Dziennik Ustaw - rok 1993 nr 133 poz. 637

Na podstawie art. 56 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 2c ustawy z dnia 24 października 1974r. – Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335 oraz z 1993 r. Nr 40, poz. 183) zarządza się, co następuje:

1) powierzchniową służącą do napędu turbin i innych urządzeń wodnych oraz do ogrzewania lokali, a także służącą do celów związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej lub cieplnej, zużywaną zwrotnie.

2) przeznaczoną na zaopatrzenie jednostek organizacyjnych straży pożarnych,

3) kopalnianą,

4) przeznaczoną do korzystania do celów rybackich.

2. Stawkę, o której mowa w ust. 1:

1) za pobór wody zużytej bezpowrotnie do celów związanych z wytworzeniem energii elektrycznej lub cieplnej:

a) na obszarze województwa katowickiego – mnoży się przez 1,0,

b) na obszarze województw: bielskiego, częstochowskiego, jeleniogórskiego, kieleckiego, krakowskiego, legnickiego, nowosądeckiego, opolskiego, tarnowskiego, wałbrzyskiego i wrocławskiego – mnoży się przez 0,5,

c) na obszarze innych województw – mnoży się przez 0,2,

2) za pobór wody do innych celów:

a) na obszarze województwa katowickiego – mnoży się przez 5,

b) na obszarze województw: bielskiego, częstochowskiego, jeleniogórskiego, kieleckiego, krakowskiego, legnickiego, nowosądeckiego, opolskiego, tarnowskiego, wałbrzyskiego i wrocławskiego – mnoży się przez 2,5,

c) na obszarze pozostałych województw – mnoży się przez 1,0.

3. Stawka opłaty za pobór 1 m³ wody podziemnej do celów produkcyjnych wynosi 1500 zł.

4. Stawkę, o której mowa w ust. 3:

1) za pobór wody do celów produkcyjnych, w których woda wchodzi w skład albo bezpośredni kontakt z produktami spożywczymi lub farmakologicznymi:

a) na obszarze województw: bielskiego, chełmskiego, częstochowskiego, jeleniogórskiego, katowickiego, kieleckiego, krakowskiego, legnickiego, lubelskiego, nowosądeckiego, opolskiego, tarnowskiego, wałbrzyskiego i wrocławskiego – mnoży się przez 0,8,

b) na obszarze pozostałych województw – mnoży się przez 0,3,

2) za pobór wody do innych celów:

a) na obszarze województw, o których mowa w pkt 1 lit. a) – mnoży się przez 2,5,

b) na obszarze pozostałych województw – mnoży się przez 1,0.

1) socjalne,

2) zaopatrzenia ludności,

3) zaopatrzenia zakładów służby zdrowia i opieki społecznej,

4) zaopatrzenia domów dziecka i placówek opiekuńczo-wychowawczych,

5) zaopatrzenia więziennictwa, zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich,

6) utrzymania zieleni oraz czystości w miastach,

7) produkcji płodów rolnych i hodowli,

8) zaopatrzenia sił zbrojnych,

9) zaopatrzenia jednostek organizacyjnych Straży Granicznej

– wynosi 80 zł,

10) nawodnień rolniczych i leśnych – wynosi 65 zł.

1) wód kopalnianych zawierających zanieczyszczenia określone wskaźnikiem sumy jonów chlorków i siarczanów,

2) ścieków zawierających zanieczyszczenia określone wskaźnikami: pięciodniowym biochemicznym zapotrzebowaniem tlenu (BZT₅), chemicznym zapotrzebowaniem tlenu oznaczonym metodą dwuchromianową (ChZT), zawiesiną ogólną, sumą jonów chlorków i siarczanów, sumą metali ciężkich (ołów, rtęć, miedź, kadm, cynk, arsen, chrom, nikiel, wanad, srebro), fenolami lotnymi

– ustala się opłaty, zwane dalej „opłatami za ścieki”.

1) wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków, jeżeli na ich wprowadzanie nie jest wymagane pozwolenie wodnoprawne,

2) wprowadzanie ścieków do ziemi w celu rolniczego wykorzystania, w przypadku posiadania pozwolenia wodnoprawnego na rolnicze wykorzystanie ścieków,

3) wprowadzanie do górotworu wód pochodzących z odwodnienia zakładów górniczych oraz solanek, wód leczniczych i termalnych, w przypadku posiadania pozwolenia wodnoprawnego na ich wprowadzanie do górotworu.

2. Opłatę za wprowadzanie wód kopalnianych ustala się zależnie od zawartości sumy jonów chlorków i siarczanów.

3. Do opłaty, ustalonej według zasad określonych w ust. 1, dolicza się opłatę za sumę metali ciężkich i fenole lotne.

4. Opłatę za ścieki wprowadzane z oczyszczalni grupowych lub kolektorów będących własnością zakładów przemysłowych ustala się każdemu użytkownikowi tych urządzeń proporcjonalnie do wielkości wniesionych ładunków zanieczyszczeń według stawek określonych dla tych użytkowników w ust. 5–8.

5. Stawka opłaty za 1 kg ładunku wyrażonego w BZT₅ wynosi 16 000 zł.

6. Stawkę, o której mowa w ust. 5, za ścieki:

1) z zakładów przemysłu chemicznego, paliwowo-energetycznego, metalurgicznego, elektromaszynowego i lekkiego – mnoży się przez 2,

2) z zakładów przemysłu drzewno-papierniczego – mnoży się przez 0,85,

3) z zakładów przemysłu spożywczego – mnoży się przez 0,5,

4) z urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych miast, wsi i kanalizacji sanitarnej zakładów oraz z zakładów służby zdrowia i opieki społecznej, domów dziecka i placówek opiekuńczo-wychowawczych – mnoży się przez 0,2,

5) inne – mnoży się przez 1.

7. Stawka opłaty za 1 kg ładunku wyrażonego w ChZT wynosi 9000 zł.

8. Stawkę, o której mowa w ust. 7, za ścieki:

1) z zakładów przemysłu chemicznego, paliwowo-energetycznego, metalurgicznego, elektromaszynowego i lekkiego – mnoży się przez 2,5,

2) z zakładów przemysłu drzewno-papierniczego – mnoży się przez 0,9,

3) z zakładów przemysłu spożywczego – mnoży się przez 0,6,

4) z urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych miast, wsi i kanalizacji sanitarnej zakładów oraz zakładów służby zdrowia i opieki społecznej, domów dziecka i placówek opiekuńczo-wychowawczych – mnoży się przez 0,2,

5) inne – mnoży się przez 1.

9. Stawka opłaty za 1 kg zawiesiny ogólnej wynosi 1400 zł.

10. Stawka opłaty za 1 kg ładunku sumy jonów chlorków i siarczanów zawartych w wodach kopalnianych odprowadzanych bezpośrednio do wód powierzchniowych wynosi 900 zł.

11. Stawka opłaty za 1 kg ładunku sumy jonów chlorków i siarczanów zawartych w wodach kopalnianych odprowadzanych do wód powierzchniowych za pośrednictwem zbiorników dozujących, jak również za 1 kg ładunku sumy jonów chlorków i siarczanów zawartych w ściekach wynosi 110 zł.

12. Stawka opłaty za 1 kg ładunku sumy metali ciężkich wynosi 160 000 zł.

13. Stawka opłaty za 1 kg ładunku fenoli lotnych wynosi 60 000 zł.

14. Stawki opłat za ścieki wprowadzane do jezior oraz do zbiorników wodnych powstałych w wyniku spiętrzenia wód płynących o czasie wymiany wody przekraczającym 14 dni mnoży się przez 2.

15. Opłatę za wprowadzanie wód chłodniczych ustala się za ładunek zanieczyszczeń przekraczający ładunek zawarty w pobieranej wodzie.

2. Wojewoda może zażądać informacji, o której mowa w ust. 1, w celu naliczenia opłaty kwartalnej w terminie do dnia 15 każdego miesiąca po upływie każdego kwartału.

