Dziennik Ustaw - rok 2000 nr 115 poz. 1197

Na podstawie art. 20a ust. 4 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 162, poz. 1117 oraz z 1999 r. Nr 1, poz. 7) zarządza się, co następuje:

1) szczegółowe zasady i tryb postępowania przy wyznaczaniu na stanowiska służbowe żołnierzy zawodowych, zwanych dalej „żołnierzami", do pełnienia służby poza granicami państwa oraz określa organy wojskowe właściwe w tych sprawach,

2) uprawnienia i obowiązki żołnierzy wyznaczonych do pełnienia służby poza granicami państwa.

§.2. 1. Na stanowiska służbowe do pełnienia służby poza granicami państwa żołnierzy wyznacza Minister Obrony Narodowej.

2. Wyznaczenie żołnierza na stanowisko służbowe, o którym mowa w ust. 1, następuje, z zastrzeżeniem ust. 3 oraz § 3, po uzyskaniu:

1) jego pisemnej zgody, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 20a ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej „ustawą",

2) orzeczenia lekarskiego, stwierdzającego brak przeciwwskazań zdrowotnych do pełnienia tej służby.

3. Wyznaczenie żołnierza do pełnienia służby w polskim przedstawicielstwie wojskowym przy organizacji międzynarodowej lub przy międzynarodowej strukturze wojskowej, na stanowisku w jednostce organizacyjnej podległej ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, mającej siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej albo bezpośrednio w strukturze organizacji międzynarodowej, następuje po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych.

1) składzie jednostki wojskowej użytej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117),

2) w kwaterach głównych, dowództwach i sztabach misji specjalnych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych albo

3) jako obserwator wojskowy lub osoba posiadająca status obserwatora wojskowego w misjach specjalnych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych

– żołnierz pozostaje na stanowisku służbowym ostatnio zajmowanym w kraju.

2. Stanowiska służbowe:

1) w polskich przedstawicielstwach wojskowych przy:

a) organizacjach międzynarodowych,

b) międzynarodowych strukturach wojskowych,

2) bezpośrednio w strukturach organizacji międzynarodowych i międzynarodowych strukturach wojskowych

– ujmuje się w etacie „Wykaz stanowisk służbowych przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa", zwanym dalej „Wykazem", prowadzonym przez Ministra Obrony Narodowej.

3. Stanowiska w jednostkach organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, określają odrębne przepisy.

2. Podczas wykonywania zadań służbowych żołnierz, w zależności od miejsca pełnienia służby poza granicami państwa, podlega również przełożonemu kierującemu działalnością misji specjalnej organizacji międzynarodowej lub sił wielonarodowych.

3. Żołnierz wyznaczony do pełnienia służby na stanowisku w jednostce organizacyjnej podległej ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, mającej siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, podlega także kierownikowi tej jednostki.

4. Podczas wykonywania zadań służbowych żołnierz podlega również:

1) polskiemu przedstawicielowi wojskowemu – w przypadku pełnienia służby na stanowisku w polskim przedstawicielstwie wojskowym przy organizacji międzynarodowej lub przy międzynarodowej strukturze wojskowej,

2) przełożonym określonym przez organizację międzynarodową lub międzynarodową strukturę wojskową – w przypadku pełnienia służby na stanowisku bezpośrednio w strukturach organizacji międzynarodowych i międzynarodowych strukturach wojskowych.

2. Decyzja o wyznaczeniu żołnierza do pełnienia służby poza granicami państwa może być uchylona przez Ministra Obrony Narodowej przed dniem wyjazdu z kraju:

1) przypadku prawomocnego ukarania za przewinienie dyscyplinarne albo skazania za przestępstwo lub ukarania za wykroczenie albo też zawieszenia w czynnościach służbowych,

2) na wniosek żołnierza,

3) ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej „Siłami Zbrojnymi".

1) organu państwa, w którym działa misja specjalna organizacji międzynarodowej, w której żołnierz pełni służbę, albo też państwa, na terytorium którego ma siedzibę polskie przedstawicielstwo wojskowe, albo organizacji międzynarodowej lub międzynarodowej struktury wojskowej, przy której działa przedstawicielstwo, albo też organu państwa, na którego terytorium mają one swoją siedzibę, a także dowódcy sił wielonarodowych,

2) ministra właściwego do spraw zagranicznych w stosunku do żołnierza wyznaczonego do pełnienia służby w polskim przedstawicielstwie wojskowym na stanowisku w jednostce organizacyjnej podległej ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, mającej siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej albo bezpośrednio w strukturze organizacji międzynarodowej.

2. Żołnierz może być odwołany do kraju w każdym czasie przez Ministra Obrony Narodowej, w przypadku:

1) niewywiązywania się z zadań służbowych lub nienależytego ich wykonywania, stwierdzonego w opinii służbowej,

2) prawomocnego ukarania za przewinienie dyscyplinarne albo skazania za przestępstwo lub ukarania za wykroczenie, albo też zawieszenia w czynnościach służbowych oraz w razie uprawdopodobnionego podejrzenia popełnienia czynu, który jest zabroniony pod groźbą kary według prawa państwa pobytu,

3) wniosku żołnierza,

4) wszczęcia kolejnego postępowania sprawdzającego na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr39.poz.462),

5) ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych.

3. Żołnierz może być w każdym czasie odwołany do kraju również w razie niewykonywania zadań służbowych przez czas dłuższy niż sześćdziesiąt dni.

1) bezpłatnego zakwaterowania i wyżywienia,

2) umundurowania, wyekwipowania i uzbrojenia,

3) bezpłatnych badań lekarskich,

4) bezpłatnych świadczeń zdrowotnych oraz bezpłatnego zaopatrzenia w leki i artykuły sanitarne,

5) bezpłatnego przewozu:

a) z kraju do rejonu działania jednostki wojskowej i z powrotem, w związku z rozpoczęciem i zakończeniem pełnienia służby poza granicami państwa,

b) z rejonu działania jednostki wojskowej do kraju i z powrotem w przypadkach losowych,

6) urlopu zdrowotnego po powrocie do kraju, po zakończeniu pełnienia służby poza granicami państwa.

1) przed wyjazdem, w czasie pobytu w jednostce wojskowej przygotowującej się do służby poza granicami państwa, od dnia rozpoczęcia przygotowania poza rejonem stacjonowania jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, do dnia przekroczenia granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej „granicą",

2) w czasie pełnienia służby, od dnia przekroczenia granicy do dnia przekroczenia tej granicy w drodze powrotnej,

3) po powrocie do kraju, od dnia przekroczenia granicy w drodze powrotnej do dnia skierowania na urlop zdrowotny, o którym mowa w § 8 pkt 6.

2. Świadczenia zdrowotne oraz zaopatrzenie w leki i artykuły sanitarne przysługują żołnierzom, o których mowa w § 8, w obszarze działania jednostki wojskowej poza granicami państwa oraz w czasie przewozu tam i z powrotem, od dnia przekroczenia granicy do dnia przekroczenia tej granicy w drodze powrotnej.

2. Łączny wymiar urlopu zdrowotnego nie może przekroczyć trzydziestu dni kalendarzowych.

2. Świadczenia, o których mowa w § 8 pkt 1, przysługują żołnierzowi wymienionemu w ust. 1 w czasie pobytu w jednostce wojskowej przygotowującej go do służby od dnia rozpoczęcia przygotowania poza rejonem stacjonowania jednostki wojskowej, w której pełni służbę, do dnia przekroczenia granicy oraz, po powrocie do kraju, od dnia przekroczenia tej granicy w drodze powrotnej do dnia skierowania na urlop określony w § 8 pkt 6.

