Dzienniki Urzędowe - rok 2016 poz. 185

Na podstawie art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 189 i 852 oraz z 2014 r. poz. 932), w związku z § 1 pkt 11 lit. f i § 2 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. poz. 426 oraz z 2014 r. poz. 933) oraz z § 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie działalności normalizacyjnej związanej z obronnością i bezpieczeństwem państwa (Dz. U. poz. 2038), w celu ujednolicenia zasad działania komórek i jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej w zakresie postępowania z dokumentami standaryzacyjnymi Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, określonego w publikacji sojuszniczej AAP-3, ustala się, co następuje:

1. Wprowadza się do użytku w resorcie obrony narodowej „Instrukcję postępowania z dokumentami standaryzacyjnymi Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego”, stanowiącą załącznik do niniejszej decyzji.

2. Traci moc decyzja Nr 230/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 31 lipca 2012 r. w sprawie wprowadzenia w resorcie obrony narodowej „Instrukcji postępowania z dokumentami standaryzacyjnymi Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego” (Dz. Urz. Min. Obr. Nar. poz. 293 oraz z 2014 r. poz. 132).

3. Decyzja wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Minister Obrony Narodowej: A. Macierewicz

Załącznik do decyzji Nr /MON
Ministra Obrony Narodowej
z dnia r. (poz. )

INSTRUKCJA POSTĘPOWANIA Z DOKUMENTAMI STANDARYZACYJNYMI ORGANIZACJI TRAKTATU PÓŁNOCNOATLANTYCKIEGO

Rozdział 1

Postanowienia ogólne

§ 1.

1. Instrukcja określa zasady postępowania z dokumentami STANAG i STANREC oraz wprowadzanymi przez nie normami sojuszniczymi i dokumentami związanymi, a także ich projektami i aktualizacjami. W rozumieniu niniejszej instrukcji postępowanie z dokumentami standaryzacyjnymi NATO oznacza ich pozyskiwanie, gromadzenie, kwalifikowanie, tłumaczenie, udostępnianie, opiniowanie i wprowadzanie do stosowania, a także ratyfikowanie i implementowanie dokumentów STANAG oraz zatwierdzanie i wdrażanie dokumentów STANREC.

2. Zasady postępowania, o których mowa w ust. 1, stosuje się w działalności normalizacyjnej związanej z obronnością i bezpieczeństwem państwa prowadzonej przez służbę normalizacyjną Ministra Obrony Narodowej, a także w działalności pozostałych komórek i jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej biorących udział w realizacji zadań wynikających ze standaryzacji NATO, w tym prowadzonej w ramach standaryzacji operacyjnej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Komórki i jednostki organizacyjne resortu obrony narodowej uczestniczą w standaryzacji NATO, w szczególności poprzez udział swoich przedstawicieli w gremiach standaryzacyjnych NATO, opracowujących lub aktualizujących dokumenty standaryzacyjne NATO. Proces opracowywania dokumentów standaryzacyjnych w NATO reguluje publikacja sojusznicza AAP-3, której oryginał i tłumaczenie dostępne są w Centrum.

4. Użyte w instrukcji określenia oznaczają:

1) baza NSDD – informatyczna baza danych dokumentów standaryzacyjnych NATO zawierająca informacje dotyczące wszystkich dokumentów standaryzacyjnych NATO oraz jawne dokumenty standaryzacyjne NATO w formie elektronicznej;

2) cele NATO dla RP – uzgodniony z NATO, w ramach sojuszniczego planowania obronnego, zestaw wymogów i zobowiązań państwa członkowskiego, które dotyczą rozwoju i pozyskiwania zdolności oraz wydzielania sił do puli sił NATO (Katalog Sił), przewidzianych do realizacji w określonej perspektywie czasowej;

3) Centrum – Wojskowe Centrum Normalizacji, Jakości i Kodyfikacji;

4) dokument standaryzacyjny NATO – dokument lub projekt dokumentu typu:

a) okładkowy:

– STANAG – porozumienie państw członkowskich NATO w sprawie implementacji normy sojuszniczej w całości lub części, z zastrzeżeniami lub bez zastrzeżeń, w celu spełnienia danego wymogu interoperacyjności; Porozumienie Standaryzacyjne NATO (STANAG) jest dokumentem oddzielnym od normy, którą wprowadza,

– STANREC – dokument zalecający w formie wykazu jedną lub kilka norm NATO albo spoza NATO, związanych z działalnością Sojuszu, ale nie związanych bezpośrednio z osiąganiem interoperacyjności, stosowany na zasadzie dobrowolności wyłącznie w obszarze standaryzacji materiałowo-technicznej; Zalecenie Standaryzacyjne NATO (STANREC) jest dokumentem oddzielnym od norm, które zaleca,

b) norma sojusznicza:

– norma NATO – norma opracowana i przyjęta do stosowania w ramach standaryzacji NATO, w formie publikacji sojuszniczej AP,

– norma spoza NATO – norma opracowana w ramach działalności normalizacyjnej poza NATO i przyjęta do stosowania w NATO; obejmuje normy cywilne międzynarodowe, regionalne i krajowe, a także wielonarodowe normy dotyczące obronności,

c) dokument związany z normą – dokument ułatwiający zrozumienie i implementację jednej lub więcej norm sojuszniczych;

5) dokument normalizacyjny dotyczący obronności i bezpieczeństwa państwa – Polska Norma z dziedziny „wojskowość-obronność” – PN-V, inny krajowy dokument normalizacyjny z dziedziny „wojskowość-obronność”, Norma Obronna, podręcznik normalizacji obronnej lub praca analityczno-badawcza;

6) standaryzacja NATO – opracowywanie i wdrażanie koncepcji, doktryn, procedur i rozwiązań w celu osiągnięcia i utrzymania stanu kompatybilności, zamienności lub jednolitości, niezbędnych do osiągnięcia wymaganego poziomu interoperacyjności lub optymalizacji wykorzystania zasobów w obszarach: operacyjnym, materiałowo-technicznym i administracyjnym, które oznaczają:

a) standaryzacja NATO w obszarze operacyjnym – opracowywanie dokumentów standaryzacyjnych dotyczących praktyki wojskowej, takich jak doktryna, taktyka, metody i procedury działań, logistyka, szkolenie, sprawozdawczość, plany i mapy,

b) standaryzacja NATO w obszarze materiałowo-technicznym – opracowywanie dokumentów standaryzacyjnych określających wymogi techniczne stosowane w cyklu życia uzbrojenia i sprzętu wojskowego,

c) standaryzacja NATO w obszarze administracyjnym opracowywanie dokumentów standaryzacyjnych, usprawniających działalność administracyjną Sojuszu w obszarach takich jak: terminologia, finanse, zasoby ludzkie, stopnie wojskowe itp.;

7) gremium standaryzacyjne NATO – organ zlecający, delegowany organ zlecający, grupa robocza, podkomitet lub inne gremium kolektywne istniejące w ramach organu zlecającego, zajmujące się opracowywaniem dokumentów standaryzacyjnych NATO;

8) harmonizacja – zapewnienie spójności postanowień dokumentów normalizacyjnych dotyczących obronności i bezpieczeństwa państwa oraz innych dokumentów z treścią dokumentów standaryzacyjnych NATO;

9) implementacja – wypełnienie przez państwo członkowskie NATO postanowień zawartych w dokumencie STANAG, według określonych kryteriów; implementacji podlegają opublikowane dokumenty STANAG;

10) interoperacyjność – zdolność do wspólnego, efektywnego i skutecznego działania dla osiągnięcia sojuszniczych celów taktycznych, operacyjnych i strategicznych;

