Dziennik Ustaw - rok 1998 nr 73 poz. 467

Na podstawie art. 40 ust. 4 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. – Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 158, poz. 1042) oraz w związku z art. 4 ust. 3 ustawy budżetowej na rok 1998 z dnia 19 lutego 1998 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 156) zarządza się, co następuje:

1) 1 lipca 1999 r. – na łączną kwotę 2 000 000 000 zł (dwóch miliardów złotych),

2) 1 października 1999 r. – na łączną kwotę 1 000 000 000 zł (jednego miliarda złotych),

3) 7 stycznia 2000 r. – na łączną kwotę 1 000 000 000 zł (jednego miliarda złotych).

2. Ustala się nominał obligacji w wysokości 100 zł (stu złotych).

3. Obligacje są na okaziciela.

4. Emisja obligacji następuje z dniem wejścia w życie rozporządzenia.

1) punkcie obsługi klienta – rozumie się przez to jednostkę organizacyjną domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską, biorącą udział, na podstawie umowy Ministra Finansów z agentem emisji, w sprzedaży, obsłudze i wykupie obligacji,

2) punkcie przyjmowania deklaracji zakupu – rozumie się przez to jednostkę organizacyjną oddziału Narodowego Banku Polskiego, w którym umiejscowione są lokaty terminowe krajowych osób fizycznych, wyodrębnioną w celu przyjmowania deklaracji zakupu obligacji,

3) umiejscowieniu obligacji – rozumie się przez to prowadzenie czynności w zakresie sprzedaży, obsługi i wykupu obligacji przez punkt obsługi klienta:

a) w którym nastąpiła sprzedaż obligacji przez agenta emisji pierwszemu nabywcy albo

b) który został wskazany w momencie złożenia deklaracji zakupu obligacji w punkcie przyjmowania deklaracji zakupu, w oddziale Narodowego Banku Polskiego, w którym umiejscowione są lokaty terminowe krajowych osób fizycznych,

do dnia zdeponowania obligacji na rachunku papierów wartościowych, w którym to dniu umiejscowienie obligacji ustaje,

4) rejestrze nabywców obligacji – rozumie się przez to rejestr prowadzony przez agenta emisji na zasadach określonych w umowie, o której mowa w § 7, zawierający zapisy identyfikujące osoby, którym przysługują prawa z obligacji, z zastrzeżeniem że obligacje te nie zostały zapisane na rachunkach papierów wartościowych – prowadzonych przez uprawnione podmioty,

5) dniu ustalenia praw do świadczeń z tytułu obligacji – rozumie się przez to dzień, w którym określony zostaje stan posiadania obligacji, w celu ustalenia podmiotów uprawnionych do otrzymania w dniu wykupu świadczeń z tytułu obligacji.

2. Obligacje mogą być przedmiotem obrotu pomiędzy krajowymi i zagranicznymi osobami prawnymi i fizycznymi, a także spółkami nie posiadającymi osobowości prawnej, przy zachowaniu przepisów regulujących publiczny obrót papierami wartościowymi, a także obrót dewizowy.

1) w punktach obsługi klienta,

2) w punktach przyjmowania deklaracji zakupu – wyłącznie posiadaczom lokat terminowych w Narodowym Banku Polskim, z tytułu których wierzytelności stały się wymagalne, prowadzonych na podstawie i zgodnie z zasadami określonymi w zarządzeniu nr A/2/97 Narodowego Banku Polskiego z dnia 4 września 1997 r. w sprawie wprowadzenia „Regulaminu otwierania i prowadzenia w Narodowym Banku Polskim rachunków lokat terminowych w złotych dla krajowych osób fizycznych” (Dz. Urz. NBP Nr 12, poz. 24), z zastrzeżeniem ust. 2 oraz § 8 i 9.

