REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2013 poz. 954

OBWIESZCZENIE
MINISTRA PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ

z dnia 18 kwietnia 2013 r.

w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania

Tekst pierwotny

1. Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 197, poz. 1172 i Nr 232, poz. 1378) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U. Nr 234, poz. 1974), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 kwietnia 2012 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U. poz. 439).

2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity rozporządzenia nie obejmuje § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 kwietnia 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U. poz. 439), który stanowi:

„§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.”.

Minister Pracy i Polityki Społecznej: W. Kosiniak-Kamysz

Załącznik 1. [Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania]

Załącznik do obwieszczenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej
z dnia 18 kwietnia 2013 r. (poz. 954)

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ
1)

z dnia 18 grudnia 2002 r.

w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania

Na podstawie art. 11 ust. 5 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz. 1322, z późn. zm.2)) zarządza się, co następuje:

§ 1. 1. Wniosek o jednorazowe odszkodowanie, zwany dalej „wnioskiem”, do płatnika składek składa ubezpieczony lub uprawniony członek rodziny, o którym mowa w art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

2. Wniosek zawiera następujące dane identyfikacyjne:

1) płatnika składek: numery NIP i REGON, a w przypadku gdy płatnikowi nie nadano obu tych numerów lub jednego z nich – numer PESEL lub serię i numer dowodu osobistego albo paszportu;

2)3) ubezpieczonego: numer PESEL, a w przypadku gdy ubezpieczonemu nie nadano numeru PESEL – serię i numer dowodu osobistego lub paszportu.

§ 2. Płatnik składek, po otrzymaniu wniosku, kompletuje dokumentację niezbędną do ustalenia uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego, spowodowanego wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową, w szczególności:

1) protokół powypadkowy;

2) prawomocny wyrok sądu pracy;

3) kartę wypadku;

4) decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej;

5) zaświadczenie o stanie zdrowia wydane przez lekarza, pod którego opieką znajduje się ubezpieczony;

6) odpis aktu zgonu – w przypadku zgonu osoby, która uległa wypadkowi przy pracy, lub u której stwierdzono chorobę zawodową.

§ 3. Płatnik składek, po zakończeniu leczenia i rehabilitacji przez ubezpieczonego, przekazuje wniosek wraz ze skompletowaną dokumentacją, o której mowa w § 2, terenowej jednostce organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zwanego dalej „Zakładem”, właściwej ze względu na miejsce zamieszkania ubezpieczonego, w celu skierowania ubezpieczonego na badanie przeprowadzane przez lekarza orzecznika Zakładu.

§ 4. 1. Ubezpieczony będący płatnikiem składek, osoby z nim współpracujące, a także uprawniony członek rodziny, o którym mowa w § 1 ust. 1, kompletują dokumentację i przekazują ją wraz z wnioskiem o jednorazowe odszkodowanie bezpośrednio do właściwej terenowej jednostki organizacyjnej Zakładu.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio także w przypadku:

1) braku płatnika obowiązanego do skompletowania dokumentacji;

2) zgłaszania przez ubezpieczonego wniosku o jednorazowe odszkodowanie w związku z pogorszeniem się stanu zdrowia w następstwie wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.

§ 5. Zakład ustala, w ciągu 7 dni od dnia otrzymania wniosku, termin badania ubezpieczonego przez lekarza orzecznika.

§ 6. 1. Lekarz orzecznik ustala stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu oraz jego związek z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową na podstawie bezpośredniego badania ubezpieczonego i posiadanej dokumentacji medycznej oraz dokumentacji dotyczącej tego wypadku przy pracy albo tej choroby zawodowej.

2. Lekarz orzecznik, po dokonaniu ustaleń, o których mowa w ust. 1, wydaje orzeczenie o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, zwane dalej „orzeczeniem”, w którym stwierdza stopień uszczerbku na zdrowiu oraz jego związek z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową.

3. Lekarz orzecznik może, przed wydaniem orzeczenia, zlecić uzupełnienie dokumentacji medycznej o opinię właściwego lekarza konsultanta, a także o wyniki badań dodatkowych i specjalistycznych.

4. Jeżeli lekarz orzecznik nie może wydać orzeczenia na podstawie wyników bezpośredniego badania i posiadanej dokumentacji, może odroczyć jego wydanie w celu uzupełnienia niezbędnej dokumentacji. Po uzupełnieniu niezbędnej dokumentacji orzeczenie może być wydane bez ponownego badania.

§ 7. Przy orzekaniu o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu w związku z chorobą zawodową, lekarz orzecznik jest związany decyzją organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej o stwierdzeniu choroby zawodowej.

§ 8. 1. Lekarz orzecznik ustala w procentach stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu według oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, zwanej dalej „oceną procentową”, która jest określona w załączniku do rozporządzenia.

2. Jeżeli dla danego rodzaju uszczerbku ocena procentowa określa dolną i górną granicę stopnia uszczerbku na zdrowiu, lekarz orzecznik określa stopień tego uszczerbku w tych granicach, biorąc pod uwagę obraz kliniczny, stopień uszkodzenia czynności organu, narządu lub układu oraz towarzyszące powikłania.

3. Jeżeli w ocenie procentowej brak jest odpowiedniej pozycji dla danego przypadku, lekarz orzecznik ocenia ten przypadek według pozycji najbardziej zbliżonej. Można ustalić stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w procencie niższym lub wyższym od przewidywanego w danej pozycji, w zależności od różnicy występującej między ocenianym stanem przedmiotowym a stanem przewidzianym w odpowiedniej pozycji oceny procentowej.

§ 9. 1. Jeżeli wypadek przy pracy lub choroba zawodowa spowodowały uszkodzenie kilku kończyn, narządów lub układów, ogólny stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu równa się sumie procentów uszczerbku ustalonych za poszczególne uszkodzenie, w sposób określony w ocenie procentowej, z ograniczeniem do 100%.

2. Przy wielomiejscowym uszkodzeniu kończyny ogólny stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu równa się sumie procentów uszczerbku, ustalonych za poszczególne uszkodzenie w sposób określony w ocenie procentowej, z tym że procent ten nie może być wyższy od procentu przewidzianego za utratę uszkodzonej części kończyny.

§ 10. 1. W razie utraty lub uszkodzenia organu, narządu lub układu, którego funkcje były naruszone przed wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową, stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ustala się w wysokości różnicy pomiędzy stwierdzonym stopniem tego uszczerbku a stopniem naruszenia istniejącego bezpośrednio przed wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową.

2. Jeżeli nie jest możliwe określenie, w jakim stopniu organ, narząd lub układ był upośledzony przed wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową, przyjmuje się, że upośledzenia nie było.

§ 11. 1. Orzeczenie lekarza orzecznika zawiera:

1) opis naruszenia sprawności organizmu;

2) procentowe ustalenie stopnia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu oraz numer pozycji w ocenie procentowej.

2. W przypadku, o którym mowa w § 8 ust. 3, orzeczenie zawiera uzasadnienie przyczyn zastosowania określonej pozycji oceny procentowej.

3. Związek śmierci ubezpieczonego z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową stwierdza lekarz orzecznik w orzeczeniu.

§ 11a.4) Do orzekania przez komisje lekarskie stosuje się odpowiednio przepisy § 6–11.

§ 12. Orzeczenie lekarza orzecznika otrzymuje ubezpieczony.

§ 13. Wypłata jednorazowego odszkodowania jest dokonywana w trybie przewidzianym dla wypłaty świadczeń określonych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.5)

 

1) Minister Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej – zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 248, poz. 1485).

2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 257, poz. 1725, z 2011 r. Nr 45, poz. 235, Nr 122, poz. 696 i Nr 138, poz. 808 oraz z 2012 r. poz. 637.

3) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 kwietnia 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U. poz. 439), które weszło w życie z dniem 23 kwietnia 2012 r.

4) Dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.

5) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych oraz Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 października 1975 r. w sprawie zasad i trybu orzekania o uszczerbku na zdrowiu oraz wypłacania świadczeń z tytułu wypadku przy pracy, w drodze do pracy i z pracy oraz z tytułu chorób zawodowych (Dz. U. Nr 36, poz. 199), zachowanym w mocy na podstawie art. 59 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673).

Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej
z dnia 18 grudnia 2002 r.

OCENA PROCENTOWA STAŁEGO LUB DŁUGOTRWAŁEGO USZCZERBKU NA ZDROWIU

A. Uszkodzenia głowy

 

 

Procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu

1.

Uszkodzenie powłok czaszki (bez uszkodzeń kostnych):

 

 

 

a) znaczne uszkodzenie powłok czaszki, rozległe, ściągające blizny – w zależności od rozmiaru

 

5–10

 

b) oskalpowanie

 

25

2.

