REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2001 nr 137 poz. 1541

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 6 § 2, art. 15 § 5, art. 26 § 2, art. 65, art. 67 § 1, art. 67c § 7 i 15, art. 109 § 1, art. 110r § 2 oraz art. 156 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161. z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943 i 944, z 1998 r. Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 114, poz. 1193, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315 oraz z 2001 r. Nr 76, poz. 809, Nr 98, poz. 1068, Nr 123, poz. 1353 i Nr 125, poz. 1368) zarządza się, co następuje:

Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1. [Zakres regulacji]

1. Rozporządzenie określa:

1) tryb postępowania wierzycieli należności pieniężnych przy podejmowaniu czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych,

2) należności pieniężne, których egzekucja może być wszczęta bez uprzedniego doręczenia upomnienia,

3) sposób ustalania i dokumentowania wydatków egzekucyjnych i wydatków postępowania zabezpieczającego oraz przypadki, w których wydatki te ustala się w formie zryczałtowanej,

4) wysokość wynagrodzenia biegłego skarbowego za oszacowanie wartości ruchomości lub prawa majątkowego,

5) szczególny tryb postępowania przy sprzedaży zajętych ruchomości ulegających szybkiemu zepsuciu,

6) szczególny tryb postępowania przy przechowywaniu i sprzedaży zajętych ruchomości ze szlachetnych metali, kamieni szlachetnych i półszlachetnych, pereł naturalnych i hodowlanych oraz korali i bursztynów,

7) sposób przeprowadzenia opisu i oszacowania wartości nieruchomości,

8) wzory druków stosowanych w egzekucji lub zabezpieczaniu należności pieniężnych.

2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

1) kosztownościach – rozumie się przez to ruchomości wykonane ze szlachetnych metali, kamieni szlachetnych i półszlachetnych, pereł naturalnych i hodowlanych, korali oraz bursztynów, niestanowiące dóbr kultury w rozumieniu odrębnych przepisów,

2) ustawie – rozumie się przez to ustawę z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji,

3) wydatkach egzekucyjnych – rozumie się przez to również wydatki związane z zabezpieczaniem należności pieniężnej.

Rozdział 2

Tryb postępowania wierzycieli należności pieniężnych przy podejmowaniu czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych

§ 2. [Kontrola terminowości zapłaty zobowiązań]

Wierzyciel jest obowiązany do systematycznej kontroli terminowości zapłaty zobowiązań pieniężnych.

§ 3.

1. Jeżeli należność nie zostanie zapłacona w terminie określonym w decyzji lub wynikającym z przepisu prawa, wierzyciel, z zastrzeżeniem ust. 2, wysyła do zobowiązanego upomnienie, z zagrożeniem wszczęcia egzekucji po upływie siedmiu dni od dnia doręczenia upomnienia.

2. Wierzyciel może wszcząć postępowanie egzekucyjne bez uprzedniego doręczenia upomnienia w przypadkach określonych w § 13.

3. Wzór upomnienia, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§ 4.

1. Upomnienie sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden przeznaczony jest dla zobowiązanego, a drugi pozostaje w aktach sprawy.

2. Upomnienie oznacza się kolejnym numerem ewidencji upomnień.

3. Ewidencję upomnień prowadzi się według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia.

4. Wierzyciel wysyła upomnienie za pośrednictwem państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej „Poczta Polska” przesyłką poleconą listową za potwierdzeniem odbioru, zamieszczając na druku potwierdzenia odbioru numer, o którym mowa w ust. 2, poprzedzony symbolem „Up”. Upomnienie może być również doręczone bezpośrednio przez wierzyciela w sposób określony w Kodeksie postępowania administracyjnego.

5. W przypadku nieotrzymania potwierdzenia odbioru upomnienia w ciągu dwudziestu dni od daty nadania, wierzyciel składa reklamację w jednostce organizacyjnej Poczty Polskiej, w której nadano upomnienie. W przypadku zaginięcia upomnienia lub braku dowodu doręczenia zobowiązanemu upomnienia, wysyła się je ponownie.

§ 5.

1. Po bezskutecznym upływie terminu określonego w upomnieniu wierzyciel wystawia tytuł wykonawczy.

2. Wzór tytułu wykonawczego stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.

§ 6.

1. Jeżeli wierzyciel nie jest jednocześnie organem egzekucyjnym, niezwłocznie kieruje tytuł wykonawczy do właściwego miejscowo naczelnika urzędu skarbowego.

2. Jeżeli wierzyciel jest jednocześnie organem egzekucyjnym, bezzwłocznie stosuje środek egzekucyjny, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.

3. Jeżeli wierzycielowi będącemu jednocześnie organem egzekucyjnym nie jest znany znajdujący się na terenie jego działania majątek zobowiązanego, z którego może prowadzić egzekucję, kieruje tytuł wykonawczy do organu egzekucyjnego uprawnionego do dochodzenia tego samego rodzaju należności pieniężnych, na którego terenie znajduje się majątek zobowiązanego.

4. Wierzyciel będący jednocześnie organem egzekucyjnym, inny niż urząd skarbowy, może skierować tytuł wykonawczy do właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed zastosowaniem środków egzekucyjnych we własnym zakresie, jeżeli należność pieniężna objęta tytułem wykonawczym podlega odprowadzeniu na rachunek urzędu skarbowego.

5. Jeżeli wierzyciel jest jednocześnie organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania środków egzekucyjnych w ograniczonym zakresie, ale prowadzona przez niego egzekucja okazała się w całości lub w części bezskuteczna, niezwłocznie kieruje odpis tytułu wykonawczego zaopatrzonego w klauzulę o skierowaniu go do egzekucji do właściwego miejscowo naczelnika urzędu skarbowego.

6. Wierzyciel, sporządzając odpis tytułu wykonawczego, oznacza cel, któremu ma służyć, i jego liczbę porządkową. Kierując odpis tytułu wykonawczego do właściwego organu egzekucyjnego lub rekwizycyjnego, wierzyciel określa kwotowo rozmiar egzekucji, jaką ma przeprowadzić ten organ.

7. Wierzyciel przekazuje organowi egzekucyjnemu posiadane informacje o majątku i źródłach dochodu zobowiązanego.

8. Jeżeli zobowiązany zalega z uiszczeniem należności, od których ustalenia lub określenia przysługuje mu powództwo do sądu lub środek zaskarżenia, i wniósł takie powództwo lub środek, wierzyciel stosuje środki egzekucyjne we własnym zakresie bądź przesyła tytuł wykonawczy do naczelnika urzędu skarbowego lub organu rekwizycyjnego tylko wówczas, gdy wniesienie środka prawnego nie wstrzymuje obowiązku zapłaty. Jeżeli jednak wierzyciel uzna, że okoliczności sprawy uzasadniają zaniechanie wszczęcia egzekucji – zawiesza postępowanie.

9. Przed zastosowaniem środków egzekucyjnych we własnym zakresie bądź wysłaniem tytułu wykonawczego lub jego odpisu do naczelnika urzędu skarbowego albo organu rekwizycyjnego wierzyciel sprawdza, czy należność nie wpłynęła na jego rachunek bankowy lub za pośrednictwem Poczty Polskiej albo nie została wpłacona bezpośrednio gotówką do kasy.

§ 7.

1. Do przesyłanych do organu egzekucyjnego tytułów wykonawczych lub ich odpisów wierzyciel załącza ewidencję tytułów wykonawczych.

2. Wzór ewidencji tytułów wykonawczych stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia.

3. Ewidencję, o której mowa w ust. 1, załącza się w dwóch egzemplarzach, z których pierwszy przeznaczony jest dla organu egzekucyjnego, a drugi, po potwierdzeniu przyjęcia tytułów do egzekucji, organ ten zwraca wierzycielowi.

4. Wierzyciel jest obowiązany przesyłać tytuły wykonawcze do organu egzekucyjnego systematycznie i bez zwłoki.

§ 8.

Wierzyciel jest uprawniony do uzyskania w organie egzekucyjnym informacji o sposobie załatwienia wniosku egzekucyjnego, a organ egzekucyjny ma obowiązek udzielić wierzycielowi wyczerpującej odpowiedzi.

§ 9.

1. Wierzyciel niezwłocznie zawiadamia organ egzekucyjny o każdej zmianie wysokości egzekwowanej należności, jej odroczeniu, rozłożeniu na raty, umorzeniu albo zapłaceniu.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wierzycieli będących jednocześnie organami egzekucyjnymi.

§ 10.

1. Jeżeli przy dochodzeniu należności pieniężnej określonej w art. 2 § 1 pkt 2a ustawy zachodzi potrzeba skorzystania z pomocy obcego państwa stosownie do przepisów rozdziału 7 w dziale l ustawy, wierzyciel kieruje wniosek o udzielenie pomocy do ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

2. Wniosek o udzielenie pomocy sporządza się:

1) w zakresie udzielenia informacji – według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do rozporządzenia,

2) w zakresie powiadomienia o pismach lub orzeczeniach – według wzoru stanowiącego załącznik nr 6 do rozporządzenia,

3) w zakresie wszczęcia egzekucji lub dokonania zabezpieczenia – według wzoru stanowiącego załącznik nr 7 do rozporządzenia.

3. Do wniosku o powiadomienie dołącza się oryginał i odpis dokumentu lub pisma, którego dotyczy ten wniosek.

4. Do wniosku o wszczęcie egzekucji dołącza się:

1) dwa odpisy tytułu wykonawczego,

2) odpis prawomocnego, ostatecznego orzeczenia lub innego aktu prawnego stanowiącego podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego,

3) oświadczenie wierzyciela, od jakiej daty jest możliwe wszczęcie egzekucji oraz że zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 66n § 1 ustawy,

4) odpis informacji właściwego organu egzekucyjnego o bezskuteczności całości lub części egzekucji prowadzonej w Rzeczypospolitej Polskiej w celu ściągnięcia należności objętych wnioskiem.

5. Do wniosku o dokonanie zabezpieczenia dołącza się:

1) odpis zarządzenia zabezpieczenia,

2) odpis informacji właściwego organu egzekucyjnego o niemożności zabezpieczenia w całości lub w części należności objętych wnioskiem o dokonanie zabezpieczenia,

3) odpis decyzji o zabezpieczeniu, jeżeli wniosek dotyczy zabezpieczenia zobowiązania podatkowego przed wydaniem decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego lub określającej wysokość zaległości podatkowej.

§ 11.

Wierzyciel jest obowiązany niezwłocznie powiadamiać ministra właściwego do spraw finansów publicznych o okolicznościach mających znaczenie dla pomocy świadczonej przez obce państwo, a w szczególności o zmianie wysokości zobowiązania objętego wnioskiem o wszczęcie egzekucji.

§ 12.

W przypadku otrzymania informacji o niemożności wyegzekwowania zobowiązania objętego wnioskiem o wszczęcie egzekucji, wierzyciel może wystąpić do ministra właściwego do spraw finansów publicznych, w terminie miesiąca od dnia otrzymania takiej informacji, z wnioskiem o kontynuowanie postępowania egzekucyjnego, jeżeli z otrzymanej informacji wynika możliwość kontynuowania postępowania egzekucyjnego.

