REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2018 poz. 1075

USTAWA

z dnia 10 maja 2018 r.

o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw1), 2)

Tekst pierwotny
Art. 1. [Ustawa o usługach płatniczych]
W ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2003 oraz z 2018 r. poz. 62, 650, 723, 864 i 1000) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3) zasady prowadzenia działalności przez instytucje płatnicze, małe instytucje płatnicze, dostawców świadczących usługę dostępu do informacji o rachunku, biura usług płatniczych, instytucje pieniądza elektronicznego i oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego, w tym za pośrednictwem agentów, oraz zasady sprawowania nadzoru nad tymi podmiotami;”;

2) w art. 2:

a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) agent – osobę fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, działającą w imieniu i na rzecz instytucji płatniczej, dostawcy świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku, małej instytucji płatniczej, biura usług płatniczych, instytucji pieniądza elektronicznego albo oddziału zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego wyłącznie w zakresie świadczenia usług płatniczych, a w odniesieniu do pieniądza elektronicznego – w zakresie jego wykupu;”,

b) pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3) bliskie powiązania – bliskie powiązania, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 38 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz. Urz. UE L 176 z 27.06.2013, str. 1, z późn. zm.3));”,

c) po pkt 4b dodaje się pkt 4c–4f w brzmieniu:

„4c) dostawca prowadzący rachunek – dostawcę usług płatniczych prowadzącego rachunek płatniczy dla płatnika;

4d) dostawca świadczący usługę inicjowania transakcji płatniczej – dostawcę usług płatniczych prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usługi inicjowania transakcji płatniczej;

4e) dostawca świadczący usługę dostępu do informacji o rachunku – dostawcę usług płatniczych prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usługi dostępu do informacji o rachunku;

4f) dostawca świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku – osobę fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, wpisaną do rejestru, o którym mowa w art. 4 ust. 3, prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usługi dostępu do informacji o rachunku, z wyłączeniem pozostałych usług płatniczych;”,

d) po pkt 9a dodaje się pkt 9aa w brzmieniu:

„9aa) hybrydowa mała instytucja płatnicza – małą instytucję płatniczą wykonującą oprócz którejkolwiek z usług płatniczych, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1–6, lub działalności, o której mowa w art. 74 ust. 1 pkt 1 i ust. 3, inną działalność gospodarczą;”,

e) po pkt 9b dodaje się pkt 9c i 9d w brzmieniu:

„9c) incydent – niespodziewane zdarzenie, które ma niekorzystny wpływ na integralność, dostępność, poufność, autentyczność lub ciągłość świadczenia usług płatniczych albo stwarza znaczne prawdopodobieństwo, że taki wpływ będzie mieć, lub serię takich zdarzeń;

9d) indywidualne dane uwierzytelniające – indywidualne dane zapewniane użytkownikowi przez dostawcę usług płatniczych do celów uwierzytelnienia;”,

f) po pkt 17a dodaje się pkt 17b i 17c w brzmieniu:

„17b) mała instytucja płatnicza – osobę fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, wpisaną do rejestru, o którym mowa w art. 4 ust. 3, prowadzącą działalność w zakresie którejkolwiek z usług płatniczych, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1–6, i nieprowadzącą działalności w zakresie usług płatniczych, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 7 lub 8;

17c) marka płatnicza – markę płatniczą, o której mowa w art. 2 pkt 30 rozporządzenia nr 2015/751;”,

g) pkt 20 otrzymuje brzmienie:

„20) osoba zarządzająca – członka zarządu, a w przypadku podmiotu nieposiadającego zarządu – osobę odpowiedzialną za zarządzanie tym podmiotem, niepodlegającą służbowo innej osobie, przy czym w przypadku hybrydowej instytucji płatniczej lub hybrydowej instytucji pieniądza elektronicznego – odpowiednio właściwego członka zarządu lub osobę odpowiedzialną za zarządzanie działalnością takiej instytucji w zakresie usług płatniczych lub wydawania pieniądza elektronicznego, a w przypadku hybrydowej małej instytucji płatniczej lub hybrydowego biura usług płatniczych – odpowiednio właściwego członka zarządu lub osobę odpowiedzialną za zarządzanie działalnością takiej małej instytucji płatniczej lub takiego biura usług płatniczych w zakresie usług płatniczych;”,

h) pkt 24a otrzymuje brzmienie:

„24a) przetwarzanie transakcji płatniczych – czynności o charakterze technicznym i operacyjnym wykonywane w celu przeprowadzenia transakcji płatniczej, w szczególności obejmujące:

a) inicjację transakcji, w tym uwierzytelnienie instrumentu płatniczego lub użytkownika tego instrumentu,

b) sprawdzenie danych umożliwiających przeprowadzenie transakcji, w tym dostępności środków, możliwości dokonania transakcji przy użyciu instrumentu płatniczego oraz dostępności systemu łączności między dostawcami usług płatniczych,

c) obsługę przesyłanych komunikatów w celu transferu środków pieniężnych;”,

i) po pkt 24a dodaje się pkt 24b w brzmieniu:

„24b) reklamacja – wystąpienie skierowane do dostawcy usług płatniczych przez użytkownika lub posiadacza pieniądza elektronicznego, w którym użytkownik lub posiadacz pieniądza elektronicznego zgłasza zastrzeżenia dotyczące usług świadczonych przez dostawcę usług płatniczych;”,

j) pkt 26a otrzymuje brzmienie:

„26a) schemat płatniczy – zbiór zasad przeprowadzania transakcji płatniczych, wydawania instrumentów płatniczych, akceptowania instrumentów płatniczych i przetwarzania transakcji płatniczych wykonywanych przy użyciu instrumentów płatniczych oraz system kart płatniczych;”,

k) po pkt 26a dodaje się pkt 26aa w brzmieniu:

„26aa) silne uwierzytelnianie użytkownika – uwierzytelnianie zapewniające ochronę poufności danych w oparciu o zastosowanie co najmniej dwóch elementów należących do kategorii:

a) wiedza o czymś, o czym wie wyłącznie użytkownik,

b) posiadanie czegoś, co posiada wyłącznie użytkownik,

c) cechy charakterystyczne użytkownika

– będących integralną częścią tego uwierzytelniania oraz niezależnych w taki sposób, że naruszenie jednego z tych elementów nie osłabia wiarygodności pozostałych;”,

l) po pkt 26b dodaje się pkt 26c w brzmieniu:

„26c) szczególnie chronione dane dotyczące płatności – dane, w tym indywidualne dane uwierzytelniające, które mogą być wykorzystywane do dokonywania oszustw, z wyłączeniem imienia i nazwiska lub nazwy właściciela rachunku i numeru rachunku – w przypadku działalności prowadzonej przez dostawców świadczących usługę inicjowania transakcji płatniczej i dostawców świadczących usługę dostępu do informacji o rachunku;”,

m) po pkt 29 dodaje się pkt 29a w brzmieniu:

„29a) treści cyfrowe – towary lub usługi wytwarzane i dostarczane lub świadczone w formie cyfrowej, które mogą zostać użyte lub z których można skorzystać wyłącznie za pomocą urządzenia technicznego, z wyłączeniem użycia i konsumpcji fizycznych towarów lub usług;”,

n) po pkt 33a dodaje się pkt 33b w brzmieniu:

„33b) uwierzytelnianie – procedurę umożliwiającą dostawcy usług płatniczych weryfikację tożsamości użytkownika lub ważności stosowania konkretnego instrumentu płatniczego, łącznie ze stosowaniem indywidualnych danych uwierzytelniających;”;

3) w art. 3:

a) w ust. 1:

– pkt 5 otrzymuje brzmienie:

„5) umożliwianiu akceptowania instrumentów płatniczych oraz wykonywania transakcji płatniczych, zainicjowanych instrumentem płatniczym płatnika przez akceptanta lub za jego pośrednictwem, polegających w szczególności na obsłudze autoryzacji, przesyłaniu do wydawcy instrumentu płatniczego lub systemów płatności zleceń płatniczych płatnika lub akceptanta, mających na celu przekazanie akceptantowi należnych mu środków, z wyłączeniem czynności polegających na rozliczaniu i rozrachunku tych transakcji w ramach systemu płatności w rozumieniu ustawy o ostateczności rozrachunku (acquiring);”,

– pkt 7 otrzymuje brzmienie:

„7) świadczeniu usługi inicjowania transakcji płatniczej;”,

– dodaje się pkt 8 w brzmieniu:

„8) świadczeniu usługi dostępu do informacji o rachunku.”,

b) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu:

„5. Usługa inicjowania transakcji płatniczej oznacza usługę polegającą na zainicjowaniu zlecenia płatniczego przez dostawcę świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej na wniosek użytkownika z rachunku płatniczego użytkownika prowadzonego przez innego dostawcę.

6. Usługa dostępu do informacji o rachunku oznacza usługę online polegającą na dostarczaniu skonsolidowanych informacji dotyczących:

1) rachunku płatniczego użytkownika prowadzonego u innego dostawcy albo

2) rachunków płatniczych użytkownika prowadzonych u innego dostawcy albo u więcej niż jednego dostawcy.”;

4) w art. 4:

a) w ust. 2:

– pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) bank krajowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1876, z późn. zm.4)), zwanej dalej „ustawą – Prawo bankowe”;”,

– pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) instytucja pieniądza elektronicznego i oddział instytucji pieniądza elektronicznego – w przypadku gdy oddział znajduje się w państwie członkowskim, a siedziba takiej instytucji pieniądza elektronicznego znajduje się poza państwem członkowskim, o ile usługi płatnicze świadczone przez oddział są związane z wydawaniem pieniądza elektronicznego;”,

– pkt 7 otrzymuje brzmienie:

„7) Europejski Bank Centralny, zwany dalej „EBC”, Narodowy Bank Polski, zwany dalej „NBP”, oraz bank centralny państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska – w przypadku gdy nie działają w charakterze władz monetarnych lub organów administracji publicznej;”,

– w pkt 10 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 11 i 12 w brzmieniu:

„11) mała instytucja płatnicza;

12) dostawca świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku.”,

b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Krajowe instytucje płatnicze, małe instytucje płatnicze, biura usług płatniczych, krajowe instytucje pieniądza elektronicznego oraz ich oddziały i agenci tych podmiotów wykonujący działalność agencyjną w zakresie świadczenia usług płatniczych, oddziały krajowych instytucji płatniczych, jeżeli świadczą one usługi płatnicze w państwie członkowskim innym niż ich macierzyste państwo członkowskie, dostawcy świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku, ich oddziały oraz agenci wykonujący działalność agencyjną w zakresie świadczenia usług płatniczych, jeżeli świadczą usługi płatnicze w państwie członkowskim innym niż ich macierzyste państwo członkowskie, oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego, kasy oszczędnościowo-kredytowe oraz ich oddziały, podmioty wykonujące działalność określoną w art. 6 pkt 11 lit. a lub b, do których ma zastosowanie art. 6c ust. 1, oraz podmioty prowadzące działalność określoną w art. 6 pkt 12, do których ma zastosowanie art. 6d ust. 1, podlegają wpisowi do rejestru dostawców i wydawców pieniądza elektronicznego, zwanego dalej „rejestrem”.”,

c) w ust. 5 w pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu:

„3) „mała instytucja płatnicza” – są małe instytucje płatnicze.”,

d) dodaje się ust. 8 w brzmieniu:

„8. Dostawca, o którym mowa w ust. 2 pkt 1–3, zapewnia instytucjom płatniczym, instytucjom pieniądza elektronicznego, małym instytucjom płatniczym oraz biurom usług płatniczych, na ich żądanie, dostęp do świadczonych przez siebie usług w zakresie prowadzenia rachunków płatniczych na obiektywnych, niedyskryminujących i proporcjonalnych zasadach. Dostęp ten umożliwia świadczenie usług płatniczych przez te podmioty bez przeszkód i w sposób efektywny. Dostawca, o którym mowa w ust. 2 pkt 1–3, zawiadamia Komisję Nadzoru Finansowego, zwaną dalej „KNF”, o odmowie dostępu tym podmiotom do świadczonych przez siebie usług w terminie 7 dni od dnia odmowy dostępu z podaniem przyczyn takiej odmowy.”;

5) w art. 5:

a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2. Przepisy działu II, działu IIa, działu III, z wyłączeniem przepisów rozdziału 7, oraz działu IX stosuje się do transakcji płatniczych wykonywanych w euro, w walucie polskiej lub w walucie państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska w przypadku gdy zarówno dostawca płatnika, jak i dostawca odbiorcy lub jedyny dostawca w danej transakcji płatniczej znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa członkowskiego.

3. Przepisy działu II, z wyłączeniem art. 23 ust. 1 pkt 2, art. 27 pkt 2 lit. e i art. 30 pkt 1, działu IIa oraz działu III, z wyłączeniem art. 52–58 i rozdziału 7, stosuje się do transakcji płatniczych wykonywanych w walucie, która nie jest walutą państwa członkowskiego, w przypadku gdy zarówno dostawca płatnika, jak i dostawca odbiorcy lub jedyny dostawca w danej transakcji płatniczej znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa członkowskiego, w odniesieniu do tych części danej transakcji, które są realizowane w Rzeczypospolitej Polskiej lub innym państwie członkowskim.”,

b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu:

„3a. Przepisy działu II, z wyłączeniem art. 23 ust. 1 pkt 2, art. 27 pkt 2 lit. e i pkt 5 lit. f oraz art. 30 pkt 1, działu IIa, działu III, z wyłączeniem art. 37a ust. 1 i 3, art. 38a ust. 3, art. 47, art. 48, art. 52, art. 54 i rozdziału 7, oraz działu IX, z wyłączeniem art. 144, art. 145, art. 146 i art. 148, stosuje się do transakcji płatniczych wykonywanych w każdej walucie, w przypadku gdy tylko jeden z dostawców znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa członkowskiego, a drugi dostawca znajduje się na terytorium innego państwa, w odniesieniu do tych części danej transakcji płatniczej, które są realizowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa członkowskiego.

3b. Przepisy działu III rozdziału 7 stosuje się wyłącznie do usług płatniczych wykonywanych w walucie polskiej.”;

6) w art. 6:

a) we wprowadzeniu do wyliczenia wyrazy „art. 6a” zastępuje się wyrazami „art. 6a–6d”,

b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) transakcji płatniczych między płatnikiem a odbiorcą, dokonywanych za pośrednictwem umocowanej osoby wykonującej czynności zmierzające do zawarcia przez płatnika i odbiorcę oznaczonej umowy lub zawierającej taką umowę, w imieniu lub na rzecz wyłącznie płatnika albo wyłącznie odbiorcy;”,

c) pkt 10–12 otrzymują brzmienie:

„10) usług świadczonych przez dostawców usług technicznych, wspierających świadczenie usług płatniczych, jeżeli nie wchodzą oni w posiadanie środków pieniężnych będących przedmiotem transakcji płatniczej, w szczególności usług przetwarzania i przechowywania danych, usług powierniczych i ochrony prywatności, usług przekazywania między płatnikiem a odbiorcą informacji o transakcji płatniczej, uwierzytelniania danych i podmiotów, dostarczania technologii informatycznych (IT) i sieci komunikacyjnych, dostarczania i utrzymania terminali i urządzeń wykorzystywanych do świadczenia usług płatniczych, z wyjątkiem usług inicjowania transakcji płatniczej i usług dostępu do informacji o rachunku;

11) usług opartych na instrumentach płatniczych, które można wykorzystywać jedynie w ograniczony sposób i które spełniają co najmniej jeden z poniższych warunków:

a) pozwalają posiadaczowi nabywać towary lub usługi wyłącznie w placówkach wydawców tych instrumentów lub w ramach ograniczonej sieci podmiotów związanych umową handlową bezpośrednio z zawodowym wydawcą tych instrumentów,

b) służą wyłącznie do nabywania bardzo ograniczonego zakresu towarów lub usług,

c) mogą być używane wyłącznie w jednym państwie członkowskim, jeżeli instrumenty takie są dostarczane na wniosek przedsiębiorcy lub jednostki sektora finansów publicznych, są regulowane ze względu na określone cele społeczne lub podatkowe przez krajowy lub samorządowy organ administracji publicznej i służą do nabycia określonych towarów lub usług od dostawców związanych z wydawcą umową handlową;

12) transakcji płatniczych przeprowadzanych przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, dokonywanych obok usług telekomunikacyjnych na rzecz użytkownika końcowego, doliczanych do należności za usługi telekomunikacyjne:

a) w celu nabycia treści cyfrowych lub usług głosowych, niezależnie od urządzenia stosowanego do nabycia lub wykorzystania treści cyfrowych lub

b) dokonywanych za pomocą urządzenia elektronicznego lub z jego użyciem, jeżeli transakcja płatnicza jest przeprowadzana w ramach zbiórek publicznych lub w celu zakupu biletów, w szczególności komunikacyjnych, parkingowych oraz biletów wstępu na imprezy artystyczne, rozrywkowe lub sportowe

– jeżeli wartość pojedynczej transakcji płatniczej, o której mowa w lit. a lub b, nie przekracza równowartości w walucie polskiej 50 euro oraz łączna wartość transakcji płatniczych dotyczących jednego użytkownika końcowego, także w przypadku gdy należności za usługi telekomunikacyjne są opłacane z góry, nie przekracza równowartości w walucie polskiej 300 euro miesięcznie, przy czym kwoty wyrażone w euro oblicza się przy zastosowaniu kursu średniego ogłaszanego przez NBP, obowiązującego w dniu 31 października poprzedniego roku;”,

d) w pkt 14 po wyrazach „transakcji płatniczych” dodaje się wyrazy „i usług dodatkowych, o których mowa w art. 74 ust. 1 pkt 1, ściśle powiązanych ze świadczeniem usług płatniczych,”,

e) pkt 15 otrzymuje brzmienie:

„15) usług wypłat gotówki przy użyciu bankomatów, świadczonych przez podmioty działające na rzecz co najmniej jednego wydawcy instrumentów płatniczych i niebędące stroną umowy ramowej z osobą wypłacającą gotówkę z rachunku płatniczego przy użyciu bankomatu, jeżeli podmioty te nie świadczą innych usług płatniczych;”;

7) po art. 6a dodaje się art. 6b–6e w brzmieniu:

„Art. 6b. W przypadku transakcji, o których mowa w art. 6 pkt 15, podmiot świadczący usługę wypłaty gotówki przy użyciu bankomatu udostępnia osobie wypłacającej gotówkę informacje o opłatach za wypłatę gotówki, o których mowa w art. 20c i art. 23–25, przed dokonaniem wypłaty gotówki oraz po dokonaniu wypłaty gotówki. Na wniosek użytkownika informacje te przekazuje się w postaci papierowej lub na innym trwałym nośniku informacji.

Art. 6c. 1. W przypadku gdy całkowita wartość transakcji płatniczych dokonanych podczas ostatnich 12 miesięcy przekracza 1 000 000 euro, podmiot wykonujący działalność określoną w art. 6 pkt 11 lit. a lub b przekazuje KNF w terminie 14 dni od końca miesiąca, w którym nastąpiło przekroczenie tej kwoty, powiadomienie zawierające opis oferowanych usług, ze wskazaniem, na podstawie którego wyłączenia określonego w art. 6 pkt 11 lit. a i b uznaje się, że dany rodzaj działalności jest wykonywany. Równowartość w walucie polskiej kwoty, o której mowa w zdaniu pierwszym, ustala się przy zastosowaniu kursu średniego ogłaszanego przez NBP, obowiązującego na ostatni roboczy dzień miesiąca, w którym nastąpiło przekroczenie tej kwoty.

2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera także dane, o których mowa w art. 136e pkt 2 lit. a–c.

3. W przypadku braku możliwości weryfikacji przekroczenia, o którym mowa w ust. 1, KNF, na podstawie powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, wzywa podmiot do jego uzupełnienia.

4. W przypadku przekroczenia, o którym mowa w ust. 1, KNF dokonuje, w terminie 30 dni od dnia złożenia powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, lub otrzymania uzupełnienia, o którym mowa w ust. 3, wpisu tego podmiotu do rejestru. Jeżeli działalność podmiotu nie spełnia warunków, o których mowa w art. 6 pkt 11 lit. a lub b, KNF wydaje decyzję o odmowie wpisu podmiotu do rejestru.

5. W przypadku wydania decyzji o odmowie wpisu podmiotu do rejestru podmiot ten jest obowiązany dostosować rozmiar prowadzonej działalności w zakresie usług płatniczych do wymogu, o którym mowa w ust. 1, w terminie 3 miesięcy od dnia doręczenia tej decyzji albo złożyć w tym terminie wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 60 ust. 1, albo wniosek, o którym mowa w art. 117j.

6. Do czasu rozpatrzenia wniosku, o którym mowa w ust. 5, podmiot może kontynuować działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez wymogu uzyskania zezwolenia albo wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 117g ust. 1.

7. W przypadku odmowy wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 60 ust. 1, oraz odmowy dokonania wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 117g ust. 1, albo umorzenia postępowania termin, o którym mowa w ust. 5, biegnie od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.

8. Podmiot wykonujący działalność określoną w art. 6 pkt 11 lit. a lub b, wpisany do rejestru zgodnie z ust. 4, zawiadamia KNF o zamiarze zakończenia działalności gospodarczej lub działalności określonej w art. 6 pkt 11 lit. a lub b, wskazując termin zakończenia działalności.

Art. 6d. 1. Podmiot prowadzący działalność określoną w art. 6 pkt 12 przekazuje KNF, w terminie do dnia 31 marca roku następującego po zakończeniu roku obrotowego, powiadomienie zawierające opis oferowanych usług oraz dotyczącą tego roku obrotowego opinię z audytu finansowego poświadczającą, że działalność jest zgodna z limitami określonymi w art. 6 pkt 12.

2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera także dane, o których mowa w art. 136f pkt 2 lit. a–c.

3. W przypadku braku możliwości stwierdzenia, że działalność podmiotu jest zgodna z limitami określonymi w art. 6 pkt 12, KNF na podstawie powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, wzywa podmiot do jego uzupełnienia.

4. W przypadku gdy zgłoszona działalność jest zgodna z limitami określonymi w art. 6 pkt 12, KNF, w terminie 30 dni od dnia złożenia powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, lub otrzymania uzupełnienia, o którym mowa w ust. 3, dokonuje wpisu do rejestru. Jeżeli działalność podmiotu nie spełnia wymogów dotyczących limitów określonych w art. 6 pkt 12, KNF wydaje decyzję o odmowie wpisu podmiotu do rejestru.

5. W przypadku wydania decyzji o odmowie wpisu do rejestru podmiot jest obowiązany, w terminie 3 miesięcy od dnia doręczenia tej decyzji, dostosować prowadzoną działalność do warunków, o których mowa w art. 6 pkt 12, albo złożyć w tym terminie wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 60 ust. 1, albo wniosek, o którym mowa w art. 117j.

6. Do czasu rozpatrzenia wniosku, o którym mowa w ust. 5, podmiot może kontynuować działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez wymogu uzyskania zezwolenia albo wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 117g ust. 1.

7. W przypadku odmowy wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 60 ust. 1, oraz odmowy dokonania wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 117g ust. 1, albo umorzenia postępowania, termin, o którym mowa w ust. 1, biegnie od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.

8. Podmiot wykonujący działalność określoną w art. 6 pkt 12, wpisany do rejestru zgodnie z ust. 4, zawiadamia KNF o zamiarze zakończenia działalności gospodarczej lub działalności określonej w art. 6 pkt 12, wskazując termin zakończenia działalności.

Art. 6e. KNF informuje Europejski Urząd Nadzoru Bankowego, zwany dalej „EUNB”, o usługach będących przedmiotem powiadomień zgodnie z art. 6c ust. 1 i art. 6d ust. 1, ze wskazaniem wyłączenia, na podstawie którego jest prowadzona działalność danego rodzaju.”;

8) w art. 7:

a) w ust. 1 po wyrazach „instytucje płatnicze” dodaje się przecinek i wyrazy „małe instytucje płatnicze”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Instytucje płatnicze, małe instytucje płatnicze, biura usług płatniczych, instytucje pieniądza elektronicznego oraz oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego nie mogą prowadzić działalności polegającej na przyjmowaniu środków pod tytułem zwrotnym w celu obciążenia ich ryzykiem innym niż ryzyko wynikające z wykonywania usług płatniczych.”;

9) w art. 9:

a) w ust. 3:

– pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) systemów płatności obejmujących wyłącznie dostawców należących do grupy.”,

– uchyla się pkt 3,

b) uchyla się ust. 4,

c) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:

„4a. W przypadku gdy w systemie płatności, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o ostateczności rozrachunku, uczestnik zezwala dostawcy posiadającemu zezwolenie lub wpisanemu do rejestru, niebędącemu uczestnikiem tego systemu, na przekazywanie zleceń transferu za pośrednictwem systemu, uczestnik ten, w razie otrzymania wniosku w tej sprawie, zapewnia taką samą możliwość innym dostawcom posiadającym zezwolenie lub wpisanym do rejestru zgodnie z ust. 1 i 2, w sposób obiektywny, proporcjonalny i niedyskryminujący. W przypadku odmowy uczestnik przekazuje dostawcy występującemu z wnioskiem uzasadnienie takiej odmowy.”;

10) w art. 12:

a) w ust. 1 w pkt 4 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 5 i 6 w brzmieniu:

„5) dostawcom świadczącym usługę inicjowania transakcji płatniczej, w zakresie niezbędnym do świadczenia usługi inicjowania transakcji płatniczej;

6) dostawcom świadczącym usługę dostępu do informacji o rachunku, w zakresie niezbędnym do świadczenia usługi dostępu do informacji o rachunku.”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Podmioty wymienione w ust. 1 pkt 3–6 mogą wykorzystywać uzyskaną informację tylko zgodnie z celem jej przekazania.”;

11) w art. 14 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) przez podmioty, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 4, 6 i 10–12, oraz przez oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego – sprawuje KNF, z tym że w przypadku unijnych instytucji płatniczych i unijnych instytucji pieniądza elektronicznego – wyłącznie w zakresie określonym ustawą.”;

12) w art. 14e ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. W przypadku gdy wniosek KNF o podjęcie współpracy w celu wykonania zadań wynikających z art. 14f–14h, art. 32e, przepisów działu III rozdziałów 7 i 8 oraz przepisów działów V i VI, w szczególności wniosek dotyczący wymiany informacji, został odrzucony przez organ, o którym mowa w ust. 1, lub organ ten nie podjął działań w rozsądnym terminie, KNF może przekazać sprawę do EUNB i zwrócić się do niego o pomoc zgodnie z art. 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz. Urz. UE L 331 z 15.12.2010, str. 12, z późn. zm.5)), zwanego dalej „rozporządzeniem 1093/2010”. KNF zawiesza postępowanie do czasu wydania przez EUNB rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 ust. 3 rozporządzenia 1093/2010 i wydaje decyzję po wydaniu rozstrzygnięcia przez EUNB.”;

13) w art. 14g:

a) w ust. 1:

– wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:

„Podmiot prowadzący stronę internetową porównującą opłaty pobierane przez dostawców prowadzących rachunki, która:”,

– pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1) zawiera informacje dotyczące rachunków płatniczych obejmujących powyżej 50% ofert występujących na rynku usług płatniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2) porównuje opłaty pobierane przez dostawców prowadzących rachunki przynajmniej za świadczenie usług zawartych w wykazie usług reprezentatywnych oraz posługuje się pojęciami i definicjami zawartymi w tym wykazie,”,

– uchyla się pkt 3,

– pkt 5 otrzymuje brzmienie:

„5) określa jednoznaczne i obiektywne kryteria porównywania,”,

– część wspólna otrzymuje brzmienie:

„– może zamieścić na tej stronie internetowej oświadczenie, że jest podmiotem porównującym opłaty pobierane przez dostawców prowadzących rachunki, a prowadzona przez niego strona internetowa spełnia wymogi określone w pkt 1, 2 i 4–9.”,

b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:

„2a. Podmiot, który zamieścił oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, informuje KNF o prowadzeniu tej strony i przekazuje opis prowadzonej działalności.

2b. Na stronie internetowej, o której mowa w ust. 1, można dodatkowo umieszczać inne informacje dotyczące usług płatniczych umożliwiające konsumentom porównanie ofert dostawców prowadzących rachunki, w tym informacje o liczbie bankomatów lub placówek znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z których lub w których konsument może dokonywać wypłaty gotówki bez opłat.”,

c) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:

„3. Podmiotem niezależnym w rozumieniu ust. 1 pkt 9 jest podmiot, który nie jest jednostką dominującą, zależną ani współzależną wobec jakiegokolwiek dostawcy prowadzącego rachunki płatnicze dla konsumentów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ani nie uczestniczy w jakimkolwiek zakresie w prowadzeniu działalności polegającej na prowadzeniu rachunków płatniczych.

4. Jeżeli strona internetowa przestała spełniać którykolwiek z wymogów określonych w ust. 1 lub podmiot, o którym mowa w ust. 2a, zrezygnował z publikacji oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, podmiot ten niezwłocznie informuje o tym KNF.”;

14) art. 14h otrzymuje brzmienie:

„Art. 14h. 1. KNF zamieszcza na swojej stronie internetowej wykaz podmiotów, o których mowa w art. 14g ust. 2a, prowadzących stronę internetową.

2. KNF wykreśla z wykazu podmiotów, o którym mowa w ust. 1, podmiot, który poinformował KNF o niespełnieniu któregokolwiek z wymogów określonych w art. 14g ust. 1, lub o rezygnacji z publikacji oświadczenia, o którym mowa w art. 14g ust. 1, zgodnie z art. 14g ust. 4, lub gdy KNF w inny sposób stwierdzi, że podmiot nie spełnia któregokolwiek z wymogów określonych w art. 14g ust. 1.

3. KNF może prowadzić stronę internetową spełniającą wymogi, o których mowa w art. 14g ust. 1, niezależnie od liczby podmiotów, o których mowa w art. 14g ust. 2a, wpisanych do wykazu, o którym mowa w ust. 1.

4. W przypadku gdy żaden podmiot nie prowadzi strony internetowej spełniającej wymogi, o których mowa w art. 14g ust. 1, oraz zawierającej oświadczenie, o którym mowa w art. 14g ust. 1, stronę taką prowadzi KNF.

5. Dostawca prowadzący rachunek ma obowiązek przekazać KNF, na jej żądanie, dane o opłatach pobieranych z tytułu usług świadczonych w związku z prowadzeniem rachunku płatniczego, w szczególności zawartych w wykazie usług reprezentatywnych, oraz o zmianie tych opłat, na potrzeby prowadzenia przez KNF strony internetowej spełniającej wymogi, o których mowa w art. 14g ust. 1.

6. KNF co 2 lata informuje Komisję Europejską o liczbie podmiotów prowadzących stronę internetową, o których mowa w art. 14g ust. 2a.”;

15) w art. 15:

a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Użytkownik może wnieść do KNF lub właściwego organu nadzorczego skargę na działanie agenta lub oddziału dostawcy, świadczących usługi płatnicze na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako goszczącego państwa członkowskiego.”,

b) w ust. 2 wyrazy „o którym mowa w ust. 1” zastępuje się wyrazami „o którym mowa w ust. 1 i 1a”;

16) po art. 15 dodaje się art. 15a–15d w brzmieniu:

„Art. 15a. 1. Dostawca wprowadza i stosuje procedury rozpatrywania reklamacji użytkowników dotyczących praw i obowiązków wynikających z ustawy.

2. Dostawca udziela odpowiedzi na reklamację w terminie 15 dni roboczych od dnia otrzymania reklamacji. Odpowiedzi udziela się w postaci papierowej lub, po uzgodnieniu z użytkownikiem, na innym trwałym nośniku informacji.

3. W szczególnie skomplikowanych przypadkach uniemożliwiających rozpatrzenie reklamacji i udzielenie odpowiedzi w terminie, o którym mowa w ust. 2, dostawca:

1) wyjaśnia przyczynę opóźnienia;

2) wskazuje okoliczności, które muszą zostać ustalone w celu rozpatrzenia sprawy;

3) określa przewidywany termin rozpatrzenia reklamacji i udzielenia odpowiedzi, nie dłuższy niż 35 dni roboczych od dnia otrzymania reklamacji.

4. Do zachowania terminów, o których mowa w ust. 2 i ust. 3 pkt 3, jest wystarczające wysłanie odpowiedzi przed ich upływem, a w przypadku odpowiedzi udzielonych na piśmie – nadanie w placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1481 oraz z 2018 r. poz. 106, 138 i 650).

5. Procedury, o których mowa w ust. 1, są stosowane przez dostawcę w odniesieniu do użytkowników z każdego z państw członkowskich, w których dostawca oferuje usługi, chyba że prawo właściwe dla stosunku prawnego, w ramach którego użytkownik złożył reklamację, stanowi inaczej.

6. Procedury, o których mowa w ust. 1, są dostępne w językach urzędowych państw członkowskich, w których dostawca oferuje daną usługę płatniczą, chyba że dostawca i użytkownik uzgodnili stosowanie innego języka dla świadczenia usługi płatniczej przy zawieraniu umowy o świadczenie takiej usługi.

7. Wykonywanie obowiązków wynikających z ust. 1–6 przez dostawców, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1, 2, 4, 6 i 9–12, oraz przez oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego jest nadzorowane przez KNF.

Art. 15b. 1. Do rozpatrywania reklamacji składanych przez użytkownika będącego osobą fizyczną stosuje się przepisy ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 2270 i 2486 oraz z 2018 r. poz. 1075), z zastrzeżeniem art. 15a ust. 2–4.

2. W zakresie, w jakim do rozstrzygania reklamacji użytkownika będącego osobą fizyczną nie stosuje się przepisów ustawy wymienionej w ust. 1, dostawca wprowadza i stosuje procedury rozpatrywania reklamacji określone niniejszą ustawą.

Art. 15c. 1. Dostawca przekazuje użytkownikowi informację o podmiotach uprawnionych do prowadzenia postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich w rozumieniu ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich (Dz. U. poz. 1823).

2. W informacji, o której mowa w ust. 1, dostawca wskazuje również sposób i tryb uzyskania przez użytkownika szczegółowych informacji o zasadach rozwiązywania sporu przez podmiot uprawniony do prowadzenia postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich w rozumieniu ustawy wymienionej w ust. 1.

3. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, są precyzyjne, wyczerpujące i łatwo dostępne na stronie internetowej dostawcy, jeżeli strona taka istnieje, oraz w jego oddziale, a także w ogólnych warunkach umowy między dostawcą a użytkownikiem.

Art. 15d. KNF może podać do publicznej wiadomości informację o zastosowaniu wobec dostawcy sankcji administracyjnej w związku z naruszeniem przepisów ustawy dotyczących świadczenia usług płatniczych, chyba że ujawnienie takiej informacji mogłoby zagrozić stabilności rynku finansowego lub w sposób niewspółmierny zaszkodzić interesowi prawnemu zainteresowanych stron.”;

17) w art. 17:

a) w ust. 1 po wyrazach „opłat za dostarczanie” dodaje się wyrazy „lub udostępnienie”,

b) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2. Dostawca i użytkownik mogą uzgodnić opłaty za przekazywanie, na wniosek użytkownika, informacji:

1) innych niż wymagane na podstawie przepisów niniejszego działu;

2) z większą częstotliwością, niż jest wymagana na podstawie przepisów niniejszego działu;

3) wymaganych na podstawie przepisów niniejszego działu za pomocą środków porozumiewania się innych niż określone w umowie ramowej.

3. Jeżeli dostawca jest uprawniony do pobierania opłat za przekazywanie informacji, o których mowa w ust. 2, opłaty te nie mogą przekraczać rzeczywistych kosztów ponoszonych przez dostawcę, w tym kosztów ponoszonych w związku z ich przekazywaniem.”;

18) w art. 19 w ust. 1:

a) we wprowadzeniu do wyliczenia po wyrazach „pozwalają na dokonywanie” dodaje się wyraz „wyłącznie”,

b) w pkt 3:

– w lit. a po wyrazie „dostawca” dodaje się wyrazy „dostarcza lub”,

– w lit. b po wyrazach „dostawca nie ma obowiązku” dodaje się wyrazy „dostarczania lub”;

19) w art. 20:

a) w ust. 1 wyraz „rozpoczęciem” zastępuje się wyrazem „zainicjowaniem”,

b) w ust. 2 wyraz „rozpoczęciem” zastępuje się wyrazem „zainicjowaniem”,

c) w ust. 3 wyraz „opłacie” zastępuje się wyrazami „całkowitej kwocie opłat, o których mowa w ust. 1 i 2, przed zainicjowaniem transakcji płatniczej”;

20) w art. 20a:

a) w ust. 1 skreśla się wyraz „płatnicze”,

b) w ust. 2 po wyrazach „umowy o świadczenie tych usług” dodaje się wyrazy „oraz ewentualnej opłaty za wypowiedzenie umowy ramowej, o której mowa w art. 35 ust. 4”;

21) w art. 20b w ust. 1 w pkt 6 wyrazy „konsument zażądał, aby były” zastępuje się wyrazami „dostawca i konsument uzgodnili, że będą”;

22) po art. 20b dodaje się art. 20c w brzmieniu:

„Art. 20c. W przypadku gdy usługa przeliczenia waluty jest oferowana bezpośrednio przed zainicjowaniem transakcji płatniczej i świadczona za pośrednictwem bankomatu, w punkcie sprzedaży lub przez odbiorcę, podmiot oferujący płatnikowi usługę przeliczenia waluty przekazuje płatnikowi przed dokonaniem transakcji płatniczej informacje dotyczące opłat, jak również kursu walutowego, jaki zostanie zastosowany do przeliczenia waluty transakcji płatniczej.”;

23) w art. 22:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Dostawca zapewnia użytkownikowi łatwy dostęp do informacji, o których mowa w art. 23 ust. 1 lub 1a, art. 24 i art. 25, a na wniosek użytkownika dostarcza je użytkownikowi w postaci papierowej lub na innym trwałym nośniku informacji. Informacje te formułuje się w sposób łatwo zrozumiały, w przejrzystej i czytelnej formie.”,

b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Informacje określone w art. 23 ust. 1a dostawca świadczący usługę inicjowania transakcji płatniczej dostarcza lub udostępnia użytkownikowi przed zainicjowaniem transakcji płatniczej.”,

c) w ust. 3 po wyrazach „w art. 23 ust. 1” dodaje się wyrazy „lub 1a”,

d) w ust. 4 wyrazy „1 lub 2” zastępuje się wyrazami „1, 2 lub 2a”;

24) w art. 23:

a) w ust. 1:

– we wprowadzeniu do wyliczenia po wyrazach „jest obowiązany” dodaje się wyrazy „dostarczyć lub”,

– w pkt 1 po wyrazie „prawidłowo” dodaje się wyrazy „zainicjowane lub”,

b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Dostawca świadczący usługę inicjowania transakcji płatniczej jest obowiązany dostarczyć lub udostępnić użytkownikowi oprócz informacji, o których mowa w ust. 1, także następujące informacje:

1) nazwę (firmę) dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej, adres siedziby oraz adres głównego miejsca wykonywania działalności, a w przypadku korzystania z usług agenta lub wykonywania działalności przez oddział w państwie członkowskim, w którym usługa jest oferowana – także adres tego agenta lub oddziału, oraz inne dane kontaktowe mające znaczenie dla celów porozumiewania się z dostawcą świadczącym usługę inicjowania transakcji płatniczej, w tym adres poczty elektronicznej;

2) dane kontaktowe właściwego organu nadzoru.”;

25) w art. 24 we wprowadzeniu do wyliczenia po wyrazach „dostawca płatnika” dodaje się wyrazy „dostarcza lub”;

26) w art. 25:

a) we wprowadzeniu do wyliczenia po wyrazach „dostawca odbiorcy” dodaje się wyrazy „dostarcza lub”,

b) w pkt 3 wyraz „odbiorcy” zastępuje się wyrazami „od odbiorcy”;

27) w art. 26 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Dostawca dostarcza użytkownikowi informacje określone w art. 27, art. 29 ust. 1 i 5, art. 31 ust. 1 i art. 32 ust. 1 w postaci papierowej lub na innym trwałym nośniku informacji. Informacje sporządza się w języku polskim lub innym języku uzgodnionym przez dostawcę i użytkownika. Informacje formułuje się w sposób łatwo zrozumiały, w przejrzystej i czytelnej formie.”;

28) w art. 27:

a) w pkt 2:

– w lit. b po wyrazach „aby zlecenie płatnicze mogło zostać prawidłowo” dodaje się wyrazy „zainicjowane lub”,

– lit. c otrzymuje brzmienie:

„c) określenie formy i procedury udzielania zgody na złożenie zlecenia płatniczego lub dokonanie transakcji płatniczej oraz cofnięcia takiej zgody, a także odwołania zlecenia płatniczego na podstawie art. 40 i art. 51,”,

– w lit. e wyraz „oraz” zastępuje się przecinkiem,

– w lit. f po wyrazach „w art. 41 ust. 1” dodaje się przecinek i wyraz „oraz”, skreśla się średnik i dodaje się lit. g w brzmieniu:

„g) w przypadku instrumentów płatniczych, w których zastosowano umieszczanie co najmniej dwóch marek płatniczych lub aplikacji płatniczych tej samej marki płatniczej na tym samym instrumencie płatniczym (co-badging) – dodatkowo informacje na temat praw przysługujących użytkownikowi na podstawie art. 8 rozporządzenia (UE) 2015/751;”,

b) w pkt 3 lit. a otrzymuje brzmienie:

„a) informację o opłatach należnych dostawcy od użytkownika, w tym opłatach związanych ze sposobem i częstotliwością dostarczania lub udostępniania informacji, wraz z wyszczególnieniem kwot tych opłat,”,

c) w pkt 4:

– w lit. a wyrazy „po stronie” zastępuje się wyrazami „dotyczących sprzętu i oprogramowania”,

– w lit. b po wyrazie „częstotliwości” dodaje się wyrazy „dostarczania lub”,

d) w pkt 5:

– w lit. d po wyrazach „lub nieprawidłowo” dodaje się wyrazy „zainicjowanych lub”,

– w lit. e:

– – po wyrazach „dostawcy za” dodaje się wyrazy „zainicjowanie lub”,

– – wyraz „oraz” zastępuje się przecinkiem,

– w lit. f po wyrazach „już wykonana” dodaje się przecinek i wyraz „oraz”, skreśla się średnik i dodaje się lit. g w brzmieniu:

„g) opis bezpiecznej procedury powiadamiania użytkownika przez dostawcę w przypadku wystąpienia oszustwa lub podejrzenia jego wystąpienia, lub wystąpienia zagrożeń dla bezpieczeństwa;”;

29) w art. 28 w ust. 1 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:

„Przepis art. 26 ust. 2 stosuje się odpowiednio.”;

30) w art. 29 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) użytkownik ma prawo, przed dniem proponowanego wejścia w życie zmian, wypowiedzieć umowę ramową bez ponoszenia opłat ze skutkiem od dnia poinformowania użytkownika o zmianie, o której mowa w ust. 1, nie później jednak niż od dnia, w którym te zmiany zostałyby zastosowane;”;

31) art. 30 otrzymuje brzmienie:

„Art. 30. W przypadku indywidualnej transakcji płatniczej dokonywanej na podstawie umowy ramowej i zainicjowanej przez płatnika dostawca dostarcza przed wykonaniem indywidualnej transakcji płatniczej na wniosek płatnika i w odniesieniu do tej konkretnej transakcji płatniczej dokładne informacje dotyczące:

1) maksymalnego terminu wykonania indywidualnej transakcji płatniczej oraz

2) opłat należnych od płatnika, w tym wyszczególnienie kwot tych opłat.”;

32) w art. 31 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Umowa ramowa zawiera postanowienie, zgodnie z którym płatnik może wymagać, aby informacje, o których mowa w ust. 1, były dostarczane lub udostępniane okresowo, co najmniej raz w miesiącu, bezpłatnie, w sposób określony w umowie, umożliwiający płatnikowi przechowywanie i odtwarzanie tych informacji w niezmienionej postaci.”;

33) w art. 32 w ust. 2 po wyrazach „dostawca odbiorcy” dodaje się wyrazy „dostarcza lub”;

34) po dziale II dodaje się dział IIa w brzmieniu:

„DZIAŁ IIA

Bezpieczeństwo świadczenia usług płatniczych

Art. 32f. 1. Dostawca, w ramach systemu zarządzania ryzykiem, podejmuje środki ograniczające ryzyko oraz wprowadza mechanizmy kontroli służące zarządzaniu ryzykiem operacyjnym oraz ryzykiem naruszenia bezpieczeństwa w zakresie świadczenia usług płatniczych, w szczególności przez:

1) utrzymywanie skutecznej procedury zarządzania incydentami, w tym na potrzeby wykrywania i klasyfikacji poważnych incydentów operacyjnych i incydentów związanych z bezpieczeństwem, w tym o charakterze teleinformatycznym;

2) bieżącą ocenę i aktualizację procedur w zakresie zarządzania ryzykiem operacyjnym i ryzykiem naruszenia bezpieczeństwa, w tym bezpieczeństwa teleinformatycznego, a także bieżącą ocenę środków ograniczających ryzyko oraz mechanizmów kontroli.

2. Dostawca corocznie, w terminie do dnia 31 stycznia roku następnego, przekazuje KNF lub innemu właściwemu organowi nadzoru roczną informację o ocenie i aktualizacji procedur w zakresie zarządzania ryzykiem operacyjnym i ryzykiem naruszenia bezpieczeństwa, a także ocenie środków ograniczających ryzyko oraz mechanizmów kontroli, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

Art. 32g. 1. Dostawca przekazuje niezwłocznie KNF lub innemu właściwemu organowi nadzoru informację o poważnym incydencie operacyjnym lub incydencie związanym z bezpieczeństwem, w tym o charakterze teleinformatycznym.

2. Jeżeli incydent, o którym mowa w ust. 1, ma lub może mieć wpływ na interesy finansowe użytkowników, dostawca bez zbędnej zwłoki powiadamia o incydencie użytkowników korzystających z usług tego dostawcy oraz informuje ich o dostępnych środkach, które mogą podjąć w celu ograniczenia negatywnych skutków incydentu.

3. Informację, o której mowa w ust. 1, KNF lub inny właściwy organ nadzoru przekazują niezwłocznie EUNB i EBC, a jeżeli incydent ma znaczenie dla organu nadzoru innego państwa członkowskiego – także temu organowi.

