Dziennik Ustaw - rok 1994 nr 133 poz. 689

Na podstawie art. 37 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36) zarządza się, co następuje:

2. Siedziby i terytorialny zasięg działania wojskowych organów emerytalnych określa załącznik do rozporządzenia.

2. Jeżeli członkowie rodziny zamieszkują na terenie działania dwóch lub więcej wojskowych organów emerytalnych, właściwy do ustalania prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wydania decyzji jest organ, na którego terenie działania zamieszkuje małżonek żołnierza, a w razie jego braku — najstarsze dziecko uprawnione do zaopatrzenia.

3. Organem właściwym do ustalania prawa do zaopatrzenia emerytalnego oraz wypłaty świadczeń z tytułu tego zaopatrzenia w stosunku do osób przebywających na stałe za granicą jest Wojskowe Biuro Emerytalne w Warszawie.

1) zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej,

2) śmierci albo zaginięciu żołnierza w czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej, jeżeli pozostała po nim żona (mąż) lub dziecko albo inny członek rodziny uprawniony do renty rodzinnej.

2. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć:

1) w wypadku gdy żołnierz posiada okresy służby wojskowej uprawniające do emerytury wojskowej, określone w art. 12 i 13 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36), bądź też orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej został uznany za niezdolnego do zawodowej służby wojskowej i zaliczony do jednej z grup inwalidów:

a) wypełniony przez zainteresowanego kwestionariusz dla ustalenia uprawnień do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej, wraz z załącznikami,

b) odpis przebiegu służby wojskowej wynikającego z akt personalnych żołnierza,

c) odpisy lub wyciągi z dokumentów uzasadniających podwyższenie emerytury z tytułu pełnienia służby w szczególnych warunkach,

d) znajdujące się w aktach personalnych żołnierza dokumenty stwierdzające okresy równorzędne ze służbą wojskową w Wojsku Polskim i okresy składkowe i nieskładkowe poprzedzające służbę,

e) orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej, a jeżeli takie nie zostało jeszcze wydane — wskazanie właściwej komisji lekarskiej,

f) zaświadczenie o wysokości uposażenia i innych należności dla celów zaopatrzenia emerytalnego,

2) w wypadku gdy żołnierz nie posiada prawa do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej:

a) dane personalne żołnierza (imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia, numer PESEL, imiona rodziców, miejsce stałego zamieszkania),

b) odpis przebiegu służby wojskowej wynikającego z akt personalnych żołnierza,

c) zaświadczenie o zaopatrzeniu pieniężnym.

1) w wypadkach wymienionych w § 3 ust. 1 — po otrzymaniu od dowódcy jednostki wojskowej zawiadomienia o zwolnieniu ze służby wojskowej albo o śmierci żołnierza,

2) w innych wypadkach — jeżeli posiada niezbędne dane do wszczęcia tego postępowania, a w szczególności w razie śmierci emeryta lub rencisty wojskowego, który pobierał dodatek rodzinny do emerytury lub renty.

2. W razie braku zawiadomienia lub danych, o których mowa w ust. 1, po których otrzymaniu wojskowy organ emerytalny był obowiązany do wszczęcia postępowania z urzędu, wojskowy organ emerytalny wszczyna postępowanie w sprawie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego na wniosek zainteresowanego lub jego pełnomocnika.

2. Pełnomocnikiem zainteresowanego może być osoba fizyczna, która posiada zdolność do czynności prawnych.

3. Pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone ustnie do protokołu w wojskowym organie emerytalnym.

4. Nie jest wymagane pełnomocnictwo przy zasięganiu informacji o sposobie załatwienia sprawy, jeżeli o informację występuje członek najbliższej rodziny zainteresowanego.

2. Wniosek powinien w szczególności zawierać:

1) imię, nazwisko, datę urodzenia i miejsce zamieszkania zainteresowanego,

2) wskazanie, o jaki rodzaj świadczenia ubiega się zainteresowany,

3) podpis zainteresowanego lub jego pełnomocnika.

2. Jeżeli wniosek zostanie zgłoszony do niewłaściwego organu, organ ten jest obowiązany niezwłocznie przesłać wniosek do właściwego organu emerytalnego.

3. Za datę zgłoszenia wniosku uważa się również datę zgłoszenia wniosku do organów innych niż określone w ust. 1, jeżeli do właściwości tych organów należą sprawy świadczeń emerytalnych.

2. Jeżeli do ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości niezbędne są dokumenty, których nie posiadają organy wojskowe, wojskowy organ emerytalny wzywa zainteresowanego do przedłożenia tych dokumentów.

2. Jeżeli warunkiem ustalenia prawa do świadczeń jest uznanie za inwalidę osoby pozostałej po żołnierzu, emerycie lub renciście wojskowym, wojskowy organ emerytalny na wniosek osoby zainteresowanej zwraca się do właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o skierowanie wskazanej we wniosku osoby do komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia w celu wydania orzeczenia w sprawie inwalidztwa, dołączając zaświadczenie o stanie zdrowia tej osoby.

