Dziennik Ustaw - rok 1995 nr 30 poz. 155

1. Na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 8 grudnia 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 132, poz. 682) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 22 sierpnia 1990 r. w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 61, poz. 357), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:

1) rozporządzeniem Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 27 lutego 1992 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 17, poz. 73),

2) rozporządzeniem Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 23 czerwca 1994 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 76, poz. 347),

3) obwieszczeniem Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 czerwca 1994 r. o utracie mocy obowiązującej § 20 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 22 sierpnia 1990 r. w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 76, poz. 348),

4) rozporządzeniem Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 8 grudnia 1994 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 132, poz. 682), i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.

2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia nie obejmuje:

1) § 2 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 27 lutego 1992 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 17, poz. 73), który stanowi:

„§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że § 1 pkt 2 lit. e) wchodzi w życie z dniem 1 marca 1992 r.”,

2) § 2 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 23 czerwca 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 76, poz. 347), który stanowi:

„§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.”,

3) § 3 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 8 grudnia 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 132, poz. 628), który stanowi:

„§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.”

Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: L. Podkański

Załącznik do obwieszczenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą
z dnia 17 lutego 1995 r. (poz. 155)

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

z dnia 22 sierpnia 1990 r.

w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat.

Na podstawie art. 70 ust. 2 pkt 2 i ust. 5 pkt 2–4 oraz art. 88 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. – Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:

Rozdział 1

Przepis ogólny

§ 1. Powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia artykuły oznaczają artykuły ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. – Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312).

Rozdział 2

Kontrola i dozór celny towarów i środków przewozowych

§ 2. 1. Po doręczeniu dokumentów przez podmiot dokonujący obrotu towarowego z zagranicą, przewoźnika lub spedytora funkcjonariusz celny sprawdza stan zamknięć celnych na środkach przewozowych lub towarach, zgodność cech i numerów tych środków z dokumentami, a w miarę potrzeby może sprawdzić stan opakowań towarów, ich ilość, znaki i numery.

2. W razie stwierdzenia rozbieżności z treścią dokumentów lub uszkodzenia opakowania albo zamknięć celnych lub w razie dokonania przeładunku określonego w art. 43, funkcjonariusz celny przeprowadza rewizję celną towaru. Odpowiedni protokół na powyższą okoliczność przy przewozie pojazdami drogowymi sporządza funkcjonariusz celny z udziałem przewoźnika lub spedytora, a w innych rodzajach przewozu – przewoźnik albo prowadzący magazyn, przyjmujący towar na przechowanie, z udziałem funkcjonariusza celnego.

3. W toku wykonywania czynności przewidzianych w ust. 1 i 2 funkcjonariusz celny przeprowadza w miarę potrzeby rewizję celną środka przewozowego.

§ 3. 1. Po dokonaniu czynności przewidzianych w § 2 funkcjonariusz celny nakłada zamknięcia celne bezpośrednio na dostarczone towary lub na środki przewozowe.

2. Nie nakłada się zamknięć celnych na towary:

1) znajdujące się na statkach morskich, z wyjątkiem broni palnej, amunicji, materiałów wybuchowych, środków obezwładniających, napojów alkoholowych, wyrobów tytoniowych, używek oraz przedmiotów innych niż potrzebne do osobistego użytku, posiadanych przez członków załogi,

2) przewożone zgodnie z przepisami o przewozach bez opakowania w niektórych wagonach, otwartych barkach albo innych środkach przewozowych.

3. W innych wypadkach niż określone w ust. 2 można zaniechać nakładania zamknięć celnych, jeżeli nie zachodzi obawa naruszenia tożsamości towarów celnych.

§ 4. Przepisy §2 i 3 stosuje się odpowiednio do towarów składanych i przechowywanych w składach celnych.

§ 5. 1. Na przekazywany towar nakłada się zamknięcia celne.

2. W razie niemożności nałożenia zamknięcia celnego opisuje się towar w dokumencie przekazowym lub w inny sposób zapewnia się ustalenie jego tożsamości.

3. Organ celny odbiorczy dokonuje czynności określonych w § 2 i o dokonanym odbiorze przekazanego towaru powiadamia organ celny nadawczy.

4. W wypadkach szczególnie uzasadnionych, zwłaszcza w razie przekazywania towarów przewożonych przez polski obszar celny, towarów przewożonych w przesyłkach całowagonowych lub pod konwojem funkcjonariusza celnego, przekazania towaru można dokonać w sposób uproszczony; przepis § 11 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

§ 6. Rewizji celnej towarów przewożonych ze sobą przez podróżnego i osobę przesiedlającą się można dokonać wyrywkowo, odstępując od rewizji celnej bagażu lub ograniczając ją tylko do niektórych sztuk bagażu.

§ 7. Organ celny może dokonać rewizji celnej towarów przewożonych przez podmioty nie wymienione w § 6 wyrywkowo, jeżeli przedmiotem przewozu są:

1) jednorodne towary w jednolitych oryginalnych opakowaniach producenta,

2) towary wyszczególnione w specyfikacjach dołączonych do zgłoszenia celnego.

§ 8. Jeżeli dane w zgłoszeniu celnym i załączonych dokumentach nie budzą wątpliwości co do rodzaju, ilości oraz wartości celnej towaru, rewizji celnej można dokonać przez:

1) uznanie rewizji celnej, przeprowadzonej przez organ celny państwa obcego,

2) oględziny zewnętrzne oryginalnych opakowań producenta,

3) dokonanie oględzin zewnętrznych oryginalnie opakowanych i zaopatrzonych w zamknięcia bankowe wartości dewizowych bądź dokumentów bankowych wysyłanych za granicę lub otrzymywanych z zagranicy przez banki polskie,

4) uznanie przesyłek pocztowych lub lotniczych dokonywanych w kraju nadania, jeżeli zgodnie z umowami międzynarodowymi odprawa tych przesyłek odbywa się również z zachowaniem przepisów polskich dotyczących przywozu towarów z zagranicy,

5) oględziny zewnętrzne towarów przeznaczonych dla wojska lub policji,

6) oględziny zewnętrzne towarów wymagających szczególnego obchodzenia się.

§ 9. 1. Kontroli celnej towarów przeznaczonych do użytku jednostek określonych w art. 12 dokonuje się w pierwszej kolejności i w obecności nadawcy lub odbiorcy przesyłki albo osoby przez nich upoważnionej, należącej do personelu tych jednostek.

2. Na wniosek jednostki określonej w art. 12 kontroli celnej można dokonać w pomieszczeniu urzędowym lub w lokalu tej jednostki.

§ 10. 1. W razie wątpliwości, czy określonej osobie przysługują zwolnienia celne na podstawie prawa i zwyczajów międzynarodowych, organ celny zwraca się o wyjaśnienie do Ministerstwa Spraw Zagranicznych za pośrednictwem Głównego Urzędu Ceł.

2. Do czasu wyjaśnienia wątpliwości określonych w ust. 1 towary przyjmuje się do depozytu.

§ 11. 1. Decyzja organu celnego wydana w formie pisemnej, oprócz danych określonych w art. 107 § 1 i 3 Kpa oraz w art. 67 ust. 1, powinna zawierać:

1) wskazanie kraju nadania, nadawcy i podmiotu dokonującego obrotu towarowego z zagranicą, a w razie potrzeby – odbiorcy towaru,

2) wskazanie podmiotu, który złożył zgłoszenie celne,

3) określenie rodzaju towaru co najmniej przez wskazanie odpowiedniej pozycji i stawki taryfy celnej oraz określenie – zależnie od przyjętej podstawy wymiaru cła – wartości celnej, ilości lub masy netto towaru,

4) dane dotyczące pozwolenia przywozu lub wywozu oraz oznaczenia załączonych dokumentów,

5) w razie potrzeby – zastrzeżenia, pod jakimi dopuszczono towar do obrotu na polskim obszarze celnym lub do wywozu za granicę, oraz wzmiankę o nadaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności i o terminie wykonania zastępczego.