11) jednostka organizacyjna – jednostka niewchodząca w skład Ministerstwa, podległa Ministrowi lub przez niego nadzorowana;

12) kierownik komórki/jednostki organizacyjnej – dowódca, szef, dyrektor, komendant;

13) komórka organizacyjna – Centrum Operacyjne Ministra Obrony Narodowej, departament, zarząd, biuro wchodzące w skład Ministerstwa;

14) komitet – Wojskowy Komitet Normalizacyjny (WKN) lub Komitet Techniczny nr 176 ds. techniki wojskowej i zaopatrzenia (KT 176);

15) krajowa władza bezpieczeństwa – organ w rozumieniu obowiązujących przepisów o ochronie informacji niejawnych, odpowiedzialny za nadzorowanie systemu ochrony informacji niejawnych w stosunkach Rzeczypospolitej Polskiej z innymi państwami lub organizacjami międzynarodowymi;

16) kwalifikacja – zespół przedsięwzięć, w wyniku których podejmowana jest decyzja dotycząca wykorzystania dokumentu standaryzacyjnego NATO do opracowania dokumentu normalizacyjnego lub innego dokumentu; decyzja taka może wynikać z potrzeby uporządkowania określonej dziedziny nie objętej regulacją prawną ani normalizacyjną;

17) norma – dokument przyjęty na zasadzie konsensu ustalający zasady, wytyczne lub charakterystyki odnoszące się do różnych rodzajów działalności lub ich wyników i zmierzający do uzyskania optymalnego stopnia uporządkowania w określonym zakresie;

18) Norma Obronna – dokument normalizacyjny zatwierdzony przez Ministra Obrony Narodowej i wprowadzony do obowiązkowego stosowania w komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej, jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, ustalający wymagania odnoszące się do różnych rodzajów działalności związanej z obronnością i bezpieczeństwem państwa oraz zmierzający do uzyskania optymalnego stopnia uporządkowania w określonym zakresie;

19) NSO – Biuro Standaryzacji NATO;

20) organ zlecający NATO – główny komitet NATO uprawniony do stawiania zadań grupom podporządkowanym, w zakresie opracowywania dokumentów standaryzacyjnych NATO; może przekazać te uprawnienia grupie podporządkowanej, która staje się delegowanym organem zlecającym; w rozumieniu niniejszej instrukcji są to gremia tożsame i za każdym razem, gdy jest mowa o organie zlecającym NATO, należy przez to rozumieć również delegowany organ zlecający NATO, wykaz organów zlecających przedstawiono w załączniku nr 15;

21) podręcznik normalizacji obronnej – dokument normalizacyjny zatwierdzony przez Ministra Obrony Narodowej i wprowadzony do obowiązkowego stosowania w komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej oraz jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, ustalający wytyczne, podstawowe zasady i informacje oraz charakterystyki i procedury odnoszące się do różnych rodzajów działalności związanej z obronnością i bezpieczeństwem państwa;

22) praca analityczno-badawcza (praca AB) – dokument normalizacyjny będący wynikiem procesu badawczego danego przedmiotu i obszaru normalizacji oraz właściwego dla niego zbioru dokumentów normalizacyjnych, opracowany według określonych zasad, zawierający analizę porównawczą badanych zagadnień i dokumentów oraz wynikające z tego procesu wnioski i propozycje;

23) projekt do zatwierdzenia (approval draft-AD) – projekt dokumentu STANREC będącego na etapie zatwierdzania przez państwa członkowskie;

24) projekt ratyfikacyjny (ratification draft-RD) – projekt dokumentu STANAG będącego na etapie ratyfikacji przez państwa członkowskie;

25) ratyfikacja – deklaracja, w której państwo członkowskie NATO formalnie akceptuje, z zastrzeżeniami lub bez zastrzeżeń, postanowienia dokumentu STANAG;

26) resortowa działalność normalizacyjna – działalność normalizacyjna organizowana i prowadzona przez służbę normalizacyjną Ministra Obrony Narodowej;

27) resortowy dokument normalizacyjny – Norma Obronna, podręcznik normalizacji obronnej lub praca analityczno-badawcza opracowane w ramach resortowej działalności normalizacyjnej;

28) wdrożenie – wprowadzenie do stosowania norm zalecanych w dokumencie STANREC;

29) zasób – zbiór dokumentów standaryzacyjnych NATO oraz resortowych dokumentów normalizacyjnych i ich tłumaczeń w posiadaniu Centrum;

30) zatwierdzenie – zaakceptowanie postanowień dokumentu STANREC;

31) standaryzacja operacyjna Sił Zbrojnych RP – działalność obejmująca opracowywanie i wdrażanie doktryn, dokumentów doktrynalnych oraz dokumentów uzupełniających nie będących dokumentami normalizacyjnymi, a także realizację przedsięwzięć zapewniających ich stosowanie w celu osiągnięcia i utrzymania przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej wymaganego poziomu interoperacyjności lub optymalizacji wykorzystania zasobów, gdzie zastosowane definicje oznaczają:

a) doktryna – dokument zawierający podstawowe zasady, według których siły zbrojne prowadzą swoją działalność w obszarze działań połączonych realizując określone cele; w rozumieniu odpowiedników dokumentów standaryzacyjnych NATO, doktryna jest odpowiednikiem dokumentu pierwszego poziomu architektury doktryn NATO z obszaru działań połączonych,

b) dokument doktrynalny – dokument stanowiący rozwinięcie zapisów doktryny, zawierający zasady jakimi powinny kierować się siły zbrojne, rodzaj/rodzaje sił zbrojnych lub rodzaj/rodzaje wojsk aby osiągnąć założone cele i wykonać postawione zadania; w rozumieniu odpowiedników dokumentów standaryzacyjnych NATO, dokument doktrynalny jest odpowiednikiem dokumentu drugiego poziomu architektury doktryn NATO z obszaru działań połączonych lub innej doktryny NATO spoza obszaru działań połączonych (doktryną NATO jest dokument, w którego tytule umieszczono wyrażenie „DOCTRINE”),

c) dokument uzupełniający – dokument stanowiący rozwinięcie zapisów doktryny, dokumentu doktrynalnego zawierający taktykę, techniki i procedury działania, zgodnie z którymi powinny kierować się siły zbrojne, rodzaj sił zbrojnych lub rodzaj wojsk aby zrealizować określone zadania; w rozumieniu odpowiedników dokumentów standaryzacyjnych NATO, dokument uzupełniający jest dokumentem normalizacyjnym, a jeśli jego opracowanie nie jest zasadne, może być dokumentem opracowanym w ramach standaryzacji operacyjnej.

Rozdział 2

Pozyskiwanie

§ 2.

1. Dokumenty standaryzacyjne NATO dostępne są w bazie NSDD na stronie internetowej prowadzonej przez NSO. Dostęp do nich ograniczony jest dla odbiorców bezpośrednio uczestniczących w standaryzacji NATO oraz innych, upoważnionych przez NSO.

2. Dokumenty standaryzacyjne NATO pozyskuje się samodzielnie lub poprzez Centrum. Centrum pozyskuje dokumenty standaryzacyjne NATO na wniosek zainteresowanych komórek i jednostek organizacyjnych oraz podmiotów spoza resortu obrony narodowej, ubiegających się lub realizujących zamówienia na rzecz resortu obrony narodowej.

3. Podstawą pozyskania dokumentu standaryzacyjnego NATO przez Centrum jest pisemny wniosek, którego wzór określa załącznik nr 1.