2. W razie rozbieżności między dowodami albo w razie niezgodności dowodów ze stanem faktycznym lub wątpliwości co do ich wiarygodności lub autentyczności, wojskowy organ emerytalny przeprowadza postępowanie wyjaśniające.

3. Jeżeli dowody dotyczące zatrudnienia nasuwają wątpliwości co do ich wiarygodności, a wojskowy organ emerytalny uzyskał dokumentację ubezpieczeniową, dowodem jest ta dokumentacja.

2. Zeznanie powinno zawierać:

1) dane personalne zeznającego, a mianowicie: imię, nazwisko, datę urodzenia, adres zamieszkania,

2) oświadczenie o:

a) świadomości odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań, po uprzedzeniu o takiej odpowiedzialności,

b) stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa, łączącym świadka z zainteresowanym,

3) określenie celu złożenia zeznania,

4) dane dotyczące okoliczności objętych zeznaniami, a w szczególności: w jakim okresie i w którym obozie pracy przymusowej przebywał, gdzie i w jakich okresach oraz w jakim charakterze był zatrudniony, czy zatrudnienie było wykonywane w pełnym wymiarze godzin, ciągle, dorywczo lub sezonowo, ile dni trwało w tygodniu, ile miesięcy w roku,

5) stwierdzenie, skąd świadkowi znane są okoliczności objęte zeznaniem; jeżeli był współpracownikiem zainteresowanego, czy posiada dowody własnej pracy w tym okresie,

6) własnoręczny podpis świadka.

3. Własnoręczność podpisu świadka w razie nadesłania zeznań pisemnych powinna być poświadczona przez notariusza lub przez właściwy organ gminy albo przez zakład pracy zatrudniający świadka lub zainteresowanego; jeżeli świadkiem jest żołnierz pełniący czynną służbę wojskową, własnoręczność jego podpisu może być potwierdzona w jednostce wojskowej.

2. Równorzędne ze służbą wojskową okresy służby pełnionej w ruchu oporu oraz pobyt w niewoli lub obozach dla internowanych żołnierzy zalicza się do wysługi emerytalnej na podstawie decyzji Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych o uznaniu tych okresów za działalność kombatancką.

3. Okresy służby uwzględniane przy ustalaniu prawa do emerytury policyjnej mogą być udokumentowane na podstawie zaświadczenia wystawionego odpowiednio przez organy kadrowe Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej.

4. Okresy składkowe i nieskładkowe są uwzględniane w wysłudze emerytalnej, jeżeli zostały udowodnione w sposób wymagany przez przepisy dotyczące zaopatrzenia emerytalnego pracowników.

5. Dokumenty dotyczące okresów składkowych powinny być składane w oryginale. Inne dokumenty mogą być składane także w odpisach notarialnie uwierzytelnionych.

2. W razie zmiany wysokości świadczeń w wyniku bieżącej waloryzacji, wojskowy organ emerytalny wydaje decyzję w skróconej formie, określającą: nową wysokość podstawy wymiaru i wysokość świadczenia, powód zmiany wysokości świadczenia, datę, od której przysługuje świadczenie w nowej wysokości, podpis oraz pouczenie o trybie i terminie wniesienia odwołania.

2. W wypadku określonym w ust. 1, po uprawomocnieniu się wydanej decyzji, wojskowy organ emerytalny przekazuje odpowiednie dokumenty właściwemu organowi rentowemu na wniosek tego organu lub zainteresowanego. Dokumenty złożone przez zainteresowanego zwraca się mu na jego wniosek.

2. Wezwanie powinno być podpisane przez pracownika wojskowego organu emerytalnego, z podaniem imienia, nazwiska i stanowiska służbowego podpisującego.

2. Ostateczną decyzję ustalającą wysokość świadczeń wojskowy organ emerytalny wydaje po uzyskaniu niezbędnych dowodów.

3. Jeżeli zainteresowany nie przedstawił w wyznaczonym terminie żądanych dowodów, niezbędnych do wydania decyzji ostatecznej, wojskowy organ emerytalny wydaje decyzję ustalającą wysokość świadczeń na podstawie posiadanych dowodów.

2. Jeżeli w zaświadczeniu stwierdzającym okresy zatrudnienia są podane dniówki robocze, a nie okresy zatrudnienia, łączną liczbę dni przelicza się na miesiące, przyjmując za miesiąc 22 dni robocze, a w odniesieniu do okresów zatrudnienia wykonywanego przed dniem 1 stycznia 1981 r. — 25 dni roboczych.

3. Jeżeli z dowodów wynika tylko miesiąc rozpoczęcia lub zakończenia zatrudnienia, przyjmuje się za początek lub koniec tego okresu piętnasty dzień miesiąca.

2. Emerytom (rencistom) wojskowym i członkom ich rodzin oraz osobom uprawnionym do renty rodzinnej, którym przysługują uprawnienia do wojskowej pomocy leczniczej, wojskowy organ emerytalny wydaje odpowiednie dokumenty stwierdzające te uprawnienia — stosownie do zasad określonych w odrębnych przepisach.

