Dziennik Ustaw - rok 2015 poz. 1617

1. Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1484) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 6 czerwca 2013 r. w sprawie rejestru cywilnych statków powietrznych oraz znaków i napisów na statkach powietrznych wpisanych do tego rejestru (Dz. U. poz. 726), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych rozporządzeniem Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 20 listopada 2014 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie rejestru cywilnych statków powietrznych oraz znaków i napisów na statkach powietrznych wpisanych do tego rejestru (Dz. U. poz. 1724).

2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity rozporządzenia nie obejmuje § 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 20 listopada 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie rejestru cywilnych statków powietrznych oraz znaków i napisów na statkach powietrznych wpisanych do tego rejestru (Dz. U. poz. 1724), który stanowi:

„§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.”.

Minister Infrastruktury i Rozwoju: M. Wasiak

¹⁾ Minister Infrastruktury i Rozwoju kieruje działem administracji rządowej – transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 września 2014 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury i Rozwoju (Dz. U. poz. 1257).

Załącznik do obwieszczenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju
z dnia 30 września 2015 r. (poz. 1617)

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA TRANSPORTU, BUDOWNICTWA I GOSPODARKI MORSKIEJ¹⁾

z dnia 6 czerwca 2013 r.

w sprawie rejestru cywilnych statków powietrznych oraz znaków i napisów na statkach powietrznych wpisanych do tego rejestru

Na podstawie art. 42 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. z 2013 r. poz. 1393, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1. 1. Rozporządzenie określa:

1) szczegółowe zasady prowadzenia rejestru cywilnych statków powietrznych, tryb składania wniosków o wpis do rejestru cywilnych statków powietrznych, zgłaszania zmiany danych rejestrowych, a także wzór świadectwa rejestracji oraz warunki jego ważności;

2) znaki rozpoznawcze oraz inne znaki i napisy dla statków powietrznych wpisanych do rejestru cywilnych statków powietrznych.

2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do statków powietrznych objętych przepisami wydanymi na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, zwanej dalej „ustawą”.

Rozdział 2

Rejestr cywilnych statków powietrznych

§ 2. Rejestr cywilnych statków powietrznych, zwany dalej „rejestrem”, prowadzi się w podziale na:

1) księgi ewidencji znaków rozpoznawczych dla statków powietrznych – zawierające dane, o których mowa w art. 36 ust. 1 ustawy, w szczególności niezbędne do ustalenia, jakie znaki rozpoznawcze zostały nadane danemu egzemplarzowi statku powietrznego;

2) zbiór dokumentów – zawierający dokumenty wymagane przy wpisywaniu statków powietrznych do rejestru, zmianie danych rejestrowych oraz wykreślaniu statków powietrznych z rejestru, w szczególności dokumenty, o których mowa w art. 37 ust. 1 i 3 ustawy, oraz:

a) świadectwo zdatności w zakresie hałasu,

b) pozwolenie radiowe, o którym mowa w art. 143 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2014 r. poz. 243, z późn. zm.³⁾), na używanie pokładowej stacji lotniczej,

c) Jednolity Dokument Administracyjny (SAD), o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymogów, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne (Dz. U. z 2014 r. poz. 1504) – dla statków powietrznych sprowadzanych spoza Unii Europejskiej,

d) umowę, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.

§ 3. Wniosek o wpis do rejestru składa się do Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zwanego dalej „Prezesem Urzędu”, w formie zgłoszenia, o którym mowa w art. 37 ust. 1 ustawy.

§ 4. 1. Wzór świadectwa rejestracji określa załącznik do rozporządzenia.

2. Świadectwo rejestracji traci ważność z chwilą wykreślenia statku powietrznego z rejestru.

§ 5. 1. Zmianę danych rejestrowych zgłasza się na piśmie Prezesowi Urzędu.

2. Zgłaszając zmianę danych rejestrowych, składa się świadectwo rejestracji.

3. W przypadku zmiany właściciela lub użytkownika statku powietrznego, zgłaszając zmianę danych rejestrowych, składa się również dokument potwierdzający własność, ograniczone prawo rzeczowe do statku powietrznego lub umowę z użytkownikiem potwierdzającą faktyczne władanie statkiem powietrznym.

4. W przypadku zmiany danych technicznych statku powietrznego zawartych w świadectwie zdatności do lotu, zgłaszając zmianę danych rejestrowych, składa się również dokument potwierdzający, że zmiana ta została zatwierdzona przez Prezesa Urzędu albo Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego, jeżeli zmiana wymaga takiego zatwierdzenia.

5. Użytkownik statku powietrznego inny niż właściciel, zgłaszając zmianę danych rejestrowych, składa również pisemną zgodę właściciela statku powietrznego na zgłoszenie zmiany.

6. Zgłoszenie zmiany danych rejestrowych skutkuje dokonaniem przez Prezesa Urzędu adnotacji w świadectwie rejestracji w przypadku wpisu albo zmiany wpisu użytkownika statku powietrznego, wpisu albo zmiany wpisu zastawów albo wydaniem nowego świadectwa rejestracji w przypadku zmiany właściciela lub zmiany znaków rozpoznawczych.

Rozdział 3

Znaki rozpoznawcze oraz inne znaki i napisy na statkach powietrznych wpisanych do rejestru

§ 6. 1. Znakiem rozpoznawczym jest znak przynależności państwowej oraz znak rejestracyjny. Znak rozpoznawczy składa się z grupy liter lub cyfr.

2. Znak przynależności państwowej umieszcza się przed znakiem rejestracyjnym. Oba znaki rozdziela się poziomą kreską.

3. Znakiem polskiej przynależności państwowej są litery „SP”.

4. Znak rejestracyjny samolotów, wiropłatów, balonów i sterowców składa się z grupy trzech liter.

5. Znak rejestracyjny szybowców i motoszybowców składa się z grupy czterech cyfr.

6. Znak rejestracyjny składający się z liter nie może zaczynać się od litery Q oraz tworzyć grupy liter sygnału niebezpieczeństwa SOS lub podobnych sygnałów, a także grupy liter: XXX, PAN i TTT oraz zawierać liter: J, Ł, Ą, Ę, Ń, Ó, Ż, Ź, Ć, Ś.

§ 7. 1. Do oznakowania statków powietrznych używa się wielkich liter alfabetu łacińskiego i cyfr arabskich. Litery i cyfry są proste, bez ozdób.

2. Szerokość każdej litery lub cyfry, oprócz litery I, M, W i cyfry 1, i długość poziomej kreski stanowi 4/6 wysokości litery lub cyfry; szerokość litery I stanowi 1/6 wysokości litery, szerokość litery M – 5/6 wysokości litery, szerokość litery W – 6/6 wysokości litery, szerokość cyfry 1 – 2/6 wysokości cyfry.

3. Litery, cyfry i kreski poziome wykonuje się pełnymi liniami w kolorze wyraźnie kontrastującym z kolorem tła. Grubość linii stanowi 1/6 wysokości litery lub cyfry.

4. Każda litera i cyfra jest oddzielona od innej poprzedniej lub następnej odstępem nie mniejszym niż 1/4 szerokości litery lub cyfry. Kreskę poziomą traktuje się w tym zakresie jak literę lub cyfrę.

§ 8. Litery i cyfry składające się na znak rozpoznawczy mają tę samą wielkość.

§ 9. Wysokość znaków rozpoznawczych umieszczonych na statkach powietrznych lżejszych od powietrza nie może być mniejsza niż 50 cm.

§ 10. 1. Wysokość znaków rozpoznawczych umieszczonych na skrzydłach statków powietrznych cięższych od powietrza nie może być mniejsza niż 50 cm.

2. Wysokość znaków rozpoznawczych umieszczonych na kadłubie lub analogicznej konstrukcji statków powietrznych cięższych od powietrza nie może być mniejsza niż 30 cm. Znaki te nie mogą sięgać do linii konturowej kadłuba lub analogicznej konstrukcji.

§ 11. W przypadku gdy wymiary skrzydeł, kadłuba lub analogicznej konstrukcji statków powietrznych cięższych od powietrza uniemożliwiają umieszczenie znaków rozpoznawczych o wysokości określonej w § 10, umieszcza się znaki rozpoznawcze w wysokości zapewniającej identyfikację tych statków.

§ 11a.⁴⁾ Wysokość znaków rozpoznawczych umieszczonych na statkach powietrznych kategorii specjalnej, będących statkami powietrznymi o znaczeniu historycznym związanym z rolą, jaką odgrywały w siłach zbrojnych, oraz na ich replikach może wynosić od 5 do 10 cm.

§ 12. Znaki rozpoznawcze na statkach powietrznych maluje się lub nanosi w inny sposób zapewniający podobny stopień trwałości tych znaków.

§ 13. 1. Znaki rozpoznawcze na sterowcu umieszcza się na korpusie lub na powierzchni statecznika. W przypadku gdy znaki są umieszczane na korpusie, umieszcza się je z obu stron wzdłuż sterowca oraz na górnej powierzchni wzdłuż osi symetrii. W przypadku gdy znaki są umieszczane na powierzchni statecznika, umieszcza się je na statecznikach poziomym i pionowym. Znaki na stateczniku poziomym umieszcza się na górnej powierzchni prawej połowy i na dolnej powierzchni lewej połowy, przy czym górna część liter i cyfr jest skierowana w stronę krawędzi natarcia. Znaki na stateczniku pionowym umieszcza się na każdej stronie, w dolnej części statecznika, przy czym litery są rozmieszczone poziomo.

2. Znaki rozpoznawcze na balonie kulistym umieszcza się w dwóch przeciwległych miejscach, położonych w pobliżu największego obwodu poziomego balonu.

3. Znaki rozpoznawcze na balonie niekulistym umieszcza się po każdej jego stronie, w miejscach położonych w pobliżu linii maksymalnego przekroju poprzecznego balonu, bezpośrednio nad pasem podwieszenia lub nad punktami mocowania lin podwieszenia kosza.

4. Znaki rozpoznawcze na statku powietrznym lżejszym od powietrza umieszcza się w taki sposób, aby były widoczne z obu jego stron zarówno z powietrza, jak i z ziemi.

§ 14. 1. Na statkach powietrznych cięższych od powietrza znaki rozpoznawcze umieszcza się na dolnej powierzchni konstrukcji lewego skrzydła. W miarę możliwości znaki umieszcza się w jednakowej odległości od krawędzi natarcia i spływu skrzydła. Górna część liter i cyfr jest skierowana w stronę krawędzi natarcia skrzydła.

2. Na statkach powietrznych cięższych od powietrza znaki rozpoznawcze umieszcza się również albo na każdym boku kadłuba lub analogicznej konstrukcji pomiędzy skrzydłami i usterzeniem ogonowym, albo na górnej połowie płaszczyzn pionowych usterzenia ogonowego. Znaki na pojedynczym usterzeniu pionowym umieszcza się po jego obu stronach. W przypadku gdy statek powietrzny ma więcej niż jedno usterzenie pionowe, znaki umieszcza się na zewnętrznych powierzchniach tego usterzenia.

§ 15. W przypadku gdy w konstrukcji statku powietrznego cięższego od powietrza nie ma elementów, o których mowa w § 14, znaki rozpoznawcze umieszcza się w sposób zapewniający identyfikację statku powietrznego.

§ 15a.⁵⁾ Na cięższych od powietrza statkach powietrznych, o których mowa w § 11a, oraz na ich replikach znaki rozpoznawcze mogą być umieszczone pod usterzeniem ogonowym, a w przypadku śmigłowców lub wiatrakowców – na końcu belki ogonowej.

§ 16. 1. Znaki rozpoznawcze umieszcza się również na tabliczce tożsamości, mocowanej na statkach powietrznych z wyjątkiem szybowców i motoszybowców.

2. Głębokość napisu wyrytego na tabliczce tożsamości nie może być mniejsza niż 1 mm; wysokość znaków napisu nie może być mniejsza niż 15 mm.

3. Tabliczkę tożsamości wykonuje się z metalu ogniotrwałego lub innego materiału ognioodpornego mającego odpowiednie właściwości fizyczne i mocuje na statku powietrznym w miejscu dobrze widocznym w pobliżu głównego wejścia.

§ 17. 1. Znaki i napisy inne niż znaki rozpoznawcze umieszcza się na statkach powietrznych w odległości nie mniejszej niż 50 cm od znaków rozpoznawczych.

2. W przypadku gdy znaki i napisy inne niż znaki rozpoznawcze umieszcza się w jednej linii ze znakami rozpoznawczymi, ich wielkość nie może przekraczać 0,8 wielkości znaków rozpoznawczych.

Rozdział 4

Przepisy przejściowe i końcowe

§ 18. 1. Świadectwa rejestracji wydane na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują ważność.

2. Do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe.

3. Do znaków rozpoznawczych oraz innych znaków i napisów na statkach powietrznych oznakowanych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe.

§ 19. Traci moc rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 4 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestru cywilnych statków powietrznych oraz znaków i napisów na statkach powietrznych (Dz. U. Nr 109, poz. 1034).

§ 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia⁶⁾.

¹⁾ Obecnie działem administracji rządowej – transport kieruje Minister Infrastruktury i Rozwoju, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 września 2014 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury i Rozwoju (Dz. U. poz. 1257).

²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 768 oraz z 2015 r. poz. 978, 1221 i 1586.

³⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 827 i 1198 oraz z 2015 r. poz. 1069.

⁴⁾ Dodany przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 20 listopada 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie rejestru cywilnych statków powietrznych oraz znaków i napisów na statkach powietrznych wpisanych do tego rejestru (Dz. U. poz. 1724), które weszło w życie z dniem 19 grudnia 2014 r.

⁵⁾ Dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 4.

⁶⁾ Rozporządzenie zostało ogłoszone w dniu 25 czerwca 2013 r.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej
z dnia 6 czerwca 2013 r.

WZÓR – ŚWIADECTWO REJESTRACJI