REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2008 nr 18 poz. 115

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI1)

z dnia 28 grudnia 2007 r.

w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać gazomierze i przeliczniki do gazomierzy, oraz szczegółowego zakresu sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych2)

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 9a pkt 1 i 2 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. – Prawo o miarach (Dz. U. z 2004 r. Nr 243, poz. 2441, z późn. zm.3)) zarządza się, co następuje:

Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1) wymagania w zakresie wykonania, charakterystyk metrologicznych oraz warunków właściwego stosowania gazomierzy podlegających sprawdzeniu podczas legalizacji ponownej gazomierzy wprowadzonych do obrotu lub użytkowania w wyniku dokonania oceny zgodności;

2) szczegółowy zakres sprawdzeń wykonywanych podczas legalizacji pierwotnej i ponownej gazomierzy oraz legalizacji pierwotnej przeliczników do gazomierzy, zwanych dalej „przelicznikami”;

3) sposoby przeprowadzania sprawdzeń, o których mowa w pkt 2;

4) wymagania w zakresie miejsc umieszczania cech legalizacji i zabezpieczających na gazomierzach i przelicznikach.

§ 2.
Przepisy rozporządzenia stosuje się do:

1) gazomierzy wprowadzanych do obrotu lub użytkowania:

a) na podstawie decyzji zatwierdzenia typu wydanych do dnia 7 stycznia 2007 r.,

b) w wyniku dokonania oceny zgodności;

2) przeliczników wprowadzanych do obrotu lub użytkowania na podstawie decyzji zatwierdzenia typu wydanych do dnia 7 stycznia 2007 r.

§ 3.
Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) gazomierz – przyrząd pomiarowy służący do pomiaru ilości (objętości lub masy) przepływającego przez niego gazu;

2) gazomierz miechowy – gazomierz, w którym objętość przepływającego gazu mierzona jest za pomocą komór pomiarowych o odkształcalnych ściankach;

3) gazomierz rotorowy – gazomierz, w którym objętość przepływającego gazu mierzona jest za pomocą komór pomiarowych z obracającymi się rotorami;

4) gazomierz turbinowy – gazomierz, w którym objętość przepływającego gazu mierzona jest za pomocą wirnika turbiny, wprawianego w ruch przez przepływający osiowo gaz;

5) przelicznik – przyrząd pomiarowy służący do przeliczania objętości gazu w warunkach pomiarowych na objętość gazu w warunkach bazowych;

6) strumień objętości – objętość gazu przepływającego przez gazomierz w przyjętej jednostce czasu;

7) strumień masy – masę gazu przepływającego przez gazomierz w przyjętej jednostce czasu;

8) warunki pomiarowe – temperaturę i ciśnienie gazu, w których mierzona jest objętość lub masa gazu;

9) warunki bazowe – temperaturę bazową, wybieraną z następujących wartości: 0 °C, 15 °C albo 20 °C, lub ciśnienie bazowe o wartości 101,325 kPa, do których przelicza się objętość gazu zmierzoną w warunkach pomiarowych;

10) warunki odniesienia – temperaturę odniesienia lub ciśnienie odniesienia przewidziane do badania lub wzajemnego porównywania wyników pomiarów gazomierza lub przelicznika;

11) warunki znamionowe użytkowania – warunki użytkowania, dla których zakłada się, że wartości błędów gazomierzy i przeliczników nie przekraczają wartości błędów granicznych dopuszczalnych;

12) ciśnienie robocze – różnicę pomiędzy ciśnieniem absolutnym gazu na wlocie gazomierza a ciśnieniem atmosferycznym;

13) przejściowy strumień objętości lub masy – strumień objętości lub masy, przy którym wartości błędów granicznych dopuszczalnych gazomierza zmieniają swoją wartość;

14) strata ciśnienia gazomierza – różnicę pomiędzy ciśnieniem zmierzonym na wlocie i na wylocie gazomierza podczas przepływu gazu;

15) błąd wskazania gazomierza – stosunek różnicy wartości wskazanej przez gazomierz i wartości poprawnej do wartości poprawnej, wyrażony w procentach;

16) błąd wskazania przelicznika – wartość pierwiastka sumy kwadratów błędów cząstkowych parametrów wskazywanych przez przelicznik;

17) współczynnik konwersji – stosunek mierzonej objętości przepływającego przez gazomierz gazu w warunkach bazowych do objętości w warunkach pomiarowych;

18) zakres obciążeń – zakres strumieni objętości lub masy gazomierza zawarty między maksymalnym a minimalnym strumieniem objętości lub masy;

19) zakresowość gazomierza – stosunek minimalnego strumienia objętości do maksymalnego strumienia objętości wyrażony w postaci cyfry 1, następującego po niej dwukropka oraz określonej liczby;

20) klasa dokładności gazomierza – klasę gazomierza spełniającego określone wymagania metrologiczne, którego błędy wskazań zawarte są w wyznaczonych granicach;

21) objętość cykliczna – objętość gazu przepływającego w czasie jednego cyklu pracy gazomierza, w czasie gdy wszystkie ruchome elementy mechanizmu pomiarowego, z wyłączeniem urządzenia wskazującego i przekładni pośredniej, zajmują położenie początkowe.

Rozdział 2

Wymagania w zakresie wykonania, charakterystyk metrologicznych oraz warunków właściwego stosowania gazomierzy zgłaszanych do legalizacji ponownej po ocenie zgodności

§ 4.

1. Na gazomierzu, o którym mowa w § 2 pkt 1 lit. b, powinny być umieszczone, w sposób trwały, w szczególności następujące oznaczenia:

1) oznakowanie zgodności, o którym mowa w art. 5 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2087, z późn. zm.4)), dodatkowe oznakowanie metrologiczne oraz numer jednostki notyfikowanej, o której mowa w art. 22 tej ustawy;

2) nazwa lub znak producenta;

3) klasy dokładności gazomierza.

2. Na gazomierzu, o którym mowa w § 2 pkt 1 lit. b, o ile ma to zastosowanie, powinny być umieszczone dodatkowo:

1) informacje dotyczące warunków użytkowania gazomierza;

2) dane dotyczące zdolności pomiarowej gazomierza;

3) zakres pomiarowy gazomierza;

4) oznaczenie identyfikacyjne gazomierza;

5) numer certyfikatu badania typu WE lub certyfikatu badania projektu WE;

6) informacje o spełnianiu lub niespełnieniu przez urządzenia dodatkowe, dostarczające dane metrologiczne, zasadniczych wymagań.

§ 5.
Wartości błędów granicznych dopuszczalnych gazomierzy, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. b, podczas legalizacji ponownej wynoszą:

1) dla klasy dokładności 1,5:

a) w przedziale górnym zakresu obciążeń (Qt ≤ Q ≤ Qmax)

– ± 1,5%,

– ± 1 % w przypadku, gdy wszystkie błędy wskazań gazomierzy w tym przedziale mają ten sam znak,

b) w przedziale dolnym zakresu obciążeń (Qmin ≤ Q < Qt): ± 3 %;

2) dla klasy dokładności 1,0:

a) w przedziale górnym zakresu obciążeń (Qf < Q ≤ Qmax)

± 1 %,

– ± 0,5% w przypadku, gdy wszystkie błędy wskazań gazomierzy w tym przedziale mają ten sam znak,

b) w przedziale dolnym zakresu obciążeń (Qmin ≤ Q < Qt): ± 2 %.

§ 6.
Gazomierze powinny być instalowane zgodnie z umieszczonymi na nich oznaczeniami lub zaleceniami producenta.
§ 7.
Gazomierze powinny być stosowane w warunkach znamionowych użytkowania.
§ 8.
Wartości błędów granicznych dopuszczalnych gazomierzy podczas użytkowania wynoszą:

1) dla klasy dokładności 1,5 gazomierzy miechowych:

a) w przedziale górnym zakresu obciążeń (Qt ≤ Q ≤ Qmax) ± 3 %,

b) w przedziale dolnym zakresu obciążeń (Qmin ≤ Q < Qt): od -6 % do 3 %;

2) dla klasy dokładności 1,0 gazomierzy rotorowych i turbinowych:

a) w przedziale górnym zakresu obciążeń (Qt ≤ Q ≤ Qmax): ± 1,5%,

b) w przedziale dolnym zakresu obciążeń (Qmin ≤ Q < Qt): ± 3 %.

Rozdział 3

Wymagania w zakresie miejsc umieszczania cech legalizacji i zabezpieczających

§ 9.

1. Na gazomierzach, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a:

1) cechy legalizacji oraz cechy zabezpieczające powinny być umieszczane w miejscach, w których rozmontowanie części zabezpieczonych jedną z tych cech powoduje jej zniszczenie;

2) gdy oznaczenia, o których mowa w § 4, znajdują się na tabliczce znamionowej nieprzymocowanej w sposób trwały do gazomierza, jedna z cech zabezpieczających powinna być umieszczona w taki sposób, aby uległa zniszczeniu w przypadku zdjęcia tabliczki znamionowej;

3) miejsca umieszczania cech powinny obejmować:

a) wszystkie tabliczki z oznaczeniami, z wyjątkiem tabliczek, które są zamocowane w sposób trwały,

b) wszystkie części obudowy, które nie mogą być w inny sposób zabezpieczone przed ingerencją polegającą na:

– zmianie wskazania lub mogącą mieć wpływ na wskazanie urządzenia wskazującego gazomierza,

– uszkodzeniu lub przerwaniu połączenia pomiędzy urządzeniem pomiarowym i urządzeniem wskazującym,

– usunięciu lub przemieszczeniu ważnych pod względem metrologicznym części gazomierza,

c) połączenia z odejmowalnymi urządzeniami dodatkowymi,

d) połączenia ze specjalnymi kołpakami;

4) na urządzeniach dodatkowych nie powinny być umieszczane cecha legalizacji ani cechy zabezpieczające, z wyjątkiem połączeń z odejmowalnymi urządzeniami dodatkowymi lub urządzeniami zabezpieczającymi.

2. Cechy legalizacji i cechy zabezpieczające na gazomierzach, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. b, należy nałożyć w takich miejscach, aby uniemożliwić dostęp osób nieuprawnionych do elementów wewnętrznych gazomierza.

Rozdział 4

Szczegółowy zakres oraz sposoby wykonywania sprawdzeń podczas legalizacji pierwotnej i legalizacji ponownej gazomierzy

§ 10.

1. Sprawdzenie gazomierzy podczas legalizacji pierwotnej i legalizacji ponownej powietrzem o gęstości 1,2 kg/m3 powinno odbywać się w pomieszczeniu, w którym temperatura powietrza wynosi (20 ± 5) °C i nie zmienia się w ciągu godziny o więcej niż 2 °C.

2. Sprawdzenie gazomierzy podczas legalizacji obejmuje:

1) oględziny zewnętrzne;

2) sprawdzenie, czy na gazomierzach znajdują się wymagane oznaczenia;

3) wyznaczenie błędów wskazań.

3. Przed przystąpieniem do wyznaczania błędów wskazań gazomierzy należy:

1) umieścić gazomierze w pomieszczeniu, w którym będą wykonywane pomiary, lub w innym pomieszczeniu o tej samej temperaturze co najmniej na 5 godzin przed przystąpieniem do pomiarów;

2) zamontować proste odcinki rurociągu po stronie dopływowej i odpływowej gazomierzy o długościach równych co najmniej:

a) 1 DN dla gazomierzy miechowych,

b) 3 DN dla gazomierzy rotorowych,

c) 10 DN bez prostownicy strumienia albo 5 DN z prostownicą strumienia – dla odcinka po stronie dopływowej i 3 DN dla odcinka po stronie odpływowej, o ile nie określono inaczej

– gdzie DN oznacza średnicę nominalną rurociągu;

3) zainstalować urządzenie kontrolne, o ile ma być stosowane;

4) sprawdzić szczelność układu pomiarowego, która nie powinna przekraczać 0,1 % minimalnego strumienia objętości lub masy sprawdzanych gazomierzy;

5) przeprowadzić rozruch gazomierzy, polegający na:

a) przepuszczeniu, przy maksymalnym strumieniu objętości, dawki powietrza równej co najmniej 50 objętościom cyklicznym – dla gazomierzy miechowych,

b) 10-minutowej pracy gazomierzy, przy maksymalnym strumieniu objętości – dla gazomierzy rotorowych i turbinowych, podczas legalizacji ponownej.

4. Pomiary należy przeprowadzić w kierunku od maksymalnego do minimalnego strumienia objętości lub masy, podczas których temperatury otaczającego powietrza mierzone w pobliżu wlotu do stanowiska pomiarowego oraz w pobliżu przyrządu kontrolnego i gazomierza sprawdzanego, w przypadku wykonywania pomiarów powietrzem o gęstości odniesienia 1,2 kg/m3, podczas pojedynczego pomiaru:

1) nie powinny się różnić między sobą więcej niż o 1 °C;

2) nie powinny się zmieniać więcej niż o 0,3 °C.

§ 11.
1. Przy legalizacji pierwotnej i legalizacji ponownej gazomierzy należy wyznaczyć:

1) dla gazomierzy miechowych:

a) wartości błędów dla wartości strumieni objętości różniących się nie więcej niż o 5 % od następujących wartości:

Qmin,

– 0,2 Qmax,

Qmax lub

– innych wartości strumieni objętości niż wymienione powyżej, pod warunkiem że będzie zapewniona równoważność badania,

b) wartość średniej straty ciśnienia dla strumienia objętości Qmax dla gazomierzy miechowych, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a,

c) wartość straty ciśnienia dla strumienia objętości zawartego pomiędzy Qmin i 2 Qmin dla gazomierzy miechowych, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a, których wartość dopuszczalnego ciśnienia roboczego nie przekracza 0,1 MPa;

2) dla gazomierzy, z wyłączeniem gazomierzy miechowych, o zakresowościach od 1:5 do 1:30 wartości błędów dla wartości strumieni objętości różniących się nie więcej niż o 5 %, w szczególności od następujących wartości:

a) Qmin,

b) 0,05 Qmax w przypadku, gdy wartość ta jest większa niż Qmin,

c) 0,10 Qmax,

d) 0,25 Qmax,

e) 0,40 Qmax,

f) 0,70 Qmax,

g) Qmax;

3) dla gazomierzy, z wyłączeniem gazomierzy miechowych, o zakresowościach od 1:50 do 1:250 wartości błędów dla wartości strumieni objętości różniących się nie więcej niż o 5 %, w szczególności od następujących wartości:

a) Qmin,

b) 0,05 Qmax,

c) 0,15 Qmax,

d) 0,25 Qmax,

e) 0,40 Qmax,

f) 0,70 Qmax,

g) Qmax.

2. W przypadku gazomierzy miechowych, dla których pomiary, o których mowa w ust. 1 pkt 1, były przeprowadzane bez liczydła lub z urządzeniem zastępującym liczydło, dodatkowo należy:

1) przeprowadzić powtórne sprawdzenie z liczydłem zamocowanym na gazomierzu dla strumienia objętości 0,2 Qmax albo Qmax;

2) wyznaczyć błędy wskazań gazomierzy dla powtórnego sprawdzenia, przy czym różnica błędów gazomierzy dla tego samego strumienia objętości wyznaczonych bez liczydła i z zamocowanym liczydłem, uwzględniając korekcję od kół justacyjnych, nie powinna przekraczać 0,5 %; wszystkie błędy wskazań gazomierzy nie powinny przekraczać błędów granicznych dopuszczalnych.

Rozdział 5

Szczegółowy zakres oraz sposoby przeprowadzania sprawdzeń podczas legalizacji pierwotnej przeliczników oraz wymagania w zakresie miejsc umieszczania cech legalizacji i zabezpieczających

§ 12.

Podczas legalizacji pierwotnej przeliczników należy:

1) sprawdzić, czy na przelicznikach umieszczone są, w sposób trwały i czytelny, lub widoczne na jego wyświetlaczu następujące oznaczenia:

a) znak zatwierdzenia typu, jeśli ma zastosowanie,

b) nazwa lub znak producenta,

c) znak fabryczny,

d) rok produkcji,

e) numer fabryczny,

f) warunki bazowe,

g) wartość minimalna i maksymalna temperatury użytkowania przelicznika;

2) sprawdzić, czy wyświetlacz przeliczników wykazuje wyznaczane na bieżąco lub wprowadzone przez użytkownika następujące dane:

a) objętość gazu w warunkach bazowych – Vb,

b) objętość gazu w warunkach pomiaru – Vm,

c) objętość skorygowaną, jeśli jest zaprogramowana funkcja korekcji błędu gazomierzy – Vcr,

d) strumień objętości gazu w warunkach bazowych – Qb,

e) strumień objętości gazu w warunkach pomiaru – Qm,

f) współczynnik konwersji – C,

g) względny współczynnik ściśliwości – K,

h) wartości parametrów mierzonych przez przetworniki,

i) funkcję korekcji błędów gazomierza, jeżeli ta funkcja jest realizowana przez przelicznik – f(Q),

j) alarmy,

k) wartości wprowadzane mające znaczenie dla parametrów metrologicznych przeliczników,

I) skład gazu używany w obliczeniach,

m) nazwę metody używanej do wyznaczania współczynnika ściśliwości,

n) numery seryjne lub inne unikatowe oznaczenia każdego zastosowanego przetwornika pomiarowego dołączonego do przelicznika, o ile ma zastosowanie,

o) dolne i górne ograniczenia zakresów pomiarowych używanych przetworników pomiarowych,

p) wartość objętości, jaka przypada na jeden impuls z gazomierzy (1 imp. = ... m3 lub 1 m3 = ... imp.),

q) stopień zużycia baterii i przewidywany pozostały czas działania przeliczników w przypadku zasilania bateryjnego,

r) identyfikator oprogramowania przelicznika;

3) wyznaczyć błąd obliczania objętości w warunkach bazowych.

§ 13.
1. Sprawdzenie przeliczników przeprowadza się w warunkach odniesienia.

2. Ustala się następujące warunki odniesienia dla przeliczników:

1) temperatura otoczenia: od 17 °C do 23 °C;

2) wilgotność względna: od 45 % do 75 %;

3) nominalne napięcie zasilania z sieci Un i nominalna częstotliwość zasilania z sieci fn – dla przeliczników zasilanych z sieci elektrycznej;

4) nominalne napięcie – dla przeliczników zasilanych prądem stałym i z okresowo odnawialnego źródła energii elektrycznej.

§ 14.
Po doprowadzeniu do przelicznika sygnałów:

1) ciśnienia z kalibratora i temperatury poprzez symulator czujnika – gdy zadawane są fizyczne wartości ciśnienia i temperatury,

2) standardowych analogowych sygnałów prądowych o wartościach od 4 mA do 20 mA – gdy ciśnienie i temperatura zadawane są za pomocą sygnałów analogowych,

3) impulsowych niskiej i wysokiej częstotliwości (LF i HF), symulujących przyrost objętości gazu

– należy sprawdzić, czy przy symulowanych wartościach temperatury, ciśnienia i przepływu następuje przyrost objętości w warunkach bazowych i w warunkach pomiaru wyświetlanych przez przelicznik.

§ 15.
1. Podczas wyznaczania błędu obliczania objętości w warunkach bazowych należy sprawdzić następujące parametry wskazywane przez przelicznik:

1) temperaturę – w co najmniej pięciu punktach równomiernie rozłożonych w całym zakresie pomiarowym od wartości minimalnej temperatury Tmin do wartości maksymalnej temperatury Tmax; pomiary należy wykonać dla wartości narastających i malejących; błąd wskazania temperatury ET wyznaczany jest z następującej zależności:

infoRgrafika

gdzie:

T – temperatura wskazana przez przelicznik,

Tc – temperatura zadana;

2) ciśnienie – w co najmniej pięciu punktach równomiernie rozłożonych w całym zakresie pomiarowym od wartości minimalnej ciśnienia Pmin do wartości maksymalnej ciśnienia Pmax dla wartości narastających i malejących; w przypadku gdy przelicznik posiada wbudowany przetwornik ciśnienia, należy dodatkowo wykonać pomiary w pięciu punktach, przy ciśnieniu malejącym od 1,1 Pmax do Pmin (przekroczenie ciśnienia utrzymać przez 15 minut przed rozpoczęciem pomiarów); błąd wskazania ciśnienia Ep wyznaczany jest z następującej zależności:

infoRgrafika

gdzie:

P – wartość ciśnienia bezwzględnego wskazana przez przelicznik,

Pc – wartość ciśnienia bezwzględnego zadana;

3) objętość gazu w warunkach bazowych – dla każdego ustalonego składu gazu według tabeli gazów testowych określonych w załączniku do rozporządzenia, dla wartości wskazanych przez przelicznik w punktach Pmax, Tmax; Pmin, Tmin,; dla przeliczników z wejściami impulsowymi HF i LF, dla przyrostu objętości gazu o minimalnej wartości 100 standardowych impulsów lub 1000-krotnej objętości odpowiadającej najmniejszej cyfrze znaczącej na wskaźniku, która wyraża objętość w warunkach pomiaru, badania należy wykonać dla konfiguracji wykorzystywanej do obliczania objętości gazu; błąd wskazania przeliczania objętości EVK wyznaczany jest według wzoru:

infoRgrafika

gdzie:

Vb – przyrost objętości w warunkach bazowych wskazany przez przelicznik,

Vbc – przyrost objętości w warunkach bazowych wyznaczony na podstawie wielkości wskazanych przez przelicznik:

Vbc = Cc * Vc

gdzie:

Vc – przyrost objętości zadany symulatorem impulsów, wyznaczony z zależności:

Vc = n * k

gdzie:

n – liczba wygenerowanych impulsów,

k – zaprogramowana waga impulsu (stała gazomierza),

Cc – wartość współczynnika konwersji wyznaczona z poniższej zależności:

infoRgrafika

gdzie:

Tb – temperatura bazowa,

Pb – ciśnienie bezwzględne bazowe,

T – temperatura w warunkach pomiarowych wskazana przez przelicznik,

P – ciśnienie bezwzględne w warunkach pomiarowych wskazane przez przelicznik,

Kc – wartość względnego współczynnika ściśliwości gazu, obliczona metodą SGERG-88 lub AGA8-92DC, lub inną równoważną, przy czym równoważność metody powinna być potwierdzona podczas badania typu przelicznika.

2. Błąd wskazania przelicznika z zewnętrznymi przetwornikami ciśnienia i temperatury oblicza się z zależności:

infoRgrafika

§ 16.
Na przelicznikach:

1) cecha legalizacji oraz cechy zabezpieczające powinny być umieszczane w miejscach, w których rozmontowanie części zabezpieczonych jedną z tych cech powoduje jej zniszczenie;

2) w przypadku, gdy oznaczenia, o których mowa w § 12 pkt 1, znajdują się na tabliczce znamionowej nieprzymocowanej w sposób trwały do przelicznika, jedna z cech zabezpieczających przed jej usunięciem powinna być umieszczona w taki sposób, aby uległa zniszczeniu w przypadku zdjęcia tabliczki znamionowej.

Rozdział 6

Przepis końcowy

§ 17.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.5)

Minister Gospodarki: W. Pawlak

 

1) Minister Gospodarki kieruje działem administracji rządowej – gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki (Dz. U. Nr 216, poz. 1593).

2) Niniejsze rozporządzenie zostało notyfikowane Komisji Europejskiej w dniu 18 września 2007 r., pod numerem 2007/0511/PL, zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039 oraz z 2004 r. Nr 65, poz. 597), które wdraża dyrektywę 98/34/WE z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającą procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 20, str. 337, z późn. zm.).

3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 163, poz. 1362 i Nr 180, poz. 1494, z 2006 r. Nr 170, poz. 1217 i Nr 249, poz. 1834 oraz z 2007 r. Nr 176, poz. 1238.

4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 64, poz. 565 i Nr 267, poz. 2258, z 2006 r. Nr 170, poz. 1217, Nr 235, poz. 1700 i Nr 249, poz. 1832 i 1834 oraz z 2007 r. Nr 21, poz. 124 i Nr 192, poz. 1381.

5) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać gazomierze oraz przeliczniki do gazomierzy (Dz. U. Nr 63, poz. 588 i Nr 141, poz. 1500).

Załącznik 1. [TABELA GAZÓW TESTOWYCH STOSOWANYCH PRZY OBLICZANIU WSPÓŁCZYNNIKA ŚCIŚLIWOŚCI GAZU I KOREKCJI]

Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki
z dnia 28 grudnia 2007 r. (poz. 115)

TABELA GAZÓW TESTOWYCH STOSOWANYCH PRZY OBLICZANIU WSPÓŁCZYNNIKA ŚCIŚLIWOŚCI GAZU I KOREKCJI

Numer gazu

1

2

3

Nazwa parametru

N 27

N 42

N 61

Hs

44,8880

35,2670

39,7820

d

0,6733

0,6446

0,5646

Procentowy skład molowy

CH4

83,7500

81,4780

98,2722

N2

0,3940

13,9310

0,8858

CO2

1,9730

0,9800

0,0668

C2H6

9,3490

2,8990

0,5159

C3H8

3,3080

0,3960

0,1607

C4H10

0,9680

0,1480

0,0592

He

0,0000

0,0480

0,0157

C5H12

0,1996

0,0680

0,0157

C6H14

0,0447

0,0280

0,0055

C7H16

0,0133

0,0200

0,0016

C8H18

0,0004

0,0040

0,0009

 

Hs – ciepło spalania (MJ/m3).

d – względna gęstość gazu odniesiona do powietrza (T = 273,15 K; p = 101,325 kPa).

REKLAMA

Dziennik Ustaw

REKLAMA

REKLAMA

REKLAMA