Dziennik Ustaw - rok 1990 nr 59 poz. 344

2. Podmiot prowadzący działalność, o której mowa w ust. 1, jest zwany w dalszej treści "ubezpieczycielem".

2. Ochronę ubezpieczeniową ustanawia się na podstawie umowy zawieranej pomiędzy ubezpieczycielem a ubezpieczającym.

1) ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów,

2) ubezpieczenie budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od ognia i innych zdarzeń losowych,

3) ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej rolników z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego,

4) inne ubezpieczenia przewidziane na mocy dotychczas obowiązujących ustaw lub ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych.

2. Ubezpieczyciele mogą uwzględnić w systemie taryf również inne czynniki wpływające na szkodowość.

3. Wysokość stawek ubezpieczeniowych ustala ubezpieczyciel.

4. Minister Finansów określa sposób potwierdzenia spełnienia obowiązku zawarcia ubezpieczenia.

5. Ubezpieczyciel prowadzący działalność w zakresie ubezpieczenia obowiązkowego nie może odmówić zawarcia tego ubezpieczenia.

2. Minister Finansów określa tryb opracowania i publikacji standardowych ogólnych warunków ubezpieczeń.

3. Ogólne warunki ubezpieczeń i taryfy, z wyjątkiem ubezpieczeń wymienionych w art. 4, jak również wysokość stawek ubezpieczeniowych ustala ubezpieczyciel. Ogólne warunki ubezpieczeń mogą odbiegać od standardowych ogólnych warunków ubezpieczeń.

4. Ogólne warunki ubezpieczenia określają w szczególności przedmiot i zakres ubezpieczenia, sposób zawierania umów ubezpieczenia, zakres i czas trwania odpowiedzialności ubezpieczyciela, prawa i obowiązki stron umowy, sposób ustalania wysokości szkód oraz wypłaty odszkodowań lub świadczeń.

5. W ogólnych warunkach ubezpieczenia należy zastrzec możliwość odstąpienia od umowy ubezpieczenia przez ubezpieczającego w okresie 30 dni dla osób fizycznych i 7 dni dla osób prawnych od daty zawarcia umowy, jeżeli umowa jest zawarta na okres dłuższy niż 6 miesięcy; odstąpienie od umowy nie zwalnia ubezpieczającego z obowiązku opłacenia składki za okres, w jakim ubezpieczyciel udzielał ochrony ubezpieczeniowej.

6. Zastrzeżony w umowie ubezpieczenia okres, w którym wypowiedzenie umowy nie jest możliwe, nie może być dłuższy niż dwa lata.

7. Ubezpieczyciel jest obowiązany do oferowania umów ubezpieczenia odpowiadających standardowym ogólnym warunkom ubezpieczenia. Ubezpieczyciel może oferować umowy ubezpieczenia odpowiadające ogólnym warunkom ubezpieczeń.

2. Ubezpieczyciel jest obowiązany do przedstawienia ubezpieczającemu różnicy między standardowymi ogólnymi warunkami ubezpieczeń a ogólnymi warunkami ubezpieczeń stosowanymi przez ubezpieczyciela.

2. W przypadku zbiegu świadczeń z tytułu dwóch lub więcej ubezpieczeń z tego samego zdarzenia, odszkodowanie wypłaca się do wysokości szkody w granicach sum ubezpieczenia w ramach każdego ze stosunków ubezpieczenia, z uwzględnieniem odszkodowań już wypłaconych z innego stosunku ubezpieczenia.

3. Przepis ust. 2 nie ma zastosowania przy ubezpieczeniach na życie i od następstw nieszczęśliwych wypadków.

4. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

5. W razie zaistnienia szkody objętej ubezpieczeniem, o którym mowa w art. 4 pkt 1 i 3, w przypadku określonym w art. 51 ust. 2 pkt 1 i 2, uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczeń bezpośrednio od Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego.

2. Akcje spółki akcyjnej, o której mowa w ust. 1, mogą być tylko akcjami imiennymi.

3. Do prowadzenia działalności ubezpieczeniowej w formie spółki akcyjnej w zakresie nie uregulowanym przez ustawę stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu handlowego.

2. Towarzystwo uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania do rejestru towarzystw ubezpieczeń wzajemnych.

3. Rejestr towarzystw prowadzi Sąd Rejonowy dla Warszawy-Pragi.

4. Rejestr jest jawny i dostępny dla osób trzecich.

5. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określa zasady i tryb postępowania w sprawach rejestru towarzystw, dane podlegające wpisowi do rejestru, sposób jego prowadzenia oraz szczegółowe zasady udostępniania rejestru do wglądu.

2. Statut powinien określać organizację władz zarządzających i nadzorczych towarzystwa.

2. Jeżeli towarzystwo zamierza prowadzić działalność reasekuracyjną, należy to zaznaczyć w statucie.

2. Statut powinien przewidywać tworzenie kapitału zapasowego według zasad określonych w art. 427 § 1 Kodeksu handlowego, z tym że nadwyżka bilansowa zastępuje czysty zysk roczny, a kapitał zakładowy zastępuje kapitał akcyjny.

3. Statut określa system świadczeń członków na rzecz towarzystwa; przysługujące członkowi należności majątkowe od towarzystwa nie zwalniają go z obowiązku płacenia składek.

4. Jeżeli ma być dopuszczalne zmniejszenie świadczeń towarzystwa na rzecz członków z tytułu umów ubezpieczenia, należy to zaznaczyć w statucie. Zmniejszenie świadczeń nie jest dopuszczalne, jeżeli statut przewiduje nieograniczone dopłaty członków lub nieograniczony ich udział w pokryciu strat.

5. Członkowie towarzystwa nie odpowiadają za jego zobowiązania.

2. Jeżeli towarzystwo prowadzi działalność w kilku grupach ubezpieczeń, należy zastrzec w statucie, że dopłaty członków na pokrycie strat oraz zwroty towarzystwa na rzecz członków są obliczane na podstawie zamknięć rachunkowych, osobnych dla każdej grupy ubezpieczeń.

1) spółkę akcyjną zastępuje towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych, akcjonariuszy - członkowie towarzystwa uprawnieni do udziału w walnym zgromadzeniu,

2) przyznane w powołanych przepisach uprawnienia mniejszości akcjonariuszy służą określonej statutem mniejszości członków uprawnionych do udziału w walnym zgromadzeniu,

3) przepisy o akcjach dotyczą tytułów uczestnictwa w walnym zgromadzeniu.

2. Walne zgromadzenie może upoważnić organ nadzorczy towarzystwa do dokonania w jego uchwałach zmian o charakterze redakcyjnym lub zmian, których przed udzieleniem zezwolenia na zmianę statutu zażąda Minister Finansów.

3. Zmiany statutu nie mogą ograniczać praw wynikających z zawartych umów ubezpieczenia.

2. Uchwały o rozwiązaniu towarzystwa lub połączeniu z innym towarzystwem zapadają większością przynajmniej trzech czwartych oddanych głosów.

2. Uznanie przez Ministra Finansów towarzystwa za małe towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych podlega wpisowi do rejestru.

3. Do małych towarzystw ubezpieczeń wzajemnych nie stosuje się przepisów art. 17 ust. 2 oraz art. 21-23.

2. Walne zgromadzenie towarzystwa może upoważnić organ nadzorczy towarzystwa do dokonania w jego uchwale, dotyczącej ogólnych warunków ubezpieczenia, zmian o charakterze redakcyjnym.

3. Statut towarzystwa może upoważnić organ nadzorczy towarzystwa do wprowadzenia zmian w ogólnych warunkach ubezpieczenia, pod warunkiem że zmiany te będą przedstawione do zatwierdzenia na najbliższym walnym zgromadzeniu.

2. Wniosek o wydanie zezwolenia przez Ministra Finansów na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej powinien zawierać:

1) nazwę, siedzibę, terytorialny i rzeczowy zakres działania ubezpieczyciela,

2) dane o posiadaniu kapitału akcyjnego lub kapitału zakładowego, w który zostanie wyposażony ubezpieczyciel,

3) dane o szacunkowych kosztach związanych z utworzeniem administracji ubezpieczyciela oraz z zorganizowaniem sieci przedstawicielstw; ubezpieczyciel musi udowodnić, że dysponuje przeznaczonymi specjalnie na ten cel środkami w postaci funduszu organizacyjnego,

4) formę organizacyjną działalności,

5) dane o kwalifikacjach osób przewidzianych na stanowiska kierownicze, a także aktuariusza, w przypadku gdy ubezpieczyciel prowadzi ubezpieczenia na życie.

2. Plan działalności powinien zawierać.

1) statut ubezpieczyciela z zaznaczeniem faktu prowadzenia działalności w dziedzinie reasekuracji, jeżeli jest to przewidziane,

2) ogólne warunki ubezpieczenia,

3) program reasekuracji.

4) rachunek symulacyjny pierwszych 3 lat działalności, z uwzględnieniem przewidywanych wydatków, szkodowości, wpływów z tytułu składek oraz sytuacji finansowej ubezpieczyciela.

2. Zmiany rzeczowego bądź terytorialnego zakresu działania wymagają także zezwolenia.

2. Zezwolenie nie może być wydane na jednoczesne prowadzenie działalności w dziale ubezpieczeń na życie i prowadzenie działalności w dziale pozostałych ubezpieczeń majątkowych i osobowych.

3. Wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności w dziale ubezpieczeń na życie jest uzależnione od zatrudnienia przez ubezpieczyciela specjalisty w zakresie matematyki ubezpieczeniowej, finansowej i statystyki (aktuariusz).

4. Aktuariusz jest obowiązany do przeprowadzania obliczeń rezerwy techniczno-ubezpieczeniowej zgodnie z planem działalności.

2. Ubezpieczyciel może korzystać z usług maklera ubezpieczeniowego (brokera) lub brokera reasekuracyjnego, obejmujących również pośrednictwo ubezpieczeniowe. Działalność brokerską osoby fizyczne lub prawne mogą wykonywać wyłącznie po uzyskaniu zezwolenia Ministra Finansów.

3. Minister Finansów określi wymogi, jakie muszą spełniać osoby fizyczne i prawne ubiegające się o zezwolenie na prowadzenie działalności brokerskiej, oraz dopuszczalny zakres tej działalności, a także tryb wydawania zezwoleń, o których mowa w ust. 2.

1) ubezpieczyciel przestał spełniać warunki wymagane do uzyskania zezwolenia,

2) ubezpieczyciel prowadzi działalność z naruszeniem przepisów prawa,

3) ubezpieczyciel nie zrealizuje w przewidzianym terminie planu finansowego lub krótkoterminowego planu wypłacalności, o którym mowa w art. 48 ust. 1 i 2.

2. Minister Finansów określa tryb, czas i sposób sprawowania zarządu.

3. Cofnięcie zezwolenia w zakresie całej działalności oznacza w przypadku towarzystw ubezpieczeń wzajemnych decyzję o likwidacji towarzystwa.

2. Osoba zagraniczna podejmująca działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może ubezpieczyć tę działalność jedynie u ubezpieczyciela, o którym mowa w ust. 1.

3. Minister Finansów może określić przypadki dopuszczalności zawierania ubezpieczenia u ubezpieczyciela innego niż określony w ust. 1.

1) spółka spełni warunki wymagane od ubezpieczycieli polskich,

2) wkład wniesiony przez udziałowca zagranicznego odpowiada co najmniej połowie wymaganego minimalnego kapitału gwarancyjnego.

2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się w razie nabycia przez udziałowca zagranicznego akcji spółki prowadzącej już działalność ubezpieczeniową.

2. Ustanowienie głównego przedstawiciela podlega wpisaniu do rejestru handlowego.

3. Główny przedstawiciel jest obowiązany prowadzić rachunkowość dotyczącą działalności w Polsce w języku polskim, jak również publikować bilans i rachunek zysków i strat w języku polskim i udostępniać je na życzenie każdemu ubezpieczającemu.

4. Główny przedstawiciel jest obowiązany przechowywać wszelkie dokumenty dotyczące działalności, o której mowa w ust. 1, w swej siedzibie w Polsce.

2. Zmiana rzeczowego lub terytorialnego zakresu działania wymaga zezwolenia Ministra Finansów.

3. W celu uzyskania zezwolenia ubezpieczyciel składa Ministrowi Finansów:

1) wniosek o wydanie zezwolenia zawierający dane, o których mowa w art. 30 ust. 2, oraz plan działalności, o którym mowa w art. 31 ust. 2,

2) zaświadczenie organu nadzorczego kraju, w którym ubezpieczyciel zagraniczny ma swoją siedzibę, o posiadaniu zezwolenia na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej, przy czym zaświadczenie to powinno dokładnie określać grupę ubezpieczeń prowadzonych przez ubezpieczyciela zagranicznego,

3) bilans oraz rachunek zysków i strat trzech ostatnich lat działalności,

4) dowód posiadania środków własnych w wysokości co najmniej 50% minimum kapitału gwarancyjnego, o którym mowa w art. 46 ust. 1 pkt 3,

5) dowód, że ubezpieczyciele polscy mogą podjąć działalność ubezpieczeniową na terenie kraju pochodzenia ubezpieczyciela zagranicznego,

6) dane o kwalifikacjach osoby proponowanej na głównego przedstawiciela.

4. Ubezpieczyciel zagraniczny jest obowiązany do posiadania środków własnych w wysokości marginesu wypłacalności, o którym mowa w art. 45, przy czym podstawą do obliczenia marginesu wypłacalności jest działalność głównego przedstawiciela. Minimalny kapitał gwarancyjny ubezpieczyciela zagranicznego nie może być niższy niż 50% minimalnego kapitału gwarancyjnego, określonego na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 3.

5. Ubezpieczyciel zagraniczny jest obowiązany do płacenia kaucji z tytułu zabezpieczenia przyszłych zobowiązań ubezpieczyciela. Kaucja wynosi 25% minimalnego kapitału gwarancyjnego, o którym mowa w art. 46 ust. 1 pkt. 3, i jest zaliczana na poczet posiadanych środków własnych.

6. Środki własne ubezpieczyciela zagranicznego, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i ust. 4, są lokowane w Polsce.

7. Ubezpieczyciel zagraniczny jest obowiązany do tworzenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, o których mowa w art. 49, z tytułu zobowiązań wynikających z działalności ubezpieczeniowej, które są lokowane w Polsce zgodnie z przepisami rozdziału 6.

8. Zezwolenie na podjęcie działalności może być wydane, jeżeli zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 39 i w art. 41 ust. 1, oraz została wpłacona kaucja, o której mowa w ust. 5.

9. Minister Finansów może cofnąć zezwolenie na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej przez ubezpieczyciela zagranicznego, jeżeli:

1) ubezpieczyciel zagraniczny utracił zezwolenie na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej w kraju będącym jego siedzibą, a także w przypadkach określonych w art. 35,

2) za cofnięciem zezwolenia przemawiają względy ochrony interesów państwa.

10. Zezwolenie nie może być wydane ubezpieczycielowi zagranicznemu prowadzącemu jednocześnie działalność w dziale ubezpieczeń na życie i w dziale pozostałych ubezpieczeń.

2. 1/3 marginesu wypłacalności stanowi kapitał gwarancyjny.