Rozdział 3

Należności pieniężne, których egzekucja może być wszczęta bez uprzedniego doręczenia upomnienia

§ 13. [Wszczęcie postępowania egzekucyjnego]

Postępowanie egzekucyjne może być wszczęte bez uprzedniego doręczenia upomnienia w przypadkach, gdy:

1) należność pieniężna została określona w orzeczeniu,

2) zobowiązany ma ustawowy obowiązek obliczenia lub uiszczenia należności pieniężnej bez wezwania,

3) egzekucja dotyczy należności z tytułu:

a) grzywien nałożonych w drodze mandatu karnego w postępowaniu w sprawach o wykroczenia,

b) grzywien wymierzonych mandatem karnym i innych należności pieniężnych orzeczonych w postępowaniu karnym skarbowym,

c) kar pieniężnych i kosztów postępowania orzeczonych w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych,

d) odszkodowań orzeczonych w sprawach o naprawienie szkód wyrządzonych przez skazanych w mieniu zakładów karnych i aresztów śledczych,

4) egzekucja dotyczy kosztów upomnienia i kosztów egzekucyjnych.

Rozdział 4

Wydatki egzekucyjne

§ 14. [Podział wydatków]

Wspólne wydatki poniesione w związku z egzekucją lub zabezpieczaniem należności pieniężnej u dwu lub więcej zobowiązanych rozdziela się pomiędzy wszystkich zobowiązanych, biorąc pod uwagę okoliczności egzekucji lub zabezpieczenia u każdego z nich.

§ 15.

1. Wydatki egzekucyjne powinny być udokumentowane rachunkami lub innego rodzaju dowodami pochodzącymi od podmiotów, które świadczyły usługi na rzecz organu egzekucyjnego, a w przypadku wydatku wierzyciela poniesionego na uregulowanie opłaty za dokonanie wpisu lub wykreślenie hipoteki przymusowej – właściwym dokumentem pochodzącym od sądu.

2. Wydatki związane z przechowywaniem ruchomości w składnicy organu egzekucyjnego ustala się w wysokości odpowiadającej cenom stosowanym na danym terenie za tego rodzaju usługi.

3. Z zastrzeżeniem ust. 4, nieudokumentowane rachunkami lub innymi dowodami wydatki związane z ujawnieniem nadającego się do egzekucji składnika majątkowego zobowiązanego ustala się w wysokości:

1) 0,7% najniższego wynagrodzenia pracowników określonego w odrębnych przepisach, jeżeli ujawnienie dotyczy ruchomości znajdującej się poza miejscem zamieszkania lub siedzibą zobowiązanego,

2) 1,3% najniższego wynagrodzenia pracowników określonego w odrębnych przepisach, jeżeli ujawnienie dotyczy prawa majątkowego zobowiązanego, do którego nie mają zastosowania przepisy ustawy o rachunkowości.

4. W przypadku jednego zobowiązanego wydatki, o których mowa w ust. 3, nie mogą przekroczyć 5,3% najniższego wynagrodzenia pracowników określonego w odrębnych przepisach.

5. Przy określaniu wysokości kwot wydatków, o których mowa w ust. 3 i 4, stosuje się zaokrąglenia przewidziane w art. 27a ustawy.

Rozdział 5

Wynagrodzenie biegłego skarbowego

§ 16. [Wynagrodzenie biegłego]

1. Biegłemu skarbowemu wezwanemu do oszacowania majątku zobowiązanego przysługuje wynagrodzenie za wykonaną pracę w wysokości określonej zgodnie z § 17 oraz wynagrodzenie w wysokości odpowiadającej udokumentowanym wydatkom z tytułu kosztów przejazdu, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Wynagrodzenie z tytułu poniesionych kosztów przejazdu przysługuje biegłym skarbowym wezwanym do oszacowania wartości majątku znajdującego się poza miejscem zamieszkania biegłego skarbowego.

§ 17.

1. Z zastrzeżeniem ust. 2, wynagrodzenie biegłego skarbowego określa się w wysokości stanowiącej iloczyn czasu pracy związanej z szacowaniem wartości majątku zobowiązanego oraz stawki godzinowej wynoszącej 3,3 % najniższego wynagrodzenia pracowników określonego w odrębnych przepisach.

