Umowa o elektroniczny instrument płatniczy co do zasady powinna być zawarta na piśmie i zawierać między innymi rodzaj udostępnianego instrumentu i urządzeń, z których może korzystać posiadacz dokonując operacji, rodzaj i wysokość opłat i prowizji oraz warunki ich zmiany czy też zasady, tryb i terminy składania oraz rozpatrywania reklamacji oraz okres, na jaki została zawarta umowa i warunki jej przedłużania.
Na czas oznaczony
Umowa o kartę płatniczą może być zawarta jedynie na czas oznaczony. Jeśli nie będzie on określony w umowie, to maksymalnie wynosi on dwa lata. Umowa powinna ponadto zawierać zastrzeżenie o prawie do jednostronnej zmiany przez wydawcę karty limitów i ograniczeń dotyczących kwot dokonywanych operacji w przypadku nieterminowej spłaty należności przez posiadacza lub stwierdzenia zagrożenia spłaty w terminie.
Obowiązujące przepisy wprowadzają pewien minimalny standard ochrony konsumenta, w szczególności w zakresie odpowiedzialności za transakcje dokonane utraconą kartą płatniczą, który może być zmieniany przez strony umowy jedynie na jego korzyść.
Prawa i obowiązki stron
Oprócz postanowień dotyczących samej umowy o kartę płatniczą ustawa o elektronicznych instrumentach płatniczych dość szczegółowo reguluje prawa i obowiązki stron umowy oraz odpowiedzialność za transakcje dokonane kartą. Stronami umowy o elektroniczny instrument płatniczy są wydawca i posiadacz. Oprócz nich w realizację umowy zaangażowani są również akceptant, czyli przedsiębiorca, który przyjmuje zapłatę przy użyciu elektronicznych instrumentów płatniczych, agent rozliczeniowy (bank lub inna osoba prawna zawierająca z akceptantami umowy o przyjmowanie zapłaty) oraz użytkownik, czyli osoba, która posługuje się kartą na podstawie upoważnienia posiadacza.
Wydawca zobowiązany jest przykładowo do ogłaszania w sposób ogólnie dostępny stosowanych stawek oprocentowania i wysokości pobieranych prowizji i opłat czy też przyjmowania przez całą dobę zgłoszeń posiadaczy i użytkowników kart o ich utracie lub zniszczeniu, prowadzenia rejestru takich zgłoszeń. Wydawca odpowiada za szkody wynikające z użycia karty przez osobę nieuprawnioną do momentu jej wydania.
Do obowiązków ciążących na posiadaczu karty płatniczej należy przede wszystkim przechowywanie karty płatniczej, ochrona kodu identyfikacyjnego oraz niezwłoczne zgłoszenie utraty lub zniszczenia karty płatniczej.
Odpowiedzialność stron umowy za transakcje dokonane utraconą kartą zależy od momentu, w którym nastąpiła utrata karty i transakcja. Ogólne zasady przewidują, że posiadacz karty nie odpowiada za transakcje, których zlecenia nie potwierdził, z tym że obciążają go operacje dokonane przez osoby, którym udostępnił kartę płatniczą lub ujawnił kod indentyfikacyjny. Posiadacza nie obciążają również, jeżeli postanowienia umowy nie przewidują inaczej, transakcje, w których karta płatnicza nie została fizycznie przedstawiona i nie nastąpiła elektroniczna identyfikacja posiadacza lub nie złożył on własnoręcznego podpisu. Zasada ta obejmuje płatności przez internet, a także przypadki, w których nastąpiło posłużenie się skopiowanym paskiem magnetycznym.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ DO 150 EURO
Posiadacza obciążają operacje dokonane z użyciem utraconej karty płatniczej do czasu zgłoszenia wydawcy jej utraty do kwoty stanowiącej równowartość w złotych 150 euro. Zasada ta nie dotyczy operacji, do których doszło z winy posiadacza lub użytkownika.
SŁOWNIK
Posiadacz karty płatniczej - osoba fizyczna, osoba prawna lub inny podmiot, który na podstawie umowy o elektroniczny instrument płatniczy dokonuje w swoim imieniu i na swoją rzecz operacji określonych w umowie.
Użytkownik karty płatniczej - osoba fizyczna upoważniona przez posiadacza do dokonywania w imieniu i na rzecz posiadacza operacji określonych w umowie, której dane identyfikacyjne są umieszczone na karcie płatniczej.
Łukasz Sobiech
Podstawa prawna
- Ustawa z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz.U. nr 169, poz. 1385 ze zm.).