3. Do żołnierza, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy § 10–12.

2. Do żołnierza, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy § 10 i 12.

1) § 20 i 21 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 marca 1983 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków pracowników służby dyplomatyczno-konsularnej (Dz. U. Nr 20, poz. 90),

2) § 11–14, 18, 19 i 21–24 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie wynagrodzenia i świadczeń przysługujących pracownikom polskich placówek dyplomatycznych i urzędów konsularnych (Dz. U. Nr 71, poz. 307 i Nr 119, poz. 519, z 1992 r. Nr 64, poz. 323 i Nr 101, poz. 505, z 1994 r. Nr 18, poz. 64, z 1995 r. Nr 31, poz. 158 i Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 56, poz. 252, z 1997 r. Nr 44, poz. 275, z 1998 r. Nr 76, poz. 500, z 1999 r. Nr 88, poz. 982 oraz z 2000 r. Nr 71, poz. 834), z tym że określone w § 14 ust. 3 i § 24 ust. 1 uprawnienia ministra właściwego do spraw zagranicznych przysługują Ministrowi Obrony Narodowej.

2. Do żołnierza pełniącego służbę na stanowisku w jednostce organizacyjnej podległej ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, mającej siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, stosuje się przepisy dotyczące praw i obowiązków oraz wynagrodzeń i świadczeń pracowników polskich placówek dyplomatycznych i urzędów konsularnych.

3. Do żołnierzy, o których mowa w:

1) ust. 1 – stosuje się przepisy § 8 pkt 2 i 3, § 10 oraz § 11 ust. 1,

2) ust. 2 – stosuje się przepisy § 8 pkt 2 i 3 oraz § 11 ust. 1.

1) świadczenia odszkodowawcze, w razie wypadku lub choroby pozostającej w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej poza granicami państwa, na podstawie ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342, z 1985 r. Nr 20, poz. 85, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1118),

2) świadczenia przewidziane w ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 1, poz. 1, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 oraz z 1999 r. Nr 106, poz. 1215)

– jeżeli zdarzenie powodujące prawo do tych świadczeń zaistniało w czasie pełnienia służby poza granicami państwa.

2. Za podstawę obliczenia wysokości świadczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, przyjmuje się uposażenie przysługujące żołnierzowi z tytułu pełnienia służby wojskowej na ostatnio zajmowanym w kraju stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym czasie zmian mających wpływ na prawo lub wysokość tego świadczenia i należność zagraniczną, a świadczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 2, uposażenie w pełnej wysokości przysługujące żołnierzowi z tytułu pełnienia służby wojskowej na ostatnio zajmowanym w kraju stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym czasie zmian mających wpływ na prawo lub wysokość tego świadczenia, otrzymywane na zasadach określonych w przepisach o uposażeniu i innych należnościach pieniężnych otrzymywanych przez żołnierzy wyznaczonych do pełnienia służby poza granicami państwa.

3. Wysokość należności, o której mowa w ust. 2, ustala się według średniego kursu złotego w Narodowym Banku Polskim w stosunku do waluty, w jakiej była ona wypłacana, obowiązującego w dniu, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące prawo do odpowiednich świadczeń.

1) skierowanemu w charakterze obserwatora wojskowego lub osoby posiadającej status obserwatora wojskowego do misji specjalnej organizacji międzynarodowej i sił – wielonarodowych,

2) skierowanemu do polskich kontyngentów wojskowych wydzielonych z Sił Zbrojnych do misji specjalnych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych,

3) uczestniczącemu w akcjach ratowniczych, poszukiwawczych, humanitarnych i antyterrorystycznych,

4) skierowanemu na szkolenia i ćwiczenia wojskowe

– przysługuje, na koszt Ministerstwa Obrony Narodowej, ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków zaistniałych w czasie pełnienia służby poza granicami państwa, wskutek których nastąpiło uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć żołnierza.

2. Zakres i sumę ubezpieczenia, o których mowa w ust. 1, określa umowa ubezpieczenia zawarta między Ministrem Obrony Narodowej a zakładem ubezpieczeń, z tym że suma ubezpieczenia nie może być niższa niż świadczenie, o którym mowa w § 17 ust. 1.

2. Żołnierzowi pełniącemu służbę poza granicami państwa nie przysługują świadczenia określone w art. 62 ust. 1 i 3 ustawy.

3. Uposażenie i inne należności pieniężne przysługujące żołnierzom pełniącym służbę poza granicami państwa określają odrębne przepisy.

Prezes Rady Ministrów: J. Buzek