Tematy - Prawo - Postępowanie karne, Oskarżony - INFOR.PL

Świadkiem incognito jest osoba, wobec której istnieje uzasadniona obawa zagrożenia dla życia, zdrowia, wolności luba mienia bądź wobec osób dla niej najbliższych. Tożsamość świadka dla celów procesowych zostaje utajniona. Świadka incognito przesłuchuje prokurator bądź sąd w wyznaczonym przez sąd miejscu lub przy użyciu odpowiednich urządzeń technicznych.

Konsekwencje odmowy przyjęcia pisma z sądu mogą być niekiedy bardzo dotkliwe. Błędnie może się wydawać, iż odmowa odebrania sądowej korespondencji dostarczonej nam przez listonosza, nie będzie rodzić wobec nas żadnych negatywnych skutków. Kodeks postępowania karnego reguluje tę kwestię jednak odmiennie.

Zgodnie z zasadą jawności postępowania karnego postępowanie sądowe (rozprawa) odbywa się jawnie, a tylko wyjątkowo przepisy proceduralne ograniczają jawność poprzez zarówno wyłączenie jawności rozprawy jak również poprzez ograniczenie udziału osób, które mogą uczestniczyć w rozprawie w charakterze publiczności. Niniejsze opracowanie przedstawi odpowiedź na pytanie, kto może uczestniczyć w rozprawie.

Zgodnie z kodeksowymi uregulowaniami w procesie karnym obowiązuje zasada jawności procesu karnego, której wyrazem jest nie tylko udział publiczności w rozprawie, (jeżeli nie zachodzą przewidziane prawem okoliczności wyłączenia jawności rozprawy), ale również prawo mediów do utrwalania obrazu i dźwięku z przebiegu rozprawy za zgodą sądu (który jej udziela, gdy zachodzą ku temu ustawowe przesłanki). Kiedy media mają prawo do utrwalania obrazu i dźwięku na rozprawie?

Nowelizacja Kodeksu postępowania karnego przyznaje osobie zawiadamiającej o popełnieniu przestępstwa - która nie posiada statusu pokrzywdzonego - prawo do zaskarżania postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa lub postanowienia o jego umorzeniu.

Prawo do adwokata przysługuje każdemu we wszystkich stadiach postępowania, a więc już od momentu zatrzymania przez Policję. W rzeczywistości osoby, które nie stać na zatrudnienie profesjonalisty, mogą złożyć wniosek o obrońcę z urzędu dopiero po przedstawieniu im zarzutów.

Polskie prawo przewiduje kilka możliwości dochodzenia odszkodowania od sprawcy przestępstwa. Istnieje możliwość ubiegania się o nie zarówno w postępowaniu karnym jak i w cywilnym.

Przyjęty przez Radę Ministrów projekt Ministerstwa Sprawiedliwości zakłada przepływ elektronicznych odpowiedników dokumentów pomiędzy sądami powszechnymi a Krajowym Rejestrem Karnym.

Przeszukanie jest instytucją prawa karnego, która wielokrotnie budzi emocje osób, które jej doświadczyły. Szczegółowe regulacje w tym temacie zawiera Kodeks postępowania karnego.

W dniu 5 listopada 2012 roku weszła w życie nowelizacja Kodeksu postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw, której celem jest przede wszystkim ujednolicenie zasad zwrotu kosztów sądowych osobom uczestniczącym w procesach.

Na świadku oprócz pewnych uprawnień procesowych np. do odmowy zeznań lub odmowy odpowiedzi na pytanie w określonych ustawowo sytuacjach) ciążą również procesowe obowiązki w tym w szczególności stawiennictwa na wezwanie oraz nieutrudniania postępowania. Za naruszenie wskazanych obowiązków na świadka może być nałożona kara porządkowa, od której ma prawo się odwołać.

Nowelizacja kodeksu postępowania karnego zobowiąże sądy oraz prokuratorów do zwracania się o informację co do prowadzonych postępowań karnych przez inne państwa członkowskie Unii Europejskiej.

Projekty Ministerstwa Sprawiedliwości zakładają m. in. możliwość reprezentowania oskarżonych przez radców prawnych oraz ograniczenie inicjatywy dowodowej sądu.

Zgodnie z kodeksem postępowania karnego, oskarżony ma prawo do korzystania z bezpłatnej pomocy tłumacza, jeżeli nie włada w wystarczającym stopniu językiem polskim i tłumacz ten powinien uczestniczyć we wszystkich czynnościach dokonywanych z udziałem oskarżonego.

Kodeks postępowania karnego ustanawia możliwość poręczenia za podejrzanego/oskarżonego udzielanego przez tzw. osobę godną zaufania, który może być połączony z dozorem stosowanym wobec tegoż podejrzanego/oskarżonego. Kto może być osobą godną zaufania?

Instytucja poręczenia społecznego jest jednym z przejawów realizacji w procesie karnym zasady tzw. socjalizacji procesu karnego. Istotą tego poręczenia jest to, iż ustawowo określone podmioty (uczestnicy życia społecznego) mogą poręczyć za danego podejrzanego/oskarżonego.

Wyrok nakazowy wydawany jest zawsze przez sąd na jednoosobowym posiedzeniu niejawnym i zawsze ma charakter skazujący. Traktuje się go jako propozycję kary, jaką składa oskarżonemu sąd, która może zostać przez oskarżonego odrzucona poprzez wniesienie tzw. sprzeciwu.

Po zmianie kodeksu postępowania karnego każde z państw członkowskich UE będzie mogło - po dokonaniu uzgodnień z innym państwem - przekazać do dalszego prowadzenia wszczęte postępowanie karne, a tym samym zakończyć to, które samo prowadziło.

Oskarżony tymczasowo aresztowany może porozumiewać się ze swym obrońcą podczas nieobecności innych osób oraz korespondencyjnie. Zgodę musi wyrazić prokurator.

W procesie karnym, tak jak i w innych rodzajach procedur (cywilnej, administracyjnej) jest określona zasada ciężaru dowodu (tzw. onus probandi). W procesie cywilnym klasyczną regułą jest to, iż na osobie podnoszącej dane twierdzenie, ciąży obowiązek jego udowodnienia. Procedura karna ma w tym względzie pewne cechy wspólne, ale także i odmienności, które wymagają przedstawienia.

Zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania karnego obrońcą oskarżonego lub podejrzanego może być tylko adwokat. Przepisy procedury karnej przewidują jednak możliwy udział radców prawnych w postępowaniu karnym – w charakterze pełnomocników (choć oczywiście pełnomocnikami mogą być również adwokaci).

Zgodnie z treścią kodeksu postępowania karnego w postępowaniu karnym możliwe jest przeprowadzenie postępowania mediacyjnego pomiędzy podejrzanym (oskarżonym) a pokrzywdzonym. Treść tej mediacji jest istotna albowiem może wpływać na wymiar kary oskarżonego, możliwość zastosowania wobec niego warunkowego umorzenia postępowania lub umorzenia postępowania (w przypadku spraw z oskarżenia prywatnego).

Rząd przyjął założenia do projektu nowelizacji postępowania karnego. Sędzia częściej będzie orzekał jednoosobowo, a liczba zatrzymań i aresztów zostanie ograniczona.

W sprawach karnych osoby nieletnie, a więc takie które nie ukończyły siedemnastego roku życia mogą być reprezentowane przez swoich rodziców. W przypadku postępowania administracyjnego osoby posiadające ograniczoną zdolność do czynności prawnych posiadają w pewnych przypadkach zdolność procesową. W pozostałym zakresie działają przez przedstawicieli ustawowych.

Tymczasowe aresztowanie może nastąpić tylko na mocy postanowienia sądu. Środek ten stosuje w postępowaniu przygotowawczym na wniosek prokuratora sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie, a w wypadkach nie cierpiących zwłoki także inny sąd rejonowy.

Zatrzymanie stanowi jeden z środków przymusu procesowego uregulowanego w kodeksie postępowania karnego. Jego celem jest zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania poprzez ograniczenie prawa do wolności i nietykalności osobistej.

Ponieważ w postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego, także przepisy dotyczące ustanawiania i roli obrońcy w procesie karnym odnoszą się do procesu karnego skarbowego. W toku postępowania karnego osoba oskarżona zawsze może korzystać z pomocy obrońcy.

W toku postępowania w stosunku do nieobecnych odstępuje się od przesłuchania podejrzanego, konfrontacji z jego udziałem, okazania sprawcy czynu, końcowego zaznajomienia z aktami postępowania przygotowawczego.

W postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego, jeżeli przepisy niniejszego kodeksu karnego skarbowego nie stanowią inaczej. Oznacza to, iż reguły obowiązujące w postępowaniu odwoławczym o przestępstwa i wykroczenia skarbowe, poza kilkoma wyjątkami, są zasadniczo zbieżne z regułami ogólnymi procedury karnej.

Osoba najbliższa dla oskarżonego może odmówić zeznań. Szczególny problem pojawia jednak się w sytuacji wielości oskarżonych, z których tylko jeden jest osobą najbliższą dla świadka albo pozostaje z nim w szczególnie bliskim stosunku osobistym.

Jeżeli zostałeś zatrzymany na posiadaniu niewielkiej ilości narkotyków i jesteś osobą niekaraną za przestępstwo umyślne, wówczas możesz przekonać Sąd by warunkowo umorzył prowadzone przeciwko Tobie postępowanie karne. Jak tego dokonać?

Większość osób zatrzymanych na posiadaniu narkotyków idzie na układ z Prokuratorem, tzn. po przesłuchaniu w charakterze podejrzanego uzgadnia z Prokuratorem karę za popełnione przestępstwo posiadania narkotyków. Czy układ z prokuratorem jest korzystny dla oskarżonego?

W przypadku znikomego stopnia szkodliwości społecznej istnieje możliwość umorzenia postępowania o posiadanie narkotyków. Co decyduje o stopniu społecznej szkodliwości tego czynu?

Posiadanie nawet niewielkiej ilości narkotyku na własny użytek jest co do zasady przestępstwem ściganym z urzędu. Popełnienie go skutkuje pociągnięciem posiadacza do odpowiedzialności karnej. Czy posiadanie narkotyków zawsze jest przestępstwem?

Przestępstwo posiadania narkotyków stanowiące wypadek mniejszej wagi określone jest w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii. Zgodnie z tą ustawą za przestępstwo posiadania narkotyków stanowiące wypadek mniejszej wagi grozi łagodniejsza kara grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Zgodnie z art.62 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, kto posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Czy posiadanie narkotyku zawsze będzie karane?

To czy oskarżony posiada nieznaczną czy znaczną ilość narkotyku ma duże znaczenie przy wymierzaniu kary. Oba te pojęcia są jednak niedookreślone i to od sędziów zależy jak zadecydują w konkretnym przypadku. To niedookreślenie stało się przyczyną zadania pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego.

Zgłoszenie zgonu jest obowiązkiem prawnym nie tylko członków rodziny. Kto, do jakiego urzędu i w jakim terminie jest zobowiązany do zgłoszenia zgonu?

Za oskarżonego uważa się m.in. osobę, przeciwko której wniesiono oskarżenie do sądu. Kiedy możliwe jest ujawnienie danych osobowych oskarżonego.

Kodeks postępowania karnego określa warunki (przesłanki) zastosowania aresztu tymczasowego oraz warunki jego rozpatrywania. Konstrukcja określenia czasu trwania aresztu w toku postępowania karnego zawiera określenie pewnych reguł czasu trwania aresztu, ale też i wyjątki, których stosowanie sprawia, że de facto brak jest ustawowo określonych górnych granic czasowych stosowania tymczasowego aresztowania.

Środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania to środek, który powinien być stosowany wyjątkowo i tylko wówczas, gdy inne środki zapobiegawcze nie zdołają wypełnić swojej funkcji. Obawa tzw. “matactwa” to jedna z przesłanek tymczasowego aresztowania.

Środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania to środek, który powinien być stosowany wyjątkowo i tylko wówczas, gdy inne środki zapobiegawcze nie zdołają wypełnić swojej funkcji. Obawa ukrywania się lub ucieczki sprawcy to jedna z przesłanek stosowania tymczasowego aresztowania.

Zastosowanie tymczasowego aresztowania zawsze należy do sądu, niezależnie od tego czy postępowania karne jest na etapie postępowania przygotowawczego czy też na etapie postępowania sądowego. Jak powinno “wyglądać” postanowienie o tymczasowym aresztowaniu danej osoby?

Środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania to środek, który powinien być stosowany wyjątkowo i tylko wówczas, gdy inne środki zapobiegawcze nie zdołają wypełnić swojej funkcji.

Środki zapobiegawcze stosuje się w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego (np. uniemożliwiają oskarżonemu ucieczkę lub tzw. “mataczenie” w sprawie) a także wyjątkowo – w celu zapobiegnięcia popełnieniu nowego przestępstwa. Przepisy procedury karnej regulują szczegółowo warunki ich stosowania. Należy podkreślić, iż ustawodawca polski stworzył całą szeroką gamę środków zapobiegawczych.

