Dziennik Ustaw - rok 2013 poz. 324

Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 10 października 2012 r. o ratyfikacji Konwencji o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz o ich zniszczeniu, sporządzonej w Oslo dnia 18 września 1997 r. (Dz. U. poz. 1286) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej dnia 14 grudnia 2012 r. ratyfikował wyżej wymienioną konwencję.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 konwencji weszła ona w życie dnia 1 marca 1999 r.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 konwencji w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej wchodzi ona w życie dnia 1 czerwca 2013 r.

W chwili złożenia dokumentu ratyfikacyjnego Rzeczpospolita Polska złożyła następującą deklarację:

„W rozumieniu Rządu Rzeczypospolitej Polskiej samo uczestniczenie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, lub jej obywateli indywidualnie, w planowaniu lub realizacji operacji, ćwiczeń lub innego rodzaju działalności wojskowej, prowadzonych wspólnie z siłami zbrojnymi państw niebędących stronami [rzeczonej Konwencji], które to siły angażują się w działania zabronione przez Konwencję, nie jest, samo przez się, pomocą, zachęcaniem lub nakłanianiem w znaczeniu tych terminów z artykułu 1 ustęp 1 litera c) przedmiotowej Konwencji.”.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1) następujące państwa stały się stronami konwencji, składając dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia w podanych niżej datach:

2) w chwili złożenia dokumentu ratyfikacyjnego wymienione poniżej państwa złożyły następujące deklaracje:

Republika Argentyńska

Deklaracja interpretacyjna:

„Republika Argentyńska deklaruje, że na jej terytorium, na Malwinach, istnieją miny przeciwpiechotne. Sytuacja ta została przedstawiona Sekretarzowi Generalnemu ONZ w momencie przedkładania informacji w ramach rezolucji Zgromadzenia Ogólnego 48/7; 49/215; 50/82 i 51/149 o „Pomocy w rozminowaniu”.

Ponieważ ta część terytorium Republiki Argentyńskiej znajduje się pod nielegalną okupacją Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Republika Argentyńska nie posiada dostępu do min przeciwpiechotnych rozmieszczonych na Malwinach, co faktycznie uniemożliwia jej spełnienie obowiązków wynikających z niniejszej Konwencji.

Organizacja Narodów Zjednoczonych odnotowała istnienie sporu o zwierzchnictwo nad Malwinami, Georgią Południową i Sandwichem Południowym oraz nakłaniała Republikę Argentyńską i Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, aby kontynuowały negocjacje w celu jak najszybszego pokojowego i trwałego rozwiązania tego sporu pod egidą Sekretarza Generalnego ONZ, który ma złożyć raport Zgromadzeniu Ogólnemu na temat poczynionych postępów (rezolucje 2065 (XX), 3160 (XXVIII), 31/49, 37/9, 38/12, 39/6, 40/21, 41/40, 42/19 i 43/25). Specjalny Komitet ds. Dekolonizacji przyjął takie samo stanowisko oraz uchwala corocznie rezolucję stanowiącą, że sposobem na zakończenie tej kolonialnej sytuacji jest trwała ugoda w zakresie sporu dotyczącego zwierzchnictwa, na pokojowych i wynegocjowanych zasadach, oraz wzywającą oba rządy do powrotu do negocjacji w tym celu. Ostatnia z tych rezolucji została uchwalona dnia 1 lipca 1999 r.

Republika Argentyńska potwierdza prawo do zwierzchnictwa nad Malwinami, Georgią Południową i Sandwichem Południowym oraz otaczającymi je terenami morskimi, które stanowią integralną część jej terytorium państwowego.”

Związek Australijski

Deklaracja:

„W rozumieniu Związku Australijskiego samo uczestniczenie australijskich sił obronnych, lub jej obywateli lub mieszkańców indywidualnie, w planowaniu lub realizacji operacji, ćwiczeń lub innego rodzaju działaniach wojskowych, sankcjonowanych przez Organizację Narodów Zjednoczonych lub prowadzonych zgodnie z prawem międzynarodowym wspólnie z siłami zbrojnymi państw niebędących stronami rzeczonej Konwencji, które to siły angażują się w działania zabronione przez Konwencję, nie stanowi, samo przez się, naruszenia przedmiotowej Konwencji.

W rozumieniu Związku Australijskiego w odniesieniu do artykułu 1 ustęp 1 litera (a) wyraz „używać” oznacza faktyczne fizyczne rozmieszczanie min przeciwpiechotnych i nie obejmuje faktu czerpania pośrednich i przypadkowych korzyści z rozmieszczenia min przeciwpiechotnych przez inne państwo lub osobę. W artykule 1 ustęp 1 litera (c) Związek Australijski będzie interpretować wyraz „pomagać” jako oznaczający faktyczne, bezpośrednie i fizyczne uczestnictwo w jakichkolwiek działaniach zakazanych na mocy Konwencji, lecz nie obejmujący dozwolonej pośredniej pomocy, takiej jak zapewnianie bezpieczeństwa personelowi państwa niebędącego stroną Konwencji, podejmującego się takich działań, wyraz „zachęcać” jako oznaczający faktyczne żądanie popełnienia jakiegokolwiek działania zabronionego na mocy Konwencji, a wyraz „nakłaniać” jako oznaczający aktywne zaangażowanie w postaci przedstawiania gróźb lub zachęt w celu zapewnienia wykonania jakiegokolwiek działania zakazanego na mocy Konwencji.

W rozumieniu Związku Australijskiego w odniesieniu do artykułu 2 ustęp 1 definicja terminu „miny przeciwpiechotne” nie obejmuje amunicji detonowanej sygnałem.

W rozumieniu Związku Australijskiego w odniesieniu do artykułu 4, artykułu 5 ustęp 1 i 2, artykułu 7 ustęp 1 litera (b) i (c) „jurysdykcja lub kontrola” obejmuje suwerenne terytorium państwa-strony lub takie terytorium, nad którym sprawuje odpowiedzialność prawną na mocy mandatu ONZ lub porozumienia z innym państwem, oraz własność lub fizyczne posiadanie min przeciwpiechotnych, lecz nie obejmuje tymczasowej okupacji lub obecności na obcym terytorium, na którym miny przeciwpiechotne zostały rozmieszone przez inne państwa lub osoby.”

Czarnogóra

Deklaracja potwierdzona podczas sukcesji:

„W rozumieniu Serbii i Czarnogóry samo uczestniczenie sił zbrojnych Serbii i Czarnogóry, lub jej obywateli indywidualnie, w planowaniu lub realizacji operacji, ćwiczeń lub innego rodzaju działaniach wojskowych, prowadzonych wspólnie z siłami zbrojnymi państw niebędących stronami [rzeczonej Konwencji], które to siły angażują się w działania zabronione przez Konwencję, nie stanowi, samo przez się, pomocy, zachęcania lub nakłaniania w znaczeniu tych terminów określonych w artykule 1 ustęp 1 litera (c) przedmiotowej Konwencji.”

Republika Czeska

Deklaracja:

„W rozumieniu rządu Republiki Czeskiej samo uczestniczenie czeskich sił zbrojnych, lub jej obywateli indywidualnie, w planowaniu lub realizacji operacji, ćwiczeń lub innego rodzaju działaniach wojskowych, prowadzonych wspólnie z siłami zbrojnymi państw niebędących stronami [rzeczonej Konwencji], które to siły angażują się w działania zabronione przez Konwencję, nie stanowi, samo przez się, pomocy, zachęcania lub nakłaniania w znaczeniu tych terminów określonych w artykule 1 ustęp 1 litera (c) przedmiotowej Konwencji.”

Kanada

Deklaracja:

„W rozumieniu rządu Kanady samo uczestniczenie kanadyjskich sił zbrojnych, lub jej obywateli indywidualnie, w planowaniu lub realizacji operacji, ćwiczeń lub innego rodzaju działaniach wojskowych, sankcjonowanych przez Organizację Narodów Zjednoczonych lub prowadzonych zgodnie z prawem międzynarodowym wspólnie z siłami zbrojnymi państw niebędących stronami rzeczonej Konwencji, które to siły angażują się w działania zabronione przez Konwencję, nie stanowi, samo przez się, pomocy, zachęcania lub nakłaniania w znaczeniu tych terminów określonych w artykule 1 ustęp 1 litera (c) [przedmiotowej Konwencji].”

Republika Serbii

Deklaracja potwierdzona w chwili sukcesji:

„W rozumieniu Serbii i Czarnogóry samo uczestniczenie sił zbrojnych Serbii i Czarnogóry, lub jej obywateli indywidualnie, w planowaniu lub realizacji operacji, ćwiczeń lub innego rodzaju działaniach wojskowych, prowadzonych wspólnie z siłami zbrojnymi państw niebędących stronami [rzeczonej Konwencji], które to siły angażują się w działania zabronione przez Konwencję, nie stanowi, samo przez się, pomocy, zachęcania lub nakłaniania w znaczeniu tych terminów określonych w artykule 1 ustęp 1 litera (c) przedmiotowej Konwencji.”

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

Deklaracja:

„W rozumieniu rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej samo uczestniczenie sił zbrojnych Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, lub jego obywateli indywidualnie, w planowaniu lub realizacji operacji, ćwiczeń lub innego rodzaju działaniach wojskowych, prowadzonych wspólnie z siłami zbrojnymi państw niebędących stronami [rzeczonej konwencji], które to siły angażują się w działania zabronione przez Konwencję, nie stanowi, samo przez się, pomocy, zachęcania lub nakłaniania w znaczeniu tych terminów określonych w artykule 1 ustęp 1 litera (c) przedmiotowej Konwencji.”

Minister Spraw Zagranicznych: R. Sikorski

¹⁾ Konwencja ma zastosowanie do Królestwa w Europie.

²⁾ Od dnia 4 grudnia 2001 r. konwencja ma zastosowanie do następujących terytoriów, za których stosunki międzynarodowe odpowiedzialne jest Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej: Anguilla, Bermudy, Brytyjskie Terytorium Antarktyczne, Brytyjskie Terytorium Oceanu Indyjskiego, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Kajmany, Falklandy, Montserrat, Wyspy Pitcairn, Henderson, Ducie i Oeno, Wyspa Świętej Heleny, Wyspa Wniebowstąpienia i Tristan da Cunha, Georgia Południowa i Sandwich Południowy, Terytorium Suwerennych Baz Akrotiri i Dhekelia oraz Wyspy Turks i Caicos.

Od dnia 3 kwietnia 2002 r. konwencję stosuje się również w odniesieniu do: Baliwatu Guernsey, Baliwatu Jersey oraz Wyspy Man.