REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 122 poz. 1273

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 63 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1) szczegółowe zasady klasyfikacji lotnisk;

2) wzór rejestru lotnisk cywilnych;

3) szczegółowe warunki i tryb prowadzenia rejestru lotnisk cywilnych, z uwzględnieniem wymagań dotyczących dokumentacji rejestracyjnej;

4) zmiany cech lotniska, z podziałem na zmiany wymagające uzyskania zezwolenia Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego albo podlegające tylko wpisowi do rejestru lotnisk;

5) szczegółowe wymagania, jakie muszą spełnić zakładający lotniska i zarządzający lotniskami, w zależności od klasyfikacji lotnisk;

6) wymagania techniczne i eksploatacyjne w stosunku do lotnisk.

§ 2.

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

1) ustawie – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze;

2) Prezesie – należy przez to rozumieć Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego;

3) załączniku 14 – należy przez to rozumieć załącznik 14 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, podpisanej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. (Dz. U. z 1959 r. Nr 35, poz. 212 i 214, z późn. zm.³⁾).

Rozdział 2

Klasyfikacja lotnisk

§ 3.

1. Według kryteriów ogólnych lotniska dzielą się, ze względu na:

1) zakres ruchu statków powietrznych, na:

a) międzynarodowe,

b) krajowe;

2) charakter ruchu statków powietrznych, na:

a) ruchu regularnego,

b) ruchu nieregularnego;

3) dostępność dla użytkowników – zgodnie z art. 54 ustawy;

4) właściciela, na:

a) państwowe,

b) prywatne,

c) państwowo-prywatne.

2. Lotniska państwowe dzielą się na:

1) wojskowe;

2) służb porządku publicznego.

§ 4.

1. Według kryteriów technicznych lotniska dzielą się, ze względu na:

1) umiejscowienie, na:

a) naziemne,

b) nawodne,

c) na obiektach – w szczególności znajdujące się na budynkach, platformach lub statkach;

2) rodzaj nawierzchni wykorzystywanej do startów i lądowań, na:

a) z drogą startową o nawierzchni sztucznej,

b) bez nawierzchni sztucznej;

3) wymagania techniczne – w zależności od kodów referencyjnych określonych w załączniku 14;

4) rodzaj przyjmowanych statków powietrznych, na:

a) dla samolotów,

b) dla śmigłowców,

c) dla szybowców;

5) kategorię podejść do lądowania, na:

a) z drogą startową nieprzyrządową,

b) z drogą startową przyrządową z podejściem:

– nieprecyzyjnym,

– precyzyjnym kat. l,

– precyzyjnym kat. II,

– precyzyjnym kat. III a,

– precyzyjnym kat. III b,

– precyzyjnym kat. III c;

6) kategorię ochrony przeciwpożarowej – w zależności od kategorii od 1 do 10 lub od H₁ do H₃, określonych w przepisach o ochronie przeciwpożarowej lotnisk.

2. Szczegółowe wymagania dotyczące kategorii lotnisk, o których mowa w ust. 1 pkt 5, określają przepisy techniczno-budowlane dotyczące lotnisk cywilnych.

Rozdział 3

Rejestr lotnisk

§ 5.

1. Rejestr lotnisk cywilnych, zwany dalej „rejestrem", składa się z:

1) księgi rejestru lotnisk, zawierającej podstawowe dane wszystkich zarejestrowanych lotnisk;

2) części kartograficznej, zawierającej dokumenty, o których mowa w § 8 ust. 2–5;

3) części dokumentacyjnej;

4) części korespondencyjnej, zawierającej dokumenty obejmujące informacje lotniskowe, techniczne i użytkowe lotnisk.

2. Wzór karty księgi rejestru lotnisk cywilnych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§ 6.

1. Część dokumentacyjna lotniska powinna zawierać:

1) teczkę rejestracyjną lotniska, której wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia;

2) dokumenty, o których mowa w art. 55 ust. 3 pkt 1–4, 6–7 i 10 ustawy, oraz zezwolenie, o którym mowa w art. 173 ust. 1 pkt 1 ustawy.