4. Kierownik komórki lub jednostki organizacyjnej, która z pominięciem Centrum pozyskała niejawny dokument standaryzacyjny NATO, obowiązany jest poinformować o tym Centrum i udostępnić go Centrum, które włącza dokument do zasobu.

5. Dokumenty standaryzacyjne NATO są gromadzone przez Centrum i włączane do zasobu zgodnie z zasadami określonymi przez osobę zajmującą kierownicze stanowisko Ministerstwa Obrony Narodowej właściwą w sprawach uzbrojenia i modernizacji. Zasady te stosuje się również do komórek i jednostek organizacyjnych, które pozyskały dokumenty standaryzacyjne NATO.

6. Informacje o dokumentach standaryzacyjnych NATO, w tym o ich ratyfikacji, zatwierdzaniu, implementacji i wdrożeniu udostępnia Centrum poprzez wojskową pocztę elektroniczną oraz stronę intranetową Centrum.

7. Centrum prowadzi aktualizację zasobu oraz informuje kierowników komórek i jednostek organizacyjnych o wycofaniu lub aktualizacji dokumentów otrzymanych przez nie z Centrum.

Rozdział 3

Kwalifikacja i harmonizacja

§ 3.

1. Kwalifikacja dokumentu standaryzacyjnego NATO obejmuje zespół przedsięwzięć zmierzających do określenia czy dokument ten stanowił będzie podstawę do dalszych prac normalizacyjnych, czy będzie wykorzystany w inny sposób, czy też nie będą podjęte na jego podstawie żadne prace zmierzające do wprowadzenia go do stosowania w resorcie obrony narodowej.

2. Decyzja dotycząca kwalifikacji dokumentu standaryzacyjnego NATO powinna wynikać z analizy jego treści pod względem zgodności z przepisami prawa Rzeczypospolitej Polskiej, potrzeb obronności i bezpieczeństwa państwa oraz konieczności i zakresu dostosowania dokumentów normalizacyjnych dotyczących obronności i bezpieczeństwa państwa oraz innych dokumentów do wymogów NATO.

3. Analizy treści dokumentu standaryzacyjnego NATO dokonuje kierownik komórki lub jednostki organizacyjnej właściwy z tytułu przyporządkowania odpowiedzialności za obszar tematyczny określony tym dokumentem lub komórka, jednostka organizacyjna, której takie zadanie powierzono. Analiza podejmowana jest na wniosek dyrektora Centrum lub samodzielnie w przypadku powzięcia wiedzy o istnieniu takiego dokumentu lub jego projektu.

4. Jeżeli kierownik komórki lub jednostki organizacyjnej zdecyduje o konieczności podjęcia pracy normalizacyjnej na podstawie dokumentu standaryzacyjnego NATO, zgłasza do Centrum temat pracy normalizacyjnej, celem jego ujęcia w programie i planie prac normalizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej. Sposób zgłaszania i realizacji tematów prac normalizacyjnych określają reguły prac normalizacyjnych w resorcie obrony narodowej. Kierownik obowiązany jest monitorować postęp realizacji zgłoszonej pracy normalizacyjnej i współpracować w tym zakresie z Centrum.

5. Jeżeli kierownik komórki lub jednostki organizacyjnej zdecyduje o celowości opracowania innego dokumentu, na podstawie dokumentu standaryzacyjnego NATO, informuje o tym Centrum w celu uniknięcia opracowywania zbędnych prac normalizacyjnych.

6. W wyniku analizy, o której mowa w pkt 2, kierownik komórki lub jednostki organizacyjnej zgłasza do Centrum potrzebę zharmonizowania dokumentów normalizacyjnych dotyczących obronności i bezpieczeństwa państwa z dokumentami standaryzacyjnymi NATO.

7. Harmonizacja powinna zmierzać do dostosowania treści dokumentów normalizacyjnych dotyczących obronności i bezpieczeństwa państwa oraz innych dokumentów do postanowień dokumentów standaryzacyjnych NATO, wyeliminowania dokumentów z nimi sprzecznych, a także rozpoczęcia lub zaniechania już prowadzonych prac normalizacyjnych.

8. Harmonizacji dokumentów normalizacyjnych dotyczących obronności i bezpieczeństwa państwa, dokonują w ramach komitetów instytucje, zespoły specjalistów lub specjaliści wytypowani do realizacji prac normalizacyjnych ujętych w programie i planie prac normalizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej.

9. Wyniki prac zrealizowanych na etapie kwalifikacji i harmonizacji należy wykorzystywać przy formułowaniu stanowiska w zakresie ratyfikacji dokumentu STANAG lub zatwierdzenia dokumentu STANREC.

10. Analizę dokumentów standaryzacyjnych NATO, będących w fazie wczesnego dokumentu roboczego, projektu studyjnego lub innego projektu roboczego, kierownicy komórek lub jednostek organizacyjnych właściwi z tytułu przyporządkowania odpowiedzialności za obszar tematyczny określony tymi dokumentami organizują we własnym zakresie.

Rozdział 4

Tłumaczenie

§ 4.

1. Dokumenty standaryzacyjne NATO będące podstawą do opracowania Normy Obronnej lub podręcznika normalizacji obronnej podlegają w uzasadnionych przypadkach tłumaczeniu na język polski w kolejności podyktowanej priorytetami w zakresie realizacji celów NATO dla Rzeczypospolitej Polskiej, planowania obronnego NATO oraz głównych kierunków osiągania interoperacyjności Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej z siłami innych państw członkowskich NATO.

2. Tłumacza zgłasza komórka lub jednostka organizacyjna wnioskująca o uzyskanie tłumaczenia dokumentu standaryzacyjnego NATO, a jeśli nie jest to możliwe, tłumacza wskazuje Centrum.

3. Tłumaczenie dokumentu standaryzacyjnego NATO realizowane poprzez Centrum zleca się tłumaczowi przysięgłemu posiadającemu znajomość dziedziny, której dotyczy przedmiot tłumaczenia, albo innej osobie posiadającej wykształcenie wyższe i legitymującej się znajomością języka angielskiego lub francuskiego przynajmniej na poziomie 3333 według wymagań NATO, posiadającej znajomość dziedziny (specjalności wojskowej), której dotyczy przedmiot tłumaczenia – w takim przypadku tłumaczeniu nadaje się nazwę „tłumaczenie robocze”.

4. Decyzję o zakwalifikowaniu tłumacza i zleceniu mu tłumaczenia dokumentu standaryzacyjnego NATO podejmuje dyrektor Centrum.

5. Dokument standaryzacyjny NATO zakwalifikowany do tłumaczenia w danym roku kalendarzowym włączany jest do „Planu przewidywanych do przetłumaczenia dokumentów w roku ....”, zatwierdzanego corocznie przez dyrektora Centrum.

6. Zlecenie tłumaczenia następuje w oparciu o obowiązujące przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380), z uwzględnieniem przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 oraz z 2016 r. poz. 831, 996, 1020, 1250, 1265), oraz rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego Dz. U. poz. oraz z 2009 r. poz. 1746), a jego realizacja na podstawie umowy zawartej pomiędzy dyrektorem Centrum a tłumaczem.

7. Tłumaczenie niejawnego dokumentu standaryzacyjnego NATO można zlecić osobie spełniającej wymogi wynikające z przepisów o ochronie informacji niejawnych krajowych oraz NATO, o których mowa w § 5 ust. 9.

