REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2006 nr 207 poz. 1524

Tekst pierwotny

Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 18 października 2005 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Międzynarodową konwencję o ratownictwie morskim, przyjętą przez Międzynarodową Organizację Morską w Londynie w dniu 28 kwietnia 1989 r.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 konwencji weszła ona w życie dnia 14 lipca 1996 r. Zgodnie z art. 29 ust. 2 konwencji w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej wejdzie ona w życie dnia 16 grudnia 2006 r.

Przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego złożono następujące zastrzeżenia:

1) zgodnie z postanowieniami art. 4 ust. 1 i 2 konwencji, Rzeczpospolita Polska stosuje postanowienia niniejszej konwencji do okrętów wojennych oraz innych statków niehandlowych, których właścicielem lub armatorem jest Rzeczpospolita Polska;

2) zgodnie z postanowieniami art. 30 ust. 1 pkt. (a), (b) i (d) konwencji. Rzeczpospolita Polska zastrzega prawo do niestosowania postanowień konwencji:

(a) gdy działania ratownicze odbywają się na wodach śródlądowych, a wszystkie uczestniczące w nich statki są statkami żeglugi śródlądowej;

(b) gdy działania ratownicze odbywają się na wodach śródlądowych i nie uczestniczy w nich żaden statek;

(c) gdy dane mienie stanowi dobro kulturowe o walorach prehistorycznych, archeologicznych lub historycznych i znajduje się na dnie morskim.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1) Następujące państwa stały lub staną się Stronami konwencji w podanych niżej datach:

Królestwo Arabii Saudyjskiej	14 lipca 1996 r.
Związek Australijski	8 stycznia 1998 r.
Królestwo Belgii	30 czerwca 2005 r.
Republika Bułgarii	14 marca 2006 r.
Chińska Republika Ludowa¹⁾ ²⁾	14 lipca 1996 r.
Republika Chorwacji	10 września 1999 r.
Królestwo Danii	14 lipca 1996 r.
Wspólnota Dominiki	31 sierpnia 2002 r.
Arabska Republika Egiptu	14 lipca 1996 r.
Republika Ekwadoru	16 lutego 2006 r.
Republika Estońska	31 lipca 2002 r.
Republika Francuska	21 grudnia 2002 r.
Republika Grecka	3 czerwca 1997 r.
Gruzja	25 sierpnia 1996 r.
Kooperacyjna Republika Gujany	10 grudnia 1998 r.
Republika Gwinei	2 października 2003 r.
Królestwo Hiszpanii	27 stycznia 2006 r.
Republika Islandii	21 marca 2003 r.
Republika Indii	18 października 1996 r.
Islamska Republika Iranu	14 lipca 1996 r.
Irlandia	14 lipca 1996 r.
Jordańskie Królestwo Haszymidzkie	3 października 1996 r.
Kanada	14 lipca 1996 r.
Republika Kenii	21 lipca 2000 r.
Demokratyczna Republika Konga	7 września 2005 r.
Republika Litewska	15 listopada 2000 r.
Republika Łotewska	17 marca 2000 r.
Republika Mauritiusu	17 grudnia 2003 r.
Meksykańskie Stany Zjednoczone	14 lipca 1996 r.
Królestwo Niderlandów	10 grudnia 1998 r.
Republika Federalna Niemiec	8 października 2002 r.
Federalna Republika Nigerii	14 lipca 1996 r.
Królestwo Norwegii	3 grudnia 1997 r.
Nowa Zelandia	16 października 2003 r.
Sułtanat Omanu	14 lipca 1996 r.
Federacja Rosyjska	25 maja 2000 r.
Rumunia	18 maja 2002 r.
Federacja Saint Kitts i Nevis	7 października 2005 r.
Republika Sierra Leone	26 lipca 2002 r.
Republika Słowenii	23 grudnia 2006 r.
Stany Zjednoczone Ameryki	14 lipca 1996 r.
Syryjska Republika Arabska	19 marca 2003 r.
Konfederacja Szwajcarska	14 lipca 1996 r.
Królestwo Szwecji	19 grudnia 1996 r.
Królestwo Tonga	18 września 2004 r.
Republika Tunezyjska	5 maja 2000 r.
Republika Wysp Marschalla	16 października 1996 r.
Zjednoczone Emiraty Arabskie	14 lipca 1996 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej³⁾	14 lipca 1996 r.
Republika Vanuatu	18 lutego 2000 r.
Republika Włoska	14 lipca 1996 r.

2) Przy składaniu dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia lub przystąpienia, podane niżej państwa złożyły następujące zastrzeżenia i oświadczenia:

Królestwo Arabii Saudyjskiej

„1. Niniejszy dokument przystąpienia w żaden sposób nie oznacza uznania Izraela, i

2. Królestwo Arabii Saudyjskiej zastrzega sobie prawo do niewprowadzenia przepisów niniejszego dokumentu przystąpienia do sytuacji wyszczególnionych w pkt. (a), (b), (c) i (d) art. 30 tego dokumentu.”

Związek Australijski

„Australia nie będzie zobowiązana do stosowania postanowień konwencji, gdy zaistnieją okoliczności wymienione w art. 30 ust. 1 pkt. (a), (b) i (d) konwencji.”

Republika Bułgarii

1. Zgodnie z postanowieniami art. 4 ust. 2:

„Republika Bułgarii zadecydowała zastosować Międzynarodową konwencję o ratownictwie morskim z 1989 r., do bułgarskich okrętów wojennych oraz innych statków, których właścicielem jest państwo, używanych w celach niehandlowych.”

2. Zgodnie z postanowieniami art. 30:

„Republika Bułgarii zastrzega sobie prawo do niestosowania Międzynarodowej konwencji o ratownictwie morskim, 1989:

a) gdy działania ratownicze odbywają się na wodach śródlądowych, a wszystkie uczestniczące w nich statki są statkami żeglugi śródlądowej;

b) gdy działania ratownicze odbywają się na wodach śródlądowych i nie uczestniczy w nich żaden statek;

c) gdy wszystkie zainteresowane strony są obywatelami Republiki Bułgarii;

d) gdy dane mienie stanowi dobro kulturowe o walorach prehistorycznych, archeologicznych lub historycznych i znajduje się na dnie morskim.”

Chińska Republika Ludowa

„Zgodnie z postanowieniami art. 30 ust. 1 Międzynarodowej konwencji o ratownictwie morskim, 1989, Rząd Chińskiej Republiki Ludowej zastrzega prawo do niestosowania postanowień konwencji w sytuacjach wymienionych w art. 30 ust. 1 pkt. (a), (b) i (d).”

„Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt. (a), (b) i (d) zastrzega prawo do niestosowania dla Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkongu postanowień konwencji, gdy:

a) działania ratownicze odbywają się na wodach śródlądowych, a wszystkie uczestniczące w nich statki są statkami żeglugi śródlądowej lub

b) działania ratownicze odbywają się na wodach śródlądowych i nie uczestniczy w nich żaden statek, lub

c) dane mienie stanowi dobro kulturowe o walorach prehistorycznych, archeologicznych lub historycznych i znajduje się na dnie morskim.”

Republika Chorwacji

„Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt. (b) i (d) Międzynarodowej konwencji o ratownictwie morskim, 1989, Republika Chorwacji deklaruje, że zastrzega sobie prawo do niestosowania postanowień Międzynarodowej konwencji o ratownictwie morskim:

– gdy działania ratownicze odbywają się na wodach śródlądowych i nie uczestniczy w nich żaden statek;

– gdy dane mienie stanowi dobro kulturowe o walorach prehistorycznych, archeologicznych lub historycznych i znajduje się na dnie morskim.”

Republika Ekwadoru

„Zgodnie z art. 30.1 (d) Międzynarodowej konwencji o ratownictwie morskim z 1989 r., przyjętej 28 kwietnia 1989 r. w Londynie, w Zjednoczonym Królestwie, w głównej siedzibie Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO), Rząd Republiki Ekwadoru zastrzega prawo do niestosowania postanowień konwencji, gdy dane mienie stanowi dobro kulturowe o walorach prehistorycznych, archeologicznych lub historycznych i znajduje się na dnie morskim.”

Republika Estońska

„1) Zgodnie z postanowieniami art. 4 ust. 1 i 2 konwencji, Republika Estońska stosuje postanowienia niniejszej konwencji do okrętów wojennych oraz innych statków niehandlowych, których właścicielem lub armatorem jest państwo i którym w czasie działań ratowniczych przysługiwał immunitet zgodnie z powszechnie uznawanymi zasadami prawa międzynarodowego;

2) zgodnie z postanowieniami art. 30 ust. 1 pkt. (a), (b) i (d) konwencji, Republika Estońska zastrzega prawo do niestosowania postanowień konwencji:

a) gdy działania ratownicze odbywają się na wodach śródlądowych, a wszystkie uczestniczące w nich statki są statkami żeglugi śródlądowej;

b) gdy działania ratownicze odbywają się na wodach śródlądowych i nie uczestniczy w nich żaden statek;

c) gdy dane mienie stanowi dobro kulturowe o walorach prehistorycznych, archeologicznych lub historycznych i znajduje się na dnie morskim.”

Republika Francuska

„Ratyfikując Międzynarodową konwencję o ratownictwie morskim, przyjętą dnia 28 kwietnia 1989 r. w Londynie, Rząd Republiki Francuskiej, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt. (a) i (b) konwencji, zastrzega prawo do niestosowania postanowień niniejszej konwencji, gdy działania ratownicze odbywają się na wodach śródlądowych, a wszystkie uczestniczące w nich statki są statkami żeglugi śródlądowej oraz gdy działania ratownicze odbywają się na wodach śródlądowych i nie uczestniczy w nich żaden statek.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt (d) konwencji, Rząd Francji zastrzega również prawo do niestosowania postanowień niniejszej konwencji, gdy dane mienie stanowi dobro kulturowe o walorach prehistorycznych, archeologicznych lub historycznych i znajduje się na dnie morskim.”

Królestwo Hiszpanii

„Zgodnie z postanowieniami art. 30 ust. 1 pkt. (a), (b) i (d) Międzynarodowej konwencji o ratownictwie morskim, 1989, Królestwo Hiszpanii zastrzega prawo do niestosowania postanowień niniejszej konwencji:

– gdy działania ratownicze odbywają się na wodach śródlądowych, a wszystkie uczestniczące w nich statki są statkami żeglugi śródlądowej;

– gdy działania ratownicze odbywają się na wodach śródlądowych i nie uczestniczy w nich żaden statek.

Dla celów powyższych zastrzeżeń, Królestwo Hiszpanii przez „wody śródlądowe” rozumie wyłącznie te wody kontynentalne, które nie mają styczności z morzem i nie są używane do transportu morskiego;

– gdy dane mienie stanowi dobro kulturowe o walorach prehistorycznych, archeologicznych lub historycznych i znajduje się na dnie morskim.”

Islamska Republika Iranu

„Rząd Islamskiej Republiki Iranu zastrzega prawo do niestosowania postanowień niniejszej konwencji

w przypadkach wymienionych w art. 30 ust. 1 pkt. (a), (b), (c) i (d).”

Irlandia

„... zastrzega prawo Irlandii do niestosowania postanowień konwencji w przypadkach określonych w art. 30 ust. 1 pkt. (a) i (b).”

Kanada

„Realizując postanowienia art. 30 Międzynarodowej konwencji o ratownictwie morskim, 1989, Rząd Kanady zastrzega prawo do niestosowania przepisów niniejszej konwencji, gdy dane mienie stanowi dobro kulturowe o walorach prehistorycznych, archeologicznych lub historycznych i znajduje się na dnie morskim.”

Republika Litewska

„Zgodnie z art. 30 ust. 1 lit. (a) i (b) niniejszej konwencji, Republika Litewska zastrzega prawo do niestosowania postanowień konwencji, gdy:

1. działania ratownicze odbywają się na wodach śródlądowych, a wszystkie uczestniczące w nich statki są statkami żeglugi śródlądowej;

2. działania ratownicze odbywają się na wodach śródlądowych i nie uczestniczy w nich żaden statek.”

Meksykańskie Stany Zjednoczone

„Rząd Meksyku zastrzega prawo do niestosowania postanowień niniejszej konwencji, w sytuacjach wymienionych w art. 30 ust. 1 pkt. (a), (b), (c) i (d), wskazując jednocześnie, że dotyczy to ratownictwa wykonywanego ochotniczo.”

Królestwo Niderlandów

„Królestwo Niderlandów zastrzega prawo do niestosowania postanowień niniejszej konwencji, gdy dane mienie stanowi dobro kulturowe o walorach prehistorycznych, archeologicznych lub historycznych i znajduje się na dnie morskim.”

„Królestwo Niderlandów zadecydowało o stosowaniu Międzynarodowej konwencji o ratownictwie morskim, 1989, do okrętów wojennych oraz innych statków wymienionych w art. 4 ust. 1 konwencji pod następującymi warunkami i zastrzeżeniami: zgodnie z art. 554 Księga 8, Środki przewozu i transportu, Kodeksu Cywilnego Niderlandów, zmienionego ustawą z dnia 2 lipca 1997 r. zmieniającą Księgę 8 Kodeksu Cywilnego w odniesieniu do ratownictwa oraz niektórych innych działań, dział 2 tytuł 6 wyżej wymienionej Księgi 8 stosuje się również do ratownictwa morskiego wykonywanego przez lub w stosunku do okrętów wojennych oraz innych statków niehandlowych należących, obsługiwanych lub czarterowanych przez Niderlandy albo inne państwo, które zadecydowało o stosowaniu niniejszej konwencji do tych statków.”

Republika Federalna Niemiec

„Jako typ derogacji z art. 4 ust. 1, Republika Federalna Niemiec będzie stosować postanowienia niniejszej konwencji, z wyjątkiem art. 21, do statków, których właścicielem lub armatorem jest państwo, które używane są w celach niehandlowych i którym w czasie działań ratowniczych przysługiwał immunitet zgodnie z powszechnie uznawanymi zasadami prawa międzynarodowego.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt (d). Republika Federalna Niemiec zastrzega prawo do niestosowania postanowień konwencji, gdy dane mienie stanowi dobro kulturowe o walorach prehistorycznych, archeologicznych lub historycznych i znajduje się na dnie morskim.”

Królestwo Norwegii

„Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt (d) konwencji, Królestwo Norwegii zastrzega prawo do niestosowania postanowień niniejszej konwencji, gdy dane mienie stanowi dobro kulturowe o walorach prehistorycznych, archeologicznych lub historycznych i znajduje się na dnie morskim.”

Nowa Zelandia

„Rząd Nowej Zelandii, w związku z art. 30 ust. 1 pkt (d) konwencji, zastrzega prawo do niestosowania postanowień konwencji, gdy dane mienie stanowi dobro kulturowe o walorach prehistorycznych, archeologicznych lub historycznych i znajduje się na dnie morskim; oraz deklaruje, że przystąpienie przez Nową Zelandię do konwencji rozciąga się na Tokelau.”

Federacja Rosyjska

„Federacja Rosyjska, zgodnie z postanowieniami art. 30 ust. 1 pkt (d) Międzynarodowej konwencji o ratownictwie morskim, 1989, zastrzega prawo do niestosowania postanowień niniejszej konwencji, gdy dane mienie stanowi dobro kulturowe o walorach prehistorycznych, archeologicznych lub historycznych i znajduje się na dnie morskim.”

Królestwo Szwecji

„W odniesieniu do art. 30 ust. 1 pkt (d) Szwecja zastrzega prawo do niestosowania postanowień konwencji, gdy dane mienie stanowi dobro kulturowe o walorach prehistorycznych, archeologicznych lub historycznych i znajduje się na dnie morskim.”

Syryjska Republika Arabska

„Przystąpienie do niniejszej konwencji przez Syryjską Republikę Arabską nie oznacza w żaden sposób uznania Izraela, jak również nie powoduje żadnej formy współpracy przewidzianej przez konwencję.”

Republika Tunezyjska

„Tunezja zastrzega prawo do niestosowania postanowień Międzynarodowej konwencji o ratownictwie morskim, 1989:

(a) gdy działania ratownicze odbywają się na wodach śródlądowych, a wszystkie uczestniczące w nich statki są statkami żeglugi śródlądowej;

(b) gdy działania ratownicze odbywają się na wodach śródlądowych i nie uczestniczy w nich żaden statek;

(d) gdy dane mienie stanowi dobro kulturowe o walorach prehistorycznych, archeologicznych lub historycznych i znajduje się na dnie morskim.”

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

„Zgodnie z postanowieniami art. 30 ust. 1 pkt (a), (b) i (d) konwencji, Zjednoczone Królestwo zastrzega prawo do niestosowania postanowień konwencji, gdy:

(i) działania ratownicze odbywają się na wodach śródlądowych, a wszystkie uczestniczące w nich statki są statkami żeglugi śródlądowej lub

(ii) działania ratownicze odbywają się na wodach śródlądowych i nie uczestniczy w nich żaden statek, lub

(iii) dane mienie stanowi dobro kulturowe o walorach prehistorycznych, archeologicznych lub historycznych i znajduje się na dnie morskim.”

Wersja obcojęzyczna

Minister Spraw Zagranicznych: w z. R. Wiśniewski

¹⁾ Stosuje się również do Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkongu od dnia 1 lipca 1997 r.

²⁾ Stosuje się do Specjalnego Regionu Administracyjnego Makau od dnia 24 czerwca 2005 r.

³⁾ Ratyfikacja ma zastosowanie do:

Jersey, Wyspa Man, Falklandy, Montserrat, Georgia Południowa i Sandwich Południowy, Hongkong od dnia 30 maja 1997 r. Od dnia 22 lipca 1998 r. – Anguilla, Brytyjskie Terytorium Antarktyczne, Brytyjskie Terytorium Oceanu Indyjskiego, Kajmany, Wyspy Pitcairn, Henderson, Wyspy Ducie i Oeno, Święta Helena oraz dependencje, Wyspy Turks i Caicos, Brytyjskie Wyspy Dziewicze.

Guernsey – od dnia 14 września 2001 r.

Metryka