REKLAMA
Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 55 poz. 498
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA
z dnia 16 kwietnia 2002 r.
w sprawie rodzajów oraz stężeń substancji, które powodują, że urobek jest zanieczyszczony.
Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628 i z 2002 r. Nr 41, poz. 365) zarządza się, co następuje:
2. Rodzaje oraz stężenia substancji, o których mowa w ust. 1, określa załącznik do rozporządzenia.
Minister Środowiska: S. Żelichowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Środowiska
z dnia 16 kwietnia 2002 r. (poz. 498)
RODZAJE ORAZ STĘŻENIA SUBSTANCJI, KTÓRE POWODUJĄ, ŻE UROBEK POCHODZĄCY Z POGŁĘBIANIA AKWENÓW MORSKICH W ZWIĄZKU Z UTRZYMANIEM INFRASTRUKTURY ZAPEWNIAJĄCEJ DOSTĘP DO PORTÓW, A TAKŻE Z POGŁĘBIANIA ZBIORNIKÓW WODNYCH, STAWÓW, CIEKÓW NATURALNYCH, KANAŁÓW l ROWÓW W ZWIĄZKU Z UTRZYMANIEM l REGULACJĄ WÓD JEST ZANIECZYSZCZONY
1. Metalea, b
| 1) Arsen | – w stężeniu równym lub wyższym od 30 mg/kg suchej masy |
| 2) Chrom | – w stężeniu równym lub wyższym od 200 mg/kg suchej masy |
| 3) Cynk | – w stężeniu równym lub wyższym od 1000 mg/kg suchej masy |
| 4) Kadm | – w stężeniu równym lub wyższym od 7,5 mg/kg suchej masy |
| 5) Miedź | – w stężeniu równym lub wyższym od 150 mg/kg suchej masy |
| 6) Nikiel | – w stężeniu równym lub wyższym od 75 mg/kg suchej masy |
| 7) Ołów | – w stężeniu równym lub wyższym od 200 mg/kg suchej masy |
| 8) Rtęć | – w stężeniu równym lub wyższym od 1 mg/kg suchej masy |
2. Związki organicznec
1) Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA)d
| a) Benzo(a)antracen | – w stężeniu równym lub wyższym od 1,5 mg/kg suchej masy |
| b) Benzo(b)fluoranten | – w stężeniu równym lub wyższym od 1,5 mg/kg suchej masy |
| c) Benzo(k)fluoranten | – w stężeniu równym lub wyższym od 1,5 mg/kg suchej masy |
| d) Benzo(ghi)perylen | – w stężeniu równym lub wyższym od 1,0 mg/kg suchej masy |
| e) Benzo(a)piren | – w stężeniu równym lub wyższym od 1,0 mg/kg suchej masy |
| f) Dibenzo(a,h)antracen | – w stężeniu równym lub wyższym od 1,0 mg/kg suchej masy |
| g) lndeno(1,2,3-c,d)ipren | – w stężeniu równym lub wyższym od 1,0 mg/kg suchej masy |
2) Polichlorowane bifenyle (PCB) d
| Suma kongenerów PCB 28, 52, 101, 118, 138, 153 i 180 suchej masy. | – w stężeniu równym lub wyższym od 0,3 mg/kg |
–––––
Objaśnienia:
a Pobieranie i przygotowywanie próbki reprezentatywnej do oznaczania metali: Dla prac czerpalnych na torach wodnych, w zbiornikach wodnych, ciekach naturalnych, kanałach i rowach przy głębokości czerpania do 1 m i w basenach portowych przy głębokości czerpania do 0,5 m próby pobrać chwytakiem. Dla większych głębokości czerpania pobrać próby rdzeniowe- Wymagana liczba punktów pobrania prób zależy od przewidywanej objętości prac czerpalnych:
| – do 25 000 m3 urobku | – 3 | punkty poboru próbek, |
| – 25 000–100 000 m3 urobku | – 4– 6 | punktów poboru próbek, |
| – 100 000–500 000 m3 urobku | – 7–15 | punktów poboru próbek, |
| – 500 000–2 000 000 m3 urobku | – 16–30 punktów poboru próbek, | |
| – powyżej 2 000 000 m3 urobku – | dalszych 10 punktów poboru próbek na każdy 1 min m3. | |
Reprezentatywną próbkę w ilości równej lub większej niż 1 kg należy wysuszyć w temperaturze pokojowej do stałej masy, przesiać przez sito nylonowe 2 mm. Stężenie substancji oznaczać we frakcji urobku o uziarnieniu <2 mm – w celu wyeliminowania materiałów niebędących składnikami urobku, takich jak: kawałki złomu metali, kawałki drewna, muszle, fragmenty żużlu, okruchy farb i lakierów, zestalone kawałki smoły czy asfaltu itp.
Z odsianej frakcji urobku <2 mm, po skwartowaniu, pobrać 100 g próbkę analityczną i utrzeć do ziaren <0,063 mm w moździerzu agatowym w celu uzyskania rozdrobnionej próbki.
b Oznaczanie metali – metodą ICP – AES (spektrometria emisyjna ze wzbudzeniem plazmowym) lub ASA (absorpcyjna spektrometria atomowa) po roztworzeniu rozdrobnionych próbek roztworem kwasu solnego (1+4).
c Pobieranie i przygotowywane próbki reprezentatywnej do oznaczania związków organicznych: Dla prac czerpalnych na torach wodnych, w zbiornikach wodnych, ciekach naturalnych, kanałach i rowach przy głębokości czerpania do 1 m i w basenach portowych przy głębokości czerpania do 0,5 m próby pobrać chwytakiem. Dla większych głębokości czerpania pobrać próby rdzeniowe. Wymagana liczba punktów pobrania prób zależy od przewidywanej objętości prac czerpalnych:
| – do 25 000 m3 urobku | – 3 | punkty poboru próbek, |
| – 25 000–100 000 m3 urobku | – 4–6 | punktów poboru próbek, |
| – 100 000–500 000 m3 urobku | – 7–15 | punktów poboru próbek, |
| – 500 000–2 000 000 m3 urobku | – 16–30 | punktów poboru próbek, |
| – powyżej 2 000 000 m3 urobku | – dalszych 10 punktów poboru próbek na każdy 1 mln m3. | |
Reprezentatywną próbkę urobku w ilości równej lub większej od 1 kg, przeznaczoną do oznaczeń związków organicznych, pobrać do szklanych naczyń i transportować w chłodziarkach, ewentualnie w torbach chłodniczych, po przywiezieniu do laboratorium suszyć w liofilizatorach.
d Oznaczanie wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych – metodą GC – MSD (chromatografia gazowa z detektorem spektrometrii masowej), metodą HPLC (wysokosprawna chromatografia cieczowa) lub równorzędną w ekstraktach dichlorometanowych uzyskanych po ekstrakcji próbek dichlorometanem.
e Oznaczanie polichlorowanych bifenyli – metodą GC – ECD (chromatografia gazowa z detektorem wychwytu elektronów) lub GC – MSD (chromatografia gazowa z detektorem spektrometrii masowej) w ekstraktach acetonowych uzyskanych po ekstrakcji próbek mieszaniną heksan/aceton.
- Data ogłoszenia: 2002-05-14
- Data wejścia w życie: 2003-01-01
- Data obowiązywania: 2003-01-01
- Dokument traci ważność: 2013-01-23
REKLAMA