Tymczasowe aresztowanie jest jedynym izolacyjnym środkiem zapobiegawczym w polskiej procedurze karnej. Jednocześnie (co oczywiste) – jego stosowanie wiążę się z największą ilością dolegliwości dla oskarżonego/podejrzanego. Z uwagi na to, ustawodawca ustalił, iż instytucja tymczasowego aresztu ma być stosowana wyjątkowo, jako środek ostateczny – wówczas, gdy inne środki zapobiegawcze nie spełnią swoich funkcji.

Zgodnie z konstytucyjną zasadą prawa do obrony – oskarżony lub podejrzany ma prawo do obrony, w tym ma prawo do posiadania obrońcy. Uprawnienie to istnieje również na etapie orzekania przez sąd o tymczasowym aresztowaniu. Trzeba jednak dodać, iż w istocie istnieją pewne obostrzenia (czy też trudności) związane z realizacją takiego prawa.

W toku całego postępowania karnego aż do jego prawomocnego zakończenia (a nawet czasem – aż do rozpoczęcia wykonywania kary) mogą być stosowane tzw. środki zapobiegawcze. Środki te stosują organy prowadzące postępowanie i na ich decyzje służy podejrzanemu (lub oskarżonemu) zażalenie. Zgodnie z kodeksem postępowania karnego podejrzany (lub oskarżony) może w każdym czasie składać wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego. Zasada ta dotyczy wszystkich środków zapobiegawczych, nie tylko aresztu tymczasowego.

W postępowaniu sądowym wszystkie środki zapobiegawcze stosuje sąd. Zgodnie z kodeksem postępowania karnego oskarżony może w każdym czasie składać wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego. Zasada ta dotyczy wszystkich środków zapobiegawczych, nie tylko aresztu tymczasowego.

Postępowanie karne, Oskarżony

Przesłuchanie świadka anonimowego

Konsekwencje odmowy przyjęcia pisma z sądu

Udział publiczności w rozprawie

Prawo do utrwalania obrazu i dźwięku przez media

Zażalenie nie tylko dla pokrzywdzonego

Prawo do adwokata nie dla wszystkich

Jak dochodzić odszkodowania od sprawcy przestępstwa?

Informacje z KRK szybciej trafią do sądu

Przeszukanie w procesie karnym

Nowe zasady zwrotu kosztów podróży świadkom

Odwołanie się świadka od kary porządkowej

Zmiany w Kodeksie postępowania karnego

Zmiany w postępowaniu karnym

Prawo oskarżonego do posiadania tłumacza

Poręczenie osoby godnej zaufania

Co to jest poręczenie społeczne?

Przesłanki wydania wyroku nakazowego

Reforma postępowania karnego uprości procedurę w UE

Kontakt oskarżonego z obrońcą w areszcie

Na kim leży ciężar dowodu w procesie karnym?

Udział radcy prawnego w procesie karnym

Mediacja w postępowaniu karnym

Reforma postępowania karnego przyjęta przez rząd

Reprezentacja dziecka przed sądem w sprawach karnych i administracyjnych

Tymczasowe aresztowanie w postępowaniu karnym skarbowym

Zatrzymanie w postępowaniu karnym skarbowym

Obrońca w postępowaniu karnym skarbowym

Przebieg postępowania karnoskarbowego w stosunku do nieobecnych

Czy mogę odwołać się od wyroku w sprawie karnoskarbowej?

Zakazy dowodowe w przypadku procesu złożonego

Kiedy wnosić o warunkowe umorzenie postępowania o posiadanie narkotyków?

Zagrożenia płynące z dobrowolnego poddania się karze w sprawie o posiadanie narkotyków

Od czego zależy stopień społecznej szkodliwości posiadania narkotyków?

Kiedy posiadanie narkotyków nie jest przestępstwem?

Kiedy posiadanie narkotyku będzie przestępstwem mniejszej wagi?

Kiedy posiadanie narkotyków w Polsce jest przestępstwem?

Jaka ilość narkotyków jest ilością znaczną?

Gdzie zgłosić zgon?

Ujawnienie danych osobowych oskarżonego

Ile może trwać areszt tymczasowy w sądzie?

Obawa matactwa a tymczasowe aresztowanie

Obawa ucieczki lub ukrywania się podejrzanego a areszt tymczasowy

Kto wydaje postanowienie o tymczasowym aresztowaniu?

Jaka jest procedura stosowania tymczasowego aresztowania?

Jakie są przesłanki stosowania tymczasowego aresztowania?

Jakie są rodzaje środków zapobiegawczych?

Areszt tymczasowy jako ostateczny środek zapobiegawczy

Udział obrońcy w postępowaniu aresztowym

Wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego

Jak uchylić lub zmienić stosowany środek zapobiegawczy?