Dziennik Ustaw - rok 2017 poz. 689

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

Dnia 23 kwietnia 2015 r. w Białymstoku została podpisana Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białorusi o współpracy w dziedzinie zapobiegania katastrofom, klęskom żywiołowym, innym poważnym wypadkom oraz usuwania ich następstw, w następującym brzmieniu:

UMOWA

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej

a

Rządem Republiki Białorusi

o współpracy w dziedzinie zapobiegania katastrofom,

klęskom żywiołowym, innym poważnym wypadkom

oraz usuwania ich następstw

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej

i

Rząd Republiki Białorusi,

zwane dalej Stronami,

– pragnąc przyczynić się do rozwijania wzajemnych stosunków w duchu „Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Białoruś o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy”, sporządzonego w Warszawie dnia 23 czerwca 1992 roku,

– pamiętając o możliwości wystąpienia katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków związanych z rozwojem techniki,

– kierując się koniecznością zapewnienia ochrony obywateli państw Stron przed katastrofami, klęskami żywiołowymi oraz innymi poważnymi wypadkami,

– biorąc pod uwagę korzyści, jakie może przynieść państwom Stron współpraca i wzajemna pomoc w dziedzinie zapobiegania katastrofom, klęskom żywiołowym, innym poważnym wypadkom oraz usuwania ich następstw,

– rozumiejąc konieczność współpracy i udzielania wzajemnej pomocy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków oraz w celu umożliwienia szybkiego skierowania grup ratowniczych z wyposażeniem i środków pomocy,

– podkreślając rolę Organizacji Narodów Zjednoczonych, innych międzynarodowych organizacji w dziedzinie zapobiegania katastrofom, klęskom żywiołowym, innym poważnym wypadkom oraz usuwania ich następstw,

uzgodniły, co następuje:

Przedmiot niniejszej Umowy

1. Umowa niniejsza reguluje podstawowe zasady dobrowolnego udzielania pomocy w razie katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, które nie mogą być w pełni lub szybko opanowane przy pomocy środków Strony zwracającej się o pomoc.

2. Umowa niniejsza określa zakres współpracy w rozwijaniu metod i podejmowaniu działań w celu zwiększenia możliwości Stron we wspólnym zapobieganiu katastrofom, klęskom żywiołowym i innym poważnym wypadkom oraz usuwaniu ich następstw.

Pojęcia i określenia

Pojęcia i określenia używane w niniejszej Umowie mają następujące znaczenie:

– Strona zwracająca się o pomoc – Strona, której właściwy organ zwraca się do właściwego organu drugiej Strony z wnioskiem o udzielenie pomocy;

– Strona udzielająca pomocy – Strona, której właściwy organ realizuje wniosek o udzielenie pomocy skierowany przez właściwy organ drugiej Strony;

– zapobieganie katastrofom, klęskom żywiołowym i innym poważnym wypadkom

– zespół przedsięwzięć ukierunkowanych na zmniejszenie ryzyka wystąpienia katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, a także na ochronę życia i zdrowia ludzi, złagodzenie szkód w środowisku oraz strat materialnych;

– grupa ratownicza – zespół specjalistów z kierownikiem na czele, wysłany w celu udzielenia pomocy na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc;

– ekspert – specjalista skierowany w celu udzielenia pomocy na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc;

– wyposażenie – materiały, środki techniczne i transportowe, oprogramowanie, psy ratownicze, ekwipunek osobisty oraz przedmioty osobistego użytku członków grup ratowniczych i ekspertów;

– środki pomocy – dobra materialne przeznaczone do bezpłatnego rozdzielenia wśród ludności poszkodowanej w wyniku katastrof, klęsk żywiołowych lub innych poważnych wypadków.

Właściwe organy

1. W celu wykonywania niniejszej Umowy, Strony wyznaczają następujące właściwe organy:

– w Rzeczypospolitej Polskiej – Ministra Spraw Wewnętrznych,

– w Republice Białorusi – Ministerstwo ds. Sytuacji Nadzwyczajnych.

2. Właściwe organy są upoważnione do składania i przyjmowania wniosków o udzielenie pomocy oraz do utrzymywania bezpośrednich kontaktów.

3. Strony będą się informować wzajemnie o innych, nie wymienionych w ustępie 1, właściwych organach, uprawnionych do zwracania się o pomoc i przyjmowania wniosków o udzielenie pomocy.

Rodzaje pomocy

1. Pomoc może być udzielona w formie skierowania grup ratowniczych lub ekspertów, wyposażenia, środków pomocy lub w inny sposób, uzgodniony między właściwymi organami, o których mowa w artykule 3 ustępie 1 niniejszej Umowy.

2. Udzielanie pomocy obejmuje w szczególności wysyłanie grup ratowniczych lub ekspertów w celu prowadzenia niezbędnych działań wykonywanych podczas usuwania skutków katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków.

3. Wyposażenie grup ratowniczych powinno być wystarczające do samodzielnego prowadzenia działań przez okres 72 godzin.

4. Przemieszczanie grup ratowniczych, ekspertów oraz przewóz wyposażenia i środków pomocy odbywa się transportem lądowym, powietrznym lub wodnym.

Tryb udzielania pomocy

1. Pomoc będzie udzielana na podstawie pisemnego lub ustnego wniosku, skierowanego przez właściwy organ Strony zwracającej się o pomoc. Wniosek ustny wymaga niezwłocznego potwierdzenia na piśmie.

2. Wniosek powinien zawierać charakterystykę katastrofy, klęski żywiołowej, innego poważnego wypadku, jak również rodzaj, formę, zakres i termin udzielenia pomocy.

3. Właściwy organ Strony udzielającej pomocy w możliwie najkrótszym czasie podejmuje decyzję o udzieleniu pomocy i informuje Stronę zwracającą się o pomoc o możliwościach, warunkach i rozmiarach udzielenia pomocy.

Formy współpracy

1. Współpraca w celu skutecznego wykonywania zadań wynikających z niniejszej Umowy jest realizowana przez:

1.1 doskonalenie systemu wykrywania i powiadamiania o katastrofach, klęskach żywiołowych i innych poważnych wypadkach;

1.2 przygotowanie do udzielania pomocy i jej udzielenie zgodnie z niniejszą Umową;

1.3 wspólne planowanie, opracowanie i realizację projektów naukowo-badawczych, wymianę literatury naukowo-technicznej i wyników prac badawczych, przeprowadzanie konferencji i seminariów naukowych;

1.4 wspólne przygotowanie specjalistów, programów i kursów specjalistycznych, wymianę słuchaczy i specjalistów;

1.5 przygotowywanie i przeprowadzanie wspólnych ćwiczeń, podczas których stosuje się postanowienia niniejszej Umowy, tak jak podczas udzielania pomocy;

1.6 wymianę doświadczeń, aktów prawnych, informacji, wydawnictw, literatury metodycznej i innej, materiałów wideo i fotograficznych;

1.7 ustalanie przyczyn katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków.

2. Strony będą wymieniać informacje o zagrożeniach i następstwach katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, które mogą się rozprzestrzenić na terytorium państwa drugiej Strony. Wymiana informacji obejmuje także przekazywanie wyników pomiarów i prognoz.

Przekraczanie granicy państwowej i pobyt na terytorium państwa drugiej Strony

1. W celu zapewnienia skutecznej pomocy, Strony zobowiązują się ograniczyć do minimum formalności wymagane podczas przekraczania granicy państwowej, zgodnie z prawem wewnętrznym państw każdej ze Stron.

2. Członkowie grupy ratowniczej i eksperci, w ramach udzielania pomocy, mogą przekraczać granicę państwową i przebywać na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc na podstawie dokumentu poświadczającego tożsamość, bez wiz i zezwoleń na pobyt. Wykaz dokumentów poświadczających tożsamość, uprawniających do przekraczania granicy państwowej stanowi załącznik nr 1 do niniejszej Umowy.

3. Kierownik grupy ratowniczej i eksperci, na żądanie odpowiednich służb, okazują zaświadczenie, wydane przez właściwy organ Strony udzielającej pomocy i listę osób wchodzących w skład grupy ratowniczej. Wzór zaświadczenia zawiera załącznik nr 2 do niniejszej Umowy.

4. W przypadkach nie cierpiących zwłoki skierowanie grupy ratowniczej i ekspertów można potwierdzić faksem przez wysłanie dokumentów określonych w ustępie 3 do właściwych organów i odpowiednich służb Strony zwracającej się o pomoc.

5. Grupy ratownicze i eksperci przekraczają granicę państwową w przejściach granicznych, a w przypadkach nie cierpiących zwłoki poza przejściami granicznymi i po uprzednim uzyskaniu zgody odpowiednich organów ochrony granicy państw Stron.

6. Członkowie grup ratowniczych i eksperci mają prawo do noszenia mundurów na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc, jeśli stanowią ich ubiór służbowy lub specjalny.

7. Członkowie grup ratowniczych i eksperci podczas pobytu na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc mają obowiązek przestrzegania prawa wewnętrznego tego państwa.

Przemieszczanie wyposażenia i środków pomocy przez granicę państwową

1. Strony, zgodnie z prawem wewnętrznym swojego państwa, ułatwią przywóz i wywóz wyposażenia i środków pomocy. Kierownik grupy ratowniczej i eksperci, przy przekraczaniu granicy państwowej, są obowiązani przedłożyć właściwym organom celnym Strony zwracającej się o pomoc wykaz przewożonego wyposażenia i środków pomocy, zwany dalej „wykazem”.

2. W przypadkach nie cierpiących zwłoki można nie przedstawiać wykazu, jednakże wykaz powinien być dostarczony właściwemu organowi celnemu w ciągu 30 dni od daty przekroczenia granicy państwowej. Ułatwienia tego nie stosuje się do środków odurzających i substancji psychotropowych.

3. Wyposażenie i środki pomocy są wwożone z całkowitym zwolnieniem od cła, podatków i opłat Nie zużyte wyposażenie i środki pomocy podlegają konieczności wywozu w terminie 30 dni od daty zakończenia udzielania pomocy. W stosunku do wyposażenia i środków pomocy nie wywiezionych w terminie mają zastosowanie przepisy prawa państwa Strony zwracającej się o pomoc. W stosunku do wyposażenia i środków pomocy nie ma obowiązku składania zabezpieczenia cła, podatków i opłat.

4. W ramach niniejszej Umowy, zakazy i ograniczenia obowiązujące w przypadku przywozu i wywozu towarów nie dotyczą wyposażenia i środków pomocy.

5. W przypadku jeżeli wyposażenie pozostanie jako środek pomocy na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc, wówczas ten fakt niezwłocznie zgłasza się właściwemu organowi danej Strony, który powiadomi o tym organ celny.

6. Środki odurzające i substancje psychotropowe mogą być przywożone tylko w celu udzielenia niezbędnej pomocy medycznej, a stosować je może wyłącznie wykwalifikowany personel medyczny zgodnie z prawem wewnętrznym państwa Strony udzielającej pomocy. Strona zwracająca się o pomoc ma prawo dokonywać kontroli zastosowania tych środków i substancji na terytorium swojego państwa. Postanowienia ustępów 4 i 5 stosuje się również w przypadku przywozu środków odurzających i substancji psychotropowych na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc i wywozu z powrotem w razie niezużycia tych środków i substancji. W stosunku do nie zużytych środków odurzających i substancji psychotropowych, które nie mogą być wywiezione z terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc, mają zastosowanie przepisy prawa państwa tej Strony. Przywozu i wywozu tych środków i substancji w ramach niniejszej Umowy nie uznaje się za przywóz i wywóz w rozumieniu przepisów międzynarodowych dotyczących środków odurzających i substancji psychotropowych.

7. W przypadku użycia pojazdów przy udzielaniu pomocy na podstawie niniejszej Umowy, nie wymaga się zezwolenia na międzynarodowy transport drogowy i międzynarodowego ubezpieczenia, a także opłat za użytkowanie autostrad, dróg szybkiego ruchu i innych dróg. Pojazdy te muszą być oznakowane przez odpowiednie symbole lub napisy w taki sposób, aby było widoczne, że są przeznaczone do udzielenia pomocy.

8. Grupy ratownicze, na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc, mają prawo używania własnego oznakowania i urządzeń ostrzegawczych na swoich pojazdach.

Użycie statków powietrznych

1. Do transportu grup ratowniczych, ekspertów, wyposażenia i środków pomocy, jak też bezpośrednio podczas udzielania pomocy, mogą być używane statki powietrzne.

2. Każda ze Stron, w celu realizacji niniejszej Umowy, może udzielić zezwolenia na przelot nad terytorium jej państwa oraz lądowanie i start statków powietrznych drugiej Strony na lotniskach i poza ich granicami.

3. O zamiarze użycia statków powietrznych uprzednio powiadamia się właściwy organ Strony zwracającej się o pomoc oraz udziela informacji o:

3.1 rodzaju i typie statku powietrznego;

3.2 państwie rejestracji;

3.3 jego znaku rejestracyjnym;

3.4 załodze, pasażerach i grupie ratowniczej;

3.5 wyposażeniu i środkach pomocy, znajdujących się na pokładzie statku powietrznego;

3.6 czasie startu, planowanej trasie lotu, miejscu i przewidywanym czasie lądowania.

4. W sprawach nieuregulowanych przepisami niniejszego artykułu stosuje się przepisy prawa państw Stron, dotyczące krajowego i międzynarodowego ruchu lotniczego.

Koordynacja i ogólne kierowanie

1. Koordynacja i ogólne kierowanie działaniami grup ratowniczych i ekspertów należy do właściwego organu Strony zwracającej się o pomoc.

2. Bezpośrednie kierowanie grupami ratowniczymi i ekspertami należy do ich kierowników.

3. Właściwy organ Strony zwracającej się o pomoc zapewnia wsparcie grupom ratowniczym i ekspertom w czasie wykonywania przez nich zadań. Strona zwracająca się o pomoc informuje kierowników grup ratowniczych i ekspertów Strony udzielającej pomocy o sytuacji w strefie katastrofy, klęski żywiołowej, innego poważnego wypadku oraz na poszczególnych odcinkach działań i w razie potrzeby zapewnia tym grupom tłumaczy.

4. Grupy ratownicze i eksperci opuszczają terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc po wykonaniu swoich zadań lub wcześniej, jeżeli zdecyduje tak właściwy organ jednej ze Stron.

5. Rozdziałem środków pomocy zajmuje się Strona zwracająca się o pomoc.

6. Po zakończeniu prac związanych z udzielaniem pomocy właściwe organy Stron przedkładają sobie wzajemnie sprawozdania dotyczące udzielonej i otrzymanej pomocy oraz rezultatów wykonanych prac.

Łączność

Właściwe organy Stron podejmą wspólnie starania, które umożliwią wzajemną łączność, a także łączność między tymi organami i wysłanymi przez nie grupami ratowniczymi, jak i między wysłanymi grupami ratowniczymi a właściwym kierownictwem działań ratowniczych.

Koszty

1. Strona zwracająca się o pomoc nie pokrywa kosztów udzielenia pomocy oraz kosztów, które powstały w związku ze zużyciem, uszkodzeniem, zniszczeniem lub utratą wyposażenia, poniesionych przez Stronę udzielającą pomocy, o ile Strony nie uzgodniły inaczej w formie pisemnej.

2. Strona zwracająca się o pomoc na swój koszt zapewnia grupom ratowniczym i ekspertom zakwaterowanie i niezbędną pomoc medyczną, a po wyczerpaniu przez nich zapasów wyposażenia – wyżywienie, paliwa i smary oraz inne materiały, niezbędne do eksploatacji środków technicznych i transportowych oraz podstawowe środki pierwszej potrzeby.

3. Strona udzielająca pomocy jest zwolniona od opłat związanych z przelotem, lądowaniem, oczekiwaniem na lotnisku i startem jej statków powietrznych, jak również od opłat za świadczone usługi nawigacyjne oraz udostępnienie przejścia granicznego.

Odszkodowania

1. Każda ze Stron zrzeka się wszelkich roszczeń odszkodowawczych wobec drugiej Strony w przypadku:

1.1 wyrządzenia szkód w mieniu lub środowisku przez członka grupy ratowniczej lub eksperta w związku z realizacją zadań wynikających z postanowień niniejszej Umowy,

1.2 rozstroju zdrowia, uszkodzenia ciała lub śmierci członka grupy ratowniczej lub eksperta w związku z realizacją zadań wynikających z postanowień niniejszej Umowy.

2. Jeżeli członek grupy ratowniczej lub ekspert Strony udzielającej pomocy, przy wykonywaniu zadań związanych z realizacją postanowień niniejszej Umowy, spowoduje powstanie szkody u osoby trzeciej na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc, to za tę szkodę odpowiada Strona zwracająca się o pomoc, zgodnie z przepisami prawa, które byłyby zastosowane w przypadku szkody spowodowanej przez członka własnej grupy ratowniczej.

3. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli szkoda została spowodowana umyślnie.

4. Właściwe organy Stron prowadzą współpracę w zakresie dochodzenia roszczeń odszkodowawczych.

Wykorzystanie informacji

Jeżeli właściwe organy nie uzgodniły na piśmie inaczej, to informacje uzyskane w ramach niniejszej Umowy – z wyłączeniem informacji, które nie podlegają ujawnieniu zgodnie z prawem wewnętrznym państw Stron – mogą być publikowane i wykorzystywane zgodnie ze zwyczajową praktyką i prawem wewnętrznym państw każdej ze Stron, z uwzględnieniem postanowień artykułu 15.

Wymiana danych osobowych

Wymiana danych osobowych dotyczących osób wykonujących niniejszą Umowę następuje przy zachowaniu przez właściwe organy Stron następujących przepisów:

1) dane osobowe mogą być wymieniane wyłącznie między właściwymi organami, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 3 niniejszej Umowy, w zakresie niezbędnym do osiągnięcia wynikających z niej celów;

2) udostępnienie danych osobowych innym organom jest możliwe tylko po wcześniejszym wyrażeniu zgody przez właściwy organ, który przekazał dane;

3) organ, który otrzymał dane osobowe, może wykorzystać je wyłącznie w celu realizacji postanowień niniejszej Umowy i tylko na warunkach określonych przez właściwy organ, który je przekazał;

4) po ustaniu powodu przekazania danych osobowych należy je zniszczyć bez zbędnej zwłoki i powiadomić o tym fakcie organ, który przekazał dane;

5) właściwe organy odpowiadają za prawdziwość przekazanych danych osobowych. W przypadku jeżeli przekazano dane błędne lub takie, których nie wolno było przekazać, należy o tym niezwłocznie powiadomić organ, który je otrzymał i który jest zobowiązany poprawić lub zniszczyć te dane;

6) właściwe organy i organ, który otrzymał dane osobowe, mają obowiązek ochrony wymienianych danych osobowych przed niepowołanym dostępem do nich, nieuprawnioną zmianą i ich ujawnieniem.

Stosunek do innych umów międzynarodowych

Umowa niniejsza nie narusza praw i zobowiązań państw żadnej ze Stron, wynikających z innych wiążących je umów międzynarodowych.

Rozstrzyganie spraw spornych

Spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej Umowy, właściwe organy Stron będą rozwiązywać w drodze rokowań, a w przypadku nieosiągnięcia porozumienia – w drodze dyplomatycznej.

Zmiana i uzupełnienie niniejszej Umowy

W drodze wzajemnego porozumienia Stron do niniejszej Umowy mogą być wprowadzane zmiany i uzupełnienia tylko w formie pisemnej.

Postanowienia końcowe

1. Umowa niniejsza podlega przyjęciu zgodnie z prawem wewnętrznym państwa każdej ze Stron, co zostanie stwierdzone w drodze wymiany not i wejdzie w życie w dniu otrzymania noty późniejszej.

2. Umowa niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony. Każda ze Stron może ją wypowiedzieć w formie pisemnej. W takim przypadku Umowa utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia, w którym doręczono drugiej Stronie notę wypowiedzenia.

3. Utrata mocy niniejszej Umowy nie powoduje wygaśnięcia zobowiązań Stron, powstałych wskutek wykonywania Umowy przed utratą jej mocy, jeśli Strony nie postanowią inaczej.

Sporządzono w Białymstoku dnia 23 kwietnia 2015 roku, w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i białoruskim, przy czym obydwa teksty posiadają jednakową moc.

Wersja w języku białoruskim

Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

– będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 10 stycznia 2017 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Duda

L.S.

Prezes Rady Ministrów: B. Szydło

Załącznik nr 1 do Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białorusi o współpracy w dziedzinie zapobiegania katastrofom, klęskom żywiołowym, innym poważnym wypadkom oraz usuwania ich następstw

Załącznik nr 2 do Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białorusi o współpracy w dziedzinie zapobiegania katastrofom, klęskom żywiołowym, innym poważnym wypadkom oraz usuwania ich następstw