1) środki zaliczane do środków własnych,

2) sposób wyliczenia i wysokość marginesu wypłacalności,

3) minimalną wysokość kapitału gwarancyjnego dla każdego rodzaju ubezpieczeń oraz dla działalności reasekuracyjnej.

2. Ubezpieczyciel przedstawia Ministrowi Finansów razem z bilansem rocznym wyliczenie marginesu wypłacalności oraz dowód posiadania środków własnych w wysokości marginesu wypłacalności.

2. Jeżeli środki własne ubezpieczyciela są niższe niż wymagany kapitał gwarancyjny, ubezpieczyciel jest obowiązany przedstawić Ministrowi Finansów do zatwierdzenia plan krótkoterminowego podwyższenia środków własnych (krótkoterminowy plan wypłacalności).

3. Minister Finansów może w przypadku, o którym mowa w ust. 2, nałożyć czasowe ograniczenia działalności ubezpieczyciela, w tym w zakresie lokat środków.

1) kapitał zapasowy lub rezerwowy,

2) rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe.

2. Ubezpieczyciel może tworzyć inne niż wymienione w ust. 1 fundusze i rezerwy specjalne, przewidziane w statucie.

3. Fundusze i rezerwy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zwane są funduszem ubezpieczeniowym.

4. Fundusze i rezerwy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, oraz wpłaty na fundusze, o których mowa w art. 51 i 57, są zaliczane w ciężar kosztów.

2. Na rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe składają się:

1) rezerwy na nie wypłacone odszkodowania i świadczenia,

2) rezerwa składek na pokrycie ryzyk niewygasłych,

3) rezerwa składek w dziale ubezpieczeń na życie, ustalona według zasad matematyki ubezpieczeniowej,

4) skapitalizowana wartość rent,

5) inne rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe przewidziane w statucie.

3. Rezerwy, o których mowa w ust. 2 pkt 3, są zwiększane o dochody z tytułu lokat tych rezerw.

2. Zadaniem Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego jest wypłacanie odszkodowań z tytułu ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w art. 4 pkt 1 i 3:

1) za szkody na osobie, gdy sprawca szkody nie mógł być zidentyfikowany,

2) za szkody na mieniu i osobie, gdy sprawca szkody nie posiadał ubezpieczenia obowiązkowego.

1) wpłaty ubezpieczycieli prowadzących działalność, o której mowa w art. 4 pkt 1 i 3, w wysokości procentu zebranej składki, określonego przez Ministra Finansów,

2) dochody z lokat środków Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego dokonywanych według zasad określonych w art. 61-64.

2. Zarząd Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego stanowią przedstawiciele ubezpieczycieli prowadzących ubezpieczenia obowiązkowe, o których mowa w art. 4 pkt 1 i 3.

2. Dochody z działalności Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego są zwolnione z podatku dochodowego.

2. Ubezpieczyciele są obowiązani finansować Fundusz Ochrony Ubezpieczonych, po jednym dla działu ubezpieczeń na życie i dla działu pozostałych ubezpieczeń majątkowych i osobowych. Fundusz Ochrony Ubezpieczonych zaspokaja roszczenia ubezpieczonych osób fizycznych w przypadku niewypłacalności ubezpieczyciela w wysokości 100% w dziale ubezpieczeń na życie, 90% w przypadku ubezpieczeń obowiązkowych i 50% w dziale innych ubezpieczeń.

3. Wpłaty na Fundusz Ochrony Ubezpieczonych są dokonywane w przypadku niewypłacalności ubezpieczyciela.

4. Zarząd Funduszu Ochrony Ubezpieczonych powoływany jest przez wszystkich ubezpieczycieli działających w Polsce.

1) zasady rachunkowości ubezpieczeniowej i sprawozdawczości finansowej ubezpieczycieli,

2) zasady reasekuracji ryzyka u ubezpieczycieli zagranicznych.

2. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, określa zasady obliczania wyniku finansowego.

3. Dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym według zasad obowiązujących osoby prawne, określonych w odrębnych przepisach.

2. Ubezpieczyciel zawiadamia Ministra Finansów o:

1) nabyciu udziałów bądź akcji podmiotu gospodarczego, jeżeli przekraczają one 10% wartości nominalnego kapitału zakładowego,

2) lokatach w przedsiębiorstwach zależnych od ubezpieczyciela lub od których on jest zależny.

2. Przepis ust. 1 stosuje się także, gdy członek zarządu bądź rady nadzorczej ubezpieczyciela jest członkiem zarządu przedsiębiorstwa wymienionego w ust. 1, jest poważnym udziałowcem przedsiębiorstwa lub wywiera istotny wpływ na politykę zarządu przedsiębiorstwa.

1) w papierach wartościowych emitowanych lub gwarantowanych przez państwo, w wekslach bądź depozytach skarbowych oraz w pożyczkach udzielanych państwu bądź gwarantowanych przez państwo,

2) w obligacjach przedsiębiorstw krajowych,

3) w pożyczkach hipotecznych,

4) w nieruchomościach, wyłączając nieruchomości rolne,

5) w akcjach notowanych na giełdach, przy czym udział ubezpieczyciela w przedsiębiorstwie nie może przewyższać 10% wartości nominalnej kapitału akcyjnego tego przedsiębiorstwa,

6) w krajowych akcjach nie notowanych na giełdzie oraz w udziałach w krajowych spółkach kapitałowych prawa handlowego, pod warunkiem że spółki te przedstawią i będą przedstawiać w przyszłości ubezpieczycielowi bilans roczny, rachunek zysków i strat, sporządzone według wymagań stosowanych wobec spółek akcyjnych,

7) w terminowych wkładach pieniężnych w bankach,

8) w pożyczkach pod zastaw własnych umów ubezpieczeniowych na życie,

9) w innych lokatach wskazanych przez Ministra Finansów.

2. Fundusze ubezpieczeniowe z tytułu ubezpieczeń zawieranych w walutach obcych są lokowane w tych walutach.

3. Minister Finansów może wydać zezwolenie ogólne na lokatę funduszy ubezpieczeniowych poza granicami kraju i określić warunki zezwolenia.

2. Udział lokat wymienionych w art. 63 ust. 1 pkt 4 nie może przekraczać 25% funduszu ubezpieczeniowego.

3. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, nie dotyczą ubezpieczeń na życie, jeżeli są one związane z funduszem inwestycyjnym.

2. Ubezpieczyciel przejmujący portfel ubezpieczeniowy jest obowiązany udowodnić, że po przeniesieniu portfela będzie dysponował środkami własnymi w wysokości wymaganego marginesu wypłacalności.

3. O zamiarze przejęcia portfela ubezpieczeń ubezpieczyciel przejmujący portfel jest obowiązany powiadomić ubezpieczających. Ubezpieczającym przysługuje prawo sprzeciwu. Ubezpieczający, którzy zgłosili sprzeciw, mają prawo wypowiedzenia umowy ubezpieczenia w ciągu 3 miesięcy od daty zatwierdzenia umowy, o której mowa w ust. 1.

2. Minister Finansów może wyznaczyć likwidatora z urzędu.

2. O zakończeniu likwidacji małego towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych likwidator zawiadamia niezwłocznie Ministra Finansów.

1) działalność ubezpieczyciela jest prowadzona z naruszeniem przepisów prawa bądź jest sprzeczna z planem działalności,

2) walne zgromadzenie nie podejmie uchwały o pokryciu straty bilansowej lub pomimo podjęcia takiej uchwały strata ta nie zostanie pokryta w określonym terminie,

3) ubezpieczyciel nie realizuje w terminie zatwierdzonego krótkoterminowego planu wypłacalności, a wysokość kapitału gwarancyjnego jest mniejsza niż wymagany minimalny kapitał gwarancyjny,

4) ubezpieczyciel nie spełnia świadczeń ubezpieczeniowych albo spełnia je z opóźnieniem lub częściowo.