2. Stawka godzinowa za wykonaną pracę związaną z szacowaniem wartości praw majątkowych oraz środków transportowych podlegających rejestracji wynosi 10% podstawy, o której mowa w ust. 1.

§ 18.

W czasie pracy związanej z szacowaniem wartości majątku zobowiązanego uwzględnia się również czas zużyty na dokonanie przez biegłego skarbowego czynności przygotowawczych oraz na opracowanie i sporządzenie protokołu wyceny tego majątku.

Rozdział 6

Szczególny tryb postępowania przy sprzedaży przedmiotów łatwo psujących się

§ 19. [Sprzedaż przedmiotów psujących się]

1. Przedmioty łatwo psujące się, a w szczególności nabiał, owoce i warzywa, bezpośrednio po zajęciu, sprzedaje się przedsiębiorcom prowadzącym działalność handlową po cenach płaconych przez te podmioty dostawcom. Jeżeli sprzedaż w tym trybie nie dojdzie do skutku, zajęte przedmioty łatwo psujące się sprzedaje się w drodze licytacji, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

2. Jeżeli zwłoka w sprzedaży mogłaby doprowadzić do zepsucia się towaru, nie stosuje się przepisów dotyczących obwieszczeń o licytacji zawartych w ustawie.

3. Odstępuje się od egzekucji z przedmiotów, które ze względów sanitarnych nie mogą być dopuszczone do użytku lub spożycia.

Rozdział 7

Szczególny tryb postępowania przy przechowywaniu i sprzedaży zajętych kosztowności

§ 20. [Zajęcie kosztowności]

1. Po ujawnieniu u zobowiązanego kosztowności poborca skarbowy dokonuje ich zajęcia i opisu, wyszczególniając w protokole zajęcia rodzaj, jakość, cechy szczególne, w tym numery, cechy probiercze i znaki, a także cechy zewnętrzne każdego z zajętych przedmiotów. Jednocześnie poborca skarbowy zaznacza w protokole zajęcia, że oszacowanie kosztowności nastąpi przy udziale biegłego. Jeżeli zobowiązany posiada rachunki na zajęte kosztowności lub atesty urzędu probierczego, poborca skarbowy dokonuje opisu na podstawie tych rachunków lub atestów i czyni o tym wzmiankę w protokole zajęcia. Protokół zajęcia podpisuje poborca i zobowiązany.

2. Jeżeli zobowiązany nie zgadza się z opisem zajętych kosztowności, poborca skarbowy spisuje dodatkowy protokół, w którym podaje oświadczenia zobowiązanego w zakresie poszczególnych zajętych przedmiotów. Protokół ten również podpisuje poborca skarbowy i zobowiązany. O sporządzeniu protokołu dodatkowego poborca skarbowy czyni odpowiednią wzmiankę w protokole zajęcia.

3. Protokoły, o których mowa w ust. 1 i 2, spisuje się w trzech egzemplarzach, z których jeden otrzymuje zobowiązany, jeden pozostaje przy kosztownościach, a jeden – w aktach egzekucyjnych.

4. Po dokonaniu opisu zajętych kosztowności poborca wkłada je w obecności zobowiązanego do koperty wraz z jednym egzemplarzem protokołu zajęcia i umieszcza na sklejeniach koperty nalepki egzekucyjne. Zobowiązany umieszcza na sklejeniach koperty swe podpisy lub odciski pieczątki.

5. Po dokonaniu czynności określonych w ust. 1–4 poborca skarbowy niezwłocznie przekazuje organowi egzekucyjnemu zapieczętowaną kopertę zawierającą kosztowności, którą w jego obecności składa się do kasy pancernej będącej w dyspozycji organu egzekucyjnego. Potwierdzenie złożenia tej koperty umieszcza się na egzemplarzu protokołu zajęcia przechowywanego w aktach egzekucyjnych.

