Dziennik Ustaw - rok 1993 nr 13 poz. 63

Na podstawie art. 35 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60) oraz w związku z art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123 i z 1991 r. Nr 75, poz. 328) zarządza się, co następuje:

2. Przy zlecaniu w drodze umowy podmiotom, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 5 ustawy o pomocy społecznej, zadania z zakresu prowadzenia domów pomocy społecznej wojewoda określa odpowiednio wynikające z rozporządzenia zasady funkcjonowania tych domów oraz ustala środki nadzoru nad sposobem wykonywania tego zadania.

1) stacjonarne, tj. stałego pobytu - zapewniające całodobową opiekę,

2) półstacjonarne - czasowego pobytu, tj. dzienne domy lub ośrodki opiekuńcze o charakterze ponadlokalnym, zapewniające całodzienny pobyt lub nocleg. Zakres świadczonych w tych placówkach usług określany jest w zależności od potrzeb występujących na terenie województwa. Domy te lub ośrodki mogą być filiami domów stacjonarnych.

1) ludzi starych,

2) osób umysłowo upośledzonych,

3) osób bezdomnych,

4) samotnych kobiet w ciąży oraz samotnych matek z małoletnimi dziećmi, zwane dalej domami dla samotnych matek,

5) inwalidów (niepełnosprawnych),

6) osób przewlekle chorych.

2. Dom powinien zaspokajać potrzeby bytowe i zdrowotne mieszkańców oraz umożliwiać rozwój ich osobowości, a w szczególności zapewniać:

1) miejsce zamieszkania, wyposażone w niezbędne meble i sprzęty, pościel i bieliznę pościelową oraz środki utrzymania higieny osobistej,

2) odzież i obuwie.

3) wyżywienie w ramach obowiązujących norm żywieniowych. również dietetyczne zgodnie ze wskazaniami lekarza

4) opiekę lekarską i pielęgniarską - z karmieniem, ubieraniem, myciem i kąpaniem osób, które nie mogą samodzielnie wykonywać tych czynności,

5) zabiegi usprawnienia leczniczego (kinezyterapii i fizykoterapii),

6) leki i środki opatrunkowe na zlecenie lekarza domu,

7) osobom umysłowo upośledzonym warunki uczenia się i wychowania poprzez doświadczenia życiowe oraz nauczanie specjalne,

8) terapię zajęciową, a także dobrowolny udział w pracach na rzecz domu,

9) dostęp do kultury i rekreacji,

10) spokój i bezpieczeństwo na terenie domu oraz opiekę w czasie zorganizowanych przez dom zajęć poza domem,

11) wsparcie w wysokości do 30% zasiłku stałego osobom nie posiadającym żadnych własnych dochodów; wysokość wsparcia ustala dyrektor wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej w porozumieniu z dyrektorem domu.

3. Mieszkańcy mają prawo do samorządnego organizowania się w celu reprezentowania swoich interesów i podtrzymywania właściwych form współdziałania z personelem domu, zapewniających realizację ich praw. Dyrektor domu zapewnia niezbędne warunki funkcjonowania samorządu mieszkańców.

4. Obowiązki mieszkańców domu określone statutem nie mogą być nadmierne w stosunku do ich możliwości.

5. Dyrektor domu udziela każdemu mieszkańcowi domu pomocy w załatwianiu jego ważnych spraw osobistych.

2. Po upływie okresów, o których mowa w ust. 1, dyrektor domu melduje osobę przebywającą w domu na pobyt stały.

3. Osoby przebywające w domu dla samotnych matek oraz w ośrodkach opiekuńczych meldowane są na pobyt czasowy.

2. Dyrektor domu dokonuje zameldowania osoby, o której mowa w ust. 1, na czas określony w skierowaniu.

3. Do osób, o których mowa w ust. 1, stosuje się ogólne zasady kierowania oraz odpłatności.

4. Czas pobytu w domu dla samotnych matek ustala się w zależności od potrzeb, nie dłużej jednak niż na 1 rok.

1) pisemnego wniosku osoby zainteresowanej lub innej osoby za zgodą osoby zainteresowanej albo jej przedstawiciela ustawowego,

2) wywiadu rodzinnego (środowiskowego), przeprowadzonego przez ośrodek pomocy społecznej właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się,

3) wniosku ośrodka pomocy społecznej o skierowanie do domu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się, określającego stopień sprawności psychofizycznej (wzór wniosku stanowi część I załącznika do rozporządzenia),

4) orzeczenia lekarskiego o stanie zdrowia, wydanego na podstawie wyników badań lekarskich, stwierdzającego, że osoba ubiegająca się o umieszczenie w domu nie wymaga leczenia szpitalnego, stałego karmienia zgłębnikiem oraz że nie jest chora na chorobę:

a) zakaźną, w tym gruźlicę w stadium zakaźnym,

b) psychiczną - stwarzającą zagrożenie dla siebie i otoczenia

(wzór orzeczenia stanowi część II załącznika do rozporządzenia),

5) decyzji o przyznaniu zasiłku stałego,

6) decyzji organu rentowego ustalającego wysokość renty, emerytury lub zaświadczenia o wysokości dochodu osoby albo rodziny zobowiązanej do ponoszenia odpłatności wraz z jej zgodą na ponoszenie odpłatności zgodnie z obowiązującym przepisami,

7) opinii zespołu konsultantów, działającego przy wojewódzkim zespole pomocy społecznej.

2. Z osobą ubiegającą się o skierowanie do domu dla samotnych matek dyrektor dokonuje ustaleń na piśmie dotyczących warunków pobytu w domu, w tym w szczególności zakresu usług świadczonych przez dom, uzależnionych od potrzeb, jak również obowiązków osoby ubiegającej się. Ustalenia te są podstawą do wydania decyzji o skierowaniu do domu i wysokości odpłatności.

2. W przypadkach szczególnych wojewoda, po zasięgnięciu opinii zespołu konsultantów, może umieścić w domu osobę ubiegającą się poza kolejnością.

2. Praca na rzecz domu lub gospodarstwa pomocniczego mająca charakter stały świadczona jest na podstawie umowy zlecenia lub umowy o pracę.

1) z emerytury lub renty - od osób pobierających te świadczenia, w myśl przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin,

2) z zasiłku stałego - od osób pobierających to świadczenie, przez ośrodek pomocy społecznej, który dokonuje wypłaty zasiłku. Osobom nowo przyjętym do domu, do końca roku kalendarzowego, zasiłek wypłaca, po dokonaniu potrącenia, ośrodek właściwy ze względu na miejsce zamieszkania.

2. Osoba przebywająca w domu lub rodzina zobowiązana do opłaty za pobyt w domu wpłaca ustaloną decyzją należność na konto domu do 10 dnia każdego miesiąca.

2. Zwrot odpowiedniej części wniesionej uprzednio opłaty za pobyt w domu z tytułu nieobecności, o której mowa w ust. 1, następuje z rachunku dochodów domu, jako kwota nienależnie pobrana, w wysokości stanowiącej iloczyn liczby opuszczonych dni i 1/30 wniesionej opłaty.

3. Przekroczenie 60 dni nieobecności w domu bez szczególnego uzasadnienia może powodować utratę miejsca, o której jednak mieszkaniec domu powinien być na piśmie poinformowany co najmniej na 14 dni przed upływem tego terminu.

1) ponosi opłatę za pobyt innych członków rodziny w domu lub w innym zakładzie,

2) jest w ciąży lub samotnie wychowuje dzieci,

3) występują szczególnie uzasadnione okoliczności (długotrwała choroba, śmierć w rodzinie, straty materialne powstałe w wyniku klęski żywiołowej lub innych losowych wypadków),

4) małżonkowie posiadają jedno świadczenie, a przynajmniej jedno z nich przebywa w domu,

5) osoby spokrewnione posiadają jedno świadczenie, a przynajmniej jedna z nich przebywa w domu,

6) w innych szczególnie uzasadnionych przypadkach.

2. Okres, na jaki osoba lub rodzina, o których mowa w ust. 1, zostały zwolnione z ponoszenia opłat, określa w decyzji wojewoda; okres ten nie może jednak przekroczyć 1 roku. Po upływie okresu zwolnienia z ponoszenia opłat należy przeprowadzić kontrolny wywiad rodzinny (środowiskowy), ustalający, czy nie nastąpiła zmiana w sytuacji osób zwolnionych częściowo lub całkowicie z odpłatności.

3. Osobę przebywającą w domu podejmującą pracę, o której mowa w § 10, zwalnia się częściowo z odpłatności za pobyt w domu przez odliczenie od dochodu stanowiącego podstawę ustalenia odpłatności 50% wynagrodzenia uzyskanego za tę pracę.

2. Osoba przebywająca w domu może wskazać osobę upoważnioną do dysponowania tymi środkami lub przedmiotami, określając jednocześnie zakres tego upoważnienia.

Minister Pracy i Polityki Socjalnej: J. Kuroń

Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej
z dnia 2 lutego 1993 r. (poz. 63)

WNIOSEK O UMIESZCZENIE W DOMU POMOCY SPOŁECZNEJ / ORZECZENIE LEKARSKIE