Dziennik Ustaw - rok 1999 nr 109 poz. 1244

Na podstawie art. 36 ust. 5 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014 oraz z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 49, poz. 485 i Nr 70, poz. 778) zarządza się, co następuje:

1) wartości zobowiązań zaliczanych do państwowego długu publicznego i długu Skarbu Państwa z tytułu:

a) wyemitowanych papierów wartościowych,

b) zaciągniętych kredytów i pożyczek,

c) przyjętych depozytów,

d) innych zobowiązań, z wyjątkiem zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji,

2) wartości zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji,

3) kwot przewidywanych wypłat z tytułu poręczeń i gwarancji.

1) kwota świadczenia głównego z tytułu wyemitowanych papierów wartościowych, należna do zapłaty w dniu ich wykupu,

2) kwota świadczenia głównego z tytułu wyemitowanych papierów wartościowych, z których zobowiązania finansowe są indeksowane lub kapitalizowane z uwzględnieniem przyrostu kapitału, wynikającego ze sposobu indeksacji lub kapitalizacji danego papieru wartościowego, naliczona na koniec okresu sprawozdawczego.

2. Wartość przyjętych depozytów oblicza się jako kwotę depozytu, którą dłużnicy zgodnie z zawartą umową zobowiązani są zapłacić wierzycielom w terminie, w którym następuje likwidacja depozytu; jest to wartość, od której nalicza się oprocentowanie.

2. Wartość nominalna zobowiązań wyrażonych w walutach obcych podlega przeliczeniu na walutę polską według średniego kursu walut obcych, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w ostatnim dniu roboczym danego okresu sprawozdawczego.

1) wartość nominalna niewymagalnych zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji oznacza kwotę, którą poręczyciel (gwarant) byłby zobowiązany zapłacić, gdyby dłużnik, za którego udzielono poręczenia (gwarancji), nie dokonał spłaty zobowiązania samodzielnie; w przypadku kredytów i pożyczek objętych poręczeniami (gwarancjami) uwzględnia się zarówno kwotę świadczenia głównego (kapitału), jak i świadczeń ubocznych, jeżeli zostały objęte poręczeniem (gwarancją),

2) wartość nominalna wymagalnych zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji oznacza kwotę świadczenia poręczyciela (gwaranta), należną do zapłaty, obejmującą również świadczenia uboczne.

2. Do wyliczenia wartości nominalnej zobowiązania objętego poręczeniem lub gwarancją, podlegającego oprocentowaniu według zmiennych stóp procentowych, przyjmuje się stopę procentową obowiązującą:

1) w ostatnim dniu roku budżetowego, gdy okres sprawozdawczy dotyczy roku budżetowego, lub

2) w ostatnim dniu szóstego miesiąca roku budżetowego, w przypadku gdy okres sprawozdawczy dotyczy połowy roku budżetowego.

3. Do wyliczenia wartości nominalnej zobowiązania objętego poręczeniem lub gwarancją, wyrażonego w walucie obcej, stosuje się odpowiednio przepis § 4 ust. 2, z tym że do wyliczenia przyjmuje się kurs ogłaszany w ostatnim dniu roboczym roku budżetowego lub szóstego miesiąca roku budżetowego, w zależności od okresu sprawozdawczego.

4. Wyliczenie wartości nominalnej zobowiązania objętego poręczeniem lub gwarancją, zaciągniętego do wysokości z góry nie oznaczonej, następuje w formie prognozy, przy zastosowaniu zasady ostrożnej wyceny.

2. Współczynnik ryzyka dla Skarbu Państwa ustalany jest oddzielnie dla każdego poręczenia lub gwarancji jako prawdopodobieństwo dokonania przez Skarb Państwa spłat zobowiązań objętych poręczeniami i gwarancjami. Współczynnik ryzyka określa się z uwzględnieniem finansowych i pozafinansowych czynników ryzyka mogących wystąpić w okresie spłaty zobowiązań objętych poręczeniami i gwarancjami Skarbu Państwa.

2. Współczynnik ryzyka dla podmiotów, o których mowa w ust. 1, stanowi podwojony iloraz kwoty wierzytelności z tytułu poręczeń i gwarancji, udzielonych przez te podmioty, oraz wartości nominalnej niewymagalnych zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji.

3. Współczynnik ryzyka, o którym mowa w ust. 2, wylicza się jako średnią arytmetyczną współczynników obliczonych oddzielnie dla każdego roku przez trzy kolejne lata poprzedzające okres sprawozdawczy, według stanu na koniec roku kalendarzowego.

4. W okresie dwóch lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia współczynnik ryzyka, o którym mowa w ust. 2, wylicza się:

1) za pierwszy rok – według stanu na koniec tego roku,

2) za drugi rok – jako średnią arytmetyczną współczynników obliczonych dla pierwszego i drugiego roku.

5. W przypadku gdy współczynnik wyliczony zgodnie z zasadami określonymi w ust. 2 i 3 przekracza wysokość 1,0000, stosuje się współczynnik w wysokości 1,0.

6. Współczynnik ryzyka oblicza się do czterech miejsc po przecinku, zaokrąglając w górę.

Minister Finansów: w z. J. Bauc