REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2000 nr 55 poz. 661

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz. 250, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1997 r. Nr 104, poz. 661 i Nr 121, poz. 770, z 1999 r. Nr 70, poz. 776 oraz z 2000 r. Nr 43, poz. 489) zarządza się, co następuje:

§ 1.

1. Rozporządzenie określa tryb stosowania sankcji ekonomicznych polegających na obowiązku wpłacenia do budżetu państwa należności pieniężnej stanowiącej 100% sumy uzyskanej ze sprzedaży wyrobu lub usługi zakwestionowanych przez organ kontroli lub jednostkę certyfikującą w przypadku, gdy przedsiębiorca:

1) wprowadził do obrotu wyrób:

a) podlegający oznaczeniu znakiem bezpieczeństwa, a nie oznaczony tym znakiem, lub

b) wyprodukowany niezgodnie z wymaganiami stanowiącymi podstawę przyznania prawa stosowania znaku bezpieczeństwa, lub

c) nie posiadający dokumentu dopuszczającego do obrotu, lub

d) nie spełniający wymagań stanowiących podstawę do wydania dokumentu dopuszczającego do obrotu,

2) wykonał usługę:

a) bez posiadania wymaganego certyfikatu na system jakości lub

b) niezgodnie z wymaganiami stanowiącymi podstawę wydania certyfikatu na system jakości.

2. Sankcje ekonomiczne, o których mowa w ust. 1, stanowią niepodatkowe należności budżetu państwa, do których mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062), z zastrzeżeniem § 5.

3. Rozporządzenie określa również okres, za jaki sankcja ekonomiczna może być wymierzona.

§ 2.

1. Organ kontroli upoważniony do kontrolowania działalności przedsiębiorcy, stwierdzający uchybienia, o których mowa w § 1 ust. 1, jest obowiązany do:

1) zawiadomienia właściwego urzędu skarbowego o stwierdzeniu takich uchybień,

2) określenia w zawiadomieniu ilości i wartości sprzedanych wyrobów i wykonanych usług, których te uchybienia dotyczą.

2. Jeżeli jednostka certyfikująca w toku swoich działań stwierdzi uchybienia, o których mowa w § 1 ust. 1, zawiadamia o nich właściwy organ kontroli.

§ 3.

1. Przedsiębiorca jest obowiązany wpłacić sankcję ekonomiczną określoną w § 1 ust. 1 bez wezwania, w terminie 14 dni od dnia doręczenia wyniku kontroli albo protokołu kontroli sporządzonego przez organ kontroli, na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Formę i tryb sporządzania wyniku kontroli lub protokołu kontroli regulują odrębne przepisy.

2. Właściwym urzędem skarbowym, o którym mowa w ust. 1, jest urząd skarbowy właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania przedsiębiorcy, a w przypadku braku siedziby lub miejsca zamieszkania przedsiębiorcy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście.

§ 4.

1. W przypadku stwierdzenia, że przedsiębiorca pomimo ciążącego na nim obowiązku nie dokonał wpłaty sankcji ekonomicznej w terminie określonym w § 3 ust. 1 lub dokonał wpłaty sankcji ekonomicznej w wysokości niższej od należnej, urząd skarbowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zaległości z tytułu sankcji wraz z odsetkami za zwłokę naliczonymi od następnego dnia po upływie terminu płatności.

2. Urząd skarbowy przekazuje organowi kontroli odpis decyzji, o której mowa w ust. 1, wraz z zawiadomieniem o niewpłaceniu należności pieniężnej, o którym mowa w art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji.

§ 5.

Okres, za jaki sankcja ekonomiczna może być wymierzana, nie może być dłuższy niż 3 lata.

§ 6.

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Minister Finansów: w z. H. Wasilewska-Trenkner

Metryka