8. Umowa o tłumaczenie dokumentu standaryzacyjnego NATO powinna w szczególności określać przedmiot tłumaczenia, termin realizacji, formę końcowego opracowania tłumaczenia, numerację stron, typ edytora i czcionki, ilość kopii wydruku oraz rodzaj nośnika zapisu elektronicznego.

9. Koszty tłumaczenia dokumentu standaryzacyjnego NATO ponosi Centrum na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

10. Odbiór tłumaczenia odbywa się z udziałem tłumacza w siedzibie Centrum. Tłumaczenie podlega przyjęciu przez komisję powołaną przez dyrektora Centrum, na zasadach obowiązujących dla prac normalizacyjnych.

11. Tłumaczenie dokumentu standaryzacyjnego NATO, po przyjęciu przez komisję, włączane jest do zasobu.

12. Szczegółowe przepisy dotyczące opracowywania i redagowania tłumaczenia dokumentu standaryzacyjnego NATO są określone w zasadach wyceny prac normalizacyjnych, określonych przez osobę zajmującą kierownicze stanowisko Ministerstwa Obrony Narodowej właściwą w sprawach uzbrojenia i modernizacji.

13. Tłumaczenie dokumentu standaryzacyjnego NATO w celu opracowania dokumentu innego niż normalizacyjny może być realizowane samodzielnie, według decyzji kierownika komórki lub jednostki organizacyjnej.

Rozdział 5

Udostępnianie i ochrona

§ 5.

1. W odniesieniu do jawnych dokumentów standaryzacyjnych NATO zastosowanie mają dostępne w Centrum, przepisy NATO regulujące postępowanie z jawną informacją NATO.

2. Centrum udostępnia dokumenty standaryzacyjne NATO zainteresowanym komórkom lub jednostkom organizacyjnym, a także podmiotom spoza resortu obrony narodowej ubiegającym się lub realizującym zamówienia na rzecz resortu obrony narodowej.

3. Centrum udostępnia kopię znajdującego się w zasobie dokumentu standaryzacyjnego NATO, w wersji papierowej lub elektronicznej, albo jego tłumaczenie – na podstawie wniosku, którego wzór określa załącznik nr 1.

4. Udostępniony dokument standaryzacyjny NATO lub tłumaczenie takiego dokumentu podlegają zaewidencjonowaniu przez odbiorcę.

5. Kopiowanie i dalsze udostępnianie dokumentu standaryzacyjnego NATO pozyskanego z Centrum lub tłumaczenia takiego dokumentu wymaga zgody dyrektora Centrum.

6. Kierownik komórki lub jednostki organizacyjnej, który we własnym zakresie pozyskał dokument standaryzacyjny NATO ponosi odpowiedzialność za udostępnianie tego dokumentu.

7. Resortowe dokumenty normalizacyjne opracowane na podstawie dokumentów standaryzacyjnych NATO lub wprowadzające takie dokumenty, są udostępniane na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

8. W przypadku otrzymania z NATO wniosku o wyrażenie zgody na udostępnienie dokumentu standaryzacyjnego NATO państwom innym niż państwa członkowskie NATO, Centrum opracowuje stanowisko krajowe w uzgodnieniu z kierownikiem komórki lub jednostki organizacyjnej właściwym z tytułu przyporządkowania odpowiedzialności za obszar tematyczny określony tym dokumentem. W przypadku niejawnych dokumentów standaryzacyjnych NATO, Centrum uzgadnia powyższe również z krajową władzą bezpieczeństwa, z uwzględnieniem przepisów o których mowa w ust. 9.

9. W odniesieniu do niejawnych dokumentów standaryzacyjnych NATO zastosowanie mają krajowe przepisy o ochronie informacji niejawnych, a także przepisy NATO – dostępne w Centrum – regulujące bezpieczeństwo i ochronę informacji niejawnych NATO. Niejawne dokumenty standaryzacyjne NATO oznacza się zgodnie z rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów w sprawie sposobu oznaczania materiałów i umieszczania na nich klauzul tajności z dnia 22 grudnia 2011 r. (Dz.U. poz. 1692).

Rozdział 6

Ratyfikacja i zatwierdzanie

§ 6.

1. Przed opublikowaniem dokumenty standaryzacyjne NATO przekazywane są do państw członkowskich w celu ich ratyfikacji (STANAG) lub zatwierdzenia (STANREC).

2. Koordynatorem procesu opracowywania krajowej odpowiedzi do NATO w sprawie ratyfikacji dokumentu STANAG lub zatwierdzania dokumentu STANREC jest dyrektor Centrum.

3. Proces ratyfikacji dokumentu STANAG ma na celu wypracowanie decyzji oraz złożenie deklaracji o jego akceptacji lub akceptacji z zastrzeżeniami wraz z podaniem terminu przewidywanej implementacji. W deklaracji można również stwierdzić brak akceptacji lub brak zainteresowania treścią dokumentu STANAG.

4. Proces krajowej ratyfikacji rozpoczyna się wraz z pozyskaniem projektu ratyfikacyjnego lub opublikowanego dokumentu STANAG, a kończy z chwilą przekazania do NATO odpowiedzi krajowej w sprawie jego ratyfikacji z określeniem daty planowanej implementacji.

5. W przypadku dokumentu STANAG opracowywanego z udziałem przedstawiciela Polski, proces ratyfikacji rozpoczyna się wraz z podjęciem prac nad dokumentem w ramach właściwego gremium standaryzacyjnego NATO, a kończy wraz z przekazaniem do NATO odpowiedzi krajowej w sprawie jego ratyfikacji z określeniem daty planowanej implementacji.

6. Decyzja o akceptacji lub braku akceptacji dokumentu STANAG powinna wynikać z jego analizy w zakresie zgodności z przepisami prawa Rzeczypospolitej Polskiej, potrzebami obronności i bezpieczeństwa państwa, a także z priorytetami określonymi w programie rozwoju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Analiza powinna uwzględniać możliwości organizacyjne, techniczne i ekonomiczne Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

7. Analizy treści dokumentu STANAG dokonuje kierownik komórki lub jednostki organizacyjnej właściwy z tytułu przyporządkowania odpowiedzialności za obszar tematyczny określony tym dokumentem. Analiza podejmowana jest na wniosek Centrum lub samodzielnie w przypadku powzięcia wiedzy o istnieniu takiego dokumentu lub jego projektu.

8. W trakcie analizy, przed określeniem planowanej daty implementacji dokumentu STANAG, należy zwrócić szczególną uwagę na podane w nim kryteria implementacji (zazwyczaj w rozdziale „Implementacja porozumienia”). Dokument STANAG uważa się za implementowany w całości wtedy, gdy spełniono wszystkie wymogi określone w dokumencie.

9. Na podstawie przeprowadzonej analizy kierownik komórki lub jednostki organizacyjnej, o którym mowa w ust. 7, sporządza propozycję odpowiedzi krajowej w sprawie ratyfikacji dokumentu STANAG, w języku polskim i angielskim, według wzorów określonych w załącznikach nr 2 i 3, oddzielnie dla każdego dokumentu, którą przesyła do Centrum.

10. Na podstawie otrzymanej propozycji odpowiedzi krajowej w sprawie ratyfikacji dokumentu STANAG, Centrum sporządza odpowiedź krajową w sprawie ratyfikacji dokumentu STANAG.

11. Zgodnie z zasadami przyjętymi w NATO w odpowiedziach krajowych w sprawie ratyfikowania dokumentów STANAG stosuje się następujące rodzaje deklaracji:

1) ratyfikowanie i implementowanie,

2) ratyfikowanie i implementowanie z zastrzeżeniami,

3) ratyfikowanie i późniejsze implementowanie,

4) ratyfikowanie i późniejsze implementowanie z zastrzeżeniami,

5) nieratyfikowanie,

6) nieuczestniczenie

– których znaczenie zostało wyjaśnione w załączniku nr 12.