2. W wypadkach uzasadnionych można pominąć w decyzji niektóre dane określone w ust. 1 lub ograniczyć się do wydania uproszczonej decyzji. Wydanie uproszczonej decyzji polega na ograniczeniu się do stosownego zapisu w dokumencie przywozu lub wywozu towaru albo do zaopatrzenia takiego dokumentu w odcisk stempla organu celnego stwierdzającego dopuszczenie towaru do obrotu na polskim obszarze celnym lub do wywozu za granicę ze wskazaniem daty tej czynności.

§ 12. 1. Jeżeli decyzję o czasowym dopuszczeniu towaru do obrotu na polskim obszarze celnym wydano w formie pisemnej, rozstrzygnięcie o powrotnym wywozie towaru wydaje się po przedstawieniu tej decyzji.

2. W przypadku niemożności przedstawienia decyzji, o której mowa w ust. 1, powrotnego wywozu można dokonać na podstawie innych, nie budzących wątpliwości dowodów co do treści decyzji o czasowym dopuszczeniu towaru do obrotu na polskim obszarze celnym.

3. W razie potrzeby udowodnienia powrotnego wywozu towaru, za dowód mogą służyć w szczególności:

1) zaświadczenie organu celnego lub innego organu administracyjnego państwa obcego, stwierdzające, że towar znajduje się za granicą,

2) zapisy organów celnych państw obcych, dokonane w dokumentach odprawy celnej czasowej.

§ 13. 1. W razie utraty dokumentu odprawy celnej czasowej przed powrotnym przywozem towaru na polski obszar celny, stosuje się odpowiednio przepis § 12 ust. 3.

2. Na wniosek strony organ celny wydaje zaświadczenie stwierdzające, że towar znajduje się na polskim obszarze, jeżeli jest ono potrzebne w celu przedstawienia władzom obcego państwa. Zaświadczenie wydaje się po dokonaniu oględzin towaru.

§ 14. Wydanie decyzji o odprawie czasowej statków powietrznych, morskich i żeglugi śródlądowej oraz pojazdów kolejowych utrzymujących komunikację z zagranicą, a także pojazdów drogowych należących do krajowych i zagranicznych przewoźników, można ograniczyć do stosownego zapisu w dokumentacji przyjazdu i wyjazdu, prowadzonej przez organ celny.

§ 15. 1. Organ celny może dopuszczać według uproszczonej odprawy celnej czasowej inne środki przewozowe niż określone w § 14.

2. Termin powrotnego wywozu lub przywozu środków przewozowych dopuszczonych do przywozu lub wywozu według odprawy czasowej uproszczonej upływa z dniem powrotnego wyjazdu za granicę lub powrotnego przyjazdu z zagranicy osoby, która zgłosiła środek przewozowy do odprawy celnej czasowej.

Rozdział 3

Depozyty

§ 16. 1. Na towar przyjęty do depozytu organ celny wydaje pokwitowanie.

2. Pokwitowanie powinno zawierać:

1) wskazanie podstawy prawnej przyjęcia towaru do depozytu,

2) określenie:

a) osoby uprawnionej do odbioru towaru,

b) rodzaju i ilości towaru,

c) wartości celnej towaru, jeżeli przyjęto towar przywożony z zagranicy,

d) krajowej wartości rynkowej towaru w złotych, jeżeli przyjęto towar wywożony za granicę,

3) pouczenie o skutkach niepodjęcia towaru w wyznaczonym terminie,

4) w wypadku określonym w art. 86 ust. 2 pkt 3 – określenie osoby, której zajęto towar.

3. Krajową wartość rynkową towaru ustala organ celny.

§ 17. W wypadkach szczególnie uzasadnionych, a zwłaszcza w razie nierozporządzania odpowiednią pojemnością magazynu depozytowego, organ celny może odmówić przedłużenia terminu przechowania towaru ponad 2 miesiące.

§ 18. 1.¹⁾ Za przechowanie towaru celnego, w tym pieniędzy polskich, pobiera się opłatę w wysokości 5% wartości, jednak nie mniej niż 10 zł miesięcznie.

2. W razie przekazania towaru celnego na przechowanie innej osobie, pobiera się opłatę w wysokości poniesionych kosztów przechowania.

3. Za przechowanie wartości dewizowych pobiera się opłatę w wysokości 5% równowartości za pierwszy miesiąc, a za każdy następny miesiąc w wysokości 2% według kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu ich przyjęcia do depozytu; w razie przekazania wartości dewizowych do banku dewizowego²⁾, przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

4. Za przechowanie towarów, o których mowa w art. 71 ust. 2, pobiera się opłatę w wysokości określonej w ust. 1.

5. Miesiąc rozpoczęty liczy się za cały.

Rozdział 4

Opłaty za czynności organów celnych

§ 19. Ustala się następujące stawki opłaty manipulacyjnej:

1)³⁾ 10 zł za:

a) przeprowadzenie rewizji celnej towarów lub środków przewozowych, w których przewożony jest towar celny,

b) badanie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku o wszczęcie postępowania celnego,

2)⁴⁾ 20 zł za:

a) wydanie na wniosek strony postanowienia o przekazaniu sprawy do rozpatrzenia przez dyrektora innego urzędu celnego,

b) sporządzenie protokołu, o którym mowa w § 2 ust. 2.

3)⁵⁾ 40 zł za każdą rozpoczętą godzinę pracy funkcjonariusza celnego przeprowadzającego czynności z zakresu kontroli celnej dokonywanej na wniosek strony poza miejscem odpraw celnych lub czasem pracy urzędu celnego, w tym za czas niezbędny na dojazdy, opóźnienia i przerwy w ich wykonywaniu, spowodowane przez stronę nawet bez jej winy,

4)⁶⁾ 60 zł za badanie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku o przyznanie statusu upoważnionego eksportera, w zakresie dokumentowania pochodzenia towarów,

5)⁶⁾ 60 zł za badanie dokumentów niezbędnych do wydania świadectwa pochodzenia wywożonego towaru według wzoru oznaczonego EUR. 1 Lt z ważnością nie przekraczającą jednego roku od daty wystawienia (świadectwo długoterminowe)

6)⁷⁾ 20 zł za badanie dokumentów niezbędnych do wydania świadectwa pochodzenia wywożonego towaru według wzoru oznaczonego EUR. 1 (świadectwo EUR. 1, wystawiane w normalnej procedurze, wystawiane retrospektywnie, duplikat, świadectwo wystawiane w procedurze uproszczonej z pieczęcią urzędu celnego oraz świadectwo wystawiane zastępczo),

7)⁸⁾ 40 zł za badanie dokumentów przechowywanych przez eksportera i niezbędnych do weryfikacji formularza EUR. 2 lub faktury zawierającej deklarację o pochodzeniu bądź świadectwa według wzoru EUR. 1 wystawionego w procedurze uproszczonej przez upoważnionego eksportera.

§ 20. (utracił moc⁹⁾).

§ 20a.¹⁰⁾ Ustala się następujące stawki opłaty manipulacyjnej dodatkowej:

1) opłaty, o której mowa w art. 18:

a) w przypadku czasowego przywozu – 50% wartości celnej towaru, nie więcej jednak niż 10.000 zł,

b) w przypadku czasowego wywozu – 7% krajowej wartości rynkowej towaru,

2) opłaty, o której mowa w art. 68 ust. 3:

a) w przypadku czasowego przywozu – 30% wartości celnej towaru, nie więcej jednak niż 5.000 zł,

b) w przypadku czasowego wywozu – 5% krajowej wartości rynkowej towaru,

3) opłaty za niewykonanie obowiązków, o których mowa w art. 42 oraz w art. 52 ust. 2 i 3 – 40% wartości celnej towaru; jeżeli jednak podmiot wykonał obowiązek nie później niż 7 dni po upływie wyznaczonego terminu – nie więcej niż 1.000 zł,

4) opłaty za naruszenie zastrzeżenia nieodstępowania, o którym mowa w art. 12 ust. 2, art. 14 ust. 1 pkt 12 i art. 122 ust. 1–5% wartości celnej towaru.

§ 21. Ustala się następujące stawki opłaty za sprawowanie dozoru celnego:

1)¹¹⁾ za dokonywanie oględzin miejsc odpraw celnych towarów celnych, opakowań, zamknięć celnych lub dokumentów – 5 zł,

2)¹¹⁾ za przeprowadzanie rewizji celnej towarów celnych lub środków przewozowych – 5 zł,

3)¹²⁾ za strzeżenie towarów celnych lub miejsc odpraw celnych albo pomieszczeń, placów i środków przewozowych nie będących miejscami odpraw celnych oraz konwojowanie towarów celnych lub środków przewozowych – 10 zł za każdą rozpoczętą godzinę pracy funkcjonariusza celnego,

4)¹³⁾ za nałożenie zamknięć celnych na towary celne, pomieszczenia lub środki przewozowe – 1 zł od jednego zamknięcia celnego.

§ 22. Przepisów § 19–21 nie stosuje się do towarów określonych w art. 12 oraz – na zasadzie wzajemności – do towarów przywożonych z zagranicy, wywożonych za granicę oraz przewożonych przez polski obszar celny na podstawie właściwych dokumentów gwarancyjnych, ustalonych w umowach międzynarodowych.

§ 23. Środki finansowe określone w art. 70 ust. 4 pozostają w dyspozycji Prezesa Głównego Urzędu Ceł z przeznaczeniem na doskonalenie zawodowe funkcjonariuszy celnych, wyposażenie organów celnych w sprzęt lub na inne cele związane z funkcjonowaniem tych organów.

Rozdział 5

Przepisy końcowe

§ 24. Tracą moc:

1) rozporządzenie Ministra Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 1975 r. w sprawie zakresu, wypadków oraz trybu stosowania zwolnień od obowiązku posiadania pozwolenia na przywóz i wywóz oraz od należności celnych w odniesieniu do przedmiotów przeznaczonych dla obcych przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i misji specjalnych oraz ich personelu (Dz. U. Nr 23, poz. 126 i z 1989 r. Nr 27, poz. 146),

2) rozporządzenie Ministra Handlu Zagranicznego z dnia 4 grudnia 1984 r. w sprawie kontroli celnej i postępowania celnego (Dz. U. Nr 57, poz. 291 i z 1988 r. Nr 38, poz. 305).

§ 25. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

¹⁾ W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 8 grudnia 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 132, poz. 682), które weszło wżycie z dniem 1 stycznia 1995 r.

²⁾ Obecnie: każdy bank, który na podstawie przepisów ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz. 29 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369 i Nr 121 poz. 591) jest upoważniony przez Prezesa NBP do dokonywania czynności obrotu dewizowego. W związku z wejściem w życie z dniem 31 grudnia 1994 r. ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. – Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 136, poz. 703) pojęcie „bank dewizowy” przestało być pojęciem normatywnym.

³⁾ W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 27 lutego 1992 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 17, poz. 73), które weszło w życie z dniem 13 marca 1992 r., oraz przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.

⁴⁾ W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.

⁵⁾ W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.

⁶⁾ Dodany przez § 1 pkt 2 lit. e) rozporządzenia z dnia 27 lutego 1992 r. wymienionego w przypisie 3, który wszedł w życie z dniem 1 marca 1992 r., a następnie zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. d) rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 23 czerwca 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 76, poz. 347), które weszło w życie z dniem 4 lipca 1994 r., oraz przez § 1 pkt 2 lit. d) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.

⁷⁾ Dodany przez § 1 pkt 2 lit. e) rozporządzenia z dnia 23 czerwca 1994 r. wymienionego w przypisie 6, a następnie zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. e) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.

⁸⁾ Dodany przez § 1 pkt 2 lit. e) rozporządzenia z dnia 23 czerwca 1994 r. wymienionego w przypisie 6, a następnie zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. f) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.

⁹⁾ Z dniem 24 czerwca 1994 r. – zgodnie z obwieszczeniem Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 czerwca 1994 r. (Dz. U. Nr 76, poz. 348).

¹⁰⁾ Dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 23 czerwca 1994 r. wymienionego w przypisie 6, a następnie zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.

¹¹⁾ W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.

¹²⁾ W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.

¹³⁾ W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.