Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 12 poz. 110

2. Przepisów ustawy nie stosuje się wobec osób lub instytucji, które na podstawie odrębnych przepisów mogą podejmować, w ramach wykonywania obowiązków zawodowych, działania posiadające charakter czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, lub działania o zbliżonym charakterze.

1) zbieranie informacji w sprawach cywilnych,

2) zbieranie informacji dotyczących majątku, zdolności płatniczych oraz wiarygodności w stosunkach gospodarczych osób i jednostek organizacyjnych,

3) zbieranie informacji dotyczących bezprawnego wykorzystywania w działalności gospodarczej nazw handlowych i znaków towarowych, nieuczciwej konkurencji oraz ujawnienia wiadomości stanowiących tajemnicę handlową,

4) sprawdzanie wiarygodności informacji dotyczących szkód zgłaszanych zakładom ubezpieczeniowym,

5) poszukiwanie osób zaginionych lub ukrywających się,

6) poszukiwanie mienia,

7) zbieranie informacji w sprawie, w której toczy się postępowanie karne, postępowanie w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe i inne, jeśli w toku postępowania można zastosować przepisy prawa karnego.

2. Zleceniodawcą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 7, nie mogą być organy prowadzące i nadzorujące postępowania w tych sprawach.

2. Detektywem w rozumieniu ustawy jest osoba posiadająca licencję.

3. Tytułu zawodowego „detektyw” może używać wyłącznie osoba posiadająca licencję.

1) przedsiębiorcę, we własnym imieniu, pod warunkiem posiadania zezwolenia na wykonywanie usług detektywistycznych,

2) na podstawie stosunku pracy lub umowy zlecenia z przedsiębiorcą posiadającym zezwolenie, o którym mowa w pkt 1.

2. Detektyw uprawniony do przetwarzania danych osobowych, w związku z wykonywaniem przez niego czynności detektywa, nie może powierzać przetwarzania danych innemu podmiotowi.

3. Detektyw ma obowiązek zniszczyć przetwarzane dane osobowe, zebrane w toku wykonywania czynności detektywa, najpóźniej bezpośrednio po zaprzestaniu korzystania z uprawnień detektywa.

4. Detektyw jest obowiązany przy przetwarzaniu danych osobowych stosować przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. Nr 133, poz. 883, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 50, poz. 580 i Nr 116, poz. 1216 oraz z 2001 r. Nr 42, poz. 474, Nr 49, poz. 509 i Nr 100, poz. 1087), z wyłączeniem art. 25 ust. 1 i art. 32–35.

1) ustalić tożsamość osoby zlecającej wykonanie czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1,

2) zachować należytą staranność w wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1,

3) przestrzegać przy wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, przepisów prawa oraz odmówić wykonania czynności nieetycznej lub niezgodnej z prawem.

2. Obowiązek zachowania tajemnicy ciąży na detektywie także po zaprzestaniu wykonywania działalności w zakresie usług detektywistycznych.

3. Detektyw może zostać zwolniony z zachowania tajemnicy na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego.

1) datę zawarcia umowy,

2) opis przedmiotu umowy,

3) określenie zakresu i przebiegu przeprowadzonych czynności,

4) opis stanu faktycznego,

5) datę zakończenia czynności w sprawie.

2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, sporządza się w jednym egzemplarzu i wraz z materiałami dokumentującymi opis stanu faktycznego przekazuje zleceniodawcy.

2. Wydanie zezwolenia następuje po zasięgnięciu opinii wojewody właściwego ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania przedsiębiorcy ubiegającego się o zezwolenie.

1) przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną, jeżeli posiada licencję,

2) przedsiębiorcy innego niż osoba fizyczna, jeżeli licencję posiada co najmniej jeden członek organu zarządzającego przedsiębiorcy

– zwanego dalej „wnioskodawcą”.

2. Wnioskodawca, o którym mowa w art. 16 pkt 2, może ubiegać się o zezwolenie, jeżeli osoby nieposiadające licencji, wchodzące w skład organu zarządzającego przedsiębiorcy, oraz ustanowieni przez ten organ prokurenci i pełnomocnicy nie byli karani za przestępstwa popełnione z winy umyślnej.