12. Odpowiedź krajowa sporządzana jest według wzorów określonych w załącznikach nr 4 i 5, oddzielnie dla każdego dokumentu STANAG, w 1 egz. w języku polskim i angielskim, a następnie przesyłana do podpisu przez osobę zajmującą kierownicze stanowisko Ministerstwa Obrony Narodowej właściwą w sprawach uzbrojenia i modernizacji. Podpisanej odpowiedzi nadaje się numer krajowy, a następnie przesyła do NATO za pośrednictwem Polskiego Przedstawiciela Wojskowego przy Komitetach Wojskowych NATO i Unii Europejskiej.

13. Osoba zajmująca kierownicze stanowisko Ministerstwa Obrony Narodowej właściwa w sprawach uzbrojenia i modernizacji może upoważnić inną osobę do podpisywania odpowiedzi krajowych w sprawie ratyfikacji dokumentu STANAG.

14. Odpowiedź krajowa w sprawie ratyfikacji dokumentu STANAG podlega zaewidencjonowaniu w rejestrze odpowiedzi krajowych prowadzonym przez Centrum, według wzorów rejestrów określonych w załącznikach nr 10 i 11. Centrum przesyła kserokopię odpowiedzi krajowej do komórki lub jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 9.

15. Propozycja odpowiedzi krajowej oraz opracowana na jej podstawie odpowiedź krajowa powinny być przesyłane terminowo, z wyprzedzeniem czasowym tak, aby określony w dokumencie STANAG termin przewidziany przez NATO na składanie odpowiedzi w sprawie ratyfikacji został dotrzymany.

16. Termin przesłania do NATO odpowiedzi w sprawie ratyfikacji nowego dokumentu STANAG, jeśli nie określono inaczej, wynosi 6 miesięcy od otrzymania dokumentu lub wniosku NATO o jego ratyfikację. W przypadku aktualizacji istniejącego dokumentu STANAG termin ten wynosi 4 miesiące.

17. Zatwierdzanie dokumentu STANREC odbywa się w ramach procedury „milczącej akceptacji” organizowanej przez NATO. Oznacza to, że w przypadku podjęcia decyzji o jego akceptacji nie jest konieczne przekazywanie odpowiedzi krajowej w tym zakresie do NATO.

18. Proces krajowego zatwierdzenia dokumentu STANREC ma na celu wypracowanie stanowiska w sprawie jego akceptacji lub braku akceptacji. Decyzja taka powinna wynikać z analizy dokumentu STANREC dokonywanej przez kierownika komórki lub jednostki organizacyjnej właściwego z tytułu przyporządkowania odpowiedzialności za obszar tematyczny określony tym dokumentem. Analiza ta powinna być przeprowadzona według kryteriów podanych w ust. 6.

19. Centrum inicjuje proces krajowego zatwierdzenia dokumentu STANREC poprzez przekazanie dokumentu do kierownika komórki lub jednostki organizacyjnej właściwego z tytułu przyporządkowania odpowiedzialności za obszar tematyczny określony tym dokumentem celem wypracowania stanowiska, o którym mowa w ust. 18.

20. Stanowisko w sprawie braku akceptacji dokumentu wraz z uzasadnieniem, kierownik, o którym mowa w ust. 18, przekazuje w terminie określonym przez Centrum. W przypadku akceptacji dokumentu przekazanie stanowiska nie jest konieczne. Nie przekazanie przez kierownika stanowiska w terminie określonym przez Centrum oznacza akceptację dokumentu STANREC.

21. Termin przesłania do NATO odpowiedzi w sprawie zatwierdzenia nowego dokumentu STANREC, jeśli nie określono inaczej, wynosi 4 miesiące od otrzymania dokumentu lub wniosku NATO o jego zatwierdzenie. W przypadku aktualizacji istniejącego dokumentu STANREC termin ten wynosi 2 miesiące.

22. W przypadku, gdy dokument standaryzacyjny NATO dotyczy problematyki o znacznej złożoności, jego analizę i ocenę można realizować w formie pracy analityczno-badawczej (pracy AB) w trybie i na zasadach określonych w regułach prac normalizacyjnych.

23. Przedmiotem analizy w formie pracy AB mogą być obowiązujące dokumenty standaryzacyjne NATO lub ich projekty: projekt ratyfikacyjny (RD) w przypadku dokumentów STANAG lub projekt do zatwierdzenia (AD) w przypadku dokumentów STANREC wraz z normami wprowadzanymi.

24. W przypadku, kiedy podjęcie decyzji o ratyfikacji dokumentu STANAG lub wdrożeniu dokumentu STANREC może skutkować koniecznością zmiany obowiązujących przepisów prawnych należy zasięgać opinii właściwej merytorycznie komórki albo jednostki organizacyjnej resortu obrony narodowej.

25. Kierownik komórki lub jednostki organizacyjnej, o którym mowa w ust. 7 i 18, dokonuje określenia zakresu przedsięwzięć niezbędnych do wypełnienia zobowiązań wynikających z ratyfikowanego dokumentu STANAG lub zaleceń dokumentu STANREC na podstawie przeprowadzonej analizy lub wykorzystując wyniki zrealizowanej pracy AB.

26. W przypadku pilnej potrzeby operacyjnej NATO może wprowadzić przyśpieszoną procedurę ratyfikacji dokumentu STANAG. Odbywa się to przez odpowiednie skrócenie terminów podanych w ust. 16.

27. Algorytm postępowania z dokumentami standaryzacyjnymi NATO, wraz ze skróconym opisem, przedstawiono w załączniku nr 13 (STANAG) oraz w załączniku nr 14 (STANREC).

Rozdział 7

Wprowadzanie do stosowania

§ 7.

1. Podstawową formą wprowadzenia postanowień dokumentu standaryzacyjnego NATO w resorcie obrony narodowej jest opracowanie na jego podstawie:

1) Normy Obronnej (NO) lub podręcznika normalizacji obronnej (PDNO), zatwierdzanych przez Ministra Obrony Narodowej;

2) doktryny lub dokumentu doktrynalnego.

2. Na podstawie dokumentu standaryzacyjnego NATO można opracować:

1) Polską Normę (PN-V), zatwierdzaną przez Prezesa Polskiego Komitetu Normalizacyjnego;

2) dokumenty inne niż wymienione w ust. 1, wprowadzane do stosowania według właściwości na podstawie decyzji kierownika komórki lub jednostki organizacyjnej, w tym dokumenty uzupełniające opracowywane w ramach standaryzacji operacyjnej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Dokumenty wymienione w ust. 1 pkt 1 opracowywane są w ramach resortowej działalności normalizacyjnej, w trybie i na zasadach określonych w regułach prac normalizacyjnych. Dokumenty te są wprowadzane do obowiązkowego stosowania w komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej oraz jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej i przez niego nadzorowanych.

4. Dokumenty wymienione w ust. 1 pkt 2 opracowywane są w ramach standaryzacji operacyjnej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Dokumenty te wprowadzają zapisy dokumentów pierwszego lub drugiego poziomu architektury doktryn NATO z obszaru działań połączonych lub innych doktryn NATO spoza tego obszaru (doktryną NATO jest dokument, w którego tytule umieszczono wyrażenie „DOCTRINE”).