3. Informacja, o której mowa w ust. 1 i 2, powinna zawierać dane o ilości pobranej wody powierzchniowej i podziemnej, celach jej wykorzystania oraz o zakupie i sprzedaży wody, a także o ilości, rodzaju i przeciętnym składzie wprowadzanych do wód lub do ziemi ścieków oraz o stężeniu zawartych w nich zanieczyszczeń, określonych wskaźnikami: BZT_5, ChZT, zawiesiną ogólną, sumą jonów chlorków i siarczanów, sumą metali ciężkich, fenolami lotnymi. Skład ścieków ustala się w miejscu wylotu ścieków z urządzeń oczyszczających lub kolektorów zakładu.

4. Jeżeli zakład nie złoży w terminie informacji, o której mowa w ust. 1 i 2, albo złoży informację nasuwającą zastrzeżenia, decyzję o opłacie wydaje się na podstawie ustaleń dokonanych przez organ pobierający opłatę.

5. W razie niezłożenia informacji w terminach, o których mowa w ust. 1 i 2, organ ustalający opłatę stosuje stawki obowiązujące w dniu wszczęcia postępowania.

1) pobierania opłat za ścieki wprowadzane do wód lub do ziemi, jeżeli opłata nie przekracza 1 500000 zł za okres przyjęty do jej wymiaru, a ścieki te nie spowodują szkodliwego zanieczyszczenia wód powierzchniowych, podziemnych oraz płodów rolnych przeznaczonych do spożycia,

2) pobierania opłat za wodę, jeżeli opłata nie przekracza 2 000 000 zł za okres przyjęty do jej wymiaru.

2. Nie pobiera się opłat za żeglugę, spław i śluzowanie:

1) łodzi sportowo-turystycznych i innych małych obiektów pływających (do 15 ton nośności); zwolnienie to nie dotyczy opłaty za ich przejście przez śluzę lub pochylnię,

2) obiektów pływających okręgowych dyrekcji gospodarki wodnej,

3) obiektów pływających jednostek sił zbrojnych, jednostek organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych i straży pożarnej oraz jednostek ratowniczych,

4) obiektów pływających inspektoratów żeglugi śródlądowej,

5) obiektów pływających Państwowej Straży Rybackiej,

6) obiektów pływających urzędów morskich,

7) promów leżących w ciągach dróg publicznych.

3. Od uczniów szkół podstawowych i średnich oraz od studentów szkół wyższych ustala się opłaty za śluzowanie obniżone o połowę.

2. Jeżeli opłata za przewóz towarów byłaby niższa od opłaty za przejazd pustego statku, opłatę ustala się tak jak za przejazd pustego statku.

3. W śluzach wielostopniowych każdą komorę liczy się za osobną śluzę.

4. Długość trasy przejazdu określa się według wykazu odległości taryfowych żeglugi śródlądowej.

2. Masę drewna ustala się na podstawie dokumentu przewozowego wystawionego przez przewoźnika. Jeżeli w dokumencie przewozowym nie ustalono ilości m³ drewna albo przewoźnik nie wystawił dokumentu przewozowego, przyjmuje się, że 1 m³ drewna = 3,5 m² powierzchni tratwy = 0,7 tony.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1, dotyczy przewozów towarowych wyrażonych w tonokilometrach, rejsów statków pasażerskich, pustych statków towarowych i barek, ilości śluzowań i przejść przez pochylnię i powinna zawierać dane, o których mowa w § 12 i 13.

3. Podmioty, o których mowa w ust. 1, uiszczają opłaty za każdy miesiąc uprawiania żeglugi w terminie do dnia 30 następnego miesiąca, na podstawie noty księgowej wystawionej przez okręgową dyrekcję gospodarki wodnej.

4. W razie niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 1, właściwa okręgowa dyrekcja gospodarki wodnej określa należność z tytułu opłat za korzystanie z urządzeń wodnych, żeglugę i spław według własnych ustaleń.

5. Posiadacze technicznych obiektów pływających, łodzi sportowych i turystycznych oraz innych jednostek pływających opłatę za śluzowanie lub przejście przez pochylnię uiszczają bezpośrednio w miejscu śluzowania, za pokwitowaniem, na rzecz właściwej okręgowej dyrekcji gospodarki wodnej.

2. Sprawy wszczęte przed dniem wejścia w życie rozporządzenia podlegają rozpoznaniu według przepisów dotychczasowych.

3. Do zakładów, które złożą informację określoną w § 9 ust. 1 i 2 do dnia 31 stycznia 1994 r., stosuje się przepisy dotychczasowe.