4. Jeżeli KNF lub inny właściwy organ nadzoru otrzyma od EUNB lub EBC informację o incydencie, który ma znaczenie dla krajowego rynku finansowego, niezwłocznie podejmuje niezbędne działania w celu ochrony bezpieczeństwa systemu finansowego.

Art. 32h. 1. Dostawca corocznie, w terminie do dnia 31 stycznia roku następnego, przekazuje KNF lub innemu właściwemu organowi nadzoru roczne dane dotyczące oszustw związanych z wykonywanymi usługami płatniczymi, uwzględniając różne sposoby świadczenia usług płatniczych.

2. Na podstawie danych otrzymanych zgodnie z ust. 1, KNF oraz inny właściwy organ nadzoru, w terminie do dnia 30 czerwca danego roku, przekazują EUNB i EBC zbiorcze dane dotyczące oszustw związanych z wykonywanymi usługami płatniczymi, uwzględniając różne sposoby świadczenia usług płatniczych.

Art. 32i. 1. Dostawca stosuje silne uwierzytelnianie użytkownika, w przypadku gdy płatnik:

1) uzyskuje dostęp do swojego rachunku w trybie online;

2) inicjuje elektroniczną transakcję płatniczą;

3) przeprowadza za pomocą kanału zdalnego czynność, która może wiązać się z ryzykiem oszustwa związanego z wykonywanymi usługami płatniczymi lub innych nadużyć.

2. Jeżeli płatnik inicjuje elektroniczną transakcję płatniczą z wykorzystaniem połączenia z siecią Internet lub za pośrednictwem środków, które mogą być wykorzystywane do porozumiewania się na odległość, dostawca stosuje silne uwierzytelnianie użytkownika obejmujące elementy, które dynamicznie łączą transakcję płatniczą z określoną kwotą transakcji oraz określonym odbiorcą.

3. Dostawca stosuje odpowiednie środki bezpieczeństwa w celu ochrony poufności i integralności indywidualnych danych uwierzytelniających.

4. Przepisy ust. 2 i 3 mają również zastosowanie, w przypadku gdy płatności są inicjowane za pośrednictwem dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej.

5. Przepisy ust. 1 i 3 mają również zastosowanie, w przypadku gdy dostawca świadczący usługę dostępu do informacji o rachunku występuje do dostawcy prowadzącego rachunek o podanie informacji o tym rachunku.

6. Dostawca prowadzący rachunek umożliwia dostawcy świadczącemu usługę inicjowania transakcji płatniczej i dostawcy świadczącemu usługę dostępu do informacji o rachunku świadczenie usług w oparciu o uwierzytelnianie stosowane w relacji między użytkownikiem a dostawcą prowadzącym rachunek zgodnie z ust. 1 i 3, a w przypadku gdy jest zaangażowany dostawca świadczący usługę inicjowania transakcji płatniczej – zgodnie z ust. 1–3.”;

35) w art. 35 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:

„3. Wypowiedzenie umowy ramowej nie może wiązać się z nałożeniem przez dostawcę na użytkownika opłat.

4. Dostawca może pobrać od użytkownika opłatę za wypowiedzenie umowy ramowej, w przypadku gdy wypowiedzenie nastąpiło przed upływem 6 miesięcy od dnia jej zawarcia, a umowa ta przewiduje możliwość pobrania tej opłaty. Opłata pobrana od użytkownika z tego tytułu nie może przekraczać kosztów poniesionych przez dostawcę w związku z zawarciem umowy ramowej.”;

36) po art. 37 dodaje się art. 37a w brzmieniu:

„Art. 37a. 1. W przypadku transakcji płatniczych realizowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w obrocie z państwami członkowskimi innymi niż Rzeczpospolita Polska płatnik i odbiorca ponoszą opłaty określone w umowie zawartej przez każdego z nich ze swoim dostawcą, jeżeli zarówno dostawca płatnika, jak i dostawca odbiorcy lub jedyny dostawca danej transakcji płatniczej wykonują działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa członkowskiego.

2. Dostawca nie uniemożliwia odbiorcy żądania od płatnika opłaty, oferowania mu zniżki lub kierunkowania jego wyboru w inny sposób, tak aby skorzystał z określonego instrumentu płatniczego. Ewentualne opłaty pobierane z tego tytułu nie mogą przekraczać kosztów bezpośrednich ponoszonych przez odbiorcę z tytułu korzystania z określonego instrumentu płatniczego.

3. Odbiorca nie pobiera opłat za korzystanie z instrumentów płatniczych, w przypadku których opłaty interchange są regulowane w przepisach rozdziału II rozporządzenia (UE) 2015/751, ani za te usługi płatnicze, do których zastosowanie mają przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 260/2012 z dnia 14 marca 2012 r. ustanawiającego wymogi techniczne i handlowe w odniesieniu do poleceń przelewu i poleceń zapłaty w euro oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 924/2009.”;

37) uchyla się art. 38;

38) w art. 40:

a) w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:

„Zgody na wykonanie transakcji płatniczej można również udzielić za pośrednictwem odbiorcy, dostawcy odbiorcy albo dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej.”,

b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Jeżeli zgoda dotyczy kolejnych transakcji płatniczych, wycofanie dotyczy wszystkich niewykonanych transakcji płatniczych, chyba że płatnik zastrzegł inaczej.”;

39) w art. 41 dodaje się ust. 5–7 w brzmieniu:

„5. Dostawca prowadzący rachunek może odmówić dostawcy świadczącemu usługę dostępu do informacji o rachunku lub dostawcy świadczącemu usługę inicjowania transakcji płatniczej dostępu do danego rachunku płatniczego z obiektywnie uzasadnionych i należycie udokumentowanych przyczyn związanych z nieuprawnionym lub nielegalnym dostępem do rachunku płatniczego przez takiego dostawcę, w tym nieuprawnionym zainicjowaniem transakcji płatniczej. W takim przypadku dostawca prowadzący rachunek w uzgodniony sposób informuje płatnika o odmowie dostępu do rachunku płatniczego i jej przyczynach. Informacja ta, o ile jest to możliwe, jest przekazywana płatnikowi przed odmową dostępu, a najpóźniej bezzwłocznie po takiej odmowie, nie później jednak niż w dniu roboczym następującym po dniu takiej odmowy, chyba że jej przekazanie nie byłoby wskazane z obiektywnie uzasadnionych względów bezpieczeństwa lub jest sprzeczne z odrębnymi przepisami. Dostawca prowadzący rachunek umożliwia dostawcy świadczącemu usługę dostępu do informacji o rachunku oraz dostawcy świadczącemu usługę inicjowania transakcji płatniczej dostęp do rachunku płatniczego niezwłocznie po ustaniu przyczyn uzasadniających odmowę.

6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, dostawca prowadzący rachunek niezwłocznie zgłasza do KNF lub innego właściwego organu nadzoru incydent związany z dostawcą świadczącym usługę dostępu do informacji o rachunku lub dostawcą świadczącym usługę inicjowania transakcji płatniczej. Informacje te obejmują istotne okoliczności zdarzenia oraz opis i przyczyny podjętych działań wraz z uzasadnieniem.

7. Jeżeli odmowa dostępu jest niezgodna z ust. 5, KNF lub inny właściwy organ nadzoru, w drodze decyzji, nakazuje, aby dostawca prowadzący rachunek bez zbędnej zwłoki przyznał dostawcy świadczącemu usługę dostępu do informacji o rachunku lub dostawcy świadczącemu usługę inicjowania transakcji płatniczej dostęp do danego rachunku płatniczego.”;

40) w art. 42:

a) w ust. 2 wyrazy „zabezpieczeń tego instrumentu” zastępuje się wyrazami „danych uwierzytelniających”,

b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Umowa ramowa, o której mowa w ust. 1 pkt 1, powinna zawierać obiektywne, niedyskryminujące i proporcjonalne postanowienia dotyczące wydawania i użytkowania instrumentu płatniczego.”;

41) w art. 43:

a) w ust. 1:

– w pkt 1 wyrazy „zabezpieczenia instrumentu płatniczego” zastępuje się wyrazami „dane uwierzytelniające”,

– w pkt 4 na końcu skreśla się wyraz „oraz”, dodaje się przecinek oraz pkt 4a w brzmieniu:

„4a) zapewnienia użytkownikowi możliwości bezpłatnego dokonania zgłoszenia, zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2, oraz nienakładania opłat w wysokości przekraczającej koszty bezpośrednio związane z wydaniem nowego instrumentu płatniczego w miejsce instrumentu, którego zgłoszenie dotyczy, oraz”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Dostawca ponosi ryzyko związane z wysłaniem płatnikowi instrumentu płatniczego lub indywidualnych danych uwierzytelniających.”;

42) w art. 44 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„3a. W przypadku gdy transakcja płatnicza jest inicjowana przez dostawcę świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej, dostawca prowadzący rachunek dokonuje przywrócenia stanu rachunku sprzed wystąpienia nieautoryzowanych, niewykonanych lub nienależycie wykonanych transakcji płatniczych.”;

43) w art. 45:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Na dostawcy użytkownika spoczywa ciężar udowodnienia, że transakcja płatnicza została autoryzowana i prawidłowo zapisana w systemie służącym do obsługi transakcji płatniczych dostawcy oraz że nie miała na nią wpływu awaria techniczna ani innego rodzaju usterka związana z usługą płatniczą świadczoną przez tego dostawcę, w tym dostawcę świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej.”,

b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Jeżeli transakcja płatnicza jest inicjowana za pośrednictwem dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej, na dostawcy tym spoczywa ciężar udowodnienia, że w zakresie jego właściwości transakcja płatnicza została autoryzowana i prawidłowo zapisana w systemie służącym do obsługi transakcji płatniczych dostawcy oraz że nie miała na nią wpływu awaria techniczna ani innego rodzaju usterka związana z usługą płatniczą, za którą ten dostawca odpowiada.”,

c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Wykazanie przez dostawcę zarejestrowanego użycia instrumentu płatniczego nie jest wystarczające do udowodnienia, że transakcja płatnicza została przez użytkownika autoryzowana albo że płatnik umyślnie albo wskutek rażącego niedbalstwa doprowadził do nieautoryzowanej transakcji płatniczej albo umyślnie albo wskutek rażącego niedbalstwa dopuścił się naruszenia co najmniej jednego z obowiązków, o których mowa w art. 42. Ciężar udowodnienia tych okoliczności spoczywa na dostawcy.”;

44) w art. 46:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Z zastrzeżeniem art. 44 ust. 2, w przypadku wystąpienia nieautoryzowanej transakcji płatniczej dostawca płatnika niezwłocznie, nie później jednak niż do końca dnia roboczego następującego po dniu stwierdzenia wystąpienia nieautoryzowanej transakcji, którą został obciążony rachunek płatnika, lub po dniu otrzymania stosownego zgłoszenia, zwraca płatnikowi kwotę nieautoryzowanej transakcji płatniczej, z wyjątkiem przypadku gdy dostawca płatnika ma uzasadnione i należycie udokumentowane podstawy, aby podejrzewać oszustwo, i poinformuje o tym w formie pisemnej organy powołane do ścigania przestępstw. W przypadku gdy płatnik korzysta z rachunku płatniczego, dostawca płatnika przywraca obciążony rachunek płatniczy do stanu, jaki istniałby, gdyby nie miała miejsca nieautoryzowana transakcja płatnicza. Data waluty w odniesieniu do uznania rachunku płatniczego płatnika nie może być późniejsza od daty obciążenia tą kwotą.”,

b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a–1c w brzmieniu:

„1a. W przypadku gdy transakcja płatnicza jest inicjowana za pośrednictwem dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej, dostawca prowadzący rachunek niezwłocznie, nie później jednak niż do końca dnia roboczego następującego po dniu stwierdzenia wystąpienia nieautoryzowanej transakcji, którą został obciążony rachunek płatnika, lub po dniu otrzymania stosownego zgłoszenia, zwraca płatnikowi kwotę nieautoryzowanej transakcji płatniczej oraz, w stosownych przypadkach, przywraca obciążony rachunek płatniczy do stanu, jaki istniałby, gdyby nie miała miejsca nieautoryzowana transakcja płatnicza.

1b. Jeżeli dostawca świadczący usługę inicjowania transakcji płatniczej odpowiada za dokonanie nieautoryzowanej transakcji płatniczej, na wniosek dostawcy prowadzącego rachunek, niezwłocznie, nie później jednak niż do końca dnia roboczego następującego po dniu stwierdzenia wystąpienia danej transakcji lub doręczenia wniosku, rekompensuje mu poniesione straty lub zwraca kwoty zapłacone w wyniku dokonania przez niego zwrotu na rzecz płatnika, w tym kwotę nieautoryzowanej transakcji płatniczej. Przepis art. 45 ust. 1a stosuje się odpowiednio.

1c. Roszczenia, o których mowa w ust. 1b, nie wyłączają roszczeń wynikających z umowy zawartej między płatnikiem a dostawcą prowadzącym rachunek lub umowy zawartej między płatnikiem a dostawcą świadczącym usługę inicjowania transakcji płatniczej oraz z przepisów prawa właściwego dla tych umów.”,

c) w ust. 2:

– we wprowadzeniu do wyliczenia wyrazy „150 euro” zastępuje się wyrazami „50 euro”,

– pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) przywłaszczenia instrumentu płatniczego.”,

d) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, w przypadku gdy:

1) płatnik nie miał możliwości stwierdzenia utraty, kradzieży lub przywłaszczenia instrumentu płatniczego przed wykonaniem transakcji płatniczej, z wyjątkiem przypadku gdy płatnik działał umyślnie, lub

2) utrata instrumentu płatniczego przed wykonaniem transakcji płatniczej została spowodowana działaniem lub zaniechaniem ze strony pracownika, agenta lub oddziału dostawcy płatnika lub podmiotu świadczącego na jego rzecz usługi, o których mowa w art. 6 pkt 10.”,

e) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:

„4a. W przypadku gdy dostawca płatnika nie wymaga silnego uwierzytelniania użytkownika, płatnik nie ponosi odpowiedzialności za nieautoryzowane transakcje płatnicze, chyba że działał umyślnie. W przypadku gdy odbiorca lub dostawca odbiorcy nie akceptują silnego uwierzytelniania użytkownika, odpowiadają oni za szkody poniesione przez dostawcę płatnika.”;

45) w art. 47:

a) w ust. 3 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:

„Data waluty w odniesieniu do uznania rachunku płatniczego płatnika nie może być późniejsza od daty obciążenia tą kwotą.”,

b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. W odniesieniu do poleceń zapłaty płatnik posiada bezwarunkowe prawo do otrzymania zwrotu w terminach określonych w art. 48.”,

c) w ust. 6 w pkt 1 wyraz „lub” zastępuje się wyrazem „oraz”;

46) w art. 49 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Momentem otrzymania zlecenia płatniczego jest moment, w którym zlecenie zostało otrzymane przez dostawcę płatnika. W przypadku gdy dostawca płatnika otrzymuje zlecenie płatnicze w dniu niebędącym dla tego dostawcy dniem roboczym, uznaje się, że zlecenie zostało otrzymane pierwszego dnia roboczego po tym dniu. Nie obciąża się rachunku płatnika przed otrzymaniem zlecenia płatniczego.”;

47) po art. 49 dodaje się art. 49a i art. 49b w brzmieniu:

„Art. 49a. 1. Dostawca prowadzący rachunek, na wniosek dostawcy wydającego instrumenty płatnicze oparte na karcie płatniczej, niezwłocznie potwierdza dostępność na rachunku płatniczym płatnika kwoty niezbędnej do wykonania transakcji płatniczej realizowanej w oparciu o tę kartę, jeżeli:

1) rachunek płatniczy płatnika jest dostępny online w momencie występowania z wnioskiem oraz

2) płatnik udzielił dostawcy prowadzącemu rachunek zgody na udzielanie odpowiedzi na wnioski dostawcy wydającego instrumenty płatnicze oparte na karcie płatniczej dotyczące potwierdzenia, że kwota odpowiadająca określonej transakcji płatniczej realizowanej w oparciu o tę kartę jest dostępna na rachunku płatniczym płatnika, oraz

3) zgoda, o której mowa w pkt 2, została udzielona przed wystąpieniem z pierwszym wnioskiem dotyczącym potwierdzenia.

2. Dostawca wydający instrumenty płatnicze oparte na karcie płatniczej może wystąpić z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, jeżeli:

1) płatnik udzielił temu dostawcy zgody na występowanie z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, oraz

2) płatnik zainicjował transakcję płatniczą realizowaną w oparciu o kartę płatniczą na daną kwotę przy użyciu instrumentu płatniczego opartego na tej karcie wydanego przez danego dostawcę, oraz

3) dostawca uwierzytelnia siebie wobec dostawcy prowadzącego rachunek przed złożeniem wniosku, o którym mowa w ust. 1, oraz w sposób bezpieczny porozumiewa się z tym dostawcą zgodnie z wymogami określonymi w przepisach rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/389 z dnia 27 listopada 2017 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących silnego uwierzytelniania klienta i wspólnych i bezpiecznych otwartych standardów komunikacji (Dz. Urz. UE L 69 z 13.03.2018, str. 23).

3. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 1, polega na udzieleniu odpowiedzi „tak” albo „nie” i nie obejmuje podania salda rachunku. Odpowiedzi nie przechowuje się ani nie wykorzystuje do celów innych niż wykonanie transakcji płatniczej realizowanej w oparciu o kartę płatniczą.

4. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 1, nie umożliwia dostawcy prowadzącemu rachunek dokonania blokady środków pieniężnych na rachunku płatniczym płatnika.

5. Płatnik może zwrócić się do dostawcy prowadzącego rachunek o przekazanie mu danych identyfikujących dostawcę, o którym mowa w ust. 2, oraz udzielonej odpowiedzi, o której mowa w ust. 3.

6. Przepisów ust. 1–5 nie stosuje się do transakcji płatniczych zainicjowanych za pośrednictwem instrumentów płatniczych opartych na karcie płatniczej, na których jest przechowywany pieniądz elektroniczny.

Art. 49b. 1. W przypadku gdy transakcja płatnicza jest inicjowana przez odbiorcę lub za jego pośrednictwem w związku z transakcją płatniczą realizowaną w oparciu o kartę płatniczą, a jej dokładna kwota nie jest znana w momencie, w którym płatnik wyraża zgodę na wykonanie transakcji płatniczej, dostawca płatnika może dokonać blokady środków pieniężnych na rachunku płatniczym płatnika wyłącznie w przypadku, gdy płatnik wyraził zgodę na blokadę określonej kwoty środków pieniężnych.

2. Dostawca płatnika uwalnia środki pieniężne zablokowane na rachunku płatniczym płatnika zgodnie z ust. 1 niezwłocznie po otrzymaniu zlecenia płatniczego i informacji o określonej kwocie transakcji płatniczej.”;

48) w art. 50:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Dostawca prowadzący rachunek nie może odmówić wykonania autoryzowanego zlecenia płatniczego inicjowanego przez płatnika, w tym za pośrednictwem dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej, albo odbiorcę lub za jego pośrednictwem, chyba że nie zostały spełnione przez płatnika postanowienia umowy między dostawcą prowadzącym rachunek a płatnikiem lub możliwość albo obowiązek takiej odmowy wynika z odrębnych przepisów.”,

b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Strony mogą zastrzec w umowie, że w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawca ma prawo pobierać opłaty nieprzekraczające uzasadnionych kosztów ponoszonych przez dostawcę, jeżeli odmowa wykonania zlecenia płatniczego była obiektywnie uzasadniona.”;

49) w art. 51:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. W przypadku gdy transakcja płatnicza jest inicjowana przez dostawcę świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej lub przez odbiorcę lub za jego pośrednictwem, płatnik nie może odwołać zlecenia płatniczego po udzieleniu dostawcy świadczącemu usługę inicjowania transakcji płatniczej zgody na zainicjowanie transakcji płatniczej albo po udzieleniu odbiorcy zgody na wykonanie transakcji płatniczej.”,

b) w ust. 5 w zdaniu pierwszym wyraz „jego” zastępuje się wyrazem „odpowiedni”,

c) ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6. Jeżeli zostało to uzgodnione w umowie ramowej, odpowiedni dostawca może pobierać opłatę za odwołanie zlecenia płatniczego.”;

50) w art. 52 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Umowa między odbiorcą i dostawcą odbiorcy może przewidywać, że dostawca udostępnia odbiorcy kwotę transakcji płatniczej pomniejszoną o pobrane opłaty. W takim przypadku dostawca podaje w informacji o transakcji płatniczej pełną kwotę transakcji płatniczej oraz pobranych opłat.”;

51) w art. 53 w ust. 2 i 3 wyrazy „art. 5 ust. 3” zastępuje się wyrazami „art. 5 ust. 2 i 3a”;

52) w art. 59:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Dostawca odbiorcy udostępnia odbiorcy kwotę transakcji płatniczej natychmiast po uznaniu tą kwotą rachunku dostawcy odbiorcy, w przypadku gdy po stronie dostawcy odbiorcy:

1) nie następuje przeliczenie waluty albo

2) następuje przeliczenie waluty między euro a walutą państwa członkowskiego lub między dwiema walutami państw członkowskich.”,

b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Obowiązek określony w ust. 2 ma zastosowanie również do płatności w ramach jednego dostawcy.”;

53) po dziale IIIa dodaje się dział IIIb w brzmieniu:

„DZIAŁ IIIB

Świadczenie usług inicjowania transakcji płatniczych i usług dostępu do informacji o rachunku

Art. 59q. 1. Jeżeli zlecenie płatnicze jest składane dostawcy świadczącemu usługę inicjowania transakcji płatniczej, niezwłocznie po jego złożeniu dostawca świadczący usługę inicjowania transakcji płatniczej dostarcza lub udostępnia płatnikowi, a w razie potrzeby odbiorcy:

1) potwierdzenie prawidłowego złożenia zlecenia płatniczego u dostawcy prowadzącego rachunek;

2) numer identyfikacyjny umożliwiający płatnikowi i odbiorcy zidentyfikowanie transakcji płatniczej, a w razie potrzeby umożliwiający odbiorcy zidentyfikowanie płatnika, oraz inne informacje przekazane wraz z transakcją płatniczą;

3) informację o:

a) kwocie transakcji płatniczej,

b) łącznej kwocie opłat należnych z tytułu transakcji płatniczej na rzecz dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej, a w stosownych przypadkach wraz z wyszczególnieniem kwot tych opłat.

2. Jeżeli zlecenie płatnicze jest składane dostawcy świadczącemu usługę inicjowania transakcji płatniczej, dostawca ten udostępnia dostawcy prowadzącemu rachunek numer identyfikacyjny tej transakcji.

Art. 59r. 1. Płatnik może korzystać z usługi inicjowania transakcji płatniczej, chyba że rachunek płatniczy nie jest dostępny online.

2. W przypadku gdy płatnik udziela zgody na wykonanie płatności zgodnie z art. 40, dostawca prowadzący rachunek wykonuje czynności określone w ust. 4 w celu zapewnienia płatnikowi korzystania z usługi inicjowania transakcji płatniczej.

