REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 1994 nr 131 poz. 665

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36) zarządza się, co następuje:

Rozdział 1

Zasady orzekania o inwalidztwie

§ 1. [Inwalida - definicja]

Inwalidą jest żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej, który ze względu na stan zdrowia został uznany za całkowicie niezdolnego do tej służby wskutek stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu.

§ 2.

Żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej, który został inwalidą, może być zdolny do pracy, częściowo niezdolny do pracy lub całkowicie niezdolny do pracy.

§ 3.

1. Za stałe naruszenie sprawności organizmu uważa się takie naruszenie sprawności, które spowodowało upośledzenie czynności organizmu nie rokujące — według wiedzy lekarskiej — poprawy.

2. Za długotrwałe naruszenie sprawności organizmu uważa się takie naruszenie sprawności, które spowodowało upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 12 miesięcy, mogące jednak ulec — według wiedzy lekarskiej — poprawie.

§ 4.

1. Za całkowitą niezdolność do pracy uważa się niezdolność do wykonywania jakiegokolwiek zatrudnienia, z wyjątkiem zatrudnienia w warunkach specjalnie stworzonych lub na specjalnych stanowiskach pracy.

2. Za częściową niezdolność do pracy uważa się możliwość wykonywania zatrudnienia w zmniejszonym zakresie bądź też wykonywania zatrudnienia w warunkach specjalnie stworzonych lub na specjalnych stanowiskach pracy.

§ 5.

Przy ocenie zdolności do pracy żołnierzy uznanych za całkowicie niezdolnych do zawodowej służby wojskowej ze względów zdrowotnych bierze się pod uwagę, czy i jakie zatrudnienie oraz w jakim wymiarze czasowym mogliby wykonywać, wykorzystując posiadane kwalifikacje ogólne i przygotowanie zawodowe przy istniejących przeciwwskazaniach zdrowotnych do zatrudnienia.

Rozdział 2

Zaliczanie do jednej z grup inwalidów i ustalania związku inwalidztwa ze służbą wojskową

§ 6. [Trzecia grupa inwalidów]

Do trzeciej grupy inwalidów zalicza się żołnierzy uznanych za całkowicie niezdolnych do zawodowej służby wojskowej wskutek stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu, którzy są zdolni do pracy.

§ 7.

Do drugiej grupy inwalidów zalicza się żołnierzy uznanych za całkowicie niezdolnych do zawodowej służby wojskowej wskutek stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu, którzy są częściowo niezdolni do pracy.

§ 8.

Do pierwszej grupy inwalidów zalicza się żołnierzy uznanych za całkowicie niezdolnych do zawodowej służby wojskowej wskutek stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu, którzy są całkowicie niezdolni do pracy.

§ 9.

Tryb postępowania i właściwość wojskowych komisji lekarskich regulują przepisy o określaniu zdolności do czynnej służby wojskowej oraz właściwości i trybie postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach.

§ 10.

Przy orzekaniu o inwalidztwie żołnierzy zawodowych wojskowe komisje lekarskie zobowiązane w szczególności do:

1) stwierdzenia, czy nastąpiła całkowita utrata zdolności do zawodowej służby wojskowej oraz czy istnieje zdolność do pracy,

2) określenia grupy inwalidzkiej, do której żołnierz ma być zaliczony,

3) ustalenia daty lub okresu powstania inwalidztwa, a także daty powstania stwierdzonej grupy inwalidzkiej,

4) ustalenia, czy zachodzi potrzeba leczenia, protezowania lub szkolenia przysposabiającego do pracy,

5) ustalenia wskazań i przeciwwskazań dotyczących zatrudnienia inwalidów,

6) ustalenia terminu badania kontrolnego,

7) ustalenia w stosunku do każdej stwierdzonej grupy inwalidzkiej, czy inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą wojskową oraz czy powstało wskutek wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą wojskową, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze,

8) ustalenia zdolności do służby na wypadek powszechnej mobilizacji.

Rozdział 3

Badania kontrolne inwalidów

§ 11. [Badania kontrolne]

1. Pierwsze badanie kontrolne inwalidy przeprowadza się po upływie 3 lat od wydania orzeczenia o inwalidztwie, a następne badania kontrolne — nie rzadziej niż co 5 lat.