4. Do opłat za wydobywanie żwiru, piasku i innych materiałów z wód wymagających pozwolenia wodnoprawnego nie mają zastosowania przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 listopada 1991 r. w sprawie opłaty eksploatacyjnej za wydobywanie kopalin ze złóż (Dz. U. Nr 105, poz. 455 i z 1992 r. Nr 79, poz. 405).

Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak

Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 27 grudnia 1993 r. (poz. 637)

OPŁATY ZA SZCZEGÓLNE KORZYSTANIE Z WÓD I URZĄDZEŃ WODNYCH STANOWIĄCYCH WŁASNOŚC PAŃSTWA

1. Opłaty są pobierane na następujących odcinkach dróg wodnych:

1) Kanał Gliwicki – od km 0,0 do km 41,2,

2) Kanał Kędzierzyński – od km 0,0 do km 6,0,

3) rzeka Odra – od km 98,1 do km 282,5,

4) rzeka Brda – od km 0,0 do km 14,4,

5) Kanał Bydgoski – od km 14,4 do km 38,9,

6) rzeka Noteć – odcinek dolny od Kanału Bydgoskiego – od km 38,9 do km 176,2,

7) rzeka Noteć – odcinek górny do Kanału Górnonoteckiego – od km 59,5 do km 121,6,

8) Kanał Górnonotecki – od km 121,6 do km 146,6,

9) Kanał Ślesiński – od km 0,0 do km 32,0,

10) rzeka Wisła wraz z Kanałem Łączańskim – od km 0,0 do km 92,6,

11) rzeka Wisła (Płock – Włocławek) – od km 633,0 do km 675,0,

12) Kanał Żerański – od km 0,0 do km 17,3,

13) rzeka Nogat – od km 0,0 do km 62,0,

14) rzeka Szkarpawa – od km 0,0 do km 25,4,

15) rzeka Martwa Wisła – od km 0,0 do km 18,2,

16) Kanał Warmiński w systemie Jezior Warmińskich – od wsi Miłomłyn (km 0,0) do jeziora Drużno (km 52,0) i od wsi Miłomłyn (km 0,0) do jeziora Szeląg (km 19,1),

17) kanały w systemie Jezior Mazurskich – kanał śluzowy w Guziance od km 13,5 do km 14,0, – Kanał Jegliński od km 1,3 do km 6,55,

18) Kanał Augustowski – od km 0,0 do km 80,0.

2. Za korzystanie z urządzeń wodnych, za żeglugę i spław pobiera się od krajowych i zagranicznych podmiotów gospodarczych i posiadaczy obiektów pływających opłaty w wysokości:

1) od przewozów towarowych za 1 tonokilometr:

a) na rzece Odrze skanalizowanej od km 98,1 do km 282,5, na Kanale Gliwickim od km 0,0 do km 41,2 oraz na Kanale Kędzierzyńskim od km 0,0 do km 6,0 – 20 zł,

b) na drodze wodnej Wisła – Odra od ujścia rzeki Brdy do miasta Krzyż, tj. do km 176,2 rzeki Noteć, oraz na węźle gdańskim, tj. na rzekach Nogal, Szkarpawa i Wisła Martwa – 18 zł,

c) na pozostałych drogach wodnych wymienionych w ust. 1 – 16 zł,

2) od pustych statków towarowych i barek za 1 tonokilometr nośności wymierzonej – 3 zł, a od statków pasażerskich i wycieczkowych za maksymalną ilość miejsc pasażerskich na statku w jednym rejsie – 500 zł od miejsca,

3) za jedno śluzowanie lub przejście przez pochylnię zestawu pchanego lub holowanego oraz barek, tratew, holowników i pchaczy (nie wchodzących w skład zestawu), statków pasażerskich, pogłębiarek, koszarek, dźwigów pływających i innych obiektów, za każdy zestaw lub obiekt śluzowany:

a) w czasie godzin pracy śluzy lub pochylni – 20 000 zł,

b) po godzinach pracy śluzy lub pochylni – 40 000 zł,

4) za jedno śluzowanie lub przejście przez pochylnię łodzi sportowo-turystycznych i innych małych obiektów pływających do 15 ton nośności za każdą łódź:

a) w czasie godzin pracy śluzy lub pochylni – 20 000 zł,

b) po godzinach pracy śluzy lub pochylni – 30 000 zł,

5) za jedno śluzowanie lub przejście przez pochylnię kajaka lub łodzi wiosłowej, za każdy obiekt śluzowany:

a) w czasie godzin pracy śluzy lub pochylni – 10 000 zł,

b) po godzinach pracy śluzy lub pochylni – 15 000 zł.