3. Członkom rodzin uprawnionym do renty rodzinnej, którym przysługuje prawo do osobnej kwatery stałej, wojskowy organ emerytalny wydaje odpowiednie zaświadczenie stwierdzające nabycie uprawnień do tej kwatery.

2. Jeżeli wypłata świadczeń, o których mowa w ust. 1, wypada w dniu wolnym od pracy, świadczenia te wypłaca się w dniu poprzedzającym dzień wolny od pracy.

1) małżonkowi zmarłego, jeżeli do tej renty uprawniony jest małżonek łącznie z dziećmi, rodzeństwem lub wnukami zmarłego,

2) jednemu z rodziców zmarłego, jeżeli do tej renty uprawnieni są sami rodzice albo rodzice łącznie z dziećmi, rodzeństwem lub wnukami zmarłego.

2. Podziału renty rodzinnej na równe części pomiędzy członków rodziny uprawnionych do tej renty dokonuje się, jeżeli:

1) uprawnionymi do renty są małżonek oraz dzieci, wnuki lub rodzeństwo, a małżonek nie sprawuje nad nimi opieki,

2) uprawnionymi do renty rodzinnej, oprócz małżonka oraz dzieci, wnuków lub rodzeństwa, są również rodzice zmarłego albo małżonek rozwiedziony,

3) pełnoletni członek rodziny zażąda wypłaty przysługującej mu części renty rodzinnej do swoich rąk,

4) zachodzi konieczność dokonania podziału renty w innym wypadku, zwłaszcza gdy jedna z osób uprawnionych do renty rodzinnej przebywa w domu emeryta, rencisty lub w zakładzie pomocy społecznej.

3. Podziałowi na równe części podlegają te składniki renty rodzinnej, które według jednakowych zasad przysługują wszystkim uprawnionym.

4. Składniki renty rodzinnej i dodatki do renty, przysługujące tylko niektórym członkom rodziny, wypłaca się osobom, którym one przysługują.

5. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio przy wypłacaniu świadczeń należnych członkom rodziny pozostałym po osobie, która zmarła po zgłoszeniu wniosku o te świadczenia, a przed ustaleniem prawa do nich.

2. Jeżeli z akt sprawy wynika konieczność ustanowienia dla osoby uprawnionej do emerytury lub renty opiekuna albo kuratora, do czasu jego ustanowienia świadczenia te wypłaca się do rąk osoby pełniącej faktyczną opiekę, wskazanej przez właściwy organ gminy.

3. Wojskowy organ emerytalny zobowiązuje osobę pełniącą faktyczną opiekę nad osobą uprawnioną do emerytury lub renty do przedstawienia najpóźniej w ciągu 12 miesięcy postanowienia sądu o ustanowieniu opiekuna lub kuratora.

2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać w szczególności datę rozpoczęcia (zaprzestania) pracy oraz ustaloną wysokość wynagrodzenia (dochodu).

2. W celu ustalenia wysokości zaliczkowego zmniejszenia emerytury lub renty inwalidzkiej wojskowy organ emerytalny ustala:

1) wysokość dochodu możliwego do osiągnięcia w danym roku kalendarzowym, który nie powoduje zmniejszenia emerytury lub renty inwalidzkiej (różnica pomiędzy podstawą wymiaru a świadczeniem),

2) wysokość wynagrodzenia (dochodu z pracy), którą zainteresowany osiągnie w danym roku kalendarzowym — na podstawie przedłożonego zaświadczenia.

3. Różnicę pomiędzy wysokością wynagrodzenia, które zostanie prawdopodobnie osiągnięte (ust. 2 pkt 2), a wysokością dochodu możliwego do osiągnięcia (ust. 2 pkt 1) dzieli się przez liczbę miesięcy pozostałą do końca roku kalendarzowego; uzyskany iloraz stanowi miesięczną wysokość zaliczki, którą na podstawie wydanej decyzji potrąca się co miesiąc z przysługującej do wypłaty emerytury (renty inwalidzkiej).

4. Wysokość zaliczki ulega ponownemu ustaleniu każdorazowo po dokonanej waloryzacji świadczeń emerytalnych i po otrzymaniu zawiadomienia o zmienionej wysokości zarobków.

5. Kwota pobranych w danym roku zaliczek nie może przekroczyć 25% kwoty rocznego świadczenia emerytalnego.

2. Wojskowy organ emerytalny dokonuje zwrotu nadpłaconych przez zainteresowanego zaliczek najpóźniej do końca kwietnia, a nie dopłacone kwoty potrąca się z bieżących wypłat świadczeń w wysokości nie przekraczającej dopuszczalnych kwot egzekucji.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej

z dnia 9 grudnia 1994 r. (poz. 689)

SIEDZIBY ORAZ TERYTORIALNY ZASIĘG DZIAŁANIA WOJSKOWYCH ORGANÓW EMERYTALNYCH