3. Dostawca świadczący usługę inicjowania transakcji płatniczej:

1) nie może wchodzić w posiadanie środków pieniężnych płatnika w związku ze świadczeniem usługi inicjowania transakcji płatniczej;

2) jest obowiązany zapewnić, aby indywidualne dane uwierzytelniające nie były dostępne dla podmiotów innych niż użytkownik i dostawca prowadzący rachunek oraz aby były one przekazywane za pośrednictwem bezpiecznych i wydajnych kanałów;

3) jest obowiązany zapewnić, aby informacje o użytkowniku, inne niż określone w pkt 2, uzyskane w trakcie świadczenia usług inicjowania transakcji płatniczej, były dostarczane tylko odbiorcy i wyłącznie za zgodą użytkownika;

4) w przypadku inicjowania płatności – jest obowiązany identyfikować siebie wobec dostawcy prowadzącego rachunek i porozumiewać się z dostawcą prowadzącym rachunek, płatnikiem i odbiorcą w sposób bezpieczny, zgodnie z wymogami określonymi w przepisach rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/389 z dnia 27 listopada 2017 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących silnego uwierzytelniania klienta i wspólnych i bezpiecznych otwartych standardów komunikacji;

5) nie może przechowywać szczególnie chronionych danych dotyczących płatności;

6) nie może żądać od użytkownika danych innych niż niezbędne do wykonania usługi inicjowania transakcji płatniczej;

7) nie może używać, uzyskiwać ani przechowywać danych do celów innych niż wykonanie usługi inicjowania transakcji płatniczej świadczonej na podstawie umowy z użytkownikiem lub zgody użytkownika;

8) nie może zmieniać kwoty, odbiorcy ani innych danych transakcji płatniczej.

4. Dostawca prowadzący rachunek:

1) jest obowiązany porozumiewać się z dostawcami świadczącymi usługę inicjowania transakcji płatniczej w sposób bezpieczny, zgodnie z wymogami określonymi w przepisach rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/389 z dnia 27 listopada 2017 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących silnego uwierzytelniania klienta i wspólnych i bezpiecznych otwartych standardów komunikacji;

2) niezwłocznie po otrzymaniu zlecenia płatniczego od dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej jest obowiązany przekazać lub udostępnić temu dostawcy informacje o zainicjowaniu transakcji płatniczej oraz dostępne mu informacje dotyczące wykonania transakcji płatniczej;

3) jest obowiązany stosować wobec zleceń płatniczych przekazanych za pośrednictwem dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej niedyskryminujące zasady w stosunku do zleceń płatniczych przekazanych bezpośrednio przez samego płatnika, chyba że odstąpienie od obowiązku stosowania tych zasad jest uzasadnione obiektywnymi przyczynami, w szczególności czasem wykonania, priorytetowym charakterem transakcji płatniczej lub wysokością opłat.

5. Korzystanie przez użytkownika z usług inicjowania transakcji płatniczej nie może być uzależnione od istnienia stosunku umownego między dostawcą świadczącym usługę inicjowania transakcji płatniczej a dostawcą prowadzącym rachunek.

Art. 59s. 1. Użytkownik może korzystać z usługi dostępu do informacji o rachunku, chyba że rachunek płatniczy nie jest dostępny online.

2. Dostawca świadczący usługę dostępu do informacji o rachunku:

1) jest obowiązany świadczyć usługi wyłącznie na podstawie zgody użytkownika wyrażonej w sposób niebudzący wątpliwości;

2) jest obowiązany zapewnić, aby indywidualne dane uwierzytelniające nie były dostępne dla podmiotów innych niż użytkownik i dostawca prowadzący rachunek oraz aby były one przekazywane za pośrednictwem bezpiecznych i wydajnych kanałów;

3) w przypadku sesji komunikacyjnej – jest obowiązany identyfikować siebie wobec dostawcy prowadzącego rachunek na rzecz użytkownika oraz porozumiewać się z dostawcą prowadzącym rachunek i użytkownikiem w sposób bezpieczny, zgodnie z wymogami określonymi w przepisach rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/389 z dnia 27 listopada 2017 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących silnego uwierzytelniania klienta i wspólnych i bezpiecznych otwartych standardów komunikacji;

4) może uzyskać dostęp wyłącznie do informacji dotyczących wyznaczonych rachunków płatniczych i związanych z nimi transakcji płatniczych;

5) nie może żądać szczególnie chronionych danych dotyczących płatności związanych z rachunkami płatniczymi;

6) nie może używać, uzyskiwać ani przechowywać danych do celów innych niż wykonanie usługi dostępu do informacji o rachunku świadczonej na podstawie umowy z użytkownikiem lub zgody użytkownika.

3. Dostawca prowadzący rachunek:

1) jest obowiązany porozumiewać się z dostawcami świadczącymi usługę dostępu do informacji o rachunku w sposób bezpieczny, zgodnie z wymogami określonymi w przepisach rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/389 z dnia 27 listopada 2017 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących silnego uwierzytelniania klienta i wspólnych i bezpiecznych otwartych standardów komunikacji;

2) jest obowiązany stosować wobec wniosków o udostępnienie danych przekazanych za pośrednictwem dostawcy świadczącego usługę dostępu do informacji o rachunku niedyskryminujące zasady w stosunku do innych wniosków, chyba że odstąpienie od obowiązku stosowania tych zasad jest uzasadnione obiektywnymi przyczynami.

4. Korzystanie przez użytkownika z usług dostępu do informacji o rachunku nie może być uzależnione od istnienia stosunku umownego między dostawcą świadczącym usługę dostępu do informacji o rachunku a dostawcą prowadzącym rachunek.

Art. 59t. Przepisów niniejszego działu nie stosuje się do rachunków prowadzonych przez Bank Gospodarstwa Krajowego oraz rachunków, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 2–4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim.”;

54) w art. 60 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Zezwolenie może być wydane osobie prawnej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zamierzającej wykonywać na tym terytorium przynajmniej część swojej działalności z zakresu usług płatniczych, na jej wniosek.”;

55) w art. 61:

a) w ust. 1:

– pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) adres siedziby;”,

– pkt 4–6 otrzymują brzmienie:

„4) program działalności i plan finansowy na okres co najmniej trzyletni, z których wynika, że wnioskodawca jest w stanie zastosować odpowiednie i proporcjonalne systemy, zasoby i procedury niezbędne do prawidłowego prowadzenia działalności;

5) dokumenty potwierdzające posiadanie funduszy własnych w wymaganej wysokości;

6) opis systemu zarządzania ryzykiem i kontroli wewnętrznej, o którym mowa w art. 64 ust. 1 pkt 3, w tym zatwierdzone regulacje wewnętrzne w tym zakresie;”,

– po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:

„6a) opis bliskich powiązań między wnioskodawcą a innymi podmiotami, jeżeli takie powiązania istnieją;”,

– pkt 8 otrzymuje brzmienie:

„8) dane pozwalające na ustalenie tożsamości osób zarządzających oraz osób, które bezpośrednio lub pośrednio posiadają znaczny pakiet akcji lub udziałów w spółce lub spółdzielni zamierzającej wykonywać usługi płatnicze, ze wskazaniem wielkości należącego do nich pakietu akcji lub udziałów, obejmujące:

a) imię i nazwisko albo nazwę (firmę),

b) siedzibę i adres albo miejsce zamieszkania i adres;”,

– pkt 10 otrzymuje brzmienie:

„10) dane pozwalające na ustalenie tożsamości biegłych rewidentów oraz identyfikację firm audytorskich, obejmujące:

a) imię i nazwisko biegłego rewidenta albo nazwę firmy audytorskiej,

b) adres biegłego rewidenta albo adres firmy audytorskiej,

c) numer wpisu do rejestru biegłych rewidentów albo numer wpisu na listę firm audytorskich;”,

– dodaje się pkt 11 w brzmieniu:

„11) w przypadku, o którym mowa w art. 61b ust. 1 – dokument potwierdzający posiadanie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub innego zabezpieczenia roszczeń użytkownika.”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Wnioskodawca oraz instytucja płatnicza po uzyskaniu zezwolenia niezwłocznie powiadamiają KNF o zmianie mającej istotny wpływ na dokładność informacji i dokumentów dołączonych do wniosku zgodnie z ust. 1. Jeżeli powiadomienie zawiera informacje mające wpływ na sposób świadczenia usługi, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5, KNF niezwłocznie przekazuje te informacje Prezesowi NBP.”,

c) w ust. 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy „z uwzględnieniem wytycznych wydanych w tym zakresie przez EUNB.”;

56) po art. 61a dodaje się art. 61b w brzmieniu:

„Art. 61b. 1. Jeżeli wnioskodawca zamierza świadczyć usługi inicjowania transakcji płatniczej, jest obowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z wykonywaną przez niego działalnością lub posiadania gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub innego zabezpieczenia roszczeń użytkownika.

2. Zakres oraz wysokość ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub innego zabezpieczenia pokrywają kwoty zobowiązań, jakie ciążyć będą na wnioskodawcy, wynikających z wykonywania działalności na podstawie ustawy oraz przepisów obowiązujących na terytorium państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska, na którym wnioskodawca ma zamiar wykonywać działalność.

3. Umowa gwarancji bankowej albo umowa gwarancji ubezpieczeniowej powinna obejmować upoważnienie dla KNF do wydawania dyspozycji wypłaty przez gwaranta środków pieniężnych z gwarancji.

4. KNF jest uprawniony do występowania na rzecz użytkowników w sprawach wypłaty środków z tytułu umowy gwarancji bankowej albo umowy gwarancji ubezpieczeniowej na zasadach określonych w treści tych umów.

5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, minimalną sumę gwarancyjną ubezpieczenia, sumę gwarancji bankowej, sumę gwarancji ubezpieczeniowej lub wartość innego zabezpieczenia roszczeń użytkownika, uwzględniając wytyczne wydane w tym zakresie przez EUNB, z tym że przy wyliczaniu tej sumy nie uwzględnia się liczby i wartości transakcji płatniczych zainicjowanych przez krajową instytucję płatniczą, będących podstawą naliczania wymaganych funduszy własnych krajowej instytucji płatniczej.”;

57) w art. 64:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Zezwolenie, o którym mowa w art. 60 ust. 1, może być udzielone, jeżeli podmiot:

1) posiada kapitał założycielski co najmniej w wysokości równowartości w walucie polskiej:

a) kwoty 125 000 euro – w przypadku gdy wnioskodawca zamierza świadczyć wszystkie usługi płatnicze wymienione w art. 3 ust. 1 pkt 1–5 lub niektóre z nich,

b) kwoty 50 000 euro – w przypadku gdy wnioskodawca zamierza świadczyć usługę płatniczą, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 7,

c) kwoty 20 000 euro – w przypadku gdy wnioskodawca zamierza świadczyć jedynie usługę płatniczą, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 6;

2) posiada fundusze własne w wymaganej wysokości;

3) zapewnia ostrożne i stabilne zarządzanie działalnością objętą wnioskiem o wydanie zezwolenia, w szczególności przez posiadanie systemu zarządzania ryzykiem i kontroli wewnętrznej odpowiedniego do rodzaju, skali i stopnia złożoności świadczonych usług płatniczych, zapewniającego należyte wypełnianie między innymi obowiązków związanych z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz obejmującego rozwiązania organizacyjne mające służyć ochronie środków pieniężnych użytkowników zgodnie z art. 78;

4) jest zarządzany przez osoby, o których mowa w art. 61 ust. 1 pkt 8, dające rękojmię ostrożnego i stabilnego zarządzania jego działalnością;

5) posiada środki finansowe na pokrycie kapitału założycielskiego niepochodzące z kredytu, pożyczki albo w inny sposób nieobciążone oraz niepochodzące z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł;

6) posiada plan finansowy lub program działalności zapewniający zdolność krajowej instytucji płatniczej do wykonywania zobowiązań wynikających z działalności objętej wnioskiem o wydanie zezwolenia;

7) nie posiada bliskich powiązań z podmiotami trzecimi, które stanowią przeszkodę w skutecznym wykonywaniu funkcji nadzorczych;

8) nie posiada bliskich powiązań z podmiotami trzecimi, w przypadku których przepisy prawa państwa innego niż państwo członkowskie mające zastosowanie do co najmniej jednej osoby fizycznej lub prawnej, z którą wnioskodawca ma bliskie powiązania, lub trudności związane z egzekwowaniem tych przepisów uniemożliwiałyby skuteczne wykonywanie nadzoru nad krajową instytucją płatniczą;

9) zapewnia spełnianie wymogów określonych w przepisach rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/389 z dnia 27 listopada 2017 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących silnego uwierzytelniania klienta i wspólnych i bezpiecznych otwartych standardów komunikacji;

10) posiada ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej, gwarancję bankową, gwarancję ubezpieczeniową lub inne zabezpieczenie roszczeń użytkownika – w przypadku, o którym mowa w art. 61b ust. 1.”,

b) uchyla się ust. 3;

58) w art. 64a:

a) w ust. 1 w pkt 4:

– lit. b otrzymuje brzmienie:

„b) procedur monitorowania incydentów związanych z bezpieczeństwem oraz monitorowania i rozpatrywania skarg użytkowników, w tym skarg związanych z bezpieczeństwem, a także działań następczych w przypadku wystąpienia takich incydentów i skarg, wraz z mechanizmem zgłaszania incydentów uwzględniającym obowiązki instytucji płatniczej w zakresie zgłaszania, o których mowa w art. 32g i art. 32h,”,

– w lit. c kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje lit. d–h w brzmieniu:

„d) procedury wprowadzonej w celu włączania do dokumentacji, monitorowania i śledzenia szczególnie chronionych danych dotyczących płatności oraz ograniczenia dostępu do tych danych,

e) rozwiązań zapewniających ciągłość działania, w tym wyczerpujące i dokładne określenie krytycznych operacji oraz określenie skutecznych planów awaryjnych i procedury na potrzeby regularnego weryfikowania i przeglądu adekwatności i skuteczności takich planów,

f) zasad i definicji stosowanych do gromadzenia danych statystycznych dotyczących wyników, transakcji i oszustw,

g) strategii w zakresie bezpieczeństwa wraz ze szczegółową oceną ryzyka w odniesieniu do świadczonych przez wnioskodawcę usług płatniczych oraz środków kontroli bezpieczeństwa i ograniczania ryzyka podjętych w celu odpowiedniej ochrony użytkowników przed zidentyfikowanym ryzykiem, w tym oszustwami i nielegalnym wykorzystywaniem szczególnie chronionych danych i danych osobowych,

h) mechanizmów kontroli wewnętrznej.”,

b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Kontrola wewnętrzna, o której mowa w ust. 1 pkt 3, obejmuje w szczególności procedury kontroli wykonywania transakcji płatniczych, kontroli podmiotów, którym powierzono wykonywanie niektórych czynności operacyjnych, oraz kontroli, które wnioskodawca zobowiązuje się przeprowadzać w stosunku do agentów i oddziałów krajowej instytucji płatniczej co najmniej raz w roku, w tym kontroli przeprowadzanych bezpośrednio u agenta oraz w oddziale.”,

c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„3a. Środki kontroli bezpieczeństwa i ograniczania ryzyka, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. g, wskazują sposób zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa technicznego i ochrony danych, w tym w odniesieniu do oprogramowania i systemów informatycznych stosowanych przez wnioskodawcę lub podmiot, któremu wnioskodawca powierzył wykonywanie całości albo części czynności operacyjnych. Środki te obejmują również środki bezpieczeństwa, o których mowa w dziale IIa.”,

d) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

„5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, wytyczne dotyczące środków, o których mowa w ust. 3a, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowego zarządzania ryzykiem operacyjnym oraz ryzykiem naruszenia bezpieczeństwa w zakresie świadczenia usług płatniczych, a także uwzględniając wytyczne wydane w tym zakresie przez EUNB.”;

59) art. 65 otrzymuje brzmienie:

„Art. 65. KNF odmawia wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 60 ust. 1, jeżeli podmiot wnioskujący nie spełnia wymogów określonych w art. 64 ust. 1.”;

60) w art. 69 w ust. 1:

a) w pkt 2 po wyrazach „wydanie zezwolenia” dodaje się przecinek i wyrazy „lub nie powiadomiła KNF o istotnych okolicznościach, które wskazują na zaprzestanie spełniania tych wymogów”,

b) w pkt 4 wyrazy „stabilności systemu płatności” zastępuje się wyrazami „stabilności systemu płatniczego lub dla zaufania do tego systemu”;

61) uchyla się art. 71;

62) po art. 72 dodaje się art. 72a–72e w brzmieniu:

„Art. 72a. 1. Podmiot, który zamierza bezpośrednio lub pośrednio nabyć albo objąć akcje lub udziały krajowej instytucji płatniczej w liczbie zapewniającej osiągnięcie lub przekroczenie odpowiednio 20%, 30% lub 50% ogólnej liczby głosów w organie stanowiącym lub udziału w kapitale zakładowym, lub jeżeli na skutek nabycia albo objęcia akcji lub udziałów instytucja taka stałaby się jednostką zależną lub współzależną względem tego podmiotu, zawiadamia KNF o takim zamiarze.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisy art. 25 ust. 2, 3 i 7–9, art. 25a ust. 1 i 2, art. 25c–25e i art. 25g ustawy – Prawo bankowe stosuje się odpowiednio, z tym że przepisy dotyczące podmiotu dominującego, zależnego lub współzależnego, o których mowa w tych przepisach, stosuje się do jednostki dominującej, zależnej lub współzależnej.

3. W przypadku gdy podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, jest:

1) unijną instytucją pieniądza elektronicznego, unijną instytucją płatniczą, dostawcą, o którym mowa w art. 96 ust. 2, zakładem ubezpieczeń, zakładem reasekuracji, instytucją kredytową, firmą inwestycyjną lub spółką zarządzającą, którzy uzyskali zezwolenie na wykonywanie działalności na terytorium państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska, lub

2) jednostką dominującą lub podmiotem pozostającym w podobnym stosunku wobec unijnej instytucji pieniądza elektronicznego, unijnej instytucji płatniczej, dostawcy, o którym mowa w art. 96 ust. 2, zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji, instytucji kredytowej, firmy inwestycyjnej lub spółki zarządzającej, którzy uzyskali zezwolenie na wykonywanie działalności na terytorium państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska

– przedstawia w zawiadomieniu odpowiednią informację w tym zakresie, wskazującą w szczególności nazwy i siedziby podmiotów, o których mowa w pkt 2, w stosunku do których jest jednostką dominującą lub podmiotem pozostającym w podobnym stosunku.

4. Jeżeli nie zachodzą okoliczności określone w ust. 3, zawiadomienie zawiera stosowne oświadczenie w tym zakresie.

5. Podmiot, który zamierza bezpośrednio lub pośrednio zbyć znaczny pakiet akcji lub udziałów krajowej instytucji płatniczej lub zbyć pakiet akcji lub udziałów, w wyniku czego nastąpiłby spadek poniżej 20%, 30% lub 50% jego udziału w ogólnej liczbie głosów w organie stanowiącym lub udziału w kapitale zakładowym, zawiadamia o tym zamiarze KNF. W przypadku gdy statut lub umowa spółki krajowej instytucji płatniczej przewiduje uprzywilejowanie lub ograniczenie akcji lub udziałów co do prawa głosu, zawiadomienie powinno również dotyczyć udziału w kapitale zakładowym w wysokości odpowiadającej wielkościom określonym w zdaniu pierwszym i odpowiadającej mu liczbie głosów bez przywilejów i ograniczeń. Przepisy art. 25 ust. 2, 3 i 7 ustawy – Prawo bankowe stosuje się odpowiednio.

Art. 72b. 1. Podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 72a ust. 1, załącza do niego informacje:

1) pozwalające na identyfikację podmiotu składającego zawiadomienie oraz ustalenie tożsamości osób zarządzających jego działalnością oraz osób przewidzianych do objęcia funkcji osób zarządzających krajowej instytucji płatniczej, o ile podmiot składający zawiadomienie planuje zmiany w tym zakresie, obejmujące:

a) nazwę (firmę),

b) imiona i nazwiska tych osób,

c) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile składający zawiadomienie taki numer posiada, oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP), siedzibę i adres albo miejsce zamieszkania i adres oraz adres głównego miejsca wykonywania działalności;

2) określone w art. 61 ust. 1 pkt 9 lit. b i c dotyczące podmiotu składającego zawiadomienie oraz osób, o których mowa w pkt 1;

3) pozwalające na identyfikację krajowej instytucji płatniczej, o której mowa w art. 72a ust. 1;

4) dotyczące działalności zawodowej, gospodarczej lub statutowej podmiotu składającego zawiadomienie i osób, o których mowa w pkt 1, w szczególności przedmiotu tej działalności, zakresu i miejsca jej prowadzenia oraz dotychczasowego jej przebiegu, a także wykształcenia posiadanego przez podmiot składający zawiadomienie będący osobą fizyczną i osoby, o których mowa w pkt 1;

5) dotyczące grupy, do której należy podmiot składający zawiadomienie, w szczególności jej struktury, należących do niej podmiotów oraz prawnych i faktycznych powiązań kapitałowych, finansowych i osobowych z innymi podmiotami;

6) dotyczące sytuacji ekonomiczno-finansowej podmiotu składającego zawiadomienie;

7) dotyczące działań zmierzających do nabycia albo objęcia akcji lub udziałów w liczbie zapewniającej osiągnięcie lub przekroczenie poziomów określonych w art. 72a ust. 1 albo uzyskanie pozycji jednostki dominującej wobec krajowej instytucji płatniczej, w szczególności docelowego udziału w ogólnej liczbie głosów w organie stanowiącym krajowej instytucji płatniczej, związanych z tym udziałem uprawnień, sposobu i źródeł finansowania nabycia albo objęcia akcji lub udziałów, zawartych w związku z tymi działaniami umów oraz działania w porozumieniu z innymi podmiotami;

8) dotyczące zamiarów podmiotu składającego zawiadomienie w odniesieniu do przyszłej działalności krajowej instytucji płatniczej, w szczególności w zakresie planów marketingowych, operacyjnych, finansowych oraz dotyczących organizacji i zarządzania;

9) dotyczące ewentualnych zobowiązań podmiotu składającego zawiadomienie w zakresie ostrożnego i stabilnego zarządzania krajową instytucją płatniczą.

2. Informacje w zakresie kwalifikacji i doświadczenia zawodowego oraz informacje, o których mowa w art. 61 ust. 1 pkt 9 lit. b i c, nie są wymagane w odniesieniu do podmiotu składającego zawiadomienie i osób zarządzających jego działalnością, jeżeli podmiot ten jest bankiem krajowym, instytucją kredytową, instytucją płatniczą, instytucją pieniądza elektronicznego, zakładem ubezpieczeń, zakładem reasekuracji, domem maklerskim, firmą inwestycyjną lub spółką zarządzającą, które uzyskały zezwolenie na wykonywanie działalności w państwie członkowskim, o ile okoliczność ta zostanie wykazana w zawiadomieniu.

3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, dokumenty, które należy załączyć do zawiadomienia w celu przedstawienia informacji określonych w ust. 1, mając na uwadze zapewnienie proporcjonalności wymaganych informacji w zależności od zamierzonego wpływu podmiotu składającego zawiadomienie na zarządzanie krajową instytucją płatniczą.

Art. 72c. 1. KNF zgłasza, w drodze decyzji, sprzeciw co do nabycia lub objęcia akcji lub udziałów krajowej instytucji płatniczej, wskazanego w zawiadomieniu, o którym mowa w art. 72a ust. 1, jeżeli:

1) podmiot składający zawiadomienie nie uzupełnił w wyznaczonym terminie braków w zawiadomieniu lub dokumentów i informacji załączanych do zawiadomienia,

2) podmiot składający zawiadomienie nie przekazał w terminie dodatkowych informacji lub dokumentów żądanych przez KNF,

3) jest to uzasadnione potrzebą ostrożnego i stabilnego zarządzania krajową instytucją płatniczą, z uwagi na możliwy niekorzystny wpływ podmiotu składającego zawiadomienie na tę instytucję lub z uwagi na ocenę sytuacji finansowej podmiotu składającego zawiadomienie

– przy czym przepisy art. 25h ust. 2 i 4–6 oraz art. 25i–25k ustawy – Prawo bankowe stosuje się odpowiednio.

2. Przy dokonywaniu oceny, o której mowa w ust. 1 pkt 3, KNF uwzględnia również podjęte zobowiązania podmiotu składającego zawiadomienie, o których mowa w art. 72b ust. 1 pkt 9.

3. W przypadku nabycia lub objęcia akcji lub udziałów:

1) z naruszeniem art. 72a ust. 1 albo

2) mimo zgłoszenia przez KNF sprzeciwu, o którym mowa w ust. 1, albo

3) przed upływem terminu uprawniającego KNF do zgłoszenia sprzeciwu, o którym mowa w ust. 1, albo

4) po wyznaczonym przez KNF terminie, o którym mowa w art. 25h ust. 5 ustawy – Prawo bankowe, na nabycie akcji lub udziałów w zakresie określonym w art. 72a ust. 1

– nie może być wykonywane prawo głosu z tych akcji lub udziałów.

4. Jeżeli skutkiem nabycia lub objęcia akcji w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jest wykonywanie uprawnień jednostki dominującej krajowej instytucji płatniczej, osoby zarządzające krajową instytucją płatniczą powołane przez jednostkę dominującą lub będące członkami zarządu, prokurentami lub osobami pełniącymi kierownicze funkcje w jednostce dominującej nie mogą uczestniczyć w czynnościach z zakresu reprezentacji krajowej instytucji płatniczej. W przypadku gdy nie można ustalić, które osoby zarządzające zostały powołane przez jednostkę dominującą, powołanie organu odpowiedzialnego za zarządzanie krajową instytucją płatniczą jest bezskuteczne od dnia uzyskania przez ten podmiot uprawnień jednostki dominującej krajowej instytucji płatniczej.

5. Uchwały organu stanowiącego krajowej instytucji płatniczej podjęte z naruszeniem ust. 3 są nieważne, chyba że spełniają wymogi kworum oraz większości głosów oddanych bez uwzględnienia głosów nieważnych. W przypadkach, o których mowa w ust. 3, prawo wytoczenia powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały organu stanowiącego krajowej instytucji płatniczej przysługuje również KNF. Przepisy art. 252 i art. 425 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1577 oraz z 2018 r. poz. 398 i 650) stosuje się odpowiednio.

6. W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, KNF może, w drodze decyzji, nakazać zbycie akcji lub udziałów krajowej instytucji płatniczej w wyznaczonym terminie.

7. Jeżeli akcje lub udziały nie zostaną zbyte w terminie, o którym mowa w ust. 6, KNF może nałożyć na akcjonariusza lub udziałowca krajowej instytucji płatniczej karę pieniężną w wysokości do 1 000 000 zł lub cofnąć zezwolenie, o którym mowa w art. 60 ust. 1. Do nakładania kar przepisy art. 105 ust. 2, 4 i 5 oraz art. 116 stosuje się odpowiednio.

8. W przypadku gdy wymagają tego interesy użytkowników, a wnioskodawca wykaże, że nie zachodzi przesłanka, o której mowa w ust. 1 pkt 3, KNF może, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, w drodze decyzji wydanej na wniosek akcjonariusza, udziałowca lub jednostki dominującej krajowej instytucji płatniczej, uchylić zakazy, o których mowa w ust. 3 lub 4. Do wniosku wnioskodawca dołącza informacje, o których mowa w art. 72b ust. 1.

Art. 72d. 1. Jeżeli jest to uzasadnione potrzebą ostrożnego i stabilnego zarządzania krajową instytucją płatniczą, z uwagi na ocenę sytuacji finansowej podmiotu, który uzyskał bezpośrednio lub pośrednio prawo wykonywania głosu w jej organie stanowiącym na poziomach określonych w art. 72a ust. 1 albo wskutek nabycia lub objęcia akcji lub udziałów stał się bezpośrednio lub pośrednio jednostką dominującą krajowej instytucji płatniczej, lub z uwagi na możliwy wpływ tego podmiotu na tę instytucję, w szczególności w przypadku stwierdzenia, że podmiot ten nie dochowuje podjętych zobowiązań, o których mowa w art. 72b ust. 1 pkt 9, KNF może, w drodze decyzji, zakazać wykonywania prawa głosu z akcji lub udziałów krajowej instytucji płatniczej posiadanych przez ten podmiot lub wykonywania uprawnień jednostki dominującej przysługujących temu podmiotowi. Przy dokonywaniu oceny przesłanki wydania tego zakazu przepis art. 72c ust. 2 oraz przepis art. 25h ust. 2 ustawy – Prawo bankowe stosuje się odpowiednio.

2. Uchwała organu stanowiącego krajowej instytucji płatniczej jest nieważna, jeżeli przy jej podejmowaniu wykonano prawo głosu z akcji lub udziałów, w stosunku do których KNF wydała decyzję, o której mowa w ust. 1, chyba że uchwała spełnia wymogi kworum oraz większości głosów oddanych bez uwzględnienia głosów nieważnych. Prawo wytoczenia powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały przysługuje również KNF. Przepisy art. 252 i art. 425 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych stosuje się odpowiednio.

3. Jeżeli KNF na podstawie ust. 1 wydała decyzję o zakazie wykonywania uprawnień jednostki dominującej krajowej instytucji płatniczej, przepis art. 72c ust. 4 stosuje się odpowiednio.

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, KNF może, w drodze decyzji, nakazać zbycie akcji lub udziałów krajowej instytucji płatniczej w wyznaczonym terminie.

5. Jeżeli akcje lub udziały nie zostaną zbyte w terminie, o którym mowa w ust. 4, KNF może nałożyć na akcjonariusza lub udziałowca krajowej instytucji płatniczej karę pieniężną w wysokości do 1 000 000 zł lub cofnąć zezwolenie, o którym mowa w art. 60 ust. 1. Do nakładania kar przepisy art. 105 ust. 2, 4 i 5 oraz art. 116 stosuje się odpowiednio.

6. Jeżeli podmiot, o którym mowa w art. 72a ust. 1, nabył lub objął akcje lub prawa z akcji, o których mowa w art. 72a ust. 1, i nie dochowuje podjętego zobowiązania, o którym mowa w art. 72b ust. 1 pkt 9, KNF może, w drodze decyzji, nałożyć na ten podmiot karę pieniężną do wysokości odpowiadającej wartości tych akcji lub praw z akcji. Wartość akcji lub praw z akcji ustalana jest na dzień ich nabycia albo objęcia według wartości godziwej, o której mowa w ustawie o rachunkowości.

7. Decyzja, o której mowa w ust. 6, jest natychmiast wykonalna.

8. KNF może określić w decyzji, o której mowa w ust. 6, że kara pieniężna jest płatna w miesięcznych ratach.

9. Jeżeli podmiot, o którym mowa w art. 72a ust. 1, wypełni zobowiązanie, o którym mowa w art. 72b ust. 1 pkt 9, przed upływem terminu wskazanego w decyzji, o której mowa w ust. 6, KNF wydaje decyzję o umorzeniu kary pieniężnej, o której mowa w ust. 6:

1) w całości albo

2) w części odpowiadającej niezapłaconym przyszłym ratom – w przypadku określonym w ust. 8.

10. Na wniosek akcjonariusza, udziałowca lub jednostki dominującej krajowej instytucji płatniczej KNF uchyla decyzję wydaną na podstawie ust. 1, jeżeli ustały okoliczności uzasadniające wydanie tej decyzji.

11. W przypadku gdy dwa lub więcej podmiotów działa w porozumieniu, którego przedmiotem jest wykonywanie prawa głosu z akcji lub udziałów na poziomach określonych w art. 72a ust. 1 lub wykonywanie uprawnień jednostki dominującej, przepisy ust. 1–10 stosuje się odpowiednio.

Art. 72e. W przypadku zaległej kary pieniężnej, o której mowa w art. 72d ust. 5 lub 6, KNF może nakazać krajowej instytucji płatniczej, której akcjonariuszem jest podmiot, na który została nałożona kara, przekazanie na poczet zaległej kary wraz z odsetkami wszelkich płatności dokonywanych przez krajową instytucję płatniczą na rzecz tego akcjonariusza, w kwocie odpowiadającej tej karze wraz z odsetkami.”;

63) w art. 74 w ust. 3 skreśla się wyrazy „i 7”;

64) w art. 76:

a) w ust. 1 po wyrazach „Krajowa instytucja płatnicza” dodaje się przecinek i wyrazy „z wyłączeniem krajowej instytucji płatniczej świadczącej wyłącznie usługi inicjowania transakcji płatniczej,”,

b) w ust. 2 w pkt 4 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 5 i 6 w brzmieniu:

„5) kapitał zapasowy;

6) pozostałe kapitały rezerwowe.”,

c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Jeżeli transakcja płatnicza jest inicjowana za pośrednictwem dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej w celu dokonania zapłaty odbiorcy, któremu ten dostawca świadczy usługę prowadzenia rachunku płatniczego lub usługę, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5, a ten sposób zapłaty jest oferowany płatnikowi przez odbiorcę we współpracy z tym dostawcą świadczącym usługę inicjowania transakcji płatniczej, zainicjowana transakcja płatnicza wlicza się do transakcji płatniczych będących podstawą naliczania wymaganych funduszy własnych tego dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej.”,

d) uchyla się ust. 3a,

e) ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. W przypadku gdy instytucja płatnicza udziela kredytów płatniczych, o których mowa w art. 74 ust. 3, wymóg, o którym mowa w ust. 4, zwiększa się o 5% średniej stanów należności na koniec każdego miesiąca z tytułu kredytów płatniczych udzielonych w ciągu ostatniego roku obrotowego.”;

65) w art. 78:

a) w ust. 7 wyrazy „może wyrazić” zastępuje się wyrazami „wyraża”,

b) dodaje się ust. 9 i 10 brzmieniu:

„9. Jeżeli transakcja płatnicza jest inicjowana za pośrednictwem dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej w celu dokonania zapłaty temu dostawcy świadczącemu usługę inicjowania transakcji płatniczej, środki otrzymane przez dostawcę świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej nie podlegają ochronie.

10. Do transakcji, o której mowa w art. 76 ust. 2a, przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.”;

66) w art. 84 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Agent może rozpocząć świadczenie usług płatniczych po wpisaniu do rejestru.”;

67) w art. 85:

a) w ust. 2:

– pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) imiona i nazwiska oraz funkcje osób zarządzających agentem, a także – w przypadku agentów innych niż dostawcy podlegający nadzorowi w rozumieniu ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym lub ich jednostki zależne – dokumenty potwierdzające, że osoby te posiadają właściwe kompetencje oraz że nie zostały prawomocnie skazane za przestępstwo przeciwko wymiarowi sprawiedliwości, przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu, przestępstwo przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstwo, o którym mowa w art. 165a Kodeksu karnego, przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej lub przestępstwo skarbowe;”,

– dodaje się pkt 5 i 6 w brzmieniu:

„5) wykaz usług płatniczych instytucji płatniczej, do świadczenia których agent jest upoważniony, oraz

6) numer identyfikacji podatkowej (NIP) agenta, jeżeli taki posiada.”,

b) dodaje się ust. 3–5 w brzmieniu:

„3. Opis, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, podlega niezwłocznej aktualizacji w przypadku istotnej okoliczności objętej pierwotnym powiadomieniem.

4. W terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia wraz z wnioskiem, o których mowa w ust. 1, KNF wpisuje albo odmawia wpisu agenta do rejestru, o czym niezwłocznie powiadamia krajową instytucję płatniczą.

5. Dokumentem potwierdzającym posiadanie właściwych kompetencji przez osobę zarządzającą agentem może być w szczególności oświadczenie krajowej instytucji płatniczej lub osoby zarządzającej agentem potwierdzające posiadanie właściwych kompetencji przez tę osobę.”;

68) po art. 87 dodaje się art. 87a w brzmieniu:

„Art. 87a. Krajowa instytucja płatnicza niezwłocznie powiadamia KNF o zmianach dotyczących korzystania z usług innych przedsiębiorców, którym powierzono wykonywanie czynności operacyjnych, oraz agentów.”;

69) tytuł działu V otrzymuje brzmienie:

„Podejmowanie i prowadzenie przez instytucje płatnicze oraz przez dostawców świadczących wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku działalności na terytorium państwa goszczącego”;

70) w art. 91 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:

„2. Dostawca świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku może świadczyć usługę dostępu do informacji o rachunku na terytorium państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska przez oddział, w ramach działalności transgranicznej lub za pośrednictwem agenta.”;

71) w art. 92:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Krajowa instytucja płatnicza oraz dostawca świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku zawiadamiają KNF, w formie pisemnej, o zamiarze świadczenia usług płatniczych na terytorium państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska przez oddział, w ramach działalności transgranicznej lub za pośrednictwem agenta.”,

b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Krajowa instytucja płatnicza oraz dostawca świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku, zamierzający świadczyć usługi płatnicze na terytorium państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska przez oddział, w ramach działalności transgranicznej lub za pośrednictwem agenta, wraz z zawiadomieniem, o którym mowa w ust. 1, składają wniosek o dokonanie wpisu oddziału, informacji o świadczeniu usług w ramach działalności transgranicznej lub agenta do rejestru.”,

c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1) nazwę państwa członkowskiego, na którego terytorium krajowa instytucja płatnicza albo dostawca świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku zamierza świadczyć usługi płatnicze przez oddział, w ramach działalności transgranicznej lub za pośrednictwem agenta;

2) nazwę (firmę), siedzibę i adres krajowej instytucji płatniczej albo dostawcy świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku;

3) nazwę (firmę) i adres oddziału lub imię i nazwisko albo nazwę (firmę) agenta, numer identyfikacji podatkowej (NIP) agenta, jeżeli taki posiada, oraz siedzibę i adres albo miejsce zamieszkania i adres oraz adres głównego miejsca wykonywania działalności;

4) opis struktury organizacyjnej oddziału, program działalności i plan finansowy na okres co najmniej trzyletni, a także opis mechanizmów kontroli wewnętrznej, o której mowa w art. 64 ust. 1 pkt 3, w odniesieniu do oddziału – w przypadku gdy krajowa instytucja płatnicza albo dostawca świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku zamierza świadczyć usługi płatnicze przez oddział;

5) opis mechanizmów kontroli wewnętrznej, o której mowa w art. 64 ust. 1 pkt 3, w zakresie związanym z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu – w przypadku gdy krajowa instytucja płatnicza albo dostawca świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku zamierza świadczyć usługi płatnicze za pośrednictwem agenta;

6) imiona i nazwiska osób zarządzających oddziałem lub agentem, a w przypadku agentów innych niż dostawcy podlegający nadzorowi w rozumieniu ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym lub ich jednostki zależne – także dokumenty potwierdzające, że osoby te posiadają właściwe kompetencje oraz że nie zostały prawomocnie skazane za przestępstwa wymienione w art. 85 ust. 2 pkt 4;

7) wykaz usług płatniczych, które krajowa instytucja płatnicza zamierza świadczyć na terytorium państwa członkowskiego, o którym mowa w pkt 1, odpowiednio przez oddział, w ramach działalności transgranicznej lub za pośrednictwem agenta;

8) informację o terminie planowanego rozpoczęcia działalności na terytorium goszczącego państwa członkowskiego – w przypadku krajowej instytucji płatniczej albo dostawcy świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku zamierzających świadczyć usługi płatnicze na terytorium państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska w ramach działalności transgranicznej.”,

d) w ust. 5:

– w pkt 2 po wyrazach „oddziału krajowej instytucji płatniczej” dodaje się wyrazy „albo dostawcy świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku”,

– w pkt 4 po wyrazach „krajowa instytucja płatnicza” dodaje się wyrazy „albo dostawca świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku”,

e) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:

„6. Dokumentem potwierdzającym posiadanie właściwych kompetencji przez osobę zarządzającą agentem może być w szczególności oświadczenie krajowej instytucji płatniczej lub osoby zarządzającej agentem potwierdzające posiadanie właściwych kompetencji przez tę osobę.”;

72) art. 93 i art. 94 otrzymują brzmienie:

„Art. 93. 1. W terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 92 ust. 1, po zapoznaniu się z informacjami zawartymi w tym zawiadomieniu oraz zastrzeżeniami przekazanymi przez właściwe organy nadzorcze goszczącego państwa członkowskiego, w szczególności informacjami, o których mowa w art. 92 ust. 5 pkt 4, KNF:

1) przekazuje swoje stanowisko dotyczące zawiadomienia właściwemu organowi nadzorczemu goszczącego państwa członkowskiego;

2) dokonuje wpisu do rejestru odpowiednio oddziału, informacji o świadczeniu usług w ramach działalności transgranicznej lub agenta albo wydaje decyzję o odmowie dokonania takiego wpisu albo o wykreśleniu z rejestru, jeżeli wpis ten został uprzednio dokonany.

2. W przypadku gdy KNF nie zgadza się z oceną oraz zastrzeżeniami, o których mowa w ust. 1, stanowisko, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, zawiera uzasadnienie.

3. Stanowisko lub decyzję, o których mowa w ust. 1, KNF przekazuje krajowej instytucji płatniczej, która złożyła do KNF zawiadomienie, o którym mowa w art. 92 ust. 1, albo dostawcy świadczącemu wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku.

4. Krajowa instytucja płatnicza oraz dostawca świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku zawiadamiają KNF o terminie rozpoczęcia działalności w zakresie świadczenia usług płatniczych na terytorium goszczącego państwa członkowskiego przez oddział, w ramach działalności transgranicznej lub za pośrednictwem agenta. KNF niezwłocznie przekazuje taką informację właściwemu organowi goszczącego państwa członkowskiego.

5. Termin, o którym mowa w ust. 4, nie może być wcześniejszy niż data wpisu do rejestru oddziału, informacji o świadczeniu usług w ramach działalności transgranicznej lub agenta.

Art. 94. O zamiarze dokonania zmiany danych, o których mowa w art. 92 ust. 2, w tym o nowym agencie i oddziale, krajowa instytucja płatnicza zawiadamia, w formie pisemnej, KNF. Przepisy art. 92 ust. 3–6 i art. 93 stosuje się odpowiednio.”;

73) po art. 94 dodaje się art. 94a w brzmieniu:

„Art. 94a. Krajowa instytucja płatnicza zawiadamia KNF o zamiarze powierzenia przedsiębiorcy z innego państwa członkowskiego niż Rzeczpospolita Polska wykonywania czynności operacyjnych związanych ze świadczeniem usług płatniczych.”;

74) uchyla się art. 95;

75) w art. 96 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:

„2. Dostawca świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku na terytorium innego państwa członkowskiego niż Rzeczpospolita Polska może świadczyć na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usługi dostępu do informacji o rachunku przez oddział, w ramach działalności transgranicznej lub za pośrednictwem agenta.”;

76) art. 97 otrzymuje brzmienie:

„Art. 97. 1. W terminie miesiąca od dnia otrzymania przez KNF od właściwych organów nadzorczych macierzystego państwa członkowskiego informacji wskazanych w art. 92 ust. 2 KNF przekazuje tym organom ocenę oraz zastrzeżenia w związku z zamierzonym świadczeniem usług płatniczych przez daną unijną instytucję płatniczą albo dostawcę, o którym mowa w art. 96 ust. 2.

2. Zastrzeżenia, o których mowa w ust. 1, mogą obejmować w szczególności okoliczności dotyczące stwierdzenia przez KNF wystąpienia uzasadnionych podstaw do podejrzeń, że w związku z zamierzonym świadczeniem usług przez unijną instytucję płatniczą albo dostawcę, o którym mowa w art. 96 ust. 2, świadczącego usługę dostępu do informacji o rachunku przez oddział, w ramach działalności transgranicznej lub za pośrednictwem agenta jest popełniane albo zostało popełnione przestępstwo, o którym mowa w art. 165a lub art. 299 Kodeksu karnego, usiłowano popełnić takie przestępstwo lub popełnienie takiego przestępstwa jest zamierzone, lub świadczenie usług przez oddział, w ramach działalności transgranicznej lub za pośrednictwem agenta mogłoby zwiększyć ryzyko prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu.

3. Unijna instytucja płatnicza albo dostawca, o którym mowa w art. 96 ust. 2, może rozpocząć świadczenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usług płatniczych w dniu wskazanym właściwemu organowi nadzorczemu macierzystego państwa członkowskiego jako termin planowanego rozpoczęcia takiej działalności.”;

77) uchyla się art. 98;

78) po art. 98a dodaje się art. 98b w brzmieniu:

„Art. 98b. 1. Unijna instytucja płatnicza albo dostawca, o którym mowa w art. 96 ust. 2, wykonujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usługi płatnicze przez oddział albo za pośrednictwem agenta, w terminie do dnia 31 marca roku następującego po zakończeniu roku obrotowego, przekazuje KNF roczne sprawozdanie dotyczące działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Unijna instytucja płatnicza albo dostawca, o którym mowa w art. 96 ust. 2, wykonujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usługi płatnicze przez oddział albo za pośrednictwem agenta, w terminie do dnia 31 marca roku następującego po zakończeniu roku obrotowego, przekazuje KNF roczne sprawozdania obejmujące informację o wykonanych transakcjach płatniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym dane o ich wartości, liczbie oraz strukturze walutowej.

3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres, formę i sposób sporządzania sprawozdań, o których mowa w ust. 1 i 2, uwzględniając konieczność zapewnienia KNF dostępu do informacji mających wpływ na ocenę sytuacji finansowej unijnej instytucji płatniczej albo dostawcy, o którym mowa w art. 96 ust. 2.”;

79) tytuł działu VI otrzymuje brzmienie:

„Nadzór nad krajowymi instytucjami płatniczymi oraz działalnością unijnych instytucji płatniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”;

80) w art. 102:

a) w ust. 1 w pkt 1 po wyrazach „art. 99 ust. 2” dodaje się przecinek i wyrazy „określając cel takiego wezwania”,

b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. KNF, w drodze decyzji, może nakazać unijnej instytucji płatniczej albo dostawcy, o którym mowa w art. 96 ust. 2, wykonującemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usługi płatnicze za pośrednictwem agenta, wyznaczenie centralnego punktu kontaktowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zachodzą okoliczności utrudniające zapewnienie prawidłowej komunikacji, w tym zgłaszanie informacji dotyczących przestrzegania przepisów działów II i III, lub sprawowanie nadzoru.”;

81) w art. 103 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:

„6. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób i tryb wykonywania czynności kontrolnych w krajowych instytucjach płatniczych, uwzględniając cele nadzoru sprawowanego nad tymi instytucjami oraz zapewnienie efektywności tego nadzoru.”;

82) w art. 105 w ust. 2 skreśla się wyrazy „w szczególności”;

83) po art. 105 dodaje się art. 105a w brzmieniu:

„Art. 105a. KNF, po przeprowadzeniu oceny otrzymanych od właściwego organu nadzorczego goszczącego państwa członkowskiego informacji o nieprzestrzeganiu przez krajową instytucję płatniczą prowadzącą działalność za pośrednictwem oddziału albo agenta na terytorium goszczącego państwa członkowskiego obowiązujących przepisów prawa goszczącego państwa członkowskiego odpowiadających przepisom ustawy, niezwłocznie podejmie działania mające na celu przywrócenie stanu zgodnego z przepisami tego państwa regulującymi obowiązki informacyjne w zakresie świadczenia usług płatniczych oraz prawa i obowiązki w zakresie dostarczania usług płatniczych i korzystania z nich. KNF niezwłocznie powiadamia o podjętych środkach właściwe organy nadzorcze goszczącego państwa członkowskiego oraz właściwe organy nadzorcze innego zainteresowanego państwa członkowskiego.”;

84) w art. 107:

a) w ust. 1 w pkt 2 wyrazy „po bezskutecznym upływie terminu wyznaczonego w wezwaniu, o którym mowa w pkt 1,” zastępuje się wyrazem „niezwłocznie”,

b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, 3 i 5, KNF niezwłocznie powiadamia właściwe organy nadzorcze macierzystego państwa członkowskiego, właściwe organy nadzorcze innego zainteresowanego państwa członkowskiego, Komisję Europejską oraz EUNB o zastosowanych środkach nadzorczych, a także uzasadnia ich zastosowanie.”,

c) po ust. 6 dodaje się ust. 6a i 6b w brzmieniu:

„6a. Środki, o których mowa w art. 105 ust. 1 pkt 1, 3 i 4, stosowane przez KNF są odpowiednie i proporcjonalne do zapewnienia ochrony przed poważnym zagrożeniem dla zbiorowych interesów użytkowników na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie powodują preferencyjnego traktowania użytkowników danej instytucji płatniczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w stosunku do użytkowników danej instytucji płatniczej w innych państwach członkowskich.

6b. KNF stosuje środki, o których mowa w art. 105 ust. 1 pkt 1, 3 i 4, do czasu usunięcia stwierdzonych poważnych zagrożeń, w szczególności przez właściwe organy nadzorcze macierzystego państwa członkowskiego albo we współpracy z tymi organami lub z EUNB.”;

85) w art. 108 w ust. 1 w pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:

„4) EUNB.”;

86) w art. 109 wyrazy „z udziałem podmiotu wykonującego czynności operacyjne na podstawie umowy, o której mowa w art. 86 ust. 1” zastępuje się wyrazami „w ramach działalności transgranicznej”;

87) art. 110 otrzymuje brzmienie:

„Art. 110. KNF przekazuje właściwemu organowi nadzorczemu goszczącego państwa członkowskiego z własnej inicjatywy istotne informacje, a na jego żądanie – informacje niezbędne do celów współpracy, o której mowa w art. 109, w szczególności w przypadkach stwierdzenia lub podejrzenia naruszenia prawa przez agenta, oddział lub w ramach działalności transgranicznej.”;

88) po dziale VI dodaje się działy VIa i VIb w brzmieniu:

„DZIAŁ VIA

Dostawcy świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku

Art. 117a. 1. Działalność w zakresie świadczenia wyłącznie usługi dostępu do informacji o rachunku jest działalnością regulowaną w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.

2. Dostawca świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku może prowadzić działalność gospodarczą inną niż świadczenie usług płatniczych.

3. Dostawca świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku jest obowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z wykonywaną przez niego działalnością lub posiadania gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub innego zabezpieczenia roszczeń użytkownika.

4. Zakres oraz wysokość ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub innego zabezpieczenia dostosowuje się do odpowiedzialności, jaką ponosi dostawca świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku w przypadku nieuprawnionego dostępu do informacji o rachunku płatniczym lub nieuprawnionego użycia takich informacji oraz do terytorium, na którym ten dostawca wykonuje usługi.

5. Umowa gwarancji bankowej albo umowa gwarancji ubezpieczeniowej powinna obejmować upoważnienie dla KNF do wydawania dyspozycji wypłaty przez gwaranta środków pieniężnych z gwarancji.

6. KNF jest uprawniony do występowania na rzecz użytkowników w sprawach wypłaty środków z tytułu umowy gwarancji bankowej albo umowy gwarancji ubezpieczeniowej na zasadach określonych w treści tych umów.

7. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, minimalną sumę gwarancyjną ubezpieczenia, sumę gwarancji bankowej, sumę gwarancji ubezpieczeniowej lub wartość innego zabezpieczenia roszczeń użytkownika, mając na uwadze konieczność zapewnienia interesów użytkowników oraz uwzględniając wytyczne wydane w tym zakresie przez EUNB.

Art. 117b. 1. Działalność w zakresie świadczenia wyłącznie usługi dostępu do informacji o rachunku może być wykonywana po uzyskaniu wpisu do rejestru dostawców świadczących wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku.

2. Rejestr dostawców świadczących wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku jest rejestrem działalności regulowanej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, dla działalności, o której mowa w art. 117a ust. 1.

3. Wpis do rejestru dostawców świadczących wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku następuje na pisemny wniosek przedsiębiorcy zawierający dane, o których mowa w art. 136c pkt 2–5.

4. Wniosek o dokonanie wpisu do rejestru dostawców świadczących wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku zawiera także:

1) informacje i dokumenty, o których mowa w art. 61 ust. 1 pkt 2, 4, 6a i 8;

2) opis:

a) struktury organizacyjnej, o której mowa w art. 64a ust. 1 pkt 1 lit. a,

b) zasad zarządzania ryzykiem, o którym mowa w art. 64a ust. 1 pkt 2,

c) zasad przeprowadzania audytu wewnętrznego, o którym mowa w art. 64a ust. 1 pkt 3 lit. a,

d) o którym mowa w art. 64a ust. 1 pkt 4 lit. a–e i g;

3) dokument potwierdzający posiadanie przez wnioskodawcę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzenia odpowiedniej działalności gospodarczej, gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub innego zabezpieczenia roszczeń użytkownika;

4) oświadczenie wnioskodawcy o następującej treści: „Oświadczam, że dane zawarte we wniosku są kompletne i zgodne z prawdą. Znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności gospodarczej w charakterze dostawcy świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku określone w ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2003, z późn. zm.).”, a także klauzulę o następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”, która zastępuje pouczenie organu uprawnionego do odebrania oświadczenia o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.

5. KNF dokonuje wpisu dostawcy świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku w terminie 3 miesięcy od dnia wpływu do KNF wniosku o wpis lub jego uzupełnienia, wraz z oświadczeniem, o którym mowa w ust. 4 pkt 4.

6. Za dzień rozpoczęcia działalności w charakterze dostawcy świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku uważa się dzień dokonania wpisu do rejestru dostawców świadczących wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku.

7. KNF wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru dostawców świadczących wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku.

8. Dostawca świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku zawiadamia KNF o zamiarze zakończenia działalności gospodarczej lub działalności w charakterze dostawcy świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku, wskazując termin zakończenia działalności.

9. Dostawca świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku jest obowiązany do informowania KNF o liczbie użytkowników, dla których świadczył usługę dostępu do informacji o rachunku, oraz liczbie rachunków, do których zapewnił dostęp w okresie poprzedniego roku kalendarzowego, w terminie do dnia 31 stycznia roku następnego.

Art. 117c. 1. Dostawcy świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku są obowiązani do wnoszenia wpłat na pokrycie kosztów nadzoru w kwocie stanowiącej iloczyn liczby użytkowników, dla których dany dostawca świadczył usługę dostępu do informacji o rachunku w okresie poprzedniego roku kalendarzowego, kwoty 1 zł i stawki nieprzekraczającej 15%.

2. Należności z tytułu wpłat, o których mowa w ust. 1, podlegają egzekucji w trybie przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:

1) terminy uiszczania, wysokość i sposób obliczania wpłat, o których mowa w ust. 1,

2) sposób i terminy rozliczenia należności z tytułu wpłat, o których mowa w ust. 1

– uwzględniając konieczność zapewnienia skuteczności sprawowanego nadzoru oraz mając na uwadze, aby wysokość wpłat na pokrycie kosztów nadzoru nie wpływała w istotny sposób na zwiększenie kosztów działalności podmiotów obowiązanych do ich uiszczenia.

Art. 117d. 1. Działalność w zakresie usług płatniczych prowadzona przez dostawców świadczących wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku podlega nadzorowi sprawowanemu przez KNF w zakresie i na zasadach określonych w ustawie oraz w ustawie o nadzorze nad rynkiem finansowym.

2. Celem nadzoru nad dostawcami świadczącymi wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku jest zapewnienie zgodności ich działalności z przepisami ustawy, a także ochrona interesów użytkowników.

3. Do nadzoru nad dostawcami świadczącymi wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku przepisy art. 100, art. 101, art. 102 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2, art. 103, art. 106 ust. 1 i art. 112 stosuje się odpowiednio.

4. W ramach nadzoru KNF może wydawać dostawcom świadczącym wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku zalecenia w zakresie:

1) zapewnienia zgodności ich działalności z przepisami ustawy;

2) podjęcia środków koniecznych do zapobieżenia naruszeniom interesów użytkowników.

5. W razie stwierdzenia, że dostawca świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku nie wykonuje obowiązku udzielenia informacji, o którym mowa w art. 102 ust. 1 pkt 1, albo wykonuje ten obowiązek nieprawidłowo, nie wykonał w wyznaczonym terminie zaleceń, o których mowa w ust. 4, utrudnia albo uniemożliwia przeprowadzenie kontroli, o której mowa w art. 103, a także gdy działalność dostawcy świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku jest wykonywana z naruszeniem przepisów prawa albo stwarza zagrożenie dla interesów użytkowników, KNF może zastosować środki określone w art. 105 ust. 1 pkt 1–3.

6. W przypadkach, o których mowa w ust. 5, KNF może także:

1) nałożyć na osobę zarządzającą bezpośrednio odpowiedzialną za stwierdzone nieprawidłowości karę pieniężną do wysokości trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia brutto tej osoby, wyliczonego na podstawie średniego wynagrodzenia brutto za 3 miesiące poprzedzające miesiąc, w którym nałożono karę;

2) nałożyć na dostawcę świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku karę pieniężną w wysokości do 500 000 zł.

7. KNF może wydać decyzję o zakazie wykonywania działalności w charakterze dostawcy świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku, w przypadku gdy:

1) oświadczenie, o którym mowa w art. 117b ust. 4 pkt 4, zostało złożone niezgodnie ze stanem faktycznym;

2) stwierdzi rażące naruszenie warunków wymaganych prawem do prowadzenia działalności w charakterze dostawcy świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku lub wynikających z przepisów ustawy obowiązków związanych z prowadzeniem działalności w charakterze dostawcy świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku.

8. W przypadku niewykonania zalecenia lub nakazu, o których mowa w art. 106 ust. 1, KNF może:

1) nałożyć kary pieniężne, o których mowa w ust. 6;

2) wydać decyzję, o której mowa w ust. 7.

9. Decyzja, o której mowa w ust. 7, podlega natychmiastowemu wykonaniu.

10. Do nakładania kar, o których mowa w ust. 6 i 8 pkt 1, przepisy art. 105 ust. 2, 4 i 5 oraz art. 116 stosuje się odpowiednio.

Art. 117e. Do dostawców świadczących wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku stosuje się odpowiednio przepisy art. 18, art. 23, art. 27, art. 42, art. 59s, art. 64a ust. 2, 3 i 3a, art. 94, art. 98a, art. 98b, art. 99, art. 104, art. 105 ust. 1 pkt 1–4 i 6, art. 106 ust. 2 pkt 1 i ust. 3, art. 107–111, art. 116 i art. 117 oraz przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 64a ust. 5.

DZIAŁ VIB

Małe instytucje płatnicze

Art. 117f. 1. Działalność w zakresie usług płatniczych w charakterze małej instytucji płatniczej jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.

2. Działalność, o której mowa w ust. 1, może być wykonywana wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Średnia całkowitej kwoty transakcji płatniczych z poprzednich 12 miesięcy wykonanych przez małą instytucję płatniczą, w tym przez agentów, za pośrednictwem których świadczy ona usługi płatnicze, nie może przekraczać kwoty stanowiącej równowartość 1 500 000 euro miesięcznie.

4. Przy ustalaniu średniej, o której mowa w ust. 3, całkowitą kwotę transakcji płatniczych za dany miesiąc oblicza się przy zastosowaniu kursu średniego ogłaszanego przez NBP, obowiązującego w ostatnim dniu miesiąca poprzedzającego ten miesiąc.

5. Mała instytucja płatnicza może prowadzić działalność gospodarczą inną niż świadczenie usług płatniczych oraz działalność, o której mowa w art. 74 ust. 1 pkt 1 i ust. 3.

6. Do świadczenia przez małą instytucję płatniczą usługi przeliczenia waluty w ramach wykonania transakcji płatniczej przepis art. 74 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 117g. 1. Działalność w zakresie usług płatniczych w charakterze małej instytucji płatniczej może być wykonywana po uzyskaniu wpisu do rejestru małych instytucji płatniczych.

2. Rejestr małych instytucji płatniczych jest rejestrem działalności regulowanej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, dla działalności, o której mowa w art. 117f ust. 1.

Art. 117h. 1. Działalność w charakterze małej instytucji płatniczej może być wykonywana, jeżeli:

1) mała instytucja płatnicza posiada rozwiązania organizacyjne pozwalające na:

a) wyliczenie całkowitej miesięcznej kwoty transakcji płatniczych,

b) wykonanie obowiązków związanych z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu zgodnie z ustawą o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy;

2) osoba zarządzająca małą instytucją płatniczą nie została prawomocnie skazana za przestępstwo przeciwko wymiarowi sprawiedliwości, przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu, przestępstwo przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstwo, o którym mowa w art. 165a Kodeksu karnego, przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej lub przestępstwo skarbowe.

2. Mała instytucja płatnicza jest obowiązana posiadać:

1) program działalności i plan finansowy na okres pierwszych 12 miesięcy działalności, uwzględniający wymóg określony w art. 117f ust. 3;

2) aktualną procedurę zarządzania ryzykiem, na które może być narażona.

3. Mała instytucja płatnicza świadcząca usługę, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1, może przechowywać środki pieniężne użytkowników na rachunkach płatniczych użytkowników, przy czym łączna wysokość środków przyjętych dla jednego użytkownika w każdym czasie nie może przekroczyć równowartości w walucie polskiej 2000 euro.

4. Do małych instytucji płatniczych stosuje się odpowiednio przepisy art. 73 i art. 75.

5. Do obliczania limitu, o którym mowa w ust. 3, przepis art. 117f ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Art. 117i. Mała instytucja płatnicza może świadczyć usługi płatnicze za pośrednictwem agenta oraz powierzyć innemu przedsiębiorcy wykonywanie określonych czynności operacyjnych związanych ze świadczeniem usług płatniczych. Przepisy art. 84–90 stosuje się odpowiednio.

Art. 117j. 1. Wpis do rejestru małych instytucji płatniczych następuje na pisemny wniosek przedsiębiorcy zawierający dane, o których mowa w art. 136d pkt 2–4.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:

1) wykaz usług płatniczych, które mała instytucja płatnicza zamierza świadczyć, wraz z przedstawieniem tych usług w formie schematu graficznego z opisem tych usług oraz wskazaniem, do którego z rodzajów usług określonych w art. 3 ust. 1 pkt 1–6 należą te usługi;

2) oświadczenie wnioskodawcy o następującej treści: „Oświadczam, że dane zawarte we wniosku są kompletne i zgodne z prawdą. Znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności gospodarczej w charakterze małej instytucji płatniczej, określone w ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2003, z późn. zm.).”, a także klauzulę o następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”, która zastępuje pouczenie organu uprawnionego do odebrania oświadczenia o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.

Art. 117k. 1. KNF dokonuje wpisu małej instytucji płatniczej w terminie 3 miesięcy od dnia wpływu do KNF wniosku o wpis lub jego uzupełnienia, wraz z oświadczeniem, o którym mowa w art. 117j ust. 2 pkt 2.

2. Za dzień rozpoczęcia działalności w charakterze małej instytucji płatniczej uważa się dzień dokonania wpisu do rejestru małych instytucji płatniczych.

3. KNF wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru małych instytucji płatniczych.

Art. 117l. Mała instytucja płatnicza przechowuje dokumenty niezbędne do wykazania spełniania warunków wymaganych do wykonywania działalności przez okres co najmniej 5 lat od dnia ich wytworzenia lub otrzymania.

Art. 117m. Mała instytucja płatnicza zawiadamia KNF o zamiarze zakończenia działalności gospodarczej lub działalności w charakterze małej instytucji płatniczej, wskazując termin zakończenia działalności.

Art. 117n. KNF wykreśla wpis małej instytucji płatniczej z rejestru małych instytucji płatniczych w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 117m, a także po uzyskaniu informacji o zgonie przedsiębiorcy. Wykreślenie następuje także po uzyskaniu informacji z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo Krajowego Rejestru Sądowego o wykreśleniu przedsiębiorcy.

Art. 117o. Mała instytucja płatnicza chroni środki pieniężne otrzymane od użytkowników, w tym środki otrzymane za pośrednictwem agentów lub innego dostawcy w celu wykonania transakcji płatniczych. Przepisy art. 78 i art. 80 oraz przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 79 stosuje się odpowiednio.

Art. 117p. 1. Mała instytucja płatnicza zgłasza KNF:

1) przekroczenie poziomu 1 500 000 euro:

a) całkowitej kwoty transakcji płatniczych w danym miesiącu, w tym wykonanych przez agentów, za pośrednictwem których mała instytucja płatnicza świadczy usługi płatnicze,

b) średniej miesięcznej kwoty transakcji płatniczych za każdy okres ostatnich 3 miesięcy i ostatnich 12 miesięcy, w tym wykonywanych przez agentów, za pośrednictwem których mała instytucja płatnicza świadczy usługi płatnicze;

2) wszczęcie postępowania karnego w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 117h ust. 1 pkt 2, lub postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe przeciwko osobie zarządzającej.

2. Do obliczania kwoty transakcji płatniczych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, przepis art. 117f ust. 4 stosuje się odpowiednio.

3. Zgłoszenia, o których mowa w ust. 1, dokonuje się w terminie 14 dni od dnia:

1) upływu okresów, o których mowa w ust. 1 pkt 1;

2) powzięcia przez małą instytucję płatniczą wiadomości o wszczęciu postępowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.

4. W przypadku naruszenia obowiązku, o którym mowa w ust. 1, KNF może, w drodze decyzji, nałożyć na małą instytucję płatniczą karę pieniężną w wysokości nieprzekraczającej 1000 zł za każdy dzień opóźnienia, nie większej jednak niż 250 000 zł. Przepisy art. 105 ust. 2, 4 i 5 oraz art. 116 stosuje się odpowiednio.

Art. 117q. 1. W przypadku przekroczenia średniej całkowitej kwoty transakcji płatniczych, o której mowa w art. 117f ust. 3, mała instytucja płatnicza, niezależnie od obowiązku zgłoszenia, o którym mowa w art. 117p ust. 1 pkt 1 lit. b:

1) dostosowuje rozmiar prowadzonej działalności w zakresie usług płatniczych do wymogu, o którym mowa w art. 117f ust. 3, albo

2) składa wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 60 ust. 1

– w terminie 30 dni od końca okresu, w którym nastąpiło przekroczenie.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, do czasu rozpoznania wniosku przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się. W przypadku odmowy wydania zezwolenia albo umorzenia postępowania termin określony w tym przepisie biegnie od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.

Art. 117r. 1. Mała instytucja płatnicza przekazuje KNF:

1) informacje o łącznej wartości i liczbie transakcji płatniczych wykonanych, w tym przez jej agentów, w danym:

a) kwartale – w terminie do ostatniego dnia miesiąca następującego po miesiącu kończącym dany kwartał,

b) roku – w terminie do dnia 31 stycznia roku następującego po danym roku,

c) miesiącu w okresie, o którym mowa w art. 117q ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 zdanie drugie – w terminie do piętnastego dnia miesiąca następującego po danym miesiącu;

2) roczne sprawozdanie finansowe wraz z odpisem uchwały albo postanowienia organu zatwierdzającego o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego – w terminie 15 dni od dnia zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego przez organ zatwierdzający, jeżeli takie sprawozdanie sporządza.

2. Przepisy ust. 1 pkt 1 lit. a i b oraz pkt 2 stosuje się także w przypadku, gdy mała instytucja płatnicza, w tym także przez swoich agentów, w danym okresie nie wykonała żadnej transakcji płatniczej, z wyjątkiem przypadku, gdy osoba prowadząca działalność gospodarczą w charakterze małej instytucji płatniczej w danym okresie miała zawieszoną działalność gospodarczą.

3. KNF informuje Komisję Europejską o liczbie małych instytucji płatniczych oraz całkowitej kwocie transakcji płatniczych wykonanych w danym roku przez małe instytucje płatnicze, w tym przez ich agentów.

Art. 117s. 1. Działalność w zakresie usług płatniczych prowadzona przez małe instytucje płatnicze podlega nadzorowi sprawowanemu przez KNF w zakresie i na zasadach określonych w ustawie oraz w ustawie o nadzorze nad rynkiem finansowym.

2. Celem nadzoru nad małymi instytucjami płatniczymi jest zapewnienie zgodności działalności małych instytucji płatniczych z przepisami ustawy i rozporządzenia (UE) 2015/751, a także ochrona interesów użytkowników.

3. Do nadzoru nad małymi instytucjami płatniczymi przepisy art. 100, art. 101, art. 102 ust. 1 pkt 1, 2 i 5 oraz ust. 2, art. 103, art. 106 ust. 1 i art. 112 stosuje się odpowiednio.

4. W ramach nadzoru KNF może wydawać małym instytucjom płatniczym zalecenia w zakresie:

1) zapewnienia zgodności działalności małej instytucji płatniczej z przepisami ustawy, rozporządzenia (UE) 2015/751 oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 260/2012 z dnia 14 marca 2012 r. ustanawiającego wymogi techniczne i handlowe w odniesieniu do poleceń przelewu i poleceń zapłaty w euro oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 924/2009;

2) zastosowania środków koniecznych do zapobieżenia naruszeniom interesów użytkowników.

5. W razie stwierdzenia, że mała instytucja płatnicza nie wykonuje obowiązku udzielenia informacji, o którym mowa w art. 102 ust. 1 pkt 1, lub obowiązku przekazywania danych, o którym mowa w art. 102 ust. 1 pkt 2, albo wykonuje je nieprawidłowo, nie wykonała w wyznaczonym terminie zaleceń, o których mowa w ust. 4, lub nakazu, o którym mowa w art. 102 ust. 1 pkt 5, utrudnia albo uniemożliwia przeprowadzenie kontroli, o której mowa w art. 103, a także gdy działalność małej instytucji płatniczej jest wykonywana z naruszeniem prawa albo stwarza zagrożenie dla interesów użytkowników, KNF może zastosować środki określone w art. 105 ust. 1 pkt 1–3.

6. W przypadkach, o których mowa w ust. 5, KNF może także:

1) nałożyć na osobę zarządzającą bezpośrednio odpowiedzialną za stwierdzone nieprawidłowości karę pieniężną do wysokości trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia brutto tej osoby, wyliczonego na podstawie średniego wynagrodzenia brutto za 3 miesiące poprzedzające miesiąc, w którym nałożono karę;

2) nałożyć na małą instytucję płatniczą karę pieniężną w wysokości do 500 000 zł.

7. KNF może wydać decyzję o zakazie wykonywania działalności w charakterze małej instytucji płatniczej, w przypadku gdy:

1) oświadczenie, o którym mowa w art. 117j ust. 2 pkt 2, zostało złożone niezgodnie ze stanem faktycznym;

2) stwierdzi rażące naruszenie warunków wymaganych prawem do prowadzenia działalności w charakterze małej instytucji płatniczej lub wynikających z przepisów ustawy obowiązków związanych z prowadzeniem działalności w charakterze małej instytucji płatniczej.

8. W przypadku niewykonania zalecenia lub nakazu, o których mowa w art. 106 ust. 1, KNF może:

1) nałożyć kary pieniężne, o których mowa w ust. 6;

2) wydać decyzję, o której mowa w ust. 7.

9. Decyzja, o której mowa w ust. 7, podlega natychmiastowemu wykonaniu.

10. Do nakładania kar, o których mowa w ust. 6 i 8 pkt 1, przepisy art. 105 ust. 2, 4 i 5 oraz art. 116 stosuje się odpowiednio.

Art. 117t. Jeżeli działalność hybrydowej małej instytucji płatniczej w zakresie niepolegającym na świadczeniu usług płatniczych narusza lub może naruszać stabilność finansową tej instytucji lub mogłaby ograniczać możliwość sprawowania nadzoru, KNF może, w drodze decyzji, nakazać hybrydowej małej instytucji płatniczej prawne i organizacyjne wyodrębnienie działalności w zakresie usług płatniczych przez utworzenie nowego podmiotu, który będzie prowadził tę działalność. Przepisy art. 68 ust. 2–11 stosuje się odpowiednio.

Art. 117u. 1. Mała instytucja płatnicza jest obowiązana do wnoszenia wpłat na pokrycie kosztów nadzoru w kwocie stanowiącej iloczyn całkowitej kwoty transakcji płatniczych wykonanych przez małą instytucję płatniczą, w tym przez jej agentów, i stawki nieprzekraczającej 0,025%.

2. Należności z tytułu wpłat, o których mowa w ust. 1, podlegają egzekucji w trybie przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:

1) terminy uiszczania, wysokość i sposób obliczania wpłat, o których mowa w ust. 1,

2) sposób i terminy rozliczenia należności z tytułu wpłat, o których mowa w ust. 1

– uwzględniając konieczność zapewnienia skuteczności sprawowanego nadzoru oraz mając na uwadze, aby wysokość wpłat na pokrycie kosztów nadzoru nie wpływała w istotny sposób na zwiększenie kosztów działalności podmiotów obowiązanych do ich uiszczenia.”;

89) w art. 119a ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się oświadczenie wnioskodawcy o następującej treści: „Oświadczam, że dane zawarte we wniosku są kompletne i zgodne z prawdą. Znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności gospodarczej w charakterze biura usług płatniczych określone w ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2003, z późn. zm.).”. Składający oświadczenie zawiera w nim klauzulę o następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu uprawnionego do odebrania oświadczenia o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”;

90) art. 119b otrzymuje brzmienie:

„Art. 119b. Osoba zarządzająca biurem usług płatniczych nie może być osobą prawomocnie skazaną za przestępstwo przeciwko wymiarowi sprawiedliwości, przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu, przestępstwo przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstwo, o którym mowa w art. 165a Kodeksu karnego, przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej lub przestępstwo skarbowe.”;

91) art. 127 otrzymuje brzmienie:

„Art. 127. 1. W przypadku przekroczenia średniej całkowitej kwoty transakcji płatniczych, o której mowa w art. 118 ust. 3, biuro usług płatniczych, niezależnie od obowiązku dokonania zgłoszenia, o którym mowa w art. 126 ust. 1 pkt 1 lit. b:

1) dostosowuje rozmiar prowadzonej działalności w zakresie usług płatniczych do wymogu, o którym mowa w art. 118 ust. 3, albo

2) składa wniosek o dokonanie wpisu do rejestru małych instytucji płatniczych, o którym mowa w art. 117j ust. 1, albo

3) składa wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 60 ust. 1

– w terminie 30 dni od dnia zakończenia okresu, w którym nastąpiło przekroczenie.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 albo 3, do czasu rozpoznania wniosku przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się. W przypadku odmowy wpisu do rejestru małych instytucji płatniczych, odmowy wydania zezwolenia albo umorzenia postępowania termin ten biegnie od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.”;

92) w art. 128 w ust. 1 w pkt 3 po wyrazach „art. 127 ust. 1” dodaje się wyrazy „pkt 1”;

93) w art. 131 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy zakończenie działalności jest następstwem wydania decyzji, o której mowa w art. 74c ust. 3 lub 4 ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych, lub ogłoszenia upadłości.”;

94) w art. 132b ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2. Przepisy art. 64 ust. 1 pkt 2–10 i art. 64a ust. 1–4 oraz przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 64a ust. 5 stosuje się odpowiednio, z tym że system zarządzania ryzykiem i kontroli wewnętrznej, o którym mowa w art. 64 ust. 1 pkt 3, zawiera ponadto opis zasad postępowania ze środkami pieniężnymi otrzymywanymi w zamian za wydany pieniądz elektroniczny zgodnie z art. 132n i opis procedur rozpatrywania skarg posiadaczy pieniądza elektronicznego.

3. Do odmowy wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 132a ust. 1, zmiany zakresu usług płatniczych określonych w zezwoleniu, wygaśnięcia zezwolenia w związku z nieprowadzeniem albo nierozpoczęciem działalności objętej tym zezwoleniem oraz do cofnięcia zezwolenia, a także do postępowania w sprawie wydania, zmiany, wygaśnięcia i cofnięcia zezwolenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 61a–63, art. 65–67, art. 69, art. 70 i art. 142a.”;

95) w art. 132f po ust. 5 dodaje się ust. 5a–5d w brzmieniu:

„5a. Jeżeli podmiot, o którym mowa w art. 132c ust. 1, nabył lub objął akcje lub prawa z akcji, o których mowa w art. 132c ust. 1, i nie dochowuje podjętego zobowiązania, o którym mowa w art. 132d ust. 1 pkt 9, KNF może, w drodze decyzji, nałożyć na ten podmiot karę pieniężną do wysokości odpowiadającej wartości tych akcji lub praw z akcji. Wartość akcji lub praw z akcji ustalana jest na dzień ich nabycia albo objęcia według wartości godziwej, o której mowa w ustawie o rachunkowości.

5b. Decyzja, o której mowa w ust. 5a, jest natychmiast wykonalna.

5c. KNF może określić w decyzji, o której mowa w ust. 5a, że kara pieniężna jest płatna w miesięcznych ratach.

5d. Jeżeli podmiot, o którym mowa w art. 132c ust. 1, wypełni zobowiązanie, o którym mowa w art. 132d ust. 1 pkt 9, przed upływem terminu wskazanego w decyzji, o której mowa w ust. 5a, KNF wydaje decyzję o umorzeniu kary pieniężnej, o której mowa w ust. 5a:

1) w całości albo

2) w części odpowiadającej niezapłaconym przyszłym ratom – w przypadku określonym w ust. 5c.”;

96) po art. 132f dodaje się art. 132fa w brzmieniu:

„Art. 132fa. W przypadku zaległej kary pieniężnej, o której mowa w art. 132f ust. 5 lub 5a, KNF może nakazać krajowej instytucji pieniądza elektronicznego, której akcjonariuszem jest podmiot, na który została nałożona kara, przekazanie na poczet zaległej kary wraz z odsetkami wszelkich płatności dokonywanych przez krajową instytucję pieniądza elektronicznego na rzecz tego akcjonariusza, w kwocie odpowiadającej tej karze wraz z odsetkami.”;

97) w art. 132m ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. W przypadku gdy krajowa instytucja pieniądza elektronicznego udziela kredytów płatniczych, o których mowa w art. 74 ust. 3, wymóg określony w ust. 2 zwiększa się o 5% średniej stanów należności na koniec każdego miesiąca z tytułu kredytów płatniczych udzielonych w ciągu ostatniego roku obrotowego.”;

98) w art. 132x w ust. 2 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:

„Przepisy art. 92 ust. 2–6 oraz art. 93–94a stosuje się odpowiednio.”;

99) w art. 132y zdanie drugie otrzymuje brzmienie:

„Przepisy art. 97 stosuje się odpowiednio.”;

100) w art. 132zu dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Dokumenty i informacje, o których mowa w art. 132zn ust. 3 i 4, art. 132zo ust. 2 zdanie drugie i art. 132zq ust. 4 i 5, oraz dokumenty i informacje dołączane w przypadku, o którym mowa w art. 132zo ust. 3, mogą być przekazane w języku angielskim. W takim przypadku czynności, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. z 2018 r. poz. 931), mogą być dokonywane w języku polskim lub angielskim.”;

101) w art. 133 w ust. 3 w pkt 5 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 6–9 w brzmieniu:

„6) rejestru dostawców świadczących wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku, obejmującego również ich agentów i oddziały, jeżeli świadczą usługi płatnicze w państwie członkowskim innym niż ich macierzyste państwo członkowskie;

7) rejestru małych instytucji płatniczych, obejmującego również ich agentów;

8) rejestru podmiotów wykonujących działalność określoną w art. 6 pkt 11 lit. a lub b, do których ma zastosowanie przepis art. 6c ust. 1, zawierającego informacje przekazane w powiadomieniu, o którym mowa w art. 6c ust. 1, stanowiące opis oferowanych usług;

9) rejestru podmiotów prowadzących działalność określoną w art. 6 pkt 12, zawierającego informacje przekazane w powiadomieniu, o którym mowa w art. 6d ust. 1, stanowiące opis oferowanych usług.”;

102) w art. 134:

a) w pkt 5 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:

„dane dotyczące oddziałów krajowej instytucji płatniczej utworzonych w państwie członkowskim innym niż Rzeczpospolita Polska, obejmujące:”,

b) w pkt 6 lit. b otrzymuje brzmienie:

„b) wskazane w pkt 4 lub 5 dane dotyczące podmiotu, za pośrednictwem którego krajowa instytucja płatnicza świadczy usługi płatnicze w innym państwie członkowskim, lub informację o świadczeniu takich usług transgranicznie,”;

103) w art. 136 w pkt 2 w lit. c średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. d w brzmieniu:

„d) wskazanie świadczonej usługi płatniczej;”;

104) po art. 136b dodaje się art. 136c–136f w brzmieniu:

„Art. 136c. Rejestr dostawców świadczących wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku zawiera:

1) numer wpisu do rejestru;

2) dane dotyczące dostawcy świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku, obejmujące:

a) imię i nazwisko albo nazwę (firmę),

b) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile dostawca świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku taki numer posiada, oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP),

c) miejsce zamieszkania i adres albo siedzibę i adres oraz adres głównego miejsca wykonywania działalności,

d) wskazanie świadczonej usługi płatniczej;

3) dane dotyczące agentów dostawcy świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku wykonujących działalność agencyjną w zakresie świadczenia usług płatniczych, obejmujące:

a) imię i nazwisko albo nazwę (firmę) agenta,

b) miejsce zamieszkania i adres albo siedzibę i adres oraz adres głównego miejsca wykonywania działalności agenta;

4) dane dotyczące oddziałów dostawcy świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku, obejmujące:

a) nazwę (firmę) oddziału,

b) adres oddziału;

5) dane dotyczące świadczenia przez dostawcę świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku usług płatniczych w innym państwie członkowskim, obejmujące:

a) wykaz państw członkowskich, w których dostawca świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku świadczy usługi płatnicze,

b) wskazane w pkt 3 lub 4 dane dotyczące podmiotu, za pośrednictwem którego dostawca świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku świadczy usługi płatnicze w innym państwie członkowskim,

c) wskazanie świadczonej usługi płatniczej.

Art. 136d. Rejestr małych instytucji płatniczych zawiera:

1) numer wpisu do rejestru;

2) dane dotyczące małej instytucji płatniczej, obejmujące:

a) imię i nazwisko albo nazwę (firmę),

b) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile mała instytucja płatnicza taki numer posiada, oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP),

c) miejsce zamieszkania i adres albo siedzibę i adres oraz adres głównego miejsca wykonywania działalności,

d) wykaz usług płatniczych, o którym mowa w art. 117j ust. 2 pkt 1;

3) dane dotyczące agentów małej instytucji płatniczej, obejmujące:

a) imię i nazwisko albo nazwę (firmę) agenta,

b) miejsce zamieszkania i adres albo siedzibę i adres oraz adres głównego miejsca wykonywania działalności agenta;

4) dane dotyczące oddziałów małej instytucji płatniczej, obejmujące:

a) nazwę (firmę) oddziału,

b) adres oddziału.

Art. 136e. Rejestr podmiotów wykonujących działalność określoną w art. 6 pkt 11 lit. a lub b, do których ma zastosowanie przepis art. 6c ust. 1, zawiera:

1) numer wpisu do rejestru;

2) dane dotyczące podmiotu, obejmujące:

a) imię i nazwisko albo nazwę (firmę),

b) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile podmiot taki numer posiada, oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP),

c) miejsce zamieszkania i adres albo siedzibę i adres oraz adres głównego miejsca wykonywania działalności,

d) informacje przekazane w powiadomieniu, o którym mowa w art. 6c ust. 1, obejmujące opis oferowanych usług oraz wskazanie wyłączenia określonego w art. 6 pkt 11 lit. a lub b.

Art. 136f. Rejestr podmiotów prowadzących działalność określoną w art. 6 pkt 12 zawiera:

1) numer wpisu do rejestru;

2) dane dotyczące podmiotu, obejmujące:

a) imię i nazwisko albo nazwę (firmę),

b) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile podmiot taki numer posiada, oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP),

c) miejsce zamieszkania i adres albo siedzibę i adres oraz adres głównego miejsca wykonywania działalności,

d) informacje przekazane w powiadomieniu, o którym mowa w art. 6d ust. 1, obejmujące opis oferowanych usług oraz wskazanie wyłączenia określonego w art. 6 pkt 12.”;

105) w art. 137 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Po wykreśleniu podmiotu z rejestru pozostawia się w rejestrze informację o dokonaniu takiego wykreślenia poprzez zamieszczenie przy nazwie takiego podmiotu adnotacji „Wykreślony”.”;

106) w art. 138 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Wpis do rejestru na wniosek podmiotów, o których mowa w ust. 1, jest dokonywany w terminie 30 dni od dnia wpływu wniosku o dokonanie wpisu, z wyłączeniem przypadków, gdy przepisy ustawy przewidują odrębny termin dokonania wpisu.”;

107) w art. 139 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Krajowe instytucje płatnicze, małe instytucje płatnicze, dostawcy świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku, biura usług płatniczych, kasy oszczędnościowo-kredytowe, krajowe instytucje pieniądza elektronicznego, oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego, podmioty wykonujące działalność określoną w art. 6 pkt 11 lit. a lub b, do których ma zastosowanie przepis art. 6c ust. 1, oraz podmioty prowadzące działalność określoną w art. 6 pkt 12 są obowiązane zapewnić zgodność danych wpisanych do rejestru ze stanem faktycznym.”;

108) w art. 142:

a) w ust. 1 w pkt 4 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 5–8 w brzmieniu:

„5) zakończenia przez podmiot wykonujący działalność określoną w art. 6 pkt 11 lit. a lub b działalności gospodarczej lub działalności określonej w art. 6 pkt 11 lit. a lub b, na podstawie zawiadomienia, o którym mowa w art. 6c ust. 8, nie wcześniej niż z dniem wskazanym w tym zawiadomieniu;

6) zakończenia przez podmiot wykonujący działalność określoną w art. 6 pkt 12 działalności gospodarczej lub działalności określonej w art. 6 pkt 12, na podstawie zawiadomienia, o którym mowa w art. 6d ust. 8, nie wcześniej niż z dniem wskazanym w tym zawiadomieniu;

7) zakończenia przez małą instytucję płatniczą działalności gospodarczej lub działalności w charakterze małej instytucji płatniczej, na podstawie zawiadomienia, o którym mowa w art. 117m, nie wcześniej niż z dniem wskazanym w tym zawiadomieniu;

8) zakończenia przez dostawcę świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku działalności gospodarczej lub działalności w charakterze dostawcy świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku, na podstawie zawiadomienia, o którym mowa w art. 117b ust. 8, nie wcześniej niż z dniem wskazanym w tym zawiadomieniu.”,

b) po ust. 1b dodaje się ust. 1c w brzmieniu:

„1c. Przepisy ust. 1a i 1b stosuje się odpowiednio do dostawcy świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku oraz małej instytucji płatniczej.”;

109) po art. 142 dodaje się art. 142a i art. 142b w brzmieniu:

„Art. 142a. 1. KNF niezwłocznie powiadamia EUNB o informacjach wpisywanych do rejestru, w tym o przypadkach wykreślenia z rejestru, wraz z podaniem przyczyn wykreślenia.

2. KNF zapewnia prawidłowość oraz bieżącą aktualizację informacji przekazywanych EUNB.

Art. 142b. 1. KNF udostępnia na swojej stronie internetowej informacje o unijnych instytucjach płatniczych oraz unijnych instytucjach pieniądza elektronicznego, które zgłosiły zamiar świadczenia usług płatniczych lub prowadzenia działalności związanej z wydawaniem pieniądza elektronicznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, obejmujące:

1) dane dotyczące unijnej instytucji płatniczej lub unijnej instytucji pieniądza elektronicznego, obejmujące:

a) nazwę (firmę),

b) siedzibę i adres;

2) numer albo inne oznaczenie udzielonego unijnej instytucji płatniczej lub unijnej instytucji pieniądza elektronicznego przez właściwy organ nadzorczy macierzystego państwa członkowskiego zezwolenia, o ile taki numer lub takie oznaczenie zostały nadane;

3) wykaz usług płatniczych, jakie unijna instytucja płatnicza lub unijna instytucja pieniądza elektronicznego zamierzają świadczyć w ramach działalności transgranicznej, lub informację o zamiarze prowadzenia działalności związanej z wydawaniem pieniądza elektronicznego;

4) dane dotyczące oddziału, obejmujące:

a) nazwę (firmę) oddziału,

b) adres oddziału;

5) dane dotyczące agentów unijnej instytucji płatniczej lub unijnej instytucji pieniądza elektronicznego, obejmujące:

a) imię i nazwisko albo nazwę (firmę) agenta,

b) siedzibę i adres albo adres głównego miejsca wykonywania działalności agenta.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1, są na bieżąco aktualizowane.”;

110) w art. 144:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. W przypadku gdy zlecenie płatnicze jest składane bezpośrednio przez płatnika, dostawca ponosi wobec płatnika odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie transakcji płatniczej, z zastrzeżeniem art. 44 ust. 2, art. 143 ust. 2 oraz art. 149, chyba że udowodni, że rachunek dostawcy odbiorcy został uznany zgodnie z art. 54.”,

b) w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:

„W odniesieniu do uznania rachunku płatniczego płatnika data waluty nie może być późniejsza od daty obciążenia tą kwotą.”,

c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a–2c w brzmieniu:

„2a. W przypadku gdy zlecenie płatnicze jest składane przez płatnika do dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej, dostawca prowadzący rachunek zwraca płatnikowi kwotę niewykonanej lub nienależycie wykonanej transakcji płatniczej, a w razie potrzeby przywraca obciążony rachunek płatniczy do stanu, jaki istniałby, gdyby nie miało miejsca jej nienależyte wykonanie.

2b. Na dostawcy świadczącym usługę inicjowania transakcji płatniczej spoczywa ciężar udowodnienia, że dostawca prowadzący rachunek otrzymał zlecenie płatnicze zgodnie z art. 49 oraz że – w zakresie jego właściwości – transakcja płatnicza została uwierzytelniona, prawidłowo zapisana i nie miała na nią wpływu awaria techniczna ani innego rodzaju usterka związana z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem transakcji, w tym wykonaniem z opóźnieniem.

2c. Jeżeli dostawca świadczący usługę inicjowania transakcji płatniczej jest odpowiedzialny za niewykonanie lub nienależyte wykonanie transakcji płatniczej, w tym wykonanie z opóźnieniem, niezwłocznie rekompensuje dostawcy prowadzącemu rachunek, na jego wniosek, poniesioną szkodę lub zwraca kwotę zapłaconą w wyniku dokonania zwrotu na rzecz płatnika.”,

d) w ust. 4 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:

„W odniesieniu do uznania rachunku płatniczego odbiorcy data waluty nie może być późniejsza od daty waluty, z którą kwota zostałaby uznana, gdyby transakcja została wykonana zgodnie z art. 59.”,

e) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

„5. W przypadku gdy transakcja płatnicza jest wykonywana z opóźnieniem, dostawca odbiorcy zapewnia, na wniosek dostawcy płatnika działającego w imieniu płatnika, aby data waluty w odniesieniu do uznania rachunku płatniczego odbiorcy nie była późniejsza od daty waluty, z którą kwota zostałaby uznana, gdyby transakcja została wykonana prawidłowo.”;

111) w art. 145:

a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. W przypadku przekazania zlecenia płatniczego z opóźnieniem kwota zlecenia zostaje uznana na rachunku płatniczym odbiorcy z datą waluty nie późniejszą niż data waluty, z którą kwota zostałaby uznana, gdyby transakcja została wykonana prawidłowo. Dostawca płatnika przekazuje dostawcy odbiorcy informację o opóźnieniu w przekazaniu zlecenia płatniczego.”,

b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:

„4a. Kwota, o której mowa w ust. 4, zostaje uznana na rachunku płatniczym odbiorcy z datą waluty nie późniejszą niż data waluty, z którą kwota zostałaby uznana, gdyby transakcja została wykonana prawidłowo.”,

c) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:

„6. Obowiązek, o którym mowa w ust. 5, nie ma zastosowania do dostawcy płatnika, jeżeli dostawca płatnika udowodni, że dostawca odbiorcy otrzymał kwotę danej transakcji płatniczej, nawet jeżeli transakcja płatnicza została wykonana z opóźnieniem. W takim przypadku dostawca odbiorcy uznaje kwotę na rachunku płatniczym odbiorcy z datą waluty nie późniejszą niż data waluty, z którą kwota zostałaby uznana, gdyby transakcja płatnicza została wykonana prawidłowo.”;

112) w art. 146:

a) w ust. 1:

– w pkt 1 średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy „przy czym czynności te są dla płatnika bezpłatne;”,

– w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy „przy czym czynności te są dla odbiorcy bezpłatne.”,

b) w ust. 2 po wyrazie „nienależytego” dodaje się przecinek i wyrazy „w tym opóźnionego,”;

113) w art. 148 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:

„Obejmuje to rekompensatę, w przypadku gdy którykolwiek z dostawców nie zastosuje silnego uwierzytelnienia użytkownika.”;

114) w art. 150 w ust. 2 po wyrazach „ „instytucja płatnicza”,” dodaje się wyrazy „ „mała instytucja płatnicza”,”;

115) w art. 152 w ust. 1 po wyrazach „instytucji płatniczej,” dodaje się wyrazy „małej instytucji płatniczej,”;

116) po art. 153b dodaje się art. 153c w brzmieniu:

„Art. 153c. Kto wbrew obowiązkom, o których mowa w art. 6c ust. 1, nie udziela KNF wymaganych informacji, podlega grzywnie do 500 000 zł.”.

Art. 2. [Ordynacja podatkowa]
W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, 650, 723, 771, 1000 i 1039) w art. 60:

1) § 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Za termin dokonania zapłaty podatku uważa się:

1) przy zapłacie gotówką – dzień wpłacenia kwoty podatku w kasie organu podatkowego lub w kasie podmiotu obsługującego organ podatkowy, lub na rachunek tego organu w banku, w placówce pocztowej w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, w biurze usług płatniczych, w instytucji płatniczej, w małej instytucji płatniczej lub w instytucji pieniądza elektronicznego albo dzień pobrania podatku przez płatnika lub inkasenta;

2) w obrocie bezgotówkowym – dzień obciążenia rachunku bankowego podatnika, rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub rachunku płatniczego podatnika w instytucji płatniczej, w małej instytucji płatniczej lub instytucji pieniądza elektronicznego na podstawie polecenia przelewu, a w przypadku zapłaty za pomocą instrumentu płatniczego innego niż polecenie przelewu, zwanego dalej „innym instrumentem płatniczym” – dzień uzyskania potwierdzenia autoryzacji transakcji płatniczej, o której mowa w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2003, z późn. zm.6)).”;

2) uchyla się § 2a–2c.

Art. 3. [Prawo bankowe]
W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1876, z późn. zm.7)) w art. 105 w ust. 1 po pkt 1f dodaje się pkt 1g i 1h w brzmieniu:

„1g) dostawcom świadczącym usługę inicjowania transakcji płatniczej, o których mowa w art. 2 pkt 4d ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, w zakresie niezbędnym do świadczenia usługi inicjowania transakcji płatniczej;

1h) dostawcom świadczącym usługę dostępu do informacji o rachunku, o których mowa w art. 2 pkt 4e ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, w zakresie niezbędnym do świadczenia usługi dostępu do informacji o rachunku;”.

Art. 4. [Ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu]
W ustawie z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2017 r. poz. 1049 oraz z 2018 r. poz. 650) w art. 2 w pkt 1 lit. e otrzymuje brzmienie:

„e) krajowe instytucje pieniądza elektronicznego, oddziały unijnych instytucji pieniądza elektronicznego, oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego, agentów rozliczeniowych, krajowe instytucje płatnicze, małe instytucje płatnicze, biura usług płatniczych, oddziały unijnych instytucji płatniczych oraz działających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej agentów tych podmiotów w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2003, z późn. zm.8)),”.

Art. 5. [Ustawa o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami]
W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (Dz. U. z 2018 r. poz. 145 i 650) w art. 19a dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:

„2. Dokumenty i informacje, o których mowa w ust. 1, mogą być przekazane w języku angielskim. W takim przypadku czynności, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. z 2018 r. poz. 931), mogą być dokonywane w języku polskim lub angielskim.”.

Art. 6. [Ustawa o nadzorze nad rynkiem finansowym]
W ustawie z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 621, 650 i 685) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1 w ust. 2 w pkt 5 po wyrazach „nadzór nad instytucjami płatniczymi,” dodaje się wyrazy „małymi instytucjami płatniczymi, dostawcami świadczącymi wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku,”;

2) w art. 4 w ust. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:

„3a) podejmowanie działań mających na celu wspieranie rozwoju innowacyjności rynku finansowego;”;

3) po art. 11 dodaje się art. 11a i art. 11b w brzmieniu:

„Art. 11a. 1. Na wniosek podmiotu prowadzącego działalność regulowaną w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2, mającego siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pisemna i ustna komunikacja Komisji z takim podmiotem może odbywać się w języku angielskim. W takim przypadku czynności, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. z 2018 r. poz. 931), mogą być dokonywane w języku polskim lub angielskim.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do postępowań, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, postępowań wyjaśniających, o których mowa w art. 18a ust. 1, oraz do czynności kontrolnych i wizyt nadzorczych, o których mowa w przepisach odrębnych.

Art. 11b. 1. Podmiot wykonujący działalność na podstawie przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2, a także podmiot zamierzający wykonywać taką działalność, mogą złożyć do Komisji wniosek o wydanie interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2, oraz aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie, w ich indywidualnej sprawie (interpretacja Komisji).

2. Wniosek o interpretację Komisji może dotyczyć wyłącznie produktów i usług, które mają na celu rozwój innowacyjności rynku finansowego.

3. Wniosek o interpretację Komisji zawiera wyczerpujący opis stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, którego ma dotyczyć interpretacja Komisji, oraz własne stanowisko podmiotu, o którym mowa w ust. 1, w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, a ponadto:

1) oznaczenie firmy (nazwy) oraz adres siedziby albo miejsca zamieszkania podmiotu;

2) numer identyfikacji podatkowej (NIP);

3) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile podmiot taki numer posiada;

4) adres do korespondencji, w przypadku gdy jest on inny niż adres siedziby albo miejsca zamieszkania podmiotu.

4. Interpretacja Komisji jest wydawana bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o jej wydanie, a w przypadkach szczególnie skomplikowanych – nie później niż w terminie 45 dni od dnia złożenia wniosku. Komisja informuje podmiot, o którym mowa w ust. 1, o tym, że uznaje przypadek za szczególnie skomplikowany.

5. Wniosek o interpretację Komisji podlega opłacie w wysokości 1000 zł. Wniosek nieopłacony pozostawia się bez rozpoznania. Opłata nie podlega zwrotowi.

6. Opłata, o której mowa w ust. 5, stanowi dochód budżetu państwa.

7. Niewydanie interpretacji Komisji w terminach określonych w ust. 4 uznaje się za potwierdzenie stanowiska podmiotu, o którym mowa w ust. 1.

8. Interpretacja Komisji nie jest wiążąca dla podmiotu, o którym mowa w ust. 1, i Komisji, z zastrzeżeniem że działania tego podmiotu w zakresie, w jakim zastosował się do interpretacji Komisji, nie mogą stanowić podstawy do nałożenia przez Komisję sankcji administracyjnej.

9. Interpretacja Komisji powinna zawierać w szczególności:

1) opis zagadnienia, w związku z którym jest dokonywana;

2) ocenę stanowiska podmiotu, o którym mowa w ust. 3, wraz z uzasadnieniem prawnym.

10. Przepisów ust. 1–9 nie stosuje się:

1) w przypadku gdy wniosek dotyczy przepisów, których naruszenie związane jest z odpowiedzialnością karną;

2) w zakresie tych elementów stanu faktycznego, które w dniu złożenia wniosku o interpretację Komisji są przedmiotem toczącego się postępowania przed Komisją lub przed innymi organami, w tym postępowania sądowego lub sądowoadministracyjnego, albo gdy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta.

11. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, występując z wnioskiem o interpretację Komisji, składa oświadczenie, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem w dniu jego złożenia nie są przedmiotem postępowań, o których mowa w ust. 10 pkt 2, prowadzonych w stosunku do niego przed innymi organami.

12. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 11, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie osoby składającej oświadczenie w imieniu podmiotu, o którym mowa w ust. 1, o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.

13. W razie złożenia fałszywego oświadczenia, o którym mowa w ust. 11, interpretacja Komisji nie wywołuje skutków prawnych.”;

4) w art. 12 w ust. 2:

a) w pkt 5 lit. f otrzymuje brzmienie:

„f) wydawania decyzji, o których mowa w art. 72d ust. 6 i 9, art. 132e ust. 1 oraz art. 132f ust. 5a i 5d ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych,”,

b) po pkt 5 dodaje się pkt 5a i 5b w brzmieniu:

„5a) nadzoru nad małymi instytucjami płatniczymi w sprawach:

a) odmowy wpisu małej instytucji płatniczej do rejestru oraz zakazu wykonywania działalności objętej wpisem do rejestru,

b) nakładania kar pieniężnych, o których mowa w art. 117s ust. 6 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych;

5b) nadzoru nad dostawcami świadczącymi wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku w sprawach:

a) odmowy wpisu dostawcy świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku do rejestru oraz zakazu wykonywania działalności objętej wpisem do rejestru,

b) nakładania kar pieniężnych, o których mowa w art. 105 ust. 1 pkt 4, art. 106 ust. 2 pkt 1 oraz art. 117d ust. 6 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych;”.

Art. 7. [Ustawa o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych]
W ustawie z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2065, z późn. zm.9)) w art. 9f w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a i 2b w brzmieniu:

„2a) dostawcom świadczącym usługę inicjowania transakcji płatniczej, o których mowa w art. 2 pkt 4d ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, w zakresie niezbędnym do świadczenia usługi inicjowania transakcji płatniczej;

2b) dostawcom świadczącym usługę dostępu do informacji o rachunku, o których mowa w art. 2 pkt 4e ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, w zakresie niezbędnym do świadczenia usługi dostępu do informacji o rachunku;”.

Art. 8. [Ustawa o kredycie konsumenckim]
W ustawie z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2018 r. poz. 993) w art. 36d pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) umowy o kartę kredytową, o której mowa w art. 2 pkt 34 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2015/751 z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie opłat interchange w odniesieniu do transakcji płatniczych realizowanych w oparciu o kartę (Dz. Urz. UE L 123 z 19.05.2015, str. 1), o ile kredytodawca jest jednocześnie wydawcą karty kredytowej.”.

Art. 9. [Ustawa o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym]
W ustawie z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 2270 i 2486) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2:

a) w pkt 1 w lit. d po wyrazach „klienta instytucji płatniczej,” dodaje się wyrazy „klienta małej instytucji płatniczej, klienta dostawcy świadczącego usługę dostępu do informacji o rachunku, klienta dostawcy świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku,”,

b) w pkt 3 w lit. a po wyrazach „instytucję płatniczą,” dodaje się wyrazy „małą instytucję płatniczą, dostawcę świadczącego usługę dostępu do informacji o rachunku, dostawcę świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku,”;

2) w art. 17 w ust. 1 w pkt 6 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu:

„7) przekazywanie do Komisji Nadzoru Finansowego informacji o liczbie i charakterze skarg wskazujących na naruszenia ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, według stanu na koniec każdego półrocza, w terminie 2 miesięcy po upływie danego półrocza.”;

3) w art. 20 w ust. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 3a i 3b w brzmieniu:

„3a) dostawcy świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku – do wysokości średniej wartości przychodów ogółem w okresie ostatniego roku, w wysokości nie większej niż 0,02% tej średniej;

3b) małe instytucje płatnicze – do wysokości stanowiącej iloczyn całkowitej wartości transakcji płatniczych wykonanych przez małą instytucję płatniczą i stawki nieprzekraczającej 0,0006%;”.

Art. 10. [Ustawa o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw]
W ustawie z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 62) w art. 6:

1) pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) w art. 3 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Do transakcji polecenia zapłaty z tytułu zapłaty faktury między wierzycielem i dłużnikiem będącymi przedsiębiorcami stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 3a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1876, z późn. zm.10)), zwanej dalej „ustawą – Prawo bankowe”.”;”;

2) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:

„1a) w art. 4 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) bank krajowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy – Prawo bankowe;”;”.

Art. 11. [Ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu]
W ustawie z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. poz. 723) w art. 2 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3) krajowe instytucje płatnicze, krajowe instytucje pieniądza elektronicznego, oddziały unijnych instytucji płatniczych, oddziały unijnych i zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego, małe instytucje płatnicze, biura usług płatniczych oraz agenci rozliczeniowi, w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2003, z późn. zm.11));”.

Art. 12. [Termin dostosowania działalności w zakresie usług płatniczych]
Dostawcy usług płatniczych prowadzący w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy działalność w zakresie usług płatniczych są obowiązani, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, dostosować swoją działalność w zakresie usług płatniczych do przepisów ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 13. [Okres prowadzenia działalności na terytorium RP bez zezwolenia]
1. Podmiot prowadzący przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy działalność gospodarczą w zakresie określonym w art. 6 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, może prowadzić tę działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez zezwolenia, o którym mowa w art. 60 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, który w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy złoży wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 60 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, może prowadzić działalność, o której mowa w ust. 1, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez tego zezwolenia do dnia rozpatrzenia wniosku.

Art. 14. [Termin dostosowania działalności w zakresie transakcji płatniczych]
Przedsiębiorcy, którzy w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzą działalność w zakresie określonym w art. 6 pkt 11 lub 12 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, są obowiązani dostosować swoją działalność w zakresie transakcji płatniczych do przepisów ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 15. [Działalność krajowej instytucji płatniczej]
1. Krajowa instytucja płatnicza, która w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług płatniczych w rozumieniu ustawy zmienianej w art. 1, może prowadzić tę działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie dotychczasowego zezwolenia.

2. W terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy krajowa instytucja płatnicza, o której mowa w ust. 1, przedkłada Komisji Nadzoru Finansowego, zwanej dalej „KNF”, dokumenty potwierdzające spełnienie wymogów określonych w dziale IV ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

3. Jeżeli krajowa instytucja płatnicza spełnia wymogi określone w dziale IV ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, KNF, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, informuje tę instytucję o możliwości kontynuowania działalności na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 60 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, oraz o aktualności wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 4 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 1.

4. Jeżeli krajowa instytucja płatnicza nie spełnia wymogów określonych w dziale IV ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, KNF, w terminie 5 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, wydaje zalecenie wykonania wskazanych przez KNF środków niezbędnych do zapewnienia tej zgodności.

5. W przypadku gdy krajowa instytucja płatnicza nie spełnia po upływie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy wymogów określonych w dziale IV ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, KNF cofa zezwolenie.

Art. 16. [Stosowanie przepisów ustawy o usługach płatniczych]
Przepisy art. 85 ust. 2 i art. 92 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się po raz pierwszy do zawiadomień dokonywanych od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 17. [Działalność gospodarcza w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego i świadczenia usług płatniczych]
1. Krajowa instytucja pieniądza elektronicznego oraz oddział zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego, które w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzą działalność gospodarczą w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego i świadczenia usług płatniczych w rozumieniu ustawy zmienianej w art. 1, mogą prowadzić tę działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie dotychczasowych zezwoleń.

2. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy KNF dokona weryfikacji spełniania przez podmioty, o których mowa w ust. 1, wymogów określonych w dziale VIIa ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

3. Jeżeli krajowa instytucja pieniądza elektronicznego lub oddział zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego spełnia wymogi określone w dziale VIIa ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, KNF, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, informuje o możliwości kontynuowania działalności na podstawie zezwolenia, o którym mowa odpowiednio w art. 132a ust. 1 lub w art. 132zh ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, oraz o aktualności wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 4 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 1.

4. Jeżeli krajowa instytucja pieniądza elektronicznego lub oddział zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego nie spełnia wymogów określonych w dziale VIIa ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, KNF, w terminie 5 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, wydaje zalecenie wykonania wskazanych przez KNF środków niezbędnych do zapewnienia tej zgodności.

5. W przypadku gdy krajowa instytucja pieniądza elektronicznego lub oddział zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego nie spełnia po upływie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy wymogów określonych w dziale VIIa ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, KNF cofa zezwolenie.

Art. 18. [Prowadzenie działalności obejmującej usługę polegającą na świadczeniu usługi inicjowania transakcji płatniczej]
Instytucja płatnicza świadcząca usługi płatnicze obejmujące usługę, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 7 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, może prowadzić tę działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie dotychczasowego zezwolenia, jeżeli w terminie do dnia 13 stycznia 2020 r. przekaże KNF dokumenty potwierdzające spełnienie wymogu określonego w art. 64 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Usługę taką uznaje się za usługę płatniczą, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 1. Przy obliczaniu kapitału założycielskiego stosuje się art. 77 ustawy zmienianej w art. 1.
Art. 19. [Wniosek o wpis do rejestru]
1. Podmiot prowadzący w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy działalność gospodarczą w zakresie usługi dostępu do informacji o rachunku może prowadzić tę działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez wpisu, o którym mowa w art. 117b ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, który w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy złoży wniosek o wpis do rejestru, o którym mowa w art. 117b ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, lub wniosek o wydanie zezwolenia na świadczenie usługi płatniczej, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 8 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, albo wniosek o zmianę zezwolenia w celu poszerzenia zakresu świadczonych usług płatniczych o takie usługi, może prowadzić działalność, o której mowa w ust. 1, do dnia rozpatrzenia tego wniosku.

3. W okresie, o którym mowa w ust. 1 lub 2, podmiot, o którym mowa w ust. 1, może świadczyć usługi dostępu do informacji o rachunku w sposób, w jaki były one świadczone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, nie dłużej jednak niż do dnia upływu terminu, o którym mowa w art. 22 ust. 1.

Art. 20. [Działalność gospodarcza w zakresie usługi inicjowania transakcji płatniczej]
1. Podmiot prowadzący w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy działalność gospodarczą w zakresie usługi inicjowania transakcji płatniczej może prowadzić tę działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez zezwolenia, o którym mowa w art. 60 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, który w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy złoży wniosek o wydanie zezwolenia, w tym rozszerzenie istniejącego zezwolenia, na działalność w zakresie usługi inicjowania transakcji płatniczej, może prowadzić działalność, o której mowa w ust. 1, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez tego zezwolenia do dnia rozpatrzenia wniosku.

3. W okresie, o którym mowa w ust. 1 lub 2, podmiot, o którym mowa w ust. 1, może świadczyć usługi inicjowania transakcji płatniczej w sposób, w jaki były one świadczone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, nie dłużej jednak niż do dnia upływu terminu, o którym mowa w art. 22 ust. 1.

Art. 21. [Stosowanie przepisów ustawy o usługach płatniczych]
1. Do postępowań o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności w charakterze krajowej instytucji płatniczej, o którym mowa w art. 60 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

2. Do postępowań o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności w charakterze instytucji pieniądza elektronicznego, o którym mowa w art. 132a ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

3. Do postępowań prowadzonych w związku ze złożeniem zawiadomień, o których mowa w art. 132x ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 22. [Wymogi spełniane przez dostawców usług płatniczych i Bank Gospodarstwa Krajowego]
1. Dostawca usług płatniczych jest obowiązany spełniać wymogi, o których mowa w art. 32i ustawy zmienianej w art. 1, oraz wymogi wynikające z rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/389 z dnia 27 listopada 2017 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących silnego uwierzytelniania klienta i wspólnych i bezpiecznych otwartych standardów komunikacji (Dz. Urz. UE L 69 z 13.03.2018, str. 23), o których mowa w art. 49a ust. 2 pkt 3, art. 59r ust. 3 pkt 4 i ust. 4 pkt 1, art. 59s ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, od dnia 14 września 2019 r.

2. Bank Gospodarstwa Krajowego jest obowiązany spełniać wymogi, o których mowa w art. 32i ustawy zmienianej w art. 1, oraz wymogi wynikające z rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/389 z dnia 27 listopada 2017 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących silnego uwierzytelniania klienta i wspólnych i bezpiecznych otwartych standardów komunikacji, o których mowa w art. 49a ust. 2 pkt 3, art. 59r ust. 3 pkt 4 i ust. 4 pkt 1, art. 59s ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, od dnia 14 marca 2020 r.

3. Przed upływem terminu, o którym mowa odpowiednio w ust. 1 i 2, dostawcy usług płatniczych stosują dotychczasowe przepisy w zakresie bezpieczeństwa płatności.

Art. 23. [Obowiązek prowadzenia przez KNF strony internetowej]
Obowiązek prowadzenia przez KNF strony internetowej, o którym mowa w art. 14h ust. 4 ustawy zmienianej w art. 1, powstaje po raz pierwszy, jeżeli po upływie 9 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy żaden podmiot nie rozpocznie prowadzenia strony internetowej spełniającej wymogi, o których mowa w art. 14g ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1.
Art. 24. [Termin przekazywania informacji i danych]
Informację i dane, o których mowa w art. 32f ust. 2 i art. 32h ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, dostawca usług płatniczych przekazuje po raz pierwszy za okres od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2018 r. w terminie do dnia 31 stycznia 2019 r.
Art. 25. [Sprawozdania]
Sprawozdania, o których mowa w art. 98b ust. 1 i 2 ustawy zmienianej w art. 1, unijna instytucja płatnicza albo dostawca, o którym mowa w art. 96 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, przekazuje po raz pierwszy za okres od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2018 r. w terminie do dnia 31 marca 2019 r.
Art. 26. [Przepisy dotychczasowe]
1. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 61 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 61 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 76 ust. 6 oraz art. 83 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 1, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 76 ust. 6 oraz art. 83 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 1, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 27. [Wejście w życie]
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Duda


1) Niniejsza ustawa w zakresie swojej regulacji wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego, zmieniającą dyrektywy 2002/65/WE, 2009/110/WE, 2013/36/UE i rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 oraz uchylającą dyrektywę 2007/64/WE (Dz. Urz. UE L 337 z 23.12.2015, str. 35).

2) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, ustawę z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, ustawę z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami, ustawę z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym, ustawę z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych, ustawę z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, ustawę z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym, ustawę z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawę z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 208 z 02.08.2013, str. 68, Dz. Urz. UE L 321 z 30.11.2013, str. 6, Dz. Urz. UE L 165 z 04.06.2014, str. 31, Dz. Urz. UE L 11 z 17.01.2015, str. 37, Dz. Urz. UE L 143 z 09.06.2015, str. 7, Dz. Urz. UE L 328 z 12.12.2015, str. 108, Dz. Urz. UE L 151 z 08.06.2016, str. 4, Dz. Urz. UE L 171 z 29.06.2016, str. 153, Dz. Urz. UE L 336 z 10.12.2016, str. 36, Dz. Urz. UE L 20 z 25.01.2017, str. 4, Dz. Urz. UE L 144 z 07.06.2017, str. 14, Dz. Urz. UE L 310 z 25.11.2017, str. 1, Dz. Urz. UE L 322 z 07.12.2017, str. 27 oraz Dz. Urz. UE L 345 z 27.12.2017, str. 27.

4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2017 r. poz. 2361 i 2491 oraz z 2018 r. poz. 62, 106, 138, 650, 685, 723, 864 i 1000.

5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 287 z 29.10.2013, str. 5, Dz. Urz. UE L 60 z 28.02.2014, str. 34, Dz. Urz. UE L 173 z 12.06.2014, str. 190, Dz. Urz. UE L 225 z 30.07.2014, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 337 z 23.12.2015, str. 35.

6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2018 r. poz. 62, 650, 723, 864, 1000 i 1075.

7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2017 r. poz. 2361 i 2491 oraz z 2018 r. poz. 62, 106, 138, 650, 685, 723, 864 i 1000.

8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2018 r. poz. 62, 650, 723, 864, 1000 i 1075.

9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2017 r. poz. 2486 i 2491 oraz z 2018 r. poz. 62, 106, 138, 650, 723, 771, 864 i 1000.

10) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2017 r. poz. 2361 i 2491 oraz z 2018 r. poz. 62, 106, 138, 650, 685, 723, 864 i 1000.

11) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2018 r. poz. 62, 650, 723, 864, 1000 i 1075.

REKLAMA

Dziennik Ustaw

REKLAMA

REKLAMA

REKLAMA