Dziennik Ustaw - rok 1994 nr 27 poz. 96

1) wykonywania prac geologicznych,

2) wydobywania kopalin ze złóż,

3) ochrony złóż kopalin, wód podziemnych i innych składników środowiska w związku z wykonywaniem prac geologicznych i wydobywaniem kopalin.

1) o wydobywaniu kopalin podstawowych stosuje się odpowiednio do:

a) bezzbiornikowego magazynowania substancji w górotworze,

b) składowania odpadów w podziemnych wyrobiskach górniczych,

2) dotyczące kopalin pospolitych stosuje się odpowiednio do poszukiwania, rozpoznawania i wydobywania surowców mineralnych, znajdujących się w odpadach po robotach górniczych oraz po procesach wzbogacania kopalin.

1) korzystania z wód w zakresie uregulowanym odrębnymi przepisami,

2) geologicznych badań naukowych i działalności dydaktycznej, które są prowadzone bez wykonywania robót geologicznych,

3) pozyskiwania okazów minerałów, skał i skamielin w celach naukowych, kolekcjonerskich i dydaktycznych, które następuje bez wykonywania robót górniczych,

4) ustalania przydatności gruntów dla potrzeb budownictwa bez wykonywania robót geologicznych.

2. Do kopalin podstawowych zalicza się:

1) gaz ziemny, ropę naftową oraz jej naturalne pochodne, węgiel brunatny, węgiel kamienny i metan z węgla kamiennego,

2) kruszce metali szlachetnych, rudy metali (z wyjątkiem darniowych rud żelaza) i metale w stanie rodzimym, łącznie z rudami pierwiastków rzadkich i rozproszonych oraz pierwiastków promieniotwórczych,

3) apatyt, baryt, fluoryt, fosforyt, gips i anhydryt, piryt, siarkę rodzimą, sole potasowe i potasowo–magnezowe, sole strontu, sól kamienną,

4) azbest, bentonit, diatomit, dolomit, gliny biało wypalające się i kamionkowe, gliny i łupki ogniotrwałe, grafit, kaolin, kamienie szlachetne i ozdobne, kwarc, kwarcyt, magnezyt, miki, marmury i wapienie krystaliczne, piaski formierskie i szklarskie, skalenie, ziemię krzemionkową.

3. Kopaliny nie wymienione w ust. 2 są kopalinami pospolitymi.

4. W rozumieniu ustawy nie są kopalinami wody podziemne, z wyjątkiem solanek, wód leczniczych i termalnych.

5. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi złoża wód zaliczonych do solanek, wód leczniczych i termalnych oraz złoża innych kopalin leczniczych.

6. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może zaliczyć kopalinę pospolitą z określonego złoża do kopalin podstawowych, ze względu na jej rodzaj, ilość lub warunki zalegania.

1) złożem kopaliny jest takie naturalne nagromadzenie minerałów i skał oraz innych substancji stałych, gazowych i ciekłych, których wydobywanie może przynieść korzyść gospodarczą,

2) pracami geologicznymi jest projektowanie i prowadzenie badań, połączone z wykonywaniem robót geologicznych, oraz sporządzanie dokumentacji geologicznej,

3) robotą geologiczną jest wykonywanie w ramach prac geologicznych wierceń, szybików, sztolni, wykopów i innych robót górniczych oraz likwidacja otworów wiertniczych; do robót geologicznych zalicza się również badania geofizyczne wymagające użycia materiałów wybuchowych,

4) poszukiwaniem jest wykonywanie prac geologicznych w celu odkrycia i wstępnego udokumentowania zasobów złóż kopalin lub wód podziemnych,

5) rozpoznawaniem jest wykonywanie prac geologicznych na obszarze wstępnie udokumentowanego złoża kopaliny lub wód podziemnych,

6) przedsiębiorcą jest podmiot posiadający koncesję na prowadzenie działalności regulowanej ustawą,

7) zakładem górniczym jest wyodrębniony technicznie i organizacyjnie zespół środków służących przedsiębiorcy do bezpośredniego wydobywania kopaliny ze złoża, w tym wyrobiska górnicze, obiekty budowlane oraz technologicznie związane z nimi obiekty i urządzenia przeróbcze,

8) obszarem górniczym jest przestrzeń, w granicach której przedsiębiorca jest uprawniony do wydobywania kopaliny objętej koncesją,

9) terenem górniczym jest przestrzeń objęta przewidywanymi wpływami robót górniczych zakładu górniczego.

2. W granicach określonych przez ustawy Skarb Państwa może, z wyłączeniem innych osób, korzystać ze złóż kopalin oraz rozporządzać prawem do nich przez ustanowienie użytkowania górniczego.

3. Uprawnienia Skarbu Państwa, o których mowa w ust. 2, wykonują organy właściwe do udzielania koncesji, zwane dalej „organami koncesyjnymi”.

2. Umowa o ustanowienie, zmianę treści lub przeniesienie użytkowania górniczego powinna być pod rygorem nieważności zawarta na piśmie.

3. W razie wygaśnięcia albo cofnięcia koncesji, użytkowanie górnicze wygasa.

2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady organizowania i tryb przeprowadzania przetargu na nabycie prawa użytkowania górniczego.

2. W sprawach spornych, określonych w ust. 1, orzekają właściwe sądy powszechne.

2. W odniesieniu do działalności, dla której ustawa nie wymaga koncesji, uprawnienia Skarbu Państwa, określone w art. 7 ust. 2, wykonują wojewodowie. W odniesieniu do takiej działalności, lecz prowadzonej w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej – organem właściwym jest Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, działający w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej.

1) poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin,

2) wydobywanie kopalin ze złóż,

3) bezzbiornikowe magazynowanie substancji w górotworze oraz składowanie odpadów w podziemnych wyrobiskach górniczych,

4) poszukiwanie i wydobywanie surowców mineralnych znajdujących się w odpadach powstałych po robotach górniczych oraz po procesach wzbogacania kopalin.

2. Koncesji na poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin pospolitych, z wyjątkiem takiej działalności wykonywanej w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, oraz na działalność, o której mowa w art. 15 pkt 4, udziela wojewoda.

3. Udzielenie koncesji na:

1) wydobywanie kopalin podstawowych wymaga uzgodnienia z Ministrem Przemysłu i Handlu,

2) wydobywanie kopalin leczniczych wymaga uzgodnienia z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej,

3) działalność określoną w art. 15 pkt 1–3 w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej następuje w uzgodnieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej,

4) poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie rud pierwiastków promieniotwórczych wymaga uzgodnienia z Prezesem Państwowej Agencji Atomistyki,

5) wydobywanie kopalin z wód powierzchniowych wymaga uzgodnienia z administratorem tych wód.

4. Z wyjątkiem poszukiwania i rozpoznawania złóż kopalin w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, udzielenie koncesji na taką działalność wymaga zasięgnięcia opinii właściwego organu samorządu terytorialnego.

5. Udzielenie koncesji na działalność, o której mowa w art. 15 pkt 2–4, z wyjątkiem takiej działalności wykonywanej w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, wymaga uzgodnienia z właściwym organem samorządu terytorialnego. Uzgodnienie następuje w formie postanowienia wydanego na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, na które służy zażalenie. Postanowienie organu odwoławczego może być zaskarżone do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

6. Udzielenie koncesji nie narusza wymagań wynikających z przepisów odrębnych.

2. Formę i wielkość zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 1, ustala się w koncesji, w zależności od rodzaju prowadzonej działalności, przestrzeni objętej koncesją, czasu, na jaki koncesja została wydana, oraz stopnia szkodliwości zamierzonej działalności dla środowiska.

1) oznaczenie podmiotu ubiegającego się o koncesję, jego siedziby oraz wskazanie pełnomocników, jeżeli zostali ustanowieni,

2) określenie przedmiotu projektowanej działalności,

3) określenie prawa wnioskodawcy do terenu (przestrzeni), w ramach którego projektowana działalność ma być wykonywana, lub prawa, o ustanowienie którego ubiega się wnioskodawca,

4) określenie czasu, na jaki koncesja ma być udzielona, wraz ze wskazaniem daty rozpoczęcia działalności,

5) określenie środków, jakimi dysponuje podmiot ubiegający się o koncesję w celu zapewnienia prawidłowego wykonywania działalności objętej wnioskiem.

1) złoże kopaliny lub jego część, która ma być przedmiotem wydobycia,

2) wielkość i sposób zamierzonego wydobycia kopaliny,

3) stopień zamierzonego wykorzystania zasobów złoża, w tym kopalin towarzyszących i współwystępujących użytecznych pierwiastków śladowych, jak również środki umożliwiające osiągnięcie tego celu,

4) projektowane położenie obszaru górniczego i jego granice.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć:

1) decyzję o zatwierdzeniu dokumentacji geologicznej złoża kopaliny oraz dowód istnienia prawa przysługującego wnioskodawcy do wykorzystywania tej dokumentacji w celu ubiegania się o koncesję,

2) założenia projektu zagospodarowania złoża,

3) ocenę przewidywanego wpływu wydobycia kopaliny na środowisko, sporządzaną zgodnie z przepisami o ochronie i kształtowaniu środowiska.

1) rodzaj, ilość i właściwości substancji lub odpadów,

2) aktualne i przewidywane warunki geologiczne, hydrogeologiczne i geologiczno-inżynierskie,

3) miejsce i technologię magazynowania lub składowania.

2. Do wniosku należy dołączyć:

1) ocenę przewidywanego wpływu magazynowania substancji lub składowania odpadów na środowisko, sporządzoną zgodnie z przepisami o ochronie i kształtowaniu środowiska,

2) w razie zamierzonego składowania odpadów promieniotwórczych, także analizę zagrożenia radiacyjnego w zakresie określonym przez Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki.

1) rodzaj i sposób prowadzenia działalności objętej koncesją,

2) przestrzeń, w granicach której ma być prowadzona ta działalność,

3) okres ważności koncesji ze wskazaniem terminu rozpoczęcia działalności,

4) inne wymagania dotyczące wykonywania działalności objętej koncesją, w szczególności w zakresie bezpieczeństwa powszechnego i ochrony środowiska.

1) cel, zakres, rodzaj i harmonogram prac geologicznych,

2) wymaganą dokładność rozpoznania geologicznego.

2. Powierzchnia terenu, na którym na podstawie jednej koncesji mogą być wykonywane prace, o których mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 1200 km².

2. Do wniosku o udzielenie koncesji, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 18 i 19 oraz odpowiednio art. 20.

3. W razie udzielenia koncesji, o której mowa w ust. 1, organ koncesyjny ustala w drodze odrębnej decyzji szczegółowe warunki wydobywania kopaliny po przedstawieniu zatwierdzonej dokumentacji geologicznej.

4. Wydanie decyzji, o której mowa w ust. 3, wymaga uzgodnienia z właściwym organem samorządu terytorialnego.

2. Granice obszaru górniczego i terenu górniczego wyznacza organ koncesyjny, w uzgodnieniu z Prezesem Wyższego Urzędu Górniczego.

3. Jeżeli rzeczywiste wpływy robót górniczych zakładu górniczego przekroczą granice określonego w koncesji terenu górniczego, organ koncesyjny zmienia decyzję w zakresie dotyczącym granic terenu górniczego.

2. Jeżeli przedsiębiorca mimo wezwania, o którym mowa w ust. 1, nadal narusza przepisy ustawy lub nie wypełnia warunków koncesji, organ koncesyjny może cofnąć koncesję albo ograniczyć jej zakres bez odszkodowania. Przepisy art. 16 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

1) z upływem czasu, na jaki została wydana,

2) jeżeli stała się bezprzedmiotowa,

3) w razie likwidacji lub upadłości przedsiębiorcy,

4) w razie zrzeczenia się koncesji.

2. W przypadkach określonych w ust. 1 organ koncesyjny, w drodze decyzji, stwierdza wygaśnięcie koncesji.

2. Zakres i sposób wykonania obowiązków, o których mowa w ust. 1, ustala organ koncesyjny w decyzji o cofnięciu koncesji albo w decyzji stwierdzającej wygaśnięcie koncesji. Przepisy art. 16 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

3. W decyzji, o której mowa w ust. 2, organ koncesyjny określa termin wygaśnięcia obowiązku zabezpieczenia, o którym mowa w art. 17.

2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w porozumieniu z Prezesem Wyższego Urzędu Górniczego określi, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje osób, o których mowa w ust. 1, tryb stwierdzania kwalifikacji, wysokość opłat związanych ze stwierdzaniem tych kwalifikacji oraz sposób uiszczania opłat.

2. Projekt prac geologicznych powinien określać:

1) cel zamierzonych prac, sposób jego osiągnięcia, wraz z określeniem rodzaju wymaganej dokumentacji geologicznej,

2) harmonogram prac,

3) przestrzeń, w obrębie której mają być wykonywane prace geologiczne,

4) przedsięwzięcia konieczne ze względu na ochronę środowiska, w tym zwłaszcza wód podziemnych, oraz sposób likwidacji wyrobisk, otworów wiertniczych, rekultywacji gruntów i środki mające na celu zapobieżenie szkodom.

2. Wydanie decyzji, o której mowa w ust. 1, wymaga zasięgnięcia opinii właściwego organu samorządu terytorialnego, a w razie gdy prace geologiczne mają być wykonywane w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej – uzgodnienia z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej.

2. Jeżeli prace geologiczne mają być prowadzone na obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej, zamiar przystąpienia do wykonywania tych prac należy zgłosić właściwemu organowi administracji morskiej.

3. Zamiar podjęcia prac określonych w art. 38 należy również zgłosić organowi państwowego nadzoru górniczego właściwemu w odniesieniu do kopalin podstawowych.

4. W zgłoszeniu należy określić zamierzone terminy rozpoczęcia i zakończenia robót, ich rodzaj, podstawowe dane dotyczące prac geologicznych oraz dane dotyczące osób sprawujących dozór i kierownictwo tych prac.

5. Zgłoszenia dokonuje się na piśmie najpóźniej na dwa tygodnie przed zamierzonym terminem rozpoczęcia prac.

2. Do działalności, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o wydobywaniu kopalin i opłacie eksploatacyjnej.

2. Prace geologiczne, do których nie mają zastosowania przepisy ust. 1, podlegają nadzorowi i kontroli organów państwowego nadzoru górniczego właściwych w odniesieniu do kopalin pospolitych.

