Dziennik Ustaw - rok 2005 nr 123 poz. 1033

Na podstawie art. 17 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

1) wzory umundurowania i wyposażenia specjalnego oraz oznak służby, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych funkcjonariuszy Służby Więziennej, zwanych dalej „funkcjonariuszami”;

2) zasady i sposób noszenia przez funkcjonariuszy umundurowania, wyposażenia specjalnego, orderów, odznaczeń, medali, odznak, oznak służby i znaków identyfikacyjnych.

1) mundur wyjściowy (dla generała ze spodniami z lampasem granatowym);

2) koszula wyjściowa w kolorze białym;

3) półbuty wyjściowe w kolorze czarnym.

2. Składniki umundurowania, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są koloru stalowoniebieskiego.

3. Wzory umundurowania wyjściowego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

1) czapka służbowa zimowa i letnia z otokiem granatowym;

2) furażerka;

3) mundur służbowy zimowy i letni;

4) wiatrówka letnia;

5) spodnie letnie (dla generała z lampasem granatowym);

6) kurtka całoroczna;

7) płaszcz jesienno-zimowy i płaszcz letni w kolorze granatowym;

8) rękawiczki w kolorze czarnym;

9) koszula wyjściowa w kolorze białym;

10) koszula służbowa i koszula letnia;

11) pas i obuwie w kolorze czarnym;

12) dystynkcje i oznaki służby.

2. Składniki umundurowania, o których mowa w ust. 1 pkt 1–6 i 10, są koloru stalowoniebieskiego.

3. Wzory umundurowania służbowego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

2. Podstawowe składniki wyposażenia specjalnego określają tabele nr 4 i 5 załącznika do rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1.

3. Składniki wyposażenia specjalnego, z wyłączeniem kominiarki i trzewików polowych, są koloru stalowoniebieskiego z nadrukiem koloru czarnego.

4. Rodzaje stanowisk i zadania, na których dopuszcza się występowanie w wyposażeniu specjalnym, określa kierownik jednostki organizacyjnej Służby Więziennej.

5. Wzory składników wyposażenia specjalnego funkcjonariuszy określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

2. Sznury galowe, o których mowa w ust. 1, są koloru srebrnoszarego.

3. Wzory sznurów galowych określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

1) oznaka w kształcie koła, wykonana z metalu w kolorze srebrnym, na której w obramowaniu liści dębowych jest skrzyżowany miecz i pochodnia; oznakę w kształcie koła funkcjonariusze noszą na kołnierzu munduru i kołnierzu płaszcza jesienno-zimowego;

2) oznaka w kształcie tarczy, wykonana z płótna w kolorze granatowym, na której w obramowaniu liści dębowych jest skrzyżowany miecz i pochodnia w kolorze białym; oznakę w kształcie tarczy funkcjonariusze noszą na prawym rękawie koszuli letniej i służbowej, wiatrówki, swetra, kurtki całorocznej, kurtki wchodzącej w skład munduru polowego i kurtki polowej;

3) oznaka w kształcie półkolistym, wykonana z płótna w kolorze granatowym, z napisem „SŁUŻBA więzienna” w kolorze białym; oznakę w kształcie półkolistym funkcjonariusze noszą na prawym rękawie munduru i płaszcza jesienno-zimowego, w odległości 4 cm poniżej wszycia rękawa;

4) oznaka w kształcie orła, wykonana haftem na kołnierzu kurtki mundurowej i płaszcza jesienno-zimowego funkcjonariusza w stopniu generała.

2. Wzory oznak służby określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.

2. Wzory dystynkcji, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.

2. Dystynkcje noszone na płaszczu jesienno-zimowym, mundurze, wiatrówce, koszuli letniej i służbowej wykonane są na naramiennikach. Dystynkcje noszone na płaszczu letnim, kurtce całorocznej i swetrze są wykonane na wsuwkach zakładanych na naramienniki.

3. Starsi szeregowi i podoficerowie Służby Więziennej na czapce służbowej i furażerce noszą dystynkcje haftowane bajorkiem. Na naramiennikach składników umundurowania dystynkcje są wykonane z taśmy dystynkcyjnej białej z oblamowaniem granatowym.

4. Chorążowie Służby Więziennej na czapce służbowej i furażerce noszą dystynkcje haftowane bajorkiem, a na naramiennikach składników umundurowania haftowane bajorkiem oraz wykonane z taśmy dystynkcyjnej koloru srebrnego matowego.

5. Dystynkcje oficerów Służby Więziennej haftowane są bajorkiem.

6. Dystynkcje noszone na składnikach wyposażenia specjalnego są wykonane haftem maszynowym na wsuwkach zakładanych na naramienniki.

1) starszy szeregowy – jeden pasek długości 3 cm i szerokości 5 mm;

2) kapral – dwa paski długości 3 cm i szerokości 5 mm; odstęp między paskami wynosi 2 mm;

3) starszy kapral – trzy paski o wymiarach i w odstępie między paskami określonym w pkt 2;

4) plutonowy – cztery paski o wymiarach i w odstępie między paskami określonym w pkt 2;

5) sierżant – oznakę w kształcie litery „V” skierowaną kątem w dół o ramionach długości 3,3 cm i szerokości 5 mm, o kącie rozwarcia 60°;

6) starszy sierżant – oznakę stopnia sierżanta oraz drugi znak w kształcie litery „V” umieszczony wewnątrz oznaki stopnia sierżanta w odległości 2 mm;

7) sierżant sztabowy – oznakę stopnia sierżanta oraz pasek długości 2,5 cm i szerokości 5 mm, bezpośrednio umieszczony poziomo pod znakiem litery „V”;

8) starszy sierżant sztabowy – oznakę stopnia starszego sierżanta oraz pasek długości 2,5 cm i szerokości 5 mm, bezpośrednio umieszczony poziomo pod znakiem litery „V”.

1) starszy szeregowy – jeden pasek szerokości 8 mm, podwinięty obydwoma końcami pod naramiennik o długości 1 cm, naszyty w odległości 2 cm od miejsca wszycia rękawa;

2) kapral – dwa paski, z których pierwszy naszyty jest jak w pkt 1, a drugi w odległości 4 mm od pierwszego w kierunku guzika naramiennika; obydwa paski są podwinięte pod naramiennik;

3) starszy kapral – trzy paski naszyte w odstępach 4 mm od siebie, w sposób określony w pkt 2;

4) plutonowy – cztery paski naszyte w odstępach 4 mm od siebie, w sposób określony w pkt 2;

5) sierżant – naramiennik obszyty wokół taśmą szerokości 8 mm z wyjątkiem wszycia przy rękawie; na naramienniku wewnątrz obszycia znak w kształcie litery „V”, o kącie rozwarcia 60°; odległość od wszycia rękawa do wierzchołka znaku wynosi 2 cm;

6) starszy sierżant – oznakę stopnia sierżanta oraz drugi znak w kształcie litery „V” umieszczony wewnątrz oznaki stopnia sierżanta w odstępie 4 mm;

7) sierżant sztabowy – oznakę stopnia sierżanta oraz naszyty 2 mm pod oznaką pasek poprzeczny, równoległy do wszycia rękawa;

8) starszy sierżant sztabowy – oznakę stopnia starszego sierżanta oraz naszyty 2 mm pod oznaką pasek poprzeczny, równoległy do wszycia rękawa.

1) młodszy chorąży – jedną gwiazdkę o rozpiętości ramion 1,5 cm, umieszczoną między ramionami znaku w kształcie litery „V” w odstępie 2 mm od ramion znaku; znak umieszcza się nad paskiem czapki w odległości 2 mm; długość jego ramion wynosi 2 cm, szerokość 5 mm, rozwarcie ramion 75°;

2) chorąży – jedną gwiazdkę, umieszczoną symetrycznie do wizerunku orła na środku taśmy otokowej czapki;

3) starszy chorąży – dwie gwiazdki umieszczone na środku taśmy otokowej równolegle do krawędzi taśmy; odległość między ramionami gwiazdek wynosi 2 mm;

4) podporucznik – dwie gwiazdki o rozpiętości ramion 2 cm, umieszczone na środku taśmy otokowej równolegle do krawędzi taśmy; odległość między ramionami gwiazdek wynosi 2 mm;

5) porucznik – trzy gwiazdki, rozmieszczone w sposób określony w pkt 4;

6) kapitan – cztery gwiazdki, rozmieszczone w sposób określony w pkt 4, z tym że ramiona gwiazdek stykają się ze sobą;

7) major – jedną gwiazdkę o rozpiętości ramion 2 cm, na środku otoku czapki;

8) podpułkownik – dwie gwiazdki, rozmieszczone w sposób określony w pkt 4;

9) pułkownik – trzy gwiazdki, rozmieszczone w sposób określony w pkt 4;

10) generał – na taśmie otokowej czapki wężyk generalski szerokości 3 cm i wysokości 3,5 cm; ponadto na środku taśmy otokowej w przerwie wężyka jedną gwiazdkę umieszczoną na linii równoległej do krawędzi taśmy.

2. Funkcjonariusze, o których mowa w ust. 1, na naramiennikach noszą następujące dystynkcje:

1) młodszy chorąży – znak w kształcie litery „V” z taśmy szerokości 5 mm, skierowanej kątem w kierunku wszycia rękawa oraz gwiazdkę umieszczoną między ramionami znaku w odległości 2 mm od nich; rozwartość ramion znaku wynosi 70°, a odległość od wszycia rękawa do wierzchołka znaku – 1 cm;

2) chorąży – jedną gwiazdkę umieszczoną w odległości 3 cm od wszycia rękawa;

3) starszy chorąży – dwie gwiazdki: pierwsza umieszczona jak u chorążego, druga w odległości 5 mm od wierzchołka ramienia pierwszej gwiazdki do kąta wklęsłego między ramionami drugiej gwiazdki;

4) podporucznik – dwie gwiazdki: pierwsza umieszczona w odległości 3 cm od wszycia rękawa, druga w odległości 5 mm od wierzchołka ramienia pierwszej gwiazdki do kąta wklęsłego między dwoma ramionami drugiej gwiazdki;

5) porucznik – trzy gwiazdki: pierwsza umieszczona w odległości 1,2 cm od wszycia rękawa, druga w odległości 5 mm od wierzchołka ramienia pierwszej gwiazdki do kąta wklęsłego ramion drugiej gwiazdki, trzecia podobnie jak druga;

6) kapitan – cztery gwiazdki, umieszczone w sposób określony w pkt 5;

7) major – dwa paski i jedną gwiazdkę; paski szerokości 6 mm są umieszczone w poprzek naramienników, pierwszy pasek w odległości 1 cm od wszycia rękawa, drugi 4 mm od pierwszego; gwiazdka jest umieszczona na środku naramiennika w odległości 1 cm od drugiego paska;

8) podpułkownik – dwa paski i dwie gwiazdki; paski i pierwszą gwiazdkę umieszcza się w sposób określony w pkt 7, drugą gwiazdkę umieszcza się w odległości 5 mm od wierzchołka ramienia pierwszej gwiazdki do kąta wklęsłego ramion drugiej gwiazdki;

9) pułkownik – dwa paski i trzy gwiazdki, rozmieszczone w sposób określony w pkt 8;

10) generał – wężyk generalski szerokości 3,5 cm, umieszczony w poprzek całego naramiennika, w odległości 5 mm od wszycia rękawa oraz gwiazdkę umieszczoną wzdłuż linii prostej, biegnącej przez środek naramiennika w odległości 1 cm od wężyka.

2. Funkcjonariusze na czapce służbowej noszą wizerunek orła wykonanego z metalu, a na czapce polowej i furażerce noszą wizerunek orła haftowanego mechanicznie.

1) znak ze zdjęciem;

2) znak numeryczny;

3) znak funkcyjny;

4) znak słuchacza szkół Służby Więziennej.

2. Wzory znaków identyfikacyjnych określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.

3. Znak identyfikacyjny, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest wykonany z kartonu o wymiarach 6,5 x 9,5 cm, zawiera zdjęcie funkcjonariusza, nazwę jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, numer identyfikatora, datę i podpis wystawcy, trzycyfrowy kod funkcjonariusza, stopień służbowy i stanowisko funkcjonariusza. Na odwrocie znaku identyfikacyjnego, na błękitnym tle umieszczona jest oznaka Służby Więziennej.

4. Znak identyfikacyjny, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest wykonany z tworzywa sztucznego. Na granatowym tle umieszczone są białe litery „SW”, trzycyfrowy kod jednostki organizacyjnej Służby Więziennej i trzycyfrowy kod funkcjonariusza.

5. Znak identyfikacyjny, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, występuje w dwóch wzorach:

1) w formie opaski, zakładany na lewy rękaw z umocowaniem pod pagonem przedmiotów mundurowych, wykonany z tworzywa sztucznego koloru białego; napis określający funkcję jest koloru granatowego;

2) w formie plakietki, przypinany na guzik pod klapę lewej górnej kieszeni przedmiotów mundurowych, wykonany z tworzywa sztucznego z napisami wykonanymi haftem maszynowym białą nicią na granatowym tle.

6. Znak identyfikacyjny, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, jest wykonany haftem maszynowym w kolorze srebrnym na granatowym tle.

2. Znak identyfikacyjny ze zdjęciem nosi się zamiennie ze znakiem identyfikacyjnym numerycznym.

3. Znak identyfikacyjny, o którym mowa w § 17, ust. 5 pkt 1, funkcjonariusze noszą na płaszczu jesienno-zimowym, płaszczu letnim, kurtce całorocznej, kurtce munduru polowego i kurtce polowej.

4. Znak identyfikacyjny, o którym mowa w § 17, ust. 5 pkt 2, funkcjonariusze noszą na kurtce munduru służbowego, koszuli letniej i służbowej, swetrze i wiatrówce.

5. Znak identyfikacyjny, o którym mowa w § 17, ust. 1 pkt 4, słuchacze szkół Służby Więziennej noszą w formie naszywek, na lewym rękawie munduru i wyposażenia specjalnego, w odległości 4 cm poniżej wszycia rękawa:

1) słuchacze szkoły oficerskiej – z napisem „SZKOŁA OFICERSKA”;

2) słuchacze szkoły chorążych – z napisem „SZKOŁA CHORĄŻYCH”;

3) słuchacze szkoły podoficerskiej – z napisem „SZKOŁA PODOFICERSKA”.

2. Funkcjonariusze noszą umundurowanie zimowe w okresie zimowym trwającym od dnia 1 listopada do dnia 31 marca.

3. Miesiące kwiecień i październik stanowią okres przejściowy, w których, w zależności od panujących warunków atmosferycznych, dopuszczalne jest noszenie umundurowania letniego lub zimowego.

2. Zezwala się na noszenie składników wyposażenia specjalnego w połączeniu z następującymi składnikami umundurowania:

1) pasem głównym skórzanym;

2) paskiem do spodni;

3) peleryną;

4) rękawiczkami skórzanymi letnimi i zimowymi;

5) skarpetami letnimi i zimowymi;

6) szalikiem zimowym;

7) podkoszulkiem w kolorze czarnym;

8) ubraniem treningowym.

1) uczestnictwa w obchodach świąt państwowych;

2) wręczania sztandarów;

3) wręczania orderów, odznaczeń i medali.

2. Mundur wyjściowy ze sznurem galowym i baretkami orderów, odznaczeń, medali i odznakami nosi się podczas:

1) wystąpień w charakterze przedstawiciela Służby Więziennej na oficjalnych spotkaniach i uroczystościach;

2) uroczystości nadania stopnia i ślubowania funkcjonariuszy;

3) innych okoliczności, w których zwyczajowo przyjęty jest strój wieczorowy, jeżeli funkcjonariusz występuje w umundurowaniu;

4) w czasie uczestniczenia w pogrzebach z udziałem asyst honorowych.

3. W czasie indywidualnego uczestnictwa w uroczystościach religijnych, noszenie munduru, o którym mowa w ust. 1 lub 2, pozostawia się uznaniu funkcjonariusza.

4. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2, kierownik jednostki organizacyjnej Służby Więziennej może postanowić inaczej.

2. Do munduru służbowego nosi się odpowiednio czapkę służbową zimową lub letnią.

3. Furażerkę nosi się do wiatrówki, koszuli służbowej lub letniej.

4. Czapkę służbową i furażerkę nosi się lekko przechyloną w kierunku prawego ucha. W zależności od warunków atmosferycznych do czapki służbowej zimowej można nosić nauszniki.

5. Funkcjonariusz-kobieta może nosić jako składnik umundurowania spódnicę lub spodnie.

6. Płaszcz letni nosi się z paskiem, którego klamra powinna znajdować się na linii guzików płaszcza. Stosownie do warunków atmosferycznych można nosić płaszcz letni z podpinką.

7. Kurtkę całoroczną nosi się zapiętą pod szyją. W zależności od pory roku i warunków atmosferycznych, kurtkę można nosić bez podpinki i kołnierza zimowego. Dopuszcza się rozpięcie górnego zapięcia i rozsunięcie zamka błyskawicznego do 20 cm w dół.

8. Pelerynę nosi się w czasie opadów atmosferycznych w ciągu całego roku zarówno do umundurowania, jak i do wyposażenia specjalnego.

9. Wiatrówkę letnią nosi się z zapiętą patką dekoltu bez koszuli i krawata.

10. Sweter nosi się na koszuli służbowej. Kołnierzyk koszuli musi być schowany pod swetrem, a jego górna krawędź powinna nieznacznie wystawać ponad krawędź ściągacza swetra.

11. Koszule nosi się tak, aby górna krawędź kołnierzyka wystawała nieznacznie ponad kołnierz kurtki mundurowej. Mankiety koszuli służbowej i wyjściowej nosi się zapięte na guziki.

12. W okresie letnim dopuszcza się noszenie koszuli letniej i służbowej bez kurtki munduru służbowego letniego. Koszulę służbową, jako okrycie wierzchnie, można nosić z zapiętym kołnierzem i krawatem ze spinką. Koszulę letnią, jako okrycie wierzchnie, można nosić z zapiętym kołnierzem i krawatem ze spinką lub z rozpiętym i wyłożonym kołnierzem.

13. Krawat nosi się zawiązany na podwójny węzeł. Węzeł powinien przylegać do zapiętego kołnierzyka koszuli. Dolna krawędź krawata powinna znajdować się na linii pasa spodni.

14. Szalik zimowy i letni nosi się pod płaszczem lub kurtką. Górna krawędź szalika powinna nieznacznie wystawać ponad kołnierz okrycia.

15. Rękawiczki letnie i zimowe nosi się odpowiednio do okresów, o których mowa w § 20.

16. Sznur galowy zawiesza się na prawym ramieniu, przypinając go do guzika przyszytego pod naramiennikiem, przy wszyciu rękawa. Pętelkę sznura zawiesza się na pierwszym górnym guziku kurtki mundurowej.

17. W okresie zimowym, w zależności od warunków atmosferycznych, funkcjonariusze noszą do munduru służbowego półbuty służbowe, trzewiki lub botki.

18. Pas główny, na okryciach wierzchnich, noszą funkcjonariusze występujący:

1) z bronią;

2) w trzewikach polowych lub butach z cholewami.

19. Przy noszeniu składników umundurowania i składników wyposażenia specjalnego posiadających szlufki – pas nosi się w szlufkach. Przy noszeniu składników nieposiadających szlufek, pas nosi się tak, aby jego górna krawędź znajdowała się nieznacznie powyżej linii bioder, a klamra w linii zapięcia guzików.

2. Kurtkę polową można nosić z ocieplaczem polowym. W zależności od warunków atmosferycznych dopuszcza się: rozpięcie zamka błyskawicznego kurtki lub ocieplacza do 20 cm w dół, założenie kaptura kurtki, noszenie samego ocieplacza polowego, noszenie samej kurtki polowej.

3. Kurtkę wchodzącą w skład munduru polowego nosi się wpuszczoną w spodnie. W zależności od warunków atmosferycznych, zezwala się na zapięcie kurtki pod szyją. Kurtkę nosi się bez koszuli i krawata.

4. Spodnie munduru polowego nosi się do trzewików polowych. Nogawki spodni nosi się wpuszczone w cholewki trzewików.

5. Do spodni munduru polowego, jako odzienie wierzchnie, można nosić podkoszulek koloru czarnego z oznaką służby na lewej piersi oraz napisem „SW” na plecach; oznaka służby oraz napis są wykonane haftem maszynowym.

Minister Sprawiedliwości: A. Kalwas

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 273, poz. 2703.

²⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 10, poz. 60 i Nr 34, poz. 199, z 1996 r. Nr 73, poz. 350, z 1997 r. Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 467.

³⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 123, poz. 1353.

⁴⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 czerwca 1997 r. w sprawie określenia wzorów umundurowania, oznak służby, dystynkcji, znaków identyfikacyjnych i wyposażenia specjalnego funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz zasad i sposobów noszenia umundurowania i orderów, odznaczeń, medali, odznak oraz znaków identyfikacyjnych (Dz. U. Nr 84, poz. 537), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 15 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Staży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877).

Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 6 czerwca 2005 r. (poz. 1033)

Załącznik nr 1

WZORY UMUNDUROWANIA WYJŚCIOWEGO

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 2

WZORY UMUNDUROWANIA SŁUŻBOWEGO

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 3

WZORY WYPOSAŻENIA SPECJALNEGO

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 4

WZORY SZNURÓW GALOWYCH FUNKCJONARIUSZY SŁUŻBY więziennej

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 5

WZORY OZNAK SŁUŻBY więziennej

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 6

WZORY DYSTYNKCJI NA CZAPKACH, UMUNDUROWANIU I WYPOSAŻENIU SPECJALNYM FUNKCJONARIUSZY SŁUŻBY więziennej

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 7

WZORY ZNAKÓW IDENTYFIKACYJNYCH

Wyświetl załącznik