Dziennik Ustaw - rok 2007 nr 135 poz. 949

Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 26 stycznia 2006 r. o ratyfikacji Konwencji w sprawie znakowania plastycznych materiałów wybuchowych w celu ich wykrywania, podpisanej w Montrealu dnia 1 marca 1991 r. (Dz. U. Nr 46, poz. 325) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej dnia 7 lipca 2006 r. ratyfikował wyżej wymienioną konwencję.

Zgodnie z artykułem XIII ustęp 3 konwencji weszła ona w życie dnia 21 czerwca 1998 r.

Zgodnie z artykułem XIII ustęp 4 konwencji w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej weszła ona w życie dnia 25 listopada 2006 r.

Przy składaniu dokumentu przystąpienia złożono następujące oświadczenie:

„Zgodnie z ustępem 2 artykułu XIII Konwencji w sprawie znakowania plastycznych materiałów wybuchowych w celu ich wykrywania, podpisanej w Montrealu dnia 1 marca 1991 r., niniejszym oświadcza się, że Rzeczpospolita Polska jest państwem-wytwórcą plastycznych materiałów wybuchowych.”.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1) Następujące państwa stały się stronami konwencji, składając dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia w podanych niżej datach:

2) Przy składaniu dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia podane niżej państwa złożyły następujące oświadczenia i zastrzeżenia:

Islamskie Państwo Afganistanu, Republika Albanii, Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna, Królestwo Arabii Saudyjskiej, Republika Armenii, Republika Azerbejdżanu, Królestwo Bahrajnu, Ludowa Republika Bangladeszu, Barbados, Republika Beninu, Królestwo Bhutanu, Republika Białorusi, Republika Boliwii, Republika Botswany, Burkina Faso, Republika Chile, Republika Chorwacji, Republika Cypryjska, Królestwo Danii, Republika Dżibuti, Arabska Republika Egiptu, Republika Ekwadoru, Państwo Erytrea, Republika Estońska, Republika Filipin, Republika Gambii, Republika Ghany, Grenada, Gruzja, Republika Gwatemali, Republika Gwinei, Republika Hondurasu, Irlandia, Republika Islandii. Jamajka, Jordańskie Królestwo Haszymidzkie, Republika Kamerunu, Państwo Katar, Republika Kazachstanu, Republika Kenii, Republika Kirgiska, Republika Kostaryki, Republika Kuby, Państwo Kuwejt, Republika Libańska, Wielka Arabska Libijska Dżamahirija Ludowo-Socjalistyczna, Księstwo Liechtensteinu, Republika Litewska, Wielkie Księstwo Luksemburga, Republika Łotewska, Była Jugosłowiańska Republika Macedonii, Republika Madagaskaru, Republika Malediwów, Republika Mali, Republika Malty, Królestwo Marokańskie, Meksykańskie Stany Zjednoczone, Republika Mołdowy, Księstwo Monako, Mongolia, Republika Mozambiku, Związek Myanmar, Republika Nauru, Królestwo Niderlandów, Federalna Republika Nigerii, Republika Nikaragui, Nowa Zelandia, Sułtanat Omanu, Republika Palau, Republika Panamy, Republika Paragwaju, Republika Peru, Republika Portugalska, Rumunia, Federacja Saint Kitts i Nevis, Republika Salwadoru, Niezależne Państwo Samoa, Republika Senegalu, Republika Seszeli, Republika Singapuru, Republika Słowenii, Demokratyczno-Socjalistyczna Republika Sri Lanki, Królestwo Suazi, Republika Sudanu, Republika Surinamu, Syryjska Republika Arabska, Republika Tadżykistanu, Królestwo Tajlandii, Zjednoczona Republika Tanzanii, Republika Togijska, Królestwo Tonga, Republika Trynidadu i Tobago, Republika Tunezyjska, Republika Turcji, Turkmenistan, Republika Ugandy, Ukraina, Wschodnia Republika Urugwaju, Republika Uzbekistanu, Republika Vanuatu, Republika Węgierska, Republika Włoska, Republika Wysp Marshalla, Republika Zambii, Republika Zielonego Przylądka, Zjednoczone Emiraty Arabskie

Oświadczenie:

„...zgodnie z artykułem XIII ustęp 2 Konwencji oświadcza, że nie jest państwem-wytwórcą.”

Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna, Federacyjna Republika Brazylii, Republika Hondurasu, Republika Indii, Republika Korei, Republika Kuby, Związek Myanmar, Republika Peru, Syryjska Republika Arabska, Republika Turcji

Zastrzeżenie:

„...nie uznaje się za związane artykułem XI ustęp 1 Konwencji.”

Republika Argentyńska, Republika Austrii, Bośnia i Hercegowina, Federacyjna Republika Brazylii, Republika Bułgarii, Republika Czeska, Republika Finlandii, Republika Francuska, Republika Grecka, Królestwo Hiszpanii, Republika Indii, Japonia, Kanada, Republika Korei, Republika Federalna Niemiec, Królestwo Norwegii, Republika Południowej Afryki, Republika Słowacka, Stany Zjednoczone Ameryki, Konfederacja Szwajcarska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

Oświadczenie:

„...zgodnie z artykułem XIII ustęp 2 Konwencji oświadcza, że jest państwem-wytwórcą.”

Księstwo Andory

Oświadczenia:

„A. Stosownie do postanowień artykułu XIII ustęp 2 Konwencji w sprawie znakowania plastycznych materiałów wybuchowych w celu ich wykrywania Księstwo Andory oświadcza, że nie jest wytwórcą materiałów wybuchowych.

B. Księstwo Andory oświadcza, że w obecnej chwili nie jest w stanie sprawować skutecznej kontroli nad importowanymi materiałami wybuchowymi. Jednakże Księstwo Andory zamierza dokonywać zakupu materiałów wybuchowych od Państw-Stron Konwencji w taki sposób, aby materiały te były przedmiotem kontroli w państwie ich pochodzenia lub tranzytu.”

Wraz z dokumentem przystąpienia została złożona nota Ambasady Księstwa Andory w Kanadzie stanowiąca, że oświadczenia zawarte w ww. dokumencie miały „charakter objaśniający, gdyż Księstwo Andory działa na rzecz pełnej implementacji postanowień Konwencji”.”

Królestwo Arabii Saudyjskiej

Zastrzeżenie:

„Królestwo Arabii Saudyjskiej nie uznaje się za związane artykułem XI ustęp 1, chyba że na podstawie jego oświadczenia wyrażonego odrębnie dla każdej sprawy.”

Republika Armenii

Zastrzeżenie:

„Republika Armenii nie uznaje się za związaną zapisami drugiego zdania artykułu XI ustęp 1 Konwencji.”

Chińska Republika Ludowa

Oświadczenie:

„Notą z dnia 20 marca 2001 r. otrzymaną dnia 22 marca 2001 r. Rząd Chińskiej Republiki Ludowej poinformował Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego odnośnie do stosowania Konwencji do Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong:

„Zgodnie z działem 11 Aneksu 1 do Wspólnej Deklaracji Chińskiej Republiki Ludowej i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz artykułem 153 Podstawowego Prawa Regionu Administracyjnego Chińskiej Republiki Ludowej – Hongkong, międzynarodowe umowy, których Chińska Republika Ludowa nie jest stroną, a które są wprowadzone w życie Hongkongu, mogą dalej pozostawać w mocy w Specjalnym Regionie Administracyjnym Hongkong. W związku z tym wyżej wymieniona konwencja będzie w dalszym ciągu stosowana w Specjalnym Regionie Administracyjnym Hongkong po dniu 1 lipca 1997 r. Tymczasem, zgodnie z artykułem 3 Konwencji Rząd Chińskiej Republiki Ludowej pragnie również złożyć następujące oświadczenie: Specjalny Region Administracyjny Hongkong nie jest regionem produkcji plastycznych materiałów wybuchowych.

W ramach powyższego odpowiedzialność za międzynarodowe prawa i obowiązki stron konwencji zostanie przejęta przez Rząd Chińskiej Republiki Ludowej.”.”

Republika Czeska

Oświadczenie:

„Notą z dnia 8 marca 1993 r. otrzymaną dnia 25 marca 1993 r. Rząd Republiki Czeskiej poinformował Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego, że jako państwo-sukcesor powstałe w wyniku rozpadu Federacyjnej Republiki Czech i Słowacji uważa się za związany konwencją z mocą obowiązującą od dnia 1 stycznia 1993 r.

Deklaracja złożona przez byłą Federacyjną Republikę Czech i Słowacji zgodnie z artykułem XIII ustęp 2 pozostaje w mocy dla Republiki Czeskiej.”

Królestwo Danii

Zastrzeżenie:

„Do czasu późniejszej decyzji konwencja nie będzie miała zastosowania do Wysp Owczych.”

Republika Mozambiku

Zastrzeżenie:

„Republika Mozambiku nie uznaje się za związaną zapisami drugiego zdania artykułu XI ustęp 1 Konwencji. W związku z tym Republika Mozambiku oświadcza, że wymagana jest zgoda każdej ze stron sporu do jego rozstrzygnięcia w drodze arbitrażu przez Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości.”

Królestwo Niderlandów

Oświadczenie:

„Dokument o przyjęciu złożony przez Królestwo Niderlandów dnia 4 maja 1998 r. dotyczy terytorium Królestwa w Europie.

Dnia 30 listopada 2005 r. wraz z dokumentem o przyjęciu odnośnie do Aruby Królestwo Niderlandów złożyło oświadczenie, że Aruba nie jest wytwórcą materiałów wybuchowych. Konwencja obowiązuje w stosunku do Aruby od dnia 30 listopada 2005 r.”

Nowa Zelandia

Oświadczenie:

„...ratyfikacja nie będzie rozszerzona na Tokelau do czasu złożenia depozytariuszowi stosownego oświadczenia przez Rząd Nowej Zelandii, w oparciu o konsultacje z tym terytorium.”

Republika Serbii

Oświadczenie:

„Dokument ratyfikacyjny (stanowiący o przystąpieniu) podpisany dnia 1 kwietnia 2006 r. przez prezydenta Serbii i Czarnogóry zawierał oświadczenie stanowiące zgodnie z artykułem XIII ustęp 2, że Serbia i Czarnogóra nie jest wytwórcą materiałów wybuchowych.

W następstwie Deklaracji Niepodległości przyjętej przez Zgromadzenie Narodowe Republiki Czarnogóry z dnia 3 czerwca 2006 r. Republika Serbii notą z dnia 13 lipca 2006 r. powiadomiła ICAO o zamiarze wykonywania praw i obowiązków wynikających z umów międzynarodowych zawartych przez Serbię i Czarnogórę oraz uznania za stronę wszystkich obowiązujących porozumień międzynarodowych, których uprzednio stroną była Serbia i Czarnogóra.”

Republika Słowacka

Oświadczenie:

„Notą z dnia 16 lutego 1995 r. otrzymaną dnia 20 marca 1995 r. Rząd Republiki Słowackiej poinformował Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego, że jako państwo-sukcesor powstałe w wyniku rozpadu Federacyjnej Republiki Czech i Słowacji uważa się za związany Konwencją z mocą obowiązującą od dnia 1 stycznia 1993 r.

Deklaracja złożona przez byłą Federacyjną Republikę Czech i Słowacji zgodnie z artykułem XIII ustęp 2 pozostaje w mocy do Republiki Słowackiej.”

Syryjska Republika Arabska

Zastrzeżenie:

„Przystąpienie Syryjskiej Republiki Arabskiej do wymienionej konwencji nie implikuje w jakikolwiek sposób uznania Izraela i w konsekwencji nie obejmuje spraw regulowanych przez przepisy niniejszej konwencji w relacji z tym państwem.”

Królestwo Tajlandii

Zastrzeżenie:

„Królestwo Tajlandii nie uznaje się za związane artykułem XI ustęp 1 Konwencji, chyba że na podstawie jego oświadczenia wyrażonego odrębnie dla każdej sprawy.”

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

Oświadczenie:

„Ratyfikacja Zjednoczonego Królestwa odnosiła się do Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Hongkongu.

Oświadczenie Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z dnia 18 czerwca 1997 r.:

„...zgodnie ze Wspólną Deklaracją Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Rządu Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie Hongkongu, podpisaną dnia 19 grudnia 1984 r., Rząd Zjednoczonego Królestwa zwróci Hongkong Chińskiej Republice Ludowej z mocą obowiązującą od dnia 1 lipca 1997 r. Do tego czasu Rząd Zjednoczonego Królestwa utrzyma odpowiedzialność za Hongkong w stosunkach międzynarodowych. Zatem od tej daty ustanie odpowiedzialność Rządu Zjednoczonego Królestwa za międzynarodowe prawa i obowiązki wynikające ze stosowania Konwencji do Hongkongu.”

Dnia 31 sierpnia 1999 r. Rząd Zjednoczonego Królestwa rozszerzył ratyfikację niniejszej konwencji na Bailiwick Guernsey i Bailiwick Jersey, Wyspę Man, Kajmany, Falklandy i Montserrat z mocą obowiązującą od dnia 30 października 1999 r.

Dnia 27 listopada 2000 r. Rząd Zjednoczonego Królestwa rozszerzył ratyfikację niniejszej konwencji na Brytyjskie Wyspy Dziewicze z mocą obowiązującą od dnia 26 stycznia 2001 r.”

Wersja obcojęzyczna

Minister Spraw Zagranicznych: A. E. Fotyga