2. Wojskowa komisja wyznacza termin badania kontrolnego w okresie wcześniejszym, jeżeli zachodzi przypuszczenie, że ustalona w orzeczeniu grupa inwalidzka może ulec zmianie przed upływem terminów określonych w ust. 1.

3. Wojskowa komisja lekarska może orzec, że badanie kontrolne jest zbędne, lub ustalić termin tego badania po okresie dłuższym, jeżeli przebieg choroby powodującej inwalidztwo wskazuje, że zmiana ustalonej w orzeczeniu grupy inwalidzkiej nie nastąpi w ogóle lub może nastąpić po okresie dłuższym niż określony w ust. 1.

4. Nie przeprowadza się badań kontrolnych inwalidów po ukończeniu przez kobiety 55 lat życia, przez mężczyzn 60 lat życia lub gdy inwalidztwo trwa nieprzerwanie dłużej niż 10 lat.

§ 12.

Przepisy § 11 nie ograniczają uprawnień inwalidy do zgłoszenia wniosku o przeprowadzenie badania w celu zaliczenia do innej grupy inwalidzkiej w innym terminie, jeżeli lekarz wojskowy lub lekarz publicznego zakładu opieki zdrowotnej, a także zakładu opieki zdrowotnej podległego Ministrowi Spraw Wewnętrznych stwierdził zaświadczeniem istotne pogorszenie stanu zdrowia inwalidy.

§ 13.

Podczas badania kontrolnego inwalidy ocenia się, czy:

1) naruszenie sprawności organizmu uzasadniające uznanie żołnierza za całkowicie niezdolnego do zawodowej służby wojskowej nadal istnieje,

2) inwalidztwo nadal istnieje i do której grupy inwalidów zalicza się badanego,

3) badany inwalida jest zdolny do pracy i czy istnieją przeciwwskazania zdrowotne do podjęcia określonych rodzajów zatrudnienia.

Rozdział 4

Ustalenie związku śmierci ze służbą wojskową

§ 14. [Związek śmierci ze służbą wojskową]

1. Związek śmierci żołnierza ze służbą wojskową ustala właściwa wojskowa komisja lekarska na wniosek dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił służbę.

2. Związek śmierci emeryta lub rencisty wojskowego ze służbą wojskową ustala właściwa wojskowa komisja lekarska na wniosek wojskowego organu emerytalnego.

§ 15.

Orzekając o związku śmierci żołnierza, emeryta wojskowego oraz rencisty wojskowego ze służbą wojskową, wojskowa komisja lekarska ustala jednocześnie, czy śmierć jest następstwem wypadku lub choroby pozostających w związku ze szczególnymi warunkami służby wojskowej, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze.

Rozdział 5

Przepisy przejściowe i końcowe

§ 16. [Zwolnieni ze służby]

Żołnierze zwolnieni z zawodowej służby wojskowej zaliczeni do jednej z grup inwalidów, którzy mieli wyznaczony termin badania kontrolnego po dniu wejścia w życie rozporządzenia, zostaną poddani badaniom kontrolnym przez właściwą wojskową komisję lekarską w terminie wyznaczonym przez wojskowy organ emerytalny.

§ 17.

1. Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do żołnierzy zawodowych pełniących służbę w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych.

2. Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do emerytów i rencistów wojskowych — byłych żołnierzy zawodowych pełniących służbę w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych.

3. O inwalidztwie, związku tego inwalidztwa lub śmierci ze służbą wojskową w stosunku do żołnierzy, emerytów i rencistów wojskowych, którzy pełnili służbę w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych, orzekają wojskowe komisje lekarskie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

§ 18.

Traci moc rozporządzenie Ministrów Obrony Narodowej oraz Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 16 stycznia 1973 r. w sprawie orzekania o inwalidztwie żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 3, poz. 23 i z 1983 r. Nr 29, poz. 142).

§ 19.

[1] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Minister Obrony Narodowej: w z. J. Milewski

[1] Rozporządzenie wchodzi w życie 30 grudnia 1994 r.

Metryka