Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 83 poz. 775

Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje:

1) metody zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się;

2) metody wykrywania i identyfikacji;

3) sposób wyznaczania stref, w których powinny być stosowane środki w celu zwalczania lub zapobiegania rozprzestrzenianiu się bakterii;

4) warunki prowadzenia produkcji, obrotu, przemieszczania, przechowania, nabywania lub zbywania roślin.

1) sadzenie – każdą czynność mającą na celu umieszczenie roślin w sposób umożliwiający ich wzrost, reprodukcję lub rozmnożenie;

2) rośliny przeznaczone do sadzenia:

a) rośliny już posadzone, które mają pozostać w podłożu uprawowym lub być przesadzone, lub

b) rośliny nieposadzone w chwili wprowadzania do obrotu lub przemieszczania, lecz przeznaczone do późniejszego sadzenia;

3) urzędowo kwalifikowane sadzeniaki ziemniaka – sadzeniaki ziemniaka uznane w urzędowej ocenie za elitarne lub kwalifikowane;

4) miejsce produkcji – wszelkie obiekty, w szczególności magazyny, przechowalnie, szklarnie, tunele foliowe lub pola znajdujące się w obrębie jednego gospodarstwa lub jego części, lub w obrębie kilku gospodarstw, stanowiące jedną zorganizowaną całość;

5) sadzeniaki ziemniaka – ziemniaki przeznaczone do sadzenia, pochodzące w linii prostej z materiału uzyskanego według urzędowo zatwierdzonego programu, w którym materiał uznano za wolny od organizmów szkodliwych w wyniku badań urzędowych lub nadzorowanych z urzędu, wykonanych z zastosowaniem metody określonej w załączniku do rozporządzenia.

1) rośliny ziemniaka (Solanum tuberosum), w tym bulwy, z wyjątkiem nasion;

2) rośliny pomidora (Lycopersicon esculentum), z wyjątkiem owoców i nasion;

3) miejsca produkcji roślin, o których mowa w pkt 1 i 2, jeżeli istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się bakterii Ralstonia solanacearum;

4) inne rośliny żywicielskie wraz z dziko rosnącymi roślinami psiankowatymi;

5) wody powierzchniowe wykorzystywane do nawadniania lub oprysków roślin wymienionych w pkt 1 i 2;

6) płynne resztki powstające w czasie procesów przemysłowych lub w miejscach pakowania roślin, o których mowa w pkt 1 i 2, wykorzystywane do nawadniania lub oprysków tych roślin;

7) podłoża uprawowe, gleba i resztki stałe powstające w czasie procesów przemysłowych lub w miejscach pakowania roślin, jeżeli istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się bakterii Ralstonia solanacearum.

2. Kontrole urzędowe obejmują, w przypadku:

1) ziemniaka:

a) wizualną inspekcję uprawy roślin,

b) pobieranie prób, zarówno ziemniaków sadzeniaków, jak i innych ziemniaków, w czasie sezonu uprawy lub w przechowalni,

c) ocenę makroskopową bulw po ich przekrojeniu,

d) badanie laboratoryjne ziemniaków sadzeniaków, z zastosowaniem metodyki określonej w załączniku do rozporządzenia;

2) pomidora – przynajmniej wizualną inspekcję roślin, które są przeznaczone do sadzenia przez podmioty zawodowo trudniące się uprawą pomidorów;

3) innych roślin żywicielskich bakterii Ralstonia solanacearum oraz podłoży, wody i resztek powstających w czasie procesów przemysłowych lub w miejscach pakowania roślin ziemniaka lub pomidora, lub innych roślin żywicielskich:

a) wizualną inspekcję roślin,

b) pobieranie i badanie prób.

1) roślin ziemniaka i pomidora – z zastosowaniem metodyki określonej w załączniku do rozporządzenia;

2) innych roślin żywicielskich oraz wód powierzchniowych, płynnych i stałych resztek powstających w czasie procesów przemysłowych lub w miejscach pakowania roślin ziemniaka, pomidora i innych roślin żywicielskich, a także podłoży uprawowych i gleby – z zastosowaniem uznanych metod badawczych.