2. Oferta, o której mowa w ust. 1 pkt 2, dotyczy wyłącznie obligacji serii o terminie wykupu 1 lipca 1999 r.

2. W deklaracjach zakupu obligacji, o których mowa w ust. 1, określona jest między innymi kwota środków będących przedmiotem przelewu i przeznaczonych na zakup obligacji, liczba nabywanych obligacji oraz ich wartość będąca iloczynem liczby nabywanych obligacji i ceny ich sprzedaży.

3. Dyspozycja nabywcy obligacji, o której mowa w ust. 1 i 2, jest nieodwołalna.

2. Zapłata za obligacje następuje przelewem realizowanym przez Narodowy Bank Polski w ciężar wymagalnej wierzytelności z tytułu lokat, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 2.

3. Różnica pomiędzy kwotą wymagalnej wierzytelności z tytułu lokaty a wartością nabywanych obligacji zostaje wypłacona nabywcy obligacji w sposób zgodny z procedurami obowiązującymi w tym zakresie w Narodowym Banku Polskim.

1) dla obligacji serii o terminie wykupu 1 lipca 1999 r. – w dniu 1 lipca 1998 r. i trwa nie dłużej niż do dnia 30 września 1998 r.,

2) dla obligacji serii o terminie wykupu 1 października 1999 r. – w dniu 1 października 1998 r. i trwa nie dłużej niż do dnia 23 grudnia 1998 r.,

3) dla obligacji serii o terminie wykupu 7 stycznia 2000 r. – w dniu 7 stycznia 1999 r. i trwa nie dłużej niż do dnia 31 marca 1999 r.

2. Cena emisyjna obligacji jest równa wartości nominalnej i obowiązuje pierwszego dnia sprzedaży obligacji danej serii.

3. Wysokość dziennej ceny sprzedaży ustalanej zgodnie z zasadami, o których mowa w ust. 1, określana jest z dokładnością do jednego grosza.

2. W przypadku nieskorzystania przez Ministra Finansów z prawa, o którym mowa w ust. 1, lub nieprzyjęcia oferty przez agenta emisji, nie sprzedane obligacje ulegają umorzeniu.

1) stawka bazowa dla serii obligacji o danym terminie wykupu jest równa średniej arytmetycznej średnich ważonych stóp rentowności 52–tygodniowych bonów skarbowych, sprzedanych na czterech pierwszych przetargach w drugim miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym rozpoczyna się sprzedaż obligacji danej serii,

2) stopa procentowa dla obligacji serii o danym terminie wykupu oraz średnie ważone stopy rentowności bonów skarbowych, uwzględnione przy obliczaniu tej stopy, ogłaszane są w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Finansów.

2. Wartość naliczonych odsetek określana jest z dokładnością do jednego grosza.

3. Oprocentowanie obligacji naliczane jest od jej wartości nominalnej, poczynając od określonego w § 10 dnia rozpoczęcia sprzedaży danej serii.

4. Poczynając od dnia wykupu obligacje nie podlegają oprocentowaniu.

2. Wykup obligacji wraz z wypłatą należnych odsetek następuje odpowiednio:

1) poprzez zamianę obligacji, z zastrzeżeniem § 17, na obligacje Skarbu Państwa kolejnych emisji, lub

2) poprzez spełnienie świadczenia pieniężnego.

3. Realizacja świadczeń pieniężnych z tytułu wykupu obligacji, wraz z wypłatą należnych odsetek, następuje ze środków budżetu państwa.

4. Wykup obligacji wraz z wypłatą należnych odsetek następuje za pośrednictwem Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych, z zastrzeżeniem, że w przypadku posiadaczy obligacji, znajdujących się w rejestrze nabywców obligacji w dniu ustalenia praw do świadczeń z obligacji, realizacja praw następuje za pośrednictwem agenta emisji; realizacja świadczeń z tytułu obligacji następuje w trybie i na zasadach określonych przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A., zgodnie z art. 127 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945).

5. W przypadku zdeponowania obligacji na rachunku papierów wartościowych, wykup obligacji wraz z wypłatą odsetek następuje za pośrednictwem podmiotu prowadzącego ten rachunek.

1) od dnia 25 maja 1999 r. do dnia 8 czerwca 1999 r. włącznie – dla obligacji serii o terminie wykupu 1 lipca 1999 r.,

2) od dnia 25 sierpnia 1999 r. do dnia 8 września 1999 r. włącznie – dla obligacji serii o terminie wykupu 1 października 1999 r.,

3) od dnia 30 listopada 1999 r. do dnia 14 grudnia 1999 r. włącznie – dla obligacji serii o terminie wykupu 7 stycznia 2000 r.

2. Dyspozycja posiadacza obligacji, o której mowa w ust. 1, jest nieodwołalna.

3. Posiadacz obligacji znajdujący się w rejestrze nabywców obligacji, wraz ze złożeniem dyspozycji, o której mowa w ust. 1, może wskazać rachunek bankowy, na który przelana zostanie kwota wierzytelności z tytułu wykupu obligacji.

4. Nie złożenie agentowi emisji przez posiadacza obligacji dyspozycji, o której mowa w ust. 1, oznacza zgodę posiadacza obligacji na ich zamianę, bez konieczności składania z jego strony odrębnej dyspozycji, na obligacje pożyczek państwowych nowych emisji, zgodnie z § 17.

2. Zamianie podlegają obligacje według wartości nominalnej wraz z należnymi odsetkami; ułamkowe części obligacji nie będą wydawane.

3. Różnica wartości obligacji podlegających wykupowi i obligacji nabytych w drodze zamiany wypłacana jest gotówką lub w drodze przelewu pieniężnego.

1) gotówką – po stawieniu się posiadacza obligacji w punkcie obsługi klienta, w którym jest umiejscowiona obligacja, jeśli umiejscowienie nie ustało,

2) przelewem:

a) na wskazany rachunek bankowy – pod warunkiem złożenia przez posiadacza obligacji dyspozycji w punkcie obsługi klienta, w którym obligacja została umiejscowiona,

b) na rachunek pieniężny służący do obsługi rachunku papierów wartościowych – w przypadku posiadania obligacji na rachunku papierów wartościowych.

2. Posiadacz obligacji, znajdujący się w dniu ustalenia praw do świadczeń z obligacji w rejestrze nabywców obligacji, jest obowiązany w celu dokonania wykupu w sposób, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, lub w celu odbioru kwot wynikających z rozliczenia w związku z zamianą obligacji, o której mowa w § 17, stawić się w punkcie obsługi klienta, w którym zostały umiejscowione obligacje, nie później niż w ciągu roku od dnia wykupu obligacji danej serii.

3. Posiadacze obligacji, znajdujący się w rejestrze nabywców obligacji, mogą wskazać rachunek bankowy, na który zostanie przelana kwota wierzytelności z tytułu wykupu obligacji, w następujących terminach:

1) dla rozliczeń z tytułu realizacji dyspozycji, o której mowa w § 16 ust. 1 – najpóźniej równocześnie ze złożeniem dyspozycji,

2) dla rozliczeń wynikających z rozliczenia w związku z zamianą obligacji, o której mowa w § 17 ust. 1 – najpóźniej w ostatnim dniu przyjmowania dyspozycji, o których mowa w § 16 ust. 1, właściwym dla obligacji serii o danym terminie wykupu.

1) stawić się, wraz ze zbywającym, w punkcie obsługi klienta, w którym umiejscowiona jest obligacja, albo u prowadzącego rachunek papierów wartościowych, na którym zdeponowano obligacje, oraz

2) przedstawić umowę sprzedaży wraz ze świadectwem depozytowym, jeżeli takie było wystawione; dokumenty te przekazane są agentowi emisji w celu dokonania odpowiednich zmian w rejestrze nabywców obligacji oraz w celu wydania nowego świadectwa depozytowego, jeżeli takie żądanie zgłosi nabywca, albo dokonania zmian na rachunkach papierów wartościowych.

2. W przypadku niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1, spełnienie świadczenia z obligacji do rąk podmiotu ujawnionego w rejestrze nabywców obligacji lub posiadającego rachunek papierów wartościowych, na którym zdeponowano obligacje, stanowi wykonanie zobowiązania przez emitenta.

