Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 7 poz. 62

Na podstawie art. 129 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

1) warunki i sposób pilotowania przez Policję pojazdów, których wymiary, masa lub naciski osi przekraczają dopuszczalne wielkości;

2) wysokość opłat za pilotowanie uiszczanych przez właścicieli lub posiadaczy pilotowanych pojazdów.

2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) ustawa – ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;

2) pojazd nienormatywny – pojazd lub zespół pojazdów, którego masa, naciski osi lub wymiary wraz z ładunkiem lub bez ładunku są większe od dopuszczalnych, przewidzianych dla danej drogi w przepisach określających warunki techniczne pojazdów oraz określonych w art. 61 ust. 6, 8 i 10 ustawy; dotyczy to również kolumny pojazdów nienormatywnych;

3) pilotowanie – zespół czynności wykonywanych na drodze, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa ruchu podczas trwania przejazdu pojazdu nienormatywnego;

4) organizator transportu – osobę fizyczną lub osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, przygotowującą i przeprowadzającą przejazd pojazdu nienormatywnego;

5) zezwolenie – zezwolenie na przejazd pojazdu nienormatywnego, o którym mowa w art. 64 ust. 1 ustawy.

1) szerokość jezdni, na trasie przejazdu pojazdu nienormatywnego, wraz z poboczem posiadającym ten sam rodzaj konstrukcji nawierzchni co jezdnia, pozostawiona dla przeciwnego kierunku ruchu na jezdniach dwukierunkowych lub dla tego samego kierunku ruchu na jezdniach jednokierunkowych, jest mniejsza niż 2,5 m;

2) długość pojedynczego pojazdu lub zespołu pojazdów przekracza 40 m;

3) łączna długość pojazdów pilotowanych przekracza 120 m.

2. Pilotowanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie jest wymagane, jeżeli szerokość określona w tym przepisie występuje na krótkich odcinkach i jest tam zapewniona niezbędna widoczność drogi, gwarantująca bezpieczny przejazd.

2. Koszty rzeczywiste, o których mowa w ust. 1, obejmują koszty osobowe i eksploatacyjne pojazdów Policji, które oblicza się od wyjazdu pojazdu policyjnego z jednostki do jego powrotu, po zakończeniu pilotowania.

3. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, stanowi suma stawek godzinowych czasu służby policjantów biorących udział w pilotowaniu pomnożonych przez czas służby policjantów uczestniczących w pilotowaniu oraz suma kilometrów przebytych przez wszystkie pojazdy użyte do pilotowania pomnożona przez normatywną stawkę wydatków eksploatacyjnych poniesionych na jeden kilometr.

1) komendanta wojewódzkiego Policji, właściwego ze względu na miejsce rozpoczęcia pilotowania przez Policję, gdy trasa pilotażu policyjnego przebiega przez teren jednego lub dwóch województw;

2) Komendanta Głównego Policji, gdy trasa pilotażu policyjnego przebiega przez więcej niż dwa województwa.

2. Zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje w formie pisemnej organizator transportu w terminie nie krótszym niż 7 dni przed planowanym rozpoczęciem przejazdu pojazdu nienormatywnego.

3. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:

1) nazwę, adres, numer telefonu (telefaksu), statystyczny numer identyfikacyjny REGON, numer identyfikacji podatkowej NIP;

2) liczbę pojazdów, które będą pilotowane;

3) długość każdego pojazdu nienormatywnego, jego szerokość, wysokość i rzeczywistą masę całkowitą;

4) rodzaj przewożonych ładunków;

5) numery rejestracyjne pojazdów nienormatywnych;

6) numer telefonu kontaktowego osoby prowadzącej transport;

7) kopię lub odpis zezwolenia na przejazd każdego pojazdu;

8) harmonogram przejazdu po wyznaczonej trasie;

9) upoważnienie do wystawienia przez komendę wojewódzką Policji faktury dotyczącej opłaty, o której mowa w § 4, bez podpisu odbiorcy.

4. Harmonogram, o którym mowa w ust. 3 pkt 8, podlega uzgodnieniu z właściwym komendantem Policji określonym w ust. 1 i powinien zawierać:

1) miejsca, adresy, daty i godziny rozpoczęcia oraz zakończenia pilotowania;

2) godziny przejazdu przez większe miasta i granice województw;

3) numery dróg oraz nazwy ulic w miastach wyszczególnionych w zezwoleniu, po których będzie odbywał się przejazd;

4) miejsca, adresy i czas planowanych postojów.

2. Policyjny pojazd pilotujący porusza się w odległości nie mniejszej niż 40,00 m przed pojazdem nienormatywnym; w przypadku użycia drugiego policyjnego pojazdu pilotującego porusza się on za pojazdem nienormatywnym.

3. Ze względu na warunki lokalne dopuszcza się zmniejszenie odległości określonej w ust. 2.

4. W szczególnych przypadkach, w tym ze względu na znaczną długość lub szerokość pilotowanej kolumny pojazdów nienormatywnych, pilotowanie może odbywać się przy użyciu dwóch lub więcej policyjnych pojazdów pilotujących. Decyzję w tej sprawie podejmuje właściwy miejscowo komendant wojewódzki Policji.

1) przejazd może spowodować zagrożenie bezpieczeństwa ruchu bądź istotne jego utrudnienie, wynikające z warunków panujących na planowanej trasie;

2) organizator transportu nie spełnił warunków, o których mowa w § 5;

3) niespełniony jest którykolwiek z warunków określonych w zezwoleniu.

2. Po ustaniu okoliczności, o których mowa w ust. 1, pilotowanie pojazdu nienormatywnego może się odbyć w innym terminie. Przepisy § 5 stosuje się odpowiednio.

3. W przypadku powstania w trakcie pilotowania nieprzewidzianego istotnego utrudnienia w ruchu lub zagrożenia jego bezpieczeństwa przejazd należy przerwać. Decyzję o tym podejmuje policjant wykonujący pilotaż w porozumieniu z dyżurnym właściwej miejscowo komendy wojewódzkiej Policji.

4. Po uzyskaniu informacji o ustaniu przyczyn, które spowodowały przerwanie pilotowania, decyzję o terminie wznowienia przejazdu transportu pilotowanego przez Policję podejmuje:

1) dyżurny właściwej ze względu na miejsce postoju komendy wojewódzkiej Policji, jeżeli trasa przejazdu przebiega przez teren jednego lub dwóch województw;

2) dyżurny Komendy Głównej Policji, jeżeli trasa przejazdu przebiega przez teren więcej niż dwóch województw; jeżeli czas przerwy jest nieznaczny, decyzję może podjąć dyżurny, o którym mowa w pkt 1.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik

¹⁾ Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej – sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533).

²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036.

³⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 lipca 1998 r. w sprawie trybu oraz jednostek i warunków ich współdziałania w zakresie pilotowania pojazdów, których wymiary, masa lub nacisk osi przekraczają określone wielkości (Dz. U. Nr 107, poz. 677).