1) partię materiału roślinnego lub jej część, z której pobrano próbę, w oryginalnym opakowaniu wraz z etykietą;

2) pozostałą część próby, o której mowa w pkt 1, jeżeli to możliwe;

3) pozostały ekstrakt i dodatkowy materiał przygotowany do wstępnych badań umożliwiających postawienie wstępnej diagnozy;

4) całą dokumentację dotyczącą pobrania próby i badań.

2. W przypadku potwierdzenia w czasie badań laboratoryjnych występowania bakterii Ralstonia solanacearum, przez co najmniej miesiąc od dnia powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, zabezpiecza się i przechowuje:

1) cały materiał dotyczący pobrania próby i badań wraz z dokumentacją, o których mowa w § 6;

2) próbę porażonego materiału roślinnego pomidora lub oberżyny, zainokulowanego ekstraktem z bulw lub roślin, jeżeli to możliwe;

3) wyizolowaną kulturę bakterii Ralstonia solanacearum.

1) nie przemieszcza się roślin lub bulw pochodzących ze wszystkich upraw, partii roślin lub przesyłek, z których pobrano próby, chyba że przemieszczanie to odbywa się pod nadzorem wojewódzkiego inspektora i jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się bakterii Ralstonia solanacearum:

2) rośliny pochodzące z upraw, partii roślin lub przesyłek, z których pobrano próby, nie mogą być przeznaczone do sadzenia i nie mogą być w czasie zbioru, transportu lub przechowywania, mieszane z innymi partiami roślin;

3) wojewódzki inspektor:

a) podejmuje czynności mające na celu wykrycie źródła pochodzenia prawdopodobnego porażenia,

b) może wprowadzić inne, niż określone w pkt 1 i 2, działania zapobiegające rozprzestrzenianiu się bakterii Ralstonia solanacearum.

1) w przypadku roślin ziemniaka, w tym bulw ziemniaka, tub roślin pomidora:

a) ustala zasięg i pierwotne źródła porażenia, zgodnie z § 10, oraz przeprowadza badania co najmniej wszystkich rozmnożeń klonalnych sadzeniaków ziemniaka,

b) uznaje za porażone rośliny, przesyłkę lub partię roślin ziemniaka lub pomidora, z których pobierane były próby,

c) uznaje za skażone maszyny, urządzenia, pojazdy, pojemniki, magazyny lub ich części, materiały używane do pakowania i inne przedmioty, które miały kontakt z porażonymi roślinami ziemniaka lub pomidora,

d) uznaje za porażone pola, miejsca uprawy pod osłonami i miejsca produkcji, w których rosły lub odbywały się zbiory porażonych roślin ziemniaka lub pomidora, jeżeli ma to zastosowanie,

e) ustala zasięg prawdopodobnego porażenia, zgodnie z § 11, biorąc pod uwagę: kontakt z porażonymi roślinami ziemniaka lub pomidora przed zbiorami lub po zbiorach, kontakt ze skażonymi maszynami, urządzeniami, pojazdami, pojemnikami, magazynami lub ich częściami, materiałami używanymi do pakowania, o których mowa w lit. c, oraz kontakt z porażonym polem, miejscem uprawy pod osłonami lub miejscem produkcji, o których mowa w lit. d, a także powiązania produkcyjne, nawadnianie lub spryskiwanie, lub pokrewieństwo klonalne,

f) ustala zasięg możliwego rozprzestrzeniania się bakterii Ralstonia solanacearum, zgodnie z § 12,

g) na podstawie stwierdzonego porażenia i skażenia, określonego zasięgu prawdopodobnego porażenia i możliwego rozprzestrzeniania się bakterii wyznacza strefę, w której podejmowane będą działania w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się bakterii Ralstonia solanacearum, zwaną dalej „strefą zagrożenia"

2) w przypadku upraw innych roślin żywicielskich, jeżeli uprawa roślin ziemniaka lub pomidora została uznana za zagrożoną:

a) ustala zasięg i pierwotne źródła porażenia oraz przeprowadza testy na co najmniej wszystkich rozmnożeniach klonalnych sadzeniaków ziemniaka,

b) określa jako porażone przez bakterię Ralstonia solanacearum te rośliny żywicielskie, z których pobrano próby,

c) określa prawdopodobne porażenie i skażenie oraz wyznacza strefę zagrożenia, biorąc pod uwagę powiązania produkcyjne roślin ziemniaka lub pomidora;

3) w przypadku wód powierzchniowych lub płynnych resztek powstających w czasie procesów przemysłowych lub w miejscach pakowania roślin ziemniaka lub pomidora oraz związanych z nimi dziko rosnących roślin żywicielskich z rodziny psiankowatych, jeżeli istnieje zagrożenie dla produkcji roślin ziemniaka lub pomidora w związku z nawadnianiem, opryskiwaniem lub zalewaniem wodami powierzchniowymi:

a) ustala zasięg porażenia po przeprowadzeniu urzędowego badania prób tych wód, resztek płynnych lub dziko rosnących roślin żywicielskich z rodziny psiankowatych, jeżeli one występują,

b) określa jako skażone wody powierzchniowe, z których pobrano próby, na podstawie wyników badania, o którym mowa w lit. a,

c) określa prawdopodobne porażenie i skażenie oraz wyznacza strefę zagrożenia.

1) miejsca produkcji, w których:

a) są lub były uprawiane rośliny ziemniaka pochodzące z tego samego rozmnożenia klonalnego, co rośliny ziemniaka uznane za porażone przez bakterię Ralstonia solanacearum,

b) są lub były uprawiane rośliny pomidora pochodzące z tego samego źródła, co rośliny pomidora uznane za porażone przez bakterię Ralstonia solanacearum,

c) są lub były uprawiane rośliny ziemniaka lub pomidora, które zostały poddane urzędowemu nadzorowi, ze względu na podejrzenie wystąpienia bakterii Ralstonia solanacearum,

d) są lub były uprawiane rośliny ziemniaka pochodzące z tego samego rozmnożenia klonalnego, co rośliny ziemniaka uprawiane w miejscach produkcji uznanych za porażone przez bakterię Ralstonia solanacearum,

e) są lub były uprawiane rośliny ziemniaka lub pomidora, a miejsce ich uprawy położone jest lub było w sąsiedztwie porażonych miejsc produkcji, wraz z miejscami produkcji, w których wspólnie użytkowany jest lub był sprzęt i urządzenia używane w produkcji,

f) do nawadniania lub opryskiwania używa się wód powierzchniowych pochodzących:

– z jakiegokolwiek źródła, które zostało uznane za skażone lub podejrzane o skażenie bakterią Ralstonia solanacearum,

– ze źródła użytkowanego także w miejscach produkcji uznanych za porażone lub podejrzane o porażenie bakterią Ralstonia solanacearum,

g) pola są lub były zalewane przez wody powierzchniowe uznane za skażone lub podejrzane o skażenie przez bakterię Ralstonia solanacearum:

2) wody powierzchniowe używane do nawadniania lub opryskiwania lub, które zalewają pola lub miejsca produkcji, uznane za porażone albo podejrzane o porażenie bakterią Ralstonia solanacearum.

1) inne rośliny ziemniaka lub pomidora, uprawiane w miejscu produkcji określonym jako porażone;

2) miejsca produkcji, które miały jakikolwiek kontakt z roślinami ziemniaka lub pomidora określonymi jako porażone, wraz z miejscami produkcji, w których wspólnie użytkowany jest lub był sprzęt i urządzenia używane w cyklu produkcyjnym;

3) rośliny ziemniaka lub pomidora produkowane w miejscach produkcji, o których mowa w pkt 2;

4) rośliny ziemniaka lub pomidora znajdujące się w miejscach produkcji, o których mowa w pkt 1 lub 2, w okresie, w którym rośliny ziemniaka lub pomidora, uznane za porażone, znajdowały się w miejscach produkcji określonych jako porażone;

5) miejsca przechowywania roślin ziemniaka lub pomidora pochodzących z miejsc produkcji wymienionych w pkt 1–4;

