Dziennik Ustaw - rok 2005 nr 263 poz. 2198

Na podstawie art. 9 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2087 oraz z 2005 r. Nr 64, poz. 565) zarządza się, co następuje:

1) zasadnicze wymagania dotyczące projektowania i wytwarzania:

a) dźwigów stale obsługujących budynki i budowle, poruszających się po ustalonym torze,

b) elementów bezpieczeństwa stosowanych w dźwigach, o których mowa w lit. a;

2) procedury oceny zgodności;

3) sposób oznakowania dźwigów i ich elementów bezpieczeństwa;

4) wzór znaku CE.

2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do dźwigów poruszających się po ustalonym torze, nawet jeżeli nie poruszają się wzdłuż sztywnych prowadnic, w tym dźwigów napędzanych za pomocą mechanizmu nożycowego.

1) kolei linowych, w tym linowo-terenowych i wyciągów przeznaczonych do transportu osób;

2) dźwigów specjalnie zaprojektowanych i wykonanych do celów wojskowych lub policyjnych;

3) górniczych urządzeń wyciągowych;

4) dźwigów teatralnych;

5) dźwigów stanowiących wyposażenie środków transportu;

6) dźwigów połączonych z maszynami i służących wyłącznie dla dostępu do stanowisk pracy;

7) pojazdów szynowych z napędem zębatkowym;

8) dźwigów budowlanych przeznaczonych do podnoszenia osób lub osób i towarów.

2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się także w całości lub w części do dźwigów i ich elementów bezpieczeństwa w zakresie zagrożeń ich dotyczących, jeżeli odrębne przepisy określają te zagrożenia.

1) dźwig – urządzenie obsługujące określone poziomy, wyposażone w kabinę poruszającą się wzdłuż sztywnych prowadnic, z zastrzeżeniem § 1 ust. 2, nachylonych do poziomu pod kątem większym niż 15°, i przeznaczone do transportu osób, osób i towarów albo wyłącznie towarów, jeżeli do kabiny mogą wejść osoby i jest ona wyposażona w elementy sterownicze umieszczone w jej wnętrzu w taki sposób, aby miały do nich dostęp osoby w niej przebywające;

2) element bezpieczeństwa – element, o którym mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia;

3) wzorzec dźwigu – dźwig reprezentatywny, w którego dokumentacji technicznej określono sposób, w jaki będą spełniane zasadnicze wymagania bezpieczeństwa w dźwigach odpowiadających wzorcowi dźwigu określonemu przez parametry obiektywne i wykorzystujących identyczne elementy bezpieczeństwa;

4) producent elementów bezpieczeństwa – osobę fizyczną lub prawną, odpowiedzialną za projekt i wytwarzanie elementów bezpieczeństwa, która umieszcza oznakowanie CE oraz wystawia deklarację zgodności WE;

5) instalujący dźwig – osobę fizyczną lub prawną, odpowiedzialną za projekt, wytworzenie, zainstalowanie, udostępnienie dźwigu po raz pierwszy użytkownikowi, która umieszcza oznakowanie CE oraz wystawia deklarację zgodności WE.

2. Elementy bezpieczeństwa powinny spełniać zasadnicze wymagania określone w rozporządzeniu lub umożliwiać dźwigom, w których są zainstalowane, spełnienie tych wymagań.

3. Dopuszcza się wprowadzanie do obrotu elementów, które na podstawie deklaracji producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela są przeznaczone do wbudowania w dźwig.

2. W szybach dźwigowych mogą się znajdować wyłącznie rury, przewody elektryczne lub osprzęt niezbędny do działania i bezpieczeństwa dźwigu.

2. Podczas pokazów dźwigów lub elementów bezpieczeństwa powinny być stosowane odpowiednie środki bezpieczeństwa w celu zapewnienia ochrony osób uczestniczących w pokazach.

2. Uznaje się, że elementy bezpieczeństwa wytworzone zgodnie z normą zharmonizowaną zapewniają spełnienie odpowiednich zasadniczych wymagań niniejszego rozporządzenia przez dźwig, w którym zostaną poprawnie zamontowane.

2. W przypadku gdy ze względu na istniejący stan techniki spełnienie zasadniczych wymagań nie jest możliwe, dźwig lub elementy bezpieczeństwa projektuje się i wykonuje w sposób zapewniający zbliżenie do spełnienia zasadniczych wymagań.

3. Producent elementu bezpieczeństwa i instalujący dźwig identyfikują zagrożenia odnoszące się do ich wyrobów i analizują te zagrożenia. Wyroby te projektuje się i wykonuje z uwzględnieniem dokonanej analizy.

2. W przypadku dźwigów przeznaczonych do transportu osób kabina, o ile pozwalają na to jej wymiary, powinna być zaprojektowana i wykonana w taki sposób, aby jej konstrukcja nie utrudniała dostępu i użytkowania osobom niepełnosprawnym oraz pozwalała na odpowiednie jej przystosowanie w celu umożliwienia tym osobom korzystania z dźwigów.

2. W przypadku zawieszenia kabiny za pomocą lin lub łańcuchów stosuje się co najmniej dwie niezależne liny lub dwa łańcuchy, przy czym każdą linę lub każdy łańcuch wyposaża się we własny układ zamocowania.

3. Lin i łańcuchów, o których mowa w ust. 2, nie łączy się ani nie splata, z wyjątkiem przypadków gdy jest to konieczne w celu zamocowania lub uformowania pętli.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy konstrukcja układu napędowego uniemożliwia osiągnięcie nadmiernej prędkości.

3. Dźwigi szybkobieżne wyposaża się w urządzenia do nadzorowania i ograniczania prędkości.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w dźwigach, w których przeciwwagi zastąpiono drugą kabiną.

3. Instalujący dźwig zapewnia, aby dostęp do zespołu napędowego i urządzeń towarzyszących był możliwy tylko w przypadku wykonywania prac konserwatorskich lub usuwania awarii.

2. Funkcje urządzeń sterujących dźwigów powinny być wskazane w sposób zrozumiały.

3. Obwody wezwań w grupie dźwigów mogą być wspólne lub połączone wzajemnie.

4. Wyposażenie elektryczne dźwigów instaluje się i łączy w taki sposób, aby:

1) uniemożliwić pomylenie z obwodami, które nie mają bezpośredniego połączenia z dźwigiem;

2) zasilanie energią mogło być włączane i odłączane pod obciążeniem dźwigu;

3) ruch dźwigu był zależny od elektrycznych urządzeń zabezpieczających, znajdujących się w odrębnym elektrycznym obwodzie bezpieczeństwa;

4) uszkodzenie instalacji elektrycznej nie powodowało sytuacji niebezpiecznych.

1) przestrzeń, w której porusza się kabina, powinna być zabezpieczona przed dostępem dla osób nieuprawnionych, z wyjątkiem wykonywania prac konserwatorskich oraz usuwania awarii; przed wejściem osób do tej przestrzeni uniemożliwia się normalną pracę dźwigu;

2) należy wyeliminować ryzyko zgniecenia osób znajdujących się poza kabiną, gdy kabina znajduje się w jednym z położeń krańcowych; wymaganie to uważa się za spełnione, jeżeli poza obrębem położeń krańcowych zostanie zapewniona wolna przestrzeń lub schron;

3) w szczególnych przypadkach można zastosować inne odpowiednie środki pozwalające na uniknięcie ryzyka określonego w pkt 2; stosowanie tych środków ma na celu umożliwienie wydania przez organ właściwej jednostki dozoru technicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) wstępnej akceptacji, zwłaszcza dla budynków istniejących, w których zastosowanie rozwiązania wymienionego w pkt 2 nie jest możliwe.

2. Wejścia i wyjścia z kabiny na przystankach wyposaża się w drzwi przystankowe o odpowiedniej odporności mechanicznej, stosownie do przewidywanych warunków użytkowania dźwigu, przy czym:

1) urządzenie ryglujące drzwi podczas normalnej pracy dźwigu powinno zapobiegać:

a) celowemu lub przypadkowemu uruchomieniu kabiny, jeżeli wszystkie drzwi nie są zamknięte i zaryglowane,

b) otwarciu drzwi przystankowych podczas ruchu kabiny znajdującej się poza określoną strefą przystankową;

2) w określonych strefach są dozwolone ruchy dojazdowe przy otwartych drzwiach, pod warunkiem kontrolowania prędkości dźwigu podczas dojazdu.

2. Drzwi kabinowe projektuje się i instaluje w taki sposób, aby kabina nie mogła poruszać się, gdy drzwi nie są zamknięte, z wyjątkiem wykonywania ruchów dojazdowych przy otwartych drzwiach, pod warunkiem kontrolowania prędkości podczas dojazdu, oraz zatrzymywała się, jeżeli drzwi zostaną otwarte.

3. Drzwi kabinowe powinny pozostawać zamknięte i być zaryglowane, jeżeli dźwig zatrzyma się między przystankami w przypadku, gdy występuje ryzyko wypadnięcia osób lub przedmiotów pomiędzy kabinę a szyb lub gdy dźwig nie ma szybu.

4. Dźwig wyposaża się w urządzenia zapobiegające swobodnemu spadkowi lub niekontrolowanemu ruchowi kabiny w górę, w przypadku odłączenia zasilania lub uszkodzenia elementów.

5. Urządzenie zapobiegające swobodnemu spadkowi powinno być niezależne od elementów zawieszenia kabiny. Urządzenie to powinno zatrzymać kabinę obciążoną udźwigiem nominalnym przy maksymalnej prędkości przewidzianej przez instalującego dźwig, przy czym zatrzymanie nie może wywoływać opóźnienia szkodliwego dla przebywających w kabinie, bez względu na warunki obciążenia.

6. Pomiędzy dnem szybu i podłogą kabiny powinny być zainstalowane zderzaki; w przypadku zamontowania zderzaków wolną przestrzeń, o której mowa w § 20 ust. 1 pkt 2, mierzy się przy całkowicie ściśniętych zderzakach.

7. Wymagania, o których mowa w ust. 6, nie dotyczą dźwigów, w których kabina nie może się znaleźć w wolnej przestrzeni, ze względu na konstrukcję układu napędowego.

8. Dźwigi powinny być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby ich uruchomienie było niemożliwe, jeżeli urządzenie, o którym mowa w ust. 4, nie jest gotowe do działania.

2. Drzwi przystankowe, w tym drzwi z elementami szklanymi uwzględnione w ochronie przeciwpożarowej budynku, powinny być drzwiami przeciwpożarowymi, a w szczególności powinny nie zmieniać swojej postaci i właściwości oraz spełniać wymagania dotyczące szczelności i izolacyjności ogniowej.

3. Przeciwwagi instaluje się w taki sposób, aby uniknąć ryzyka ich kolizji z kabiną lub spadku na kabinę.

4. Dźwigi powinny być tak wyposażone, aby możliwe było uwolnienie osób uwięzionych w kabinie oraz ewakuacja tych osób.

5. Kabinę wyposaża się w środki dwustronnej łączności umożliwiające stały kontakt ze służbami ratowniczymi.

6. Dźwigi projektuje się i wykonuje w taki sposób, aby w przypadku wzrostu temperatury zespołu napędowego ponad wartość maksymalną, ustaloną przez instalującego dźwigi, mogły zakończyć rozpoczętą jazdę i nie realizowały nowych poleceń.

7. Kabinę:

1) projektuje się i wykonuje w sposób zapewniający osobom w niej przebywającym wystarczającą wentylację, nawet w przypadku przedłużającego się postoju;

2) odpowiednio oświetla się podczas jej użytkowania, także przy otwartych drzwiach, oraz wyposaża się w oświetlenie awaryjne.

8. Środki łączności, o których mowa w ust. 5, i oświetlenie awaryjne kabiny projektuje się i wykonuje w sposób zapewniający ich funkcjonowanie bez podstawowego zasilania. Czas ich działania powinien być wystarczająco długi, aby możliwe było podjęcie czynności ratowniczych.

9. W dźwigach, z których można korzystać w przypadku pożaru, obwody sterowania projektuje się i wykonuje w taki sposób, aby można było uniemożliwić zatrzymywanie się dźwigu na określonych poziomach oraz przekazać pierwszeństwo sterowania dźwigiem ekipom ratowniczym.

2. W przypadku dźwigu zaprojektowanego w sposób umożliwiający osobom uwięzionym w kabinie wydostanie się z niej bez pomocy z zewnątrz, w kabinie dźwigu, w widocznym miejscu, zamieszcza się odpowiednie instrukcje sformułowane w sposób zrozumiały.

2. Do dźwigu dołącza się dokumentację sporządzoną w języku polskim lub, jeżeli jest to wymagane, w języku kraju, w którym dźwig jest instalowany. Dokumentacja powinna zawierać co najmniej:

1) instrukcję obsługi zawierającą rysunki i schematy niezbędne do prawidłowego użytkowania dźwigu, dotyczącą konserwacji, badań, napraw, sprawdzeń okresowych dźwigu oraz działań ewakuacyjnych;

2) książkę dźwigu, w której odnotowuje się naprawy oraz sprawdzenia okresowe.

2. W przypadku wystąpienia zagrożeń niewymienionych w § 12–24 mają do nich zastosowanie odpowiednie zasadnicze wymagania dotyczące bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w rozporządzeniu wymienionym w § 23 ust. 1 oraz w § 203, § 207 ust. 1–2, § 291, § 309 pkt 1–6, § 323 i 328 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690, z 2003 r. Nr 33, poz. 270 oraz z 2004 r. Nr 109, poz. 1156).

1) przedkłada wzorzec elementu bezpieczeństwa jednostce notyfikowanej w celu przeprowadzenia badania typu WE – moduł B dla elementów bezpieczeństwa, oraz przeprowadzenia kontroli wyrywkowej zgodności z typem – moduł C dla elementów bezpieczeństwa, albo

2) przedkłada wzorzec elementu bezpieczeństwa jednostce notyfikowanej w celu przeprowadzenia badania typu WE – moduł B dla elementów bezpieczeństwa, oraz w celu kontroli wytwarzania stosuje zapewnienie jakości wyrobu – moduł E dla elementów bezpieczeństwa, albo

3) stosuje pełne zapewnienie jakości – moduł H dla elementów bezpieczeństwa

– o których mowa w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

2. Producent elementu bezpieczeństwa lub jego upoważniony przedstawiciel:

1) umieszczając oznakowanie CE na każdym elemencie bezpieczeństwa i sporządzając deklarację zgodności WE, uwzględnia wymagania określone odpowiednio dla zastosowanej procedury: zapewnienia jakości wyrobu – moduł E dla elementu bezpieczeństwa, pełnego zapewnienia jakości – moduł H dla elementu bezpieczeństwa, albo kontroli wyrywkowej zgodności z typem – moduł C dla elementu bezpieczeństwa, o których mowa w załączniku nr 2 do rozporządzenia;

2) przechowuje kopię deklaracji zgodności WE przez okres 10 lat od dnia zakończenia produkcji elementu bezpieczeństwa.

1) nazwę i adres producenta elementów bezpieczeństwa;

2) nazwę i adres upoważnionego przedstawiciela, jeżeli został ustanowiony;

3) opis elementu bezpieczeństwa z oznaczeniem typu lub serii oraz numer seryjny, o ile jest umieszczony na elemencie bezpieczeństwa;

4) funkcję bezpieczeństwa pełnioną przez element bezpieczeństwa, jeżeli nie wynika ona z opisu tego elementu;

5) rok produkcji elementu bezpieczeństwa;

6) wykaz przepisów, których wymagania spełnia element bezpieczeństwa;

7) jeżeli ma zastosowanie:

a) powołanie zastosowanych norm zharmonizowanych,

b) nazwę, adres i numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, która przeprowadziła badanie typu WE, o którym mowa w § 26 ust. 1 pkt 1 i 2,

c) informacje dotyczące certyfikatu badania typu WE, wydanego przez jednostkę notyfikowaną, która badanie przeprowadziła,

d) nazwę, adres i numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, która przeprowadziła kontrolę wytwarzania, o której mowa w § 26 ust. 1 pkt 2,

e) nazwę, adres i numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, która sprawdziła system zapewnienia jakości wdrożony przez producenta, o którym mowa w § 26 ust. 1 pkt 3;

8) imię i nazwisko osoby upoważnionej do składania podpisu w imieniu producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela.

2. Deklarację zgodności WE dla elementów bezpieczeństwa wypełnia się na maszynie albo drukowanymi literami w języku polskim, a także w języku, w jakim sporządzona jest instrukcja obsługi, o której mowa w § 24 ust. 1.

1) gdy został zaprojektowany zgodnie z dźwigiem poddanym badaniu typu WE – moduł B dla dźwigów, powinien być wykonany, zainstalowany i zbadany z zastosowaniem procedury:

a) kontroli końcowej albo

b) zapewnienia jakości wyrobu – moduł E dla dźwigów, albo

c) zapewnienia jakości wytwarzania – moduł D dla dźwigów

– przy czym procedury dotyczące etapów projektowania i wykonania, instalowania oraz badania można przeprowadzać na tym samym dźwigu, albo

2) jeżeli został zaprojektowany zgodnie z wzorcem dźwigu, który był poddany badaniu typu WE – moduł B dla dźwigów, dźwig wykonuje się, instaluje i bada z zastosowaniem procedury, o której mowa odpowiednio w pkt 1 lit. a, b lub c, albo

3) jeżeli dźwig zaprojektowano zgodnie z dźwigiem, do którego zastosowano pełne zapewnienia jakości – moduł H dla dźwigów, uzupełniony badaniem projektu, w przypadku, gdy projekt nie jest całkowicie zgodny z normami zharmonizowanymi, dźwig wykonuje się, instaluje i bada z zastosowaniem dodatkowo procedury, o której mowa odpowiednio w pkt 1 lit. a, b lub c, albo

4) weryfikacji jednostkowej – moduł G dla dźwigów, przeprowadzanej przez jednostkę notyfikowaną, albo

5) pełnemu zapewnieniu jakości – moduł H dla dźwigów, uzupełnionemu badaniem projektu w przypadku, gdy projekt dźwigu nie jest całkowicie zgodny z normami zharmonizowanymi.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, osoba odpowiedzialna za projekt dostarcza osobom odpowiedzialnym za budowę, instalowanie i badania dźwigu niezbędne dokumenty i informacje, tak aby czynności te mogły być wykonywane bezpiecznie.

1) umieszczając na dźwigu oznakowanie CE i sporządzając deklarację zgodności WE, o której mowa w § 30, uwzględnia opisy zastosowanej procedury, określone odpowiednio w pkt 3, 6, 8 i 9 lub w pkt 10 załącznika nr 2 do rozporządzenia, oraz przechowuje kopię deklaracji zgodności WE przez okres 10 lat od dnia udostępnienia dźwigu po raz pierwszy użytkownikowi;

2) na żądanie Komisji Europejskiej, organów sprawujących nadzór nad wyrobami wprowadzonymi do obrotu i innych jednostek notyfikowanych powinien przedstawić kopię deklaracji zgodności WE i sprawozdania z badań przeprowadzonych podczas kontroli końcowej.

1) nazwę i adres instalującego dźwig;

2) opis dźwigu z oznaczeniem typu lub serii, numeru seryjnego i miejsca zainstalowania dźwigu;

3) rok zainstalowania dźwigu;

4) wyszczególnienie przepisów, których wymagania spełnia dźwig;

5) powołanie zastosowanych norm zharmonizowanych;

6) o ile ma zastosowanie:

a) nazwę, adres i numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, która przeprowadziła badanie typu WE wzorca dźwigu, zgodnie z § 28 ust. 1 pkt 1 i 2,

b) informacje dotyczące certyfikatu badania typu WE, wydanego przez jednostkę notyfikowaną, która przeprowadziła badanie typu WE,

c) nazwę, adres i numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, która przeprowadziła weryfikację dźwigu, zgodnie z § 28 ust. 1 pkt 4,

d) nazwę, adres i numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, która przeprowadziła kontrolę końcową, odpowiednio zgodnie z § 28 ust. 1 pkt 1 lit. a oraz pkt 2 i 3,

e) nazwę, adres i numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, która sprawdziła system zapewnienia jakości wdrożony przez instalującego dźwig, odpowiednio zgodnie z § 28 ust. 1 pkt 1 lit. b i c oraz pkt 2, 3 i 5;

7) imię i nazwisko osoby upoważnionej do składania podpisu w imieniu instalującego dźwig.

2. Przepisy § 27 ust. 2 stosuje się odpowiednio do deklaracji zgodności WE dla dźwigów zainstalowanych.

2. Jeżeli co najmniej jeden z przepisów, o których mowa w ust. 1, pozwala producentowi, w okresie przejściowym określonym w tych przepisach, na wybór innych przepisów, oznakowanie CE powinno wskazywać zgodność dźwigu i elementu bezpieczeństwa tylko z tymi przepisami, które zastosował instalujący dźwig lub producent elementu bezpieczeństwa.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, podaje się szczegółowe dane o zastosowanych przepisach w dołączanych do dźwigu i elementu bezpieczeństwa dokumentach, ostrzeżeniach lub instrukcjach, wymaganych przez te przepisy.

2. Przepis ust. 1 stosuje się także do wytwarzającego dźwig lub element bezpieczeństwa na własny użytek.

2. Przepis ust. 1 nie wyłącza możliwości wymiany informacji technicznych między producentem a jednostką notyfikowaną.

3. Jednostka notyfikowana i jej personel powinni przeprowadzać ocenę zgodności, wykazując najwyższy stopień rzetelności zawodowej i kompetencji technicznej. Nie powinni podlegać żadnym naciskom czy bodźcom, w szczególności natury finansowej, które mogłyby mieć wpływ na ich osąd lub wyniki kontroli, pochodzącym zwłaszcza od osób lub grup osób zainteresowanych wynikami oceny.

4. Pracownicy jednostki notyfikowanej powinni podejmować działania w sposób niezależny, bezstronny i przestrzegać zasady równoprawnego traktowania podmiotów uczestniczących w procesie oceny zgodności.

5. Jednostka notyfikowana powinna mieć do dyspozycji niezbędny personel i odpowiednie wyposażenie, umożliwiające właściwe wykonanie zadań administracyjnych i technicznych związanych z oceną zgodności, a także mieć dostęp do sprzętu wymaganego do badań specjalistycznych.

6. Pracownicy jednostki notyfikowanej odpowiedzialni za dokonywanie oceny zgodności powinni odbyć przeszkolenie w tym zakresie, a także posiadać:

1) wiedzę niezbędną do przeprowadzania badań oraz odpowiednie doświadczenie w ich przeprowadzaniu;

2) umiejętność sporządzania certyfikatów, protokołów i sprawozdań wymaganych w celu uwierzytelnienia przeprowadzonych badań;

3) możliwość skutecznego działania w zakresie spraw wymagających znajomości języków obcych.

7. Jednostka notyfikowana powinna:

1) zapewniać bezstronność pracowników przeprowadzających ocenę zgodności;

2) zapewniać ochronę informacji zawodowych uzyskanych przez pracowników podczas wykonywania zadań określonych w rozporządzeniu; nie wyłącza to współpracy z kompetentnymi organami administracji państwowej;

3) uczestniczyć w pracach normalizacyjnych i współpracy jednostek notyfikowanych;

4) gwarantować zachowanie jakości świadczonych usług w warunkach konkurencji rynkowej.

2. Po prawej stronie oznakowania CE umieszcza się numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, która uczestniczyła w procedurze oceny zgodności określonej odpowiednio w § 26 ust. 1 pkt 2 i 3 lub § 28.

3. Nie powinno się umieszczać na dźwigu lub elemencie bezpieczeństwa oznaczeń, które mogłyby wprowadzić w błąd strony trzecie co do znaczenia i formy znaku CE. Wszelkie inne oznakowania mogą być umieszczane na dźwigach i elementach bezpieczeństwa, pod warunkiem że nie spowodują ograniczenia widoczności i czytelności znaku CE.

4. Wzór znaku CE określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

Minister Gospodarki: P. G. Woźniak

¹⁾ Minister Gospodarki kieruje działem administracji rządowej – gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 31 października 2005 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki (Dz. U. Nr 220, poz. 1888).

²⁾ Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 95/16/WE z dnia 29 czerwca 1995 r. Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich, dotyczących dźwigów (Dz. Urz. UE L 213 z 7.09.1995, str. 1–31, Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 15, str. 187).

³⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 22 maja 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla dźwigów i ich elementów bezpieczeństwa (Dz. U. Nr 117, poz. 1107).

Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki
z dnia 8 grudnia 2005 r. (poz. 2198)

Załącznik nr 1

ELEMENTY BEZPIECZEŃSTWA STOSOWANE W DŹWIGACH,
o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a oraz ust. 2 rozporządzenia

1. Urządzenia ryglujące drzwi przystankowe.

2. Urządzenia zapobiegające spadkowi, o których mowa w § 21 ust. 4 rozporządzenia, które uniemożliwiają swobodny spadek kabiny lub jej niekontrolowany ruch w górę.

3. Ograniczniki prędkości.

4. Zderzaki:

4.1. Zderzaki z akumulacją energii:

1) z charakterystyką nieliniową lub

2) z tłumieniem ruchu powrotnego.

4.2. Zderzaki rozpraszające energię.

5. Urządzenia zabezpieczające w siłownikach hydraulicznych układów napędowych, jeżeli spełniają rolę urządzeń zapobiegających spadkowi.

6. Elektryczne urządzenia zabezpieczające w postaci łączników bezpieczeństwa, zawierających elementy elektroniczne.

Załącznik nr 2

PROCEDURY OCENY ZGODNOŚCI

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 3

WZÓR ZNAKU CE

Znak CE składa się z liter „CE” o poniższych kształtach:

W przypadku pomniejszenia lub powiększenia znaku CE należy zachować proporcje podane na powyższym rysunku.

Elementy znaku CE mają tę samą wysokość, nie mniejszą niż 5 mm. W przypadku elementów bezpieczeństwa o niewielkich rozmiarach dopuszcza się odstępstwo od tego warunku.