REKLAMA

Dzienniki Urzędowe - rok 2010 nr 12 poz. 70

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 17 ust. 11 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. Nr 234, poz. 1570, z 2009 r. Nr 76, poz. 641 oraz z 2010 r. Nr 107, poz. 679) ogłasza się Program Szczepień Ochronnych na rok 2011, który stanowi załącznik do niniejszego komunikatu.

Główny Inspektor Sanitarny

p.o. Przemysław Biliński

Załącznik 1. [PROGRAM SZCZEPIEŃ OCHRONNYCH NA ROK 2011]

Załącznik do Komunikatu Głównego Inspektora Sanitarnego
z dnia 28 października 2010 r. (poz. 70)

PROGRAM SZCZEPIEŃ OCHRONNYCH NA ROK 2011

Program Szczepień Ochronnych na rok 2011, zwany dalej „PSO”, składa się z następujących części:

I.* Szczepienia obowiązkowe – kalendarz szczepień.

A. Szczepienia obowiązkowe dzieci i młodzieży według wieku.

B. Szczepienia obowiązkowe osób narażonych w sposób szczególny na zakażenie.

II.* Szczepienia zalecane – niefinansowane ze środków znajdujących się w budżecie ministra właściwego do spraw zdrowia.

III. Informacje uzupełniające.

* Finansowanie szczepień określonych w części I i II załącznika odbywa się na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.¹⁾).

I. A. SZCZEPIENIA OBOWIĄZKOWE DZIECI I MŁODZIEŻY WEDŁUG WIEKU

Wiek		Szczepienie przeciw	Uwagi
1	2	3	4
1 rok życia	w ciągu 24 godzin po urodzeniu	WZW typu B – domięśniowo (pierwsza dawka)	Szczepienie noworodków przeciw gruźlicy oraz przeciw WZW typu B powinno być wykonane jednocześnie lub w innym możliwym terminie przed wypisaniem dziecka z oddziału noworodkowego.
	w ciągu 24 godzin po urodzeniu
		GRUŹLICY - śródskórnie szczepionką BCG
			Patrz „Informacje uzupełniające” – część III PSO.
	2 miesiąc życia (7–8 tydzień)	WZW typu B	Drugą dawkę szczepionki WZW typu B należy podać w 7–8 tygodniu życia jednocześnie z pierwszą dawką szczepionki DTP, a dawkę trzecią na przełomie 6 i 7 miesiąca życia.
	2 miesiąc życia (7–8 tydzień)	– domięśniowo (druga dawka)

		BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI (pierwsza	Trzy dawki szczepienia podstawowego DTP podawane są w odstępach 6–8 tygodniowych*.
		dawka)
		– podskórnie lub domięśniowo szczepionką	Dzieciom z przeciwwskazaniami do szczepienia przeciw krztuścowi szczepionką pełnokomórkową (DTPw) należy zastosować domięśniowo szczepionkę bezkomórkową (DTaP) w cyklu obowiązkowego szczepienia DTP.
		DTP


			W przypadku orzeczenia przeciwwskazania do szczepienia przeciw krztuścowi należy zastosować szczepionkę DT według wskazań producenta.


			Patrz „Informacje uzupełniające” – część III PSO.
		zakażeniom HAEMOPHILUS INFLUENZAE	Trzy dawki szczepienia podstawowego przeciw HAEMOPHILUS INFLUENZAE typu b podawane są w odstępach 6 – 8 tygodniowych *.
		typu b
		– domięśniowo lub podskórnie	Szczepionkę przeciw HAEMOPHILUS INFLUENZAE typu b można stosować jednocześnie z innymi szczepionkami, np. DTP, IPV, WZW typu B, ale w oddzielnych iniekcjach lub w postaci preparatów skojarzonych np. DTaP-HIB, DTP-IPV-HIB, DTaP-IPV-HIB, DTaP-IPV-HIB-HBV
		(pierwsza dawka)


			– preparaty te nie są finansowane ze środków znajdujących się w budżecie ministra właściwego do spraw zdrowia.

			Patrz „Informacje uzupełniające” – cześć III PSO.
	3–4 miesiąc życia (po 6–8 tygodniach* od poprzedniego szczepienia)	BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI	Szczepienie przeciw POLIOMYELITIS dzieci w pierwszym roku życia
		(druga dawka)	– pierwsze dwie dawki – szczepionką inaktywowaną IPV. Pierwsza dawka na przełomie 3 i 4 miesiąca życia podawana jest jednocześnie z drugą dawką szczepionki DTP. Druga dawka w 5 miesiącu życia podawana jest jednocześnie z trzecią dawką szczepionki DTP.
		– podskórnie lub domięśniowo szczepionką DTP
		– podskórnie lub domięśniowo szczepionką DTP

		POLIOMYELITIS	Patrz „Informacje uzupełniające” – cześć III PSO.
		– podskórnie lub domięśniowo szczepionką
		inaktywowaną IPV poliwalentną (1, 2, 3 typ
		wirusa) (pierwsza dawka)
		zakażeniom HAEMOPHILUS INFLUENZAE
		zakażeniom HAEMOPHILUS INFLUENZAE
		typu b
		– domięśniowo lub podskórnie (druga dawka)

1	2	3	4
1 rok życia	5 – 6 miesiąc życia (po 6-8 tygodniach* od poprzedniego szczepienia)	BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUSCOWI
		(trzecia dawka)
		– podskórnie lub domięśniowo szczepionką DTP
		– podskórnie lub domięśniowo szczepionką DTP
		POLIOMYELITIS
		– podskórnie lub domięśniowo szczepionką inaktywowaną IPV poliwalentną (1, 2, 3 typ wirusa) (druga dawka)


		zakażeniom HAEMOPHILUS INFLUENZAE
		typu b
		– domięśniowo lub podskórnie (trzecia dawka)
	7 miesiąc życia	WZW typu B
		– domięśniowo (trzecia dawka)
2 rok życia	13–14 miesiąc życia	ODRZE, ŚWINCE, RÓŻYCZCE	Podawane w wywiadzie przebycie zachorowania na odrę, świnkę lub różyczkę nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia, należy ją podać po upływie co najmniej 4 tygodni od wyzdrowienia.
		– podskórnie żywą szczepionką skojarzoną (pierwsza dawka)
		– podskórnie żywą szczepionką skojarzoną (pierwsza dawka)
			Patrz „Informacje uzupełniające” – część III PSO.
	16 – 18 miesiąc życia	BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUSCOWI	Czwarta dawka, uzupełniająca szczepienia podstawowego DTP i trzecia dawka uzupełniająca szczepienia podstawowego przeciw polio. Dzieci z przeciwwskazaniami do podania preparatu zawierającego komórkowy komponent krztuśca, które w pierwszym roku życia otrzymały trzy dawki DTaP, należy zaszczepić domięśniowo czwartą dawką DTaP.
		(czwarta dawka)
		– podskórnie lub domięśniowo szczepionką DTP
		– podskórnie lub domięśniowo szczepionką DTP

		POLIOMYELITIS
		– podskórnie lub domięśniowo szczepionką inaktywowaną IPV poliwalentną (1, 2, 3 typ wirusa) (trzecia dawka).


		zakażeniom HAEMOPHILUS INFLUENZAE	Czwarta dawka, uzupełniająca szczepienia podstawowego przeciw HAEMOPHILUS INFLUENZAE typu b.
		typu b
		– domięśniowo lub podskórnie
Okres przedszkolny	6 rok życia	BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI	Pierwsza dawka przypominająca szczepionki przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi (komponent bezkomórkowy).
Okres przedszkolny		– domięśniowo szczepionką DTaP zawierającą bezkomórkowy komponent krztuśca

		POLIOMYELITIS	Pierwsza dawka przypominająca – szczepionka atenuowana OPV.
		– doustnie szczepionką OPV poliwalentną (1, 2, 3 typ wirusa)	Patrz „Informacje uzupełniające” – część III PSO.

Szkoła podstawowa i gimnazjum	10 rok życia	ODRZE, ŚWINCE, RÓŻYCZCE	Patrz „Informacje uzupełniające” – część III PSO.
		– podskórnie żywą szczepionką skojarzoną (dawka przypominająca)

1	2	3	4
	14 rok życia	WZW typu B – domięśniowo, 3-krotnie w cyklu 0; 1; 6 miesięcy	Dotyczy wyłącznie tych osób, które nie były uprzednio szczepione podstawowo w ramach szczepień obowiązkowych lub zalecanych.
			Nie przewiduje się podawania dawek przypominających. Patrz „Informacje uzupełniające” – część III PSO.
		BŁONICY, TĘŻCOWI	Druga dawka przypominająca.
		– podskórnie lub domięśniowo
Szkoła ponadpodstawowa	19 rok życia lub ostatni rok nauki w szkole	BŁONICY, TĘŻCOWI	Trzecia dawka przypominająca. Nie powinna być podana wcześniej, niż po upływie 5 lat od ostatniej dawki szczepionki.
		– podskórnie lub domięśniowo

I. B. SZCZEPIENIA OBOWIĄZKOWE OSÓB NARAŻONYCH W SPOSÓB SZCZEGÓLNY NA ZAKAŻENIE

Szczepienie przeciw	Osoby podlegające szczepieniu	Uwagi
1	2	3
WZW typu B	1. Osoby wykonujące zawody medyczne narażone na zakażenie.	Szczepienia podstawowe według schematu: 0; 1; 6 miesięcy życia. Nie należy szczepić osób uprzednio zaszczepionych podstawowo przeciw WZW typu B. U osób zdrowych szczepień przypominających nie przewiduje się.
– domięśniowo	1. Osoby wykonujące zawody medyczne narażone na zakażenie.
	2. Uczniowie średnich i policealnych szkół medycznych, studenci akademii medycznych i innych uczelni wyższych kształcących na kierunkach medycznych, w ciągu pierwszego roku szkolnego akademickiego.



	3. Osoby z bliskiego otoczenia chorych na WZW typu B i nosicieli HBV (domownicy oraz osoby przebywające w zakładach opiekuńczych, wychowawczych i zakładach zamkniętych).

		Schemat szczepienia według wskazań lekarza oraz producenta. Przewiduje się dawki przypominające szczepionki dla osób z chorobami przewlekłymi, zwłaszcza osób dializowanych oraz z niedoborami odporności. U tych osób należy stosować dawki przypominające w celu utrzymania stężenia przeciwciał anty HBs powyżej poziomu ochronnego (10 j.m./l).
	4. Chorzy z przewlekłym uszkodzeniem nerek, zwłaszcza osoby dializowane oraz z przewlekłym uszkodzeniem wątroby o etiologii wirusowej, autoimmunologicznej, metabolicznej lub alkoholowej, w szczególności z przewlekłym zakażeniem HCV.




	5. Zakażeni HIV a także dzieci z wrodzonym lub nabytym defektem odporności.

	6. Osoby przygotowywane do zabiegów wykonywanych w krążeniu pozaustrojowym.

Zakażeniom	Dzieci do ukończenia 2 roku życia niezaszczepione w schemacie podstawowym od 2 miesiąca życia – dawkowanie według wskazań producenta szczepionki.	Cykl szczepień należny dla wieku dziecka, dawkowanie według wskazań producenta. Można stosować jednocześnie z innymi szczepionkami, np. DTP, IPV, WZW typu B, ale w oddzielnych iniekcjach lub w postaci preparatów skojarzonych np. DTaP-HIB, DTP-IPV-HIB, DTaP-IPV-HIB, DTaP-IPV-HIB-HBV – preparaty te nie są finansowane ze środków znajdujących się w budżecie ministra właściwego do spraw zdrowia.
HAEMOPHILUS
INFLUENZAE typu b
– domięśniowo lub podskórnie




		Patrz „Informacje uzupełniające” – cześć III PSO.

1	2	3
Zakażeniom STREPTOCOCCUS PNEUMONIAE	Przeciw pneumokokom:	Dawkowanie i cykl szczepień według wskazań producenta szczepionki.
Zakażeniom STREPTOCOCCUS PNEUMONIAE	1) dzieci od 2 miesiąca życia do ukończenia 5 roku życia po urazach i z wadami ośrodkowego układu nerwowego przebiegającymi z wyciekiem płynu mózgowo-rdzeniowego lub chorujące na:
– domięśniowo lub podskórnie


	a) przewlekle choroby serca z niewydolnością układu krążenia,
	b) schorzenia immunologiczno-hematologiczne,
	c) małopłytkowość idiopatyczną,
	d) ostrą białaczkę, chłoniaki, sferocytozę wrodzoną,
	e) asplenię wrodzoną lub po splenektomii,
	f) zespól nerczycowy o podłożu genetycznie uwarunkowanej strukturopatii,

	g) pierwotne zaburzenia odporności.
	h) zakażone HIV,
	i) przed planowanym przeszczepem lub po przeszczepie szpiku, narządów wewnętrznych lub wszczepieniu implantu ślimakowego;


	2) dzieci przedwcześnie urodzone do ukończenia pierwszego roku życia chore na dysplazję oskrzelowo-opłucną.

BŁONICY	1. Ze wskazań indywidualnych.	Obowiązek szczepień ochronnych może zostać nałożony w zależności od stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, w drodze rozporządzenia, przez ministra właściwego do spraw zdrowia lub wojewodę (art. 46 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi).
– podskórnie szczepionką monowalentną (d, D) lub skojarzoną ze szczepionką przeciwtężcowi (Td, DT)	2. Osoby ze styczności z chorymi na błonicę.
	3. W zależności od sytuacji epidemiologicznej.



OSPIE WIETRZNEJ	Przeciw ospie wietrznej:	Dawkowanie według wskazań producenta szczepionki.
– domięśniowo lub podskórnie	a) dzieci do ukończenia 12 roku życia:
	– z upośledzeniem odporności o wysokim ryzyku ciężkiego przebiegu choroby,

	– z ostrą białaczką limfoblastyczną w okresie remisji,
	– zakażone HIV,
	– przed leczeniem immunosupresyjnym lub chemioterapią,
	b) dzieci do ukończenia 12 roku życia z otoczenia osób określonych w lit. a – które nie chorowały na ospę wietrzną.

DUROWI BRZUSZNEMU	1. Ze wskazań indywidualnych.	Obowiązek szczepień ochronnych może zostać nałożony w zależności od stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, w drodze rozporządzenia, przez ministra właściwego do spraw zdrowia lub wojewodę (art. 46 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi).
– podskórnie szczepionką monowalentną (Ty) lub skojarzoną ze szczepionką przeciw tężcowi (TyT)	2. W zależności od sytuacji epidemiologicznej.

1	2	3
WŚCIEKLIŹNIE	1. Ze wskazań indywidualnych.	Patrz „Informacje uzupełniające” – część III PSO.
– domięśniowo lub podskórnie	2. Osoby podejrzane o zakażenie wirusem wścieklizny.
TĘŻCOWI	1. Ze wskazań indywidualnych.	Obowiązek szczepień ochronnych może zostać nałożony w zależności od stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, w drodze rozporządzenia, przez ministra właściwego do spraw zdrowia lub wojewodę (art. 46 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi). Dawkowanie według wskazań producenta szczepionki.
– podskórnie	2. Osoby narażone na zakażenie tężcem.
	3. W zależności od sytuacji epidemiologicznej.
Zakażeniom	1. Ze wskazań indywidualnych.	Obowiązek szczepień ochronnych może zostać nałożony w zależności od stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, w drodze rozporządzenia, przez ministra właściwego do spraw zdrowia lub wojewodę (art. 46 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi).
NEISSERIA MENINGITIDIS – domięśniowo lub podskórnie	2. W zależności od sytuacji epidemiologicznej.

II. SZCZEPIENIA ZALECANE

NIEFINANSOWANE ZE ŚRODKÓW ZNAJDUJĄCYCH SIĘ W BUDŻECIE MINISTRA WŁAŚCIWEGO DO SPRAW ZDROWIA

Patrz „Informacje uzupełniające” (część III PSO)

Szczepienie przeciw	Szczególnie zalecane osobom	Uwagi
1	2	3
WZW typu B	1. Osobom, które ze względu na tryb życia lub wykonywane zajęcia są narażone na zakażenia związane z uszkodzeniem ciągłości tkanek lub poprzez kontakt seksualny.	Zaleca się szczepienia podstawowe, w cyklu 0, 1, 6. Nie należy szczepić osób uprzednio zaszczepionych podstawowo. Osobom przewlekle chorym podawać dawki przypominające w celu utrzymania stężenia przeciwciał anty HBs powyżej poziomu ochronnego (10 j.m./l). Dawki przypominające podawać według wskazań lekarza oraz producenta.
– domięśniowo; dawkowanie i cykl szczepień według wskazań producenta szczepionki
	2. Przewlekle chorym o wysokim ryzyku zakażenia nie szczepionym w ramach szczepień obowiązkowych.
	3. Chorym przygotowywanym do zabiegów operacyjnych.
	4. Dzieciom i młodzieży, nie objętym dotąd szczepieniami obowiązkowymi.
	5. Osobom dorosłym, zwłaszcza w wieku starszym.
WZW typu A	1. Osobom wyjeżdżającym do krajów o wysokiej i pośredniej endemiczności zachorowań na WZW typu A.
– domięśniowo; dawkowanie i cykl szczepień według wskazań producenta szczepionki
	2. Osobom zatrudnionym przy produkcji i dystrybucji żywności, usuwaniu odpadów komunalnych i płynnych nieczystości oraz przy konserwacji urządzeń służących temu celowi.
	3. Dzieciom w wieku przedszkolnym, szkolnym i młodzieży, które nie chorowały na WZW typu A.

1	2	3
ODRZE, ŚWINCE, RÓŻYCZCE	1. Osobom nie szczepionym przeciw odrze, śwince i różyczce w ramach szczepień obowiązkowych należy podać dwie dawki szczepionki w odstępie co najmniej 4 tygodni. U osób wcześniej szczepionych przeciw odrze lub różyczce szczepionkami monowalentnymi należy traktować jako szczepienie przypominające.	Podawane w wywiadzie przebycie zachorowań na odrę, świnkę lub różyczkę nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia, należy ją podać nie wcześniej niż po upływie 4 tygodni od wyzdrowienia. Nie szczepić w okresie ciąży. Przez 3 miesiące po szczepieniu nie należy zachodzić w ciążę.
– podskórnie według wskazań producenta
	2. Młodym kobietom, zwłaszcza pracującym w środowiskach dziecięcych (przedszkola, szkoły, szpitale, przychodnie), dla zapobiegania różyczce wrodzonej szczególnie nieszczepionym w 13 roku życia lub jeżeli od szczepienia podstawowego w 13 roku życia minęło więcej niż 10 lat.
GRYPIE	Ze wskazań klinicznych i indywidualnych:	Według wskazań producenta. Szczepionki ważne są tylko jeden rok ze względu na coroczne zmiany składu według zaleceń Światowej Organizacji Zdrowia.
– dawkowanie i cykl szczepień według wskazań producenta szczepionki	1) przewlekle chorym (astma, cukrzyca, niewydolność układu krążenia, oddychania, nerek);
	2) w stanach obniżonej odporności;
	3) osobom w wieku powyżej 55 lat.
	Ze wskazań epidemiologicznych:
	1) pracownikom ochrony zdrowia, szkół, handlu, transportu oraz innym osobom narażonym na kontakty z dużą liczbą ludzi;
	2) dla dzieci zdrowych od 6 miesiąca życia do 18 roku życia.
KLESZCZOWEMU ZAPALENIU MÓZGU	Przebywającym na terenach o nasilonym występowaniu tej choroby: w szczególności osobom zatrudnionym przy eksploatacji lasu, stacjonującemu wojsku, funkcjonariuszom straży pożarnej i granicznej, rolnikom, młodzieży odbywającej praktyki oraz turystom i uczestnikom obozów i kolonii.	Szczepienie według wskazań producenta.
– dawkowanie i cykl szczepień według wskazań producenta szczepionki		Szczepienie według wskazań producenta.
Zakażeniom HAEMOPHILUS INFLUENZAE typu b	Dzieciom do 6 roku życia niezaszczepionym w ramach szczepień obowiązkowych dla zapobiegania zapaleniom opon mózgowo-rdzeniowych, posocznicy, zapaleniom nagłośni itp.	Szczepienia według wskazań producenta.
– domięśniowo lub podskórnie; dawkowanie i cykl szczepień według wskazań producenta szczepionki		Szczepienia według wskazań producenta.
BŁONICY, TĘŻCOWI	1. Osobom dorosłym powyżej 19 roku życia (szczepionym podstawowo) pojedyncze dawki przypominające, co 10 lat, a nieszczepionym w przeszłości – szczepienie podstawowe.
– domięśniowo lub podskórnie; dawkowanie i cykl szczepień według wskazań producenta szczepionki
	2. Osobom w podeszłym wieku, które ze względu na wykonywane zajęcia są narażone na zakażenie.
Zakażeniom	1. Szczepionka nieskoniugowana (polisacharydowa):
STREPTOCOCCUS PNEUMONIAE	1) osobom w wieku powyżej 65 roku życia;
– domięśniowo lub podskórnie; dawkowanie i cykl szczepień według wskazań producenta szczepionki	2) dzieciom powyżej 2 roku życia oraz dorosłym z grup ryzyka (w tym chorującym na przewlekłe choroby serca i płuc, cukrzycę, chorobę alkoholową, nabyte zaburzenia odporności, osobom po splenektomii) – dawkowanie według wskazań producenta.

1	2	3
	2. Szczepionka skoniugowana:
	1) dzieciom od 2 miesiąca życia do 5 roku życia;
	2) dawkowanie według wskazań producenta;
	3) dzieciom w wieku od 2 miesiąca życia do 5 roku życia z grup ryzyka np. uczęszczające do żłobka, przedszkola lub z chorobami przewlekłymi, w tym zaburzenia odporności – dawkowanie według wskazań producenta.
Zakażeniom NEISSERIA MENINGITIDIS	1. Szczepionka nieskoniugowana /polisacharydowa/ dzieciom powyżej 2 lat i dorosłym – dawkowanie według wskazań producenta.
– domięśniowo lub podskórnie
	2. Szczepionka skoniugowana od 2 miesiąca życia – dawkowanie według wskazań producenta.
ŻÓŁTEJ GORĄCZCE	Wyjeżdżającym za granicę, według wymogów kraju docelowego, zgodnie z zaleceniami Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych. Dotyczy w szczególności krajów Afryki oraz Ameryki Południowej.	Nie szczepić osób uczulonych na białko kurze. Uwaga: również wykonanie szczepienia jest odpłatne.
OSPIE WIETRZNEJ	1. Osobom, które nie chorowały na ospę wietrzną i nie zostały wcześniej zaszczepione w ramach szczepień obowiązkowych albo zalecanych.	Dawkowanie według wskazań producenta szczepionki.
– domięśniowo lub podskórnie		Dawkowanie według wskazań producenta szczepionki.
	2. Kobietom planującym zajście w ciążę, które nie chorowały wcześniej na ospę wietrzną.
WŚCIEKLIŹNIE	Osobom wyjeżdżającym do rejonów endemicznego występowania zachorowań na wściekliznę.	Dawkowanie według wskazań producenta szczepionki.
– domięśniowo lub podskórnie		Dawkowanie według wskazań producenta szczepionki.
BIEGUNCE ROTAWIRUSOWEJ	Dzieciom od 6 tygodnia życia do 24 tygodnia życia – dawkowanie według wskazań producenta.	Szczepionkę p/rotawirusom można stosować jednocześnie z innymi szczepionkami.
– doustnie
LUDZKIEMU WIRUSOWI BRODAWCZAKA	Dawkowanie według wskazań producenta.
– domięśniowo	Dawkowanie według wskazań producenta.

III. INFORMACJE UZUPEŁNIAJĄCE

A. SZCZEPIENIA PRZECIW WIRUSOWEMU ZAPALENIU WĄTROBY TYPU B (WZW typu B)

1. Szczepienia podstawowe noworodków i niemowląt wykonywane są trzema dawkami szczepionki w cyklu zbliżonym do: 0; 1; 6 miesięcy. Pierwsza dawka podawana jest w ciągu 24 godzin po urodzeniu (najlepiej w ciągu 12 godzin), jeśli to możliwe jednocześnie ze szczepieniem przeciw gruźlicy. Druga dawka szczepienia pierwotnego po 4 – 6 tygodniach* od poprzedniej, jeśli to możliwe, jednocześnie ze szczepieniem przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi. Trzecia dawka, uzupełniająca szczepienia podstawowego, po 6 miesiącach* od pierwszej dawki.

2. Dotyczy młodzieży w 14 roku życia w stosunku do tych osób które nie były uprzednio szczepione. Szczepienie należy wykonać dawką dla dzieci lub dla dorosłych w zależności od wieku dziecka i zaleceń producenta w cyklu: 0; 1; 6 miesięcy.

3. Szczepienia osób z bliskiego otoczenia chorych na WZW typu B i nosicieli HBV narażonych w sposób szczególny na zakażenie (domownicy oraz osoby przebywające w zakładach opiekuńczych, wychowawczych i zakładach zamkniętych) wykonywane są trzema dawkami szczepionki w cyklu: 0; 1; 6 miesięcy. Nie przewiduje się podawania dawek przypominających.

4. Szczepienia osób poddawanych zabiegom dializ wykonuje się z zastosowaniem dawek szczepionki wskazanej przez producenta dla osób dializowanych.

5. Oznaczanie poziomu przeciwciał anty HBs u osób przewlekle chorych nie jest finansowane w ramach budżetu PSO.

6. Niedopuszczalne jest odmawianie wykonania zabiegu medycznego związanego z naruszeniem ciągłości tkanek w przypadku braku szczepienia przeciw WZW typu B.

* w zależności od zaleceń producenta

B. SZCZEPIENIA PRZECIW ODRZE, ŚWINCE I RÓŻYCZCE

1. Szczepienie podstawowe skojarzoną szczepionką potrójną przeciw odrze, śwince i różyczce należy podać w 13 – 14 miesiącu życia.

2. Dawkę przypominającą szczepionki skojarzonej przeciw odrze, śwince i różyczce należy podać w 10 roku życia, szczepieniem tym objęta jest cała populacja dzieci w w.w. roczniku.

3. W stosunku do dzieci powyżej 10 roku życia, które nie otrzymały dwóch dawek szczepionki skojarzonej przeciw odrze, śwince i różyczce, należy systematycznie uzupełnić brakującą dawkę szczepionki, nie później niż do ukończenia 19 roku życia. Dotyczy to dzieci urodzonych po 31 grudnia 1996 r.

4. Wykonane w 7 roku życia szczepienie preparatem monowalentnym przeciw odrze nie jest przeciwwskazaniem do zaszczepienia preparatem skojarzonym przeciw odrze, śwince i różyczce w 10 roku życia.