3. Za śluzowanie zestawu holowanego lub pchanego, który wymaga rozłączenia i odrębnych śluzowań jego członów, pobiera się opłatę za każde śluzowanie, o ile rozłączenie zestawu nie wynika ze zmniejszonej okresowo przepustowości śluzy. Podstawą obliczenia należności są stawki opłat określone w ust. 2 pkt 3.

4. Opłaty za korzystanie dla celów żeglugi i spławu pobierają:

1) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Gliwicach na:

a) Kanale Gliwickim,

b) Kanale Kędzierzyńskim,

2) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej we Wrocławiu – na rzece Odrze od km 98,1 do km 282,5,

3) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Poznaniu na:

a) rzece Brdzie, Kanale Bydgoskim i Noteci dolnej,

b) rzece Noteci górnej i Kanale Górnonoteckim,

c) Kanale Ślesińskim,

4) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Gdańsku na:

a) rzece Nogacie,

b) rzece Szkarpawie,

c) rzece Martwej Wiśle,

d) kanałach w systemie Jezior Warmińskich,

5) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Warszawie na:

a) odcinku rzeki Wisły od Płocka do Włocławka,

b) Kanale Żerańskim,

c) kanałach w systemie Jezior Mazurskich,

d) Kanale Augustowskim,

6) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Krakowie – na rzece Wiśle wraz z Kanałem Łączańskim od km 0,0 do km 92,6.

5. Opłaty za wydobywanie piasku, żwiru i kamienia z wód państwowych pobiera się w wysokości 5% ceny zbytu tych materiałów.

6. Okręgowe dyrekcje gospodarki wodnej są właściwe na administrowanych przez siebie wodach śródlądowych do pobierania opłat za wydobywanie z tych wód piasku, żwiru i kamienia, na które jest wymagane pozwolenie wodnoprawne.

7. Na wodach państwowych nie administrowanych przez okręgowe dyrekcje gospodarki wodnej opłaty wymienione w ust. 6 pobierają:

1) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Gdańsku – z wód położonych na terenie województw: elbląskiego, gdańskiego, słupskiego i toruńskiego,

2) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Gliwicach – z wód położonych na terenie województwa katowickiego,

3) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Krakowie – z wód położonych na terenie województw: bielskiego, krakowskiego, kieleckiego, krośnieńskiego, nowosądeckiego, przemyskiego, rzeszowskiego, tarnobrzeskiego i tarnowskiego,

4) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Poznaniu – z wód położonych na terenie województw: bydgoskiego, częstochowskiego, gorzowskiego, kaliskiego, konińskiego, pilskiego, poznańskiego i sieradzkiego,

5) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Warszawie – z wód położonych na terenie województw: warszawskiego, bialskopodlaskiego, białostockiego, chełmskiego, ciechanowskiego, lubelskiego, łomżyńskiego, łódzkiego, olsztyńskiego, ostrołęckiego, piotrkowskiego, płockiego, radomskiego, siedleckiego, skierniewickiego, suwalskiego, włocławskiego i zamojskiego,

6) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej we Wrocławiu – z wód położonych na terenie województw: jeleniogórskiego, legnickiego, leszczyńskiego, opolskiego, wałbrzyskiego, wrocławskiego i zielonogórskiego,

7) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Szczecinie – z wód położonych na terenie województw: koszalińskiego i szczecińskiego.

8. Wojewódzki organ wydający pozwolenie wodnoprawne zawiadamia właściwą okręgową dyrekcję gospodarki wodnej o wydanym pozwoleniu wodnoprawnym na wydobywanie z wód państwowych piasku, żwiru i kamienia.