Uszkodzenie kości sklepienia i podstawy czaszki (wgłobienia, szczeliny, fragmentacja) – zależnie od rozległości uszkodzeń

 

5–10

3.

Ubytek w kościach czaszki:

 

 

 

a) o średnicy poniżej 2,5 cm

 

7

 

b) o średnicy powyżej 2,5 cm – w zależności od rozmiarów

 

10–25

 

Uwaga: Jeżeli przy uszkodzeniach i ubytkach kości czaszki (poz. 2 i 3) występują jednocześnie uszkodzenia powłok czaszki (poz. 1), należy osobno oceniać stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku za uszkodzenia lub ubytki kości według poz. 2 lub 3 i osobno za uszkodzenia powłok czaszki według poz. 1.

 

 

4.

Powikłania towarzyszące uszkodzeniom wymienionym w poz. 1, 2, 3 w postaci: nawracającego się wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego, przewlekłego zapalenia kości, ropowicy podczepcowej leczonej operacyjnie, zakrzepicy powłok, przepukliny mózgowej – ocenia się dodatkowo – w zależności od rodzaju i stopnia powikłań

 

5–15

5.

Porażenia i niedowłady:

 

 

 

a) porażenie połowicze lub paraplegie (porażenia kończyn dolnych) uniemożliwiające samodzielne stanie i chodzenie 0–1° wg Skali Lovette'a

 

100

 

b) głęboki niedowład połowiczy lub parapareza 2° wg Skali Lovette'a

 

60–80

 

c) średniego stopnia niedowład połowiczy lub parapareza kończyn dolnych 3° wg Skali Lovette'a

 

40–60

 

d) niewielki lub dyskretny niedowład połowiczy lub niedowład kończyn dolnych 4° wg Skali Lovette'a, dyskretny deficyt siły przy obecności zaburzeń napięcia mięśniowego, niedostateczności precyzji ruchów itp.

 

5–35

 

e) monoparezy pochodzenia ośrodkowego:

 

 

 

– kończyna górna

 

 

 

wg Skali Lovette'a

 

 

 

prawa

lewa

40

30

 

1–2°

prawa

lewa

30–35

20–25

 

3–4°

prawa

lewa

5–25

5–15

 

– kończyna dolna

 

 

 

wg Skali Lovette'a

 

 

 

 

40

 

1–2°

 

30

 

3–4°

 

5–20

6.

Zespoły pozapiramidowe:

 

 

 

a) utrwalony zespół pozapiramidowy znacznie utrudniający sprawność ustroju i wymagający opieki innych osób

 

100

 

b) zespół pozapiramidowy naruszający sprawność ustroju z zaburzeniami mowy, napadami ocznymi itp.

 

80

 

c) zaznaczony zespół pozapiramidowy

 

30

7.

Zaburzenia równowagi pochodzenia móżdżkowego:

 

 

 

a) uniemożliwiające chodzenie i samodzielne funkcjonowanie

 

100

 

b) utrudniające chodzenie i sprawność ruchową w stopniu znacznym

 

70–80

 

c) miernego stopnia utrudnienie chodu i sprawności ruchowej

 

30–60

 

d) dyskretnie wpływające na sposób chodu i niewielkie upośledzenie zborności i precyzji ruchów

 

5–25

8.

Padaczka:

 

 

 

a) z licznymi napadami ze współistnieniem zaburzeń psychicznych, charakteropatii, otępienia wymagających opieki innej osoby

 

100

 

b) padaczka z zaburzeniami psychicznymi w zależności od ich nasilenia

 

30–70

 

c) padaczka bez zaburzeń psychicznych w zależności od częstości napadów

 

20–40

 

Uwaga: Podstawą rozpoznania padaczki są obserwacje przez lekarza napadu, typowe zmiany eeg, dokumentacja ambulatoryjna bądź szpitalna.

 

 

9.

Zaburzenia neurologiczne i psychiczne uwarunkowane organicznie (encefalopatie):

 

 

 

a) otępienie lub ciężkie zaburzenia zachowania i emocji uniemożliwiające samodzielną egzystencję

 

100

 

b) encefalopatie ze zmianami charakterologicznymi w zależności od stopnia

 

50–70

 

c) encefalopatie bez zmian charakterologicznych

 

30

 

Uwaga: Za encefalopatią poza zespołem psychoorganicznym przemawiają odchylenia przedmiotowe w stanie neurologicznym, zmiany w zapisie eeg. Encefalopatia powinna być potwierdzona badaniami dodatkowymi.

 

 

10.

Zaburzenia adaptacyjne będące następstwem urazów i wypadków, w których nie doszło do trwałych uszkodzeń OUN:

 

 

 

a) utrwalone nerwice związane z urazem czaszkowo-mózgowym

 

5–10

 

b) ujawnienie się psychozy w następstwie ciężkiego stresu

 

50–80

11.

Zaburzenia mowy:

 

 

 

a) afazja całkowita (sensoryczna lub sensoryczno-motoryczna) z agrafią i aleksją

 

80

 

b) afazja całkowita motoryczna

 

60

 

c) afazja znacznego stopnia utrudniająca porozumiewanie się

 

40

 

d) afazja nieznacznego stopnia

 

20

12.

Zespoły podwzgórzowe pourazowe (cukrzyca, moczówka prosta, nadczynność tarczycy i inne zaburzenia wewnątrzwydzielnicze pochodzenia ośrodkowego):

 

 

 

a) znacznie upośledzające czynność ustroju

 

60

 

b) nieznacznie upośledzające czynność ustroju

 

30

13.

Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwów ruchowych gałki ocznej:

 

 

 

a) nerwu okoruchowego:

 

 

 

w zakresie mięśni wewnętrznych oka – w zależności od stopnia uszkodzenia

 

5–15

 

w zakresie mięśni zewnętrznych oka – w zależności od stopnia uszkodzenia

 

10–30

 

b) nerwu bloczkowego

 

3

 

c) nerwu odwodzącego – w zależności od stopnia uszkodzenia

 

1–15

14.

Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwu trójdzielnego – w zależności od stopnia uszkodzenia

 

10–20

15.

Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwu twarzowego – w zależności od stopnia uszkodzenia

 

10–20

 

Uwaga: Uszkodzenie nerwu twarzowego łącznie z pęknięciem kości skalistej należy ocenić według poz. 49.

 

 

16.

Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwów językowo-gardłowego i błędnego – w zależności od stopnia zaburzeń mowy, połykania, oddechu, krążenia i funkcji przewodu pokarmowego

 

10–50

17.

Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwu dodatkowego – w zależności od stopnia uszkodzenia

 

5–15

18.

Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwu podjęzykowego – w zależności od stopnia uszkodzenia

 

10–20

B. Uszkodzenia twarzy

19.

Uszkodzenia powłok twarzy (blizny i ubytki):

 

 

 

a) oszpecenia bez zaburzeń funkcji – w zależności od rozmiarów blizn i ubytków w powłokach twarzy

 

1–10

 

b) oszpecenia z miernymi zaburzeniami funkcji – w zależności od rozmiarów blizn i ubytków w powłokach twarzy oraz stopnia zaburzeń funkcji

 

10–30

 

c) oszpecenia połączone z dużymi zaburzeniami funkcji (przyjmowanie pokarmów, zaburzenia oddychania, mowy, ślinotok i zaburzenia funkcji powiek itp.) – w zależności od rozmiarów blizn i ubytków w powłokach twarzy oraz stopnia zaburzeń funkcji

 

30–60

20.

Uszkodzenia nosa:

 

 

 

a) uszkodzenie nosa bez zaburzeń oddychania i powonienia – zależnie od rozległości uszkodzenia

 

1–10

 

b) uszkodzenie nosa z zaburzeniami oddychania – zależnie od rozległości uszkodzenia i stopnia zaburzeń oddychania

 

5–20

 

c) uszkodzenie nosa z zaburzeniami oddychania i powonienia – w zależności od stopnia zaburzeń w oddychaniu i powonieniu

 

10–25

 

d) utrata powonienia w następstwie uszkodzenia przedniego dołu czaszkowego

 

5

 

e) utrata nosa w całości (łącznie z kośćmi nosa)

 

30

 

Uwaga: Jeżeli uszkodzenie nosa wchodzi w zespół uszkodzeń objętych poz. 19, należy stosować ocenę według tej pozycji (tj. według poz. 19).

 

 

21.

Utrata zębów:

 

 

 

a) siekacze i kły – za każdy ząb

 

1

 

b) pozostałe zęby począwszy od dwóch – za każdy ząb (niezależnie od zaprotezowania)

 

1

22.

Utrata części szczęki lub żuchwy (łącznie z oszpeceniem i utratą zębów) – staw rzekomy – zależnie od rozległości ubytków, stanu odżywiania i powikłań

 

15–30

23.

Utrata szczęki (łącznie z oszpeceniem i utratą zębów):

 

 

 

a) szczęki

 

40

 

b) żuchwy

 

50

24.

Złamania szczęki i/lub żuchwy wygojone z przemieszczeniem odłamów:

 

 

 

a) bez zaburzeń czynności stawu żuchwowo-skroniowego – w zależności od stopnia zniekształcenia i rozwarcia szczęk

 

1–5

 

b) z zaburzeniami czynności stawu żuchwowo-skroniowego – w zależności od stopnia zaburzeń żucia i rozwarcia szczęk

 

5–10

25.

Ubytek podniebienia:

 

 

 

a) z zaburzeniami mowy i połykania – w zależności od stopnia zaburzeń

 

10–30

 

b) z dużymi zaburzeniami mowy i połykania – w zależności od stopnia zaburzeń

 

25–40

26.

Ubytki języka:

 

 

 

a) bez zaburzeń mowy i połykania

 

3

 

b) z zaburzeniami mowy i połykania – w zależności od stopnia zaburzeń

 

5–15

 

c) z dużymi zaburzeniami mowy – w zależności od stopnia zaburzeń

 

15–40

 

d) całkowita utrata języka

 

50

C. Uszkodzenia narządu wzroku

27.

a) przy obniżeniu ostrości wzroku lub utracie wzroku jednego lub obojga oczu stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu określa się według następującej tabeli:

 

 

 

infoRgrafika

 

 

Uwaga: Ostrość wzroku zawsze określa się po korekcji szkłami zarówno przy zmętnieniu rogówki lub soczewki, jak i przy współistnieniu uszkodzenia siatkówki lub nerwu wzrokowego.

 

 

 

b) utrata wzroku jednego oka z jednoczesnym wyłuszczeniem gałki ocznej

 

38

28.

Porażenie nastawności (akomodacji) – przy zastosowaniu szkieł poprawczych:

 

 

 

a) jednego oka

 

15

 

b) obojga oczu

 

30

29.

Uszkodzenia gałki ocznej wskutek urazów tępych:

 

 

 

a) rozdarcie naczyniówki jednego oka

 

wg tabeli ostrości wzroku (poz. 27a)

 

b) zapalenie naczyniówki i siatkówki jednego oka, powodujące zaburzenia widzenia środkowego lub obwodowego

 

"

 

c) przedziurawienie plamki żółtej jednego oka

 

"

 

d) zanik nerwu wzrokowego

 

"

30.

Uszkodzenia gałki ocznej wskutek urazów drążących:

 

 

 

a) blizny rogówki lub twardówki (garbiak twardówki)

 

wg tabeli ostrości wzroku (poz. 27a)

 

b) zaćma urazowa (uszkodzenie soczewki)

 

"

 

c) ciało obce wewnątrzgałkowe powodujące obniżenie ostrości wzroku

 

"

31.

Uszkodzenia gałki ocznej wskutek urazów chemicznych i termicznych (oparzenia itp.)

 

wg tabeli ostrości wzroku (poz. 27a)

32.

Koncentryczne zwężenie pola widzenia ocenia się według niżej podanej tabeli:

 

 

 

Zwężenie do

Przy nienaruszonym drugim oku

W obojgu oczach

Przy ślepocie drugiego oka

60°

0

0

35%

50°

5%

15%

45%

40°

10%

25%

55%

30°

15%

50%

70%

20°

20%

80%

85%

10°

25%

90%

95%

Poniżej 10°

35%

95%

100%

 

33.

Połowicze niedowidzenia:

 

 

 

a) dwuskroniowe

 

60

 

b) dwunosowe

 

30

 

c) jednoimienne

 

25

 

d) jednoimienne górne

 

10

 

e) jednoimienne dolne

 

40

34.

Utrata funkcji soczewki po operacyjnym usunięciu zaćmy pourazowej, bezsoczewkowość pourazowa, przy braku jednoczesnego pojedynczego widzenia obuocznego:

 

 

 

a) w jednym oku

 

25

 

b) w obojgu oczach

 

40

35.

Usunięcie zaćmy pourazowej ze wszczepieniem sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej:

 

 

 

a) w jednym oku

 

15

 

b) w obojgu oczach

 

30

36.

Zaburzenia w drożności przewodów łzowych (łzawienie)

 

 

 

a) w jednym oku

 

10

 

b) w obojgu oczach

 

15

37.

Odwarstwienie siatkówki jednego oka – oceniać według tabeli ostrości wzroku poz. 27a) oraz według tabeli koncentrycznego zwężenia pola widzenia poz. 32

 

 

38.

Jaskra – oceniać według tabeli ostrości wzroku (poz. 27a) oraz według tabeli koncentrycznego zwężenia pola widzenia (poz. 32), z tym zastrzeżeniem, że ogólny procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu nie może wynosić więcej niż 35% za jedno oko i 100% za oboje oczu

 

 

39.

Wytrzeszcz tętniący – w zależności od stopnia

 

50–100

40.

Zaćma urazowa

 

wg tabeli ostrości wzroku (poz. 27a)

41.

Przewlekłe zapalenie spojówek

 

10

D. Uszkodzenia narządu słuchu

42.

Przy upośledzeniu ostrości słuchu procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu określa się według niżej podanej tabeli:

 

 

 

infoRgrafika

 

Uwaga: oblicza się średnią dla ucha prawego i lewego oddzielnie dla 500, 1000 i 2000 Hz.

43.

Urazy małżowiny usznej:

 

 

 

a) utrata części małżowiny

 

5

 

b) zniekształcenie małżowiny (blizny, oparzenia i odmrożenia)

 

5–10

 

– w zależności od stopnia

 

 

 

c) utrata jednej małżowiny

 

15

 

d) utrata obu małżowin

 

25

44.

Zwężenie lub zarośnięcie zewnętrznego przewodu słuchowego:

 

oceniać wg tabeli ostrości słuchu (poz. 42)

 

a) jednostronne z osłabieniem lub przytępieniem słuchu

 

"

 

b) obustronne z osłabieniem lub przytępieniem słuchu

 

"

45.

Przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego:

 

 

 

a) jednostronne

 

5

 

b) obustronne

 

10

46.

Przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego powikłane perlakiem, próchnicą kości lub polipem ucha – w zależności od stopnia powikłań:

 

 

 

a) jednostronne

 

5–15

 

b) obustronne

 

10–20

47.

Uszkodzenie ucha środkowego w następstwie złamania kości skroniowej z upośledzeniem słuchu

 

oceniać wg tabeli ostrości słuchu (poz. 42)

48.

Uszkodzenie ucha wewnętrznego:

 

 

 

a) z uszkodzeniem części słuchowej

 

oceniać wg tabeli ostrości słuchu (poz. 42)

 

b) z uszkodzeniem części statycznej – w zależności od stopnia uszkodzenia

 

20–50

 

c) z uszkodzeniem części słuchowej i statycznej – w zależności od stopnia uszkodzenia

 

30–60

49.

Uszkodzenie nerwu twarzowego łącznie z pęknięciem kości skalistej:

 

 

 

a) jednostronne – w zależności od stopnia uszkodzenia

 

25–40

 

b) dwustronne

 

60

E. Uszkodzenia szyi, krtani, tchawicy i przełyku

50.

Uszkodzenie gardła z upośledzeniem funkcji

 

5–25

51.

Uszkodzenie lub zwężenie krtani pozwalające na obchodzenie się bez rurki tchawiczej – w zależności od stopnia zwężenia

 

10–30

52.

Uszkodzenie krtani, powodujące konieczność stałego noszenia rurki tchawiczej:

 

 

 

a) z zaburzeniami głosu – w zależności od stopnia

 

35–50

 

b) z bezgłosem

 

60

53.

Uszkodzenie tchawicy – w zależności od stopnia jej zwężenia

 

20–60

54.

Uszkodzenie przełyku powodujące:

 

 

 

a) częściowe trudności w odżywianiu – w zależności od stopnia upośledzenia stanu odżywienia

 

10–30

 

b) odżywianie tylko płynami

 

50

 

c) całkowitą niedrożność przełyku ze stałą przetoką żołądkową

 

80

55.

Uszkodzenia tkanek miękkich (skóry i mięśni) szyi z ograniczeniem ruchomości szyi – w zależności od stopnia uszkodzenia i ustawienia głowy

 

10–30

 

Uwaga: Uszkodzenia tkanek miękkich z jednoczesnym uszkodzeniem kręgosłupa szyjnego należy oceniać według poz. 89.

 

 

F. Uszkodzenia klatki piersiowej i ich następstwa

56.

Blizny powłok klatki piersiowej ograniczające ruchomość klatki piersiowej – w zależności od stopnia ograniczenia ruchomości klatki piersiowej

 

10–30

57.

