REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2009 nr 65 poz. 548

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

z dnia 16 kwietnia 2009 r.

w sprawie mianowania na stopnie wojskowe

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 76 ust. 14 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje:

Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1.

Rozporządzenie określa szczegółowe warunki, tryb i sposób mianowania na stopnie wojskowe, na które mogą mianować Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej albo Minister Obrony Narodowej, oraz stopnie wojskowe, na które mogą mianować organy wojskowe, o których mowa w art. 76 ust. 3 i 7 pkt 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej „ustawą", a także wzór wniosku o mianowanie.
§ 2.
Mianowanie żołnierzy rezerwy i osób, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 1–4 ustawy, następuje z okazji świąt państwowych: Święta Narodowego Trzeciego Maja, Święta Wojska Polskiego i Narodowego Święta Niepodległości.
§ 3.
Przepisy rozporządzenia stosuje się do:

1) żołnierzy:

a) zasadniczej służby wojskowej,

b) nadterminowej zasadniczej służby wojskowej,

c) odbywających przeszkolenie wojskowe,

d) okresowej służby wojskowej,

e) rezerwy,

f) pełniących czynną służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;

2) studentów wyższych szkół morskich odbywających zajęcia wojskowe;

3) osób oraz żołnierzy rezerwy podlegających mianowaniu w przypadkach, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 1–4 ustawy.

§ 4.
1. Warunkiem mianowania na wyższy stopień wojskowy jest posiadanie odpowiednich kwalifikacji wojskowych oraz pozytywnej opinii służbowej lub zasług, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 1–4 ustawy.

2. W przypadku ujawnienia okoliczności powodujących niezasadność mianowania na wyższy stopień wojskowy organ, który wystąpił z wnioskiem o mianowanie, powiadamia o tym niezwłocznie przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy.

3. Organ uprawniony do mianowania na dany stopień wojskowy stwierdza nieważność decyzji o mianowaniu osoby, wobec której zaistniały okoliczności, o których mowa w ust. 2.

§ 5.
1. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje na wniosek uprawnionego organu.

2. We wniosku, o którym mowa w § 10 ust. 1, § 15 ust. 3, § 21 ust. 1, § 28 ust. 1, § 31 ust. 1, § 36 oraz § 37, zamieszcza się następujące dane osobowe:

1) nazwisko;

2) imię (imiona);

3) imię ojca;

4) numer ewidencyjny PESEL;

5) nazwę stowarzyszenia;

6) miejsce pracy oraz zajmowane stanowisko;

7) wojskową komendę uzupełnień właściwą dla miejsca zamieszkania żołnierza rezerwy lub osoby niepodlegającej obowiązkowi służby wojskowej;

8) posiadany stopień wojskowy (nr i data decyzji, nazwa organu wydającego);

9) okresy odbywania ćwiczeń wojskowych oraz okresowej służby wojskowej (dokładna data odbywania ćwiczeń wojskowych (kursów) lub służby okresowej w posiadanym stopniu wojskowym wraz z nazwą stanowiska (kursu) oraz łączną liczbą dni, nr i data rozkazu);

10) wykształcenie – wykonywany zawód (nazwa szkoły/uczelni, data jej ukończenia, staż pracy w zawodzie);

11) tytuły i stopnie naukowe i zawodowe;

12) stopień etatowy i nazwa stanowiska, na które żołnierz rezerwy posiada przydział mobilizacyjny, pracowniczy przydział mobilizacyjny lub przydział organizacyjno-mobilizacyjny lub przewiduje się nadanie mu takiego przydziału (wraz z pełną nazwą jednostki wojskowej);

13) wyszkolenie wojskowe;

14) ocenę ogólną z egzaminu na oficera albo podoficera;

15) poziom znajomości języków obcych;

16) kategorię zdolności do czynnej służby wojskowej (data orzeczenia);

17) opinię upoważnionych organów wojskowych;

18) pisemne uzasadnienie wniosku.

3. Wzór wniosku o mianowanie na stopień wojskowy określa załącznik do rozporządzenia.

§ 6.
1. Żołnierzowi mianowanemu na wyższy stopień wojskowy wręcza się akt mianowania. W przypadku śmierci tego żołnierza akt mianowania wręcza się najbliższemu członkowi jego rodziny.

2. Akt mianowania sporządza organ, który mianował żołnierza.

3. W przypadku mianowania na pierwszy stopień oficerski podporucznika (podporucznika marynarki) oraz na stopień pułkownika (komandora) akt mianowania sporządza dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.

4. W przypadku mianowania żołnierza rezerwy na wyższy stopień wojskowy przez Ministra Obrony Narodowej akt mianowania sporządza szef wojewódzkiego sztabu wojskowego.

5. Akt mianowania wręcza żołnierzowi organ uprawniony do mianowania lub wojskowy komendant uzupełnień, szef wojewódzkiego sztabu wojskowego, attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy) albo żołnierz zawodowy upoważniony przez organ wojskowy uprawniony do mianowania, albo żołnierz zawodowy upoważniony przez organ uprawniony do mianowania.

6. Wręczenia aktu mianowania dokonuje się w sposób uroczysty.

§ 7.
1. Osobie niepodlegającej obowiązkowi służby wojskowej mianowanej na wyższy stopień wojskowy akt mianowania wręcza:

1) wojskowy komendant uzupełnień, a w przypadku oficerów mianowanych na stopień wojskowy od stopnia porucznika (porucznika marynarki) do stopnia pułkownika (komandora) – szef wojewódzkiego sztabu wojskowego lub żołnierz zawodowy upoważniony przez organ wojskowy uprawniony do mianowania;

2) attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy);

3) w przypadku mianowania na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki) oraz stopnie oficerskie generałów (admirałów) – organ wojskowy uprawniony do mianowania lub organ przez niego upoważniony.

2. W przypadku śmierci osoby mianowanej akt ten wręcza się najbliższemu członkowi jej rodziny.

3. Wręczenia aktu mianowania dokonuje się w sposób uroczysty.

§ 8.
1. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, po podpisaniu decyzji o mianowaniu przez organ do tego uprawniony, niezwłocznie przesyła wyciąg z tej decyzji do podmiotów, o których mowa w § 28 ust. 2, § 36 i § 37, jeżeli występowały one z wnioskiem o mianowanie.

2. W przypadku mianowania żołnierzy rezerwy, o których mowa w § 22 ust. 1, na pierwszy i kolejny stopień wojskowy w korpusie oficerów wyciąg z decyzji o mianowaniu przesyłany jest do szefa komórki organizacyjnej Sztabu Generalnego Wojska Polskiego właściwej do spraw kadrowo-mobilizacyjnych.

3. W przypadku odmowy mianowania przez uprawniony organ żołnierzy rezerwy i osób, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 1–4 ustawy, dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr informuje o podjętej decyzji podmioty, o których mowa w § 28 ust. 2, § 36 i § 37.

Rozdział 2

Mianowanie żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową

§ 9.

1. Żołnierz odbywający zasadniczą służbę wojskową może być mianowany na stopień starszego szeregowego (starszego marynarza) z dniem zwolnienia z tej służby i przeniesienia do rezerwy.

2. Na stopień starszego szeregowego (starszego marynarza) można mianować szeregowego (marynarza), który:

1) posiada wykształcenie co najmniej gimnazjalne i przygotowanie zawodowe lub kwalifikacje (uprawnienia) niezbędne dla potrzeb Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej „Siłami Zbrojnymi"

2) w czasie służby wojskowej osiągnął co najmniej dobre wyniki w szkoleniu i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej.

§ 10.
1. Z wnioskiem o mianowanie na stopień starszego szeregowego (starszego marynarza) występuje przełożony żołnierza, od szczebla co najmniej dowódcy kompanii (równorzędnego).

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania.

§ 11.
1. Do mianowania na stopień wojskowy starszego szeregowego (starszego marynarza) jest uprawniony dowódca jednostki wojskowej, na ewidencji której znajduje się żołnierz, od szczebla co najmniej dowódcy pułku (równorzędnego).

2. W przypadku gdy dowódca jednostki wojskowej, o którym mowa w ust. 1, nie posiada uprawnień do mianowania, właściwym do mianowania jest przełożony tego dowódcy.

3. Mianowanie na stopień wojskowy starszego szeregowego (starszego marynarza) następuje decyzją przełożonego uprawnionego do mianowania na ten stopień.

Rozdział 3

Mianowanie żołnierzy odbywających nadterminową zasadniczą służbę wojskową

§ 12.

1. W czasie odbywania nadterminowej zasadniczej służby wojskowej żołnierz może być mianowany do stopnia starszego szeregowego (starszego marynarza).

2. Na stopień starszego szeregowego (starszego marynarza) można mianować szeregowego (marynarza), który:

1) posiada wykształcenie co najmniej gimnazjalne i przygotowanie zawodowe lub kwalifikacje (uprawnienia) przydatne dla Sił Zbrojnych;

2) w czasie służby wojskowej osiągnął bardzo dobre lub dobre wyniki w szkoleniu i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej.

§ 13.
1. Żołnierz odbywający nadterminową zasadniczą służbę wojskową może być z dniem zwolnienia z tej służby mianowany na stopień kaprala (mata).

2. Na stopień kaprala (mata) można mianować starszego szeregowego (starszego marynarza), który w czasie odbywania nadterminowej zasadniczej służby wojskowej osiągnął bardzo dobre wyniki w szkoleniu i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej, jeżeli posiada świadectwo dojrzałości i zdał egzamin na podoficera.

§ 14.
Przepisy § 10 i 11 stosuje się odpowiednio.

Rozdział 4

Mianowanie żołnierzy odbywających przeszkolenie wojskowe

§ 15.

1. Na stopień starszego szeregowego (starszego marynarza) może być mianowany żołnierz, który osiągnął bardzo dobre wyniki w wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej i zdał egzamin kończący pierwsze sześć tygodni długotrwałego przeszkolenia wojskowego.

2. Na stopień kaprala (mata) mianuje się żołnierza, który zdał egzamin końcowy z przeszkolenia wojskowego, z dniem ukończenia tego przeszkolenia.

3. Z wnioskiem o mianowanie na kolejny wyższy stopień wojskowy występuje przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii.

4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy.

5. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje decyzją przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy.

§ 16.
Do mianowania na stopień wojskowy starszego szeregowego (starszego marynarza) i kaprala (mata) jest uprawniony dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz odbywa przeszkolenie wojskowe, od szczebla co najmniej dowódcy pułku (równorzędnego), lub jego przełożeni posiadający takie uprawnienia.

Rozdział 5

Mianowanie żołnierzy odbywających okresową służbę wojskową

§ 17.

1. Żołnierz odbywający okresową służbę wojskową może być w czasie odbywania tej służby mianowany na kolejny wyższy stopień wojskowy.

2. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić nie wcześniej niż po odbyciu trzech miesięcy okresowej służby wojskowej.

§ 18.
Organami właściwymi do mianowania na stopnie wojskowe starszego szeregowego (starszego marynarza) i w korpusie podoficerskim są:

1) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, Dowódca Operacyjny Sił Zbrojnych, Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Szef Służby Wywiadu Wojskowego, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Dowódca Garnizonu Warszawa, dowódca dywizji, flotylli lub brygady niewchodzącej w skład dywizji, komendant uczelni wojskowej oraz dowódca zajmujący równorzędne lub wyższe stanowisko służbowe – do stopnia starszego chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki) włącznie w podległych jednostkach wojskowych;

2) dowódca brygady wchodzącej w skład dywizji, dowódca pułku oraz dowódca zajmujący równorzędne stanowisko służbowe – do stopnia starszego sierżanta (starszego bosmana) włącznie w podległej jednostce wojskowej.

§ 19.
Na stopień starszego szeregowego (starszego marynarza) można mianować szeregowego (marynarza), który:

1) posiada co najmniej wykształcenie gimnazjalne i przygotowanie zawodowe lub kwalifikacje (uprawnienia) przydatne dla Sił Zbrojnych;

2) w czasie odbywania okresowej służby wojskowej osiąga bardzo dobre wyniki w szkoleniu i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej.

§ 20.
Na kolejny wyższy stopień wojskowy może być mianowany żołnierz, który spełnia warunki określone w art. 76 ust. 10 ustawy oraz gdy od jego poprzedniego mianowania upłynął co najmniej jeden rok. Mianowanie to może nastąpić na stopień nie wyższy niż stopień etatowy stanowiska służbowego.
§ 21.
1. Z wnioskiem o mianowanie na kolejny wyższy stopień wojskowy występują:

1) na stopień starszego szeregowego (starszego marynarza) i stopnie wojskowe w korpusie podoficerskim – przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii (równorzędnego);

2) na stopnie wojskowe w korpusie oficerskim – dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz odbywa okresową służbę wojskową.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy.

3. Mianowanie na kolejny wyższy stopień wojskowy następuje decyzją przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy.

Rozdział 6

Mianowanie żołnierzy rezerwy

§ 22.

1. Żołnierz rezerwy może być mianowany na pierwszy stopień wojskowy w korpusie oficerów i podoficerów oraz na kolejny wyższy stopień wojskowy:

1) w uznaniu zasług z tytułu udziału w walkach o niepodległość państwa polskiego;

2) w uznaniu szczególnych zasług z tytułu działalności na rzecz suwerennej i demokratycznej Rzeczypospolitej Polskiej;

3) w uznaniu zasług z tytułu udziału w misjach i operacjach poza granicami państwa;

4) w uznaniu zasług za wykonywanie prac lub zadań na rzecz obronności państwa, wobec żołnierza, który:

a) działa lub działał w organizacjach pozarządowych wykonujących działania o charakterze obronnym, edukacyjno-wychowawczym lub w zakresie bezpieczeństwa publicznego,

b) jest zatrudniony lub był zatrudniony w organach władzy publicznej albo w podmiotach posiadających osobowość prawną,

c) posiada nadany pracowniczy przydział mobilizacyjny lub przydział organizacyjno-mobilizacyjny;

5) w czasie odbywania ćwiczeń wojskowych;

6) po odbyciu ćwiczeń wojskowych lub służby okresowej;

7) w przypadkach uzasadnionych potrzebami Sił Zbrojnych.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, na pierwszy stopień wojskowy w korpusie oficerów oraz na kolejne wyższe stopnie wojskowe można mianować na zasadach określonych w art. 76 ust. 8a pkt 1 ustawy.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, na kolejny wyższy stopień wojskowy można mianować tylko jeden raz w ramach danego korpusu kadry zawodowej.

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, na kolejny wyższy stopień wojskowy można mianować tylko w ramach danego korpusu kadry zawodowej, jeżeli od poprzedniego mianowania upłynęły co najmniej trzy lata.

§ 23.
Na stopień starszego szeregowego (starszego marynarza) można mianować szeregowego (marynarza), który:

1) posiada co najmniej wykształcenie gimnazjalne i przygotowanie zawodowe lub kwalifikacje (uprawnienia) przydatne dla Sił Zbrojnych;

2) w czasie odbywania ćwiczeń wojskowych osiągał bardzo dobre wyniki w szkoleniu i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej.

§ 24.
1. Na pierwszy stopień wojskowy w korpusie podoficerów może być mianowany żołnierz, który spełnia warunki określone w art. 76 ust. 9 pkt 1 ustawy, jeżeli odbywał lub pełnił czynną służbę wojskową albo odbywał zajęcia wojskowe.

2. Na pierwszy stopień wojskowy w korpusie podoficerów mianuje się szeregowego (marynarza) i starszego szeregowego (starszego marynarza) z dniem złożenia egzaminu na podoficera.

§ 25.
Na kolejny wyższy stopień wojskowy w korpusie podoficerów może być mianowany podoficer:

1) w przypadkach, o których mowa w § 22 ust. 1 pkt 3 i 4;

2) jeżeli spełnia warunki określone w art. 76 ust. 8 pkt 5 ustawy i w posiadanym stopniu wojskowym odbył łącznie ćwiczenia wojskowe w wymiarze co najmniej siedmiu dni;

3) w przypadku, o którym mowa w § 22 ust. 1 pkt 7, w korpusie osobowym medycznym, jeżeli od poprzedniego mianowania upłynęły co najmniej trzy lata, do stopnia nie wyższego niż stopień etatowy zajmowanego stanowiska służbowego.

§ 26.
Na pierwszy stopień wojskowy w korpusie oficerów może być mianowany żołnierz, który spełnia warunki określone w art. 76 ust. 9 pkt 2 ustawy oraz posiada:

1) stopień wojskowy szeregowego lub podoficera, w uznaniu zasług z tytułu udziału w walkach o niepodległość państwa polskiego;

2) stopień wojskowy szeregowego lub podoficera, w uznaniu szczególnych zasług z tytułu działalności na rzecz suwerennej i demokratycznej Rzeczypospolitej Polskiej;

3) wykształcenie wyższe, odbył kurs oficerski i zdał egzamin na oficera albo łącznie zajęcia wojskowe i trwające co najmniej pięć dni ćwiczenia wojskowe.

§ 27.
Na kolejny wyższy stopień wojskowy w korpusie oficerów może być mianowany oficer:

1) w przypadkach, o których mowa w § 22 ust. 1 pkt 1–4;

2) który spełnia warunki określone w art. 76 ust. 8 pkt 5 ustawy, jeżeli w posiadanym stopniu wojskowym pełnił okresową służbę wojskową lub odbył ćwiczenia wojskowe w łącznym wymiarze co najmniej piętnastu dni;

3) w przypadku, o którym mowa w § 22 ust. 1 pkt 7, w korpusach osobowych: lotnictwa, Marynarki Wojennej, sprawiedliwości i obsługi prawnej, medycznym lub duszpasterstwa, jeżeli od poprzedniego mianowania upłynęły co najmniej trzy lata, do stopnia nie wyższego niż stopień etatowy zajmowanego stanowiska służbowego.

§ 28.
1. Z wnioskiem o mianowanie występują:

1) na stopień starszego szeregowego (starszego marynarza) w przypadkach, o których mowa w § 22 ust. 1 pkt 5–7, oraz stopnie w korpusie podoficerów w przypadkach, o których mowa w § 22 ust. 1 pkt 6 i 7, przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii (równorzędnego), komendant szkoły podoficerskiej, jeżeli nie jest organem właściwym do mianowania, lub wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad trzy miesiące;

2) na kolejny stopień wojskowy w korpusie podoficerów w przypadkach, o których mowa w § 22 ust. 1 pkt 3 i 4:

a) attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy) w polskim przedstawicielstwie dyplomatycznym w stosunku do żołnierzy posiadających obywatelstwo polskie stale zamieszkujących za granicą w obszarze właściwości danego polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego,

b) stowarzyszenia zrzeszające żołnierzy, którzy brali udział w misjach pokojowych, wobec osób zrzeszonych w tych stowarzyszeniach,

c) organy władzy publicznej albo podmioty posiadające osobowość prawną zatrudniające żołnierzy, którzy ponieśli zasługi za wykonywanie prac lub zadań na rzecz obronności państwa,

d) władze naczelne organizacji pozarządowych wykonujących działania o charakterze obronnym, edukacyjno-wychowawczym lub w zakresie bezpieczeństwa publicznego, w których działali lub działają żołnierze,

e) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad trzy miesiące, jeżeli żołnierz rezerwy nie jest zatrudniony lub zrzeszony w podmiotach, o których mowa w lit. b–d;

3) na pierwszy stopień wojskowy w korpusie oficerów w przypadkach, o których mowa w § 22 ust. 1 pkt 1 i 2:

a) attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy) w polskim przedstawicielstwie dyplomatycznym w stosunku do żołnierzy posiadających obywatelstwo polskie stale zamieszkujących za granicą w obszarze właściwości danego polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego,

b) władze naczelne stowarzyszeń zrzeszających żołnierzy, którzy brali udział w walkach o niepodległość państwa, wobec żołnierzy zrzeszonych w tych stowarzyszeniach,

c) władze naczelne stowarzyszeń zrzeszających żołnierzy, którzy ponieśli szczególne zasługi z tytułu działalności na rzecz suwerennej i demokratycznej Rzeczypospolitej Polskiej,

d) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad trzy miesiące, jeżeli żołnierz rezerwy nie jest zrzeszony w podmiotach, o których mowa w lit. b i c;

4) na pierwszy stopień wojskowy w korpusie oficerów w przypadkach, o których mowa w § 22 ust. 1 pkt 6 i 7:

a) dowódca jednostki wojskowej, do której żołnierz posiada przydział mobilizacyjny lub w której żołnierz pełnił okresową służbę wojskową albo ostatnio odbywał ćwiczenia wojskowe,

b) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad trzy miesiące;

5) na kolejny wyższy stopień wojskowy w korpusie oficerów w przypadkach, o których mowa w § 22 ust. 1 pkt 1–4:

a) attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy) w polskim przedstawicielstwie dyplomatycznym w stosunku do żołnierzy posiadających obywatelstwo polskie stale zamieszkujących za granicą w obszarze właściwości danego polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego,

b) władze naczelne stowarzyszeń zrzeszających żołnierzy, którzy brali udział w walkach o niepodległość państwa, wobec osób zrzeszonych w tych stowarzyszeniach,

c) władze naczelne stowarzyszeń zrzeszających żołnierzy, którzy brali udział w misjach pokojowych, wobec osób zrzeszonych w tych stowarzyszeniach,

d) władze naczelne stowarzyszeń zrzeszających żołnierzy, którzy ponieśli szczególne zasługi z tytułu działalności na rzecz suwerennej i demokratycznej Rzeczypospolitej Polskiej,

e) organy władzy publicznej albo podmioty posiadające osobowość prawną, zatrudniające żołnierzy, którzy ponieśli zasługi za wykonywanie prac lub zadań na rzecz obronności państwa,

f) władze naczelne organizacji pozarządowych wykonujących działania o charakterze obronnym, edukacyjno-wychowawczym lub w zakresie bezpieczeństwa publicznego, w których działali lub działają żołnierze rezerwy,

g) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad trzy miesiące, jeżeli żołnierz rezerwy nie jest zatrudniony lub zrzeszony w podmiotach, o których mowa w lit. b–f;

6) na kolejny wyższy stopień wojskowy w korpusie oficerów w przypadkach, o których mowa w § 22 ust. 1 pkt 6 i 7:

a) dowódca jednostki wojskowej, do której żołnierz posiada przydział mobilizacyjny lub w której żołnierz pełnił okresową służbę wojskową albo ostatnio odbywał ćwiczenia wojskowe,

b) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad trzy miesiące.

2. Wniosek, o którym mowa w:

1) ust. 1 pkt 1, przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy;

2) ust. 1 pkt 2 lit. a, pkt 3 lit. a i pkt 5 lit. a, attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy) w polskim przedstawicielstwie dyplomatycznym przesyła do Wojskowego Komendanta Uzupełnień Warszawa-Śródmieście, który przesyła go do dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr;

3) ust. 1 pkt 2 lit. b–d, pkt 3 lit. b i c i pkt 5 lit. b–f, stowarzyszenia i organizacje przesyłają do wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego trwającego ponad trzy miesiące, który przesyła je do dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, za pośrednictwem szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego i szefa komórki organizacyjnej Sztabu Generalnego Wojska Polskiego właściwego do spraw kadrowo-mobilizacyjnych;

4) ust. 1 pkt 2 lit. e, pkt 3 lit. d, pkt 5 lit. g i pkt 6 lit. b, wojskowy komendant uzupełnień przesyła do szefa komórki organizacyjnej Sztabu Generalnego Wojska Polskiego właściwego do spraw kadrowo-mobilizacyjnych, za pośrednictwem szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego;

5) ust. 1 pkt 4 lit. a, dowódca jednostki wojskowej przesyła do szefa komórki organizacyjnej Sztabu Generalnego Wojska Polskiego właściwego do spraw kadrowo-mobilizacyjnych, powiadamiając o tym fakcie właściwego wojskowego komendanta uzupełnień;

6) ust. 1 pkt 4 lit. b, wojskowy komendant uzupełnień przesyła do szefa komórki organizacyjnej Sztabu Generalnego Wojska Polskiego właściwego do spraw kadrowo-mobilizacyjnych;

7) ust. 1 pkt 6 lit. a, dowódca jednostki wojskowej przesyła do właściwego wojskowego komendanta uzupełnień, który przesyła go do szefa komórki organizacyjnej Sztabu Generalnego Wojska Polskiego właściwego do spraw kadrowo-mobilizacyjnych, za pośrednictwem szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego.

3. Szef komórki organizacyjnej Sztabu Generalnego Wojska Polskiego właściwej do spraw kadrowo-mobilizacyjnych po zaopiniowaniu wniosku przesyła go do dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.

4. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje decyzją przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy.

§ 29.
1. Organem właściwym do mianowania na stopnie wojskowe starszego szeregowego (starszego marynarza) i w korpusie podoficerskim jest Minister Obrony Narodowej.

2. W przypadkach, o których mowa w § 22 ust. 1 pkt 5–7, organami właściwymi do mianowania na stopnie wojskowe starszego szeregowego (starszego marynarza) i w korpusie podoficerskim są:

1) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, Dowódca Operacyjny Sił Zbrojnych, Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Szef Służby Wywiadu Wojskowego, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Dowódca Garnizonu Warszawa, dowódca dywizji, flotylli lub brygady niewchodzącej w skład dywizji, komendant uczelni wojskowej oraz dowódca zajmujący równorzędne lub wyższe stanowisko służbowe – do stopnia starszego chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki) włącznie w podległych jednostkach wojskowych oraz szef wojewódzkiego sztabu wojskowego;

2) dowódca brygady wchodzącej w skład dywizji, dowódca pułku oraz dowódca zajmujący równorzędne stanowisko służbowe – do stopnia starszego sierżanta (starszego bosmana) włącznie w podległej jednostce wojskowej oraz wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad trzy miesiące.

Rozdział 7

Mianowanie żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny

§ 30.

W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny organami właściwymi do mianowania na wyższy stopień wojskowy żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową są organy, o których mowa w art. 76 ust. 7 pkt 1 i 2 ustawy, oraz:

1) Minister Obrony Narodowej lub Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych – na kolejne stopnie oficerskie do stopnia pułkownika (komandora) włącznie;

2) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, Dowódca Operacyjny Sił Zbrojnych, Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Szef Służby Wywiadu Wojskowego, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Dowódca Garnizonu Warszawa, dowódca dywizji, flotylli lub brygady niewchodzącej w skład dywizji, komendant wyższej szkoły oficerskiej oraz dowódca zajmujący równorzędne lub wyższe stanowisko służbowe – do stopnia starszego chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki) włącznie w podległych jednostkach wojskowych oraz szef wojewódzkiego sztabu wojskowego;

3) dowódca brygady wchodzącej w skład dywizji, dowódca pułku oraz dowódca zajmujący równorzędne stanowisko służbowe – do stopnia starszego sierżanta (starszego bosmana) włącznie w podległej jednostce wojskowej oraz wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad trzy miesiące;

4) dowódca jednostki wojskowej, oddziału lub pododdziału – do stopnia kaprala (mata) włącznie w podległej jednostce wojskowej, oddziale lub pododdziale.

§ 31.
1. Z wnioskiem o mianowanie na wyższy stopień wojskowy występuje:

1) na stopień starszego szeregowego (starszego marynarza) oraz stopnie w korpusie podoficerów – przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii oraz wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza, trwającego ponad trzy miesiące;

2) na stopień wojskowy w korpusie oficerów:

a) dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni czynną służbę wojskową,

b) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza, trwającego ponad trzy miesiące.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy.

3. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje decyzją przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy.

§ 32.
1. Warunkiem mianowania żołnierza na pierwszy stopień wojskowy w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny jest:

1) w korpusie podoficerów – posiadanie przez niego wykształcenia co najmniej na poziomie szkoły ponadgimnazjalnej i zdanie egzaminu na podoficera;

2) w korpusie oficerskim – posiadanie przez niego wykształcenia wyższego i zdanie egzaminu na oficera.

2. Mianowanie na kolejny stopień wojskowy może nastąpić w przypadku, gdy żołnierz spełnia łącznie następujące warunki:

1) otrzymał pozytywną opinię służbową;

2) jest zdyscyplinowany;

3) posiada kwalifikacje wojskowe wymagane na danym stanowisku;

4) pełni czynną służbę wojskową przez okres co najmniej sześciu miesięcy, a od ostatniego mianowania upłynął co najmniej jeden rok.

3. Mianowanie może nastąpić na stopień wojskowy nie wyższy niż stopień etatowy zajmowanego stanowiska służbowego.

Rozdział 8

Mianowanie studentów wyższych szkół morskich odbywających zajęcia wojskowe

§ 33.

Student wyższej szkoły morskiej odbywający zajęcia wojskowe może być mianowany na wyższy stopień wojskowy do stopnia mata włącznie.
§ 34.
1. Studenta, o którym mowa w § 33, kierownik studium wojskowego wyższej szkoły morskiej mianuje:

1) na stopień starszego marynarza – po ukończeniu pierwszego semestru zajęć wojskowych, jeżeli w tym okresie wyróżnił się bardzo dobrymi wynikami w szkoleniu oraz złożył przysięgę wojskową;

2) na stopień mata – po ukończeniu zajęć wojskowych i zdaniu egzaminu na oficera.

2. O mianowaniu kierownik studium wojskowego wyższej szkoły morskiej zawiadamia niezwłocznie wojskowego komendanta uzupełnień.

Rozdział 9

Mianowanie osób niepodlegających obowiązkowi czynnej służby wojskowej

§ 35.

1. Osoba, która z racji ukończonego wieku lub stanu zdrowia nie podlega obowiązkowi czynnej służby wojskowej, może być mianowana na pierwszy stopień wojskowy w korpusie oficerów i podoficerów oraz na kolejny wyższy stopień wojskowy:

1) w uznaniu zasług z tytułu udziału w walkach o niepodległość państwa polskiego;

2) w uznaniu szczególnych zasług z tytułu działalności na rzecz suwerennej i demokratycznej Rzeczypospolitej Polskiej;

3) uznaniu zasług z tytułu udziału w misjach i operacjach poza granicami państwa;

4) w uznaniu zasług za wykonywanie prac lub zadań na rzecz obronności państwa, wobec osoby, która:

a) działa lub działała w organizacjach pozarządowych wykonujących działania o charakterze obronnym, edukacyjno-wychowawczym lub w zakresie bezpieczeństwa publicznego,

b) jest zatrudniona lub była zatrudniona w organach władzy publicznej albo w podmiotach posiadających osobowość prawną,

c) posiada nadany pracowniczy przydział mobilizacyjny lub przydział organizacyjno-mobilizacyjny.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, na pierwszy stopień wojskowy w korpusie oficerów oraz na kolejne wyższe stopnie wojskowe można mianować na zasadach określonych w art. 76 ust. 8a pkt 1 ustawy.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, na kolejny wyższy stopień wojskowy można mianować tylko jeden raz w ramach danego korpusu kadry zawodowej.

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, na kolejny wyższy stopień wojskowy można mianować tylko w ramach danego korpusu kadry zawodowej, jeżeli od poprzedniego mianowania upłynęły co najmniej trzy lata.

§ 36.
Z wnioskiem o mianowanie na pierwszy stopień wojskowy w korpusie oficerów osób, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 1 i 2 ustawy, występują:

1) attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy) w polskim przedstawicielstwie dyplomatycznym w stosunku do osób posiadających obywatelstwo polskie stale zamieszkujących za granicą w obszarze właściwości danego polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego;

2) władze naczelne stowarzyszeń zrzeszających osoby, które brały udział w walkach o niepodległość państwa, wobec osób zrzeszonych w tych stowarzyszeniach;

3) władze naczelne stowarzyszeń zrzeszających osoby, które poniosły szczególne zasługi z tytułu działalności na rzecz suwerennej i demokratycznej Rzeczypospolitej Polskiej;

4) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego osoby, trwającego ponad trzy miesiące, jeżeli osoba ta nie jest zrzeszona w podmiotach, o których mowa w pkt 2 i 3.

§ 37.
Z wnioskiem o mianowanie na kolejny wyższy stopień wojskowy osób, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 3 i 4 ustawy, występują:

1) attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy) w polskim przedstawicielstwie dyplomatycznym w stosunku do osób posiadających obywatelstwo polskie, stale zamieszkujących za granicą w obszarze właściwości danego polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego;

2) władze naczelne stowarzyszeń zrzeszających osoby, które brały udział w misjach pokojowych, wobec osób zrzeszonych w tych stowarzyszeniach;

3) organy władzy publicznej albo podmioty posiadające osobowość prawną, zatrudniające osoby, które poniosły zasługi za wykonywanie prac lub zadań na rzecz obronności państwa;

4) władze naczelne organizacji pozarządowych wykonujących działania o charakterze obronnym, edukacyjno-wychowawczym lub w zakresie bezpieczeństwa publicznego, w których działały lub działają te osoby;

5) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego osoby, trwającego ponad trzy miesiące, jeżeli osoba ta nie jest zatrudniona lub zrzeszona w podmiotach, o których mowa w pkt 2–4.

§ 38.
Attache obrony (wojskowy, morski, lotniczy) w polskim przedstawicielstwie dyplomatycznym przesyła wnioski o mianowanie na wyższy stopień wojskowy osób, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 1–4 ustawy, do Wojskowego Komendanta Uzupełnień Warszawa-Śródmieście, który przesyła je do dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.
§ 39.
Stowarzyszenia oraz organizacje, o których mowa w § 36 pkt 2 i 3 oraz § 37 pkt 2–4, przesyłają wnioski o mianowanie na wyższy stopień wojskowy osób, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 1–4 ustawy, do dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.
§ 40.
Wojskowy komendant uzupełnień wniosek o mianowanie przesyła do dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.
§ 41.
1. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej projekt wniosku do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o mianowanie osób, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 1 i 2 ustawy, na pierwszy stopień oficerski podporucznika (podporucznika marynarki) orazosób, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 3 i 4 ustawy, na stopnie oficerskie generałów (admirałów).

2. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr przed przedstawieniem wniosku dotyczącego osób, o którym mowa w art. 76 ust. 8 pkt 1 ustawy, przesyła ten wniosek do Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w celu wyrażenia opinii.

3. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej projekt decyzji o mianowaniu na wyższy stopień wojskowy inny niż określony w ust. 1 osób, o których mowa w § 3 pkt 3.

Rozdział 10

Przepisy przejściowe i końcowe

§ 42.

Żołnierz rezerwy, który ukończył przeszkolenie wojskowe przed dniem 1 stycznia 2004 r., może być mianowany na pierwszy stopień wojskowy w korpusie oficerów, jeśli spełnił warunki określone w art. 76 ust. 9 pkt 2 ustawy oraz odbył ćwiczenia wojskowe o łącznym wymiarze co najmniej pięciu dni.
§ 43.
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.2)

Minister Obrony Narodowej: B. Klich

 

 

1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 277, poz. 2742, z 2005 r. Nr 180, poz. 1496, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 220, poz. 1600, z 2007 r. Nr 107, poz. 732 i Nr 176, poz. 1242, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056, Nr 180, poz. 1109, Nr 206, poz. 1288, Nr 208, poz. 1308 i Nr 223, poz. 1458 oraz z 2009 r. Nr 22, poz. 120.

2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 czerwca 2004 r. w sprawie mianowania na stopnie wojskowe (Dz. U. Nr 150, poz. 1584, z 2005 r. Nr 68, poz. 598 i Nr 133, poz. 1121, z 2006 r. Nr 86, poz. 596 oraz z 2008 r. Nr 77, poz. 459), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 3 ustawy z dnia 24 października 2008 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 206, poz. 1288).

Załącznik 1.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej
z dnia 16 kwietnia 2009 r. (poz. 548)

infoRgrafika

infoRgrafika

Metryka
  • Data ogłoszenia: 2009-04-30
  • Data wejścia w życie: 2009-05-15
  • Data obowiązywania: 2009-05-15
  • Dokument traci ważność: 2010-06-05
Brak dokumentów zmieniających.
Brak zmienianych dokumentów.

REKLAMA

Dziennik Ustaw

REKLAMA

REKLAMA

REKLAMA