5. Dokumenty wymienione w ust. 2 pkt 2 są opracowywane wyłącznie w przypadku, gdy – decyzją kierownika komórki lub jednostki organizacyjnej, właściwego z tytułu przyporządkowania odpowiedzialności za obszar tematyczny określony dokumentem standaryzacyjnym NATO – nie jest zasadne opracowanie dokumentów normalizacyjnych wymienionych w ust. 1 pkt 1.

6. W uzasadnionych przypadkach dokumenty standaryzacyjne NATO mogą być wprowadzane do wykorzystania służbowego w wersji oryginału; obowiązuje wtedy zasada wprowadzania pełnej wersji dokumentu standaryzacyjnego NATO bez zmian.

7. Kierownicy komórek i jednostek organizacyjnych są obowiązani do wyposażania podległych im komórek (jednostek) wewnętrznych w niezbędne resortowe dokumenty normalizacyjne i inne dokumenty opracowane na podstawie dokumentów standaryzacyjnych NATO.

Rozdział 8

Implementacja i wdrażanie

§ 8.

1. W trybie zwykłym dokument STANAG wchodzi w życie z dniem jego opublikowania, a państwa członkowskie NATO implementują dokument zgodnie z zadeklarowanym w odpowiedzi ratyfikacyjnej zakresem i terminem. Jeśli ze względów operacyjnych niezbędne jest, aby dokument STANAG był implementowany jednocześnie przez wszystkie państwa członkowskie, dokument wchodzi w życie z datą obowiązywania ustaloną w NATO i najpóźniej z tą datą powinien być implementowany przez państwa członkowskie.

2. Zgodnie z zasadami standaryzacji NATO, państwa członkowskie implementują postanowienia dokumentu STANAG w możliwie najszerszym zakresie. Państwa członkowskie implementują dokumenty STANAG zgodnie z harmonogramem realizacji celów NATO i związanych z nimi zdolności obronnych, jak również według założonych priorytetów.

3. Implementacji dokumentu STANAG dokonuje się w celu wypełnienia wymogu interoperacyjności Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej lub ich części z siłami zbrojnymi państw członkowskich NATO, aby osiągnąć zadeklarowane zdolności wojskowe.

4. Implementację uważa się za zrealizowaną jeśli wypełnione zostały zobowiązania zadeklarowane podczas ratyfikacji dokumentu STANAG. Zakres i termin implementacji powinien być zgodny z odpowiedzią krajową w sprawie ratyfikacji dokumentu STANAG przesłaną do NATO.

5. Implementacja dokumentu STANAG może być zrealizowana w oparciu o wprowadzenie do stosowania w resorcie obrony narodowej dokumentu wymienionego w § 7 ust. 1 lub ust. 2.

6. Implementacja postanowień dokumentu STANAG może być procesem złożonym, obejmującym nie tylko opracowanie dokumentu wymienionego w § 7 ust. 1 lub ust. 2, ale również wymagającym realizacji szeregu innych przedsięwzięć, związanych z nabyciem sprzętu i uzbrojenia, zmodyfikowaniem procesu edukacyjnego, przeprowadzeniem procesu szkoleniowego itp.

7. Planowanie kosztów związanych z implementacją dokumentu STANAG powinno być uzgadniane przez kierownika komórki lub jednostki organizacyjnej, o którym mowa w § 6 ust. 7, z właściwym dysponentem środków budżetowych na etapie podejmowania decyzji odnośnie możliwości i zakresu ratyfikacji dokumentu STANAG.

8. Podstawę do implementacji postanowień dokumentu STANAG stanowi decyzja kierownika komórki lub jednostki organizacyjnej właściwego z tytułu przyporządkowania odpowiedzialności za obszar tematyczny określony tym dokumentem, wyrażona w propozycji odpowiedzi krajowej w sprawie ratyfikacji dokumentu STANAG.

9. Kierownik, o którym mowa w ust. 8, kieruje procesem realizacji przedsięwzięć wchodzących w zakres implementacji danego dokumentu STANAG.

10. Po zrealizowaniu implementacji, kierownik, o którym mowa w ust. 8, sporządza propozycję odpowiedzi krajowej potwierdzającej realizację implementacji dokumentu STANAG, w języku polskim i angielskim, według wzorów określonych w załącznikach nr 6 i 7, oddzielnie dla każdego dokumentu, którą przesyła do Centrum; w propozycji należy wskazać podstawę prawną implementacji dokumentu STANAG podając rodzaj dokumentu, jego pełny tytuł oraz numer referencyjny.

11. Na podstawie otrzymanej propozycji odpowiedzi krajowej potwierdzającej implementację, Centrum sporządza odpowiedź krajową potwierdzającą implementację dokumentu STANAG.

12. Odpowiedź krajowa sporządzana jest według wzorów określonych w załącznikach nr 8 i 9, oddzielnie dla każdego dokumentu STANAG, w 1 egz. w języku polskim i angielskim, a następnie przesyłana do podpisu przez osobę zajmującą kierownicze stanowisko Ministerstwa Obrony Narodowej właściwą w sprawach uzbrojenia i modernizacji. Podpisanej odpowiedzi nadaje się numer krajowy, a następnie przesyła do NATO za pośrednictwem Polskiego Przedstawiciela Wojskowego przy Komitetach Wojskowych NATO i Unii Europejskiej.

13. Osoba zajmująca kierownicze stanowisko Ministerstwa Obrony Narodowej właściwa w sprawach uzbrojenia i modernizacji może upoważnić inną osobę do podpisywania odpowiedzi krajowych potwierdzających implementację dokumentów STANAG.

14. Odpowiedź krajowa potwierdzająca implementację dokumentu STANAG podlega zaewidencjonowaniu w rejestrze odpowiedzi krajowych prowadzonym przez Centrum, według wzorów rejestrów określonych w załącznikach nr 10 i 11. Centrum przesyła kserokopię odpowiedzi krajowej do komórki lub jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 8.

15. Wdrożenia dokumentu STANREC dokonuje się w celu dostosowania wymogów w zakresie uzbrojenia i modernizacji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej do zaleceń NATO. Decyzja o wdrożeniu STANREC powinna być podyktowana potrzebami obronności państwa, a także priorytetami określonymi w programie rozwoju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz powinna uwzględniać możliwości organizacyjne, techniczne i ekonomiczne Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

16. Decyzję o wdrożeniu dokumentu STANREC podejmuje kierownik komórki lub jednostki organizacyjnej właściwy z tytułu przyporządkowania odpowiedzialności za obszar tematyczny określony tym dokumentem. Nadzoruje on realizację przedsięwzięć wchodzących w zakres wdrożenia danego dokumentu STANREC oraz informuje Centrum o zakończeniu wdrożenia, podając podstawę prawną wdrożenia.

17. Centrum przekazuje do NSO aktualne informacje o ratyfikacji i implementacji dokumentów STANAG.

Rozdział 9

Opiniowanie

§ 9.

1. Opiniowanie dokumentów standaryzacyjnych NATO oznacza ich analizę i ocenę dokonywaną przez kierowników komórek i jednostek organizacyjnych innych niż właściwi do podejmowania decyzji w sprawie ratyfikacji i implementacji oraz zatwierdzenia i wdrożenia.

2. Opiniowanie, o którym mowa w ust. 1, dokonywane jest na wniosek dyrektora Centrum w celu wsparcia procesu wypracowania stanowiska krajowego w sprawie ratyfikacji i implementacji dokumentów STANAG oraz zatwierdzania i wdrażania dokumentów STANREC.

