Dziennik Ustaw - rok 1995 nr 139 poz. 686

Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414) zarządza się, co następuje:

2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do sieci gazowych służących do przesyłania gazów technicznych i gazów węglowodorowych (płynnych) oraz do sieci gazowych w kanałach zbiorczych i doświadczalnych sieci gazowych, a także do sieci gazowych znajdujących się na terenach zakładów przemysłowych, górniczych i wojskowych.

1) sieć gazowa – sieć połączonych gazociągów służących do przesyłania i rozprowadzania paliw gazowych wraz ze stacjami gazowymi i tłoczniami gazu,

2) gazociąg – rurociąg wraz z przyłączami i wyposażeniem, ułożony na zewnątrz obiektów wydobywających, wytwarzających, magazynujących lub użytkujących paliwa gazowe, służący do przesyłania i rozprowadzania paliw gazowych,

3) przyłącze – odcinek gazociągu od gazociągu zasilającego do kurka głównego włącznie,

4) kurek główny – urządzenie do zamykania i otwierania przepływu paliwa gazowego z przyłącza do instalacji gazowej,

5) paliwo gazowe – paliwo gazowe pochodzenia naturalnego, paliwo wytwarzane sztucznie oraz ich mieszaniny rozprowadzane siecią gazową i spełniające wymagania Polskich Norm,

6) stacja gazowa – zespół urządzeń do redukcji, regulacji, pomiarów i rozdziału paliwa gazowego,

7) stacja redukcyjna – stację gazową, w skład której wchodzi zespół urządzeń do obniżania i utrzymania ciśnienia paliwa gazowego na określonym poziomie dla strumienia objętości większego niż 60 m³/h, gdy ciśnienie wejściowe jest nie większe niż 0,4 MPa, i dla dowolnego strumienia objętości, gdy ciśnienie wejściowe jest większe niż 0,4 MPa,

8) punkt redukcyjny (urządzenie redukcyjne) – reduktory wraz z wyposażeniem, służące do obniżania i utrzymywania ciśnienia paliwa gazowego na określonym poziomie dla strumienia objętości równego 60 m³/h lub mniejszego i ciśnienia wejściowego w zakresie od 5 kPa do 0,4 MPa włącznie,

9) rurociągi stacji gazowej – elementy stacji wykonane z rur,

10) ciąg redukcyjny stacji gazowej – zespół urządzeń gazowych do obniżania i utrzymywania ciśnienia gazu na określonym poziomie,

11) przewód wejściowy stacji gazowej – odcinek rurociągu między zespołem zaporowo-upustowym i armaturą odcinającą na wejściu do stacji,

12) przewód wyjściowy stacji gazowej – odcinek rurociągu między armaturą odcinającą na wyjściu ze stacji i zespołem zaporowo-upustowym,

13) przewód awaryjny (obejście – bajpas) – odcinek gazociągu, dający możliwość ominięcia pewnego odcinka gazociągu lub innego elementu sieci gazowej, jak: stacja gazowa, tłocznia gazu itp.,

14) ciśnienie wejściowe – ciśnienie gazu w rurociągach lub w urządzeniach części wejściowej stacji gazowej przed jego redukcją,

15) ciśnienie wyjściowe – ciśnienie gazu w rurociągach lub urządzeniach części wyjściowej stacji gazowej po jego redukcji,

16) dopuszczalne ciśnienie robocze – najwyższe ciśnienie robocze ustalone dla gazociągu w dokumentacji eksploatacyjnej,

17) tłocznia gazu – zespoły urządzeń służące do podwyższania ciśnienia paliwa gazowego wraz z orurowaniem i wyposażeniem,

18) orurowanie sprężarek – instalacje rurowe poszczególnych mediów związane bezpośrednio ze sprężarką gazową,

19) obiekt terenowy– obiekt budowlany lub naturalny usytuowany nad lub pod powierzchnią ziemi, który ze względu na swój charakter może podlegać szkodliwym działaniom sieci gazowej lub sam na nią szkodliwie oddziaływać.

2. Usytuowanie i zasady instalowania kurka głównego regulują odrębne przepisy.

1) ze względu na ciśnienie robocze na:

a) gazociągi niskiego ciśnienia do 5 kPa włącznie,

b) gazociągi średniego ciśnienia powyżej 5 kPa do 0,4 MPa włącznie,

c) gazociągi wysokiego ciśnienia powyżej 0,4 MPa;

2) ze względu na zastosowane materiały na:

a) gazociągi metalowe,

b) gazociągi z tworzyw sztucznych;

3) ze względu na klasy konstrukcji spawanych na:

a) konstrukcje klasy 2 – gazociągi o dopuszczalnym ciśnieniu nie przekraczającym 0,4 MPa,

b) konstrukcje klasy 1 – gazociągi o dopuszczalnym ciśnieniu przekraczającym 0,4 MPa.

2. Odległości podstawowe określone w załączniku nr 1 pod lp. 1, 2, 5 i 6 mogą być zmniejszone do 25% przy zastosowaniu na gazociągu rury ochronnej. Odległość wylotu rury ochronnej od obiektu terenowego powinna być zgodna z podstawowymi odległościami określonymi w tym załączniku; odległość podstawowa i zmniejszona powinna być liczona od zewnętrznej ścianki gazociągu lub rury ochronnej.

3. Wymagania dotyczące odległości podstawowych stosuje się do ustalania odległości projektowanych obiektów budowlanych w stosunku do istniejących gazociągów oraz do projektowanych gazociągów w stosunku do istniejących obiektów budowlanych.

2. Gazociągi o ciśnieniu przekraczającym 0,4 MPa nie powinny być układane na obszarze zabudowy zwartej lub przeznaczonym do takiej zabudowy.

3. Na obszarach zabudowanych lub przeznaczonych do zabudowy gazociągi o ciśnieniu nie większym niż 0,4 MPa powinny być układane pod chodnikami lub pod pasami zieleni; w uzasadnionych wypadkach dopuszcza się na terenach miast układanie ich pod powierzchnią jezdni.

4. Dopuszcza się układanie gazociągów:

1) na mostach, wiaduktach lub specjalnych konstrukcjach,

2) nad i pod powierzchnią ziemi na terenach leśnych i górzystych, podmokłych, bagnistych, w wodzie i pod wodą oraz nad innymi przeszkodami terenowymi.

5. Gazociągi układane na stokach górskich, w gruntach nawodnionych, w wodzie lub pod wodą powinny być zabezpieczone przed przemieszczaniem.

6. Skrzyżowania gazociągów z obiektami terenowymi powinny być wykonane zgodnie z Polskimi Normami.

7. Szczegółowe warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-montażowych gazociągów określają Polskie Normy oraz odrębne przepisy.

2. Rury z tworzyw sztucznych mogą być stosowane do budowy gazociągów o ciśnieniu nie większym niż 0,4 MPa.

3. Wymagania techniczne, jakim powinny odpowiadać rury przewodowe, określają Polskie Normy oraz odrębne przepisy.

2. Armatura i kształtki wbudowane w gazociąg powinny mieć wytrzymałość mechaniczną oraz konstrukcję umożliwiającą przenoszenie maksymalnych ciśnień i naprężeń rurociągów.

3. Korpusy armatury wbudowanej w gazociąg powinny być wykonane ze stali, staliwa lub tworzyw sztucznych.

4. W gazociągach o ciśnieniu nie przekraczającym 0,4 MPa dopuszcza się stosowanie armatury z korpusami z żeliwa sferoidalnego, ciągliwego, z tworzyw sztucznych oraz dla kurków głównych ze stopów miedzi.

5. Części armatury stykające się z gazem powinny być odporne na jego działanie.

6. W gazociągach układanych pod powierzchnią jezdni dopuszcza się stosowanie armatury o korpusach stalowych, staliwnych lub z tworzyw sztucznych, zabezpieczonej przed uszkodzeniem od obciążeń powodowanych ruchem pojazdów.

7. Warunki techniczne, jakim powinna odpowiadać armatura stosowana do budowy gazociągów, określają Polskie Normy oraz odrębne przepisy.

2. Korpusy armatury wykonane z żeliwa powinny być łączone z rurami przewodowymi za pomocą połączeń kołnierzowych.

3. Korpusy armatury wykonane z tworzyw sztucznych powinny być łączone z rurami przewodowymi za pomocą połączeń zgrzewanych.

4. Dopuszcza się stosowanie połączeń gwintowych korpusów kurków głównych z rurami przewodowymi do średnic nie przekraczających 50 mm.

2. Rury stalowe o grubości ścianki do 6,5 mm mogą być łączone spawaniem gazowym, w razie gdy ciśnienie gazu w gazociągu nie przekracza:

1) 0,4 MPa,

2) 10 MPa i jego średnica nominalna nie przekracza 100 mm.

2. Minimalną liczbę złączy spawanych, które powinny być poddane badaniom metodami nie niszczącymi, w zależności od ciśnienia roboczego i odległości gazociągu od obiektu terenowego, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

3. Jeżeli jedno z badanych złączy spawanych nie mieści się w określonej przez projektanta klasie wadliwości złącza, należy poddać badaniom dwa sąsiednie złącza spawane, a jeżeli jedno z tych dwóch złączy również nie odpowiada klasie wadliwości – należy poddać badaniom 50% spośród pozostałych złączy spawanych na badanym odcinku gazociągu; jeżeli zaś jedno spośród badanych 50% złączy spawanych nie odpowiada klasie wadliwości, to należy poddać badaniom 100% złączy spawanych badanego odcinka gazociągu.

4. W gazociągach ułożonych na mostach, wiaduktach, na terenach bagiennych, podmokłych, górniczych, w rurach ochronnych oraz w miejscach skrzyżowań z przeszkodami terenowymi sprawdzeniu badaniami nie niszczącymi podlegają wszystkie połączenia spawane.

2. Wszystkie połączenia zgrzewane powinny spełniać wymagania zawarte w Polskich Normach.

2. Rury stalowe stosowane do budowy gazociągów powinny być zabezpieczone fabrycznie powłoką polietylenową lub powłoką z innych tworzyw sztucznych.

3. Dopuszcza się stosowanie rur nie izolowanych fabrycznie na przyłącza gazowe o średnicach nie przekraczających 50 mm.

4. Powłoki ochronne gazociągów stalowych powinny być poddawane badaniom szczelności, przeprowadzanym w trakcie układania gazociągu.

5. Powłoki ochronne, o których mowa w ust. 4, powinny być poddane pomiarom powierzchniowej rezystancji, właściwej po zasypaniu gazociągu, zgodnie z wymaganiami określonymi w dokumentacji technicznej.

6. Gazociągi stalowe, dla których przewidziano elektrochemiczną ochronę przed korozją, powinny:

1) posiadać ciągłość elektryczną,

2) być oddzielone elektrycznie poprzez złącza izolujące od obiektów nie wymagających ochrony,

3) być odizolowane od wszelkich konstrukcji i elementów o małej rezystancji przejścia względem ziemi.

1) przystosowaniu gazociągu do podwyższenia ciśnienia zgodnie z odrębnymi przepisami,

2) przeprowadzeniu prób wytrzymałości i szczelności wymaganych dla tego ciśnienia zgodnie z Polskimi Normami.

2. Dopuszcza się umieszczenie stacji gazowych redukcyjnych, o których mowa w § 26 ust. 5, przy niepalnych ścianach budynków w odległości co najmniej 4 m od najbliższych krawędzi drzwi, okien lub innych otworów w budynkach, jednak nie mniej niż w odległości równej strefie zagrożenia wybuchem.

3. Zasięg strefy zagrożenia wybuchem określają odrębne przepisy.

2. W stacji redukcyjnej mogą być umieszczane również inne urządzenia związane z przesyłaniem gazu (pomiar, nawanianie), pod warunkiem zachowania wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej.

2. Przy zastosowaniu w stacji redukcyjnej więcej niż dwóch ciągów redukcyjnych dopuszcza się, aby każdy z nich miał przepustowość mniejszą niż przepustowość stacji.

3. Dopuszcza się instalowanie w stacjach redukcyjnych o ciśnieniu wejściowym nie przekraczającym 0,4 MPa jednego ciągu redukcyjnego z regulacją automatyczną i jednego ciągu rezerwowego z regulacją ręczną, pod warunkiem że wyłączenie się stacji wskutek awarii nie spowoduje zagrożenia lub strat u odbiorców gazu.

4. Stacje redukcyjne o strumieniu objętości paliwa gazowego większym niż 300 m³/h i ciśnieniu wejściowym nie przekraczającym 0,4 MPa mogą być wyposażone w jeden ciąg redukcyjny z regulacją automatyczną, pod warunkiem że współpracują z innymi stacjami mogącymi przejąć ich funkcję na czas wyłączenia ich z ruchu.

5. W stacjach redukcyjnych o strumieniu objętości paliwa gazowego nie przekraczającym 300 m³/h i ciśnieniu wejściowym nie przekraczającym 0,4 MPa dopuszcza się wyposażenie stacji tylko w jeden ciąg redukcyjny z regulacją automatyczną.

2. Jeżeli różnica maksymalnego ciśnienia wejściowego i dopuszczalnego ciśnienia wyjściowego przekracza 1,6 MPa i równocześnie, jeżeli stosunek maksymalnego ciśnienia wejściowego do dopuszczalnego ciśnienia wyjściowego przekracza liczbę 1,6, oprócz urządzeń zabezpieczających, o których mowa w ust. 1, powinien być stosowany drugi zawór szybko zamykający lub drugi reduktor pełniący rolę monitora.

3. W uzasadnionych względami bezpieczeństwa warunkach, dla wypadków innych niż określone w ust. 2, należy w ciągu redukcyjnym zastosować dodatkowo drugi zawór szybko zamykający lub drugi reduktor pełniący rolę monitora.

4. W razie pęknięcia membrany głównej lub braku dopływu gazu sterującego reduktor pełniący rolę monitora, o którym mowa w ust. 2, powinien zamykać się samoczynnie.

2. Wartości ciśnień, przy których powinny działać urządzenia zabezpieczające, należy określić w dokumentacji eksploatacyjnej stacji gazowej.

2. Przepustowość filtrów przeciwpyłowych zainstalowanych na wejściu do stacji gazowej przed ciągami redukcyjnymi powinna być co najmniej równa przepustowości stacji; na wejściu do stacji gazowej powinien być zainstalowany również co najmniej jeden filtr rezerwowy.

3. Przepustowość filtra przeciwpyłowego zainstalowanego w ciągu redukcyjnym powinna być nie mniejsza niż przepustowość ciągu.

4. Dla ciągu redukcyjnego z regulacją ręczną nie wymaga się instalowania filtra przeciwpyłowego, jeżeli po redukcji ciśnienia gazu nie będzie mierzony strumień objętości przepływającego gazu.

2. Dopuszcza się wyposażenie kilku szeregowo pracujących stopni redukcji ciśnienia gazu w jedno zabezpieczenie, pod warunkiem że ciśnienie nominalne urządzeń i rurociągów poszczególnych stopni redukcji nie będzie niższe od ciśnień maksymalnych, jakie mogą wystąpić w przyjętym układzie.

2. W stacji gazowej powinny być stosowane złącza izolujące do elektrycznego oddzielenia stacji od gazociągów metalowych zasilających stację i wychodzących ze stacji.

3. W stacji gazowej dopuszcza się instalowanie odwadniaczy do gromadzenia skroplin wytrącających się z gazu; odwadniacze i filtry przeciwpyłowe, o których mowa w § 35, mogą stanowić konstrukcyjną całość.

2. W razie braku możliwości zastosowania podgrzewania gazu, o którym mowa w ust. 1, dopuszcza się stosowanie innych metod.

3. Urządzenia do podgrzewania gazu powinny być zaprojektowane w sposób zabezpieczający przed wybuchem i pożarem.

2. Manometry rejestrujące ciśnienie wejściowe i wyjściowe oraz termometr rejestrujący temperaturę gazu po redukcji ciśnienia w miejscu, w którym jest mierzony strumień objętości przepływającego gazu, powinny być zainstalowane w wypadku, gdy nie są stosowane układy pomiarowe oparte na przetwornikach współpracujących z elektronicznymi przelicznikami strumienia objętości gazu.

3. Manometry rejestrujące ciśnienie wyjściowe gazu powinny być instalowane w każdym wypadku, z wyjątkiem stacji określonych w § 26 ust. 5.

4. W stacjach gazowych o szczególnym znaczeniu dla zaopatrzenia odbiorców w gaz powinny być instalowane urządzenia do telemetrii, służące do przekazywania do punktów dyspozytorskich parametrów technicznych stacji i stanów zagrożeń.

5. Aparatura kontrolno-pomiarowa oraz urządzenia do telemetrii instalowane w stacjach gazowych powinny spełniać wymagania Polskich Norm oraz odrębnych przepisów.

2. Urządzenia do nawaniania gazu powinny charakteryzować się szczelnością podczas pracy, a napełnianie ich środkiem nawaniającym powinno odbywać się bez emisji tego środka do powietrza.

3. Urządzenia do nawaniania gazu przepływającego przez stację powinny być lokalizowane w jej obrębie jako obiekty wolno stojące albo w wydzielonych pomieszczeniach budynków stacji.

4. Zabrania się umieszczania zbiorników ze środkami nawaniającymi pod ziemią.

2. Wentylacja mechaniczna awaryjna powinna być stosowana w pomieszczeniach stacji gazowych ze stałą obsługą i sprzężona z samoczynnym wykrywaczem gazu.

2. W stacjach gazowych nie ogrodzonych otwory wentylacyjne nawiewne i wywiewne powinny być zabezpieczone przed przedostaniem się ognia z zewnątrz.

2. Wyloty rur wydmuchowych powinny być usytuowane w sposób zabezpieczający przed przenikaniem mieszaniny gazowej do palenisk kotłów gazowych lub pomieszczeń stacji.

3. Wyloty rur wydmuchowych powinny umożliwiać wypływ gazu do góry, być zabezpieczone przed opadami atmosferycznymi i wyprowadzone na wysokość co najmniej 3 m nad poziom obsługi i 1 m ponad dach obudowy urządzeń technologicznych stacji.

4. Dla każdego wydmuchowego zaworu upustowego należy stosować oddzielne rury wydmuchowe zapewniające prędkość wypływu gazu nie mniejszą niż 5 m/s.

2. Drzwi wejściowe i okna w pomieszczeniach urządzeń technologicznych i do nawaniania gazu nie powinny być umieszczone po tej samej stronie obudowy lub budynku stacji, co drzwi i okna innych pomieszczeń; drzwi wejściowe powinny otwierać się na zewnątrz i być wyposażone w blokadę zabezpieczającą przed samoczynnym zamknięciem.

3. W pomieszczeniach nie zagrożonych wybuchem dopuszcza się umieszczanie drzwi i okien po tej samej stronie budynku stacji co drzwi i okna pomieszczeń zagrożonych wybuchem, pod warunkiem zastosowania w pomieszczeniach okien nie otwieranych i drzwi samozamykających o odporności ogniowej co najmniej 30 min lub otwieranych okien i drzwi, z zachowaniem odległości równej co najmniej strefie zagrożenia wybuchem.

2. Armatura zamontowana w stacjach gazowych powinna mieć wytrzymałość mechaniczną oraz konstrukcję umożliwiającą przenoszenie maksymalnych ciśnień i naprężeń mogących wystąpić w gazociągach.

3. Dopuszcza się stosowanie w stacjach gazowych armatury z korpusami z żeliwa sferoidalnego lub ciągliwego w miejscach, w których ciśnienie nominalne nie powinno przekraczać 1,6 MPa.

2. W pomieszczeniach zagrożonych wybuchem podłoga powinna być wykonana z materiałów nie iskrzących i niegromadzących ładunków elektryczności statycznej.

2. W skład punktu redukcyjnego dodatkowo mogą wchodzić manometry do pomiaru ciśnienia wejściowego i wyjściowego oraz gazomierz do pomiaru strumienia objętości gazu.

2. Odległość punktu redukcyjnego od najbliższych krawędzi drzwi, okna lub innego otworu budynku powinna wynosić co najmniej:

1) 0,5 m dla punktów o strumieniu objętości paliwa gazowego do 10 m³/h włącznie,

2) 1 m dla punktów o strumieniu objętości paliwa gazowego ponad 10 m³/h.

3. Punkt redukcyjny może być instalowany łącznie z kurkiem głównym, pod warunkiem zachowania wymagań określonych w ust. 1 i 2.

2. Po stronie wejściowej i wyjściowej tłocznie i poszczególne sprężarki powinny być wyposażone w odcinki zaporowo-upustowe.

3. Armatura zaporowa odcinków zaporowo-upustowych tłoczni powinna być wyposażona w napędy sterowane automatycznie; po stronie ssącej i tłocznej sprężarki w tym odcinku jedno urządzenie odcinające powinno mieć napęd ręczny.

4. Na orurowaniu gazowym każdej sprężarki po stronie tłocznej przed armaturą zaporową od strony sprężarki powinna być zainstalowana armatura zaporowa zwrotna.

5. Orurowanie gazowe sprężarki i armatura powinny być dostosowane do maksymalnego ciśnienia roboczego po stronie tłocznej.

2. Sprężarki tłokowe i ich orurowanie gazowe powinny być zabezpieczone przed pulsacją ciśnienia gazu i drganiami.

3. Orurowanie gazowe sprężarki powinno mieć obieg umożliwiający jej odciążenie w okresach rozruchu i zatrzymywania, jak również opróżnienie z gazu w wypadkach awaryjnych.

2. Filtry, w tym filtry siatkowe montowane na czas rozruchu w przewodach wejściowych sprężarek, powinny być wyposażone w urządzenia do pomiaru spadku ciśnienia.

2. System zdalnego sterowania powinien być uruchamiany z dyspozytorni i pomieszczenia sprężarek oraz współpracować z systemami zabezpieczenia tłoczni i zdalnego sterowania ruchem tłoczni.

3. Armatura zaporowa zamontowana na wejściu i wyjściu z tłoczni powinna być usytuowana poza strefą oddziaływania cieplnego w razie pożaru tłoczni.

2. Automatyczny wykrywacz gazu powinien być nastawiony na następujące zakresy działania:

1) dla gazu ziemnego:

a) przy 25% dolnej granicy wybuchowości – na włączenie wentylacji awaryjnej,

b) przy 50% dolnej granicy wybuchowości – na wyłączenie sprężarek z ruchu;

2) dla gazu koksowniczego:

a) przy przebywaniu pracowników obsługi w pomieszczeniu tłoczni do 8 godzin i objętościowej zawartości 0,003% tlenku węgla w powietrzu – na włączenie wentylacji awaryjnej,

b) przy przebywaniu pracowników obsługi w pomieszczeniu tłoczni do 30 minut i objętościowej zawartości 0,008 % tlenku węgla w powietrzu – na włączenie sygnalizacji alarmowej.

2. Elementy wentylacji mechanicznej nie mogą wpływać na działanie czujników urządzeń ostrzegających i sygnalizacyjnych.

2. Pomieszczenia sprężarek powinny być wyposażone w urządzenia sygnalizujące pożar, których działanie jest sprzężone z:

1) automatycznym uruchamianiem systemu gaśniczego w tłoczniach bez stałej obsługi,

2) automatycznym zatrzymaniem sprężarek, odcięciem dopływu gazu do tłoczni wraz z obniżeniem ciśnienia gazu w układzie technologicznym,

3) blokadą mechanicznej wentylacji awaryjnej.

2. Fundamenty betonowe sprężarek powinny być zabezpieczone przed infiltracją przecieków oleju.

1) zawór na przewodzie doprowadzającym paliwo gazowe do silnika, zamykający się automatycznie w razie stanu awaryjnego,

2) układ wylotowy spalin z silnika zapewniający bezpieczny ich wypływ po detonacji w układzie spalinowym,

3) przewód rurowy odpowietrzający skrzynię korbową silnika spalinowego, wyprowadzony na zewnątrz pomieszczenia i wyposażony w oddzielacz oleju,

4) zawory wydmuchowe na skrzyni korbowej silnika spalinowego zaopatrzone w zabezpieczenia przeciwogniowe.

1) nadmiernego spadku ciśnienia ssania,

2) nadmiernego wzrostu ciśnienia tłoczenia,

3) dopuszczalnej różnicy ciśnień między ssaniem a tłoczeniem.

1) ochrony odgromowej oraz systemy wyrównujące potencjały elektryczne w rurociągach,

2) ograniczające emisję do powietrza szkodliwych związków chemicznych zawartych w spalinach do wartości określonych Polskimi Normami oraz odrębnymi przepisami

oraz

3) instalacje pozwalające na prowadzenie gospodarki olejowej, wodnej i ściekowej w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami ochrony środowiska.

2. W tłoczniach z silnikami spalinowymi drugie zasilanie w energię elektryczną może być zastąpione przez agregat prądotwórczy włączany automatycznie.

2. Wadliwość złączy spawanych badanych na całym obwodzie rury radiograficznie lub ultradźwiękowo nie powinna być w klasie wyższej niż R2 lub U2 według Polskich Norm.

1) w § 87 w ust. 2 skreśla się wyrazy „Zbiorniki robocze środka nawaniającego powinny znajdować się poza obrębem budynku stacji gazowej.”,

2) § 88 otrzymuje brzmienie:

„§ 88. Pomieszczenia nawanialni powinny być wyposażone w wentylację grawitacyjną, a w nawanialniach ze stałą obsługą – dodatkowo w wentylację mechaniczną awaryjną.”

Minister Przemysłu i Handlu: K. Ścierski

Załączniki do rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu
z dnia 14 listopada 1995 r. (poz. 686)

Załącznik nr 1

ODLEGŁOŚCI PODSTAWOWE OD OBIEKTÓW TERENOWYCH DLA GAZOCIĄGÓW UKŁADANYCH W ZIEMI O CIŚNIENIU GAZU NIE WIĘKSZYM NIŻ 0,4 MPa*⁾

*⁾ Dopuszczalne zmniejszenie odległości podstawowych pomiędzy gazociągiem i telekomunikacyjną kanalizacją kablową określają odrębne przepisy.

Załącznik nr 2

ODLEGŁOŚCI PODSTAWOWE GAZOCIĄGÓW UKŁADANYCH W ZIEMI O CIŚNIENIU GAZU POWYŻEJ 0,4 MPa DO 10 MPa OD OBRYSÓW OBIEKTÓW TERENOWYCH

1. Odległość zmniejszoną w stosunku do odległości podstawowych można przyjąć, stosując zmniejszenie naprężenia zredukowanego w ściance rury. Jeżeli odległość gazociągu od obiektu terenowego wynosi co najmniej:

1) 75% odległości podstawowych, naprężenie zredukowane należy zmniejszyć o 10%,

2) 50% odległości podstawowych, naprężenie zredukowane należy zmniejszyć o 20%,

3) 25% odległości podstawowych, naprężenie zredukowane należy zmniejszyć o 30%.

2. Jeżeli naprężenie zredukowane w ściance rury zostało zmniejszone o 30%, gazociąg powinien być usytuowany w odległości nie mniejszej od obiektu terenowego niż:

1) 10 m dla gazociągów o ciśnieniu nominalnym do 1,2 MPa włącznie i 15 m dla gazociągów o ciśnieniu nominalnym większym niż 1,2 MPa,

2) 5 m dla gazociągów o ciśnieniu nominalnym do 2,5 MPa włącznie i 10 m dla gazociągów o ciśnieniu nominalnym większym niż 2,5 MPa, pod warunkiem założenia na gazociąg rury ochronnej, kończącej się od obrysu obiektu terenowego w odległości wynoszącej co najmniej 25% odpowiedniej odległości podstawowej, jednak nie mniejszej niż 10 m dla gazociągów o ciśnieniu nominalnym do 1,2 MPa włącznie i 15 m dla gazociągów o ciśnieniu nominalnym większym niż 1,2 MPa. Długość rury ochronnej nie może być większa niż 100 m.

3. Odległość zmniejszona między gazociągiem i przewodami kanalizacyjnymi i kanałami mającymi bezpośrednie połączenie z pomieszczeniami dla ludzi i zwierząt nie może wynosić mniej niż 8 m, pod warunkiem że na całym odcinku gazociągu, dla którego przyjęto odległość zmniejszoną:

1) zmniejszy się naprężenie zredukowane w ściance rury o 30%,

2) sprawdzi się metodami nie niszczącymi wszystkie połączenia spawane,

3) zastosuje się sączek węchowy liniowy.

4. Odległości zmniejszonych nie należy stosować w odniesieniu do napowietrznych linii elektroenergetycznych o napięciu większym niż 1 kV i elektroenergetycznych stacji transformatorowych. Na terenach zabudowanych dopuszcza się przyjęcie odległości zmniejszonej, wynoszącej 25% odległości podstawowej między skrajnym przewodem linii elektroenergetycznej lub elektroenergetycznej stacji transformatorowej a projektowanym gazociągiem, pod warunkiem zastosowania zmniejszonego naprężenia zredukowanego w ściance rury o 30%.

Załącznik nr 3

MINIMALNA LICZBA BADANYCH ZŁĄCZY SPAWANYCH W GAZOCIĄGU METODAMI NIE NISZCZĄCYMI