2. Ogłoszenie upadłości ubezpieczyciela może nastąpić tylko za zgodą Ministra Finansów.

3. Minister Finansów może zgłosić wniosek o ogłoszenie upadłości.

2. Kurator dokonuje wszystkich czynności niezbędnych do zaspokojenia roszczeń osób, o których mowa w ust. 1.

2. Minister Finansów może żądać od ubezpieczycieli wyjaśnień i informacji dotyczących ubezpieczyciela i jego gospodarki finansowej oraz zarządzić przekazywanie wymaganych, niezbędnych danych.

1) opiniowanie aktów prawnych dotyczących ubezpieczeń,

2) wnioskowanie o podjęcie przez Ministra Finansów działań, o których mowa w art. 48,

3) reprezentowanie interesów gospodarczych członków Izby oraz podejmowanie działań mających na celu ochronę tych interesów,

4) realizacja innych zadań wynikających z przepisów szczególnych.

2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa organy uprawnione do przeprowadzania kontroli wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 4, oraz tryb ustalania i egzekwowania opłaty, o której mowa w ust. 1.

3. Wpływy z tytułu opłaty, o której mowa w ust. 1, stanowią dochód Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego.

4. Wniesienie opłaty, o której mowa w ust. 1, nie zwalnia z obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, o której mowa w art. 4.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy osób zagranicznych.

1) do dnia 30 czerwca 1991 r. spełnią warunki przewidziane w art. 33 ust. 2 i 3,

2) do dnia 30 września 1991 r. udowodnią posiadanie środków własnych w wysokości wymaganego kapitału gwarancyjnego,

3) do dnia 31 grudnia 1991 r. spełnią warunki przewidziane w art. 11.

2. Ubezpieczyciele, o których mowa w ust. 1, nie spełniający w chwili wejścia w życie ustawy wymagań przewidzianych w art. 45 ust. 1 i których środki własne są niższe od wymaganego minimalnego kapitału gwarancyjnego, są obowiązani przedstawić Ministrowi Finansów w terminie do dnia 31 marca 1991 r. dowód posiadania środków własnych w wysokości wymaganego minimalnego kapitału gwarancyjnego oraz krótkoterminowego planu wypłacalności.

3. Utworzenie nowego ubezpieczyciela, dokonane w ramach realizacji przepisu art. 33 ust. 2 przez ubezpieczyciela prowadzącego działalność ubezpieczeniową przed wejściem w życie ustawy, wymaga zezwolenia Ministra Finansów, przy czym przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

4. Likwidacja ubezpieczycieli, którzy utracili prawo wykonywania działalności ubezpieczeniowej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, jest prowadzona na podstawie dotychczasowych przepisów.

2. Warunkiem przekształcenia w spółkę akcyjną jest uchwała walnego zgromadzenia członków spółdzielni, podjęta bezwzględną większością głosów w trybie i na zasadach przewidzianych dla podejmowania uchwał w statucie spółdzielni, oraz uchwalenie statutu spółki.

3. Fundusz udziałowy przekształca się w kapitał akcyjny, który obejmują dotychczasowi członkowie spółdzielni na zasadach określonych przez walne zgromadzenie i statut spółki.

2. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, określa tryb i zasady przekształcenia Państwowego Zakładu Ubezpieczeń oraz tryb i zasady przejęcia zobowiązań z tytułu zawartych ubezpieczeń.

3. Do czasu przekształcenia Państwowego Zakładu Ubezpieczeń, nie później niż do 31 grudnia 1991 r., zakład ten działa na podstawie przepisów dotychczasowych, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy.