Utrata gruczołu piersiowego w części lub w całości

 

10–25

58.

Uszkodzenie przynajmniej 2 żeber (złamanie itp.):

 

 

 

a) z obecnością zniekształceń klatki piersiowej i bez zmniejszenia pojemności życiowej płuc

 

10

 

b) z obecnością zniekształceń klatki piersiowej i zmniejszenia pojemności życiowej płuc – w zależności od stopnia zmniejszenia pojemności życiowej

 

15–25

59.

Złamanie mostka ze zniekształceniami

 

10

60.

Zapalenie kości (przetoki) żeber lub mostka

 

20

61.

Uszkodzenia płuc i opłucnej (zrosty opłucnowe, uszkodzenia tkanki płucnej, ubytki tkanki płucnej, ciała obce itp.):

 

 

 

a) bez niewydolności oddechowej

 

10

 

b) z niewydolnością oddechową – w zależności od stopnia

 

20–40

62.

Uszkodzenia tkanki płucnej powikłane przetokami, ropniem płuc – w zależności od stopnia niewydolności oddechowej

 

40–80

 

Uwaga: Przy orzekaniu według pozycji 61 i 62 stopień uszkodzenia tkanki płucnej i niewydolności oddechowej potwierdzić badaniem spirometrycznym i badaniem rentgenowskim.

 

 

63.

Uszkodzenie serca lub osierdzia:

 

 

 

a) z wydolnym układem krążenia

 

10

 

b) z objawami względnej wydolności układu krążenia

 

30

 

c) z objawami niewydolności krążenia – w zależności od stopnia niewydolności

 

40–90

 

Uwaga: Stopień uszkodzenia serca oceniać należy na podstawie badania radiologicznego, elektrokardiograficznego i badania ECHO.

 

 

64.

Przepukliny przeponowe – w zależności od stopnia zaburzeń funkcji przewodu pokarmowego, oddychania i krążenia

 

20–40

G. Uszkodzenia brzucha i ich następstwa

65.

Uszkodzenia powłok jamy brzusznej (przepukliny urazowe, wysiłkowe, przetoki itd.) – w zależności od umiejscowienia i rozmiarów uszkodzenia powłok jamy brzusznej

 

5–30

 

Uwaga:

1. Za przepukliny urazowe uważa się przepukliny spowodowane pourazowym uszkodzeniem powłok brzusznych (np. po rozerwaniu mięśni powłok brzusznych).

2. Za przepukliny tzw. wysiłkowe uważa się przepukliny spowodowane nagłym wysiłkiem fizycznym lub gwałtownym ruchem.

 

 

66.

Uszkodzenie żołądka, jelit i sieci:

 

 

 

a) bez zaburzeń funkcji przewodu pokarmowego i przy dostatecznym stanie odżywienia

 

10

 

b) z zaburzeniami trawienia i niedostatecznym stanem odżywienia – w zależności od stopnia zaburzeń i stanu odżywienia

 

15–50

67.

Przetoki jelitowe, kałowe i odbyt sztuczny – w zależności od stopnia zanieczyszczania się i zmian zapalnych tkanek otaczających przetokę:

 

 

 

a) jelita cienkiego

 

30–80

 

b) jelita grubego

 

20–50

68.

Przetoki okołoodbytnicze

 

15

69.

Uszkodzenie zwieracza odbytu, powodujące stałe, całkowite nietrzymanie kału i gazów

 

60

70.

Wypadnięcie odbytnicy – w zależności od stopnia wypadnięcia

 

10–30

71.

Utrata śledziony:

 

 

 

a) bez większych zmian w obrazie krwi

 

15

 

b) ze zmianami w obrazie krwi lub i ze zrostami otrzewnowymi

 

30

72.

Uszkodzenia wątroby, dróg żółciowych lub trzustki:

 

 

 

a) bez zaburzeń ich czynności

 

5–10

 

b) z zaburzeniami ich czynności w zależności od stopnia

 

20–60

H. Uszkodzenia narządów moczowo-płciowych

73.

Uszkodzenie jednej nerki lub obu nerek powodujące upośledzenie ich funkcji – w zależności od stopnia

 

10–25

74.

Utrata jednej nerki przy drugiej zdrowej i prawidłowo działającej

 

35

75.

Utrata jednej nerki przy upośledzeniu funkcjonowania drugiej nerki – w zależności od stopnia upośledzenia funkcji pozostałej nerki

 

40–75

76.

Uszkodzenie moczowodu powodujące zwężenie jego światła

 

20

77.

Uszkodzenie pęcherza – w zależności od stopnia zmniejszenia jego pojemności, zaburzeń w oddawaniu moczu, przewlekłych stanów zapalnych

 

10–30

78.

Przetoki dróg moczowych i pęcherza moczowego – w zależności od stopnia stałego zanieczyszczania się moczem

 

20–50

79.

Zwężenie cewki moczowej:

 

 

 

a) powodujące trudności w oddawaniu moczu

 

15

 

b) z nietrzymaniem lub zaleganiem moczu

 

30–50

 

c) z nietrzymaniem lub zaleganiem moczu z powikłaniami

 

50–60

80.

Utrata prącia

 

40

81.

Częściowa utrata prącia

 

20

82.

Utrata jednego jądra lub jajnika

 

20

83.

Utrata obu jąder lub obu jajników

 

40

84.

Wodniak jądra

 

10

85.

Utrata macicy:

 

 

 

a) w wieku do 50 lat

 

40

 

b) w wieku powyżej 50 lat

 

20

86.

Uszkodzenie krocza powodujące wypadnięcie narządów rodnych:

 

 

 

a) pochwy

 

10

 

b) pochwy i macicy

 

30

I. Ostre zatrucia i ich następstwa

(Orzekać nie wcześniej niż po 6 miesiącach)

87.

Nagłe zatrucie gazami lub/i substancjami (z wyjątkiem zatruć pokarmowych):

 

 

 

a) ze stwierdzoną utratą przytomności, lecz bez wtórnych powikłań

 

10

 

b) powodujące uszkodzenie układu krwiotwórczego i narządów wewnętrznych (rozedma, przewlekły nieżyt krtani, tchawicy i oskrzeli) – w zależności od stopnia uszkodzenia

 

10–25

 

Uwaga: Uszkodzenia układu nerwowego spowodowane nagłym zatruciem gazami należy oceniać według odpowiednich pozycji dotyczących układu nerwowego.

 

 

88.

Nagłe zatrucie pokarmami powodujące uszkodzenie narządów miąższowych przewodu pokarmowego – w zależności od stopnia uszkodzenia

 

5–15

 

Uwaga:

1. Uszkodzenia układu nerwowego wskutek nagłych zatruć pokarmowych należy oceniać według odpowiednich pozycji dotyczących układu nerwowego.

2. Zatrucie włośniami nie pozostawia w zasadzie trwałych następstw.

 

 

J. Uszkodzenia kręgosłupa, rdzenia kręgowego i ich następstwa

89.

Uszkodzenia kręgosłupa w odcinku szyjnym:

 

 

 

a) ograniczenie ruchomości w zakresie rotacji lub zginania powyżej 20 stopni

 

15

 

b) całkowite zesztywnienie

 

35

 

c) całkowite zesztywnienie z niekorzystnym ustawieniem głowy

 

50

90.

Uszkodzenie kręgosłupa w odcinku piersiowym i lędźwiowym:

 

 

 

a) ograniczenie ruchomości w zakresie rotacji powyżej 20 stopni lub zginania do 50 cm

 

15

 

b) całkowite zesztywnienie

 

25

 

c) całkowite zesztywnienie z niekorzystnym ustawieniem tułowia

 

40

91.

Izolowane uszkodzenia wyrostków poprzecznych, wyrostków ościstych – w zależności od ich liczby i zaburzeń funkcji

 

3–10

92.

Uszkodzenia kręgosłupa powikłane zapaleniem kręgów, obecnością ciała obcego itp. ocenia się według poz. 89–91, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu

 

10

93.

Uszkodzenia rdzenia kręgowego:

 

 

 

a) przy objawach poprzecznego przecięcia rdzenia z całkowitym porażeniem lub niedowładem dużego stopnia dwóch lub czterech kończyn

 

100

 

b) niedowład kończyn dolnych bez uszkodzenia górnej części rdzenia (kończyn górnych), umożliwiający poruszanie się za pomocą dwóch lasek

 

70

 

c) niedowład kończyn dolnych umożliwiający poruszanie się o jednej lasce

 

40

 

d) porażenie całkowite obu kończyn górnych z zanikami mięśniowymi, zaburzeniami czucia i zmianami troficznymi bez porażenia kończyn dolnych (po wylewie śródrdzeniowym)

 

100

 

e) niedowład znacznego stopnia obu kończyn górnych znacznie upośledzający czynność kończyn (po wylewie śródrdzeniowym)

 

70

 

f) niedowład nieznacznego stopnia obu kończyn górnych (po wylewie śródrdzeniowym)

 

30

 

g) zaburzenia ze strony zwieraczy i narządów płciowych bez niedowładów (zespół stożka końcowego)

 

40

 

h) zaburzenia czucia, zespoły bólowe bez niedowładów – w zależności od stopnia zaburzeń

 

10–30

94.

Urazowe zespoły korzonkowe (bólowe, ruchowe, czuciowe lub mieszane) – w zależności od stopnia:

 

 

 

a) szyjne

 

5–20

 

b) piersiowe

 

5–10

 

c) lędźwiowo-krzyżowe

 

5–25

 

d) guziczne

 

5

K. Uszkodzenia miednicy

95.

Utrwalone rozejście się spojenia łonowego lub rozerwanie stawu krzyżowo-biodrowego – w zależności od stopnia przemieszczenia i zaburzeń chodu

 

10–35

96.

Złamanie miednicy z przerwaniem obręczy biodrowej jedno- lub wielomiejscowe – w zależności od zniekształcenia i upośledzenia chodu:

 

 

 

a) w odcinku przednim (kość łonowa, kulszowa)

 

5–20

 

b) w odcinku przednim i tylnym (typ Malgaigne'a)

 

15–45

97.

Złamanie dna panewki – w zależności od upośledzenia funkcji stawu i zmian zniekształcających:

 

 

 

a) bez zwichnięcia centralnego

 

10–20

 

b) ze zwichnięciem centralnym

 

20–40

98.

Izolowane złamanie miednicy (talerz biodrowy, kolce biodrowe, guz kulszowy) – w zależności od zniekształcenia i zaburzeń funkcji

 

5–20

 

Uwaga: Towarzyszące uszkodzenia narządów miednicy i objawy neurologiczne ocenia się dodatkowo według pozycji dotyczących odpowiednich uszkodzeń narządów miednicy lub uszkodzeń neurologicznych.

 

 

L. Uszkodzenia kończyny górnej

 

Uwaga: Przy uszkodzeniach kończyn górnych u osób leworęcznych stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ustala się według zasad przewidzianych w tabeli, przyjmując dla uszkodzeń ręki prawej procenty ustalone dla ręki lewej, a dla uszkodzenia ręki lewej procenty ustalone dla ręki prawej.

 

 

Łopatka

99.

Złamanie łopatki:

 

 

 

a) wygojone złamanie łopatki z nieznacznym przemieszczeniem bez większych zaburzeń funkcji kończyny

 

5

 

b) wygojone z przemieszczeniem i znacznym ograniczeniem funkcji kończyny w zależności od stopnia

prawa

lewa

10–40

5–30

 

Uwaga: Normy pozycji 99 uwzględniają również ewentualne powikłania neurologiczne.

 

 

Obojczyk

100.

Wadliwe wygojone złamanie obojczyka – w zależności od stopnia zniekształcenia i ograniczenia ruchów

prawy

lewy

5–25

5–20

101.

Staw rzekomy obojczyka ograniczający ruchy kończyny

prawy

lewy

25

20

102.

Zwichnięcie stawu obojczykowo-barkowego lub obojczykowo-mostkowego – w zależności od ograniczenia ruchów, upośledzenia zdolności dźwigania i stopnia zniekształcenia

prawy

lewy

5–25

5–20

103.

Uszkodzenia obojczyka powikłane przewlekłym zapaleniem kości i obecnością ciał obcych ocenia się według pozycji 100–102, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu o:

 

5

 

Uwaga: Przy współistniejących powikłaniach neurologicznych należy stosować ocenę według pozycji dotyczących uszkodzeń odpowiednich odcinków kończyny – w zależności od stopnia wypadnięcia funkcji.

 

 

Bark

104.

Przewlekłe zmiany stawu barkowego – w zależności od stopnia ograniczenia funkcji i przykurczu

prawy

lewy

5–30

5–25

105.

Zastarzałe nieodprowadzone zwichnięcie stawu barkowego – w zależności od zakresu ruchów i ustawienia kończyny

prawy

lewy

20–30

15–30

106.

Nawykowe zwichnięcia barku potwierdzone dokumentacją medyczną

prawy

lewy

25

20

107.

Staw cepowy w następstwie pourazowych ubytków kości – w zależności od zaburzeń funkcji

prawy

lewy

25–40

20–35

 

Uwaga: Staw wiotki z powodu porażeń ocenia się według norm neurologicznych.

 

 

108.

Zesztywnienie stawu barkowego:

 

 

 

a) w ustawieniu czynnościowo korzystnym (w odwiedzeniu około 70°, antepozycja 35° i rotacja zewnętrzna około 25°) w zależności od ustawienia i funkcji

prawy

lewy

20–35

15–30

 

b) w ustawieniu czynnościowo niekorzystnym

prawy

lewy

40

35

109.

Bliznowaty przykurcz stawu barkowego w zależności od zaburzeń czynności stawu

prawy

lewy

5–15

5–10

110.

Uszkodzenie barku powikłane przewlekłym zapaleniem kości, obecnością ciał obcych, przetokami i zmianami neurologicznymi ocenia się według pozycji 104–109, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu – w zależności od stopnia powikłań i upośledzenia funkcji

prawy

lewy

5–35

5–25

111.

Utrata kończyny w barku

prawa

lewa

75

70

112.

Utrata kończyny wraz z łopatką

prawa

lewa

80

75

Ramię

113.

Złamanie kości ramiennej – w zależności od zmian wtórnych i upośledzenia funkcji kończyny:

 

 

 

a) z niewielkim przemieszczeniem i zaburzeniem osi

prawa

lewa

5–15

5–10

 

b) ze znacznym przemieszczeniem i skróceniem

prawa

lewa

15–30

10–25

 

c) złamania powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami, brakiem zrostu, stawem rzekomym, ciałami obcymi i zmianami neurologicznymi

prawa

lewa

30–55

25–50

114.

Uszkodzenia mięśni, ścięgien i ich przyczepów w zależności od zmian wtórnych i upośledzenia funkcji:

 

 

 

a) mięśnia dwugłowego

prawa

lewa

5–15

5–10

 

b) uszkodzenia innych mięśni ramienia

prawa

lewa

5–20

5–15

115.

Utrata kończyny w obrębie ramienia:

 

 

 

a) z zachowaniem tylko 1/3 bliższej kości ramiennej

prawa

lewa

70

65

 

b) przy dłuższych kikutach

prawa

lewa

65

60

116.

Przepukliny mięśniowe ramienia

 

3

Staw łokciowy

117.

Złamanie obwodowej nasady kości ramiennej – w zależności od zaburzeń osi i ograniczenia ruchów w stawie łokciowym:

 

 

 

a) bez większych przemieszczeń, zniekształceń i ograniczenia ruchomości

prawa

lewa

5–15

5–10

 

b) z dużym zniekształceniem i ze znacznym przykurczem

prawa

lewa

15–30

10–25

118.

Zesztywnienie stawu łokciowego:

 

 

 

a) w zgięciu zbliżonym do kąta prostego i z zachowanymi ruchami obrotowymi przedramienia (75°–110°)

prawy

lewy

30

25

 

b) z brakiem ruchów obrotowych

prawy

lewy

35

30

 

c) w ustawieniu wyprostnym lub zbliżonym (160°–180°)

prawy

lewy

50

45

 

d) w innych ustawieniach – zależnie od przydatności czynnościowej kończyny

prawy

lewy

30–45

25–40

119.

Przykurcz w stawie łokciowym – w zależności od zakresu zgięcia, wyprostu i stopnia zachowania ruchów obrotowych przedramienia:

 

 

 

a) przy niemożności zgięcia do 90°

prawy

lewy

10–30

5–25

 

b) przy możliwości zgięcia ponad kąt prosty

prawy

lewy

5–20

5–15

 

Uwaga: Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie stawu łokciowego należy oceniać według pozycji 117–119.

 

 

120.

Cepowy staw łokciowy – w zależności od stopnia wiotkości i stanu mięśni

prawy

lewy

15–30

10–25

121.

Uszkodzenia stawu łokciowego powikłane przewlekłym stanem zapalnym, przetokami, ciałami obcymi itp. ocenia się według pozycji 117–120, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu o:

 

5

Przedramię

122.

Złamania w obrębie dalszych nasad jednej lub obu kości przedramienia, powodujące ograniczenia ruchomości nadgarstka i zniekształcenia – w zależności od stopnia zaburzeń czynnościowych:

 

 

 

a) ze zniekształceniem

prawy

lewy

5–15

5–10

 

b) ze znacznym zniekształceniem, dużym ograniczeniem ruchomości i zmianami wtórnymi (troficzne, krążeniowe itp.)

prawy

lewy

15–25

10–20

123.

Złamania trzonów jednej lub obu kości przedramienia – w zależności od przemieszczeń, zniekształceń i zaburzeń czynnościowych:

 

 

 

a) ze zniekształceniem i zaznaczonymi zaburzeniami funkcji

prawe

lewe

5–15

3–10

 

b) ze znacznym zniekształceniem, dużym ograniczeniem ruchomości i zmianami wtórnymi (troficzne, krążeniowe itp.)

prawe

lewe

15–35

10–30

124.

Staw rzekomy kości promieniowej

prawy

lewy

30

25

125.

Staw rzekomy kości łokciowej

prawy

lewy

20

15

126.

Brak zrostu, staw rzekomy obu kości przedramienia

prawe

lewe

40

35

127.

Uszkodzenie przedramienia powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami, obecnością ciał obcych, ubytkiem tkanki kostnej i zmianami neurologicznymi ocenia się według pozycji 122–126, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w zależności od stopnia powikłań

 

5–15

128.

Utrata kończyny w obrębie przedramienia – w zależności od charakteru kikuta i jego przydatności do oprotezowania

prawa

lewa

55–65

50–60

129.

Utrata przedramienia w sąsiedztwie stawu nadgarstkowego

prawe

lewe

55

50

Nadgarstek

130.

Ograniczenia ruchomości w obrębie nadgarstka w następstwie jego uszkodzeń (skręcenia, zwichnięcia, złamania kości nadgarstka, martwice aseptyczne tych kości) – w zależności od ustawienia, zakresu ruchów, objawów bólowych i troficznych oraz funkcji palców:

 

 

 

a) ograniczenie ruchomości

prawy

lewy

5–10

3–8

 

b) ograniczenie ruchomości dużego stopnia

prawy

lewy

10–20

8–15

 

c) ograniczenia ruchomości dużego stopnia z ustawieniem ręki czynnościowo niekorzystnym

prawy

lewy

20–30

15–25

131.

Całkowite zesztywnienie w obrębie nadgarstka:

 

 

 

a) w ustawieniu czynnościowo korzystnym – w zależności od stopnia upośledzenia funkcji dłoni i palców

prawy

lewy

15–30

10–25

 

b) w ustawieniu czynnościowo niekorzystnym – w zależności od stopnia upośledzenia funkcji dłoni i palców

prawy

lewy

25–45

20–40

132.

Uszkodzenia nadgarstka powikłane głębokimi, trwałymi zmianami troficznymi, przewlekłym ropnym zapaleniem kości nadgarstka, przetokami i zmianami neurologicznymi ocenia się według pozycji 130 i 131, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w zależności od stopnia powikłań o:

 

1–10

133.

Utrata ręki na poziomie nadgarstka

prawa

lewa

55

50

Ł. Śródręcze i palce

Kciuk

134.

Złamania i zwichnięcia kciuka (pierwszej kości śródręcza i paliczków kciuka) – w zależności od ustawienia, zniekształcenia i stopnia zaburzeń funkcji kciuka:

 

 

 

a) z przemieszczeniem

prawy

lewy

5–10

3–8

 

b) z dużym przemieszczeniem i zniekształceniem

prawy

lewy

10–20

8–15

 

Uwaga: Przy ocenie stopnia zaburzeń czynności kciuka należy brać pod uwagę przede wszystkim zdolność przeciwstawienia i chwytu.

 

 

135.

Utraty w obrębie kciuka:

 

 

 

a) utrata opuszki

prawy

lewy

5

3

 

b) utrata paliczka paznokciowego

prawy

lewy

10

8

 

c) utrata paliczka paznokciowego z częścią paliczka podstawowego (do 2/3 długości paliczka)

prawy

lewy

15

10

 

d) utrata paliczka paznokciowego i paliczka podstawowego poniżej 2/3 długości lub utrata obu paliczków bez kości śródręcza

prawy

lewy

20

15

 

e) utrata obu paliczków z kością śródręcza

prawy

lewy

30

25

136.

Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie kciuka (blizny, uszkodzenia ścięgien, zniekształcenia, przykurcze stawów, zesztywnienia, zmiany troficzne, czuciowe itp.) – powodujące:

 

 

 

a) ograniczenie funkcji

prawy

lewy

3–10

1–8

 

b) znaczne ograniczenie funkcji

prawy

lewy

10–20

8–15

 

c) upośledzenie funkcji graniczące z następstwami utraty kciuka

prawy

lewy

20–30

15–25

Palec wskazujący

137.

Utraty w obrębie palca wskazującego:

 

 

 

a) utrata opuszki

prawy

lewy

5

3

 

b) utrata paliczka paznokciowego

prawy

lewy

7

5

 

c) utrata paliczka paznokciowego z 1/3 dalszą paliczka środkowego

prawy

lewy

8

5

 

d) utrata paliczka paznokciowego i środkowego powyżej 1/3

prawy

lewy

12

10

 

e) utrata trzech paliczków

prawy

lewy

17

15

 

f) utrata palca wskazującego z kością śródręcza

prawy

lewy

23

20

138.

Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie palca wskazującego oraz II kości śródręcza (blizny, uszkodzenia ścięgien, zniekształcenia, przykurcze stawów, zesztywnienia, zmiany troficzne, czuciowe itp.) – powodujące:

 

 

 

a) ograniczenie funkcji – w zależności od stopnia

prawy

lewy

3–8

1–5

 

b) znaczne ograniczenie funkcji – w zależności od stopnia

prawy

lewy

8–12

5–10

 

c) bezużyteczność palca graniczącą z utratą wskaziciela

prawy

lewy

17

15

Palec trzeci, czwarty i piąty

139.

Utrata całego paliczka lub części paliczka:

 

 

 

a) palca trzeciego i czwartego – za każdy paliczek

prawy

lewy

3

2

 

b) palca piątego – za każdy paliczek

prawy

lewy

1

1

140.

Utrata palców III, IV lub V z kością śródręcza

prawy

lewy

12

8

141.

Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie palców III, IV, V i odpowiednich kości śródręcza (blizny, uszkodzenia ścięgien, zniekształcenia, przykurcze stawów, zesztywnienia, zmiany troficzne, czuciowe itp.) – powodujące:

 

 

 

a) ograniczenie funkcji palca – w zależności od stopnia

prawy

lewy

2

1

 

b) znaczne ograniczenie funkcji palca – w zależności od stopnia

prawy

lewy

4

3

 

c) bezużyteczność palca granicząca z utratą

prawy

lewy

7

5

 

Uwaga: Przy uszkodzeniach obejmujących większą liczbę palców globalna ocena musi być niższa niż całkowita utrata tych palców i odpowiadać stopniowi użyteczności ręki. Uszkodzenia obejmujące wszystkie palce z pełną utratą użyteczności ręki nie mogą przekroczyć dla ręki prawej 55% a dla lewej 50%.

 

 

M. Uszkodzenia kończyny dolnej

Biodro

142.

Utrata kończyny dolnej przez wyłuszczenie jej w stawie biodrowym lub odjęcie w okolicy podkrętarzowej

 

85

143.

Przykurcze i ograniczenia ruchów w stawie biodrowym w następstwie uszkodzeń tkanek miękkich – w zależności od stopnia

 

5–25

144.

Zesztywnienie stawu biodrowego – w zależności od ustawienia i wtórnych zaburzeń statyki i dynamiki:

 

 

 

a) w ustawieniu czynnościowo korzystnym

 

20–35

 

b) w ustawieniu czynnościowo niekorzystnym

 

30–60

145.

Inne następstwa uszkodzeń stawu biodrowego (zwichnięć, złamań bliższej nasady kości udowej, złamań szyjki, złamań przezkrętarzowych i podkrętarzowych, złamań krętarzy itp.) – w zależności od zakresu ruchów przemieszczeń, skrócenia, zniekształceń i różnego rodzaju zmian wtórnych oraz dolegliwości subiektywnych:

 

 

 

a) ze zmianami miernego stopnia

 

5–20

 

b) ze zmianami dużego stopnia

 

20–40

 

c) z bardzo ciężkimi zmianami miejscowymi i dolegliwościami wtórnymi (kręgosłup, staw krzyżowo-biodrowy, kolano itp.)

 

40–65

146.

Przykurcze i zesztywnienia powikłane przewlekłym zapaleniem tkanki kostnej, z przetokami, ciałami obcymi itp. ocenia się według pozycji 142–145, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w zależności od rozmiarów powikłań o:

 

5–15

 

Uwaga: Jako wynik urazowego uszkodzenia biodra zgłaszane są często następujące zmiany chorobowe: krwiopochodne ropne zapalenie kości, gruźlica kostno-stawowa, nowotwory, martwice aseptyczne kości, biodro szpotawe dorastających i inne zniekształcenia powodujące zaburzenia statyki. Przy tego rodzaju stanach chorobowych należy szczególną uwagę zwracać na istnienie związku przyczynowego między tymi schorzeniami a wypadkiem.

 

 

Udo

147.

Złamanie kości udowej – w zależności od zniekształceń, skrócenia, zaników mięśniowych i ograniczenia ruchów w stawach:

 

 

 

a) z nieznacznymi zmianami i skróceniem do 4 cm

 

5–15

 

b) z miernymi zmianami i skróceniem do 6 cm

 

15–30

 

c) ze skróceniem ponad 6 cm i ciężkimi zmianami

 

30–40

148.

Staw rzekomy lub ubytki kości udowej uniemożliwiające obciążenie kończyny – w zależności od stopnia upośledzenia funkcji, skrócenia i zaburzeń wtórnych

 

40–60

149.

Uszkodzenia skóry, mięśni, ścięgien (oparzenia, przecięcia, pęknięcia podskórne, przepukliny mięśniowe itp.) – w zależności od zaburzeń funkcji itp.

 

5–20

150.

Uszkodzenia dużych naczyń, tętniaki pourazowe – w zależności od stopnia wtórnych zaburzeń troficznych

 

5–30

151.

Uszkodzenia uda powikłane przewlekłym ropnym zapaleniem kości, przetokami, ciałami obcymi, skostnieniem pozaszkieletowym i zmianami neurologicznymi ocenia się według pozycji 147–150, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w zależności od rozmiarów powikłań o:

 

1–10

152.

Uszkodzenia uda powikłane współistniejącym uszkodzeniem nerwu kulszowego ocenia się według pozycji 147–150, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w zależności od rozmiarów uszkodzenia nerwu o:

 

10–65

 

Uwaga: Łączny stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ocenianego według pozycji 147–150 i 152 nie może przekroczyć 70%.

 

 

153.

Utrata kończyny – zależnie od długości kikuta i przydatności jego cech do oprotezowania

 

50–70

Kolano

154.

Zesztywnienie stawu kolanowego:

 

 

 

a) w pozycji funkcjonalnej korzystnej 0–15°

 

30

 

b) przy większych stopniach zgięcia lub przeproście powyżej –10° (minus 10°) stosuje się ocenę wg pp. a) – zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu za każde 4° odchylenie ponad granicę 15° lub –10° o:

 

1

155.

Trwałe ograniczenia ruchomości stawu kolanowego w następstwie uszkodzeń samego stawu (uszkodzenia więzadłowe, torebkowe, łąkotek, kości tworzących staw kolanowy itd.) – w zależności od charakteru przykurczu i zakresu ubytku funkcji:

 

 

 

a) utrata ruchomości w zakresie 0–40° za każde 2° ubytku ruchu

 

1

 

b) utrata ruchomości w zakresie 40°–90° za każde 5° ubytku ruchu

 

1

 

c) utrata ruchomości w zakresie 90°–120° za każde 10° ubytku ruchu

 

1

 

Uwaga: prawidłowo funkcjonalny zakres ruchów przyjmuje się w granicach 0°–120°.

 

 

156.

Inne następstwa uszkodzeń kolana: skrócenie kończyny, zaburzenia osi, stawu (koślawość, szpotawość, ruchomość patologiczna), dolegliwości przewlekłe zapalne, zapalenia ropne, ciała obce, przetoki itp. – w zależności od stopnia

 

1–20

157.

Utrata kończyny na poziomie stawu kolanowego

 

65

Podudzie

158.

Złamanie kości podudzia – w zależności od zniekształcenia, przemieszczenia, powikłań wtórnych, zmian troficznych i czynnościowych kończyny itp.:

 

 

 

a) ze zmianami lub skróceniem do 4 cm

 

5–15

 

b) z dużymi wtórnymi zmianami lub ze skróceniem od 4 cm do 6 cm

 

15–25

 

c) ze skróceniem powyżej 6 cm lub bardzo rozległymi zmianami wtórnymi i dodatkowymi powikłaniami w postaci przewlekłego zapalenia kości, przetok, zmian troficznych skóry z owrzodzeniami, stawów rzekomych, ubytków kostnych i zmian neurologicznych

 

25–50

159.

Izolowane złamania strzałki (oprócz kostki bocznej)

 

3

160.

Uszkodzenia tkanek miękkich podudzia, uszkodzenia ścięgna Achillesa i innych ścięgien – zależnie od rozległości uszkodzenia, zaburzeń czynnościowych i zniekształceń stopy

 

5–20

161.

Utrata kończyny w obrębie podudzia – w zależności od charakteru kikuta, długości, przydatności do oprotezowania i zmian wtórnych w obrębie kończyny:

 

 

 

a) przy długości kikuta do 8 cm mierząc od szpary stawowej

 

60

 

b) przy dłuższych kikutach

 

40–55

Stawy skokowe, stopa

162.

Ograniczenie ruchomości i zniekształcenia w stawach skokowych (w następstwie wykręcenia, zwichnięcia, złamania kości tworzących staw, zranień, ciał obcych, blizn itp.) – w zależności od ich stopnia i dolegliwości:

 

 

 

a) bez zniekształceń

 

1–15

 

b) ze zniekształceniem, upośledzeniem funkcji ruchowej i statycznej stopy

 

15–25

 

c) powikłane przewlekłym zapaleniem kości i stawu, przetokami, martwicą aseptyczną, zmianami neurologicznymi itp.

 

25–40

163.

Zesztywnienie stawu skokowego – w zależności od ustawienia stopy, zmian wtórnych i powikłań:

 

 

 

a) pod kątem zbliżonym do prostego

 

10–20

 

b) w innych ustawieniach czynnościowo niekorzystnych

 

20–40

164.

Złamania kości piętowej lub skokowej z przemieszczeniem, zniekształceniem i innymi zmianami wtórnymi:

 

 

 

a) miernego stopnia – zależnie od wielkości zaburzeń czynnościowych

 

5–15

 

b) znacznego stopnia lub z powikłaniami – zależnie od wielkości zaburzeń czynnościowych

 

15–30

165.

Utrata kości piętowej lub skokowej

 

40

166.

Uszkodzenia kości stępu z przemieszczeniem, zniekształceniami i innymi zmianami wtórnymi:

 

 

 

a) miernego stopnia – zależnie od wielkości zaburzeń czynnościowych

 

5–10

 

b) znacznego stopnia lub innymi powikłaniami – zależnie od wielkości zaburzeń

 

10–20

167.

Złamania kości śródstopia z przemieszczeniem, zniekształceniem stopy:

 

 

 

a) złamania I lub V kości z wyraźnym przemieszczeniem – w zależności od stopnia zaburzeń czynnościowych

 

5–15

 

b) złamania II, III lub IV kości śródstopia – w zależności od stopnia zaburzeń czynnościowych

 

3–10

 

c) złamania trzech i więcej kości śródstopia – w zależności od zaburzeń czynnościowych

 

10–20

168.

Złamania kości śródstopia powikłane zapaleniem kości, przetokami, wtórnymi zmianami troficznymi i zmianami neurologicznymi ocenia się według pozycji 167, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w zależności od stopnia powikłań o:

 

1–10

169.

Inne uszkodzenia stopy pozostawiające zmiany bliznowate i zniekształcające – w zależności od stopnia upośledzenia czynności

 

1–15

170.

Utrata stopy w całości

 

50

171.

Utrata stopy na poziomie stawu Choparta

 

40

172.

Utrata stopy w stawie Lisfranka

 

35

173.

Utrata stopy w obrębie kości śródstopia – zależnie od rozległości utraty przedstopia i cech kikuta

 

20–30

Palce stopy

174.

Utrata paliczka paznokciowego palucha

 

5

175.

Utrata całego palucha

 

7

176.

Utrata palucha wraz z kością śródstopia – w zależności od rozmiaru utraty kości śródstopia

 

10–20

177.

Utrata palców II–V w części lub całości – za każdy palec

 

2

178.

Utrata V palca wraz z kością śródstopia – zależnie od wielkości utraty kości śródstopia

 

5–10

179.

Utrata palców II–IV z kością śródstopia – zależnie od wielkości utraty kości śródstopia, za każdy palec

 

3–5

180.

Inne uszkodzenia i zniekształcenia palców – w zależności od stopnia upośledzenia funkcji

 

1–5

N. Porażenia lub niedowłady poszczególnych nerwów obwodowych

181.