3. Finansowanie prac związanych z wydaniem takiej opinii jest realizowane przez Centrum na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

4. W procesie opiniowania dokumentów standaryzacyjnych NATO należy stosować obowiązującą w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej terminologię wojskową oraz posługiwać się wprowadzonymi do stosowania w resorcie obrony narodowej publikacjami terminologicznymi.

5. W przypadku, gdy opinia na temat dokumentu standaryzacyjnego NATO zawierać ma elementy oceny przepisów prawnych, należy skonsultować ją z Departamentem Prawnym, a gdy wystąpi konieczność oceny aspektów finansowych lub związanych z nimi przedsięwzięć inwestycyjnych, należy zasięgać opinii właściwego dysponenta środków budżetowych.

6. Opiniowanie innych dokumentów związanych z procesem opracowywania dokumentów standaryzacyjnych NATO, dotyczących akceptacji propozycji standaryzacyjnej, wyrażenia zainteresowania propozycją standaryzacyjną, transferu dokumentu standaryzacyjnego NATO do opracowywania w innych organizacjach poza NATO, przyjęcia przez NATO norm spoza NATO itp., realizowane jest w trybie służbowym przez kierowników komórek lub jednostek organizacyjnych biorących udział, osobiście lub przez przedstawicieli, w pracach właściwych organów zlecających NATO.

Rozdział 10

Odpowiedzialność za realizację zadań związanych z postępowaniem z dokumentami standaryzacyjnymi NATO

§ 10.

1. Za realizację zadań przewidzianych w niniejszej instrukcji odpowiadają:

1) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, w zakresie:

a) wskazywania w podległych komórkach i jednostkach organizacyjnych osób obowiązanych do typowania dokumentów standaryzacyjnych NATO, niezbędnych w procesie osiągania interoperacyjności Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej z siłami NATO,

b) podejmowania decyzji w sprawie ratyfikacji i implementacji doktryn pierwszego i drugiego poziomu architektury doktryn NATO z obszaru działań połączonych oraz innych z tego obszaru kluczowych dla rozwoju zdolności i zapewnienia interoperacyjności Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,

c) określania trybu realizacji zadań wynikających z ratyfikacji dokumentów standaryzacyjnych NATO oraz z zakresu i terminu ich implementacji lub wdrożenia w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach kompetencji,

d) podejmowania decyzji o wprowadzaniu dokumentów standaryzacyjnych NATO do stosowania w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w postaci dokumentu, o którym mowa w § 7 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 2, w ramach swojej właściwości,

e) nadzoru nad realizacją procesu implementacji i wdrażania w podległych strukturach organizacyjnych dokumentów standaryzacyjnych NATO, w tym opracowywania i wprowadzania do stosowania w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej ich narodowych odpowiedników,

f) zgłaszania potrzeb w zakresie tłumaczeń dokumentów standaryzacyjnych NATO na język polski oraz typowania tłumaczy dokumentów,

g) wyznaczania przedstawicieli komórek i jednostek organizacyjnych podległych i podporządkowanych Szefowi Sztabu Generalnego Wojska Polskiego do pracy nad dokumentami standaryzacyjnymi NATO w gremiach standaryzacyjnych Komitetu Wojskowego NATO, Komitetu do spraw Logistyki, Rady do spraw Konsultacji, Dowodzenia i Kierowania oraz innych organów zlecających NATO,

h) typowania przedstawicieli do pracy nad dokumentami standaryzacyjnymi NATO w gremiach standaryzacyjnych Konferencji Krajowych Dyrektorów do Spraw Uzbrojenia i innych organów zlecających i przesyłania wniosków w tym zakresie do osoby zajmującej kierownicze stanowisko Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach uzbrojenia i modernizacji,

i) zgłaszania organom zlecającym NATO potrzeb w zakresie opracowywania projektów dokumentów standaryzacyjnych NATO w ramach uczestnictwa w procesie standaryzacyjnym NATO oraz, stosownie do możliwości organizacyjnych i finansowych, przejmowania roli kraju wspierającego lub prowadzącego dany dokument standaryzacyjny NATO;

2) Osoba zajmująca kierownicze stanowisko Ministerstwa Obrony Narodowej właściwa do spraw międzynarodowych, w zakresie:

a) określania priorytetów wynikających z procesu planowania obronnego NATO i głównych kierunków osiągania interoperacyjności Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej z siłami NATO celem ich uwzględniania w dokumentach normalizacyjnych wprowadzanych do stosowania w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,

b) określania zadań w obszarze planowania obronnego, wynikających z przynależności do NATO i Unii Europejskiej, dotyczących w szczególności europejskiej działalności normalizacyjnej związanej z obronnością i bezpieczeństwem oraz ich uwzględniania przez służbę normalizacyjną resortu obrony narodowej w programie i planie prac normalizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej;

3) Dyrektor Generalny Ministerstwa Obrony Narodowej w zakresie:

a) wyznaczania osób uprawnionych do wskazywania dokumentów standaryzacyjnych NATO niezbędnych w procesie osiągania interoperacyjności Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej z siłami NATO oraz realizacji celów NATO dla Rzeczypospolitej Polskiej,

b) podejmowania decyzji w sprawie ratyfikacji i implementacji dokumentów STANAG oraz zatwierdzania i wdrażania dokumentów STANREC, odpowiednio do zakresu odpowiedzialności,

c) podejmowania decyzji o wprowadzaniu dokumentów standaryzacyjnych NATO do stosowania w postaci dokumentu, o którym mowa w § 7 ust. 2 pkt 2, w ramach swojej właściwości,

d) nadzoru i koordynowania, według zakresu odpowiedzialności, procesu implementowania i wdrażania w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej dokumentów standaryzacyjnych NATO oraz opracowywania na ich podstawie resortowych dokumentów normalizacyjnych i innych dokumentów,

e) zgłaszania, odpowiednio dla zakresu odpowiedzialności, potrzeb dotyczących tłumaczeń dokumentów standaryzacyjnych NATO na język polski oraz typowania tłumaczy dokumentów;

f) wyznaczania przedstawicieli podległych komórek organizacyjnych do pracy nad dokumentami standaryzacyjnymi NATO w gremiach standaryzacyjnych Rady do spraw Konsultacji, Dowodzenia i Kierowania,

g) typowania przedstawicieli do pracy nad dokumentami standaryzacyjnymi NATO w gremiach standaryzacyjnych Konferencji Krajowych Dyrektorów do Spraw Uzbrojenia i innych organów zlecających i przesyłania wniosków w tym zakresie do osoby zajmującej kierownicze stanowisko Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach uzbrojenia i modernizacji,

h) zgłaszania organom zlecającym NATO potrzeb w zakresie opracowywania projektów dokumentów standaryzacyjnych NATO w ramach uczestnictwa w procesie standaryzacyjnym NATO oraz, stosownie do możliwości organizacyjnych i finansowych, przejmowania roli kraju wspierającego lub prowadzącego dany dokument standaryzacyjny NATO;

4) Osoba zajmująca kierownicze stanowisko Ministerstwa Obrony Narodowej właściwa w sprawach uzbrojenia i modernizacji, w zakresie:

a) nadzoru nad przedsięwzięciami podejmowanymi w ramach pozyskiwania i udostępniania dokumentów standaryzacyjnych NATO,

b) określania zakresu, formy i trybu kwalifikacji i harmonizacji dokumentów standaryzacyjnych NATO, ratyfikacji i implementacji dokumentów STANAG oraz zatwierdzania i wdrażania dokumentów STANREC, a także zatwierdzania wzorów dokumentów,

c) określania priorytetów w zakresie tłumaczeń dokumentów standaryzacyjnych NATO na język polski oraz zatwierdzania zasad ich realizacji,

d) wyznaczania przedstawicieli resortu obrony narodowej do pracy nad dokumentami standaryzacyjnymi NATO w gremiach standaryzacyjnych podlegających Konferencji Krajowych Dyrektorów do Spraw Uzbrojenia i Komitetu do spraw Standaryzacji,

e) wyznaczania przedstawicieli podległych komórek i jednostek organizacyjnych do pracy nad dokumentami standaryzacyjnymi NATO w innych gremiach standaryzacyjnych NATO;