3. W przypadku nabycia obligacji na innej podstawie niż umowa sprzedaży przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

2. Dzień ustalenia praw do świadczeń z tytułu obligacji przypada odpowiednio:

1) dla obligacji o terminie wykupu 1 lipca 1999 r. – 18 czerwca 1999 r.,

2) dla obligacji o terminie wykupu 1 października 1999 r. – 20 września 1999 r.,

3) dla obligacji o terminie wykupu 7 stycznia 2000 r. – 27 grudnia 1999 r.

2. Roszczenie o wypłatę odsetek ulega przedawnieniu po upływie trzech lat od dnia, w którym stało się ono wymagalne.

Minister Finansów: L. Balcerowicz

Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów
z dnia 5 czerwca 1998 r. (poz. 467)

Załącznik nr 1

SPOSÓB WYLICZENIA DZIENNEJ CENY SPRZEDAŻY OBLIGACJI ORAZ WARTOŚCI ODSETEK WYKUPYWANYCH W DNIU ZAPŁATY ZA OBLIGACJE

1. Dzienna cena sprzedaży obligacji serii o danym terminie wykupu C jest równa cenie emisyjnej K, powiększonej o wartość odsetek O_n naliczanych od dnia rozpoczęcia sprzedaży publicznej do dnia zakupu obligacji i obliczana jest według wzoru:

C = K + O_n

gdzie:

C – dzienna cena sprzedaży obligacji serii o danym terminie wykupu,

K – cena emisyjna,

O_n – odsetki obliczone według stopy procentowej za okres od dnia rozpoczęcia sprzedaży publicznej do dnia zakupu obligacji.

2. Odsetki od obligacji – O_n w n-tym dniu sprzedaży publicznej obliczane są według wzoru:

gdzie:

O_n – odsetki od obligacji w n-tym dniu sprzedaży publicznej w zaokrągleniu do 1 gr,

W – wartość nominalna obligacji,

R – stopa procentowa obligacji serii o danym terminie wykupu,

n – liczba dni od dnia rozpoczęcia sprzedaży publicznej obligacji o danym terminie wykupu do dnia zakupu obligacji.

Załącznik nr 2

SPOSÓB WYLICZENIA STAWKI BAZOWEJ, STOPY PROCENTOWEJ ORAZ WYSOKOŚCI NALEŻNYCH ODSETEK OD OBLIGACJI

1. Stawka bazowa równa jest średniej arytmetycznej średnich ważonych stóp rentowności 52-tygodniowych bonów skarbowych sprzedawanych na czterech pierwszych przetargach w drugim miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym rozpoczyna się sprzedaż obligacji danej serii. Stawka bazowa J obliczana jest według wzoru:

gdzie:

J – stawka bazowa,

r_i – średnie ważone stopy rentowności 52-tygodniowych bonów skarbowych sprzedawanych na czterech pierwszych przetargach w drugim miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym rozpoczyna się sprzedaż obligacji danej serii, dla i = 1, 2, 3, 4.

2. Średnia ważona stopa rentowności 52-tygodniowych bonów skarbowych r_i dla przetargów, o których mowa w ust. 1, jest ustalana na podstawie średniej ważonej ceny tych bonów, według następującego wzoru:

gdzie:

c_i – średnia ważona cena 52-tygodniowych bonów skarbowych sprzedanych na i-tym przetargu, i = 1, 2, 3, 4.

3. Stopa procentowa R obligacji serii o danym terminie wykupu jest równa iloczynowi stawki bazowej J i mnożnika w wysokości 0,97 i obliczana jest według wzoru:

R = J × 0,97

4. Wysokość należnych odsetek O obliczana jest według wzoru:

O = W × R

gdzie:

O – odsetki od obligacji serii o danym terminie wykupu,

W – wartość nominalna obligacji,

R – stopa procentowa obligacji serii o danym terminie wykupu.