Dziennik Ustaw - rok 1998 nr 33 poz. 185

Na podstawie art. 100 ust. 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 833) zarządza się, co następuje:

1) dodatki – dodatki do uposażenia zasadniczego,

2) funkcjonariusz – funkcjonariusza Służby Więziennej,

3) najniższe uposażenie – najniższe uposażenie zasadnicze w Służbie Więziennej,

4) przełożony – przełożonego właściwego w sprawach osobowych funkcjonariusza,

5) jednostka – jednostkę organizacyjną Służby Więziennej,

6) osadzony – tymczasowo aresztowanego, skazanego lub ukaranego.

1) pełniący stale służbę na stanowiskach w oddziałach mieszkalnych zakładów karnych i aresztów śledczych oraz pełniący służbę na stanowiskach dowódcy zmiany i zastępcy dowódcy zmiany otrzymuje dodatek służbowy w wysokości do 10% najniższego uposażenia,

2) pełniący stale służbę na stanowiskach w oddziałach dla skazanych niebezpiecznych oraz w jednostkach lub w utworzonych w nich oddziałach, w bezpośrednim kontakcie z osadzonymi wymagającymi oddziaływania specjalistycznego, otrzymuje dodatek służbowy w wysokości od 10 do 15% najniższego uposażenia,

3) wykonujący stale obowiązki służbowe polegające na konwojowaniu lub nadzorowaniu pracy osadzonych może otrzymywać dodatek służbowy w wysokości do 10% najniższego uposażenia.

2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, może być przyznany tylko z jednego tytułu.

3. Przy ustalaniu wysokości dodatku, o którym mowa w ust. 1, bierze się pod uwagę charakter wykonywanych obowiązków służbowych.

1) w pomieszczeniach, w których jest konieczne stałe stosowanie sztucznego oświetlenia,

2) w pomieszczeniach zamkniętych, w których utrzymuje się stała temperatura efektywna powyżej 25°C lub poniżej 10°C,

3) przy pracach związanych z magazynowaniem materiałów wybuchowych,

4) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,

5) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300 000 MHz w strefie zagrożenia,

6) w kontakcie z materiałem zakaźnym albo z osadzonymi chorymi zakaźnie

– przez co najmniej 80 godzin w miesiącu, a pełniący służbę w warunkach wymienionych w pkt 5 – przez połowę dopuszczalnego czasu przebywania w strefie zagrożenia, otrzymuje dodatek w wysokości do 8,5% najniższego uposażenia.

2. Przy ustalaniu wysokości dodatku, o którym mowa w ust. 1, bierze się pod uwagę w szczególności liczbę, charakter oraz natężenie czynników szkodliwych lub uciążliwych dla zdrowia.

3. Funkcjonariusz-kobieta nie traci prawa do dodatku, jeżeli w związku z ciążą została przeniesiona do pełnienia służby na stanowisko, na którym nie przysługuje taki dodatek – przez czas trwania przeniesienia i urlopu macierzyńskiego.

2. Funkcjonariuszowi nie przysługuje dodatek, o którym mowa w ust. 1, lub wysokość dodatku ulega zmniejszeniu, jeżeli przyczyny, dla których został on przyznany, ustały lub uległy zmianie.

2. Prawo do dodatków, o których mowa w ust. 1, ustaje z ostatnim dniem miesiąca, w którym ustały okoliczności uzasadniające ich przyznanie.

3. Przyznanie i pozbawienie dodatków, o których mowa w ust. 1, następuje w drodze decyzji przełożonego.

4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do przyznania, utraty albo zmniejszenia dodatku, o którym mowa w § 5.

Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka