niezależny w wykonywaniu. swych zadań i podlega tylko przepisom ustawy.

3. Jednostkami organizacyjnymi samorządu posiadającymi osobowość prawną są: Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna i okręgowe izby lekarsko-weterynaryjne.

2. Okręgowa izba lekarsko-weterynaryjna działa na obszarze jednego lub więcej województw.

3. Obszar działania poszczególnych okręgowych izb lekarsko-weterynaryjnych oraz ich siedziby ustala Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna, uwzględniając podział terytorialny państwa.

1) sprawowanie pieczy i nadzoru nad należytym i sumiennym wykonywaniem zawodu lekarza weterynarii,

2) ustanawianie obowiązujących lekarzy weterynarii zasad etyki i deontologii weterynaryjnej oraz dbałość o ich przestrzeganie,

3) reprezentowanie i ochrona zawodu lekarza weterynarii,

4) integrowanie środowiska lekarsko-weterynaryjnego,

5) zajmowanie stanowiska w sprawach stanu zdrowotności zwierząt, weterynaryjnej ochrony zdrowia publicznego i środowiska oraz polityki państwa w tym zakresie,

6) współpraca z towarzystwami naukowymi, szkołami wyższymi i jednostkami badawczo-rozwojowymi w kraju i za granicą,

7) prowadzenie instytucji samopomocowych i innych form pomocy materialnej dla lekarzy weterynarii i ich rodzin,

8) zarządzanie majątkiem i działalnością gospodarczą izb lekarsko-weterynaryjnych,

9) wykonywanie innych zadań określonych odrębnymi przepisami.

2. Zadania określone w ust. 1 samorząd wykonuje w szczególności przez:

1) stwierdzanie prawa wykonywania zawodu lekarza weterynarii,

2) prowadzenie rejestru członków izby i listy lekarzy weterynarii uprawnionych do wykonywania zawodu,

3) negocjowanie warunków pracy i płac,

4) sprawowanie orzecznictwa w przedmiocie orzekania o niezdolności do wykonywania zawodu lekarza weterynarii,

5) współdziałanie w sprawach specjalizacji zawodowej,

6) opiniowanie projektów ustaw i innych aktów prawnych dotyczących ochrony zdrowia zwierząt, weterynaryjnej ochrony zdrowia publicznego, ochrony środowiska i wykonywania zawodu lekarza weterynarii bądź występowanie o ich wydanie,

7) opiniowanie i wnioskowanie w sprawach kształcenia lekarzy weterynarii oraz personelu pomocniczego,

8) organizowanie badań dotyczących weterynaryjnej ochrony zdrowia publicznego i wykonywania zawodu lekarza weterynarii,

9) sprawowanie sądownictwa lekarsko-weterynaryjnego w zakresie odpowiedzialności zawodowej lekarzy weterynarii oraz sądownictwa polubownego,

10) występowanie w obronie interesów indywidualnych i zbiorowych członków izb lekarsko-weterynaryjnych,

11) współdziałanie z organami administracji państwowej i samorządu terytorialnego oraz z organizacjami społecznymi i samorządami zawodowymi w sprawach profilaktyki i lecznictwa weterynaryjnego, poprawy warunków hodowli i warunków sanitarnych wsi, kontroli żywności pochodzenia zwierzęcego, zwalczania zakaźnych i pasożytniczych chorób zwierzęcych oraz chorób odzwierzęcych,

12) propagowanie zdobyczy nauk weterynaryjnych wśród lekarzy weterynarii oraz udzielanie pomocy w podnoszeniu kwalifikacji zawodowych,

13) uczestnictwo w komisjach konkursowych na stanowiska kierownicze oraz opiniowanie kandydatów na inne stanowiska wymagające kwalifikacji lekarza weterynarii.

2. Tę samą funkcję w organach izb lekarsko-weterynaryjnych można pełnić nie dłużej niż przez dwie następujące po sobie kadencje.

3. Wybory do organów izb lekarsko-weterynaryjnych odbywają się w głosowaniu tajnym przy nieograniczonej liczbie kandydatów.

4. Czynne prawo wyborcze przysługuje wszystkim członkom izb lekarsko-weterynaryjnych, z wyłączeniem lekarzy zawieszonych w prawie wykonywania zawodu.

5. Bierne prawo wyborcze przysługuje wszystkim członkom izb lekarsko-weterynaryjnych, z wyłączeniem lekarzy weterynarii ukaranych karą wymienioną w art. 46 ust. 1 pkt 2 i 3.

6. Na członków sądów lekarsko-weterynaryjnych mogą kandydować lekarze weterynarii wykonujący zawód nieprzerwanie co najmniej przez siedem lat.

1) śmierci,

2) zrzeczenia się mandatu,

3) skreślenia z rejestru członków izby lekarsko-weterynaryjnej,

4) odwołania przez organ, który dokonał wyboru,

5) utraty obywatelstwa polskiego,

6) ukarania prawomocnym orzeczeniem sądu lekarsko-weterynaryjnego na kary określone w art. 46 ust. 1 pkt 2 i 3,

7) skazania prawomocnym wyrokiem na karę dodatkową pozbawienia praw publicznych lub zakazu wykonywania zawodu lekarza weterynarii.

2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może zwrócić się do Krajowego Zjazdu Lekarzy Weterynarii lub do Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej o podjęcie uchwały w sprawie należącej do właściwości samorządu.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien być rozpatrzony przez najbliższy Krajowy Zjazd Lekarzy Weterynarii, a przez Krajową Radę Lekarsko-Weterynaryjną w terminie miesiąca od dnia jego wpływu.

2. Do rejestru, o którym mowa w ust. 1, wpisuje się lekarzy weterynarii spełniających łącznie następujące warunki:

1) posiadających prawo wykonywania zawodu lekarza weterynarii,

2) zamierzających wykonywać zawód na obszarze działania izby.

3. Lekarz weterynarii, spełniający warunek określony w ust. 2 pkt 1, lecz nie wykonujący zawodu, może być na swój wniosek wpisany do rejestru członków izby.

4. W razie wykonywania zawodu na obszarze działania dwóch lub więcej okręgowych izb lekarsko-weterynaryjnych, lekarz weterynarii podlega wpisowi do rejestru członków wybranej przez siebie izby.

1) śmierci,

2) pozbawienia prawa wykonywania zawodu z mocy orzeczenia sądu lekarsko-weterynaryjnego lub wyroku sądowego,

3) zrzeczenia się prawa wykonywania zawodu,

4) przeniesienia na teren innej izby,

5) utraty obywatelstwa polskiego.

1) przestrzegać zasad etyki i deontologii weterynaryjnej oraz innych przepisów związanych z wykonywaniem zawodu lekarza weterynarii, a także uchwał władz i organów samorządu lekarzy weterynarii,

2) regularnie opłacać składkę członkowską.

1) wybierać i być wybierani do organów samorządu, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 4 i 5,

2) korzystać z pomocy izb lekarsko-weterynaryjnych w zakresie rozwijania kwalifikacji zawodowych oraz zapewnienia właściwych warunków wykonywania zawodu,

3) korzystać z ochrony i pomocy prawnej organów izb lekarsko-weterynaryjnych,

4) korzystać ze świadczeń instytucji izb lekarsko-weterynaryjnych i działalności samopomocowej.

2. Izby lekarsko-weterynaryjne określają zasady i tryb zwrotu kosztów podróży oraz innych uzasadnionych wydatków i strat poniesionych przez członków samorządu w związku z wykonywaniem czynności na rzecz izb.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadkach określonych w art. 40 Kodeksu pracy.

3. Zakład pracy nie może wypowiedzieć lekarzowi weterynarii, o którym mowa w ust. 1, warunków pracy i płacy na jego niekorzyść, chyba że zachodzą przyczyny określone w art. 43 Kodeksu pracy.

1) okręgowy zjazd lekarzy weterynarii,

2) okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna,

3) okręgowa komisja rewizyjna,

4) okręgowy sąd lekarsko-weterynaryjny,

5) okręgowy rzecznik odpowiedzialności zawodowej.

2. Nadzwyczajny okręgowy zjazd lekarzy weterynarii zwołuje okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna:

1) z własnej inicjatywy,

2) na wniosek Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej,

3) na wniosek okręgowej komisji rewizyjnej,

4) na wniosek co najmniej 1/5 członków okręgowej izby lekarsko-weterynaryjnej.

3. Nadzwyczajny okręgowy zjazd lekarzy weterynarii powinien być zwołany w ciągu miesiąca od dnia wpływu wniosku w sprawie jego zwołania.