5. Dzieci, które otrzymały dwie dawki skojarzonej szczepionki potrójnej przeciw odrze, śwince i różyczce w poprzednich latach życia, nie wymagają podawania trzeciej dawki tej szczepionki.

6. Podawane w wywiadzie przebycie zachorowania na odrę, świnkę lub różyczkę nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia, należy ją podać po upływie co najmniej 4 tygodni od wyzdrowienia.

7. Nie zaleca się zachodzenia w ciążę w ciągu 4 tygodni od podania szczepionki potrójnej przeciw odrze, śwince i różyczce, pomimo że zajście w ciążę w okresie 3 miesięcy od jej podania nie zwiększa ryzyka wad wrodzonych u płodu.

C. SZCZEPIENIA PRZECIW GRUŹLICY

1. W przypadku odroczenia wykonania szczepinia przeciw gruźlicy w pierwszej dobie życia, szczepionkę należy podać w innym możliwym terminie przed wypisaniem dziecka z oddziału noworodkowego.

2. Szczepienie przeciw gruźlicy w przypadku noworodków urodzonych przedwcześnie wykonuje się po osiągnięciu masy ciała powyżej 2000 g.

3. Szczepienie przeciw gruźlicy w przypadku noworodków urodzonych przez matki HIV+ musi być poprzedzone konsultacją specjalistyczną. Decyzję o szczepieniu podejmuje specjalista chorób zakaźnych lub lekarz poradni konsultacyjnej ds. szczepień.

4. Zgodnie z aktualną wiedzą, odstąpiono od oceny wielkości blizny poszczepiennej oraz obowiązkowej rewakcynacji dzieci i młodzieży. Z tego powodu u każdego dziecka należy na podstawie dokumentacji medycznej sprawdzić wykonanie szczepienia BCG, a jeśli szczepienie to nie było wykonane, należy w możliwie najkrótszym terminie podać jedną dawkę szczepionki BCG śródskórnie. Szczepienie należy kontynuować u dzieci i młodzieży nie zaszczepionej w okresie noworodkowym od dnia urodzenia do ukończenia 15 roku życia. W przypadku wystąpienia wątpliwości szczepienie może być zrealizowane w poradni specjalistycznej świadczącej usługi w zakresie szczepień ochronnych.

D. SZCZEPIENIA PRZECIW POLIOMYELITIS

1. Zgodnie z zaleceniami Polskiego Komitetu Certyfikacji Eradykacji Poliomyelitis, w celu wyeliminowania zachorowań towarzyszących szczepieniom, wprowadzono dla wszystkich niemowląt szczepionkę zabitą (IPV) jako pierwsze dwie dawki szczepienia. Pierwszą dawkę podaje się podskórnie lub domięśniowo na przełomie 3 i 4 miesiąca życia (po 6–8 tygodniach* od szczepienia poprzedniego) jednocześnie z drugą dawką szczepienia przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi, a drugą dawkę po 6–8 tygodniach* jednocześnie z trzecią dawką szczepienia przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi. Trzecią dawkę szczepionki IPV w ramach szczepienia podstawowego (uzupełniającą) należy podać w 16–18 miesiącu życia jednocześnie ze szczepionką DTP.

2. W 6 roku życia należy podać szczepionkę OPV.

* w zależności od zaleceń producenta

E. SZCZEPIENIA PRZECIW BŁONICY, TĘŻCOWI I KRZTUŚCOWI

1. Szczepienia przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi wykonywane są szczepionką DTP trzykrotnie, w odstępach 6–8 tygodni*, w pierwszym roku życia (szczepienie pierwotne) oraz jeden raz w 2 roku życia (szczepienie uzupełniające). Pierwsza dawka szczepionki podawana jest w 2 miesiącu życia, po 6–8 tygodniach* od szczepienia przeciw gruźlicy i WZW typu B, jednocześnie z drugą dawką szczepionki przeciw WZW typu B. Druga dawka – na przełomie 3 i 4 miesiąca życia (po 6–8 tygodniach* od szczepienia poprzedniego), jednocześnie ze szczepionką przeciw poliomyelitis (IPV). Trzecia dawka – w 5 miesiącu życia (po 6–8 tygodniach* od szczepienia poprzedniego), jednocześnie z drugą dawką szczepionki przeciw poliomyelitis (IPV). Dawka czwarta – w 16–18 miesiącu życia, jednocześnie ze szczepionką inaktywowaną przeciw poliomyelitis (IPV).

2. Dzieciom mającym trwałe przeciwwskazania do szczepienia szczepionką komórkową przeciw krztuścowi należy zastosować szczepionkę DTaP z bezkomórkowym komponentem krztuścowym – trzykrotnie w pierwszym roku życia i jeden raz w 2 roku życia, według schematu DTP, jeżeli nie ma przeciwwskazań do szczepienia komponentem acelularnym, lub szczepionką DT, dwukrotnie w pierwszym roku życia i jeden raz w 2 roku życia. Wówczas w 2 miesiącu życia trzeba podać domięśniowo szczepionkę przeciw WZW typu B, a po 6–8 tygodniach* jednocześnie zaszczepić pierwszą dawką DT (podskórnie) i pierwszą dawką szczepionki POLIO (IPV – podskórnie). Po następnych 6–8 tygodniach* podać: drugą dawkę szczepionki DT (podskórnie) i jednocześnie drugą dawkę szczepionki POLIO (IPV – podskórnie).

* w zależności od zaleceń producenta

F. SZCZEPIENIA PRZECIW HAEMOPHILUS INFLUENZAE TYPU b

1. Szczepienia przeciw haemophilus influenzae typu b jednocześnie z kolejnymi dawkami szczepionki DTP. Pełen cykl szczepień powinien składać się z 3 dawek szczepienia pierwotnego, podawanych trzykrotnie w pierwszym roku życia oraz jednej dawki uzupełniającej podanej w 2 roku życia dziecka, o ile producent nie wskazuje innego schematu uodpornienia.

2. Dzieciom szczepionym od 6 do 12 miesiąca życia powinny być podane dwie dawki szczepionki w cyklu szczepień pierwotnych oraz jedna dawka uzupełniająca, po roku od podania 2 dawki.

3. Dzieciom powyżej pierwszego roku życia powinna być podana jedna dawka szczepionki.

G. SZCZEPIENIA PRZECIW OSPIE WIETRZNEJ

1. Sczepienia przeciwko ospie wietrznej w ramach szczepień obowiązkowych powinny być wykonane zgodnie z zarejestrowanym schematem szczepienia. Obecnie obowiązuje dwudawkowy schemat szczepienia dla wszystkich dzieci bez względu na wiek.

2. Minimalny odstęp pomiędzy kolejnymi dawkami tej szczepionki wynosi 4 tygodnie.

3. W przypadku dzieci chorych przewlekle szczepienie może być wykonane, gdy pozwala na to stan kliniczny i immunologiczny pacjenta oceniony przez specjalistę.

H. ORGANIZACJA SZCZEPIEŃ

1. Obowiązkowe szczepienia ochronne preparatami zakupionymi ze środków budżetu państwa wykonują wyłącznie ŚWIADCZENIODAWCY w ramach umów zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia na świadczenie podstawowej opieki zdrowotnej lub innego zakresu świadczeń (np. z zakresu medycyny szkolnej), o ile tak przewiduje zawarta umowa.

2. Dzieci rozpoczynające naukę w szkole powinny być szczepione na jesieni. Jest to uzasadnione następującymi względami:

1) szczepienia takie chronią dzieci przed zakażeniami w nowym środowisku;

2) dopiero na jesieni większość dzieci urodzonych w danym roku osiąga wiek wskazany w programie szczepień ochronnych;

3) szczepienia zwykle wyprzedzają sezonową zwyżkę zachorowań (styczeń –maj następnego roku kalendarzowego).

3. Jeżeli duża koncentracja szczepień utrudnia ich wykonanie albo przemawiają za tym ważne względy organizacyjne, część szczepień (zwłaszcza dzieci kończących szkoły podstawowe lub ponadpodstawowe) można przeprowadzić w I połowie roku kalendarzowego. Wówczas należy szczepić wcześniej (przed wakacjami) dzieci kończące określony wiek w danym roku kalendarzowym – tzn. dopuszcza się wcześniejsze o około pół roku szczepienie dzieci w wieku szkolnym, a nie przekładanie ich na kolejny rok kalendarzowy.

4. Określony w części IA PSO wiek dziecka należy rozumieć jak w przykładzie: dziecko, które ukończyło 3 lata jest w czwartym roku życia.

5. Odstęp między szczepionkami zawierającymi żywe drobnoustroje nie powinien być krótszy niż 4 tygodnie.

6. Odstęp między kolejnymi dawkami tej samej szczepionki powinien być zgodny ze wskazaniami producenta.

7. Odstęp między różnymi szczepionkami nie zawierającymi żywych drobnoustrojów jest dowolny, z zachowaniem niezbędnego odstępu dla uniknięcia nałożenia się ewentualnego niepożądanego odczynu poszczepiennego na kolejne szczepienie.

8. Odstęp między szczepionką zawierającą żywe drobnoustroje, a szczepionką nie zawierającą żywych drobnoustrojów jest dowolny, z zachowaniem niezbędnego odstępu dla uniknięcia nałożenia się ewentualnego niepożądanego odczynu poszczepiennego na kolejne szczepienie.

Finansowanie zakupu i wykonania szczepień wymienionych w części I i II załącznika odbywa się na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. Nr 234, poz. 1570, z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.).

I. SZCZEPIENIA PRACOWNICZE

Z wyjątkiem szczepień przeciw WZW typu B pracowników wykonujących zawód medyczny, które to szczepienia jako obowiązkowe są finansowane z budżetu ministra właściwego do spraw zdrowia, szczepienia ochronne wykonywane pracownikom zatrudnionym lub podejmującym pracę na stanowiskach, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi są szczepieniami finansowanymi w całości przez pracodawców.

J. SZCZEPIENIA PRZECIW WŚCIEKLIŹNIE (POEKSPOZYCYJNE)

Wytyczne dotyczą swoistego zapobiegania wściekliźnie u osób mających kontakt ze zwierzęciem chorym lub podejrzanym o zachorowanie na wściekliznę. Przedstawiono również zasady immunoprofilaktyki czynno-biernej.

Swoiste zapobieganie czynne:

– rozpoczęcie szczepienia według skróconego (tj. poekspozycyjnego) schematu szczepień zgodnie z zaleceniami producenta szczepionki – schemat podawania kolejnych dawek – w 0; 3; 7; 14; 30 dobie.

Swoiste zapobieganie czynno-bierne:

– jak wyżej, plus jednocześnie z pierwszą dawką szczepionki podaje się swoistą immunoglobulinę ludzką – 20 j.m./kg mc. Immunoglobulinę można podać do 7 dnia od podania pierwszej dawki szczepionki. Kwalifikację do szczepienia przeciwko wściekliźnie przeprowadza specjalistyczna Poradnia Chorób Zakaźnych.