2. Teczka rejestracyjna lotniska powinna zawierać podstawowe dane lotniska, w tym:

1) dokumenty dotyczące własności gruntu lotniska;

2) dane techniczne;

3) parametry drogi startowej i pasa drogi startowej lub pasów startowych – dla lotnisk bez nawierzchni sztucznej;

4) informacje dotyczące wyposażenia lotniska w urządzenia nawigacyjne radiowe i świetlne;

5) wykaz przeszkód lotniczych na lotnisku i w otoczeniu lotniska;

6) wykaz i charakterystykę poszczególnych obiektów, związanych z kierowaniem, kontrolą, nadzorem i bezpieczeństwem ruchu lotniczego, znajdujących się na lotnisku oraz poza lotniskiem;

7) współrzędne głównych elementów lotniska w układzie Światowego Systemu Geodezyjnego (WGS 84) i w układzie mapy zasadniczej:

a) wzniesień końców drogi startowej i progów oraz każdego znaczącego punktu pośredniego, wysokiego i niskiego wzdłuż drogi startowej, z dokładnością do 0,5 m,

b) wzniesień końców drogi startowej i najwyższego punktu strefy przyziemienia, z dokładnością do 0,25 m – w przypadku dróg startowych z podejściem precyzyjnym;

8) uwagi i dane uzupełniające;

9) karty kontroli aktualności zebranych danych;

§ 7.

W dokumentach rejestracyjnych lotnisk używa się określeń klasyfikacyjnych lotnisk ustalonych w § 3 i 4.

§ 8.

1. Do wniosku o wpis do rejestru wnioskodawca powinien dołączyć wymagane załączniki w ilości dwóch egzemplarzy wraz z jednym dodatkowym egzemplarzem mapy z naniesionymi ograniczeniami wysokości zabudowy na lotnisku i w jego otoczeniu. Po dokonaniu wpisu lotniska do rejestru wnioskodawca przekazuje dodatkowy egzemplarz mapy do właściwego miejscowo wójta, burmistrza, prezydenta miasta lub zarządu powiatu.

2. Załącznik, o którym mowa w art. 55 ust. 3 pkt 5 ustawy, powinien być sporządzony w postaci planu zagospodarowania lotniska i jego stref ochronnych na mapie w skali 1:5000 dla samolotów i szybowców oraz 1:1000 dla śmigłowców.

3. Załącznik, o którym mowa w art. 55 ust. 3 pkt 8 ustawy, powinien być sporządzony w postaci planu powierzchni ograniczających wysokość zabudowy i obiektów naturalnych w otoczeniu lotniska, z naniesionymi głównymi elementami lotniska, z uwzględnieniem istniejących przeszkód lotniczych, w skali 1:25000 dla samolotów i szybowców oraz 1:5000 dla śmigłowców.

4. Załącznik, o którym mowa w art. 55 ust. 3 pkt 9 ustawy, powinien być sporządzony w postaci profilu podłużnego po osi drogi startowej oraz strefy podejść w skali 1:1000/25000 dla samolotów i szybowców oraz 1:500/5000 dla śmigłowców, co najmniej w granicach ograniczeń zabudowy.

5. W przypadku prowadzenia przez właściwy, według lokalizacji lotniska, powiatowy ośrodek dokumentacji geodezyjno-kartograficznej mapy numerycznej część kartograficzną, o której mowa w ust. 2–4, należy opracować również w wersji elektronicznej.

6. W uzasadnionych przypadkach Prezes może wezwać stronę do złożenia dokumentów, o których mowa w ust. 1, w większej ilości egzemplarzy.

7. Wniosek o wykreślenie lotniska z rejestru lotnisk cywilnych składa się na formularzu określonym w załączniku nr 3 do rozporządzenia.

§ 9.

Wniosek, o którym mowa w art. 60 ust. 3 ustawy, powinien być sporządzony przez wnioskodawcę z uwzględnieniem art. 3 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z późn. zm.⁴⁾).

§ 10.

1. Decyzję o wpisaniu lotniska do rejestru dołącza się do części dokumentacyjnej lotniska.

2. Decyzję o odmowie wpisania dołącza się do części korespondencyjnej rejestru.

§ 11.

W przypadku wykreślenia lotniska z rejestru zarządzający lotniskiem obowiązany jest niezwłocznie zwrócić decyzję o wpisaniu lotniska do rejestru lub świadectwo rejestracji lotniska.

Rozdział 4

Zmiany cech lotnisk

§ 12.