4. Nadzwyczajny okręgowy zjazd lekarzy weterynarii obraduje nad sprawami, dla których został zwołany.

1) podejmuje uchwały w sprawach objętych zakresem działania izby,

2) ustala zasady gospodarki finansowej izby oraz uchwala budżet izby,

3) rozpatruje i zatwierdza sprawozdania okręgowej rady lekarsko-weterynaryjnej, okręgowej komisji rewizyjnej, okręgowego sądu lekarsko-weterynaryjnego i okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej,

4) ustala organizację organów izby i tryb ich działania,

5) ustala liczbę członków organów izby i zastępców rzecznika odpowiedzialności zawodowej,

6) dokonuje wyboru prezesa i członków okręgowej rady lekarsko-weterynaryjnej, członków okręgowej komisji rewizyjnej, członków okręgowego sądu lekarsko-weterynaryjnego oraz okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej i jego zastępców,

7) dokonuje wyboru delegatów na Krajowy Zjazd Lekarzy Weterynarii,

8) ustala wysokość składki członkowskiej.

2. Prezydium okręgowej rady lekarsko-weterynaryjnej działa w imieniu rady w sprawach określonych jej uchwałą.

1) wykonuje zadania i czynności określone w art. 10, z wyjątkiem ustanawiania zasad etyki i deontologii weterynaryjnej oraz sprawowania sądownictwa lekarsko-weterynaryjnego,

2) wykonuje uchwały okręgowego zjazdu lekarzy weterynarii,

3) składa przed okręgowym zjazdem lekarzy weterynarii sprawozdanie z działalności oraz wykonania budżetu,

4) prowadzi bieżące sprawy izby,

5) wykonuje zadania zlecone przez Krajową Radę Lekarsko-Weterynaryjną.

1) kontroluje działalność finansową i gospodarczą izby,

2) występuje z wnioskiem o udzielenie absolutorium okręgowej radzie lekarsko-weterynaryjnej.

1) Krajowy Zjazd Lekarzy Weterynarii,

2) Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna,

3) Krajowa Komisja Rewizyjna,

4) Krajowy Sąd Lekarsko-Weterynaryjny,

5) Krajowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej.

2. Liczbę delegatów określa Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna zgodnie z regulaminem, o którym mowa w art. 39 ust. 1 pkt 6.

3. Krajowy Zjazd Lekarzy Weterynarii zwołuje Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna co 4 lata.

4. Nadzwyczajny Krajowy Zjazd Lekarzy Weterynarii zwołuje Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna:

1) na wniosek Krajowej Komisji Rewizyjnej,

2) z własnej inicjatywy,

3) na wniosek co najmniej 1/5 okręgowych rad lekarsko-weterynaryjnych.

5. Nadzwyczajny Krajowy Zjazd Lekarzy Weterynarii powinien być zwołany w ciągu 3 miesięcy od dnia wpływu wniosku o zwołanie Zjazdu i obraduje nad sprawami, dla których został zwołany.

1) uchwala zasady etyki i deontologii weterynaryjnej,

2) uchwala program działalności samorządu,

3) rozpatruje i zatwierdza sprawozdania organów Krajowej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej,

4) uchwala regulaminy organów Izby,

5) ustala liczbę członków organów Izby i zastępców Krajowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej,

6) wybiera Prezesa oraz członków Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej, Krajowej Komisji Rewizyjnej, Krajowego Sądu Lekarsko-Weterynaryjnego oraz Krajowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej i jego zastępców,

7) ustala zasady określania wysokości i podziału składki członkowskiej.

2. Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna wybiera spośród swoich członków Prezydium. Prezydium stanowią: Prezes oraz wybrani przez Radę wiceprezesi, sekretarz, skarbnik i członkowie.

3. Prezydium Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej działa w imieniu Rady w sprawach określonych jej uchwałą.

