Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 142 poz. 1512

Na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625) zarządza się, co następuje:

1) bydło, świnie, owce i kozy przeznaczone do uboju – zwierzęta należące do różnych gatunków bydła, w tym Bubalus bubalis i Bison bison, oraz świnie, owce i kozy, przeznaczone bezpośrednio do rzeźni lub miejsca gromadzenia zwierząt, z którego mogą być skierowane wyłącznie do rzeźni;

2) bydło i świnie przeznaczone do chowu lub hodowli – zwierzęta należące do różnych gatunków bydła, w tym Bubalus bubalis i Bison bison, oraz świnie i zwierzęta inne niż te, o których mowa w pkt 1, w tym przeznaczone do rozrodu, produkcji mleka, mięsa albo na wystawy, pokazy i konkursy, z wyłączeniem zwierząt wykorzystywanych do celów rozrywkowych i sportowych;

3) owce i kozy przeznaczone do hodowli – owce i kozy inne niż owce i kozy, o których mowa w pkt 1 i 4, bezpośrednio transportowane do miejsca przeznaczenia lub za pośrednictwem miejsca gromadzenia zwierząt w celach hodowli lub produkcji;

4) owce i kozy przeznaczone na opas – owce i kozy inne niż owce i kozy, o których mowa w pkt 1 i 3, bezpośrednio transportowane do miejsca przeznaczenia lub za pośrednictwem miejsca gromadzenia zwierząt, w celu ich opasu, a następnie uboju.

1) przez okres 30 dni poprzedzających wysyłkę lub

2) od urodzenia – w przypadku gdy mają nie więcej niż 30 dni życia.

2. W przypadku bydła i świń będących przedmiotem handlu, przewożonych do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej za pośrednictwem miejsca gromadzenia zwierząt znajdującego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, okres gromadzenia bydła i świń poza gospodarstwem pochodzenia nie może przekroczyć 6 dni.

1) reagowało ujemnie w śródskórnej próbie tuberkulinowej, przeprowadzonej w okresie 30 dni przed opuszczeniem gospodarstwa pochodzenia, przy czym wzrost grubości fałdów skóry zwierzęcia w tej próbie nie może być większy niż 2 milimetry – w przypadku bydła powyżej 6. tygodnia życia;

2) wykazuje miano przeciwciał niższe niż 30 międzynarodowych jednostek aglutynacyjnych (IU) w milimetrze w teście seroaglutynacyjnym lub w innym teście określonym w przepisach odrębnych, przeprowadzonym w stadzie pochodzenia w okresie 30 dni przed opuszczeniem gospodarstwa pochodzenia – w przypadku buhajów powyżej 12 miesięcy życia;

3) reagowało ujemnie w indywidualnym teście w kierunku enzootycznej białaczki bydła określonym w przepisach odrębnych, przeprowadzonym w okresie 30 dni przed opuszczeniem gospodarstwa pochodzenia – w przypadku bydła powyżej 12 miesięcy życia.

2. Nie przeprowadza się:

1) próby, o której mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli bydło pochodzi z państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub jego części urzędowo wolnych od gruźlicy lub z zatwierdzoną siecią nadzoru określoną w przepisach Unii Europejskiej³⁾;

2) testu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli bydło pochodzi z państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub jego części urzędowo wolnych od brucelozy lub z zatwierdzoną siecią nadzoru określoną w przepisach Unii Europejskiej³⁾;

3) testu, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, jeżeli bydło pochodzi z państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub jego części urzędowo wolnych od enzootycznej białaczki bydła lub z zatwierdzoną siecią nadzoru określoną w przepisach Unii Europejskiej³⁾.

1) pochodzi ze stad urzędowo wolnych od gruźlicy oraz enzootycznej białaczki bydła;

2) pochodzi z gospodarstw urzędowo wolnych od brucelozy – w przypadku buhajów.

1) urodziły się i zostały wychowane od urodzenia na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej albo

2) zostały przywiezione na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej z państwa trzeciego znajdującego się na liście ogłaszanej przez Komisję Europejską oraz:

a) spełniają warunki zdrowotne zwierząt określone w przepisach w sprawie wymagań weterynaryjnych przy przywozie bydła, świń, owiec i kóz oraz wymagań, jakim powinny odpowiadać świadectwa zdrowia takich zwierząt, lub

b) spełniają wymagania określone w przepisach o kontroli weterynaryjnej w handlu.

2. Owce i kozy przeznaczone do uboju mogą być ponadto transportowane do miejsca przeznaczenia z wykorzystaniem obiektów budowlanych, w których prowadzi się obrót zwierzętami lub ich skup, co do których stwierdzono spełnianie wymagań weterynaryjnych.

3. Owce i kozy przeznaczone do uboju poddaje się niezwłocznie ubojowi, nie później jednak niż przed upływem 72 godzin od dostarczenia ich do rzeźni.

1) pochodzą z gospodarstwa, do którego:

a) nie wprowadzono innych owiec i kóz – w okresie 21 dni poprzedzających wysyłkę,

b) nie wprowadzano zwierząt parzystokopytnych przywożonych z państwa trzeciego – w okresie 30 dni poprzedzających wysyłkę

– chyba że zwierzęta te były utrzymywane w izolacji od innych zwierząt w gospodarstwie;

2) stale przebywały w gospodarstwie pochodzenia:

a) przez co najmniej 30 dni poprzedzających wysyłkę,

b) przez co najmniej 21 dni – w przypadku owiec i kóz przeznaczonych do uboju,

c) od urodzenia – w przypadku owiec i kóz mających mniej niż 30 dni życia.

2. Przepisu ust. 1 pkt 1 lit. a nie stosuje się, jeżeli owce lub kozy są transportowane bezpośrednio do rzeźni w celu niezwłocznego uboju, z wyłączeniem miejsc gromadzenia zwierząt lub obiektów, o których mowa w § 8 ust. 2, albo za pośrednictwem jednego miejsca gromadzenia zwierząt państwa pochodzenia, przewozu lub przeznaczenia, z którego są transportowane bezpośrednio cło rzeźni.

3. Owce i kozy przeznaczone do uboju od dnia wysyłki nie mogą przebywać dłużej niż 6 dni w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej niż państwo członkowskie miejsca przeznaczenia.

4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się w przypadku transportu zwierząt drogą morską.

1) spełniają wymagania, o których mowa w § 7;

2) pochodzą z gospodarstwa urzędowo wolnego lub wolnego od brucelozy;

3) pochodzą z gospodarstwa oraz były w kontakcie ze zwierzętami z gospodarstwa, w którym nie stwierdzono klinicznie następujących chorób:

a) zakaźnej bezmleczności owiec (Mycoplasma agalactiae) lub zakaźnej bezmleczności kóz (Mycoplasma agalactiae, M. Capricolum, M. Mycoides z grupy mycoides) w okresie 6 miesięcy poprzedzających wysyłkę,

b) paratuberkulozy lub serowaciejącego zapalenia węzłów chłonnych w okresie 12 miesięcy poprzedzających wysyłkę,

c) gruczolakowatości płuc u owiec i kóz, choroby maedi-visna lub wirusowego zapalenia stawów i mózgu kóz w okresie 3 lat poprzedzających wysyłkę; w przypadku gdy zwierzęta zakażone maedi-visna lub wirusowym zapaleniem stawów i mózgu zostały poddane ubojowi, a dwa testy przeprowadzone zgodnie z przepisami Unii Europejskiej dały wynik ujemny, okres ten wynosi 12 miesięcy;

4) właściciel gospodarstwa złoży pisemne oświadczenie, że zwierzę lub zwierzęta przeznaczone do handlu spełniają wymagania, o których mowa w pkt 3.

2. Wymogu, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do zwierząt objętych programem monitorowania zakażeń zwierząt oraz zapobiegania chorobom zakaźnym zwierząt i zoonozom lub biologicznym czynnikom chorobotwórczym wywołującym te choroby i ich zwalczania zapewniającym równoważny status zdrowotny tych zwierząt.

3. Niewykastrowane barany przeznaczone do hodowli mogą być przedmiotem handlu, jeżeli:

1) pochodzą z gospodarstwa, w którym nie stwierdzono brucelozy (B. ovis) w okresie 12 miesięcy poprzedzających wysyłkę;

2) przebywały w gospodarstwie, o którym mowa w pkt 1, przez 60 dni poprzedzających ubój;

3) przeszły, z wynikiem ujemnym, test serologiczny w kierunku brucelozy (B. ovis) w okresie 30 dni poprzedzających ubój albo spełniły inne wymagania w tym zakresie określone w przepisach Unii Europejskiej⁴⁾.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak

¹⁾ Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej – rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125).

²⁾ Przepisy rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 64/432/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną (Dz. Urz. WE L 121 z 29.07.1964, z późn. zm.) oraz dyrektywy 91/68/EEC z dnia 28 stycznia 1991 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy owcami i kozami (Dz. Urz. WE L 046 z 19.02.1991, z późn. zm.). Dane dotyczące ogłaszania aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej – wydanie specjalne.

³⁾ Art. 4 dyrektywy 64/432/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o problemach zdrowia zwierząt w handlu bydłem i trzodą chlewną wewnątrz Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 121 z 29.07.1964, z późn. zm.).

⁴⁾ Przepisy wydane na podstawie art. 15 dyrektywy 91/68/EEC z dnia 28 stycznia 1991 r. dotyczącej wpływu warunków zdrowotnych zwierząt na handel owcami i kozami w obrębie Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 046 z 19.02.1991, z późn. zm.).