Dziennik Ustaw - rok 2003 nr 231 poz. 2316

Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

1) waga – przyrząd pomiarowy do samoczynnego ważenia towaru masowego przez rozdzielenie go na określone porcje, wyznaczenie i zsumowanie wartości mas tych porcji, a następnie połączenie ich w całość;

2) towar masowy – ładunek w postaci ciała stałego, sypkiego o różnej granulacji, nieopakowany;

3) obciążenie maksymalne (Max) – największą wartość masy porcji, która może być odważona automatycznie;

4) obciążenie minimalne (Min) – najmniejszą wartość masy porcji, która może być odważona automatycznie;

5) zakres ważenia – przedział między obciążeniem minimalnym a obciążeniem maksymalnym;

6) wartość działki sumowania (d_t) – wartość działki elementarnej urządzenia wskazującego sumowanie;

7) wartość działki legalizacyjnej (e) – umowną wartość wyrażoną w jednostkach miary masy stosowaną do badań, kontroli i klasyfikacji wagi;

8) urządzenie wskazujące sumowanie – zespół wagi wskazujący liczbę odważonych porcji lub sumę wartości mas wszystkich, kolejno odważonych porcji, połączonych następnie w jedną całość;

9) urządzenie wskazujące częściowe sumowanie – urządzenie wskazujące liczbę odważonych porcji lub sumę wartości mas określonej liczby kolejno odważonych porcji, połączonych następnie w całość;

10) dodatkowe urządzenie wskazujące sumowanie – urządzenie wskazujące z wartością działki większą od wartości działki sumowania, podające liczbę odważonych porcji lub sumę wartości mas kolejno odważonych porcji w dłuższym okresie czasu;

11) minimalna masa sumowania (m_min) – najmniejszą wartość masy towaru masowego, jaka może być zsumowana z błędem nieprzekraczającym błędów granicznych dopuszczalnych, przy automatycznym odważaniu porcji o wartościach mas zawartych w zakresie ważenia wagi;

12) urządzenie zerujące – urządzenie do nastawiania wskazania zerowego, gdy nośnia ładunku jest nieobciążona;

13) cykl automatycznego odważania – następujące po sobie operacje:

a) dostarczenia pojedynczej porcji na nośnię ładunku,

b) zważenia pojedynczej porcji,

c) przeniesienia pojedynczej porcji i połączenie jej w jedną całość z porcjami wcześniej odważonymi;

14) błędy graniczne dopuszczalne wagi – określone wartości skrajne błędu;

15) klasa dokładności wag – klasę wag spełniających określone wymagania metrologiczne i których błędy są zawarte w wyznaczonych granicach.

1) waga, w której odważone porcje towaru mają stałą, zaprogramowaną wartość masy, a wynik ważenia towaru masowego wyznaczany jest jako iloczyn masy porcji i liczby odważeń;

2) waga, w której zaprogramowane porcje towaru ważone są oddzielnie, a wynik ważenia towaru masowego wyznaczany jest jako suma mas odważonych porcji.

1) automatyczny podajnik lub zawór, doprowadzający towar masowy do zespołu wagowego;

2) zespół wagowy z nośnią ładunku, służący do odważania nastawionych porcji towaru;

3) urządzenie wskazujące sumowanie;

4) zespół sterujący pracą wagi w cyklu automatycznego odważania.

2. Nośnia ładunku może być skonstruowana jako zbiornik ładunkowy.

3. Waga może być wyposażona w szczególności w:

1) dodatkowe urządzenie wskazujące sumowanie;

2) urządzenie wskazujące częściowe sumowanie;

3) urządzenie drukujące wyniki sumowania;

4) urządzenia elektroniczne, realizujące określone funkcje, będące oddzielnymi zespołami wagi zwanej dalej wagą elektroniczną.

4. Dodatkowe urządzenia wchodzące w skład wagi nie powinny zakłócać prawidłowego jej działania.

1) 1 d_t – dla wag z automatycznym urządzeniem zerującym;

2) 0,5 d_t – dla wag z półautomatycznym lub nieautomatycznym urządzeniem zerującym.

2. Wagi, o których mowa w § 2 pkt 1:

1) powinny być wyposażone w regulator masy porcji równoważonej automatycznie z podziałką o zakresie nieprzekraczającym 2% obciążenia maksymalnego i działką o wartości nieprzekraczającej 0,05% obciążenia maksymalnego;

2) mogą być wyposażone w urządzenie do ważenia ostatniej porcji towaru, o masie mniejszej niż masa zaprogramowanej porcji.

3. Wagi, o których mowa w § 2 pkt 2, powinny mieć urządzenie wskazujące wynik ważenia każdej porcji.

2. Jeżeli automatyczny podajnik lub zawór wyposażony jest w regulator wydajności, to powinien na nim być oznaczony kierunek zmian wydajności.

1) osiągać położenie równowagi przy obciążeniu równym nastawionej wartości masy porcji w zakresie ważenia;

2) być wyposażony w urządzenie zerujące nieautomatyczne, półautomatyczne lub automatyczne, o zakresie regulacji nieprzekraczającym 4% obciążenia maksymalnego, umożliwiające zerowanie wagi z błędem nieprzekraczającym + 0,25 e.

2. Wartość działki legalizacyjnej zespołu wagowego nie powinna przekraczać wartości działki sumowania.

2. Zbiornik ładunkowy wagi powinien być przystosowany do obciążania wzorcami masy.

1) umożliwiać łatwe i jednoznaczne odczytanie wyników ważenia;

2) mieć wykonane oznaczenie legalnej jednostki miary masy;

3) mieć wyrażoną wartość liczbową działki sumowania w postaci 1 x 10^k; 2 x 10^k lub 5 x 10^k, gdzie k jest liczbą całkowitą dodatnią, ujemną lub zerem.

2. Wartość działki sumowania urządzenia wskazującego sumowanie, urządzenia wskazującego częściowe sumowanie i urządzenia drukującego wyniki sumowania powinna być jednakowa i zawarta w przedziale od 0,01% do 0,2% obciążenia maksymalnego.

3. Wartość działki sumowania dodatkowego urządzenia wskazującego sumowanie powinna być równa co najmniej dziesięciokrotnej wartości działki sumowania, oznaczonej na wadze.

1) przekroczenia obciążenia maksymalnego o więcej niż 9 e;

2) spadku masy odważanej porcji poniżej obciążenia minimalnego, z wyłączeniem ostatniej porcji ważonego towaru.

2. Podczas automatycznego odważania regulacja wagi lub zmiana nastawienia masy porcji nie powinny być możliwe.

1) nie wystąpiło odchylenie znaczące, rozumiane jako różnica między błędem wskazania wagi a jej błędem wskazania wyznaczonym w warunkach odniesienia, przekraczająca wartość działki sumowania, albo

2) po wystąpieniu odchyleń znaczących:

a) podała sygnał ostrzegawczy, optyczny lub akustyczny, trwający do momentu podjęcia przez operatora działań lub zniknięcia odchylenia albo

b) przestała działać;

3) była zabezpieczona przed utratą informacji o wartości zsumowanej.

2. Waga elektroniczna powinna mieć możliwość kontroli wyświetlacza, inicjowanej automatycznie przy włączaniu wagi, polegającej na wskazaniu wszystkich znaków urządzenia wskazującego sumowanie w czasie wystarczającym do wykonania obserwacji przez operatora.

3. Podczas nagrzewania wagi elektronicznej:

1) nie powinna ona wskazywać i przesyłać wyników ważenia;

2) jej automatyczne działanie powinno być wstrzymane.

4. Waga elektroniczna może być wyposażona w interfejs pozwalający na połączenie wagi z urządzeniem peryferyjnym, którego użycie nie powinno wpływać na właściwości metrologiczne wagi i na poprawność jej działania.

1) nazwa lub znak producenta;

2) numer i znak fabryczny;

3) nadany znak zatwierdzenia typu;

4) rodzaj ważonego towaru masowego;

5) wartość działki legalizacyjnej zespołu wagowego, w postaci: „e = ..."

6) obciążenie maksymalne, w postaci: „Max...";

7) obciążenie minimalne, w postaci: „Min ...";

8) oznaczenie klasy dokładności;

9) wartość działki sumowania, w postaci: „d_t = ..."

10) minimalna masa sumowania, w postaci: „m_min =...";

11) wartość napięcia zasilającego;

12) wartość częstotliwości napięcia zasilającego.

2. Na wadze lub urządzeniu wskazującym sumowanie powinny być zamieszczone dodatkowo, jeżeli mają zastosowanie:

1) nazwa lub znak importera;

2) specjalny zakres temperatury pracy, w postaci: „...⁰C/...⁰C”;

3) ciśnienie zasilania pneumatycznego.

2. Błędy graniczne dopuszczalne wag przy automatycznym ważeniu towaru masowego o masie sumowanej m_s równej co najmniej minimalnej masie sumowanej, w zależności od klasy dokładności wynoszą:

1) podczas zatwierdzenia typu i legalizacji:

a) +0,1% m_s dla wag klasy dokładności 0,2,

b) +0,25% m_s dla wag klasy dokładności 0,5;

2) podczas użytkowania:

a) +0,2% m_s dla wag klasy dokładności 0,2,

b) +0,5% m_s dla wag klasy dokładności 0,5.

3. Błędy graniczne dopuszczalne wag, określone w ust. 2, zaokrągla się do całkowitej wartości działki sumowania.

1) § 2 pkt 1 – masie odważonej w pięciu cyklach ważenia przy dowolnym obciążeniu wagi;

2) § 2 pkt 2 – większej z następujących wartości:

a) 1 000 d_t dla wag klasy dokładności 0,2,

b) 400 d_t dla wag klasy dokładności 0,5,

c) obciążenie minimalne.

1) być równa zeru – dla cyfrowych urządzeń wskazujących lub urządzeń drukujących;

2) nie przekraczać bezwzględnej wartości błędów granicznych dopuszczalnych – dla analogowych urządzeń wskazujących.

1) w zakresie temperatury pracy od -10⁰ C do 40⁰ C,

2) w innym zakresie temperatury niż określony w pkt 1 oznaczonym na wadze, w przedziale nie mniejszym niż 30⁰ C, dla wag o zastosowaniach specjalnych.

3) przy zmianach napięcia w zakresie (-15¸10)% jego wartości nominalnej, dla wag zasilanych napięciem o częstotliwości sieciowej,

4) przy spadku napięcia poniżej jego wartości nominalnej o daną wartość, dla wag zasilanych napięciem stałym,

5) przy wilgotności względnej wynoszącej 85% w temperaturze równej wartości górnej granicy zakresu temperatury pracy wagi, dla wag elektronicznych

– określa tabela:

2. W przypadku wskazania cyfrowego błąd wskazania wagi powinien być skorygowany o błąd zaokrąglenia, to znaczy różnicę między wskazaniem cyfrowym a wynikiem wskazanym przez wagę, gdyby wskazanie to było analogowe.

Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Banach

¹⁾ Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej – gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5).

²⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652.