Faktura pro forma

Wprowadzenie obowiązku fakturowania z wykorzystaniem Krajowego Systemu e-Faktur spowoduje, że kolejny istotny obszar życia gospodarczego zostanie poddany cyfryzacji. Zestandaryzowane, elektroniczne faktury, wprowadzane do centralnego systemu przez sprzedawcę i w tym systemie udostępniane odbiorcy, niemal całkowicie wyprą faktury papierowe i faktury elektroniczne wystawione w formie innej niż ustrukturyzowana. Jednak pozbywanie się z tego powodu drukarek z biur byłoby stanowczo przedwczesne. Nawet po wprowadzeniu obowiązku wystawiania faktur ustrukturyzowanych w KSeF, te urządzenia wciąż będą przydatne, i to także w obszarach związanych z wystawianiem faktur.

Wystawianie faktur VAT to rutynowa czynność dnia codziennego przedsiębiorcy. Podatek VAT jest integralną częścią ceny towaru widocznej w sklepie jednak nie stanowi zysku sprzedawcy. Kwota VAT jest wpłacana na konto urzędu skarbowego. Jednak niektórzy przedsiębiorcy są zwolnieni z VAT. Jak wyglądają obowiązki dokumentacyjne w podatku VAT u takich przedsiębiorców?

Faktura proforma a VAT. Nie wszyscy przedsiębiorcy wiedzą, że gdy wysyłają towar, np. próbki, zamienniki w ramach reklamacji czy towary na badania, klientowi poza obszar UE i na fakturze pro forma, powstaje obowiązek zapłaty VAT.

Faktura proforma jest powszechnie stosowana w obrocie gospodarczym, chociaż nie jest uregulowana żadnymi przepisami i właściwie z punktu prawnego nie istnieje. Jednakże, dla celów gospodarczych pełni istotną rolę i wręcz nie sposób zrezygnować z funkcji, jakie faktura proforma pełni. Pomimo, że proforma nie jest fakturą w rozumieniu ustawy o VAT, to jej otrzymanie może powodować obowiązek uregulowania płatności w mechanizmie podzielonej płatności (split payment).

W obrocie gospodarczym faktura pro forma traktowana jest często jako propozycja (oferta) zawarcia umowy sprzedaży towaru lub świadczenia usługi. Przy czym pełni ona jedynie rolę informacyjną i nie jest dowodem zawarcia transakcji, ani dokumentem księgowym. Faktura tego rodzaju wystawiana jest w celu uzyskania przedpłaty lub zaliczki od nabywcy.

Jak wynika z praktyki stosowanej w obrocie gospodarczym, faktura pro forma ma zastosowanie jako propozycja (oferta) zawarcia umowy sprzedaży towaru lub świadczenia usługi. Faktura pro forma nie jest dokumentem księgowym, spełnia jedynie rolę informacyjną i nie stanowi dowodu zawarcia transakcji między stronami. Wystawiana jest najczęściej w celu uzyskania przedpłaty lub zaliczki od nabywcy.

Przepisy dotyczące podatku VAT nie przewidują, w celu dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wystawiania faktur pro forma. Dokument o nazwie pro forma lub faktura pro forma nie zobowiązuje więc do zapłaty VAT należnego wykazanego w tym dokumencie, natomiast nabywcy nie daje prawa do odliczenia VAT naliczonego.

Przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie przewidują, w celu dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wystawiania dokumentów nazywanych fakturami pro forma (stosuje się też określenie „proforma”). Dlatego też faktura pro forma nie powoduje żadnych skutków w VAT, ani po stronie wystawcy, ani po stronie odbiorcy (nabywcy).

Przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie przewidują, w celu dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wystawiania dokumentów określanych mianem faktur pro-forma. Faktury pro-forma nie są dowodami księgowymi.

Spółka musi wystawić fakturę pro forma, ponieważ odbiorca płaci za usługę transportową jeszcze przed załadunkiem. Po wystawieniu tej faktury odbiorca dokonał płatności. Zapłata została ujęta w księgach, w wyniku czego pojawiła się przedpłata. Spółka nie wystawiła faktury VAT, ponieważ w tym momencie usługa ta się nie zakończyła. Czy jest to prawidłowe postępowanie?