1) wykonuje uchwały Krajowego Zjazdu Lekarzy Weterynarii,

2) czuwa nad prawidłową realizacją zadań samorządu,

3) koordynuje i nadzoruje działalność okręgowych rad lekarsko-weterynaryjnych,

4) reprezentuje zawód lekarza weterynarii,

5) uchwala ramowe regulaminy organizacji i trybu działania organów okręgowych izb lekarsko-weterynaryjnych,

6) uchwala regulamin wyborów do organów samorządu oraz tryb odwoływania członków tych organów,

7) określa zasady podejmowania uchwał przez organy samorządu,

8) ustala tryb postępowania w sprawach o niedostateczne przygotowanie zawodowe,

9) uchwala zasady gospodarki finansowej samorządu,

10) wybiera Prezesa Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej oraz Krajowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej, jeżeli ich mandat wygasł w czasie kadencji,

11) rozpatruje odwołania od uchwał okręgowych izb lekarsko-weterynaryjnych,

12) analizuje i opiniuje kierunki rozwoju ochrony zdrowia zwierząt,

13) negocjuje warunki pracy i płac lekarzy weterynarii,

14) uchwala budżet Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej oraz rozpatruje sprawozdania z jego wykonania,

15) ustala minimalną wysokość składki członkowskiej.

2. Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna uchyla uchwały okręgowych rad lekarsko-weterynaryjnych sprzeczne z prawem lub uchwałami i regulaminami wydanymi na podstawie ustawy.

3. Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna może zwrócić się do okręgowej rady lekarsko-weterynaryjnej o podjęcie uchwały w określonej sprawie należącej do zakresu działania rady. Uchwała rady powinna być podjęta w ciągu miesiąca od dnia doręczenia uchwały Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej.

4. Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna może prowadzić działalność wydawniczą.

1) kontroluje finansową i gospodarczą działalność Krajowej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej oraz wykonanie uchwał Krajowego Zjazdu Lekarzy Weterynarii,

2) sprawuje nadzór nad działalnością okręgowych komisji rewizyjnych,

3) zgłasza wniosek w sprawie absolutorium dla Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej.

1) rozpatruje sprawy z zakresu odpowiedzialności zawodowej lekarzy weterynarii,

2) składa Krajowej Radzie Lekarsko-Weterynaryjnej okresowe informacje o stanie prowadzonych spraw.

1) prowadzi postępowania w sprawach odpowiedzialności zawodowej lekarzy weterynarii,

2) sprawuje nadzór nad działalnością okręgowych rzeczników odpowiedzialności zawodowej,

3) składa Krajowej Radzie Lekarsko-Weterynaryjnej okresowe informacje o stanie prowadzonych spraw.

1) upomnienie,

2) nagana,

3) zawieszenie prawa wykonywania zawodu lekarza weterynarii na okres od trzech miesięcy do trzech lat,

4) pozbawienie prawa wykonywania zawodu.

2. Lekarz weterynarii, wobec którego sąd lekarsko-weterynaryjny orzekł w drugiej instancji karę wymienioną w ust. 1 pkt 3 i 4, ma prawo wniesienia odwołania do Sądu Najwyższego w terminie 14 dni od doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem.

3. Sąd Najwyższy rozpatruje odwołanie w składzie 3 sędziów, stosując odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego dotyczące rewizji.

2. Postanowienie sądu lekarsko-weterynaryjnego o tymczasowym zawieszeniu w wykonywaniu czynności zawodowych jest natychmiast wykonalne.

3. Jeżeli okres tymczasowego zawieszenia trwa dłużej niż trzy miesiące, Krajowy Sąd Lekarsko-Weterynaryjny bada z urzędu zasadność zawieszenia.

2. Roszczenie wygasa w razie niezłożenia wniosku w terminie rocznym od daty uprawomocnienia się orzeczenia.

3. W sprawach roszczeń o odszkodowanie orzeka sąd powszechny.

2. Okręgowe sądy lekarsko-weterynaryjne orzekają we wszystkich sprawach jako pierwsza instancja, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 2. W sprawach odpowiedzialności zawodowej członków okręgowej rady lekarsko-weterynaryjnej i okręgowej komisji rewizyjnej orzeka okręgowy sąd lekarsko-weterynaryjny wyznaczony przez Krajowy Sąd Lekarsko-Weterynaryjny.

3. Krajowy Sąd Lekarsko-Weterynaryjny:

1) rozpatruje odwołania od orzeczeń okręgowych sądów lekarsko-weterynaryjnych,

2) orzeka jako pierwsza instancja w sprawach odpowiedzialności zawodowej członków: Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej, Krajowej Komisji Rewizyjnej, Krajowego Sądu Lekarsko-Weterynaryjnego, Krajowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej i jego zastępców, a także okręgowych sądów lekarsko-weterynaryjnych oraz okręgowych rzeczników odpowiedzialności zawodowej i ich zastępców,

3) rozpatruje w innym składzie odwołania od orzeczeń wydanych w trybie określonym w pkt 2.

2. Lekarz weterynarii zawieszony w prawie wykonywania zawodu nie może wykonywać zawodu w żadnej formie.

3. Kara pozbawienia prawa wykonywania zawodu powoduje skreślenie z listy lekarzy weterynarii bez prawa ubiegania się o ponowny wpis.

4. W razie prawomocnego ukarania karą wymienioną w art. 46 ust. 1 pkt 3 i 4, stosunek pracy lekarza weterynarii wygasa z mocy prawa. Wygaśnięcie to pociąga za sobą skutki, jakie przepisy prawa wiążą z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.

2. W razie śmierci obwinionego przed ukończeniem postępowania w sprawach odpowiedzialności zawodowej, toczy się ono dalej, jeżeli zażąda tego w terminie dwumiesięcznym od daty zgonu obwinionego jego małżonek, krewny w linii prostej, brat lub siostra.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli świadek lub biegły nie stawił się bez usprawiedliwienia na wezwanie rzecznika odpowiedzialności zawodowej albo bezpodstawnie odmawia złożenia przed nim zeznań.

2. Rewizja nadzwyczajna na niekorzyść ukaranego może być wniesiona w ciągu sześciu miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia.

2. Jeżeli czyn zawiera znamiona przestępstwa, przedawnienie odpowiedzialności zawodowej następuje nie wcześniej niż przedawnienie karne.

3. Bieg przedawnienia przerywa każda czynność rzecznika odpowiedzialności zawodowej.

4. Karalność przewinienia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło pięć lat.

2. Usunięcie z rejestru wzmianki o ukaraniu następuje z urzędu po upływie:

1) trzech lat od daty uprawomocnienia się orzeczenia o ukaraniu karą upomnienia lub nagany,

2) pięciu lat od odbycia kary zawieszenia prawa wykonywania zawodu

jeżeli lekarz weterynarii nie zostanie w tym czasie ukarany lub nie zostanie wszczęte przeciw niemu postępowanie w sprawie odpowiedzialności zawodowej.

3. Nie usuwa się wzmianki o karze pozbawienia prawa wykonywania zawodu.

2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości i w uzgodnieniu z Krajową Radą Lekarsko-Weterynaryjną określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe przepisy dotyczące postępowania w sprawach odpowiedzialności zawodowej lekarzy weterynarii.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, sądy lekarsko-weterynaryjne stosują odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o sądach polubownych.

1) składki członkowskie,

2) zapisy, darowizny, dotacje,

3) wpływy z działalności gospodarczej,

4) inne wpływy.

2. Majątkiem izb lekarsko-weterynaryjnych zarządzają właściwe rady lekarsko-weterynaryjne.

1) opracowanie projektów regulaminów: pierwszego Krajowego Zjazdu Lekarzy Weterynarii, wyboru delegatów na ten zjazd i wyboru organów okręgowych izb lekarsko-weterynaryjnych,

2) ustalenie liczby, obszaru i siedzib tymczasowych okręgowych izb lekarsko-weterynaryjnych,

3) zwołanie, zgodnie z przepisami ustawy, zjazdów okręgowych izb lekarsko-weterynaryjnych i Krajowego Zjazdu Lekarzy Weterynarii do dnia wejścia w życie ustawy.

2. Do czasu wyboru krajowych organów samorządu lekarzy weterynarii Komitet ma uprawnienia Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej.

3. Organy wykonawcze samorządu terytorialnego, na których terenie ustalono siedziby Krajowej i okręgowych izb lekarsko-weterynaryjnych, zapewnią warunki lokalowe i techniczne niezbędne dla działalności izb.

1) dekret z dnia 7 grudnia 1945 r. o wykonywaniu praktyki lekarsko-weterynaryjnej (Dz. U. Nr 58, poz. 337).

2) dekret z dnia 24 września 1947 r. o rejestracji pracowników służby weterynaryjnej (Dz. U. Nr 61, poz. 338),

3) ustawa z dnia 7 kwietnia 1949 r. o planowym rozmieszczeniu lekarzy weterynaryjnych (Dz. U. Nr 25, poz. 178).

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa