Dziennik Ustaw - rok 2010 nr 87 poz. 561

Na podstawie art. 76 ust. 14 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

1) żołnierzy:

a) zasadniczej służby wojskowej,

b) odbywających przeszkolenie wojskowe,

c) okresowej służby wojskowej,

d) rezerwy,

e) pełniących czynną służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny,

f) pełniących służbę przygotowawczą;

2) osób oraz żołnierzy rezerwy, podlegających mianowaniu w przypadkach, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 1–4 ustawy.

2. W przypadku mianowania na stopnie wojskowe, o których mowa w art. 76 ust. 4 i 6 ustawy, stosuje się wzór wniosku o mianowanie określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

3. We wniosku, o którym mowa w ust. 2, zamieszcza się następujące dane osobowe:

1) posiadany stopień wojskowy (nr oraz data postanowienia lub decyzji o mianowaniu);

2) imię i nazwisko;

3) imię ojca;

4) datę i miejsce urodzenia;

5) numer ewidencyjny PESEL;

6) wykształcenie (nazwa szkoły oraz rok jej ukończenia, posiadany tytuł zawodowy, stopień lub tytuł naukowy);

7) informacje dodatkowe;

8) pisemne uzasadnienie wniosku.

4. W przypadku mianowania na stopnie wojskowe inne niż określone w ust. 2 stosuje się wzór wniosku o mianowanie określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

5. We wniosku, o którym mowa w ust. 4, zamieszcza się następujące dane osobowe:

1) nazwisko;

2) imię (imiona);

3) imię ojca;

4) numer ewidencyjny PESEL;

5) nazwę stowarzyszenia;

6) miejsce pracy oraz zajmowane stanowisko;

7) wojskową komendę uzupełnień właściwą dla miejsca zamieszkania żołnierza rezerwy lub osoby niepodlegającej obowiązkowi służby wojskowej;

8) posiadany stopień wojskowy (nr i data decyzji, nazwa organu wydającego, tytuł mianowania);

9) okresy odbywania służby przygotowawczej, ćwiczeń wojskowych oraz okres służby wojskowej w posiadanym stopniu wojskowym (dokładna data i miejsce odbywania oraz łączna liczba dni, nr i data rozkazu);

10) wykształcenie – wykonywany zawód (nazwa szkoły/uczelni, data jej ukończenia, staż pracy w zawodzie);

11) tytuły i stopnie naukowe i zawodowe;

12) stopień etatowy i nazwę stanowiska, na które żołnierz rezerwy posiada przydział mobilizacyjny, pracowniczy przydział mobilizacyjny lub przydział organizacyjno-mobilizacyjny lub przewiduje się nadanie mu takiego przydziału (wraz z pełną nazwą jednostki wojskowej);

13) wyszkolenie wojskowe (jakie, gdzie i kiedy ukończone);

14) ocenę ogólną z egzaminu na oficera albo podoficera;

15) poziom znajomości języków obcych;

16) kategorię zdolności do czynnej służby wojskowej (data orzeczenia);

17) opinię upoważnionych organów wojskowych;

18) pisemne uzasadnienie wniosku.

2. Organ uprawniony do mianowania, po otrzymaniu zawiadomienia o zaistnieniu okoliczności wykluczającej mianowanie, odpowiednio:

1) umarza postępowanie w sprawie mianowania;

2) uchyla lub stwierdza nieważność decyzji o mianowaniu.

2. Akt mianowania sporządza organ, który mianował żołnierza.

3. W przypadku mianowania na stopień pułkownika (komandora) akt mianowania sporządza dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.

4. W przypadku mianowania żołnierza rezerwy na wyższy stopień wojskowy przez Ministra Obrony Narodowej akt mianowania sporządza szef wojewódzkiego sztabu wojskowego.

5. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 i 4, akt mianowania wręcza żołnierzowi organ uprawniony do mianowania lub wojskowy komendant uzupełnień, szef wojewódzkiego sztabu wojskowego, attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy) albo żołnierz zawodowy upoważniony przez organ wojskowy do mianowania.

6. Żołnierzowi Narodowych Sił Rezerwowych akt mianowania wręcza dowódca jednostki wojskowej, do której żołnierz posiada nadany przydział kryzysowy.

7. Wręczenie aktu mianowania ma charakter uroczysty.

1) wojskowy komendant uzupełnień, a w przypadku oficerów mianowanych na stopień wojskowy od stopnia porucznika (porucznika marynarki) do stopnia pułkownika (komandora) – szef wojewódzkiego sztabu wojskowego lub żołnierz zawodowy upoważniony przez organ wojskowy uprawniony do mianowania;

2) attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy).

2. W przypadku śmierci osoby mianowanej akt ten wręcza się najbliższemu członkowi rodziny tej osoby.

3. Wręczenie aktu mianowania ma charakter uroczysty.

2. W przypadku mianowania żołnierzy rezerwy na pierwszy i wyższy stopień wojskowy w korpusie oficerów wyciąg z decyzji o mianowaniu przesyłany jest do szefa komórki organizacyjnej Sztabu Generalnego Wojska Polskiego właściwej do spraw kadrowo-mobilizacyjnych.

3. W przypadku odmowy mianowania przez uprawniony organ żołnierzy rezerwy i osób, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 1–4 ustawy, dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr informuje o podjętej decyzji podmioty, o których mowa w § 24 ust. 1 pkt 2 lit. a i b, pkt 3 lit. b, pkt 4 lit. b, pkt 5 lit. b i c, § 31 oraz § 32.

2. Na stopień starszego szeregowego (starszego marynarza) można mianować szeregowego (marynarza), który:

1) posiada wykształcenie co najmniej gimnazjalne i przygotowanie zawodowe lub kwalifikacje (uprawnienia) niezbędne dla potrzeb Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej „Siłami Zbrojnymi”;

2) w czasie służby wojskowej osiągnął co najmniej dobre wyniki w szkoleniu i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej.

2. Wniosek o mianowanie, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania.

2. W przypadku gdy dowódca jednostki wojskowej, o którym mowa w ust. 1, nie posiada uprawnień do mianowania, właściwym do mianowania jest przełożony tego dowódcy posiadający te uprawnienia.

3. Mianowanie na stopień wojskowy starszego szeregowego (starszego marynarza) następuje decyzją przełożonego uprawnionego do mianowania na ten stopień.

2. Na stopień kaprala (mata) mianuje się żołnierza, który zdał egzamin końcowy z przeszkolenia wojskowego, z dniem ukończenia tego przeszkolenia.

3. Przez egzamin, o którym mowa w ust. 2, należy rozumieć egzamin określony w art. 76 ust. 9 pkt 1 ustawy.

4. Z wnioskiem o mianowanie na wyższy stopień wojskowy występuje przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii (równorzędne).

5. Wniosek o mianowanie, o którym mowa w ust. 4, przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy.

6. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje decyzją przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy.

2. W przypadku gdy dowódca jednostki wojskowej, o którym mowa w ust. 1, nie posiada uprawnień do mianowania, właściwym do mianowania jest przełożony tego dowódcy posiadający te uprawnienia.

2. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić nie wcześniej niż po odbyciu trzech miesięcy okresowej służby wojskowej, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.

3. W przypadku powołania do służby okresowej w celu jej pełnienia w polskim kontyngencie wojskowym poza granicami państwa żołnierza można mianować na kolejny stopień wojskowy, jednak nie wyższy niż stopień etatowy stanowiska, na które został powołany.

4. Żołnierza można mianować na kolejny stopień wojskowy z dniem zwolnienia z okresowej służby wojskowej, niezależnie od mianowania w czasie tej służby, jeżeli w trakcie jej trwania wykonywał obowiązki na stanowisku poza granicami państwa nie krócej niż sześć miesięcy.

5. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1–4, może nastąpić do stopnia nie wyższego niż stopień etatowy zajmowanego stanowiska służbowego.

1) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódca rodzaju Sit Zbrojnych (równorzędny), Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Dowódca Garnizonu Warszawa, dowódca dywizji, flotylli lub brygady niewchodzącej w skład dywizji, komendant uczelni wojskowej oraz dowódca zajmujący równorzędne lub wyższe stanowisko służbowe – do stopnia starszego chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki) włącznie w podległych jednostkach wojskowych;

2) dowódca brygady wchodzącej w skład dywizji oraz dowódca zajmujący stanowisko służbowe oznaczone stopniem etatowym pułkownika – do stopnia starszego sierżanta (starszego bosmana) włącznie w podległej jednostce wojskowej.

1) posiada co najmniej wykształcenie gimnazjalne i przygotowanie zawodowe lub kwalifikacje (uprawnienia) przydatne dla Sił Zbrojnych;

2) w czasie odbywania okresowej służby wojskowej osiągnął bardzo dobre wyniki w szkoleniu i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej.

1) na stopień starszego szeregowego (starszego marynarza) i stopnie wojskowe w korpusie podoficerskim – przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii (równorzędne);

2) na stopnie wojskowe w korpusie oficerskim – dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz odbywa okresową służbę wojskową.

2. Wniosek o mianowanie, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy.

3. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje decyzją przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy.

1) posiada co najmniej wykształcenie gimnazjalne i przygotowanie zawodowe lub kwalifikacje (uprawnienia) przydatne dla Sił Zbrojnych;

2) w czasie odbywania ćwiczeń wojskowych osiągał bardzo dobre wyniki w szkoleniu i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej.

1) odbywał lub pełnił czynną służbę wojskową albo odbywał zajęcia wojskowe;

2) odbywa czynną służbę wojskową w ramach kursu oficerskiego, po odbyciu co najmniej siedmiu dni tego kursu, jeżeli pełnił służbę przygotowawczą w kilku okresach.

2. Na pierwszy stopień wojskowy w korpusie podoficerów mianuje się szeregowego (marynarza) i starszego szeregowego (starszego marynarza) po zdaniu egzaminu na podoficera, a w przypadku żołnierza pełniącego służbę przygotowawczą – po zdaniu egzaminu na podoficera i odbyciu ćwiczeń wojskowych w wymiarze co najmniej siedmiu dni.

1) jeżeli spełnia warunki określone w art. 76 ust. 8 pkt 5 ustawy i w posiadanym stopniu wojskowym odbył łącznie ćwiczenia wojskowe w wymiarze co najmniej siedmiu dni;

2) w przypadku, o którym mowa w art. 76 ust. 8 pkt 6 ustawy, w korpusie osobowym medycznym.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mianowanie na wyższy stopień wojskowy może nastąpić nie wcześniej niż po upływie jednego roku od daty ostatniego mianowania.

3. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić do stopnia nie wyższego niż stopień etatowy zajmowanego stanowiska służbowego.

1) w przypadku, o którym mowa w art. 76 ust. 8 pkt 5 ustawy, jeżeli w posiadanym stopniu wojskowym odbył ćwiczenia wojskowe w łącznym wymiarze co najmniej piętnastu dni;

2) w przypadku, o którym mowa w art. 76 ust. 8 pkt 6 ustawy, w korpusach osobowych: lotnictwa. Marynarki Wojennej, sprawiedliwości i obsługi prawnej, medycznym lub duszpasterstwa.

2. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić do stopnia nie wyższego niż stopień etatowy zajmowanego stanowiska służbowego.

1) na stopień starszego szeregowego (starszego marynarza) oraz stopnie wojskowe w korpusie podoficerów w przypadkach, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 5 i 6 ustawy, przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii (równorzędny), komendant szkoły podoficerskiej, jeżeli nie jest organem właściwym do mianowania, lub wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad trzy miesiące;

2) w przypadkach, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 1 ustawy:

a) attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy) w polskim przedstawicielstwie dyplomatycznym w stosunku do żołnierzy posiadających obywatelstwo polskie stale zamieszkujących za granicą w obszarze właściwości danego polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego,

b) władze naczelne stowarzyszeń zrzeszających żołnierzy, którzy brali udział w walkach o niepodległość państwa, wobec żołnierzy zrzeszonych w tych stowarzyszeniach,

c) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad trzy miesiące, jeżeli żołnierz rezerwy nie jest zatrudniony lub zrzeszony w podmiotach, o których mowa w lit. b;

3) w przypadkach, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 2 ustawy:

a) attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy) w polskim przedstawicielstwie dyplomatycznym w stosunku do żołnierzy posiadających obywatelstwo polskie stale zamieszkujących za granicą w obszarze właściwości danego polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego,

b) władze naczelne stowarzyszeń zrzeszających żołnierzy mających szczególne zasługi z tytułu działalności na rzecz suwerennej i demokratycznej Rzeczypospolitej Polskiej,

c) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad trzy miesiące, jeżeli żołnierz rezerwy nie jest zatrudniony lub zrzeszony w podmiotach, o których mowa w lit. b;

4) w przypadkach, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 3 ustawy:

a) attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy) w polskim przedstawicielstwie dyplomatycznym w stosunku do żołnierzy posiadających obywatelstwo polskie stale zamieszkujących za granicą w obszarze właściwości danego polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego,

b) władze naczelne stowarzyszeń zrzeszających żołnierzy, którzy brali udział w misjach pokojowych, wobec osób zrzeszonych w tych stowarzyszeniach,

c) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad trzy miesiące, jeżeli żołnierz rezerwy nie jest zatrudniony lub zrzeszony w podmiotach, o których mowa w lit. b;

5) w przypadkach, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 4 ustawy:

a) attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy) w polskim przedstawicielstwie dyplomatycznym w stosunku do żołnierzy posiadających obywatelstwo polskie stale zamieszkujących za granicą w obszarze właściwości danego polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego,

b) organy władzy publicznej albo podmioty posiadające osobowość prawną zatrudniające żołnierzy zasłużonych z tytułu wykonywania prac lub zadań na rzecz obronności państwa,

c) władze naczelne organizacji pozarządowych wykonujących działania o charakterze obronnym, edukacyjno-wychowawczym lub w zakresie bezpieczeństwa publicznego, w których działały lub działają te osoby,

d) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad trzy miesiące, jeżeli żołnierz rezerwy nie jest zatrudniony lub zrzeszony w podmiotach, o których mowa w lit. b i c;

6) w przypadkach, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 5 i 6 ustawy:

a) dowódca jednostki wojskowej, do której żołnierz posiada przydział mobilizacyjny lub w której pełnił okresową służbę wojskową, odbywał ćwiczenia wojskowe albo posiada nadany przydział kryzysowy,

b) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad trzy miesiące.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wniosek o mianowanie przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy.

3. Wniosek o mianowanie żołnierza rezerwy attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy) w polskim przedstawicielstwie dyplomatycznym przesyła do Wojskowego Komendanta Uzupełnień Warszawa-Śródmieście, który przesyła go do szefa komórki organizacyjnej Sztabu Generalnego Wojska Polskiego właściwego do spraw kadrowo-mobilizacyjnych, za pośrednictwem szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego.

4. Wniosek o mianowanie żołnierza rezerwy podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 2–6, przesyłają do wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego, trwającego ponad trzy miesiące, który przesyła go do szefa komórki organizacyjnej Sztabu Generalnego Wojska Polskiego właściwego do spraw kadrowo-mobilizacyjnych, za pośrednictwem szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego.

5. Wniosek o mianowanie żołnierza rezerwy wojskowy komendant uzupełnień przesyła do szefa komórki organizacyjnej Sztabu Generalnego Wojska Polskiego właściwego do spraw kadrowo-mobilizacyjnych, za pośrednictwem szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego.

6. Szef komórki organizacyjnej Sztabu Generalnego Wojska Polskiego właściwej do spraw kadrowo-mobilizacyjnych po zaopiniowaniu wniosku przesyła go do dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.

7. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr przesyła wniosek dotyczący żołnierza rezerwy, o którym mowa w art. 76 ust. 8 pkt 1 i 2 ustawy, do Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w celu wyrażenia opinii, a następnie przedstawia go Ministrowi Obrony Narodowej.

8. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje odpowiednio decyzją przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy lub postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

2. W przypadkach, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 5 i 6 ustawy, organami właściwymi do mianowania na stopnie wojskowe starszego szeregowego (starszego marynarza) i w korpusie podoficerskim są:

1) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódca rodzaju Sił Zbrojnych (równorzędny), Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Dowódca Garnizonu Warszawa, dowódca dywizji, flotylli lub brygady niewchodzącej w skład dywizji, komendant uczelni wojskowej oraz dowódca zajmujący równorzędne lub wyższe stanowisko służbowe – do stopnia starszego chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki) włącznie w podległych jednostkach wojskowych, oraz szef wojewódzkiego sztabu wojskowego;

2) dowódca brygady wchodzącej w skład dywizji, dowódca pułku oraz dowódca zajmujący równorzędne stanowisko służbowe – do stopnia starszego sierżanta (starszego bosmana) włącznie w podległej jednostce wojskowej, oraz wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad trzy miesiące.

1) Minister Obrony Narodowej lub Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych – do stopnia pułkownika (komandora) włącznie;

2) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódca rodzaju Sił Zbrojnych (równorzędny), Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Szef Służby Wywiadu Wojskowego, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Dowódca Garnizonu Warszawa, dowódca dywizji, flotylli lub brygady niewchodzącej w skład dywizji, komendant wyższej szkoły oficerskiej oraz dowódca zajmujący równorzędne lub wyższe stanowisko służbowe – do stopnia starszego chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki) włącznie w podległych jednostkach wojskowych, oraz szef wojewódzkiego sztabu wojskowego;

3) dowódca brygady wchodzącej w skład dywizji, dowódca pułku oraz dowódca zajmujący równorzędne stanowisko służbowe – do stopnia starszego sierżanta (starszego bosmana) włącznie w podległej jednostce wojskowej, oraz wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad trzy miesiące;

4) dowódca jednostki wojskowej, oddziału lub pododdziału zajmujący stanowisko służbowe od szczebla co najmniej dowódcy kompanii (równorzędny) – do stopnia kaprala (mata) włącznie w podległej jednostce wojskowej, oddziale lub pododdziale.

1) na stopień starszego szeregowego (starszego marynarza) oraz stopnie w korpusie podoficerów – przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii oraz wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza, trwającego ponad trzy miesiące;

2) na stopień wojskowy w korpusie oficerów:

a) dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni czynną służbę wojskową,

b) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza, trwającego ponad trzy miesiące.

2. Wniosek o mianowanie, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy.

3. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje decyzją przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy.

1) w korpusie podoficerów – posiadanie przez niego wykształcenia co najmniej na poziomie szkoły ponadgimnazjalnej i zdanie egzaminu na podoficera;

2) w korpusie oficerskim – posiadanie przez niego wykształcenia wyższego i zdanie egzaminu na oficera.

2. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy może nastąpić w przypadku, gdy żołnierz spełnia łącznie następujące warunki:

1) otrzymał pozytywną opinię służbową;

2) jest zdyscyplinowany;

3) posiada kwalifikacje wojskowe wymagane na danym stanowisku;

4) pełni czynną służbę wojskową przez okres co najmniej sześciu miesięcy, a od ostatniego mianowania upłynął co najmniej jeden rok.

3. Mianowanie może nastąpić na stopień wojskowy nie wyższy niż stopień etatowy zajmowanego stanowiska służbowego.

1) oficera, mianuje na stopień kaprala (mata), z jednoczesnym przeznaczeniem żołnierza do mianowania na stopień oficerski, po odbyciu ćwiczeń wojskowych w wymiarze, o którym mowa w § 22;

2) podoficera, mianuje na stopień starszego szeregowego (starszego marynarza), z jednoczesnym przeznaczeniem żołnierza do mianowania na stopień podoficerski, po odbyciu ćwiczeń wojskowych w wymiarze, o którym mowa w § 20 ust. 2.

2. Egzamin, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest równoznaczny z egzaminem, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.

3. Żołnierz pełniący służbę przygotowawczą w ramach kształcenia na potrzeby korpusu oficerów może być mianowany na stopień starszego szeregowego (starszego marynarza) przez komendanta szkoły wojskowej lub ośrodka szkolenia, nie wcześniej niż po upływie połowy okresu służby przygotowawczej, za uzyskiwanie pozytywnych wyników w szkoleniu i dyscyplinie.

1) attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy) w polskim przedstawicielstwie dyplomatycznym w stosunku do osób posiadających obywatelstwo polskie stale zamieszkujących za granicą w obszarze właściwości danego polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego;

2) władze naczelne stowarzyszeń zrzeszających osoby, które brały udział w walkach o niepodległość państwa, wobec osób zrzeszonych w tych stowarzyszeniach;

3) władze naczelne stowarzyszeń zrzeszających osoby mające szczególne zasługi z tytułu działalności na rzecz suwerennej i demokratycznej Rzeczypospolitej Polskiej;

4) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego osoby, trwającego ponad trzy miesiące, jeżeli osoba ta nie jest zrzeszona w podmiotach, o których mowa w pkt 2 i 3.

1) attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy) w polskim przedstawicielstwie dyplomatycznym w stosunku do osób posiadających obywatelstwo polskie stale zamieszkujących za granicą w obszarze właściwości danego polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego;

2) władze naczelne stowarzyszeń zrzeszających osoby, które brały udział w misjach pokojowych, wobec osób zrzeszonych w tych stowarzyszeniach;

3) organy władzy publicznej albo podmioty posiadające osobowość prawną, zatrudniające osoby mające zasługi w pracach lub zadaniach na rzecz obronności państwa;

4) władze naczelne organizacji pozarządowych wykonujących działania o charakterze obronnym, edukacyjno-wychowawczym lub w zakresie bezpieczeństwa publicznego, w których działały lub działają te osoby;

5) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego osoby, trwającego ponad trzy miesiące, jeżeli osoba ta nie jest zatrudniona lub zrzeszona w podmiotach, o których mowa w pkt 2–4.

2. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr przed przedstawieniem wniosku dotyczącego osób, o którym mowa w art. 76 ust. 8 pkt 1 i 2 ustawy, przesyła ten wniosek do Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w celu wyrażenia opinii.

3. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej projekt decyzji o mianowaniu na wyższy stopień wojskowy inny niż określony w ust. 1 osób, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 1–4 ustawy.

1) dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił czynną służbę wojskową;

2) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza, trwającego ponad trzy miesiące, w dniu śmierci żołnierza.

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach z wnioskiem o mianowanie może wystąpić Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego lub dowódca rodzaju Sił Zbrojnych (równorzędny).

3. Wniosek o mianowanie, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się drogą służbową Ministrowi Obrony Narodowej, a w przypadku wniosku na pierwszy stopień oficerski (podporucznika) oraz na stopnie oficerskie generałów i admirałów – Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej.

4. Mianowanie następuje odpowiednio decyzją Ministra Obrony Narodowej lub postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Minister Obrony Narodowej: B. Klich

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 277, poz. 2742, z 2005 r. Nr 180, poz. 1496, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 220, poz. 1600, z 2007 r. Nr 107, poz. 732 i Nr 176, poz. 1242, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056, Nr 180, poz. 1109, Nr 206, poz. 1288, Nr 208, poz. 1308 i Nr 223, poz. 1458 oraz z 2009 r. Nr 22, poz. 120, Nr 97, poz. 801, Nr 161, poz. 1278, Nr 190, poz. 1474 i Nr 219, poz. 1706.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej
z dnia 30 kwietnia 2010 r. (poz. 561)

Załącznik nr 1

WNIOSEK O MIANOWANIE NA ......¹⁾

Załącznik nr 2

WNIOSEK O MIANOWANIE NA STOPIEŃ WOJSKOWY