Dzienniki Urzędowe - rok 1992 nr 1 poz. 4

Na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400 i z 1992 r. Nr 21, poz. 86) zarządza się, co następuje:

1. Utworzenie jednostki ratowniczo-gaśniczej Państwowej Straży Pożarnej, zwanej dalej „jednostką ratowniczo-gaśniczą”, w miejscowościach, przedsiębiorstwach i innych jednostkach organizacyjnych zależy od:

1) stopnia zagrożenia pożarowego,

2) częstotliwości występowania klęsk żywiołowych i innych miejscowych zagrożeń,

3) powierzchni chronionego obszaru połączonego z gęstością zaludnienia lub liczbą zatrudnionych w przedsiębiorstwie lub innej jednostce organizacyjnej,

4) ograniczonej możliwości udzielenia skutecznej pomocy przez inne jednostki ochrony przeciwpożarowej działającej na danym terenie, zwłaszcza jeżeli czas dojazdu do miejscowości lub dzielnicy z najbliższej jednostki ratowniczo-gaśniczej przekracza 20 minut, a siły i środki innych jednostek ochrony przeciwpożarowej działające na danym te-

2. Jeżeli na danym obszarze występuje gęstość zaludnienia:

1) powyżej 1000 mieszkańców na 1 km² – powierzchnię obszaru chronionego ustala się na 55 km²,

2) poniżej 1000 mieszkańców na 1 km² – powierzchnię obszaru chronionego ustala się na 650 km².

3. Normy etatów w jednostkach ratowniczo-gaśniczych dla poszczególnych województw ustala się na podstawie wskaźnika etatów o rozpiętości od 0,6 – do 1,1 etatu na 1000 mieszkańców.

4. Jednostki ratowniczo-gaśnicze powinny być wyposażone co najmniej w:

1) samochód rozpoznawczo-ratowniczy,

2) dwa samochody gaśnicze, w tym co najmniej jeden typu ciężkiego,

3) samochód – drabinę mechaniczną lub podnośnik hydrauliczny,

1. O utworzeniu jednostki ratowniczo-gaśniczej decyduje komendant główny Państwowej Straży na podstawie wniosków złożonych przez komendantów wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej.

2. Wykonanie decyzji, o której mowa w ust. 2 należy do właściwego miejscowo komendanta rejonowego Państwowej Straży Pożarnej.

Wnioski, o których mowa w § 2 ust. 1 powinny zawierać propozycje co do:

1) siedziby jednostki ratowniczo-gaśniczej,

2) normy etatów w tej jednostce,

3) wyposażenia w sprzęt,

4) obszaru działania.

W zależności od liczby przyznanych etatów jednostki ratowniczo-gaśnicze dzieli się na kategorie, których minimalne normy liczebności wynoszą:

1) kategoria „A” – 85 etatów,

w tym 4 etaty dowództwa jednostki,

2) kategoria „B” – 64 etaty,

w tym 4 etaty dowództwa jednostki,

3) kategoria „C” – 42 etaty,

w tym 3 etaty dowództwa jednostki,

4) kategoria „D” – 33 etaty,

w tym 3 etaty dowództwa jednostki

Zasady obowiązujące przy tworzeniu jednostek ratowniczo-gaśniczych stosuje się odpowiednio przy ich rozwiązywaniu.

1. Do czasu zorganizowania krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, nie później jednak niż do 31 grudnia 1995 r., jednostki ratowniczo-gaśnicze tworzy się w miejscowościach, w których działały terenowe zawodowe straże pożarne lub ich oddziały.

2. Jednostki ratowniczo-gaśnicze tworzy się także w przedsiębiorstwach i jednostkach organizacyjnych o szczególnych zagrożeniach pożarowych i innych, wymienionych w wykazie określonym przez Radę Ministrów na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400 i z 1992 r. Nr 21, poz. 86).

Utworzone jednostki ratowniczo-gaśnicze ujmuje się w zbiorczym planie ich rozmieszczenia na terenie kraju.

Zarządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.