Uszkodzenie częściowe lub całkowite – w zależności od stopnia zaburzeń:

 

 

 

a) nerwu przeponowego poniżej jego połączenia z nerwem podobojczykowym

 

5–15

 

b) nerwu piersiowego długiego

prawy

lewy

5–15

5–10

 

c) nerwu pachowego

prawy

lewy

15–25

10–20

 

d) nerwu mięśniowo-skórnego

prawy

lewy

10–25

5–20

 

e) nerwu promieniowego powyżej odejścia gałązki do mięśnia trójgłowego ramienia

prawy

lewy

15–45

5–35

 

f) nerwu promieniowego poniżej odejścia gałązki do mięśnia trójgłowego ramienia

prawy

lewy

10–30

5–25

 

g) nerwu promieniowego nad wejściem do kanału mięśnia odwracacza przedramienia

prawy

lewy

5–25

5–15

 

h) nerwu promieniowego po wyjściu z kanału mięśnia odwracacza przedramienia

prawy

lewy

5–15

1–10

 

i) nerwu pośrodkowego w zakresie ramienia

prawy

lewy

10–40

5–30

 

j) nerwu pośrodkowego w zakresie nadgarstka

prawy

lewy

5–25

5–15

 

k) nerwu łokciowego

prawy

lewy

10–30

5–20

 

l) splotu barkowego części nadobojczykowej (górnej)

prawy

lewy

15–25

10–20

 

m) splotu barkowego części podobojczykowej (dolnej)

prawy

lewy

25–45

20–40

 

n) pozostałych nerwów odcinka szyjno-piersiowego

 

1–15

 

o) nerwu zasłonowego

 

5–15

 

p) nerwu udowego

 

10–30

 

q) nerwów pośladkowych (górnego i dolnego)

 

10–20

 

r) nerwu sromowego wspólnego

 

5–25

 

s) nerwu kulszowego przed podziałem na nerw piszczelowy i strzałkowy (normę w wysokości ponad 50% stosować tylko przy nieuleczalnych owrzodzeniach)

 

20–60

 

t) nerwu piszczelowego (normę w wysokości ponad 30% stosować tylko przy nieuleczalnych owrzodzeniach)

 

10–40

 

u) nerwu strzałkowego

 

10–20

 

v) splotu lędźwiowo-krzyżowego

 

40–70

 

w) pozostałych nerwów odcinka lędźwiowo-krzyżowego

 

1–10

 

Uwaga: Według pozycji 181 ocenia się tylko uszkodzenia nerwów obwodowych. W przypadkach współistnienia uszkodzeń kostnych, mięśniowych i nerwowych należy stosować ocenę według pozycji dotyczących uszkodzeń kończyn górnych i dolnych.

 

 

182.

Kauzalgie potwierdzone obserwacją szpitalną – w zależności od stopnia zmian troficznych i nasilenia bólów

prawy

lewy

30

50

O. Choroby zawodowe

183.

Zatrucia ostre albo przewlekłe lub ich następstwa wywołane przez substancje chemiczne

 

0–100

 

Uwaga: Procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ustala się w zależności od rodzaju substancji chemicznej, rodzaju uszkodzenia, tj. zespołu objawów klinicznych i stopnia upośledzenia sprawności ustroju, obniżającego zdolność do pracy zarobkowej. Przy ocenie należy również posługiwać się ustaleniami określonymi w poz. 87 i 88 tabeli wraz z uwagami zawartymi w tych pozycjach.

 

 

184.

Pylice płuc:

 

 

 

1) pylica krzemowa

 

 

 

2) pylica górników kopalń węgla

 

 

 

3) pylico-gruźlica

 

 

 

4) pylica spawaczy

 

 

 

5) pylica azbestowa

 

 

 

6) inne rodzaje pylic

 

 

 

a. pylice płuc bez zaburzenia sprawności układu oddechowego stanowiące profilaktyczne przeciwwskazanie do pracy w narażeniu na działanie pyłu zwłókniającego w stężeniach przekraczających NDS

 

10–20

 

b. pylice płuc z zaburzeniami sprawności wentylacyjnej lub wymiany gazów w płucach z ograniczeniem wydolności wysiłkowej układu oddechowego

 

21–60

 

c. pylice płuc z objawami przewlekłego serca płucnego lub niewydolności oddechowo-krążeniowej

 

61–100

185.

Przewlekłe nieodwracalne schorzenia układu oddechowego powstałe w następstwie działania substancji: toksycznych, drażniących, uczulających (alergenów) w razie stwierdzenia niewydolności układu oddechowego:

 

 

 

a) przewlekłe nieswoiste choroby układu oddechowego (PNChUO) w okresie wydolności układu oddechowego, stanowiące profilaktycznie uzasadnione przeciwwskazanie do dalszej pracy w narażeniu na kontakt z czynnikami zawodowymi, uszkadzającymi układ oddechowy

 

10–20

 

b) PNChUO (łącznie z rozedmą płuc) w okresie względnej wydolności układu oddechowego (ograniczenie wydolności wentylacyjnej po obciążeniu wysiłkiem fizycznym)

 

20–40

 

c) PNChUO (łącznie z rozedmą płuc i innymi chorobami układu oddechowego) w okresie niewydolności oddechowej

 

40–80

 

d) rozwinięty, zaawansowany, przewlekły zespół płucno-sercowy w okresie niewydolności układu krążeniowo-oddechowego, który może wymagać opieki innych osób

 

80–100

186.

Byssinoza

 

 

 

a) postać bez upośledzenia sprawności z powodu zmniejszonej tolerancji wysiłku lub zmniejszonej sprawności wentylacyjnej płuc

 

10–20

 

b) postać z trwałym upośledzeniem sprawności z powodu zmniejszonej tolerancji wysiłku lub zmniejszonej sprawności wentylacyjnej płuc

 

20–60

187.

Zapalenie obrzękowe krtani o podłożu alergicznym

 

oceniać według poz. 51 i 52

188.

Przedziurawienie przegrody nosa wywołane substancjami o działaniu żrącym lub drażniącym

 

oceniać według poz. 20

189.

Przewlekłe choroby narządu głosu spowodowane nadmiernym wysiłkiem głosowym, trwającym co najmniej 15 lat:

 

 

 

a) guzki głosowe twarde

 

10–30

 

b) wtórne zmiany przerostowe fałdów głosowych

 

10–40

 

c) niedowład mięśni przywodzących i napinających fałdy głosowe z niedomykalnością fonacyjną głośni i trwałą dysfonią

 

10–30

190.

Choroby wywołane działaniem promieniowania jonizującego

 

0–100

191.

Nowotwory złośliwe powstałe w następstwie działania czynników występujących w środowisku pracy, uznanych za rakotwórcze u ludzi

 

20–100

 

Uwaga: Stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu określa się w zależności od lokalizacji zmian nowotworowych i ich zaawansowania.

 

 

192.

Choroby skóry w zależności od lokalizacji, rozległości i natężenia zmian

 

0–50

193.

Schorzenia nerwów, mięśni, ścięgien, pochewek ścięgnistych, kaletek maziowych, tkanek okołostawowych – powodujące nieodwracalne zmiany w układzie ruchowym, wywołane sposobem wykonywania pracy

 

5–50

194.

Uszkodzenia narządu słuchu związane ze stałym narażeniem na działanie nadmiernego hałasu

 

 

 

Uwaga: Oceny stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu należy dokonywać na podstawie ustaleń określonych w poz. 42 tabeli.

 

 

195.

Zespół wibracyjny:

 

 

 

a) choroba wibracyjna wyrównana (postać parestezyjno-czuciowa, wstępne stadium zmian naczyniowych, drobne zmiany kostne wykryte radiologicznym badaniem układu kostno-stawowego), stanowiąca przeciwwskazanie do pracy w narażeniu na działanie wibracji

 

25–40

 

b) choroba wibracyjna niewyrównana

 

45–80

196.

Choroby wywołane pracą w warunkach podwyższonego ciśnienia atmosferycznego:

 

0–100

 

a) choroba dekompresyjna

 

 

 

b) urazy ciśnieniowe

 

 

 

c) następstwa oddychania mieszaninami gazowymi pod zwiększonym ciśnieniem

 

 

197.

Choroby wywołane działaniem wysokich albo niskich temperatur otoczenia:

 

0–100

 

a) udar cieplny albo jego następstwa

 

 

 

b) wyczerpanie cieplne albo jego następstwa

 

 

 

c) odmroziny

 

 

198.

Choroby narządu wzroku wywołane czynnikami fizycznymi, chemicznymi lub biologicznymi

 

0–100

 

Uwaga: Przy ocenie stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu należy posiłkować się ustaleniami określonymi w poz. 27–41 tabeli.

 

 

199.

Choroby zakaźne lub pasożytnicze

 

0–100

 

Uwaga:

Stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu określa się w zależności od skutków, jakie choroba pozostawiła w narządach i układach.

REKLAMA

Dziennik Ustaw

REKLAMA

REKLAMA

REKLAMA