Dziennik Ustaw - rok 2007 nr 112 poz. 775

Na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410 oraz z 2007 r. Nr 89, poz. 590) zarządza się, co następuje:

1) formy doskonalenia zawodowego ratowników medycznych, zwanego dalej „doskonaleniem zawodowym”;

2) sposób i zakres doskonalenia zawodowego.

1) kursu doskonalącego;

2) seminarium;

3) samokształcenia.

2. Kurs doskonalący jest realizowany według programu nauczania zatwierdzonego przez ministra właściwego do spraw zdrowia, uwzględniającego zakres wiedzy i umiejętności, o których mowa w § 8, opracowanego przez zespół ekspertów, legitymujących się doświadczeniem zawodowym i dorobkiem naukowym w zakresie medycyny ratunkowej, powołany przez Dyrektora Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, działającego na podstawie odrębnych przepisów.

3. Kurs doskonalący jest prowadzony w formie stacjonarnej lub niestacjonarnej i jest zakończony egzaminem z zakresu wiedzy i umiejętności objętych programem nauczania, o którym mowa w ust. 2.

1) przygotowanie i wygłoszenie referatu na kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym lub przedstawienie komunikatu albo plakatu,

2) udział w posiedzeniach szkoleniowych towarzystwa naukowego lub stowarzyszenia zawodowego,

3) przygotowanie i wygłoszenie referatu na posiedzeniu szkoleniowym towarzystwa naukowego, stowarzyszenia zawodowego lub przedstawienie komunikatu albo plakatu na tym posiedzeniu,

4) udział w kongresach, zjazdach, konferencjach lub sympozjach naukowych,

5) udział w warsztatach szkoleniowych i innych formach szkoleń organizowanych przez pracodawców,

6) udział w internetowych programach edukacyjnych,

7) opublikowanie jako autor lub współautor:

a) książki naukowej,

b) książki popularnonaukowej,

c) artykułu naukowego oryginalnego,

d) artykułu o charakterze poglądowym, rozdziału w książce naukowej lub popularnonaukowej,

e) artykułu popularnonaukowego, programu multimedialnego lub komunikatu z badań naukowych,

f) tłumaczenia książki lub artykułu naukowego lub popularnonaukowego

– z zakresu wiedzy i umiejętności, o których mowa w § 8.

2. Okres edukacyjny rozpoczyna się z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym uzyskano dyplom uprawniający do wykonywania zawodu ratownika medycznego.

3. Za zrealizowanie każdej z form doskonalenia zawodowego, o których mowa w § 2, przysługują punkty edukacyjne:

1) za udział w kursie doskonalącym zakończonym egzaminem – 120 punktów edukacyjnych za cały kurs doskonalący;

2) za udział w seminarium – 1 punkt edukacyjny za każdą godzinę trwania seminarium, nie więcej jednak niż 8 punktów edukacyjnych za całe seminarium;

3) za przygotowanie i wygłoszenie referatu na kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym lub przedstawienie komunikatu albo plakatu – 5 punktów edukacyjnych;

4) za udział w posiedzeniu szkoleniowym, o którym mowa w § 5 pkt 2 – 2 punkty edukacyjne;

5) za przygotowanie i wygłoszenie referatu na posiedzeniu szkoleniowym towarzystwa naukowego, stowarzyszenia zawodowego lub przedstawienie komunikatu albo plakatu na tym posiedzeniu – 10 punktów edukacyjnych;

6) za udział w kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym – 2 punkty edukacyjne za każdy dzień, nie więcej jednak niż 10 punktów edukacyjnych za udział w całym kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym;

7) za udział w warsztatach szkoleniowych i innych formach szkolenia organizowanych przez pracodawców – 1 punkt edukacyjny za każdą godzinę trwania szkolenia, nie więcej jednak niż 80 punktów edukacyjnych za całe szkolenie;

8) za udział w internetowym programie edukacyjnym – 5 punktów edukacyjnych;

9) za opublikowanie jako autor lub współautor:

a) książki naukowej – 50 punktów edukacyjnych,

b) książki popularnonaukowej – 20 punktów edukacyjnych,

c) artykułu naukowego oryginalnego – 15 punktów edukacyjnych,

d) artykułu o charakterze poglądowym, rozdziału w książce naukowej lub popularnonaukowej – 10 punktów edukacyjnych,

e) artykułu popularnonaukowego, programu multimedialnego lub komunikatu z badań naukowych – 5 punktów edukacyjnych,

f) tłumaczenia książki lub artykułu naukowego lub popularnonaukowego – odpowiednio 50 % liczby punktów, o których mowa w lit. a–e.

4. W przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 3 i 5, punkty edukacyjne zalicza się raz, niezależnie od liczby posiedzeń, na których był wygłaszany referat.

5. Dopełnienie przez ratownika medycznego obowiązku doskonalenia zawodowego polega na uzyskaniu w okresie edukacyjnym co najmniej 200 punktów edukacyjnych za udział w wybranych formach doskonalenia zawodowego, w tym co najmniej 120 punktów edukacyjnych za udział w kursie doskonalącym zakończonym egzaminem.

6. Punktów edukacyjnych uzyskanych ponad liczbę, o której mowa w ust. 5, w danym okresie edukacyjnym nie zalicza się na następny okres edukacyjny.

2. Karta doskonalenia zawiera:

1) imię i nazwisko ratownika medycznego;

2) nazwę i pieczątkę podmiotu zatrudniającego;

3) datę wydania i numer dyplomu potwierdzającego uzyskanie tytułu ratownika medycznego;

4) datę rozpoczęcia okresu edukacyjnego;

5) informacje dotyczące przebiegu doskonalenia zawodowego:

a) formę kształcenia,

b) nazwę i adres organizatora kształcenia,

c) czas trwania kształcenia, z uwzględnieniem liczby godzin zajęć edukacyjnych,

d) temat kształcenia, wraz z wykazem medycznych czynności ratunkowych realizowanych w trakcie kształcenia,

e) liczbę uzyskanych punktów edukacyjnych,

f) podpis organizatora kształcenia.

3. Ratownik medyczny załącza do karty doskonalenia dokumenty potwierdzające zrealizowanie danej formy doskonalenia zawodowego.

4. Karta doskonalenia z wymaganymi wpisami oraz dokumentami, o których mowa w ust. 3, stanowi dowód odbycia doskonalenia zawodowego i jest przedstawiana podmiotowi zatrudniającemu.

1) system ratownictwa medycznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i w innych krajach;

2) systemy powiadamiania ratunkowego;

3) łączność – podstawowe pojęcia, alfabet międzynarodowy, zasady komunikacji przez radiotelefon, sieć przywoławczą, sieć telefonii komórkowej, nowoczesne systemy łączności, Globalny System Pozycjonowania;

4) jednostki współpracujące z systemem, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, oraz inne jednostki realizujące zadania z zakresu ratownictwa medycznego;

5) Lotnicze Pogotowie Ratunkowe – zasady użycia śmigłowca, sposoby wezwania;

6) zasady farmakoterapii w stanach nagłego zagrożenia zdrowotnego;

7) medyczne czynności ratunkowe, w szczególności:

a) ocenę stanu osoby wstanie nagłego zagrożenia zdrowotnego w celu ustalenia postępowania i podjęcie decyzji o dalszych medycznych czynnościach ratunkowych,

b) układanie osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego w pozycji właściwej dla rodzaju schorzenia lub odniesionych obrażeń,

c) prowadzenie podstawowej i zaawansowanej resuscytacji krążeniowo-oddechowej u dorosłych i dzieci według obowiązujących standardów,

d) bezprzyrządowe przywracanie drożności dróg oddechowych oraz przyrządowe przywracanie drożności dróg oddechowych z zastosowaniem rurki ustno-gardłowej, rurki nosowo-gardłowej, maski krtaniowej, rurki krtaniowej, konikopunkcji,

e) odsysanie dróg oddechowych,

f) podawanie tlenu, wspomaganie oddechu lub prowadzenie wentylacji zastępczej z użyciem maski twarzowej, zastawki jednokierunkowej, worka oddechowego, respiratora,

g) intubacja dotchawicza w laryngoskopii bezpośredniej w nagłym zatrzymaniu krążenia przez usta lub przez nos, bez użycia środków zwiotczających oraz prowadzenie wentylacji zastępczej,

h) wykonywanie defibrylacji ręcznej pod kontrolą EKG, wykonanie defibrylacji zautomatyzowanej,

i) wykonywanie kardiowersji elektrycznej i elektrostymulacji zewnętrznej,

j) wykonywanie EKG, monitorowanie czynności układu oddechowego, monitorowanie czynności układu krwionośnego,

k) wykonywanie kaniulacji żył obwodowych kończyn górnych i dolnych oraz żyły szyjnej zewnętrznej,

I) wykonywanie dojścia doszpikowego przy użyciu gotowego zestawu,

m) podawanie leków drogą dożylną, domięśniową, podskórną, dotchawiczą, doustną, doodbytniczą i wziewną oraz doszpikową przy użyciu gotowego zestawu,

n) odbarczenie odmy prężnej drogą nakłucia jamy opłucnowej,

o) cewnikowanie pęcherza moczowego, zakładanie sondy żołądkowej, płukanie żołądka,

p) pobieranie krwi żylnej i włośniczkowej do badań laboratoryjnych,

r) oznaczanie poziomu glukozy, elektrolitów w surowicy, z użyciem dostępnego sprzętu,

s) badanie gazometryczne krwi włośniczkowej,

t) opatrywanie ran, tamowanie krwotoków, unieruchamianie złamań, zwichnięć i skręceń, unieruchamianie kręgosłupa ze szczególnym uwzględnieniem odcinka szyjnego, asystowanie przy drobnych zabiegach chirurgicznych (zszywanie ran, zakładanie drenów),

u) odbieranie porodu nagłego w warunkach pozaszpitalnych,

w) segregację medyczną w przypadku zdarzeń masowych i katastrof,

z) podejmowanie działań profilaktycznych w celu ograniczenia skutków zdrowotnych zdarzenia,

za) przygotowywanie pacjenta i opiekę medyczną podczas transportu,

8) wsparcie psychologiczne dla ratownika medycznego i poszkodowanych, a w szczególności:

a) stres (rodzaje, źródła, skutki, różnice indywidualne) w działaniach ratowniczych,

b) wpływ stresu pourazowego na stosunki międzyludzkie,

c) zespół stresu pourazowego i jego objawy,

d) sytuacje trudne w kontakcie z poszkodowanymi i ich wpływ na sprawność funkcjonowania jednostki i zbiorowości osób (zbiegowisko, tłum, publiczność), nawiązywanie kontaktu z poszkodowanym i udzielanie wsparcia psychicznego,

e) zespołowe rozwiązywanie problemów – umiejętność zachowania elastyczności w zmieniających się warunkach,

f) style i techniki radzenia sobie ze stresem.

Minister Zdrowia: w z. B. Piecha

¹⁾ Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej – zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 lipca 2006 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 131, poz. 924).