Dziennik Ustaw - rok 2006 nr 22 poz. 168

Na podstawie art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 113, poz. 1207, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

1) posiada co najmniej średnie wykształcenie w zawodzie pielęgniarki, położnej lub ratownika medycznego;

2) była zatrudniona przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych przez okres co najmniej 6 miesięcy w pogotowiu ratunkowym, szpitalnym oddziale ratunkowym, oddziale anestezjologii i intensywnej terapii lub w izbie przyjęć szpitala;

3) odbyła przeszkolenie w ramach przystosowania się do należytego wykonywania pracy;

4) ukończyła kształcenie, o którym mowa w art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, zwanej dalej „ustawą”.

2. Przeszkolenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, obejmuje w szczególności:

1) zasady zbierania informacji w ramach wywiadu medycznego;

2) określanie priorytetów realizacji wezwań;

3) udzielanie wskazówek dotyczących postępowania w ramach pierwszej pomocy w stanach zagrożenia życia;

4) zasady współpracy służb ratowniczych;

5) zasady postępowania dyspozytora w związku z realizacją medycznych działań ratowniczych w sytuacjach katastrof;

6) techniki opanowywania stresu.

3. Przeszkolenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, dyspozytor medyczny odbywa nie rzadziej niż raz na cztery lata.

4. Potwierdzeniem odbycia przeszkolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, jest zaświadczenie o jego ukończeniu wydane przez podmiot przeprowadzający to przeszkolenie albo zaświadczenie wydane przez pracodawcę na podstawie danych znajdujących się w aktach osobowych pracownika.

1) posiadający co najmniej 5-letni staż pracy w jednostkach, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 2:

a) lekarz ratunkowy,

b) lekarz posiadający tytuł specjalisty w dziedzinie:

– anestezjologii i intensywnej terapii,

– chirurgii ogólnej,

– chorób wewnętrznych,

– ortopedii i traumatologii narządu ruchu,

– pediatrii;

2) lekarz posiadający co najmniej 10-letni staż pracy w szpitalnym oddziale ratunkowym lub w pogotowiu ratunkowym.

2. Pracodawca lub zleceniodawca ustala indywidualny czas pracy na stanowisku dyspozytora medycznego z uwzględnieniem warunków pracy i specyfiki wykonywanych zadań.

2. Zadanie, o którym mowa w ust. 1, realizuje się poprzez osobiste stawienie na miejscu wezwania lub przy użyciu sprzętu telekomunikacyjnego, w szczególności środków komunikacji bezprzewodowej.

1) czas pracy;

2) liczbę wezwań przyjmowanych przez dyspozytora medycznego;

3) liczbę interwencji lekarza koordynatora medycznego;

4) tryb pełnienia funkcji przez lekarza koordynatora medycznego.

2. Osoba zatrudniona na stanowisku dyspozytora medycznego w dniu wejścia w życie rozporządzenia i posiadająca co najmniej wykształcenie średnie medyczne, która nie spełnia wymagań określonych w § 1 ust. 1 pkt 1 i 2, może pełnić tę funkcję po tym dniu, z uwzględnieniem ust. 1.

Minister Zdrowia: Z. Religa

¹⁾ Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej – zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 31 października 2005 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 220, poz. 1901).

²⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1801, z 2002 r. Nr 241, poz. 2073, z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 124, poz. 1152, z 2004 r. Nr 210, poz. 2135 oraz z 2005 r. Nr 164, poz. 1365 i Nr 267, poz. 2256.