REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2005 nr 65 poz. 571

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. z 2004 r. Nr 156, poz. 1641 i Nr 273, poz. 2703) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1) szczegółowe zasady przydziału, okresy zużycia, wzory, kolory, normy umundurowania i oznaczeń stopni funkcjonariuszy celnych, zwanych dalej „funkcjonariuszami”;

2) szczegółowe zasady i sposób noszenia umundurowania oraz oznaczeń stopni;

3) wysokość i warunki przyznawania równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie oraz za okresowe czyszczenie munduru;

4) przypadki, w jakich funkcjonariusze nie mają obowiązku pełnienia służby w umundurowaniu.

§ 2.

Umundurowanie, oznaczenia stopni i znaki określone w rozporządzeniu są prawnie zastrzeżone dla Służby Celnej.

§ 3.

1. Uprawnienie do umundurowania powstaje z dniem mianowania funkcjonariusza do służby i wygasa z dniem zwolnienia z tej służby albo przekształcenia stosunku służbowego na podstawie art. 22a ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej.

2. Prawo do ponownego przydziału poszczególnych składników umundurowania funkcjonariusz nabywa z upływem okresu ich używalności.

3. Okresy używalności, normy i rodzaje materiałów ustala się w zależności od miejsca pełnienia służby (przydziału do komórek organizacyjnych) i charakteru wykonywanych obowiązków.

4. Okres używalności składników umundurowania wydawanych w naturze liczy się od dnia ich wydania funkcjonariuszowi.

5. Do okresu używalności składników umundurowania nie wlicza się okresów niepełnienia służby przez funkcjonariusza trwających nieprzerwanie dłużej niż 30 dni kalendarzowych.

6. W przypadku korzystania przez funkcjonariusza z urlopu wypoczynkowego przepisu ust. 5 nie stosuje się.

§ 4.

1. Umundurowanie funkcjonariuszy składa się z następujących rodzajów ubiorów:

1) służbowego;

2) polowego;

3) specjalnego.

2. Ubiór polowy przysługuje funkcjonariuszom pełniącym służbę w oddziałach celnych, w komórkach organizacyjnych izb celnych właściwych w sprawach zwalczania przestępczości i dokumentacji celnej, określonych w odrębnych przepisach, oraz funkcjonariuszom załóg jednostek pływających.

3. Ubiór specjalny przysługuje funkcjonariuszom komórek organizacyjnych właściwych w sprawach zwalczania przestępczości i dokumentacji celnej, określonych w odrębnych przepisach, oraz funkcjonariuszom załóg jednostek pływających. Komplet całoroczny, wchodzący w skład ubioru specjalnego, przysługuje wyłącznie funkcjonariuszom komórek organizacyjnych właściwych w sprawach zwalczania przestępczości – referatów grup mobilnych.

4. Kierownik urzędu przydziela poszczególne składniki ubioru polowego i specjalnego funkcjonariuszom pełniącym służbę w komórkach organizacyjnych, o których mowa w ust. 2 i 3, na wniosek kierownika komórki organizacyjnej – przełożonego funkcjonariusza, mając na uwadze charakter wykonywanych zadań.

§ 5.

1. Zasadniczymi składnikami ubioru służbowego są:

1) kurtka całoroczna, a dla osób na stanowiskach kierownika komórki organizacyjnej – kurtka całoroczna albo płaszcz;

2) koszula biała;

3) koszula w kolorze miętowym;

4) kamizelka damska;

5) spodnie lub spódnica;

6) spodnie z lampasem dla osób w stopniu od nadkomisarza celnego wzwyż;

7) marynarka;

8) czapka;

9) kapelusik damski;

10) sweter typu polar;

11) krawat (krawatka) i pasek;

12) rękawiczki i obuwie koloru czarnego;

13) sznur galowy.

2. Wykaz składników ubioru służbowego, okresów używalności oraz norm umundurowania określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

3. Wzory ubioru służbowego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

§ 6.

1. Zasadniczymi składnikami ubioru polowego są:

1) koszula typu polo;

2) koszulobluza;

3) spodnie polowe;

4) podkoszulek;

5) czapka letnia;

6) czapka zimowa;

7) rękawiczki ochronne;

8) buty letnie na grubej podeszwie;

9) buty wysokie na grubej podeszwie.

2. Wykaz składników umundurowania ubioru polowego, okresów używalności i norm umundurowania określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

3. Wzory ubioru polowego określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

§ 7.

1. Zasadniczymi składnikami ubioru specjalnego są:

1) kombinezon jednoczęściowy;

2) kamizelka narzędziowa;

3) kurtka i spodnie – zestaw całoroczny;

4) spodnie typu bermudy;

5) kurtka i spodnie typu sztormiak;

6) czapka typu dokerka;

7) pas parciany;

8) buty wysokie miękkie.

2. Wykaz składników umundurowania ubioru specjalnego, okresów używalności i norm umundurowania określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.

3. Wzory ubioru specjalnego określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.

§ 8.

1. W razie utraty lub zniszczenia składnika umundurowania przed upływem okresu jego używalności, funkcjonariusz otrzymuje bezpłatnie nowy składnik umundurowania, jeżeli utrata lub zniszczenie nastąpiły bez winy funkcjonariusza, podczas wykonywania obowiązków służbowych.

2. W razie utraty lub zniszczenia składnika umundurowania w przypadkach innych niż określone w ust. 1, funkcjonariusz otrzymuje nowy składnik umundurowania za zwrotem wartości utraconego lub zniszczonego składnika umundurowania, jaka odpowiada wartości składnika umundurowania od dnia utraty lub zniszczenia do końca okresu używalności.

3. Jeżeli utrata lub zniszczenie nie nastąpiły przy wykonywaniu przez funkcjonariusza obowiązków służbowych, lecz bez jego winy, w przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie kierownik urzędu lub osoba przez niego upoważniona może zezwolić, na wniosek funkcjonariusza, zaopiniowany pozytywnie przez jego przełożonego, na bezpłatny przydział nowego składnika umundurowania.

§ 9.

1. Składniki umundurowania wydaje się w naturze, z tym że składniki wymienione w lp. 2–4 i 9 części 1.1 oraz lp. 2–4 i 7 części 1.2 załącznika nr 1 do rozporządzenia – po skierowaniu funkcjonariusza do zakładu krawieckiego, w którym umundurowanie będzie szyte na miarę. Koszty szycia ponosi kierownik urzędu.

2. Składniki umundurowania służbowego wymienione w lp. 18–21 części 1.1 oraz lp. 16–19 części 1.2 załącznika nr 1 do rozporządzenia, a także obuwie (czółenka) dla kobiet wydaje się w postaci równoważnika pieniężnego na ich zakup. Zakupu dokonuje funkcjonariusz.

§ 10.

1. Funkcjonariusz jest obowiązany do posiadania kompletu umundurowania zapewniającego wykonywanie obowiązków służbowych w każdej porze roku.

2. Umundurowanie funkcjonariusza powinno być utrzymane w należytym stanie, zapewniającym przepisowy i estetyczny wygląd zewnętrzny podczas wykonywania obowiązków służbowych.

3. Funkcjonariusz oprócz umundurowania może nosić:

1) teczkę lub aktówkę dowolnego wzoru, koloru czarnego lub brązowego;

2) okulary przeciwsłoneczne i zdrowotne z przyciemnionymi szkłami;

3) zwyczajowo przyjęty symbol żałoby;

4) ordery i odznaczenia oraz ich baretki, zgodnie z odrębnymi przepisami, spinkę do krawata;

5) kamizelkę w kolorze żółtym z elementami odblaskowymi z napisem „Służba Celna” podczas służby zewnętrznej, w szczególności w miejscu o natężonym ruchu pojazdów.

4. Funkcjonariuszowi zabrania się:

1) wykonywania w umundurowaniu czynności naruszających powagę funkcjonariusza;

2) noszenia składników umundurowania niezgodnie z przeznaczeniem lub w połączeniu z ubraniem cywilnym albo wykazujących znaczny stopień zużycia;

3) noszenia naszyjników, korali, bransolet i tym podobnych ozdób osobistych w sposób widoczny na umundurowaniu służbowym;

4) dokonywania samowolnych przeróbek lub zniekształceń składników umundurowania.

5. Noszenie innych niż określone w ust. 3 przedmiotów, oznaczeń lub emblematów dozwolone jest jedynie za zgodą kierownika urzędu.

§ 11.

1. Funkcjonariusz na umundurowaniu nosi:

1) oznaczenie stopnia służbowego (dystynkcje);

2) emblemat Służby Celnej oraz znak identyfikacji imiennej, a także indywidualnej.

2. Wzory dystynkcji i emblematów określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.

§ 12.

1. W zamian za umundurowanie funkcjonariuszowi wypłaca się raz w roku, z zastrzeżeniem ust. 2, równoważnik pieniężny, jeżeli:

1) nie wydano poszczególnych składników umundurowania;

2) w czasie pełnienia służby nie wydano przysługujących składników umundurowania, a nastąpiło zwolnienie ze służby;

3) mimo upływu okresu używalności danego składnika umundurowania znajduje się on w dobrym stanie, zapewniającym przepisowy i estetyczny wygląd zewnętrzny podczas wykonywania obowiązków służbowych, oraz wyrażona została przez kierownika urzędu zgoda na przedłużenie okresu używalności tego składnika.

2. Równoważnik nie przysługuje w zamian za składniki ubioru polowego i specjalnego.

§ 13.

1. Podstawę obliczania wysokości równoważnika stanowią przewidywane średnioroczne ceny jednostkowe składników umundurowania określone w tabelach kalkulacyjnych stanowiących załącznik nr 8 do rozporządzenia.

2. W skład równoważnika wchodzi ryczałt za okresowe czyszczenie munduru ustalony według średnich cen usług pralniczych.

3. Wysokość równoważnika w danym roku zwiększa się o średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w poprzednim roku kalendarzowym, ogłaszany przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.

§ 14.

1. W sytuacjach, o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 1 i 3, równoważnik pieniężny wypłaca się w terminie pięciu miesięcy od dnia powstania uprawnienia do jego wypłaty.

2. W sytuacji, o której mowa w § 12 ust. 1 pkt 2, równoważnik pieniężny wylicza się w proporcji do okresu, za który przysługiwały dane składniki umundurowania, i wypłaca się niezwłocznie po zwolnieniu ze służby.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepisy § 15.

§ 15.

1. W przypadku zwolnienia ze służby albo przekształcenia stosunku służbowego na podstawie art. 22a ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej przed upływem okresu używalności składników umundurowania, funkcjonariusz zatrzymuje umundurowanie na własność, za zwrotem jego równowartości, z zastrzeżeniem ust. 3.

2. Równowartość, o której mowa w ust. 1, obliczana jest według aktualnych tabel kalkulacyjnych i odpowiada wartości tych składników za okres od dnia zwolnienia ze służby do dnia upływu okresu używalności danego składnika umundurowania.

3. Funkcjonariusz odchodzący na emeryturę lub rentę zatrzymuje składniki umundurowania bez zwrotu ich równowartości.

§ 16.

Funkcjonariusz nie ma obowiązku pełnienia służby w umundurowaniu:

1) podczas wykonywania czynności służbowych w miejscach, w których umundurowanie może być narażone na zniszczenie lub uszkodzenie;

2) przy wykonywaniu określonych czynności służbowych, jeżeli przemawia za tym ich charakter, za zgodą lub na polecenie kierownika urzędu;

3) w czasie narad i spotkań organizowanych poza siedzibami jednostek organizacyjnych Służby Celnej, gdy organizatorem tych spotkań nie jest Służba Celna;

4) w okresie zaawansowanej ciąży;

5) w innych uzasadnionych przypadkach, za zgodą kierownika urzędu.

§ 17.

Dopuszcza się noszenie składników umundurowania wydanych przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, według dotychczasowych wzorów, oraz składników uszytych według nowych wzorów z tkaniny znajdującej się na stanie magazynowym jednostki organizacyjnej w chwili wejścia w życie rozporządzenia, do czasu upływu okresu ich używalności, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2006 r.

§ 18.

Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 18 kwietnia 2000 r. w sprawie umundurowania funkcjonariuszy celnych (Dz. U. Nr 41, poz. 479 oraz z 2002 r. Nr 43, poz. 399).

§ 19.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska

¹⁾ Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej – finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 134, poz. 1427).

Załącznik 1.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów
z dnia 18 marca 2005 r. (poz. 571)

Załącznik nr 1

Wyświetl załącznik

Załącznik 2. [WZORY UBIORU SŁUŻBOWEGO]

Załącznik nr 2

WZORY UBIORU SŁUŻBOWEGO

Wyświetl załącznik

Załącznik 3.

Załącznik nr 3

Wyświetl załącznik

Załącznik 4. [WZORY UBIORU POLOWEGO]