1) oznaczenie wnioskodawcy i jego siedziby oraz jego adres,

2) numer wnioskodawcy w rejestrze przedsiębiorców,

3) wskazanie adresów stałych miejsc wykonywania działalności gospodarczej,

4) określenie zasięgu terytorialnego świadczenia usług detektywistycznych,

5) datę podjęcia działalności gospodarczej,

6) dane osobowe wnioskodawcy, o którym mowa w art. 16 pkt 1, a w przypadku wnioskodawcy, o którym mowa w art. 16 pkt 2, dane członków organu zarządzającego przedsiębiorcy oraz ustanowionych przez ten organ prokurentów i pełnomocników, zawierające: imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer PESEL, a w przypadku osoby posiadającej obywatelstwo innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej – serię i numer paszportu, oraz adresy zameldowania tych osób na pobyt stały i czasowy.

2. Wnioskodawca może wystąpić o wydanie zezwolenia na czas oznaczony.

3. Do wniosku należy dołączyć następujące dokumenty:

1) określające formę prawną wnioskodawcy, w szczególności umowę spółki lub inny przewidziany przepisami prawa dokument dotyczący ustanowienia działalności i organizacji przedsiębiorcy,

2) odpis z rejestru przedsiębiorców,

3) listę udziałowców albo akcjonariuszy posiadających nie mniej niż 30% akcji lub udziałów,

4) określające proporcje udziału kapitału polskiego i zagranicznego w spółce oraz jego wysokość, z oznaczeniem adresów siedziby lub miejsca zamieszkania wspólnika lub wspólników zagranicznych, gdy spółka jest podmiotem z udziałem zagranicznym,

5) dokument potwierdzający posiadanie licencji przez osoby, o których mowa w art. 16 pkt 1 lub 2,

6) zaświadczenia o niekaralności wszystkich osób wymienionych we wniosku,

7) zaświadczenie właściwego organu podatkowego stwierdzające, że przedsiębiorca nie zalega z wpłatami należności budżetowych, oraz zaświadczenie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezaleganiu z opłaceniem składek,

8) odpis z rejestru dłużników niewypłacalnych Krajowego Rejestru Sądowego.

1) imię i nazwisko oraz numer licencji przedsiębiorcy lub osób wymienionych w art. 16 pkt 2,

2) oznaczenie przedsiębiorcy i jego siedziby oraz jego adres,

3) wskazanie adresu stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej,

4) określenie terminu ważności zezwolenia,

5) określenie zasięgu terytorialnego wykonywania działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług detektywistycznych,

6) datę wydania zezwolenia.

2. W zezwoleniu zamieszcza się pouczenie o obowiązku podjęcia działalności gospodarczej w terminie 6 miesięcy od daty wydania zezwolenia.

3. Przedsiębiorca jest obowiązany powiadomić organ zezwalający, w terminie 14 dni, o zmianach stanu faktycznego i prawnego w zakresie danych zawartych we wniosku i w dokumentach stanowiących załączniki do wniosku powstałych po dacie wydania zezwolenia.

1) jeżeli przedsiębiorcy uprzednio cofnięto zezwolenie z przyczyn, o których mowa w art. 26 pkt 2 lit. a)–f) lub pkt 3, a od dnia cofnięcia zezwolenia do dnia złożenia następnego wniosku nie upłynęły 3 lata,

2) jeżeli przedsiębiorca nie spełnia warunków, o których mowa w art. 16 lub 17,

3) ze względu na zagrożenie bezpieczeństwa powszechnego i porządku publicznego.

1) powiadomić organ zezwalający o podjęciu działalności, w terminie 14 dni od dnia jej podjęcia, nie później jednak niż w ciągu 6 miesięcy od daty wydania zezwolenia,

2) zachowywać formę pisemną umów dotyczących prowadzonej działalności gospodarczej,

3) prowadzić i przechowywać dokumentację dotyczącą zatrudnianych detektywów oraz zawieranych i realizowanych umów, a także sprawozdań sporządzanych po zakończeniu spraw,

4) przedstawiać dokumentację, o której mowa w pkt 3, na żądanie organu upoważnionego do kontroli, z wyłączeniem sprawozdania, o którym mowa w art. 13 ust. 1, które nie podlega kontroli organu zezwalającego.

2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, rodzaj dokumentacji, o której mowa w ust. 1 pkt 3, formy jej prowadzenia oraz okres przechowywania, uwzględniając w szczególności wykaz zatrudnionych przez przedsiębiorcę detektywów, rejestr zawartych umów wraz z opisem ich realizacji, a także sprawozdanie kończące postępowanie w sprawie.

2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Polskiej Izby Ubezpieczeń, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady spełnienia obowiązku ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 1, w tym w szczególności termin powstania obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, wydając rozporządzenie, uwzględnia konieczność zapewnienia gwarancji spełnienia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia.

1) upłynął termin 6 miesięcy od dnia wydania zezwolenia, a przedsiębiorca nie podjął lub nie powiadomił organu zezwalającego o podjęciu działalności gospodarczej,

2) przedsiębiorca:

a) przestał spełniać warunki, o których mowa wart. 16 lub 17,

b) poprzez swoje działanie stwarza zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo zagrożenie dla bezpieczeństwa lub dóbr osobistych obywateli,

c) wykonuje czynności zastrzeżone dla organów i instytucji państwowych,

d) nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 23 ust. 1. bądź uniemożliwia przeprowadzenie kontroli swojej działalności przez uprawnione organy,

e) nie wykonał obowiązku, o którym mowa w art. 24 ust. 1,

f) nie usunął innych stwierdzonych uchybień w terminie wyznaczonym przez organ zezwalający w wezwaniu do ich usunięcia,

g) powiadomił organ zezwalający o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu albo jeżeli okoliczności faktyczne wskazują na zaprzestanie jej prowadzenia,

3) wobec przedsiębiorcy wydane zostało prawomocne orzeczenie sądu zakazujące prowadzenia działalności gospodarczej.

2. Organ zezwalający może upoważnić do przeprowadzenia kontroli działalności gospodarczej w zakresie usług detektywistycznych inny organ państwowy wyspecjalizowany w kontroli danego rodzaju działalności.

1) posiada obywatelstwo polskie lub obywatelstwo innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz biegłą znajomość języka polskiego,

2) ukończyła 21 lat,

3) posiada wykształcenie co najmniej średnie,

4) ma pełną zdolność do czynności prawnych,

5) nie toczy się przeciwko niej postępowanie karne lub postępowanie w sprawach o przestępstwa skarbowe popełnione z winy umyślnej,

6) nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe popełnione z winy umyślnej,

7) nie została zwolniona dyscyplinarnie z Policji, Straży Granicznej, Urzędu Ochrony Państwa, wojska, prokuratury, sądu lub z innego urzędu administracji publicznej w Rzeczypospolitej Polskiej lub innym państwie członkowskim Unii Europejskiej w ciągu ostatnich 5 lat,

8) posiada nienaganną opinię wydaną przez komendanta powiatowego (miejskiego) Policji właściwego ze względu na jej miejsce zamieszkania.

2. Okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 4–7, potwierdzają odpowiednio: pisemne oświadczenie osoby ubiegającej się o wydanie licencji, zaświadczenie o niekaralności oraz świadectwo pracy. Dokumenty te osoba ubiegająca się o wydanie licencji jest obowiązana złożyć wraz z wnioskiem o wydanie licencji.

3. Licencję wydaje się osobie, która spełnia warunki określone w ust. 1 oraz:

1) posiada zdolność fizyczną i psychiczną do wykonywania czynności w zakresie usług detektywistycznych, stwierdzoną orzeczeniem lekarskim,

2) złożyła egzamin przed właściwą komisją.

4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb składania wniosku o wydanie licencji oraz dokumenty potwierdzające spełnienie wymogów, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, uwzględniając potrzebę zapewnienia sprawności postępowania.

2. Członkowie komisji za udział w jej pracach otrzymują wynagrodzenie w wysokości nieprzekraczającej 50% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z ostatniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

1) tryb wnoszenia opłaty, o której mowa w art. 31,

2) jej wysokość,

3) stawki wynagrodzenia egzaminatorów.

2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, należy uwzględnić w szczególności podmiot uprawniony do pobierania opłaty, termin jej wnoszenia, kalkulację kosztów egzaminów obejmującą ich koszty organizacyjno-techniczne, a także funkcje pełnione przez egzaminatorów w komisji egzaminacyjnej i czas trwania egzaminów.

1) zakres obowiązujących tematów egzaminacyjnych,

2) skład komisji egzaminacyjnej i sposób przeprowadzania egzaminów,

3) tryb, formę i terminy powoływania komisji egzaminacyjnych oraz przeprowadzania egzaminów.

2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, należy uwzględnić w szczególności podstawowe bloki tematyczne z zakresu znajomości dziedzin, o których mowa w art. 33, a także wskazać instytucje i organizacje, z których będą powoływani członkowie komisji, reprezentujący w szczególności sąd, prokuraturę, Policję, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania oraz środowiska naukowe z dziedziny kryminalistyki, kryminologii, wiktymologii i psychologii sądowej.

2. Licencję wydaje się na czas nieoznaczony.

3. Za wydanie licencji pobiera się opłatę.

4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty za licencję oraz tryb jej wnoszenia, uwzględniając w szczególności termin wnoszenia opłaty i podmiot uprawniony do jej pobierania, a także okoliczność, że opłata powinna zapewniać pokrycie kosztów związanych z wydaniem licencji.

1) imię i nazwisko posiadacza,

2) fotografię posiadacza,

3) datę i miejsce urodzenia,

4) numer ewidencyjny PESEL – w przypadku obywateli polskich,

5) numer licencji, datę jej wystawienia i oznaczenie organu wystawiającego.

2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór i tryb wydawania licencji.

2. Komendant wojewódzki Policji cofa i zatrzymuje licencję, jeżeli detektyw:

1) przestał spełniać choćby jeden z warunków, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 4–6 lub w ust. 3 pkt1,

2) wniósł zawiadomienie na piśmie o zaprzestaniu wykonywania czynności detektywa.

2. Komendant wojewódzki Policji, w przypadku powzięcia wiadomości o wszczęciu postępowania karnego przeciwko detektywowi o przestępstwo umyślne inne niż wymienione w ust. 1 lub postępowania w sprawie o umyślne przestępstwo skarbowe, może zawiesić prawa wynikające z licencji do czasu wydania prawomocnego orzeczenia w sprawie.

3. Komendant wojewódzki Policji, w przypadku zawieszenia praw wynikających z licencji, zatrzymuje licencję.

2. Rejestr detektywów obejmuje następujące dane:

1) imię i nazwisko,

2) adres zamieszkania,

3) numer licencji i datę jej wydania,

4) datę zawieszenia lub cofnięcia licencji.

3. Rejestr detektywów jest jawny.

1) zakres badań lekarskich i psychologicznych, którym jest obowiązana poddać się osoba ubiegająca się o wydanie licencji, oraz zakres i częstotliwość przeprowadzania tych badań w odniesieniu do osób posiadających licencję,

2) kwalifikacje oraz dodatkowe wymogi dotyczące lekarzy i psychologów upoważnionych do przeprowadzania badań oraz wydawania orzeczeń, o których mowa w art. 29 ust. 3 pkt 1,

3) warunki i tryb:

a) odwoływania się od orzeczeń lekarskich,

b) uzyskiwania i utraty przez lekarzy i psychologów uprawnień do przeprowadzania badań lekarskich i psychologicznych,

c) kontroli wykonywania i dokumentowania badań lekarskich i psychologicznych oraz wydawania orzeczeń lekarskich,

4) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami lekarskimi i psychologicznymi oraz wzory stosowanych dokumentów,

5) maksymalne stawki opłat za badania lekarskie i psychologiczne.

2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, należy uwzględnić okoliczność, aby wyniki badań odzwierciedlały stan zdrowia fizycznego i psychicznego osób, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz kwalifikacje lekarzy odpowiednio do rodzaju badań, a także okoliczność, że stawki opłat, o których mowa w ust. 1 pkt 5, powinny zapewniać zwrot kosztów przeprowadzonych badań.

2. Tej samej karze podlega osoba wykonująca czynności detektywa w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bez wymaganej licencji.

2. Przedsiębiorcy ubiegający się o wymianę zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, są obowiązani złożyć organowi zezwalającemu wniosek o wymianę zezwolenia, w terminie do dnia 31 grudnia
2002 r.

3. Do wniosku o wymianę zezwolenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 18, dotyczące wydania zezwolenia.

Zgodnie z art. 122 ust. 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej podpisuję ustawę z pominięciem art. 51 uznanego wyrokiem Trybunatu Konstytucyjnego z dnia 3 października 2001 r. (Monitor Polski Nr 45, poz. 739) za niezgodny z Konstytucją.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

* Pominięto jako niezgodny z art. 2 i art. 42 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stosownie do wyroku Trybunatu Konstytucyjnego z dnia 3 października 2001 r. sygn. akt K. 27/2001 (Monitor Polski Nr 45, poz. 739). Ustawa wchodzi w życie – zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718 i z 2001 r. Nr 46, poz. 499) – po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.