6) maszyny, urządzenia, pojazdy, pojemniki, magazyny lub ich części, materiały używane do pakowania i inne przedmioty, które mogły mieć kontakt z roślinami ziemniaka lub pomidora uznanymi za porażone;

7) rośliny ziemniaka lub pomidora przechowywane lub mające kontakt z jakimikolwiek obiektami lub przedmiotami, o których mowa w pkt 6, przed ich wyczyszczeniem i zdezynfekowaniem;

8) rośliny, w tym bulwy ziemniaka, określone zgodnie § 9 pkt 1 lit. a, pochodzące z tego samego rozmnożenia klonalnego lub rośliny pomidora pochodzące z tego samego źródła, co rośliny ziemniaka lub pomidora uznane za porażone, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo porażenia ze względu na pokrewieństwo klonalne, pomimo uzyskania negatywnych wyników badań;

9) miejsca produkcji roślin ziemniaka lub pomidora, o których mowa w pkt 8;

10) miejsca produkcji roślin ziemniaka lub pomidora, w których do nawadniania i opryskiwania używana była woda uznana za skażoną;

11) rośliny ziemniaka lub pomidora produkowane na polach zalewanych wodami powierzchniowymi uznanymi za skażone.

1) w przypadkach gdy rośliny ziemniaka lub pomidora zostały uznane za porażone – miejsca produkcji, w których:

a) są lub były uprawiane rośliny ziemniaka lub pomidora, znajdujące się w sąsiedztwie miejsc produkcji uznanych za porażone,

b) stosowana jest lub była wspólna produkcja i używany jest lub był ten sam materiał wyjściowy sadzeniaka ziemniaka,

c) do nawadniania lub opryskiwania roślin ziemniaka lub pomidora używa się wód powierzchniowych, które pochodziły z miejsca produkcji uznanego za porażone, lub jeżeli istnieje ryzyko, że wody te spłynęły lub zalewały te miejsca;

2) w przypadkach gdy wody powierzchniowe zostały uznane za skażone:

a) miejsca produkcji roślin ziemniaka lub pomidora, znajdujące się w sąsiedztwie zbiornika wód powierzchniowych uznanych za skażone lub zagrożone zalaniem przez takie wody,

b) jakikolwiek odosobniony zbiornik irygacyjny połączony z wodami powierzchniowymi uznanymi za skażone.

2. Rośliny, o których mowa w ust. 1, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora powinny być:

1) spalone lub

2) zużyte do skarmiania zwierząt, po uprzednim przeprowadzeniu zabiegu termicznego, wykluczającego ryzyko przeżycia bakterii Ralstonia solanacearum, lub

3) głęboko zakopanie w miejscu, w którym nie istnieje ryzyko ich przenikania do obszarów rolniczych lub ryzyko kontaktu ze źródłem wody, która może zostać użyta do nawadniania obszarów rolniczych, lub

4) przeznaczone do przerobu przemysłowego, po bezpośrednim i natychmiastowym dostarczeniu ich do zakładu przetwórczego, spełniającego warunki określone w § 15, lub

5) poddane innym działaniom, niż wymienione w pkt 1–4, jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się bakterii Ralstonia solanacearum.

2. Rośliny, o których mowa w ust. 1, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora powinny być:

1) w przypadku bulw ziemniaka:

a) przeznaczone do konsumpcji, pakowane w miejscach, w których istnieją odpowiednie warunki usuwania resztek, gotowe i przeznaczone do bezpośredniego dostarczenia i użycia bez przepakowywania, lub

b) przeznaczone do przerobu przemysłowego po bezpośrednim i natychmiastowym dostarczeniu ich do zakładu przetwórczego, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 4, lub

c) zużyte lub usunięte w sposób określony przez wojewódzkiego inspektora, jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się bakterii Ralstonia solanacearum;

2) w przypadku innych części roślin ziemniaka lub pomidora, wraz z resztkami łodyg i liści:

a) zniszczone lub

b) zużyte lub usunięte w sposób określony przez wojewódzkiego inspektora, jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się bakterii Ralstonia solanacearum.

1) resztki roślin ziemniaka lub pomidora oraz inne stałe resztki niszczy się przez:

a) głębokie zakopanie w miejscu, w którym nie istnieje ryzyko ich przenikania do obszarów rolniczych lub ryzyko kontaktu ze źródłem wody, która może zostać użyta do nawadniania obszarów rolniczych; resztki powinny być przewiezione bezpośrednio do tego miejsca w warunkach wykluczających ryzyko ich rozniesienia się, lub

b) spalenie;

2) resztki płynne, zawierające zawieszone cząstki stałe, poddaje się filtrowaniu lub procesowi osiadania w celu usunięcia tych cząstek, a cząstki niszczy się w sposób określony w pkt 1 lit. a; następnie resztki płynne:

a) podgrzewa się do temperatury minimum 70 °C przez co najmniej 30 minut lub

b) niszczy się w sposób zatwierdzony przez wojewódzkiego inspektora, tak aby nie istniało ryzyko kontaktu tych resztek z obszarami rolniczymi lub ryzyko kontaktu ze źródłem wody, która może zostać użyta do nawadniania obszarów rolniczych.

1) uniemożliwić rozprzestrzenienie się bakterii Ralstonia solanacearum;

2) po zabiegach mogły być uznane za nieskażone.

1) w miejscach produkcji określonych jako porażone, na polu lub w miejscu uprawy pod osłonami uznanym za porażone:

a) przez okres co najmniej czterech lat uprawy następujących po stwierdzeniu porażenia:

– niszczy się samosiewy ziemniaka lub pomidora oraz innych roślin żywicielskich bakterii Ralstonia solanacearum, z uwzględnieniem chwastów z rodziny psiankowatych,

– zakazuje się sadzenia: bulw lub roślin ziemniaka, roślin i nasion pomidora, innych roślin żywicielskich, roślin rodzaju Brassica, dla których stwierdzono ryzyko przeżywania bakterii Ralstonia solanacearum, oraz innych roślin, w przypadku których stwierdzono ryzyko rozprzestrzeniania się tej bakterii,

b) dopuszcza się sadzenie urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka, z przeznaczeniem wyłącznie na ziemniaki inne niż sadzeniaki, w pierwszym sezonie uprawy ziemniaka lub pomidora, następującym po okresie czteroletnim, o którym mowa w lit. a, jeżeli przez co najmniej dwa kolejne ostatnie lata uprawy przed posadzeniem stwierdzano, że pole jest wolne od samosiewów ziemniaka i pomidora oraz innych roślin żywicielskich, z uwzględnieniem chwastów z rodziny psiankowatych; uprawa podlega kontroli przeprowadzanej przez wojewódzkiego inspektora, który po zbiorach, w ramach przeprowadzanej kontroli, pobiera również próby bulw ziemniaka do badań laboratoryjnych,

c) w sezonie uprawy ziemniaka lub pomidora następującym po sezonie, o którym mowa w lit. b, i po odpowiednim cyklu zmianowania, do produkcji sadzeniaków ziemniaka i ziemniaków innych niż sadzeniaki, używa się urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka; uprawa podlega kontroli przeprowadzanej przez wojewódzkiego inspektora, który po zbiorach, w ramach przeprowadzanej kontroli, pobiera również próby bulw ziemniaka do badań laboratoryjnych, albo

2) w miejscach produkcji uznanych za porażone, na polu lub w miejscu uprawy pod osłonami uznanym za porażone:

a) przez okres pięciu lat uprawy następujących po stwierdzeniu porażenia niszczy się samosiewy ziemniaka lub pomidora oraz innych roślin żywicielskich bakterii Ralstonia solanacearum, z uwzględnieniem chwastów z rodziny psiankowatych,

b) przez pierwsze trzy lata uprawy pole należy:

– pozostawić odłogiem lub obsiać zbożem albo

– przeznaczyć na stałe pastwisko z częstym niskim koszeniem lub pod intensywny wypas, albo

– przeznaczyć na produkcję nasienną traw,

a przez następne dwa lata przeznaczyć na uprawę roślin niebędących żywicielami bakterii Ralstonia solanacearum, dla których nie stwierdzono ryzyka jej przeżywania lub rozprzestrzeniania się,

c) w pierwszym sezonie uprawy ziemniaka lub pomidora następującym po okresie pięcioletnim, o którym mowa w lit. b, do produkcji sadzeniaków ziemniaka i ziemniaków innych niż sadzeniaki, używa się urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka; uprawa podlega kontroli przeprowadzanej przez wojewódzkiego inspektora, który po zbiorach pobiera również próby bulw ziemniaka do badań laboratoryjnych;

3) na innych polach:

a) w roku uprawy następującym po stwierdzeniu porażenia:

– nie sadzi się bulw lub roślin ziemniaka, jak również innych roślin żywicielskich,

– niszczy się samosiewy ziemniaka lub pomidora oraz innych roślin żywicielskich, z uwzględnieniem chwastów z rodziny psiankowatych, lub

– dopuszcza się sadzenie urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka z przeznaczeniem na ziemniaki konsumpcyjne lub przemysłowe pod warunkiem, że nie istnieje ryzyko występowania samosiewów ziemniaka lub pomidora oraz innych roślin żywicielskich bakterii Ralstonia solanacearum, z uwzględnieniem chwastów z rodziny psiankowatych; uprawa podlega kontroli przeprowadzanej przez wojewódzkiego inspektora, który pobiera również próby bulw ziemniaka i próby samosiewów ziemniaka do badań laboratoryjnych,

b) w pierwszym roku uprawy następującym po roku, o którym mowa w lit. a, do produkcji sadzeniaków ziemniaka i ziemniaków innych niż sadzeniaki, używa się urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka,

c) w co najmniej drugim roku uprawy następującym po roku, o którym mowa w lit. a, do produkcji sadzeniaków ziemniaka i ziemniaków innych niż sadzeniaki, używa się urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka lub sadzeniaków ziemniaka wyprodukowanych pod nadzorem wojewódzkiego inspektora z urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka,

d) w każdym roku uprawy, o których mowa w lit. a–c, niszczy się samosiewy ziemniaka lub pomidora oraz innych roślin żywicielskich bakterii Ralstonia solanacearum, z uwzględnieniem chwastów z rodziny psiankowatych; uprawa przeznaczona na sadzeniaki ziemniaka podlega kontroli przeprowadzanej przez wojewódzkiego inspektora, który po zbiorach pobiera również próby bulw ziemniaka do badań laboratoryjnych;

4) bezpośrednio po stwierdzeniu porażenia oraz w każdym następnym roku uprawy, aż do pierwszego sezonu włącznie, w którym na polach uznanych za porażone dopuszcza się uprawę ziemniaków lub pomidorów:

a) maszyny i miejsca przechowywania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów w miejscu produkcji, wykorzystywane do produkcji ziemniaka lub pomidora, czyści się i dezynfekuje w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenianie się bakterii Ralstonia solanacearum,

b) wojewódzki inspektor przeprowadza kontrolę programów nawadniania i opryskiwania, jeżeli istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się bakterii Ralstonia solanacearum;

5) w miejscu uprawy pod osłonami uznanym za porażone, w którym możliwa jest całkowita wymiana gleby lub podłoża:

a) nie uprawia się bulw i roślin ziemniaka, roślin i nasion pomidora oraz innych roślin żywicielskich bakterii Ralstonia solanacearum, do czasu stwierdzenia przez wojewódzkiego inspektora, że w wyniku przeprowadzonych zabiegów, w tym co najmniej usunięcia wszelkiego materiału roślin żywicielskich, całkowitej wymiany podłoża oraz oczyszczenia lub zdezynfekowania miejsca uprawy i całego wyposażenia, wyeliminowano tę bakterię,

b) dopuszcza się produkcję ziemniaka z urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka, minibulw lub mikroroślin, uzyskanych pod urzędowym nadzorem,

c) wojewódzki inspektor prowadzi kontrolę programów nawadniania i opryskiwania, w celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu się bakterii Ralstonia solanacearum.

2. W obrębie strefy zagrożenia, oprócz wymagań określonych w ust. 1:

1) w przypadku gdy strefa zagrożenia została wyznaczona zgodnie z § 9 pkt 1 lit. g, bezpośrednio po stwierdzeniu porażenia i przez okres co najmniej trzech lat uprawy po stwierdzeniu porażenia:

a) wojewódzki inspektor sprawuje nadzór nad miejscami uprawy, przechowywania i miejscami mającymi kontakt z bulwami ziemniaka lub pomidorami, wraz z miejscami, w których wspólnie użytkowane są maszyny do produkcji ziemniaka lub pomidora,

b) prowadzi się czyszczenie lub dezynfekcję maszyn i miejsc przechowywania w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenianie się bakterii Ralstonia solanacearum,

c) w przypadku upraw ziemniaka, dopuszcza się sadzenie wyłącznie urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka lub sadzeniaków ziemniaka wyprodukowanych pod nadzorem wojewódzkiego inspektora z urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka; uprawa podlega kontroli przeprowadzanej przez wojewódzkiego inspektora, który po zbiorach pobiera do badań laboratoryjnych próby bulw ziemniaka sadzeniaka z miejsc produkcji prawdopodobnie porażonych,

d) oddziela się czynności związane ze zbiorem, przechowywaniem, przemieszczaniem i pakowaniem zebranych sadzeniaków ziemniaka od takich czynności wykonywanych przy ziemniakach innych niż sadzeniaki, na terenie wszystkich miejsc w obrębie strefy zagrożenia,

e) wojewódzki inspektor przeprowadza kontrole urzędowe;

2) w przypadku gdy wody powierzchniowe zostały uznane za skażone lub za drogę możliwego rozprzestrzenienia się bakterii Ralstonia solanacearum, wojewódzki inspektor, bezpośrednio po stwierdzeniu skażenia i przez okres co najmniej trzech lat uprawy po stwierdzeniu skażenia, przeprowadza:

a) coroczne kontrole obejmujące pobieranie do badań laboratoryjnych prób wód powierzchniowych i roślin żywicielskich z rodziny psiankowatych, rosnących w sąsiedztwie tych wód, w terminach umożliwiających wykrycie bakterii Ralstonia solanacearum,

b) kontrolę programów nawadniania i opryskiwania, w tym w zakresie zakazu stosowania wody uznanej za skażoną do nawadniania lub opryskiwania roślin ziemniaka lub pomidora oraz innych roślin żywicielskich,

c) kontrole usuwania resztek stałych powstających w czasie procesów przemysłowych lub w miejscach pakowania, w których wykorzystywane są rośliny ziemniaka lub pomidora – w przypadku stwierdzenia skażenia resztek płynnych;

3) wojewódzki inspektor podejmuje działania zmierzające do wymiany sadzeniaków ziemniaka.

1) dotyczące wcześniejszych rozmnożeń ziemniaka wraz z początkowym rozmnożeniem klonalnym i rozmnożeń klonalnych materiałów bazowych sadzeniaków ziemniaka lub

2) wszystkich rozmnożeń klonalnych materiałów bazowych lub wcześniejszych rozmnożeń wraz z początkowym rozmnożeniem klonalnym, jeżeli nie stwierdzono żadnego pokrewieństwa klonów.

2. W przypadkach innych niż określone w ust. 1, wojewódzki inspektor przeprowadza badania na każdej roślinie pochodzącej z początkowego rozmnożenia klonalnego wstępnej selekcji lub na reprezentatywnej próbie pobranej z materiałów bazowych sadzeniaków ziemniaka lub z materiałów pochodzących z wcześniejszych rozmnożeń.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak

¹⁾ Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej – rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).

²⁾ Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 98/57/EEC z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zwalczania Ralstonia solanacearum (Smith) Yabuuchi et. al. (Dz. Urz. WE L 235, z 21.08.1998 r.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej – wydanie specjalne.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi
z dnia 13 kwietnia 2004 r. (poz. 775)

METODYKA DIAGNOZOWANIA, WYKRYWANIA I IDENTYFIKACJI BAKTERII Ralstonia solanacearum