5) Dowódca Generalny Rodzajów Sił Zbrojnych, w zakresie:

a) wyznaczania osób uprawnionych do wskazywania dokumentów standaryzacyjnych NATO niezbędnych w procesie osiągania interoperacyjności Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej z siłami NATO oraz osiągania celów NATO dla Rzeczypospolitej Polskiej,

b) podejmowania decyzji w sprawach dotyczących ratyfikacji i implementacji dokumentów STANAG oraz zatwierdzania i wdrażania dokumentów STANREC dotyczących poszczególnych rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej lub rodzajów wojsk, a także dokumentów standaryzacyjnych NATO opracowywanych lub aktualizowanych przez gremia standaryzacyjne NATO, w których uczestniczą przedstawiciele Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych,

c) nadzoru i koordynowania procesu implementacji i wdrażania dokumentów standaryzacyjnych NATO w rodzajach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i rodzajach wojsk oraz opracowywania i wprowadzania do stosowania na ich podstawie resortowych dokumentów normalizacyjnych,

d) podejmowania decyzji o wprowadzaniu dokumentów standaryzacyjnych NATO do stosowania w rodzajach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i rodzajach wojsk w postaci dokumentu, o którym mowa w § 7 ust. 2 pkt 2, w ramach swojej właściwości,

e) kwalifikowania dokumentów standaryzacyjnych NATO oraz harmonizowania z nimi istniejących resortowych dokumentów normalizacyjnych i innych dokumentów w ramach poszczególnych rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i rodzajów wojsk,

f) zgłaszania potrzeb w zakresie tłumaczeń dokumentów standaryzacyjnych NATO na język polski oraz typowania tłumaczy dokumentów,

g) wyznaczania (typowania) przedstawicieli rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i rodzajów wojsk do pracy nad dokumentami standaryzacyjnymi NATO w gremiach standaryzacyjnych Komitetu Wojskowego NATO i innych organów zlecających według potrzeb,

h) zgłaszania organom zlecającym NATO potrzeb w zakresie opracowywania projektów dokumentów standaryzacyjnych NATO w ramach uczestnictwa w procesie standaryzacyjnym NATO oraz, stosownie do możliwości organizacyjnych i finansowych, przejmowania roli kraju wspierającego lub prowadzącego dany dokument standaryzacyjny NATO;

6) Szefowie inspektoratów prowadzący sprawy należące do zakresu działania służby normalizacyjnej, w zakresie:

a) wyznaczania osób uprawnionych do wskazywania dokumentów standaryzacyjnych NATO niezbędnych w procesie osiągania interoperacyjności Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej z siłami NATO oraz realizacji celów NATO dla Rzeczypospolitej Polskiej,

b) podejmowania decyzji w sprawie ratyfikacji i implementacji dokumentów STANAG oraz zatwierdzania i wdrażania dokumentów STANREC, odpowiednio do zakresu odpowiedzialności,

c) nadzoru i koordynowania, według zakresu odpowiedzialności, procesu implementowania i wdrażania w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej dokumentów standaryzacyjnych NATO oraz opracowywania na ich podstawie resortowych dokumentów normalizacyjnych i innych dokumentów,

d) podejmowania decyzji o wprowadzaniu dokumentów standaryzacyjnych NATO do stosowania w postaci dokumentu, o którym mowa w § 7 ust. 2 pkt 2, w ramach swojej właściwości,

e) zgłaszania, odpowiednio dla zakresu działania inspektoratu, potrzeb w zakresie tłumaczeń dokumentów standaryzacyjnych NATO na język polski oraz typowania tłumaczy dokumentów;

f) typowania przedstawicieli inspektoratu do pracy nad dokumentami standaryzacyjnymi NATO w gremiach standaryzacyjnych Komitetu Wojskowego NATO, Konferencji Krajowych Dyrektorów do spraw Uzbrojenia i innych organów zlecających oraz przesyłania wniosków w tym zakresie odpowiednio do Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego lub osoby zajmującej kierownicze stanowisko Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach uzbrojenia i modernizacji,

g) zgłaszania organom zlecającym NATO potrzeb w zakresie opracowywania projektów dokumentów standaryzacyjnych NATO w ramach uczestnictwa w procesie standaryzacyjnym NATO oraz, stosownie do możliwości organizacyjnych i finansowych, przejmowania roli kraju wspierającego lub prowadzącego dany dokument standaryzacyjny NATO;

7) Dyrektor Wojskowego Centrum Normalizacji, Jakości i Kodyfikacji, w zakresie:

a) organizowania i koordynowania działalności służby normalizacyjnej, związanej z postępowaniem z dokumentami standaryzacyjnymi NATO,

b) pozyskiwania, gromadzenia, tłumaczenia i udostępniania dokumentów standaryzacyjnych NATO, także poza resort obrony narodowej, na zasadach określonych przez osobę zajmującą kierownicze stanowisko Ministerstwa Obrony Narodowej właściwą w sprawach uzbrojenia i modernizacji,

c) koordynowania przedsięwzięć podejmowanych w zakresie pozyskiwania, udostępniania, kwalifikacji, harmonizacji, tłumaczenia, ratyfikacji, zatwierdzania, implementacji i wdrażania dokumentów standaryzacyjnych NATO, w tym współdziałania Centrum z komórkami i jednostkami organizacyjnymi w tym zakresie,

d) typowania przedstawicieli Centrum do pracy nad dokumentami standaryzacyjnymi NATO w gremiach standaryzacyjnych Komitetu NATO do spraw Standaryzacji, Komitetu Wojskowego NATO, Konferencji Krajowych Dyrektorów do spraw Uzbrojenia i innych organów zlecających oraz przesyłania wniosków w tym zakresie do osoby zajmującej kierownicze stanowisko Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach uzbrojenia i modernizacji,

e) aktualizowania i przekazywania NSO danych, dotyczących ratyfikacji i implementacji dokumentów standaryzacyjnych NATO przez resort obrony narodowej;

f) zgłaszania organom zlecającym NATO potrzeb w zakresie opracowywania projektów dokumentów standaryzacyjnych NATO w ramach uczestnictwa w procesie standaryzacyjnym NATO oraz, stosownie do możliwości organizacyjnych i finansowych, przejmowania roli kraju wspierającego lub prowadzącego dany dokument standaryzacyjny NATO,

g) składania sprawozdań osobie zajmującej kierownicze stanowisko Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach uzbrojenia i modernizacji z prowadzonej w resorcie obrony narodowej działalności, w zakresie postępowania z dokumentami standaryzacyjnymi NATO.

2. Osoby, o których mowa w ust. 1, uwzględnią w opracowaniach ewidencyjno-sprawozdawczych zagadnienia związane z postępowaniem z dokumentami standaryzacyjnymi NATO, w szczególności dotyczące stanu zaawansowania prac w zakresie ich ratyfikacji, zatwierdzania, implementacji i wdrażania, zgodnie z przyjętymi w NATO procedurami.

Załączniki do Instrukcji postępowania
z dokumentami standaryzacyjnymi
Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj