Dziennik Ustaw - rok 1997 nr 106 poz. 681

2. Krew może być pobierana również w celach diagnostycznych i naukowo-badawczych.

2. Organy państwowe i samorządowe, Polski Czerwony Krzyż, organizacje honorowych dawców krwi, zakłady opieki zdrowotnej, osoby wykonujące zawody medyczne oraz środki masowego przekazu powinny popierać działania publicznej służby krwi w zakresie propagowania, rozwijania dobrowolnego i bezpłatnego oddawania krwi i stwarzania sprzyjających temu warunków.

2. Publiczna służba krwi realizuje swoje zadania we współdziałaniu z Polskim Czerwonym Krzyżem i organizacjami honorowych dawców krwi, w zakresie określonym w niniejszej ustawie.

3. Publiczną służbę krwi stanowi Krajowe Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa, zwane dalej „Krajowym Centrum”, i regionalne centra krwiodawstwa i krwiolecznictwa, zwane dalej „regionalnymi centrami”.

1) krwi bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć również osocze i inne składniki krwi,

2) preparacie krwiopochodnym bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć również preparaty osoczopochodne nie będące lekami w rozumieniu ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 152, Nr 43, poz. 272, Nr 60, poz. 369 i Nr 88, poz. 554),

3) preparacie osoczopochodnym bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć preparaty będące lekami otrzymywanymi z osocza ludzkiego,

4) jednostce organizacyjnej publicznej służby krwi bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć jednostki wymienione w art. 4 ust. 3,

5) kandydacie na dawcę krwi - należy przez to rozumieć osobę, która zgłosiła się do jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi z zamiarem oddania krwi,

6) dawcy krwi - należy przez to rozumieć osobę, która oddała krew co najmniej raz w okresie trzech lat poprzedzających zgłoszenie się, o którym mowa w pkt 5.

2. Honorowemu dawcy krwi:

1) kobiecie, która oddała co najmniej 5 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość innych jej składników,

2) mężczyźnie, który oddał co najmniej 6 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość innych jej składników,

przysługuje tytuł „Zasłużony Honorowy Dawca Krwi” i odznaka honorowa „Zasłużony Honorowy Dawca Krwi”.

3. Zasłużonemu honorowemu dawcy krwi, który oddał co najmniej 20 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość innych jej składników, mogą być nadawane ordery i odznaczenia oraz odznaka „Honorowy Dawca Krwi - Zasłużony dla Zdrowia Narodu”.

4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, równoważne ilości innych składników krwi, o których mowa w ust. 2 i 3.

2. Tytuł „Zasłużony Honorowy Dawca Krwi” i odznakę honorową „Zasłużony Honorowy Dawca Krwi” nadaje Polski Czerwony Krzyż.

3. Wydatki związane z nadaniem tytułu i odznaki honorowej, o których mowa w art. 6 ust. 1 i 2, pokrywane są z budżetu państwa.

4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, w porozumieniu z Zarządem Głównym Polskiego Czerwonego Krzyża, określi, w drodze rozporządzenia, wzór oraz szczegółowe zasady i tryb nadawania odznaki honorowej „Zasłużony Honorowy Dawca Krwi”.

2. Wydatki związane z nadaniem odznaki, o której mowa w ust. 1, pokrywane są z budżetu państwa.

3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, wzór oraz szczegółowe zasady i tryb nadawania odznaki „Honorowy Dawca Krwi -Zasłużony dla Zdrowia Narodu”.

1) zwolnienie od pracy w dniu, w którym oddaje krew, i na czas okresowego badania lekarskiego dawców krwi na zasadachokreślonych w odrębnych przepisach,

2) zwrot utraconego zarobku na zasadach wynikających z przepisów prawa pracy,

3) zwrot kosztów przejazdu do jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi na zasadach określonych w przepisach w sprawie diet i innych należności z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju; koszt przejazdu ponosi jednostka organizacyjna publicznej służby krwi,

4) posiłek regeneracyjny.

2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze zarządzenia, wartość kaloryczną posiłku regeneracyjnego przysługującego dawcy krwi.

2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej na wniosek Krajowego Centrum określi, w drodze rozporządzenia, rzadkie grupy krwi, rodzaje surowic diagnostycznych i leczniczych preparatów krwiopochodnych wymagających przed pobraniem krwi zabiegu uodpornienia dawcy lub innych zabiegów oraz wysokość ekwiwalentu pieniężnego za pobraną krew i związane z tym zabiegi.

2. Oznakowanie opakowań krwi i preparatów krwiopochodnych nie może zawierać danych umożliwiających identyfikację dawcy krwi przez biorcę lub inną osobę bądź jednostkę organizacyjną inną niż jednostka organizacyjna publicznej służby krwi.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy pobrania krwi w celach diagnostycznych.

1) kandydat na dawcę krwi został w sposób dla niego zrozumiały poinformowany przez lekarza o istocie zabiegu i o możliwych następstwach dla jego stanu zdrowia,

2) kandydat na dawcę krwi lub dawca krwi, z zastrzeżeniem ust. 2, ma pełną zdolność do czynności prawnych i wyraził każdorazowo, w obecności lekarza, pisemną zgodę na pobranie krwi,

3) każdorazowe pobranie krwi zostało poprzedzone badaniami lekarskimi, a od kandydata na dawcę krwi lub od dawcy krwi została pobrana próbka krwi do badań laboratoryjnych w celu ustalenia, czy kandydat na dawcę lub dawca odpowiada wymaganiom zdrowotnym i czy pobranie krwi nie spowoduje ujemnych skutków dla jego stanu zdrowia lub stanu zdrowia przyszłego biorcy,

4) pobrania krwi dokonuje lekarz albo posiadający odpowiednie kwalifikacje zawodowe pracownik służby krwi w obecności lekarza lub w okolicznościach umożliwiających niezwłoczne wezwanie lekarza.

2. Jeżeli przemawiają za tym względy fizjologiczne lub lecznicze, kandydatem na dawcę krwi na rzecz wstępnych, zstępnych i rodzeństwa może zostać również osoba nie posiadająca pełnej zdolności do czynności prawnych, za pisemną zgodą jej przedstawiciela ustawowego i po wyrażeniu przez nią, wobec lekarza, zgody na pobranie. Uzyskanie zgody przedstawiciela ustawowego powinno być poprzedzone informacją, o której mowa w ust. 1 pkt 1. W przypadku gdy kandydatem na dawcę jest małoletni powyżej lat trzynastu, wymagana jest tylko zgoda małoletniego wyrażona w obecności jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna.

3. Jeżeli pobranie krwi ma być poprzedzone zabiegiem uodpornienia w celu uzyskania surowic diagnostycznych lub leczniczych preparatów krwiopochodnych, powinny być zachowane ponadto następujące warunki:

1) kandydat na dawcę, posiadający pełną zdolność do czynności prawnych, został przez lekarza poinformowany w sposób dla niego zrozumiały o istocie zabiegu uodpornienia oraz możliwości związanych z tym zabiegiem powikłań i następstw dla jego stanu zdrowia i wyraził, wobec lekarza, pisemną zgodę na ten zabieg,

2) dopuszczalność zabiegu uodpornienia została stwierdzona odrębnym pisemnym orzeczeniem wydanym przez lekarza,

3) kandydat na dawcę złożył oświadczenie, w którym zobowiązał się do ścisłego przestrzegania wskazań i zaleceń lekarskich po zabiegu i po uodpornieniu.

1) wymagania zdrowotne, jakim powinien odpowiadać kandydat na dawcę krwi i dawca krwi,

2) wykaz badań lekarskich i pomocniczych badań diagnostycznych, jakim powinni być poddani kandydaci na dawców krwi i dawcy krwi,

3) przeciwwskazania do pobrania krwi, dopuszczalną ilość oddawanej krwi i częstotliwość jej oddawania,

4) szczegółowe warunki dopuszczalności zabiegu uodpornienia w celu uzyskania surowic diagnostycznych lub leczniczych preparatów krwiopochodnych.

2. Jednostka organizacyjna publicznej służby krwi prowadzi dokumentację medyczną dotyczącą kandydatów na dawców krwi i dawców krwi na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, dane objęte wpisem do rejestru dawców krwi i wzór rejestru.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy wytwarzania preparatów osoczopochodnych.

3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia:

1) szczegółowe warunki organizacyjne, techniczne i kadrowe, jakie muszą spełniać jednostki organizacyjne publicznej służby krwi wytwarzające preparaty krwiopochodne,

2) obowiązujące sposoby wytwarzania i skład preparatów krwiopochodnych, wymagania jakościowe i wymagania bezpiecznego ich stosowania.

2. Opłatę za wydawaną krew i preparaty krwiopochodne ustala jednostka organizacyjna publicznej służby krwi w wysokości nie przekraczającej rzeczywistych kosztów pobrania krwi, jej przetwarzania na preparaty krwiopochodne oraz kosztów przechowywania, opakowania, oznakowania i transportu krwi, a także preparatów krwiopochodnych.

3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania opłat za krew i preparaty krwiopochodne wydawane przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi.

1) lekarz zakładu opieki zdrowotnej,

2) na zlecenie lekarza pielęgniarka lub położna zakładu opieki zdrowotnej, pod warunkiem, że przeszła organizowane przez regionalne centrum odpowiednie przeszkolenie praktyczne i teoretyczne potwierdzone zaświadczeniem, chyba że uzyskała dodatkowe kwalifikacje w tej dziedzinie, określone w przepisach o specjalizacji pielęgniarek i położnych.

2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady szkolenia pielęgniarek i położnych dokonujących przetaczania krwi, zakres tego szkolenia oraz wymagania dotyczące treści i realizacji programów szkolenia, a także sposób dokumentowania szkolenia.

2. Regionalne centrum, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązane przeprowadzić, we współdziałaniu z zakładem opieki zdrowotnej, odpowiednie postępowanie wyjaśniające w celu ustalenia przyczyny wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1, i podjąć stosowne działania zapobiegawcze.

1) Krajowe Centrum,

2) regionalne centra są publicznymi zakładami opieki zdrowotnej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i z 1997 r. Nr 104, poz. 661), tworzonymi przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, finansowanymi z budżetu państwa [1] .

2. Siedzibą Krajowego Centrum jest Warszawa.

3. Kierownikiem Krajowego Centrum musi być osoba, która jest lekarzem.

2. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, określi, w drodze zarządzenia, zasady w zakresie organizacji pobierania krwi w zakładach opieki zdrowotnej tworzonych i utrzymywanych przez Ministra Obrony Narodowej oraz zaopatrzenia tych zakładów w krew i w preparaty krwiopochodne.

1) propagowanie, we współdziałaniu z Polskim Czerwonym Krzyżem, honorowego krwiodawstwa,

2) ocenianie, we współpracy z Zarządem Głównym Polskiego Czerwonego Krzyża, potrzeb w zakresie zaopatrzenia w krew i w preparaty krwiopochodne oraz programowanie związanych z tym zadań i sposobów ich realizacji,

3) przekazywanie Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej danych i informacji niezbędnych do dokonywania ogólnokrajowych ocen zaopatrzenia w krew i w preparaty krwiopochodne oraz opracowywania bieżących i perspektywicznych programów w tym zakresie,

4) opracowywanie i przedstawianie Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej propozycji w sprawach wymienionych w art. 16 i art. 18 ust. 3,

5) organizowanie pomocy w sytuacjach wymagających dodatkowego zaopatrzenia w krew i w preparaty krwiopochodne,

6) wykonywanie czynności dotyczących rejestracji preparatów osoczopochodnych i prowadzenie rejestru tych preparatów,

7) prowadzenie krajowego rejestru dawców krwi rzadkich grup oraz rejestru dawców oddających krew w Krajowym Centrum,

8) wykonywanie czynności kontrolnych w regionalnych centrach krwiodawstwa pod względem zgodności z prawem oraz statutem, a także wydawanie zaleceń pokontrolnych,

9) sprawowanie specjalistycznego nadzoru w zakresie krwiodawstwa i krwiolecznictwa oraz wytwarzania preparatów krwiopochodnych, a także podejmowanie działań dotyczących organizacji tego nadzoru w regionalnych centrach,

10) współdziałanie z jednostkami organizacyjnymi w zakresie rejestracji leków wytwarzanych z osocza krwi i nadzoru nad hurtowniami farmaceutycznymi prowadzącymi obrót preparatami osoczopochodnymi,

11) opracowywanie programów szkolenia w dziedzinach krwiodawstwa, krwiolecznictwa i wytwarzania preparatów krwiopochodnych,

12) kwalifikowanie kandydatów na dawców i dawców do oddania krwi,

13) pobieranie krwi oraz dokonywanie zabiegów z tym związanych,

14) gromadzenie, konserwacja, przechowywanie i przekazywanie krwi,

15) zaopatrywanie zakładów opieki zdrowotnej w krew i w preparaty krwiopochodne,

16) zaopatrywanie wytwórni farmaceutycznych w osocze krwi,

17) udzielanie konsultacji związanych z leczeniem krwią i preparatami krwiopochodnymi,

18) prowadzenie rejestru powikłań poprzetoczeniowych.

2. Do zadań Rady należy w szczególności:

1) ocena działalności publicznej służby krwi oraz opiniowanie zamierzeń i programów rozwoju w zakresie organizacji pobierania krwi, przetwarzania krwi oraz zaopatrzenia w krew i w preparaty krwiopochodne,

2) opiniowanie projektów aktów prawnych w zakresie krwiodawstwa i krwiolecznictwa.

3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej powołuje i odwołuje członków Rady spośród specjalistów z różnych dziedzin medycyny i innych dziedzin nauki, przedstawicieli Naczelnej Rady Lekarskiej oraz Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża.

4. Przewodniczącego Rady powołuje i odwołuje Minister Zdrowia i Opieki Społecznej.

5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej nadaje Radzie statut określający czas trwania kadencji, szczegółowy zakres, organizację i tryb działania oraz ustala zasady finansowania prac Rady.

1) kwalifikowanie kandydatów na dawców i dawców do oddania krwi,

2) prowadzenie regionalnego rejestru dawców krwi,

3) prowadzenie regionalnego rejestru dawców krwi rzadkich grup,

4) pobieranie krwi oraz dokonywanie zabiegów z tym związanych,

5) gromadzenie, konserwacja, przechowywanie i przekazywanie krwi,

6) propagowanie honorowego krwiodawstwa i pozyskiwanie dawców krwi we współdziałaniu z terenowymi jednostkami organizacyjnymi Polskiego Czerwonego Krzyża,

7) wytwarzanie preparatów krwiopochodnych,

8) zaopatrywanie zakładów opieki zdrowotnej w krew i w preparaty krwiopochodne,

9) zaopatrywanie wytwórni farmaceutycznych w osocze krwi,

10) udzielanie konsultacji związanych z leczeniem krwią i preparatami krwiopochodnymi,

11) prowadzenie rejestru powikłań poprzetoczeniowych,

12) sprawowanie specjalistycznego nadzoru w dziedzinach krwiodawstwa i krwiolecznictwa,

13) organizowanie szkolenia w dziedzinach krwiodawstwa, krwiolecznictwa i wytwarzania preparatów krwiopochodnych.

1) czynności i badań związanych z przetaczaniem krwi,

2) badań immunohematologicznych na potrzeby krwiolecznictwa.

2. Jednostkom organizacyjnym publicznej służby krwi, o których mowa w ust. 1, udostępnia się dokumentację medyczną na zasadach określonych w odrębnych przepisach, w zakresie niezbędnym do wykonywania kontroli i nadzoru.

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

2. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w ust. 1 stałe źródło dochodu,

podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 5.

podlega karze grzywny.

2. Orzekanie następuje w trybie postępowania w sprawach o wykroczenia.

podlega karze pozbawienia wolności do lat 2.

2. Jeżeli naruszenie warunków określonych w art. 15 spowodowało śmierć, ciężkie uszkodzenie ciała lub ciężki rozstrój zdrowia, sprawca

podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

2. Kto wprowadza do obrotu preparaty krwiopochodne, w tym także osoczopochodne, po upływie terminu ich ważności,

podlega karze pozbawienia wolności do lat 2.

podlega karze pozbawienia wolności do lat 2.

2. Jeżeli wprowadzenie do obrotu preparatu krwiopochodnego, w tym także osoczopochodnego, spowodowało zagrożenie dla życia lub zdrowia, sprawca

podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

3. Jeżeli wprowadzenie do obrotu preparatu krwiopochodnego, w tym także osoczopochodnego, spowodowało śmierć, ciężkie uszkodzenie ciała lub ciężki rozstrój zdrowia, sprawca

podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

2. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa lub gminy, będące w posiadaniu wojewódzkich stacji krwiodawstwa, rejonowych stacji krwiodawstwa oraz punktów krwiodawstwa, przechodzą w zarząd lub w użytkowanie regionalnych centrów.

3. Urządzenia oraz inne składniki mienia wojewódzkich stacji krwiodawstwa, rejonowych stacji krwiodawstwa i punktów krwiodawstwa przechodzą w użytkowanie lub na własność regionalnych centrów.

4. Nabycie praw, o których mowa w ust. 2 i 3, następuje nieodpłatnie, bez względu na pochodzenie

środków, za które nieruchomości lub urządzenia i inne składniki mienia zostały wybudowane lub nabyte.

5. Przepis ust. 4 nie może naruszać praw osób trzecich.

6. Zobowiązania wojewódzkich stacji krwiodawstwa, rejonowych stacji krwiodawstwa i punktów krwiodawstwa stają się zobowiązaniami Skarbu Państwa.

7. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb przekształcania wojewódzkich stacji krwiodawstwa, rejonowych stacji krwiodawstwa i punktów krwiodawstwa w regionalne centra.