1. Zezwolenia Prezesa wymagają zmiany cech lotnisk dotyczące:

1) granicy lotniska;

2) lokalizacji ogrodzenia lotniska;

3) części lotniczej lotniska;

4) granicy pola wzlotów i układu pasów startowych lotniska bez nawierzchni sztucznej;

5) parametrów drogi startowej i jej zabezpieczeń, w tym powodujące zmianę kodu referencyjnego lotniska;

6) rodzajów nawierzchni w granicach pola naziemnego ruchu lotniczego;

7) likwidacji, budowy lub rozbudowy infrastruktury lotniskowej;

8) kategorii podejść do lądowania;

9) dostępności dla użytkowników;

10) kategorii ochrony przeciwpożarowej;

11) powierzchni ograniczających wysokość obiektów budowlanych i naturalnych w otoczeniu lotniska.

2. Obowiązkowi uzyskania zezwolenia Prezesa nie podlegają, w szczególności, zmiany cech lotnisk dotyczące:

1) elementów konstrukcji istniejących obiektów infrastruktury lotniskowej;

2) przeznaczenia istniejących obiektów infrastruktury lotniskowej.

§ 13.

1. Wniosek o dokonanie zmiany cech lotniska składa się na formularzu określonym w załączniku nr 3 do rozporządzenia.

2. Do wniosku o zmianę cech lotniska wnioskodawca powinien dołączyć dokumenty, o których mowa w art. 55 ust. 3 ustawy, dotyczące tej zmiany.

Rozdział 5

Obowiązki zakładającego lotnisko i zarządzającego lotniskiem

§ 14.

Zakładający lotnisko powinien dostarczyć Prezesowi dokumentację określoną w rozdziale 3.

§ 15.

1. Zarządzający lotniskiem użytku publicznego powinien utrzymywać lotnisko i prowadzić jego eksploatację zgodnie z wymaganiami określonymi w art. 68 ust. 2 ustawy oraz określić i wdrożyć procedury uwzględniające bezpieczne użytkowanie lotniska.

2. Procedury, o których mowa w ust. 1, dotyczą:

1) instalowania i utrzymania wizualnych pomocy nawigacyjnych;

2) organizacji lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych;

3) organizacji służb ochrony;

4) urządzenia i utrzymania pola naziemnego ruchu lotniczego;

5) urządzenia i utrzymania oznakowania i oświetlenia płyt przeddworcowych;

6) kontroli ruchu pojazdów na płytach przeddworcowych;

7) kontroli ruchu na polu naziemnego ruchu lotniczego;

8) utrzymania zimowego;

9) naziemnego ruchu statków powietrznych na płaszczyznach postojowych;

10) oceny warunków hamowania na drogach startowych;

11) ochrony przed wtargnięciami zwierzyny;

12) usuwania unieruchomionych statków powietrznych, zagrażających bezpieczeństwu operacji lotniczych wykonywanych na lotnisku;

13) zmniejszania szkodliwego oddziaływania lotniska na środowisko;

14) usuwania przeszkód lotniczych;

15) publikacji informacji lotniskowych w Zintegrowanym Pakiecie Informacji Lotniczych.

3. Zarządzający lotniskiem użytku niepublicznego powinien, w szczególności, określić i wdrożyć procedury, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 13–15, oraz zapewnić zabezpieczenie ratowniczo-gaśnicze lotniska.

4. Prezes, w przypadkach uzasadnionych względami bezpieczeństwa użytkowania lotniska, może nakazać zarządzającemu lotniskiem użytku niepublicznego określenie i wdrożenie procedur innych niż określone w ust. 3.

Rozdział 6

Wymagania techniczne i eksploatacyjne

§ 16.

Przepisy niniejszego rozdziału, z zastrzeżeniem § 17, określają wymagania techniczne dla lotnisk nieobjętych wymaganiami załącznika 14.

§ 17.

1. Lotnisko powinno być ogrodzone.

2. Ogrodzenie lotniska powinno spełniać następujące wymagania techniczne:

1) ogrodzenie powinno być wykonane z paneli drucianych, siatkowych lub rozciągniętych siatek drucianych o wysokości minimalnej 180 cm oraz umieszczonej nad nim zwyżki wykonanej z minimum trzech rzędów drutu kolczastego lub taśmy tnącej, zamocowanej na stelażach w kształcie litery „V”, lub uformowane w walec wykonany z minimum jednego drutu kolczastego lub taśmy tnącej;

2) całkowita wysokość ogrodzenia powinna wynosić w każdym jego punkcie minimum 2,44 m, włącznie ze zwyżkami z drutu kolczastego lub taśm tnących;

3) odległość pomiędzy górną krawędzią paneli drucianych lub siatkowych bądź rozciągniętych siatek drucianych oraz dolną krawędzią zwyżki z drutu kolczastego lub taśmy tnącej powinna wynosić maksymalnie 20 cm;

4) dolna krawędź ogrodzenia powinna być trwale zamocowana w podłożu, poprzez jej zabetonowanie lub inne trwałe osadzenie w gruncie, bądź osadzona w podmurówce;

5) w przypadku osadzenia siatki nad podmurówką całkowita wysokość prześwitu pomiędzy podmurówką i dolną krawędzią siatki wynosić może maksymalnie 20 cm;

6) całkowita wysokość i konstrukcja bram wjazdowych i furt osobowych powinna spełniać wymagania określone w pkt 1–3;

7) przebieg ogrodzenia, w celu zapewnienia jego optymalnego monitorowania i maksymalnego ograniczenia obszarów niemożliwych do obserwowania podczas patrolowania ogrodzenia, powinien być wytyczony po liniach prostych;

8) wokół ogrodzenia powinna być zapewniona całkowicie wolna przestrzeń o szerokości minimum 3 m, po jego obu stronach – w celu zapewnienia możliwości jego skutecznego obserwowania i patrolowania;

9) wokół ogrodzenia powinny być umieszczone w odstępach 30 m prostokątne tablice informacyjne, o wymiarach 300 na 600 mm, koloru białego z czerwoną obwolutą, wykonane z tworzywa sztucznego lub aluminium, zawierające napis o treści: „TEREN LOTNISKA – WSTĘP SUROWO WZBRONIONY!”; grubość liter, wysokość i odstępy pomiędzy wierszami powinny wynosić odpowiednio: 8 mm, 60 mm i 40 mm;

10) wokół ogrodzenia, po jego wewnętrznej stronie, powinna być poprowadzona droga patrolowa, pozwalająca na systematyczne dokonywanie jego oglądu z pojazdu samochodowego;

11) wokół ogrodzenia lotniska powinny być poprowadzone kanały techniczne umożliwiające instalowanie wzdłuż niego: oświetlenia nocnego ogrodzenia lotniska, telewizji dozorowej (CCTV) i systemów detekcji ruchu – umożliwiających wykrywanie przypadków nieuprawnionego przekraczania tych ogrodzeń.

3. W przypadku gdy ukształtowanie terenu nie pozwala na zastosowanie ogrodzenia o wymaganiach określonych w ust. 2, zarządzający lotniskiem w instrukcji operacyjnej lotniska określa sposób zabezpieczenia terenu lotniska

§ 18.

Na lotniskach, z drogą startową o nawierzchni sztucznej, do obszarów bez nawierzchni sztucznej, przeznaczonych do wykonywania operacji lotniczych – stosuje się przepisy dotyczące lotnisk bez nawierzchni sztucznej.

§ 19.

W granicach lotniska bez nawierzchni sztucznej wyznacza się co najmniej jeden prostokątny pas startowy.

§ 20.

Na lotnisku bez nawierzchni sztucznej z kilkoma pasami startowymi zarządzający lotniskiem wyznacza główny pas startowy – najdłuższy lub najczęściej użytkowany.

§ 21.

1. Kształt i wymiary pola wzlotów powinny zapewnić bezpieczne starty i lądowania statków powietrznych, w miarę możliwości z różnych kierunków, uwzględniając przy tym, w szczególności, dominujące wiatry, topografię terenu w otoczeniu lotniska oraz rodzaje statków powietrznych wykonujących na tym lotnisku operacje lotnicze.

2. W przypadku jednego pasa startowego jego granice stanowią granice pola wzlotów.

§ 22.

1. Na lotnisku bez nawierzchni sztucznej mogą być stosowane nawierzchnie sztuczne na innych niż drogi startowe częściach pola naziemnego ruchu lotniczego, w szczególności na przeddworcowych i przedhangarowych płytach postojowych.

2. Dla lotniska bez nawierzchni sztucznej nie określa się litery kodu referencyjnego lotniska w przypadku braku dróg kołowania i płyt postojowych o nawierzchni sztucznej. Cyfrę kodu referencyjnego lotniska określa się dla głównego pasa startowego.

§ 23.

1. Długość pasa startowego powinna być równa co najmniej długości:

1) zapewniającej wyhamowanie prędkości statku powietrznego podczas lądowania aż do jego zatrzymania się, przy założeniu przelotu nad początkiem pasa startowego, na wysokości co najmniej 10 m i nad jakimikolwiek obiektami budowlanymi lub naturalnymi, usytuowanymi w strefie podejścia, na wysokości co najmniej 15 m albo

2) zapewniającej przelot co najmniej 10 m nad końcem pasa startowego i co najmniej 15 m nad jakimikolwiek obiektami budowlanymi lub naturalnymi, usytuowanymi w strefie wznoszenia

– zależnie od tego, która z tych długości jest większa.

2. Wymagania określone w ust. 1 pkt 2 powinny być zapewnione dla zespołu samolotu holującego i statku powietrznego holowanego.

§ 24.

1. Ukształtowanie podłużne pasa startowego powinno być takie, aby z każdego punktu położonego na wysokości 2 m nad powierzchnią pasa widoczny był inny dowolny punkt położony na wysokości 2 m nad powierzchnią pasa startowego, odległy nie mniej niż o pół długości tego pasa.

2. W przypadku przecinających się pasów startowych wymagane jest uproszczenie granicy pola wzlotów i jednoczesne jego powiększenie poprzez łączenie czołowych krawędzi pasów, zapewniające pośrednie kierunki lądowań i startów, między kierunkami linii środkowych pasów startowych.

3. Zastosowanie powiększenia, o którym mowa w ust. 2, uwarunkowane jest powierzchniami podejścia wolnymi od przeszkód lotniczych na kierunkach pośrednich oraz właściwym przygotowaniem powiększonej w ten sposób powierzchni pola wzlotów.

§ 25.

1. Różnica między najwyżej a najniżej położonymi punktami linii środkowej pasa startowego nie powinna przekraczać dla lotnisk krajowych:

1) 1,5 % dla kodu referencyjnego 3 i 4;

2) 2,5 % dla kodu referencyjnego 1 i 2.

2. Miejscowe nachylenie linii środkowej pasa startowego nie powinno przekraczać dla lotnisk krajowych:

1) 2,5 % dla kodu referencyjnego 3 i 4;

2) 3 % dla kodu referencyjnego 1 i 2.

3. Zmiany nachyleń linii środkowej pasa startowego powinny być łagodne, o minimalnym promieniu krzywizny dla lotnisk krajowych:

1) 10 000 m dla kodu referencyjnego 3 i 4;

2) 5000 m dla kodu referencyjnego 1 i 2.

4. Odległości między załamaniami sąsiednich prostych profilu niwelety linii środkowej pasa startowego powinny być nie mniejsze niż 40 m.

§ 26.

Szerokość pasa startowego nie powinna być mniejsza niż:

1) 120 m dla kodu referencyjnego 3 i 4;

2) 80 m dla kodu referencyjnego 2;

3) 50 m dla kodu referencyjnego 1.

§ 27.

1. Z zastrzeżeniem ust. 2, profil poprzeczny pasa startowego powinien być wypukły dwukierunkowy – symetryczny lub jednokierunkowy.

2. Wyjątkowo dopuszcza się profil poziomy lub wklęsły w przypadku gruntu gliniasto-piaszczystego z przewagą frakcji piaskowej zapewniającego znaczny stopień przepuszczalności wody.

3. Ukształtowanie powierzchni pasa startowego powinno ułatwiać możliwie szybkie odprowadzanie wód opadowych z nawierzchni, z uwzględnieniem rzeźby terenu, rodzaju gruntu, poziomu wód gruntowych, jak również skrzyżowania z innym pasem startowym.

4. W przypadkach nadmiernego nawilgocenia gruntu na całym lub na części pasa startowego powinno się stosować drenaż rolniczy, rowy przechwytujące wodę z wyżej położonych terenów poza zabezpieczeniem pola wzlotów lub oba rozwiązania jednocześnie.

5. Powierzchnia pola wzlotów powinna być równa, pozbawiona lokalnych wyniosłości, zagłębień, kolein, kamieni i wszelkich innych przedmiotów.

§ 28.

1. Nachylenie poprzeczne powierzchni pasa startowego nie powinno być większe niż:

1) 2,5 % dla kodu referencyjnego 3 i 4;

2) 3 % dla kodu referencyjnego 1 i 2.

2. Nachylenie poprzeczne powierzchni pasa startowego, o którym mowa w ust. 1, nie powinno być mniejsze niż:

1) 0,5 % w przypadkach określonych w § 27 ust. 2;

2) 1 % w przypadkach określonych w § 27 ust. 1.

3. Zmiany nachyleń profilu poprzecznego pasa startowego powinny przebiegać łagodnie, z zastosowaniem krzywych o minimalnym promieniu 3000 m.

§ 29.

1. Nawierzchnia pola wzlotów powinna charakteryzować się wytrzymałością wystarczającą dla przyjmowania obciążeń od statków powietrznych, z uwzględnieniem obciążeń na jednostkę powierzchni i częstotliwości obciążeń.

2. Doraźnie, przy małej liczbie operacji lotniczych, dopuszcza się gruntową nawierzchnię pola wzlotów o tak dobranym składzie granulometrycznym, ażeby wykazywała wymaganą nośność i aby chroniła przed powstawaniem zastoisk wody, błota i kurzu, które mogłyby grozić uszkodzeniem statku powietrznego.

§ 30.

1. Z zastrzeżeniem § 29 ust. 2, nawierzchnia pola wzlotów powinna być w całości jednolicie zadarniona roślinami tworzącymi mocny system korzeniowy.

2. Dobór gatunków roślin oraz zagęszczenie ich pędów na jednostkę powierzchni powinny być dobrane odpowiednio dla lokalnych warunków klimatycznych i gruntowo-wodnych.

3. Szczególnie wysoka jakość nawierzchni darniowych powinna być zapewniona w miejscach postoju statków powietrznych i w bliskości nawierzchni sztucznych, na których znajdują się statki powietrzne z pracującymi silnikami.

§ 31.

Części pola naziemnego ruchu lotniczego, inne niż pole wzlotów, powinny być tak urządzone, aby zapewniały bezpieczne kołowanie statków powietrznych z własnym napędem lub holowanych i aby te statki nie powodowały uszkodzeń ani uciążliwości dla innych statków powietrznych.

§ 32.

1. Granica pola wzlotów lotniska bez nawierzchni sztucznej powinna być oznaczona za pomocą znaków granicznych, zapewniających jej identyfikację z powietrza oraz z kabiny statku powietrznego i wykonywanie operacji lotniczych bez obawy niezamierzonego wykołowania poza granicę pola wzlotów.

2. Znaki graniczne powinny być rozmieszczone na granicy pola wzlotów lub na zewnątrz w odległości do 3 m od niej.

3. Odległości między znakami granicznymi powinny być, w miarę możliwości, jednakowe, nieprzekraczające 100 m, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

4. Wzdłuż poprzecznej granicy pasa startowego powinny być umieszczone co najmniej 3 znaki graniczne, wliczając znaki narożne.

5. W przypadku kilku pasów startowych znaki graniczne powinny być umieszczone również we wszystkich miejscach załamań granicy pola wzlotów.

6. Znak graniczny powinien mieć kształt daszkowaty, o wymiarach u podstawy co najmniej 1 m na 3 m i wysokości 0,5 m, oraz kolor biały lub pomarańczowy albo kombinacje tych kolorów dla uzyskania największego kontrastu z tłem.

7. W przypadku bardzo niskiego pokrycia roślinnego dopuszcza się stosowanie płaskich znaków poziomych umieszczonych na poziomie terenu o wymiarach co najmniej 1 m na 3 m, koloru białego lub innego zapewniającego jak największy kontrast z tłem.

8. W przypadku stałego użytkowania lotniska bez nawierzchni sztucznej, w porze nocnej, światła graniczne powinny być umieszczone najbliżej dziennych znaków granicznych, z zastrzeżeniem ust. 9.

9. W przypadku okazjonalnego użytkowania lotniska bez nawierzchni sztucznej w porze nocnej układ lamp przenośnych, wyznaczających bezpieczny obszar startów i lądowań, zarządzający lotniskiem określa w instrukcji operacyjnej lotniska.

§ 33.

1. Poza granicą pola wzlotów powinno być zapewnione zabezpieczenie pola, od którego wyprowadza się powierzchnie wyznaczające dopuszczalne wysokości obiektów budowlanych i naturalnych, określone w przepisach techniczno-budowlanych dla lotnisk cywilnych.

2. Odległości między granicą pola wzlotów a granicą zabezpieczenia pola wzlotów powinny wynosić co najmniej:

1) na kierunkach możliwych podejść:

a) dla kodu referencyjnego 3 i 4 – 60 m,

b) dla kodu referencyjnego 1 i 2 – 30 m;

2) na innych kierunkach:

a) dla kodu referencyjnego 3 i 4 – 15 m,

b) dla kodu referencyjnego 1 i 2 – 10 m.

3. Zabezpieczenie pola wzlotów powinno mieć powierzchnię uporządkowaną, o nachyleniu nieprzekraczającym 5 %, bez nagłych różnic poziomów, zapewniającą ochronę statku powietrznego przed uszkodzeniem w przypadku jego skołowania poza granicę pola wzlotów.

§ 34.

Nawierzchnia darniowa pola wzlotów powinna być utrzymywana tak, aby wykazywała możliwie jednakową nośność na całej powierzchni, była odporna na tworzenie się kolein głębszych niż 5 cm, o trawostanie równomiernym, o mocnym i gęstym systemie korzeniowym, o wysokości trawy do 15 cm i długim okresie żywotności.

§ 35.

1. Dopuszcza się zmniejszenie liczby pasów startowych na lotnisku bez nawierzchni sztucznej w związku z zaistnieniem okoliczności uniemożliwiających ich bezpieczne użytkowanie

2. Obszary wyznaczonych do użytkowania pasów startowych, o których mowa w ust. 1, powinny być oznaczone zgodnie z przepisami § 32.

Rozdział 7

Przepisy przejściowe i końcowe

§ 36.

1. Zarządzający lotniskiem zarejestrowanym przed dniem wejścia w życie rozporządzenia obowiązany jest do uzupełnienia:

1) części dokumentacyjnej rejestru – przed upływem 1 roku,

2) części kartograficznej – przed upływem 3 lat – od dnia wejścia w życie rozporządzenia.

2. Niezastosowanie się do postanowień ust. 1 pkt 1 i 2 spowoduje wykreślenie lotniska z rejestru.

§ 37.

Wymagań technicznych nie stosuje się do lotnisk bez nawierzchni sztucznej, zarejestrowanych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, z zastrzeżeniem § 38.

§ 38.

1. Zarządzający lotniskiem użytku publicznego, zarejestrowanym przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, powinien dostosować lotnisko do wymagań określonych w § 17 ust. 1 i ust. 2:

1) pkt 1–8 – w terminie 18 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia;

2) pkt 9 – w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia;

3) pkt 10 – w terminie 24 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia.

2. Zarządzający lotniskiem użytku niepublicznego, zarejestrowanym przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, powinien dostosować lotnisko do wymagań określonych w § 17 ust. 1 i ust. 2:

1) pkt 1–8 – w terminie 36 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia;

2) pkt 9 – w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia;

3) pkt 10 – w terminie 48 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia.

3. Przepis § 17 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

§ 39.

Traci moc rozporządzenie Ministra Komunikacji z dnia 15 września 1964 r. w sprawie cywilnych lotnisk, lądowisk i lotniczych urządzeń naziemnych (Dz. U. Nr 37, poz. 237, z 1998 r. Nr 130, poz. 859 oraz z 1999 r. Nr 21, poz. 192).

§ 40.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem rozdziału 6, który wchodzi w życie z dniem 17 listopada 2004 r.

Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat

¹⁾ Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej – transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322).

²⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1002.

³⁾ Zmiany wymienionej umowy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1963 r. Nr 24, poz. 137 i 138, z 1969 r. Nr 27, poz. 210 i 211, z 1976 r. Nr 21, poz. 130 i 131, Nr 32, poz. 188 i 189 i Nr 39, poz. 227 i 228, z 1984 r. Nr 39, poz. 199 i 200, z 2000 r. Nr 39, poz. 446 i 447, z 2002 r. Nr 58, poz. 527 i 528 oraz z 2003 r. Nr 78, poz. 700 i 701.

⁴⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz. 580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 17, poz. 155 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257.

Załącznik 1.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury
z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1273)

Załącznik nr 1

infoRgrafika