6. Kasa pancerna, o której mowa w ust. 5, powinna się znajdować w pomieszczeniu posiadającym drzwi antywłamaniowe lub obite blachą, a także kraty w oknach, jeżeli pomieszczenie znajduje się na parterze budynku lub poniżej.

§ 21.

1. W terminie 7 dni od daty zajęcia kosztowności organ egzekucyjny wyznacza termin i miejsce, w którym odbędzie się oszacowanie wartości kosztowności, zawiadamiając zobowiązanego, że ma on prawo wzięcia udziału w tej czynności i że jego nieusprawiedliwiona nieobecność nie spowoduje odroczenia terminu otwarcia koperty i dokonania oszacowania.

2. Termin oszacowania powinien być wyznaczony nie później niż w terminie 14 dni od daty zajęcia.

§ 22.

Do oszacowania kosztowności organ egzekucyjny wzywa biegłego skarbowego.

§ 23.

1. W terminie, o którym mowa w § 21 ust. 2, następuje otwarcie koperty z kosztownościami i oszacowanie ich wartości w obecności zobowiązanego, jeżeli się stawił.

2. Jeżeli zobowiązany nie stawił się i usprawiedliwił swoją nieobecność, organ egzekucyjny wyznacza nowy termin, zaznaczając jednak w zawiadomieniu, skierowanym do zobowiązanego, że nowy termin jest ostateczny i w razie niemożności stawienia się zobowiązany powinien upoważnić inną osobę do zastąpienia go przy otwarciu koperty z kosztownościami i oszacowaniu ich wartości.

3. Jeżeli zobowiązany nie stawił się w wyznaczonym terminie i nie usprawiedliwił swojej nieobecności, otwarcie koperty następuje w obecności biegłego skarbowego, komornika skarbowego, pracownika, który przyjął zapieczętowaną kopertę zawierającą kosztowności na przechowywanie w kasie pancernej, i poborcy skarbowego, który dokonał zajęcia kosztowności. Po otwarciu koperty spisuje się protokół dotyczący nienaruszenia pieczęci i zgodności znajdujących się w kopercie przedmiotów z protokołem zajęcia.

4. Biegły skarbowy sporządza protokół oszacowania wartości kosztowności, w którym wymienia odrębnie każdy przedmiot, podając jego cechy zewnętrzne, materiał, z którego został wytworzony, i oszacowaną jego wartość. W protokole oszacowania przedmiotów z metali szlachetnych podaje się również wartość kruszcu, z którego przedmioty te zostały wytworzone.

5. Protokół, o którym mowa w ust. 4, sporządza się w trzech egzemplarzach, z których jeden otrzymuje zobowiązany, a pozostałe dwa organ egzekucyjny.

6. Na podstawie protokołu sporządzonego przez biegłego skarbowego uzupełnia się protokół zajęcia danymi o szacunku wartości zajętych przedmiotów.

§ 24.

Kosztowności sprzedaje się po cenie oszacowania przedsiębiorcy uprawnionemu do prowadzenia skupu i sprzedaży tego rodzaju przedmiotów albo przekazuje takiemu podmiotowi do sprzedaży komisowej. Cena sprzedaży nie może być niższa od wartości szacunkowej. Z uzyskanej ceny potrąca się prowizję komisową.

§ 25.

1. W przypadku niedojścia do skutku sprzedaży w sposób określony w § 24, kosztowności sprzedaje się w drodze licytacji lub przetargu ofert.

2. Cena wywołania przedmiotów z metali szlachetnych nie może być niższa niż wartość kruszcu, z którego przedmioty te zostały wytworzone.

§ 26.

W przypadku niesprzedania kosztowności w drugiej licytacji lub w drodze przetargu ofert sprzedaje się je na złom uprawnionym przedsiębiorcom.

Rozdział 8

Sposób przeprowadzenia opisu i oszacowania wartości nieruchomości

§ 27. [Oszacowanie wartości nieruchomości]

1. Rzeczoznawca majątkowy dokonuje oszacowania wartości nieruchomości niezwłocznie po wyznaczeniu go przez organ egzekucyjny.

2. Jeżeli z ważnych powodów oszacowanie wartości nieruchomości nie może być niezwłocznie dokonane, organ egzekucyjny wyznacza rzeczoznawcy majątkowemu odpowiedni termin. Termin ten może być przedłużony tylko w wyjątkowych przypadkach.

3. Organ egzekucyjny może zlecić rzeczoznawcy majątkowemu dokonanie czynności niezbędnych dla sporządzenia opisu nieruchomości.

§ 28.

1. Rzeczoznawca majątkowy dokonuje opisu lub oszacowania wartości nieruchomości zgodnie z zasadami wyceny nieruchomości, które są lub mogą być przedmiotem obrotu określonymi w odrębnych przepisach regulujących zasady wyceny nieruchomości oraz zasady i tryb sporządzania operatu szacunkowego, z uwzględnieniem przepisów niniejszego rozporządzenia.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio przy dokonywaniu czynności, o których mowa w art. 27 ust. 3.

§ 29.

1. Przy dokonywaniu oszacowania wartości nieruchomości rzeczoznawca majątkowy zbiera wszelkie dane umożliwiające dokładne określenie wartości nieruchomości.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do organu egzekucyjnego lub rzeczoznawcy majątkowego przy zbieraniu danych niezbędnych do dokonania opisu nieruchomości.

§ 30.

Opis nieruchomości powinien w przejrzysty sposób określać nieruchomość oraz jej rodzaj i stan, z uwzględnieniem danych, o których mowa w art. 110r § 1 ustawy, oraz informacji dotyczącej sposobu dojazdu do nieruchomości od drogi publicznej.

§ 31.

Jeżeli dane zawarte w wyciągach z księgi wieczystej lub z ewidencji gruntów i budynków, dotyczące powierzchni lub sposobu użytkowania nieruchomości, nie odpowiadają stanowi rzeczywistemu, w opisie podaje się stan rzeczywisty i wyjaśnia, na czym polega niezgodność z danymi ujawnionymi w księdze wieczystej lub w ewidencji gruntów i budynków. O stwierdzonej niezgodności organ egzekucyjny powiadamia niezwłocznie sąd prowadzący księgę wieczystą lub organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków.

§ 32.

Jeżeli na nieruchomości znajdują się budynki lub inne urządzenia, opis powinien zawierać dokładne wskazanie ich roku budowy, stanu, przeznaczenia, rodzaju konstrukcji i materiału budowlanego, ilości kondygnacji, sposobu użytkowania, jak również sposobu i jakości wykonania i wyposażenia w instalacje i urządzenia.

§ 33.

Opis nieruchomości rolnych powinien zawierać, poza opisem położonych na nich budynków i urządzeń, określenie obszaru, jakości i klasy gruntów ornych, łąk, pastwisk, lasów, ogrodów (z wyodrębnieniem obszaru sadów), torfowisk, terenów z pokładami żwiru, gipsu i gliny, kamieniołomów, wód, a ponadto rodzaju i obszaru zasiewów i upraw, ilości i jakości inwentarza żywego i martwego, jak również zapasów niezbędnych do prowadzenia gospodarstwa rolnego do najbliższych zbiorów.

§ 34.

1. Jeżeli obciążające nieruchomość lub związane z własnością nieruchomości prawa nie są określone kwotowo, wartość ich ustala rzeczoznawca majątkowy, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Wartość praw, których przedmiotem są świadczenia powtarzające się, rzeczoznawca majątkowy ustala w sposób przewidziany w przepisach ustawy o podatku od spadków i darowizn.

§ 35.

Przy oszacowaniu wartości nieruchomości nie uwzględnia się praw odkupu i pierwokupu.

§ 36.

Jeżeli przedmiotem egzekucji jest użytkowanie wieczyste, w protokole opisu i oszacowania wartości nieruchomości wymienia się oszacowaną przez rzeczoznawcę majątkowego wartość prawa użytkowania wieczystego oraz dzień, z upływem którego wygasa okres ustanowienia użytkowania wieczystego.

§ 37.

1. W opisie nieruchomości wyszczególnia się oszacowaną przez rzeczoznawcę majątkowego wartość praw osób trzecich zgłoszonych do nieruchomości, budowli lub innych urządzeń albo przynależności lub pożytków oraz rzeczy, które znajdują się we władaniu osób trzecich.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku licytacji wydzielonej części nieruchomości.

§ 38.

Przepisy § 27–37 stosuje się odpowiednio w egzekucji z przedmiotów lub praw, z których egzekucja jest prowadzona według przepisów o egzekucji z nieruchomości.

Rozdział 9

Wzory obowiązujących druków stosowanych w egzekucji lub zabezpieczaniu należności pieniężnych

§ 39. [Wzory druków]

Określa się:

1) wzór listy biegłych skarbowych, stanowiący załącznik nr 8 do rozporządzenia,

2) wzór zawiadomienia o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego wynagrodzenie u dłużnika zajętej wierzytelności będącego pracodawcą, stanowiący załącznik nr 9 do rozporządzenia,

3) wzór zawiadomienia o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego świadczenie z zaopatrzenia emerytalnego oraz z ubezpieczenia społecznego u dłużnika zajętej wierzytelności będącego organem rentowym, stanowiący załącznik nr 10 do rozporządzenia,

4) wzór zawiadomienia o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego wierzytelność z rachunku bankowego u dłużnika zajętej wierzytelności będącego bankiem, stanowiący załącznik nr 11 do rozporządzenia,

5) wzór zawiadomienia o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego wierzytelność pieniężną u innego dłużnika zajętej wierzytelności niż pracodawca, organ rentowy lub bank, stanowiący załącznik nr 12 do rozporządzenia,

6) wzór zawiadomienia o zajęciu praw majątkowych w postaci papierów wartościowych zapisanych na rachunku papierów wartościowych oraz wierzytelności z rachunku pieniężnego u dłużnika zajętej wierzytelności będącego podmiotem prowadzącym takie rachunki, stanowiący załącznik nr 13 do rozporządzenia,

7) wzór protokołu odbioru dokumentu, stanowiący załącznik nr 14 do rozporządzenia,

8) wzór protokołu zajęcia autorskiego prawa majątkowego i praw pokrewnych lub prawa własności przemysłowej lub zawiadomienia o zajęciu patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji znaku towarowego, prawa z rejestracji topografii układu scalonego lub prawa do projektu racjonalizatorskiego, stanowiący załącznik nr 15 do rozporządzenia,

9) wzór zawiadomienia o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego udział w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością u dłużnika zajętej wierzytelności będącego spółką, stanowiący załącznik nr 16 do rozporządzenia,

10) wzór protokołu zajęcia i odbioru ruchomości, stanowiący załącznik nr 17 do rozporządzenia,

11) wzór zarządzenia zabezpieczenia, stanowiący załącznik nr 18 do rozporządzenia.

Rozdział 10

Przepisy przejściowe i końcowe

§ 40. [Skuteczność postępowania egzekucyjnego]

Postępowanie egzekucyjne, wszczęte przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, będzie prowadzone w myśl przepisów tego rozporządzenia, z tym że wydane postanowienia oraz czynności egzekucyjne dokonane przed tym dniem z zachowaniem przepisów dotychczasowych są skuteczne.

§ 41.

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 30 listopada 2001 r.

Minister Finansów: M. Belka

Załącznik 1.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów
z dnia 22 listopada 2001 r. (poz. 1541)

Załącznik nr 1