Uwaga:

Rozpoczęcie postępowania poekspozycyjnego można odłożyć do czasu potwierdzenia wścieklizny u zwierzęcia, o ile zwierzę, które naraziło człowieka nie wykazywało objawów choroby podczas ekspozycji i jest możliwa jego 15-dniowa obserwacja weterynaryjna – dotyczy wyłącznie psa i kota. Jeżeli została narażona osoba uprzednio szczepiona przeciwko wściekliźnie podaje się tylko dwie dawki przypominające szczepionki według schematu szczepienia w 0; 3 dobie. Nie należy wówczas podawać swoistej immunoglobuliny (lub surowicy).

J. 1. SZCZEPIENIA PRZECIW WŚCIEKLIŹNIE (POEKSPOZYCYJNE)

Rodzaj kontaktu ze zwierzęciem	Stan zdrowia zwierzęcia		Zapobieganie
Rodzaj kontaktu ze zwierzęciem	w chwili narażenia	podczas obserwacji weterynaryjnej (15-dniowa obserwacja weterynaryjna może być stosowana wyłącznie w odniesieniu do psa i kota)
Brak ran lub kontakt pośredni	–	–	nie wymaga
Oślinienie zdrowej skóry	–	–	nie wymaga
Oślinienie uszkodzonej skóry, lekkie pogryzienia i zadrapania	zwierzę zdrowe	objawy wścieklizny	rozpoczęcie podawania szczepionki z chwilą zaobserwowania objawów wścieklizny u zwierzęcia
	zwierzę podejrzane o wściekliznę	zwierzę zdrowe (niepotwierdzone objawy)	natychmiastowe rozpoczęcie podawania szczepionki – przerwać gdy zwierzę zdrowe
	zwierzę wściekłe, dzikie, nieznane, niezbadane	–	natychmiastowe rozpoczęcie podawania szczepionki
Głębokie pogryzienia, zadrapania, oślinienie błon śluzowych	zwierzę zdrowe	objawy wścieklizny	natychmiastowe rozpoczęcie podawania szczepionki + swoistej immunoglobuliny (lub surowicy)
	zwierzę podejrzane o wściekliznę	zwierzę zdrowe (niepotwierdzone objawy)	natychmiastowe rozpoczęcie podawania szczepionki + swoistej immunoglobuliny (lub surowicy) – można przerwać gdy zwierzę zdrowe
	zwierzę wściekłe, dzikie, nieznane, niezbadane	–	natychmiastowe rozpoczęcie podawania szczepionki + swoistej immunoglobuliny (lub surowicy)

J. 2. SZCZEPIENIA PRZECIW TĘŻCOWI U OSÓB ZRANIONYCH

Wytyczne dotyczące swoistego zapobiegania tężcowi u zranionych osób

Historia szczepień pacjenta	Ryzyko wystąpienia tężca
Historia szczepień pacjenta	niskie	wysokie
Nieszczepieni lub niekompletnie szczepieni lub historia szczepień niepewna	szczepionka tężcowo-błonicza lub tężcowa następnie kontynuować kolejne dawki szczepienia podstawowego według schematu: 0; 1; 6 miesiąc	szczepionka tężcowo-błonicza lub tężcowa + antytoksyna (LIT – swoista immunoglobulina 250/500 j.m.) następnie kontynuować kolejne dawki szczepienia podstawowego według schematu 0; 1; 6 miesiąc
szczepienie podstawowe lub przypominające – ostatnia dawka więcej niż 10 lat temu	szczepionka tężcowo-błonicza lub tężcowa – jedna przypominająca dawka	szczepionka tężcowo-błonicza lub tężcowa – jedna przypominająca dawka + antytoksyna (LIT – swoista immunoglobulina 250/500 j.m.)
szczepienie podstawowe lub przypominające – ostatnia dawka 5–10 lat temu	szczepionka tężcow-błonicza lub tężcowa – jedna przypominająca dawka	szczepionka tężcowo-błonicza lub tężcowa – jedna przypominająca dawka
szczepienie podstawowe lub przypominające – ostatnia dawka mniej niż 5 lat temu	nie wymaga	nie wymaga ewentualnie gdy szczególnie wysokie ryzyko należy rozważyć szczepionka tężcowo-błonicza lub tężcowa – jedna przypominająca dawka

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 216, poz. 1367, Nr 225, poz. 1486, Nr 227, poz. 1505, Nr 234, poz. 1570 i Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 22, poz. 120, Nr 26, poz. 157, Nr 38, poz. 299, Nr 92, poz. 753, Nr 97, poz. 800, Nr 98, poz. 817, Nr 111, poz. 918, Nr 118, poz. 989, Nr 157, poz. 1241, Nr 161, poz. 1278 i Nr 178, poz. 1374 oraz z 2010 r. Nr 50, poz. 301, Nr 107, poz. 679, Nr 125, poz. 842, Nr 127, poz. 857, Nr 165, poz. 1116 i Nr 182, poz. 1228.

Metryka

Data ogłoszenia: 2010-10-29
Data wejścia w życie: 2010-10-29
Data obowiązywania: 2010-10-29
Dokument traci ważność: 2011-12-31

Brak dokumentów zmieniających.

Brak zmienianych dokumentów.

REKLAMA

Strona główna » Dzienniki Urzędowe