2. Pozostają w mocy przepisy:

1) art. 24 ust. 3, art. 71 i 72,

2) art. 6 ust. 1 pkt 2 i 3, pkt 7-9 - do dnia 30 września 1990 r.,

3) art. 6 ust. 1 pkt 1, 5 i 6 - do dnia 31 grudnia 1990 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: W. Jaruzelski

Załącznik do ustawy
z dnia 28 lipca 1990 r. (poz. 344)

PODZIAŁ RYZYKA WEDŁUG DZIAŁÓW, GRUP I RODZAJÓW UBEZPIECZEŃ

Dział I

Ubezpieczenia na życie

1) ubezpieczenie na życie,

2) ubezpieczenie posagowe, zaopatrzenia dzieci,

3) ubezpieczenie na życie, jeżeli jest związane z funduszem inwestycyjnym.

Dział II

Pozostałe ubezpieczenia majątkowe i osobowe

1. Wypadek, w tym wypadek przy pracy i choroba zawodowa:

1) świadczenia jednorazowe,

2) świadczenia powtarzające się,

3) świadczenia kombinowane,

4) przewóz osób.

2. Choroba:

1) świadczenia jednorazowe,

2) świadczenia powtarzające się,

3) świadczenia kombinowane.

3. Casco pojazdów lądowych, z wyjątkiem pojazdów szynowych, obejmujące szkody w:

1) pojazdach samochodowych,

2) pojazdach lądowych bez własnego napędu.

4. Casco pojazdów szynowych obejmujące szkody w pojazdach szynowych.

5. Casco statków powietrznych obejmujące szkody w pojazdach powietrznych.

6. Casco żeglugi morskiej i śródlądowej obejmujące szkody w:

1) statkach żeglugi morskiej,

2) statkach żeglugi śródlądowej.

7. Przedmioty w transporcie obejmujące szkody na transportowanych przedmiotach, niezależnie od każdorazowo stosowanych środków transportu.

8. Szkody spowodowane żywiołami obejmujące szkody rzeczowe, nie ujęte w grupach 3-7, spowodowane przez:

1) ogień,

2) eksplozję,

3) burzę,

4) inne żywioły,

5) energię jądrową,

6) obsunięcia ziemi lub tąpnięcia.

9. Pozostałe szkody rzeczowe (jeżeli nie zostały ujęte w grupie 3, 4, 5, 6 lub 7), wywołane przez grad lub mróz oraz przez inne przyczyny (jak np. kradzież), jeżeli przyczyny te nie są ujęte w grupie 8.

10. Odpowiedzialność cywilna wszelkiego rodzaju, wynikająca z posiadania i użytkowania pojazdów lądowych z napędem własnym, łącznie z odpowiedzialnością przewoźnika.

11. Odpowiedzialność cywilna wszelkiego rodzaju, wynikająca z posiadania i użytkowania pojazdów powietrznych, łącznie z odpowiedzialnością przewoźnika.

12. Odpowiedzialność cywilna za żeglugę morską i śródlądową, wynikająca z posiadania i użytkowania statków żeglugi śródlądowej i statków morskich, łącznie z odpowiedzialnością przewoźnika.

13. Odpowiedzialność cywilna (odpowiedzialność cywilna ogólna) nie ujęta w grupach 10-12.

14. Kredyt, w tym:

1) ogólna niewypłacalność,

2) kredyt eksportowy,

3) spłaty,

4) pożyczki hipoteczne,

5) pożyczki rolnicze.

15. Gwarancja:

1) gwarancja bezpośrednia,

2) gwarancja pośrednia.

16. Różne straty finansowe, w tym:

1) ryzyko zawodowe,

2) niewystarczające dochody,

3) złe warunki atmosferyczne,

4) utrata zysku,

5) pośrednie straty komercyjne,

6) niekomercyjne straty pieniężne,

7) pozostałe straty finansowe.

17. Ochrona prawna.

18. Świadczenia pomocy na korzyść osób, które popadły w trudności w czasie podróży lub podczas nieobecności w miejscu zamieszkania lub miejscu stałego pobytu.