2. Dokumentacja geologiczna złoża kopaliny powinna określać:

1) rodzaj, ilość i jakość rozpoznanych kopalin, w tym także kopalin towarzyszących i współwystępujących użytecznych pierwiastków śladowych oraz substancji szkodliwych dla środowiska występujących w złożu,

2) położenie złoża, jego budowę geologiczną, formę i granice,

3) elementy środowiska otaczającego złoże,

4) przewidywany sposób wydobycia kopaliny,

5) geologiczno-górnicze i hydrogeologiczne warunki wydobycia,

6) przewidywany wpływ wydobycia na środowisko,

7) stan zagospodarowania powierzchni.

3. W przypadku gdy dokumentacja geologiczna ma stanowić podstawę do udzielenia koncesji na wydobywanie kopalin, stopień rozpoznania złoża powinien umożliwiać:

1) opracowanie projektu zagospodarowania złoża,

2) ustalenie własności technologicznych kopaliny i dobór metod jej przeróbki,

3) określenie sposobu zagospodarowania wód kopalnianych,

4) określenie sposobu ograniczenia ujemnego wpływu eksploatacji na środowisko, zwłaszcza w zakresie ochrony przed odpadami,

5) ocenę możliwości wykorzystania zasobów złoża,

6) wskazanie możliwości i kierunków rekultywacji terenów poeksploatacyjnych.

4. Dokumentację geologiczną sporządza się z uwzględnieniem kryteriów bilansowości zasobów złóż kopalin.

1) ustalenia zasobów wód podziemnych,

2) określenia warunków hydrogeologicznych w związku z:

a) wydobywaniem kopalin ze złóż,

b) wtłaczaniem wód do górotworu,

c) projektowaniem odwodnień budowlanych otworami wiertniczymi,

d) projektowaniem inwestycji mogących zanieczyścić wody podziemne,

e) magazynowaniem i składowaniem na powierzchni lub w górotworze substancji oraz odpadów,

f) ustanawianiem stref ochronnych zbiorników wód podziemnych.

2. Z zastrzeżeniem ust. 3, dokumentacja hydrogeologiczna powinna określać:

1) budowę geologiczną i warunki hydrogeologiczne badanego obszaru,

2) warunki występowania wód podziemnych, w tym charakterystykę warstw wodonośnych określonego poziomu,

3) jakość wody podziemnej, a w przypadku wody leczniczej także trwałość jej składu chemicznego i cechy fizyczne,

4) przedsięwzięcia niezbędne dla ochrony środowiska,

5) przedsięwzięcia niezbędne dla ochrony obiektów na powierzchni.

3. Poza wymaganiami, o których mowa w ust. 2, dokumentacja hydrogeologiczna powinna również określać:

1) zasoby w oznaczonych poziomach wodonośnych, w razie gdy dokumentację sporządza się dla ustalenia zasobów wód podziemnych, dla określenia warunków hydrogeologicznych w związku z wydobywaniem kopalin ze złóż, projektowaniem odwodnień budowlanych otworami wiertniczymi oraz ustanawianiem stref ochronnych zbiorników wód podziemnych,

2) techniczne możliwości wydobycia wody, w razie gdy dokumentację sporządza się dla ustalenia zasobów wód podziemnych, dla określenia warunków hydrogeologicznych w związku z wydobywaniem kopalin ze złóż oraz projektowaniem odwodnień budowlanych otworami wiertniczymi,

3) techniczne możliwości zatłaczania, w razie gdy dokumentację sporządza się dla określenia warunków hydrogeologicznych w związku z wtłaczaniem wód do górotworu oraz magazynowaniem i składowaniem w górotworze i na powierzchni substancji oraz odpadów,

4) granice projektowanych stref ochronnych, w razie gdy dokumentację sporządza się dla ustalenia zasobów wód podziemnych oraz dla określenia warunków hydrogeologicznych w związku z ustanowieniem stref ochronnych zbiorników wód podziemnych.

1) określenia warunków geologicznych dla potrzeb zagospodarowania przestrzennego,

2) projektowania obiektów budowlanych,

3) wykonywania wyrobisk górniczych,

4) magazynowania i składowania substancji oraz odpadów.

2. Dokumentacja geologiczno-inżynierska powinna określać:

1) budowę geologiczną, warunki geologiczno-inżynierskie i hydrogeologiczne podłoża budowlanego lub określonej przestrzeni,

2) prognozę zmian w środowisku, mogących powstać na skutek realizacji lub eksploatacji obiektów inżynierskich,

3) występowanie złóż kopalin, szczególnie surowców budowlanych, nadających się do wykorzystania przy realizacji inwestycji.

2. Organ, o którym mowa w ust. 1, gromadzi informacje oraz próbki uzyskane w wyniku prowadzenia prac geologicznych w celu wykonania zadań określonych w ustawie.

3. Informacje oraz próbki, o których mowa w ust. 2, podlegają ochronie w zakresie, w jakim wymaga tego interes państwa lub ich właściciela.

4. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, zakres ochrony informacji oraz próbek uzyskanych w wyniku prowadzenia prac geologicznych.

1) stwierdzenia istotnych różnic w budowie geologicznej w stosunku do danych określonych w zatwierdzonej dokumentacji,

2) zmiany przedmiotu lub zakresu działalności, dla której dokumentacja została sporządzona.

2. Zmiana dokumentacji geologicznej następuje w trybie przewidzianym dla jej zatwierdzenia.

2. Przeniesienie przez przedsiębiorcę praw przysługujących mu do informacji uzyskanych w wyniku prowadzenia prac geologicznych wymaga zgody właściwego organu państwowej administracji geologicznej.

3. Skarb Państwa może żądać przeniesienia na niego, za wynagrodzeniem, praw przysługujących do informacji uzyskanych w wyniku prowadzenia prac geologicznych.

4. W sprawach spornych, o których mowa w ust. 3, decyzje podejmuje Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.

5. Wykonawca prac geologicznych obowiązany jest do nieodpłatnego udostępniania organom państwowej administracji geologicznej informacji, o których mowa w ust. 1, oraz próbek uzyskanych w wyniku prowadzenia robót geologicznych. Informacje oraz próbki nie mogą być wykorzystywane dla innych zadań niż określone w dziale VI ustawy.

6. Gmina może żądać nieodpłatnego udostępniania informacji, o których mowa w ust. 1, jeżeli dotyczą one jej terytorium i są niezbędne do wykonywania jej zadań. Informacje uzyskane w tym trybie nie mogą być wykorzystywane przez gminę do prowadzenia działalności gospodarczej ani udostępniane innym podmiotom.

1) szczegółowe wymagania, jakim powinien odpowiadać projekt prac geologicznych,

2) tryb zatwierdzania projektu prac geologicznych, o którym mowa w art. 33,

3) szczegółowe wymagania, jakim powinna odpowiadać dokumentacja geologiczna, w tym dokumentacja uproszczona, oraz tryb jej zatwierdzenia, a także sposób postępowania z próbkami i dokumentacjami geologicznymi,

4) sposób ustalania i tryb zatwierdzania kryteriów bilansowości zasobów złóż kopalin,

5) zakres i sposób prowadzenia ewidencji zasobów złóż kopalin.

2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa może określić w drodze rozporządzenia:

1) przypadki, w których niezbędne jest sporządzenie innej dokumentacji geologicznej niż określona w niniejszym rozdziale, szczegółowe wymagania, jakim powinna odpowiadać taka dokumentacja, oraz zasady postępowania z nią,

2) sposób i zakres wykonywania obowiązku określonego w art. 47 ust. 5.

2. Obszar górniczy może obejmować część złoża, jeżeli nie zagraża to prawidłowemu wykorzystaniu złoża.

3. Podstawą wyznaczenia obszaru górniczego jest dokumentacja geologiczna.

2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w porozumieniu z Prezesem Wyższego Urzędu Górniczego określi sposób prowadzenia rejestru obszarów górniczych oraz zakres i sposób udostępniania danych zawartych w tym rejestrze.

2. Plan, o którym mowa w ust. 1, powinien zapewniać integrację wszelkich działań podejmowanych w granicach terenu górniczego w celu:

1) wykonania uprawnień określonych w koncesji,

2) zapewnienia bezpieczeństwa powszechnego,

3) ochrony środowiska, w tym obiektów budowlanych.

3. Plan, o którym mowa w ust. 1, może w szczególności wyznaczać filar ochronny, w granicach którego, ze względu na ochronę oznaczonych dóbr, wydobywanie kopalin nie może być prowadzone albo może być dozwolone tylko w sposób zapewniający ochronę tych dóbr.

4. Koszty sporządzenia projektu planu, o którym mowa w ust. 1, ponosi przedsiębiorca.

5. Projekt planu, o którym mowa w ust. 1, wymaga uzgodnienia z właściwym organem państwowego nadzoru górniczego.

6. Jeżeli nie przewiduje się ujemnych wpływów na środowisko, można odstąpić od sporządzania planu, o którym mowa w ust. 1, dla terenu górniczego utworzonego w związku z wydobywaniem kopalin pospolitych.

1) ochronę złóż kopalin, w tym kopalin towarzyszących i pierwiastków śladowych występujących w złożu, zwłaszcza przez ich kompleksowe i racjonalne wykorzystanie,

2) stosowanie technologii eksploatacji ograniczających ujemny wpływ na środowisko.

2. Projekt zagospodarowania złoża wymaga zatwierdzenia, w drodze decyzji, przez organ koncesyjny.

3. Projekt zagospodarowania złoża kopaliny pospolitej może być sporządzany w formie uproszczonej.

4. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu oraz Prezesem Wyższego Urzędu Górniczego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania, jakim powinien odpowiadać projekt zagospodarowania złoża, w tym projekt sporządzony w formie uproszczonej.

2. Zmiana projektu zagospodarowania złoża wymaga zatwierdzenia w drodze odrębnej decyzji.

1) budynki:

a) maszyn wyciągowych,

b) nadszybia,

c) stacji odmetanowania,

d) stacji wentylatorów,

2) ujęcia wód leczniczych, termalnych i solanek,

3) szybowe wieże wyciągowe,

4) urządzenia odwiertów na powierzchni oraz rurociągi związane z ruchem zakładu górniczego,

5) urządzenia podsadzkowe,

6) składy materiałów wybuchowych,

7) obiekty i urządzenia służące wydobywaniu kopalin metodą odkrywkową lub otworów wiertniczych,

8) obiekty i urządzenia przeróbcze.

2. Minister Przemysłu i Handlu, w porozumieniu z Ministrem Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Prezesem Wyższego Urzędu Górniczego, może zaliczyć do obiektów budowlanych zakładu górniczego inne obiekty tego zakładu niż wymienione w ust. 1.

2. Organem specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie górnictwa jest właściwy organ państwowego nadzoru górniczego.

2. Plan ruchu zakładu górniczego określa szczegółowe przedsięwzięcia niezbędne w celu zapewnienia:

1) bezpieczeństwa powszechnego,

2) bezpieczeństwa pożarowego,

3) bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników zakładu górniczego,

4) prawidłowej i racjonalnej gospodarki złożem,

5) ochrony środowiska wraz z obiektami budowlanymi,

6) zapobiegania szkodom i ich naprawiania.

3. Plan ruchu zakładu górniczego wydobywającego kopalinę pospolitą może być sporządzony w formie uproszczonej.

4. Plan ruchu zakładu górniczego podlega zatwierdzeniu, w drodze decyzji, przez właściwy organ państwowego nadzoru górniczego.

5. Wydanie decyzji, o której mowa w ust. 4, wymaga uprzedniego przedłożenia przez przedsiębiorcę opinii właściwego organu samorządu terytorialnego. Niewyrażenie opinii w terminie 14 dni od doręczenia wniosku o wydanie opinii uważa się za brak zastrzeżeń do treści planu ruchu.

6. Prezes Wyższego Urzędu Górniczego w porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi:

1) szczegółowe wymagania, jakim powinien odpowiadać plan ruchu zakładu górniczego, w tym plan ruchu sporządzany w formie uproszczonej,

2) tryb zatwierdzania oraz okresy, na jakie mają być sporządzane plany ruchu.

2. Zmiana planu ruchu następuje w trybie przewidzianym dla jego zatwierdzenia.

2. W razie czasowego zaniechania działalności wydobywczej wskutek okoliczności, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorca jest zobowiązany zabezpieczyć wyrobiska górnicze oraz obiekty i urządzenia zakładu górniczego.

2. Minister Przemysłu i Handlu w porozumieniu z Prezesem Wyższego Urzędu Górniczego określi, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje wymagane od osób wymienionych w ust. 1, tryb stwierdzania kwalifikacji, wysokość opłat związanych ze stwierdzaniem tych kwalifikacji oraz sposób uiszczania opłat.

2. Przedsiębiorca jest zobowiązany nieodpłatnie udostępnić właściwym organom dokumentację mierniczo-geologiczną w zakresie niezbędnym do wykonywania ich zadań.

3. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, w porozumieniu z Ministrem Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, Ministrem Przemysłu i Handlu oraz Prezesem Wyższego Urzędu Górniczego, ustala rodzaj dokumentacji mierniczo-geologicznej, o której mowa w ust. 1, sposób i terminy sporządzania i uzupełniania tej dokumentacji oraz zakres obowiązków, o których mowa w ust. 2.

4. Jeżeli przedsiębiorca nie dopełni obowiązków, o których mowa w ust. 1, lub nie dokonuje pomiarów wynikających z przepisów wydanych na podstawie ust. 3, właściwy organ państwowego nadzoru górniczego może nakazać sporządzenie albo uzupełnienie pomiarów lub dokumentacji mierniczo-geologicznej przez uprawnioną osobę, na koszt tego przedsiębiorcy.

2. Do sporządzania dokumentacji mierniczo-geologicznej dla kopalin pospolitych są uprawnione także osoby posiadające kwalifikacje do sporządzania dokumentacji geologicznej, stwierdzone na podstawie art. 31.

3. Minister Przemysłu i Handlu w porozumieniu z Prezesem Wyższego Urzędu Górniczego określi, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje wymagane od osób wymienionych w ust. 1, tryb stwierdzania kwalifikacji, wysokość opłat związanych ze stwierdzaniem tych kwalifikacji oraz sposób uiszczania opłat.

1) rozpoznawać zagrożenia związane z ruchem zakładu górniczego i podejmować środki zmierzające do zapobiegania i usuwania tych zagrożeń,

2) posiadać odpowiednie środki materialne i techniczne oraz właściwie zorganizowane służby ruchu dla zapewnienia bezpieczeństwa pracowników i bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego,

3) prowadzić ewidencję osób przebywających w zakładzie górniczym.

2. Prezes Wyższego Urzędu Górniczego, w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu, określi kryteria oceny zagrożeń naturalnych oraz tryb zaliczania złóż, ich części lub wyrobisk górniczych do poszczególnych stopni zagrożeń. W odniesieniu do zagrożeń radiacyjnych Prezes Wyższego Urzędu Górniczego działa również w porozumieniu z Prezesem Państwowej Agencji Atomistyki.

1) posiadać zorganizowane ratownictwo górnicze,

2) zapewnić stałą możliwość udziału w akcji ratowniczej specjalistycznych służb Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego.

2. Właściwy organ państwowego nadzoru górniczego, w uzgodnieniu z Centralną Stacją Ratownictwa Górniczego, może nakazać przedsiębiorcy dokonanie koniecznych zmian w organizacji i wyposażeniu ratownictwa górniczego, a także zwolnić przedsiębiorcę z obowiązku określonego w ust. 1 w całości lub w części, jeżeli zezwalają na to warunki bezpieczeństwa pracy.

2. W razie powstania stanu zagrożenia życia lub zdrowia pracowników zakładu górniczego, należy niezwłocznie wstrzymać prowadzenie robót w strefie zagrożenia i wycofać pracowników w bezpieczne miejsce.

3. Kierownik ruchu zakładu górniczego jest zobowiązany niezwłocznie zawiadomić właściwy organ państwowego nadzoru górniczego o zaistniałym wypadku oraz o każdym zagrożeniu dla życia, zdrowia ludzkiego lub bezpieczeństwa powszechnego.

1) bezpieczeństwa i higieny pracy oraz prowadzenia ruchu w poszczególnych rodzajach zakładów górniczych,

2) specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego związanego z ruchem poszczególnych rodzajów zakładów górniczych,

3) organizacji, zadań i wyposażenia ratownictwa górniczego przedsiębiorcy i podmiotu zawodowo trudniącego się ratownictwem górniczym oraz prowadzenia akcji ratowniczych,

4) nabywania, przechowywania i używania środków strzałowych w zakładach górniczych oraz trybu postępowania w tych sprawach,

5) stanowisk w ruchu zakładu górniczego, innych niż wymienione w art. 68 i w art. 70 ust. 1, które wymagają szczególnych kwalifikacji, rodzaju kwalifikacji, trybu ich stwierdzania, wysokości opłat związanych ze stwierdzeniem kwalifikacji oraz sposobu ich uiszczania.

2. Przepisy, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 4, Minister Przemysłu i Handlu wydaje także w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych.

1) zabezpieczyć lub zlikwidować wyrobiska górnicze oraz obiekty i urządzenia zakładu górniczego,

2) zabezpieczyć nie wykorzystaną część złoża kopaliny,

3) zabezpieczyć sąsiednie złoża kopalin,

4) przedsięwziąć niezbędne środki chroniące wyrobiska sąsiednich zakładów górniczych,

5) przedsięwziąć niezbędne środki w celu ochrony pozostałych elementów środowiska.

2. Plan ruchu likwidowanego zakładu górniczego powinien w szczególności przewidywać sposób wykonania obowiązków określonych w art. 80.

3. Plan ruchu likwidowanego zakładu górniczego wymaga uzgodnienia z właściwym organem samorządu terytorialnego.

4. Jeżeli wymagają tego okoliczności przewidziane w art. 80, organ państwowego nadzoru górniczego może nakazać stosowanie przepisów niniejszego rozdziału do likwidacji oznaczonej części zakładu górniczego.

2. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, może być uiszczane jednorazowo lub w ratach.

3. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, stanowi dochód Skarbu Państwa.

2. Opłatę eksploatacyjną wymierza organ koncesyjny.

3. Opłatę eksploatacyjną wymierza się w zależności od ilości wydobytej kopaliny albo surowca mineralnego. Jeżeli wydobyta kopalina przed wprowadzeniem jej do obrotu rynkowego wymaga poddania przeróbce, opłatę wymierza się od ilości surowca uszlachetnionego lub wzbogaconego.

4. Stawka opłaty eksploatacyjnej nie może być wyższa niż 10% ceny sprzedaży kopaliny albo surowca.

5. Opłata eksploatacyjna może być podwyższona w razie eksploatacji złoża o szczególnie korzystnych warunkach geologiczno-górniczych.

6. Opłata eksploatacyjna może być obniżona po zasięgnięciu opinii zarządu właściwej gminy w razie:

1) stosowania technologii eksploatacji zapobiegających ujemnym wpływom na środowisko oraz obiekty i urządzenia,

2) wydobywania kopalin towarzyszących i współwystępujących użytecznych pierwiastków śladowych,

3) szczególnie trudnych warunków geologicznych i górniczych eksploatowanego złoża.

7. Obniżenie albo podwyższenie opłaty eksploatacyjnej nie może przekraczać 50% stawki, o której mowa w ust. 4.

8. W sprawach, o których mowa w ust. 5–7, rozstrzyga w drodze decyzji organ koncesyjny. Jeżeli gmina zgłosi swój udział w postępowaniu w sprawach, o których mowa w ust. 5, przysługują jej prawa strony.

2. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, ustala się w koncesji.

2. Jeżeli działalność, o której mowa w art. 84 i 85, prowadzona jest w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, opłaty z tego tytułu stanowią dochód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, stawki opłat, o których mowa w art. 84, oraz tryb wymierzania i pobierania opłat, o których mowa w art. 84 i art. 85.

2. Ograniczenie prawa własności może nastąpić na czas oznaczony.

2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, określa nieruchomość podlegającą zajęciu, cel zajęcia nieruchomości oraz datę i czas trwania zajęcia. Decyzja ta podlega natychmiastowemu wykonaniu.

3. Właścicielowi przysługuje odszkodowanie za szkody wyrządzone wskutek zajęcia nieruchomości.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do innych podmiotów zagrożonych ruchem zakładu górniczego.

3. Jeżeli nie zachodzą okoliczności przewidziane w ust. 1 i 2, przedsiębiorca odpowiada za szkodę według zasad określonych w Kodeksie cywilnym.

2. Jeżeli szkoda nastąpiła także z innych przyczyn niż ruch zakładu górniczego, odpowiedzialność przedsiębiorcy i innych osób jest solidarna.

3. Solidarna jest również odpowiedzialność przedsiębiorcy oraz podmiotów trudniących się zawodowo wykonywaniem powierzonych im przez tego przedsiębiorcę czynności.

2. Przywrócenie stanu poprzedniego może nastąpić przez dostarczenie gruntów, obiektów budowlanych, urządzeń, lokali, wody lub innych dóbr tego samego rodzaju.

3. Naprawienie szkody w gruntach rolnych i leśnych następuje w drodze rekultywacji, zgodnie z przepisami o ochronie tych gruntów.

4. Obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego ciąży na przedsiębiorcy.

2. Jeżeli poszkodowany poniósł nakłady na naprawienie szkody, odszkodowanie ustala się w wysokości odpowiadającej wartości uzasadnionych nakładów. Przepis ten nie narusza postanowień ust. 1.

3. W uzasadnionych przypadkach odszkodowanie może być wypłacone z zabezpieczenia ustalonego zgodnie z art. 17.

2. Sądowe dochodzenie roszczeń jest możliwe po wyczerpaniu postępowania ugodowego. Warunek wyczerpania postępowania ugodowego jest spełniony, jeżeli przedsiębiorca odmówił zawarcia ugody albo od zgłoszenia przedsiębiorcy żądania przez poszkodowanego upłynęło 21 dni.

3. W sprawach, o których mowa w ust. 1, powód nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Postępowanie toczy się na koszt przedsiębiorcy, chyba że roszczenie okaże się oczywiście bezzasadne.

2. W razie powstania szkody w postaci zaniku wody lub utraty jej przydatności, przedsiębiorca zobowiązany jest bezpłatnie dostarczać poszkodowanemu niezbędną ilość wody do czasu naprawienia szkody.

3. W sprawach uregulowanych w ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu zabezpieczającym.

1) Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa działający przy pomocy Głównego Geologa Kraju,

2) wojewodowie.

1) podejmowanie decyzji niezbędnych do przestrzegania i stosowania ustawy, w tym udzielanie koncesji,

2) sprawowanie nadzoru i kontroli w zakresie wykonywania przez przedsiębiorcę uprawnień z tytułu koncesji,

3) nadzór nad projektowaniem i wykonywaniem prac geologicznych oraz prawidłowością sporządzania dokumentacji geologicznych,

4) bilansowanie zasobów wód podziemnych i zasobów kopalin,

5) gromadzenie, przetwarzanie i udostępnianie danych geologicznych,

6) kartowanie geologiczne.

2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, organy państwowej administracji geologicznej właściwe do:

1) stwierdzania kwalifikacji osób, o których mowa w art. 31,

2) zatwierdzania projektów prac geologicznych, o których mowa w art. 33,

3) zatwierdzania dokumentacji geologicznych,

4) zatwierdzania kryteriów bilansowości zasobów złóż kopalin,

5) wyrażania zgody na przeniesienie praw do informacji uzyskanych w wyniku prowadzenia prac geologicznych.

1) Prezes Wyższego Urzędu Górniczego,

2) dyrektorzy okręgowych urzędów górniczych oraz specjalistycznych urzędów górniczych.

2. Organami państwowego nadzoru górniczego w odniesieniu do wydobywania kopalin pospolitych są:

1) Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa,

2) wojewodowie.

3. Organami państwowego nadzoru górniczego w odniesieniu do bezzbiornikowego magazynowania substancji w górotworze oraz składowania odpadów w podziemnych wyrobiskach górniczych są organy określone w ust. 1.

4. Organami państwowego nadzoru górniczego w odniesieniu do wydobywania surowców mineralnych znajdujących się w odpadach powstałych po robotach górniczych oraz po procesach wzbogacania kopalin są organy określone w ust. 2.

2. Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów.

3. Wiceprezesów oraz generalnych dyrektorów Wyższego Urzędu Górniczego powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego.

4. Organizację Wyższego Urzędu Górniczego określa statut nadany przez Radę Ministrów.

2. Dyrektorów i zastępców dyrektorów urzędów, o których mowa w ust. 1, powołuje i odwołuje Prezes Wyższego Urzędu Górniczego.

3. Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, tworzy i znosi okręgowe urzędy górnicze oraz ustala ich siedzibę i właściwość miejscową.

4. Prezes Rady Ministrów może tworzyć i znosić specjalistyczne urzędy górnicze, obejmujące niektóre dziedziny działalności urzędów górniczych, oraz określa ich właściwość i siedzibę.

5. Organizację okręgowych urzędów górniczych i specjalistycznych urzędów górniczych określa Prezes Wyższego Urzędu Górniczego.

1) bezpieczeństwa i higieny pracy oraz bezpieczeństwa pożarowego,

2) ratownictwa górniczego,

3) gospodarki złożami kopalin w procesie ich wydobywania,

4) ochrony środowiska, w tym zapobiegania szkodom,

5) budowy i likwidacji zakładu górniczego.

2. W sprawach określonych w ust. 1 organami pierwszej instancji właściwymi do sprawowania nadzoru i kontroli nad ruchem zakładów górniczych wydobywających kopaliny podstawowe oraz kopaliny pospolite w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej są dyrektorzy okręgowych urzędów, jeżeli sprawy te nie są zastrzeżone do właściwości Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego albo dyrektorów specjalistycznych urzędów górniczych.

3. W sprawach określonych w ust. 1 organami pierwszej instancji właściwymi do sprawowania nadzoru i kontroli nad ruchem zakładów górniczych wydobywających kopaliny pospolite są wojewodowie.

4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, organy państwowego nadzoru górniczego właściwe do stwierdzania kwalifikacji osób, o których mowa w art. 68 ust. 1, art. 70 ust. 1 i art. 78 ust. 1 pkt 5, oraz organy właściwe w sprawach, o których mowa w art. 75.

2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje maszyn, urządzeń i materiałów oraz środków strzałowych i sprzętu strzałowego, których stosowanie w zakładach górniczych wymaga dopuszczenia, oraz tryb postępowania w tych sprawach.

1) nakazuje usunięcie nieprawidłowości powstałych wskutek naruszenia przepisów o ruchu zakładu górniczego, zwłaszcza jeżeli stwarzają one zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu górniczego, jego pracowników, bezpieczeństwa powszechnego lub środowiska,

2) w razie bezpośredniego zagrożenia dla zakładu górniczego, jego pracowników, bezpieczeństwa powszechnego lub środowiska, może w całości lub w części wstrzymać ruch tego zakładu lub jego urządzeń oraz nakazać podjęcie niezbędnych środków zapobiegawczych,

3) może zakazać przedsiębiorcy, na czas nie przekraczający dwóch lat, powierzania określonych czynności w ruchu zakładu górniczego pracownikowi rażąco naruszającemu dyscyplinę i porządek pracy, a zwłaszcza obowiązki określone ustawą i wydanymi na jej podstawie przepisami.

2. Wniesienie odwołania od decyzji wydanej na podstawie ust. 1 nie wstrzymuje jej wykonania.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, organ państwowego nadzoru górniczego sprawuje nadzór nad akcją zapobiegawczą i ratowniczą, a w razie gdy uzna, że jest ona prowadzona nienależycie, może żądać zmiany jej kierownika lub objąć kierownictwo akcji.

2. Na żądanie właściwego organu państwowego nadzoru górniczego przedsiębiorca jest zobowiązany sprawdzić prawidłowość rozwiązań, o których mowa w ust. 1, w sposób określony przez ten organ.

3. Koszty czynności, o których mowa w ust. 2, obciążają przedsiębiorcę, chyba że ich żądanie było nieuzasadnione.

2. W odniesieniu do obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej art. 105 stosuje się odpowiednio.

1) poszukiwania lub rozpoznawania złóż kopalin,

2) wydobywania kopalin ze złóż,

3) bezzbiornikowego magazynowania substancji w górotworze,

4) składowania odpadów w podziemnych wyrobiskach górniczych,

5) poszukiwania lub wydobywania surowców mineralnych, znajdujących się w odpadach powstałych po robotach górniczych oraz po procesach wzbogacania kopalin,

wyrządza poważną szkodę w mieniu

– podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 sprowadza bezpośrednie niebezpieczeństwo poważnej szkody w mieniu

– podlega karze pozbawienia wolności do 2 lat, ograniczenia wolności albo grzywny.

3. Jeżeli sprawca nieumyślnie dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 lub ust. 2

– podlega karze pozbawienia wolności do roku, ograniczenia wolności albo grzywny.

1) poszukiwania lub rozpoznawania złóż kopalin,

2) wydobywania kopalin ze złóż,

3) bezzbiornikowego magazynowania substancji w górotworze,

4) składowania odpadów w podziemnych wyrobiskach górniczych,

5) poszukiwania lub wydobywania surowców mineralnych znajdujących się w odpadach powstałych po robotach górniczych oraz po procesach wzbogacania kopalin

– podlega karze aresztu albo grzywny.

– podlega karze grzywny.

1) dopuszcza do prac geologicznych osoby nie posiadające wymaganych kwalifikacji,

2) wykonuje prace geologiczne bez zatwierdzonego projektu prac geologicznych lub niezgodnie z tym projektem,

3) nie zawiadamia właściwych organów o zamiarze przystąpienia do wykonywania robót geologicznych

– podlega karze grzywny.

– podlega karze aresztu albo grzywny.

2. Tej samej karze podlega, kto prowadzi ruch zakładu górniczego bez zatwierdzonego planu ruchu albo niezgodnie z tym planem, albo nie sporządza tego planu w przewidzianym terminie.

3. Jeżeli sprawca nieumyślnie dopuszcza się wykroczenia określonego w ust. 1 lub 2

– podlega karze grzywny.

4. Kto:

1) wykracza przeciwko innym niż określone w ust. 1 nakazom lub zakazom zawartym w rozporządzeniach wydanych na podstawie art. 78 albo nakazom lub zakazom określonym w art. 73 ust. 1, art. 75 ust. 1, art. 76 i art. 80,

2) nie dopełnia obowiązku przeszkolenia pracownika zakładu górniczego w zakresie przepisów i wymagań bezpieczeństwa,

3) dopuszcza do wykonywania czynności wymagających szczególnych kwalifikacji w zakładzie górniczym osobę, która takich kwalifikacji nie posiada

– podlega karze grzywny.

– podlega karze aresztu albo grzywny.

– podlega karze aresztu albo grzywny.

2. Karze określonej w ust. 1 podlega, kto wbrew obowiązkowi nie podejmuje dostępnych mu środków w celu usunięcia niebezpieczeństwa w zakładzie górniczym.

3. Jeżeli sprawca dopuszcza się nieumyślnie wykroczenia określonego w ust. 1 lub 2

– podlega karze grzywny.

– podlega karze grzywny.

– podlega karze grzywny.

2. W razie prowadzenia innej niż określona w ust. 1 działalności regulowanej ustawą bez wymaganej koncesji lub z rażącym naruszeniem jej warunków, organ koncesyjny wymierza prowadzącemu taką działalność karę pieniężną.

3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje działalności oraz wysokości kar, o których mowa w ust. 2.

4. Do kar, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepisy:

1) art. 84 ust. 3 i art. 86,

2) o zobowiązaniach podatkowych, z tym że określone w nich uprawnienia organów podatkowych przysługują organom koncesyjnym.

1) w art. 143 w zdaniu drugim skreśla się wyrazy „i kopalin”;

2) w art. 267 § 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 2. Jednakże użytkownik gruntu może zbudować i eksploatować nowe urządzenia służące do wydobywania kopalin z zachowaniem przepisów prawa geologicznego i górniczego.”

1) w art. 2 w § 1 skreśla się pkt 3 i 6;

2) w art. 6 skreśla się § 2;

3) w art. 8 skreśla się § 2.

1) w art. 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Rejonowy organ rządowej administracji ogólnej może zezwolić zakładom na składowanie na gruntach przybrzeżnych, za odszkodowaniem, materiałów budowlanych i sprzętu oraz na dostęp do urządzeń wodnych i pomiarowych oraz znaków żeglugowych, jeżeli jest to niezbędne do wykonania, ustawiania, utrzymania i eksploatacji tych urządzeń i znaków.”;

2) w art. 44 w ust. 2 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„2. O obowiązku przekazywania nadwyżek wody orzeka organ właściwy do wydawania pozwolenia wodnoprawnego na pobór wody.”;

3) art. 45 otrzymuje brzmienie:

„Art. 45. 1. Do korzystania z wód kopalnianych stosuje się przepisy ustawy.

2. Do wydobywania wód zaliczonych na podstawie prawa geologicznego i górniczego do solanek, wód leczniczych i termalnych, stosuje się przepisy tego prawa.”;

4) w art. 53 w ust. 2 w pkt 6 skreśla się wyrazy „żwiru, piasku i innych materiałów oraz”.

1) dodaje się art. 54a w brzmieniu:

„Art. 54a. Zabrania się bezzbiornikowego składowania odpadów niebezpiecznych w wyrobiskach górniczych.”;

2) w art. 87b w ust. 2 wyrazy „wpływy z opłat eksploatacyjnych i koncesyjnych w wysokości określonej w prawie górniczym i w prawie geologicznym.” zastępuje się wyrazami „wpływy z opłat i kar, o których mowa w art. 84. 85 i 128 ustawy – Prawo geologiczne i górnicze.”;

3) w art. 88c po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Środki pochodzące z opłat i kar, o których mowa w art. 83, 84 i 128 ustawy – Prawo geologiczne i górnicze, przeznacza się na finansowanie zadań określonych w art. 87b ust. 2 w formie dotacji. Przeznaczenie środków na finansowanie prac geologicznych wymaga zasięgnięcia opinii Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, a na finansowanie potrzeb górnictwa – opinii Ministra Przemysłu i Handlu oraz Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego.”.

1) w art. 4 skreśla się pkt 8;

2) w art. 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Przeznaczenia gruntów na cele nierolnicze lub nieleśne można dokonać jedynie w ramach miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.”;

3) skreśla się art. 24.

1) w art. 8:

a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) terenów górniczych – wymaga, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego tego terenu, porozumienia z organem właściwym do udzielenia koncesji na wydobywanie kopalin,”;

b) skreśla się pkt 3;

2) skreśla się art. 71.

1) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) poszukiwania, rozpoznawania i wydobywania kopalin oraz surowców mineralnych znajdujących się w odpadach powstałych po robotach górniczych oraz po procesach wzbogacania kopalin, bezzbiornikowego magazynowania substancji w górotworze oraz składowania odpadów w podziemnych wyrobiskach górniczych,”;

2) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Zasady udzielania koncesji, o których mowa w ust. 1 pkt 1, określają przepisy prawa geologicznego i górniczego.”

1) skreśla się art. 33;

2) art. 34 otrzymuje brzmienie:

„Art. 34. Do poszukiwania, rozpoznawania i wydobywania zasobów mineralnych w polskich obszarach morskich stosuje się odpowiednie przepisy prawa geologicznego i górniczego oraz przepisy dotyczące ochrony środowiska morskiego, bezpieczeństwa żeglugi i życia na morzu.”;

3) w art. 42:

a) w ust. 2 w pkt 5 dodaje się wyrazy „w zakresie nie uregulowanym przepisami prawa geologicznego i górniczego”,

b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

„5. Ustawa nie narusza przepisów prawa geologicznego i górniczego.”

„Art. 44a. Ustawa nie narusza przepisów prawa geologicznego i górniczego.”

„Art. 20a. Ustawa nie narusza przepisów prawa geologicznego i górniczego.”

2. W terminie jednego roku od wejścia w życie ustawy podmioty prowadzące działalność określoną w art. 15 przedłożą właściwym organom koncesyjnym ocenę wpływu tej działalności na środowisko, sporządzoną zgodnie z wymaganiami przewidzianymi w przepisach o ochronie i kształtowaniu środowiska. Nie dotyczy to podmiotów, które przedłożyły taką ocenę po dniu 1 stycznia 1992 r.

3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, za zgodą właściwego organu samorządu terytorialnego, organ koncesyjny może zwolnić od obowiązku sporządzenia oceny, o której mowa w ust. 2.

4. Organy koncesyjne, w terminie półtora roku od dnia wejścia w życie ustawy, dostosują do jej wymagań koncesje, o których mowa w ust. 1. W szczególności, jeżeli według dotychczasowych przepisów nie istniał obowiązek ustanowienia obszaru i terenu górniczego, właściwy organ koncesyjny niezwłocznie uzupełni koncesję w tym zakresie.

1) udzielenie zezwolenia na wzniesienie lub przebudowę w granicach terenu górniczego trwałych budowli i urządzeń nie wchodzących w skład zakładu górniczego może nastąpić tylko po uzgodnieniu z właściwym organem państwowego nadzoru górniczego; zezwolenie może być uzależnione od spełnienia warunków określonych przez ten organ,

2) pozostają w mocy decyzje o ustanowieniu filarów ochronnych oraz zezwolenia na eksploatację w granicach tych filarów, wydane na podstawie dotychczasowych przepisów.

2. Sąd, do którego przesłane zostało odwołanie, może, w uzasadnionych wypadkach na posiedzeniu niejawnym, wstrzymać natychmiastowe wykonanie orzeczenia komisji do spraw szkód górniczych.

3. Do wznowienia postępowania, uchylenia, zmiany, stwierdzenia nieważności, stwierdzenia wydania zaskarżonego orzeczenia z naruszeniem prawa oraz wygaśnięcia ostatecznych orzeczeń komisji do spraw szkód górniczych, właściwy jest Prezes Wyższego Urzędu Górniczego. Jeżeli w wyniku tego ma nastąpić ponowne rozpatrzenie sprawy – podlega ona przekazaniu właściwemu sądowi powszechnemu.

4. Do rozpoznania skargi wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego na ostateczne orzeczenie komisji do spraw szkód górniczych stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. W razie uchylenia przez ten sąd orzeczenia komisji do spraw szkód górniczych albo stwierdzenia jego nieważności, sprawę rozpoznaje właściwy sąd powszechny.

5. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio do postanowień i zarządzeń komisji do spraw szkód górniczych lub jej przewodniczącego.

6. Po wejściu w życie ustawy Prezes Wyższego Urzędu Górniczego, po porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, niezwłocznie przekaże właściwym sądom pierwszej instancji akta spraw rozpoznawanych dotychczas przez komisje do spraw szkód górniczych.

7. Do wykonania ostatecznych orzeczeń, zarządzeń tymczasowych i ugód w sprawach zakończonych przed wejściem w życie ustawy, w których nie została wszczęta egzekucja administracyjna, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli przed dniem wejścia w życie ustawy inwestor, z naruszeniem art. 37 dekretu, o którym mowa w art. 158 pkt 1 ustawy, został zobowiązany do zabezpieczenia przed powstaniem szkody górniczej.

3. Strona, której roszczenie o zapobieżenie szkodzie górniczej zostało ostatecznie oddalone przez komisję do spraw szkód górniczych z tym uzasadnieniem, że przedsiębiorstwo górnicze nie ponosi odpowiedzialności na podstawie art. 50 ust. 3 pkt 1 dekretu, o którym mowa w art. 158 pkt 1 ustawy, albo że komisje do spraw szkód górniczych nie są właściwe do rozpoznania tego rodzaju sporów, może żądać w terminie jednego roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy ponownego rozpoznania tego roszczenia. Orzeczenie komisji do spraw szkód górniczych uznaje się w tym przypadku za niebyłe.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli obowiązek zabezpieczenia został nałożony w związku z budową wykonywaną poza granicami terenu górniczego.

2. Stosunek pracy z przewodniczącymi komisji do spraw szkód górniczych, ich zastępcami i przewodniczącymi zespołów orzekających, których kandydatury na stanowiska sędziów nie zostały zgłoszone Krajowej Radzie Sądownictwa, oraz przewodniczącymi komisji do spraw szkód górniczych, ich zastępcami i przewodniczącymi zespołów orzekających, o których powołanie na stanowiska sędziów Krajowa Rada Sądownictwa nie przedstawiła wniosku Prezydentowi – ulega rozwiązaniu na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych.

3. Pracownicy administracyjni i obsługi komisji do spraw szkód górniczych z dniem wejścia w życie ustawy stają się pracownikami sądów rejonowych właściwych ze względu na miejsce ich zamieszkania.

4. Przewodniczący komisji do spraw szkód górniczych i ich zastępcy oraz pozostali pracownicy mianowani komisji do spraw szkód górniczych mogą, w terminie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia ustawy, złożyć Prezesowi Wyższego Urzędu Górniczego pisemne oświadczenia o odmowie dalszego zatrudnienia. W tym przypadku stosunek pracy rozwiązuje się po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia oświadczenia, w ostatnim dniu miesiąca kalendarzowego. Pracownicy komisji do spraw szkód górniczych zatrudnieni na podstawie umowy o pracę mogą, w tym samym czasie, złożyć oświadczenie o wypowiedzeniu stosunku pracy albo wniosek o jego rozwiązanie za porozumieniem stron, który powinien być uwzględniony w terminie nie dłuższym niż obowiązujący w danych stosunkach okres wypowiedzenia. Rozwiązanie stosunku pracy na zasadach przewidzianych w niniejszym ustępie pociąga za sobą skutki, jakie przepisy prawa wiążą z rozwiązaniem umowy o pracę przez zakład pracy za wypowiedzeniem z powodu likwidacji zakładu pracy.

2. Zatarcie dotychczas orzeczonych kar dyscyplinarnych następuje z mocy prawa z upływem 2 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia komisji dyscyplinarnej.

2. Sprawy, w których nie zostały rozpoznane środki zaskarżenia przez kolegium do spraw wykroczeń przy Wyższym Urzędzie Górniczym, i sprawy, w których postępowanie toczy się przed komisją orzecznictwa do spraw wykroczeń przy Prezesie Wyższego Urzędu Górniczego – przekazuje się odpowiednio właściwym sądom rejonowym i wojewódzkim.

1) dekret z dnia 6 maja 1953 r. – Prawo górnicze (Dz. U. z 1978 r. Nr 4, poz. 12, z 1984 r. Nr 35, poz. 186, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 14, poz. 89 i z 1991 r. Nr 31, poz. 128),

2) dekret z dnia 21 października 1954 r. o urzędach górniczych (Dz. U. z 1961 r. Nr 23, poz. 114),

3) ustawa z dnia 16 listopada 1960 r. o prawie geologicznym (Dz. U. Nr 52, poz. 303, z 1974 r. Nr 38, poz. 230, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1991 r. Nr 31, poz. 129).

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa